Χόρτασα ἀπὸ γέρους ἡγέτες τῆς πολυθρόνας ποὺ σχεδιάζουν πολέμους γιὰ νὰ πεθάνουν οἱ νέοι σ’ αὐτούς. Στὸν πόλεμο, σὰν στρατιῶτες, κάνουμε ὁ,τιδήποτε πιὸ ἀπάνθρωπο, ὁ,τιδήποτε πιὸ κατακριτέο, κάθε τὶ ποὺ ἐπιφανειακῶς, θεωρητικῶς, ἀπορρίπτουμε μὲ ὅλο τὸ εἶναι μας. Αὐτό, ἐπειδὴ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ πεθάνουμε γιὰ τὴν πατρίδα μας, ἀλλὰ νὰ κάνουμε τὸν ἄλλο ποὺ εἶναι μπροστά μας νὰ πεθάνη γιὰ τὴν δική του.Ἕνας μοναχὸς ὅμως ἀγωνίζεται νὰ ξεπεράση τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ ἀγαπήση καὶ νὰ ζωοποιήση πνευματικῶς ὅλους (φίλους καὶ ἐχθρούς). Καὶ ὄχι μόνο. Εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ σκοτώνης, ἐνῷ πολὺ δύσκολο νὰ ζωοποιῆς. Καὶ ὅμως, ὅταν ἐμεῖς κάνουμε κατὰ τὸ καθῆκον μας πράγματα ἀποτρόπαια γιὰ τοὺς πολλούς, μᾶς ἐπαινοῦν καὶ ἔχουμε μισθό, ἐνῷ ἕνας μοναχὸς εὔκολα ἐμπαίζεται παρ’ ὅλο ποὺ θυσιάζεται δωρεάν. Θυμᾶμαι κάτι ποὺ διάβασα παλιότερα στὸν Ἅγιο Ἰσαὰκ τὸν Σύρο: «Ἂν ἕνας μοναχὸς πράττη μία ἐντολὴ καὶ δὲν ἀκολουθῆ πειρασμός, νὰ ξέρης ὅτι δὲν ἐφήρμοσε σωστὰ τὴν ἐντολή». Καὶ νομίζω ὅτι αὐτὸ γίνεται τώρα.
Μπορεῖ κάποιος νὰ μᾶς κατακρίνη ἐπειδὴ ἔχουμε μεγάλη περιουσία στὰ χέρια μας; Πῆρε κάποιος ἀπὸ μᾶς ἕνα πολεμικὸ ἀεροπλάνο στὸ σπίτι του; Τὸ χρησιμοποίησε γιὰ τὰ δικά του συμφέροντα; Εἰλικρινά, δὲν εἶναι αὐτὸ τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας. Οὔτε ἑνὸς Ἰκάρου, οὔτε ἑνὸς μοναχοῦ… Εἶναι τὸ θάρρος, ἡ πίστις στὸν Θεό. Ἐπειδὴ ἐκεῖ ποὺ βρισκόμαστε, μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς -μοναχοὶ καὶ Ἴκαροι– ὅλα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ φαίνονται πολὺ μηδαμινά. Ὅταν εἶσαι πρόσωπο πρὸς πρόσωπο μὲ τὸν θάνατο, τί ἀξία ἔχουν ὅλα τὰ ἄλλα;
Ὁ Σαίξπηρ εἶχε δίκιο: «Νὰ ζῆ κανεὶς ἢ νὰ μὴ ζῆ; Ἰδοὺ ἡ ἀπορία). Ὅμως ὁ Σαίξπηρ ὡς μὴ ὀρθόδοξος δὲν μποροῦσε νὰ ἀπαντήση σ’ αὐτὴ τὴν βασικὴ ὑπαρξιακὴ ἐρώτησι... Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τὴν ἀπάντησι. Μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ Χριστός: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ὧν». Καὶ αὐτὸ τὸ καταλαβαίνουμε ἐπειδὴ τὸ βιώνουν οἱ μοναχοὶ καὶ τὸ παραδίδουν καὶ σ’ ἐμᾶς.
Πιστέψτε με, ἔχει μεγάλη διαφορὰ νὰ μιλᾶς γιὰ ἕνα πρᾶγμα θεωρητικῶς ἀπὸ τὸ νὰ ἔχης πρακτικὴ ἐμπειρία. Κυνηγήσατε καμμιὰ φορὰ ἕνα τουρκικὸ F-16 ποὺ παρεβίασε τὸν ἑλληνικὸ ἐναέριο χῶρο; Τότε θὰ βλέπατε ὅτι τὰ πράγματα εἶναι λίγο διαφορετικά. Πάει ὁ πλοῦτος, πᾶνε ὅλα… Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σὲ καταλάβη ἂν δὲν τὸ ἔχη ζήσει. Καὶ τώρα σκέπτομαι ὅτι οἱ μοναχοὶ τὸ ζοῦν αὐτὸ καθημερινῶς. Ἔχουν ἕνα ἰσόβιο πνευματικὸ πόλεμο, ἐνῷ ἐμεῖς πρόσκαιρο καὶ σωματικό. Ἂν ἀποτύχουμε, ἔχουμε ἕνα πρόσκαιρο θάνατο, ἐνῷ ἕνας μοναχὸς τὸν αἰώνιο θάνατο τῆς ψυχῆς του…
Θυμήθηκα τώρα ὅτι στὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχε ἕνας πολὺ ἱκανὸς νέος ποὺ κατάφερε νὰ δημιουργήση μία τεράστια αὐτοκρατορία, ποὺ ἁπλωνόταν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μέχρι τὴν Περσία. Καὶ αὐτὸ σὲ μερικὰ μόνο χρόνια καὶ σὲ ἡλικία περίπου 33 χρόνων. Ὅμως οἱ στρατηγοί του τοῦ ἔδωσαν γλυκὸ δηλητήριο καὶ ὅταν τὸ κατάλαβε τοὺς εἶπε: «Σήμερα μοῦ δώσατε κάτι πικρὸ καὶ γλυκό. Ὅμως ὅταν θὰ μὲ θάψετε, νὰ μὲ θάψετε σὰν ἁπλὸ στρατιώτη, μόνο νὰ μοῦ ἀφήσετε τὰ χέρια ἔξω ἀπὸ τὸν τάφο». Καὶ ὅταν τὸν ρώτησαν γιατί, τοὺς εἶπε: «Γιὰ νὰ καταλάβουν ὅλοι ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δὲν πῆρε τίποτα μαζί του στὸν τάφο».
Τὸν πατέρα Εὐφραὶμ τὸν εἶδα τελευταία φορὰ ἀρκετὲς ἡμέρες ἀφ’ ὅτου ἄρχισε αὐτὸ τὸ σκάνδαλο. Ἤμουν μὲ μία παρέα καὶ ἤμασταν ὅλοι περίεργοι νὰ τὸν ρωτήσουμε γιὰ νὰ μάθουμε «τὰ σχετικὰ μὲ τὸν πειρασμό». Μείναμε πολὺ ἐντυπωσιασμένοι καὶ ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τοῦ π. Εὐφραίμ, ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ τὸ ὅτι συνέχεια ἡ σκέψις του ἦταν στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί, σὰν ἐπέκτασις, στὴν ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς, ποὺ οὔτε κἂν μᾶς γνώριζε. Καὶ πιστέψτε με, λόγῳ τῆς ἰδιότητός μου ἔτυχε νὰ δῶ ἀνθρώπους μὲ λεφτά· πολλὰ λεφτά. Καὶ ἐνεργοῦν «πολὺ» διαφορετικά, μάλιστα, ὅταν πρόκειται νὰ τοὺς τὰ πάρη κανείς. Τώρα ἡ ἴδια ἡ Μονὴ λέει: «Δὲν σᾶς ἀναπαύουν οἱ ἀνταλλαγές; Πολὺ καλά. Τὰ δίνουμε ὅλα πίσω». Καὶ πᾶνε χαμένα τόσα χρόνια κόπων (καὶ τόσα «κέρδη», ἔτσι δὲν εἶναι; – ἂν θὰ πιστεύαμε τὰ Μ.Μ.Ε.) γι’ αὐτὴ καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὑπόθεσι. Ἕνας φιλάργυρος δὲν ἐνεργεῖ ἔτσι.
Καὶ ὅταν σκεφθῆ κανεὶς ὅτι δὲν ἀποδείχτηκε τίποτα… Ὅλοι λένε ὅ,τι τοὺς περνάει ἀπὸ τὸ μυαλό, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἁρμόδια ὄργανα. Καὶ τὸ ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ἡ ὑπόθεσις ξεκίνησε ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ κατέληξε στὴν ΝΔ. Ἂν ὑπῆρχε κάτι κατακριτέο, δὲν θὰ ἔρριχνε κάποιος τὸ σφάλμα εἴτε στὸ ἕνα κόμμα, εἴτε στὸ ἄλλο, ἀνάλογα μὲ τὰ συμφέροντα; Ὅμως, τελικῶς, ὁ π. Εὐφραὶμ εἶναι ὕποπτος γιά… ἠθικὴ αὐτουργία (;;; !!!). Ρὲ παιδιά, σοβαρευτῆτε!
