τοῦ πολίτου Παναγιώτου Παπαγαρυφάλλου
Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου,
Α΄ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων
Α΄ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων
Νά, λοιπόν, ποὺ ἐν μέσῳ τῆς ὑποθηκευμένης καὶ ἐρειπωμένης Ἑλλάδος, γιὰ τὴν ὁποία εὐθύνεται ἡ ἴδια προσωπικῶς καὶ τὸ κόμμα της ποὺ τὴν ἐκυβέρνησε γιὰ δεκαετίες, ἡ «ἀθώα» περιστερὰ ἀνεκοίνωσε τὴν συγκρότησι τοῦ «νέου» κόμματος.
Ἑνὸς «νέου» κόμματος ἀπὸ πολιτικὰ ἀπόβλητα καὶ χιλιάδες διωρισμένους στὸ δημόσιο, σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων ποὺ δὲν διέθεταν κομματικὴ ταυτότητα.
Σὲ βάρος ἐκείνων ποὺ δὲν ἀντήλλαξαν τὴν ψῆφο τους μ' ἕνα διορισμὸ ἢ ἕνα ρουσφέτι ἄλλου τύπου. Μία ἔρευνα γιὰ τὸ πόσοι «ἰδεολόγοι» τοῦ «νέου» κόμματος διωρίστηκαν ἀπὸ τὴ νέα Ζὰν ντ' Ἂρκ θὰ ἀπεδείκνυε τὸ μέγεθος τῆς ἀδικίας σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν ἀνήκουν σ' αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Γ. Σουρῆς ἔλεγε: «Πουλούσατε τὴν ψῆφο σας ἀντὶ τοῦ ἀργυρίου σὰν πρόστυχοι ντελάληδες τοῦ Ἀναβρυτηρίου».
Πάντοτε στὶς πολιτικὲς κοινωνίες ὑπάρχουν καὶ συνυπάρχουν ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἀ. Λασκαρᾶτος ἔλεγε: «Οἱ παλιάνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ὅπως οἱ σάπιες σταφίδες» καὶ ἀπὸ σάπια γέμισε ἡ Ἑλλάδα.
Ἂν ἡ ἐν λόγῳ κυρία ἐξελέγετο στὴν ἀρχηγία τῆς Ν.Δ., τώρα θὰ ἔλεγε τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποδεικνύει γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν κοινωνιολογικὴ διαπίστωσι τοῦ Μάρξ, ποὺ στὰ 1859 ἔγραφε: «Τὸ τί εἶναι οἱ ἄνθρωποι δὲν καθορίζεται ἀπὸ τὴν συνείδησί τους, ἀλλά, ἀντιθέτως, τὸ κοινωνικό τους ΕΙΝΑΙ καθορίζει τὴν συνείδησί τους».
Ἂς τὴν ἀναλύσουν οἱ «ἰδεολόγοι» τῆς «Δημοκρατικῆς Συμμαχίας», καὶ ἂς διαβάσουν τὸ ἄρθρο μου «Ἡ Ἰδεολογία ὡς ἐμπόρευμα» («Καθημερινή», τῆς 16/3/1990) καὶ τὸ ἔργο μου «Ἡ Κομμουνιστικὴ Κοινωνία», σελ. 45 ἔπ., ὅπου τὸ Κεφάλαιο «Οἱ τρόποι διαμορφώσεως τῆς συνειδήσεως».
Αὐτὰ φυσικὰ ἰσχύουν ἀπολύτως καὶ γιὰ τοὺς «ἰδεολόγους» τοῦ ΠΑΣΟΚ, οἱ ὁποῖοι χρόνια καὶ χρόνια χρησιμοποιοῦν τὴν κομματικὴ ταυτότητα γιὰ νὰ καβαλᾶνε τοὺς ἄλλους.
Τέλος, καὶ ἐπειδὴ ἡ «νέα» ἀρχηγὸς παριστάνει τὴν ἀθώα περιστερά, κατηγορῶντας τοὺς ἄλλους γιὰ ἀκραῖο λαϊκισμό, μέσα στὰ βρώμικα νερὰ τοῦ ὁποίου κολύμπησε ἡ ἴδια γιὰ δύο δεκαετίες, καλὸ θὰ ἦταν νὰ μάθη τί σημαίνει λαϊκισμός. Ἂς μελετήση τὸ ἔργο μου «Ὁ Λαϊκισμὸς στὴν Ἑλλάδα» (ἐκδ. «Ergo» 2002).
