τοῦ Ἀγγέλου Κ. Βασιλειάδου
Ἦταν θέμα χρόνου νὰ συμβῆ καὶ αὐτό. Ἐξ ἄλλου, οἱ προηγηθεῖσες ἐπεμβάσεις ἐπὶ τῆς γλώσσης μας, ὅπως ἡ κατάργησις ἐν ἔτει 1976 τῆς καθαρευούσης, ἡ ὁποία συνεβίωνε ἁρμονικῶς μετὰ τῆς γνησίας –δὲν ἐννοοῦμε βεβαίως τὸ σημερινὸ ἔκτρωμα– δημοτικῆς, ἡ πραξικοπηματικὴ ἐπιβολὴ τοῦ ἀπνευματίστου (κυριολεκτικῶς καὶ μεταφορικῶς) «μονοτονικοῦ συστήματος» τὸ 1982, ἡ ἁπλοποίησις –ἀλλοίωσις στὴν οὐσία– τῆς ὀρθογραφίας, ἡ κατάργησις τῆς ἐτυμολογίας, τοῦ συνόλου σχεδὸν τῶν προθέσεων, τῆς δοτικῆς πτώσεως καὶ τῆς τρίτης κλίσεως λίγο ἀργότερα, ἀπετέλεσαν τὶς πρῶτες πράξεις ἑνὸς δράματος, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ.
Αὐτὴν τὴν φορά, στὸν ρόλο τοῦ Ἐφιάλτου, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς Μάριος Ματσάκης, ὁ ὁποῖος, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας τῆς Κύπρου Ἀνδρέα Δημητρίου, τὴν ὁποία ἐκοινοποίησε μεταξὺ ἄλλων καὶ στοὺς Ἕλληνες εὐρωβουλευτές, εἰσηγήθη τὴν περαιτέρω «ἁπλοποίησι» τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς. Ὁ κ. Ματσάκης ἐπρότεινε στὸν Κύπριο Ὑπουργὸ τὴν σύστασι μιᾶς ὀλιγομελοῦς ἐπιτροπῆς γλωσσολόγων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἠδύναντο νὰ ἐνδιατρίψουν ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ νὰ δώσουν μιὰ ἐπιστημονικῶς ἔγκυρη πρότασι γιὰ τὸν ἐκμοντερνισμό-ἁπλοποίησι τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς.
Στὴν ἐπιστολή του, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς παρέθεσε ὡς «τροφὴ γιὰ σκέψι» τὰ ἑξῆς:
1. Νὰ καταργηθοῦν τὰ γράμματα "η" καὶ "υ" καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ τὸ γράμμα "ι".
2. Νὰ καταργηθῆ τὸ γράμμα "ω" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ γράμμα "ο".
3. Νὰ καταργηθοῦν οἱ ἑξῆς συνδυασμοὶ γραμμάτων καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ὡς ἑξῆς: "αι"—›"ε", "ει"—›"ι", "οι"—›"ι", "υι"—›"ι", "αυ"—›"αβ", "ευ"—›"εβ"
4. Νὰ καταργηθῆ ἡ χρῆσις τοῦ "γγ" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ "γκ".
5. Νὰ καταργηθῆ τὸ τελικὸ γράμμα "ς" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ γράμμα "σ".
Ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἀνωτέρω ἀλλαγῶν, ἀνέφερε ὁ εὐρωβουλευτής, τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο θὰ ἔχη μόνο 21 γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν, ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) καὶ ἕνα μόνο δίψηφο (τὸ "ου").
Ὁ κ. Ματσάκης ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἁπλοποίησις τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς «καθίσταται ἀναγκαία μέσα στὰ πλαίσια μιᾶς τάσης ἑνωτικῆς πορείας τῶν γλωσσῶν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι. Ἐπὶ πλέον, μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ θὰ καταστήση τὴν ἑλληνικὴ γραφὴ πιὸ ἁπλῆ καὶ πολὺ πιὸ εὔχρηστη. Ἰδιαίτερα ὅσον ἀφορᾷ τὴν χρῆσι ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ καὶ σὲ σχέσι μὲ μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων, ποὺ ἔχουν διάφορες μορφὲς δυσλεξίας».