Ἐγὼ ἔχω ὑποτελεῖς ποὺ τοὺς διατάζω, ἔτσι; Καὶ μιλᾶμε γιὰ στρατό, μὴ ξεχνᾶτε! Καὶ βλέπω πόσο δύσκολο εἶναι! Καὶ τώρα ἐσεῖς μιλᾶτε γιὰ δεκαπέντε χρόνια «ἠθικῆς αὐτουργίας» καὶ σὲ τόσα ἄτομα, μὲ τέτοιο ἐπίπεδο νοημοσύνης καὶ κοινωνικῆς τάξεως καὶ σὲ μιὰ τόσο σοβαρὴ ὑπόθεσι… Καὶ τί κέρδισε ἡ κυβέρνησις εἴτε τοῦ ΠΑΣΟΚ (πρίν) εἴτε τῆς ΝΔ (τώρα) ἀπὸ αὐτή; Λεφτά; Μὰ αὐτὸ ἦταν τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ κοίταξαν ὅλοι… Καὶ μιλοῦσαν γιὰ πολλὰ λεφτά. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ κρύψης κάτι τέτοιο. Καὶ ἂν θὰ ἦταν τόσα λεφτὰ στὴν μέση, τὰ πράγματα θὰ ἦσαν πολὺ διαφορετικά, πολὺ πιὸ σκληρὰ ἀπέναντί τους…
Ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται φαίνεται καθαρὰ ὅτι δὲν εἶναι τὸ θέμα τῶν χρημάτων. Δὲν εἶναι τὸ θέμα τῶν ἀνταλλαγῶν. Εἶναι τὸ θέμα τῆς πνευματικότητος τοῦ π. Εὐφραίμ. Αὐτὸ τοὺς πειράζει. Μονὴ μὲ πνευματικὸ ἔργο νὰ ἀποκτήση καὶ περιουσία, θὰ τσακίση τὰ κόκκαλα κάθε ἀνθελληνικῆς, μασονικῆς προσπάθειας. Θὰ σημάνη πνευματικὸ συναγερμό.
«Ἠθικὴ αὐτουργία»… «Γιατί, π. Εὐφραίμ, διδάσκεις πνευματικὰ πράγματα τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μποροῦν νὰ ἔχουν ἐπίδρασι στὴν κοινωνία»; Εἶναι τὸ θέμα τῆς ὀρθοδοξίας μας, εἶναι τὸ θέμα τῆς σωτηρίας μας. Γι’ αὐτὸ γίνεται αὐτὸς ὁ πόλεμος. Πόλεμος Ἐναντίον τῆς Ρωμηοσύνης. Γι’ αὐτὸ ὠνόμασα τὸ κείμενό μου W.A.R. –εἶναι τὰ ἀρχικὰ ἀπὸ τὸ WAR Against Romiosini (Πόλεμος Ἐναντίον τῆς Ρωμηοσύνης) καὶ ἂν κοιτάξετε καλά, μέσα στὸ «WAR Against Romiosini» ὑπάρχει ἄλλο W.A.R. δηλ. WAR Against Religion (Πόλεμος Ἐναντίον τῆς Θρησκείας [Ἐκκλησίας]) καὶ ἄλλο W.A.R. καὶ ἄλλο καὶ ἄλλο καὶ ἄλλο…
Πίσω ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ βλέπουμε ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ δὲν τοὺς βλέπουμε καὶ πίσω τους ἄλλοι καὶ ἄλλοι καὶ ἄλλοι… γέροι ἡγέτες τῆς πολυθρόνας ποὺ σχεδιάζουν πολέμους γιὰ νὰ πεθάνουν οἱ νέοι σ’ αὐτούς. Ἴσως γι’ αὐτὸ ἔγραψα καὶ σὲ ἄλλη γλῶσσα τὸν τίτλο. Γι’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι κάτω ἀπὸ πολλὰ προσωπεῖα, πίσω ἀπὸ πολλὲς πόρτες… Τόσο «δυνατοί», ὅμως καὶ τόσο ἀσθενεῖς. Δὲν ἔχουν τὸ θάρρος οὔτε κἂν νὰ ἐμφανίζουν τὸν πραγματικὸ ἑαυτό τους. Ὅμως «μείζων ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ;» –αὐτὸ τὸ ξέρω ἀπὸ τοὺς καλογήρους. Ἴσως οἱ καλόγεροι ