Ὁ ἄγγελός μου!

τοῦ Γεωργίου Παπαζάχου, Καθηγητοῦ Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Εἶχε ἔρθει στό Γενικό Κρατικό Νοσοκομεῖο Ἀθηνῶν γιά τά προβλήματα πού εἶχε μέ τήν καρδιά του. Μόλις ἔμαθα ὅτι ἦταν ἐκεῖ, πῆγα νά τόν δῶ. Ἦταν ἡ μέρα πού τόν εἶχαν μετακινήσει ἀπό τήν Μονάδα Ἐντατικῆς Παρακολουθήσεως σ' ἕνα δωμάτιο μέ τρία κρεββάτια κι ἕνα ράντζο, πάνω στό ὁποῖο εἶχαν βάλει τόν Γέροντα Ἰάκωβο. Ἡ πρώτη ἐντύπωσίς μου, μόλις τόν εἶδα, εἶναι κάτι πού δέν περιγράφεται. Ἄν σᾶς πῶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἀκτινοβολοῦσε, θά εἶναι λίγο. Ἡ μορφή του ἦταν τό κάτι ἄλλο, πράγματι ἀκτινοβολοῦσε.

Τήν ὥρα πού μπῆκα στό δωμάτιό του, ἦσαν ἐκεῖ οἱ γιατροί, πού ἔκαναν τήν καθημερινή ἐπίσκεψί τους στούς θαλάμους τῶν ἀσθενῶν. Κατά σύμπτωσιν οἱ γιατροί ἐκεῖνοι ἦσαν πρώην φοιτητές μου στό Πανεπιστήμιο. Ἔτσι, μόλις μέ εἶδαν, ἦρθαν κοντά μου καί μέ ἐνημέρωσαν γιά τήν κατάστασι τῆς ὑγείας τοῦ Γέροντα. Ὅταν τελείωσαν κι ἔφυγαν οἱ γιατροί, πῆγα καί κάθησα δίπλα στόν Γέροντα Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος, μόλις μέ εἶδε, μοῦ εἶπε τό ἑξῆς, τό ὁποῖο μ' ἔκανε πραγματικά ν' ἀνατριχιάσω, διότι ἦταν κάτι πού δέν εἶχα σκεφθῆ ποτέ.

-Δέν σέ ξέρω, πρώτη φορά σέ βλέπω. Ἀλλά βλέπω ὅτι πίσω σου στέκεται ὁ ἄγγελός σου.

Μέ συγκλόνισε κυριολεκτικά αὐτό πού μοῦ εἶπε. Δέν τό λέω γιά ὑπερηφάνεια. Καί προσέθεσε:

-Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἄγγελο. Ἀλλά τόν δικό σου τόν εἶδα. Πρόσεξε νά μή τόν διώξης ἀπό κοντά σου.

Ἀνατριχιάζω ὁλόκληρος κάθε φορά πού τό σκέπτομαι, τό ἴδιο ὅπως τήν ὥρα ἐκείνη. Καί ὁλοκλήρωσε ὁ Γέρων Ἰάκωβος:

-Αὐτός ὁ ἄγγελος ἔχει κατονομασθῆ τήν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς σου. Ἀπό τότε σέ συνοδεύει καί δέν πρέπει νά φεύγη ἀπό κοντά σου. Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος τελικῶς θά πάρη τήν ψυχή σου στά χέρια του καί θά τήν ὁδηγήση τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Καί ὅταν θά ἔρχωνται οἱ δαίμονες καί θά λένε «αὐτός ἔκανε ἐκεῖνο, ἔκανε τό ἄλλο, διέπραξε αὐτή τήν ἁμαρτία καί τήν ἄλλη», τότε ὁ ἄγγελός σου θά λέη «ναί, τά ἔκανε αὐτά, ἀλλά ταυτοχρόνως ἔκανε κι αὐτό τό καλό, ἔκανε καί τό ἄλλο καλό». Αὐτός εἶναι ὁ δικηγόρος, πού θά σέ ὑποστηρίξη. Πρόσεξε, λοιπόν, νά μή τόν ἀπομακρύνης. Τόν εἶδα νά εἶναι κοντά σου.

Ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα, οὐδέποτε σταμάτησα νά ἔχω τήν αἴσθησι ὅτι δίπλα μου ὑπάρχει ἕνας ἄγγελος, ὁ δικός μου, προσωπικός ἄγγελος. Αὐτό εἶναι ἕνα μέγα μήνυμα χαρᾶς πρός ὅλους ὅσους βαπτισθήκαμε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Ὅταν ἔβλεπες τόν Γέροντα Ἰάκωβο, εἶχες τήν αἴσθησι ὅτι ἦταν ἄλλου κόσμου, ὅτι μιλοῦσε μέν γιά τά προβλήματά σου, ἀλλά μέ μία ἄλλη προοπτική. Καταλάβαινες ὅτι, ὄντας δίπλα σου, ζοῦσε κάπου ἀλλοῦ. Κι αὐτό σέ γέμιζε μ' ἕνα αἴσθημα πανηγύρεως. Καί σοῦ μετέδιδε ὅτι κι ἐσύ εἶσαι γιά ἀλλοῦ πλασμένος, ὅτι δέν εἶσαι γιά ἐδῶ.

Εὐχαριστοῦμε τὸν κύριο Σταῦρο Γ. γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ κειμένου!