Γιὰ τοὺς ἀνυποψιάστους, οἱ ὁποῖοι ἴσως πιστέψουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος πολιτικὸς κόπτεται γιὰ τὴν διευκόλυνσι τῶν Ἑλλήνων στὸν χειρισμὸ τῆς γλώσσης τους, θὰ παραθέσουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὴν δήλωσι, τὴν ὁποίαν ἔκανε ὁ Γερμανοεβραῖος Σιωνιστὴς Χένρυ Κίσσινγκερ, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974, ἀπευθυνόμενος σὲ ἀκροατήριο ἐπιχειρηματιῶν στὴν Οὐάσιγκτων:
«Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀναρχικοὶ καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ἐξημερωθοῦν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο πρέπει νὰ κτυπήσουμε βαθειὰ στὶς πολιτισμικές τους ρίζες. Ἴσως τότε μπορέσουμε νὰ τοὺς ἀναγκάσουμε νὰ προσαρμοσθοῦν. Ἐννοῶ, φυσικά, νὰ κτυπήσουμε τὴν γλῶσσα τους, τὴν θρησκεία τους, τὰ πολιτισμικὰ καὶ ἱστορικά τους ἀποθέματα, ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ ἐξουδετερώσουμε τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται ἢ νὰ ἐπικρατοῦν· μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ τοὺς ἀφαιρέσουμε τὴν δυνατότητα νὰ στέκωνται ἐμπόδιο στὰ ζωτικῆς σημασίας στρατηγικά μας σχέδια στὰ Βαλκάνια, στὴν Μεσόγειο καὶ στὴν Μέση Ἀνατολή.»
Δυστυχῶς, τὰ σατανικὰ εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας σχέδια τοῦ Κίσσινγκερ ἐστέφθησαν μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία· οἱ Ἕλληνες ἔχασαν πράγματι τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται, νὰ ἐπικρατοῦν, ἀκόμη καὶ νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ἀντιδροῦν ὅταν χρειάζεται, πλὴν ἐλαχίστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων.
Ὅσο γιὰ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοῦ Κυπρίου εὐρωβουλευτοῦ περὶ ἀνάγκης ἁπλοποιήσεως τῆς γραφῆς μας, τοῦ ὑπενθυμίζουμε τὸ ἀρχαῖο ρητὸ «ἀγαθὰ κόποις κτῶνται» μήπως ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀναθεωρήση τὶς ἀπόψεις του. Οἱ Ἕλληνες, κύριε Ματσάκη, δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ κατὰ τὸ παρελθὸν ὀπαδοὶ τῆς ἥσσονος προσπαθείας, ἐν ἀντιθέσει μὲ κάποιους σημερινοὺς «προοδευτικούς», «ἐκμοντερνιστές», «ἐκσυγχρονιστές», οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναγάγει τὴν ὀκνηρία καὶ τὴν ἀνικανότητα σὲ θεσμοθετημένες ἀρετές, πρὸς τέρψιν τῶν ἐντολοδόχων τους. Ἑπὶ πλέον, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς ὑποστηρίζει ὅτι ἡ «μεταλλαγμένη» γραφή, τὴν ὁποία προτείνει, θὰ βοηθήση τὰ ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν διάφορες μορφὲς δυσλεξίας. Ἀγνοεῖ προφανῶς ὅτι ἡ δυσλεξία, στὴν χώρα μας, ἔλαβε διαστάσεις ἐπιδημίας μετὰ τὴν τραγικὴ νύκτα τῆς 11ης Ἰανουαρίου 1982, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπεβλήθη κατὰ πραξικοπηματικὸν τρόπον τὸ «μονοτονικὸ σύστημα», τὸ ὁποῖο σημειωτέον οὔτε μονοτονικὸ εἶναι οὔτε σύστημα. Συνεπῶς, ἐὰν τὸν ἐνδιέφερε εἰλικρινῶς τὸ πρόβλημα τῆς δυσλεξίας, θὰ εἶχε προτείνει τὴν ἐπαναφορὰ τῆς γλώσσης στὴν προτέρα ὑγιῆ μορφή της, ἀντὶ τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς της, τὴν ὁποίαν μὲ περίσσεια δουλικότητα μεθοδεύει.