Ἑνὸς «νέου» κόμματος ἀπὸ πολιτικὰ ἀπόβλητα καὶ χιλιάδες διωρισμένους στὸ δημόσιο, σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων ποὺ δὲν διέθεταν κομματικὴ ταυτότητα.
Σὲ βάρος ἐκείνων ποὺ δὲν ἀντήλλαξαν τὴν ψῆφο τους μ' ἕνα διορισμὸ ἢ ἕνα ρουσφέτι ἄλλου τύπου. Μία ἔρευνα γιὰ τὸ πόσοι «ἰδεολόγοι» τοῦ «νέου» κόμματος διωρίστηκαν ἀπὸ τὴ νέα Ζὰν ντ' Ἂρκ θὰ ἀπεδείκνυε τὸ μέγεθος τῆς ἀδικίας σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν ἀνήκουν σ' αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Γ. Σουρῆς ἔλεγε: «Πουλούσατε τὴν ψῆφο σας ἀντὶ τοῦ ἀργυρίου σὰν πρόστυχοι ντελάληδες τοῦ Ἀναβρυτηρίου».
Πάντοτε στὶς πολιτικὲς κοινωνίες ὑπάρχουν καὶ συνυπάρχουν ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἀ. Λασκαρᾶτος ἔλεγε: «Οἱ παλιάνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ὅπως οἱ σάπιες σταφίδες» καὶ ἀπὸ σάπια γέμισε ἡ Ἑλλάδα.
Ἂν ἡ ἐν λόγῳ κυρία ἐξελέγετο στὴν ἀρχηγία τῆς Ν.Δ., τώρα θὰ ἔλεγε τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποδεικνύει γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν κοινωνιολογικὴ διαπίστωσι τοῦ Μάρξ, ποὺ στὰ 1859 ἔγραφε: «Τὸ τί εἶναι οἱ ἄνθρωποι δὲν καθορίζεται ἀπὸ τὴν συνείδησί τους, ἀλλά, ἀντιθέτως, τὸ κοινωνικό τους ΕΙΝΑΙ καθορίζει τὴν συνείδησί τους».
Ἂς τὴν ἀναλύσουν οἱ «ἰδεολόγοι» τῆς «Δημοκρατικῆς Συμμαχίας», καὶ ἂς διαβάσουν τὸ ἄρθρο μου «Ἡ Ἰδεολογία ὡς ἐμπόρευμα» («Καθημερινή», τῆς 16/3/1990) καὶ τὸ ἔργο μου «Ἡ Κομμουνιστικὴ Κοινωνία», σελ. 45 ἔπ., ὅπου τὸ Κεφάλαιο «Οἱ τρόποι διαμορφώσεως τῆς συνειδήσεως».
Αὐτὰ φυσικὰ ἰσχύουν ἀπολύτως καὶ γιὰ τοὺς «ἰδεολόγους» τοῦ ΠΑΣΟΚ, οἱ ὁποῖοι χρόνια καὶ χρόνια χρησιμοποιοῦν τὴν κομματικὴ ταυτότητα γιὰ νὰ καβαλᾶνε τοὺς ἄλλους.
Τέλος, καὶ ἐπειδὴ ἡ «νέα» ἀρχηγὸς παριστάνει τὴν ἀθώα περιστερά, κατηγορῶντας τοὺς ἄλλους γιὰ ἀκραῖο λαϊκισμό, μέσα στὰ βρώμικα νερὰ τοῦ ὁποίου κολύμπησε ἡ ἴδια γιὰ δύο δεκαετίες, καλὸ θὰ ἦταν νὰ μάθη τί σημαίνει λαϊκισμός. Ἂς μελετήση τὸ ἔργο μου «Ὁ Λαϊκισμὸς στὴν Ἑλλάδα» (ἐκδ. «Ergo» 2002).
Αὐτὸν τὸν καταραμένο, κοινωνιοκτόνο καὶ ἐθνοκτόνο λαϊκισμὸ οἱ πάντες τὸν ἀποκηρύσσουν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ τὸν ἐφαρμόζουν πιστὰ ἀπὸ τὴν μεταπολίτευσι καὶ δῶθε.