Ὁ Θεός, ὅπως πολὺ εὐστόχως εἶχε ἐπισημάνει ὁ Σεφέρης, μᾶς χάρισε μιὰ γλῶσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα καὶ χαριτωμένη. Κι ὅμως, πάνω σ’ αὐτὴν τὴν θεόπνευστη γλῶσσα, τὸν τελειότερο κώδικα ἐπικοινωνίας, ποὺ ἐπενόησε ποτὲ ὁ ἄνθρωπος, ἐπιτρέψαμε νὰ ἀσελγοῦν τόσο ἀσύστολα ἐνδοτικοί, ἀνίκανοι, ψοφοδεεῖς κι ἀδιάφοροι πολιτικοὶ καὶ «διανοούμενοι». Γιατί;
Ἦταν θέμα χρόνου νὰ συμβῆ καὶ αὐτό. Ἐξ ἄλλου, οἱ προηγηθεῖσες ἐπεμβάσεις ἐπὶ τῆς γλώσσης μας, ὅπως ἡ κατάργησις ἐν ἔτει 1976 τῆς καθαρευούσης, ἡ ὁποία συνεβίωνε ἁρμονικῶς μετὰ τῆς γνησίας –δὲν ἐννοοῦμε βεβαίως τὸ σημερινὸ ἔκτρωμα– δημοτικῆς, ἡ πραξικοπηματικὴ ἐπιβολὴ τοῦ ἀπνευματίστου (κυριολεκτικῶς καὶ μεταφορικῶς) «μονοτονικοῦ συστήματος» τὸ 1982, ἡ ἁπλοποίησις –ἀλλοίωσις στὴν οὐσία– τῆς ὀρθογραφίας, ἡ κατάργησις τῆς ἐτυμολογίας, τοῦ συνόλου σχεδὸν τῶν προθέσεων, τῆς δοτικῆς πτώσεως καὶ τῆς τρίτης κλίσεως λίγο ἀργότερα, ἀπετέλεσαν τὶς πρῶτες πράξεις ἑνὸς δράματος, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ.
Αὐτὴν τὴν φορά, στὸν ρόλο τοῦ Ἐφιάλτου, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς Μάριος Ματσάκης, ὁ ὁποῖος, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας τῆς Κύπρου Ἀνδρέα Δημητρίου, τὴν ὁποία ἐκοινοποίησε μεταξὺ ἄλλων καὶ στοὺς Ἕλληνες εὐρωβουλευτές, εἰσηγήθη τὴν περαιτέρω «ἁπλοποίησι» τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς. Ὁ κ. Ματσάκης ἐπρότεινε στὸν Κύπριο Ὑπουργὸ τὴν σύστασι μιᾶς ὀλιγομελοῦς ἐπιτροπῆς γλωσσολόγων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἠδύναντο νὰ ἐνδιατρίψουν ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ νὰ δώσουν μιὰ ἐπιστημονικῶς ἔγκυρη πρότασι γιὰ τὸν ἐκμοντερνισμό-ἁπλοποίησι τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς.
Στὴν ἐπιστολή του, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς παρέθεσε ὡς «τροφὴ γιὰ σκέψι» τὰ ἑξῆς:
1. Νὰ καταργηθοῦν τὰ γράμματα "η" καὶ "υ" καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ τὸ γράμμα "ι".
2. Νὰ καταργηθῆ τὸ γράμμα "ω" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ γράμμα "ο".
3. Νὰ καταργηθοῦν οἱ ἑξῆς συνδυασμοὶ γραμμάτων καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ὡς ἑξῆς: "αι"—›"ε", "ει"—›"ι", "οι"—›"ι", "υι"—›"ι", "αυ"—›"αβ", "ευ"—›"εβ"
4. Νὰ καταργηθῆ ἡ χρῆσις τοῦ "γγ" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ "γκ".
5. Νὰ καταργηθῆ τὸ τελικὸ γράμμα "ς" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ γράμμα "σ".
Ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἀνωτέρω ἀλλαγῶν, ἀνέφερε ὁ εὐρωβουλευτής, τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο θὰ ἔχη μόνο 21 γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν, ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) καὶ ἕνα μόνο δίψηφο (τὸ "ου").
Ὁ κ. Ματσάκης ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἁπλοποίησις τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς «καθίσταται ἀναγκαία μέσα στὰ πλαίσια μιᾶς τάσης ἑνωτικῆς πορείας τῶν γλωσσῶν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι. Ἐπὶ πλέον, μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ θὰ καταστήση τὴν ἑλληνικὴ γραφὴ πιὸ ἁπλῆ καὶ πολὺ πιὸ εὔχρηστη. Ἰδιαίτερα ὅσον ἀφορᾷ τὴν χρῆσι ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ καὶ σὲ σχέσι μὲ μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων, ποὺ ἔχουν διάφορες μορφὲς δυσλεξίας».
Γιὰ τοὺς ἀνυποψιάστους, οἱ ὁποῖοι ἴσως πιστέψουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος πολιτικὸς κόπτεται γιὰ τὴν διευκόλυνσι τῶν Ἑλλήνων στὸν χειρισμὸ τῆς γλώσσης τους, θὰ παραθέσουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὴν δήλωσι, τὴν ὁποίαν ἔκανε ὁ Γερμανοεβραῖος Σιωνιστὴς Χένρυ Κίσσινγκερ, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974, ἀπευθυνόμενος σὲ ἀκροατήριο ἐπιχειρηματιῶν στὴν Οὐάσιγκτων:
«Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀναρχικοὶ καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ἐξημερωθοῦν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο πρέπει νὰ κτυπήσουμε βαθειὰ στὶς πολιτισμικές τους ρίζες. Ἴσως τότε μπορέσουμε νὰ τοὺς ἀναγκάσουμε νὰ προσαρμοσθοῦν. Ἐννοῶ, φυσικά, νὰ κτυπήσουμε τὴν γλῶσσα τους, τὴν θρησκεία τους, τὰ πολιτισμικὰ καὶ ἱστορικά τους ἀποθέματα, ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ ἐξουδετερώσουμε τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται ἢ νὰ ἐπικρατοῦν· μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ τοὺς ἀφαιρέσουμε τὴν δυνατότητα νὰ στέκωνται ἐμπόδιο στὰ ζωτικῆς σημασίας στρατηγικά μας σχέδια στὰ Βαλκάνια, στὴν Μεσόγειο καὶ στὴν Μέση Ἀνατολή.»
Δυστυχῶς, τὰ σατανικὰ εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας σχέδια τοῦ Κίσσινγκερ ἐστέφθησαν μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία· οἱ Ἕλληνες ἔχασαν πράγματι τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται, νὰ ἐπικρατοῦν, ἀκόμη καὶ νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ἀντιδροῦν ὅταν χρειάζεται, πλὴν ἐλαχίστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων.
Ὅσο γιὰ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοῦ Κυπρίου εὐρωβουλευτοῦ περὶ ἀνάγκης ἁπλοποιήσεως τῆς γραφῆς μας, τοῦ ὑπενθυμίζουμε τὸ ἀρχαῖο ρητὸ «ἀγαθὰ κόποις κτῶνται» μήπως ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀναθεωρήση τὶς ἀπόψεις του. Οἱ Ἕλληνες, κύριε Ματσάκη, δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ κατὰ τὸ παρελθὸν ὀπαδοὶ τῆς ἥσσονος προσπαθείας, ἐν ἀντιθέσει μὲ κάποιους σημερινοὺς «προοδευτικούς», «ἐκμοντερνιστές», «ἐκσυγχρονιστές», οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναγάγει τὴν ὀκνηρία καὶ τὴν ἀνικανότητα σὲ θεσμοθετημένες ἀρετές, πρὸς τέρψιν τῶν ἐντολοδόχων τους. Ἑπὶ πλέον, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς ὑποστηρίζει ὅτι ἡ «μεταλλαγμένη» γραφή, τὴν ὁποία προτείνει, θὰ βοηθήση τὰ ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν διάφορες μορφὲς δυσλεξίας. Ἀγνοεῖ προφανῶς ὅτι ἡ δυσλεξία, στὴν χώρα μας, ἔλαβε διαστάσεις ἐπιδημίας μετὰ τὴν τραγικὴ νύκτα τῆς 11ης Ἰανουαρίου 1982, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπεβλήθη κατὰ πραξικοπηματικὸν τρόπον τὸ «μονοτονικὸ σύστημα», τὸ ὁποῖο σημειωτέον οὔτε μονοτονικὸ εἶναι οὔτε σύστημα. Συνεπῶς, ἐὰν τὸν ἐνδιέφερε εἰλικρινῶς τὸ πρόβλημα τῆς δυσλεξίας, θὰ εἶχε προτείνει τὴν ἐπαναφορὰ τῆς γλώσσης στὴν προτέρα ὑγιῆ μορφή της, ἀντὶ τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς της, τὴν ὁποίαν μὲ περίσσεια δουλικότητα μεθοδεύει.
Ὁ Θεός, ὅπως πολὺ εὐστόχως εἶχε ἐπισημάνει ὁ Σεφέρης, μᾶς χάρισε μιὰ γλῶσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα καὶ χαριτωμένη. Κι ὅμως, πάνω σ’ αὐτὴν τὴν θεόπνευστη γλῶσσα, τὸν τελειότερο κώδικα ἐπικοινωνίας, ποὺ ἐπενόησε ποτὲ ὁ ἄνθρωπος, ἐπιτρέψαμε νὰ ἀσελγοῦν τόσο ἀσύστολα ἐνδοτικοί, ἀνίκανοι, ψοφοδεεῖς κι ἀδιάφοροι πολιτικοὶ καὶ «διανοούμενοι». Γιατί;
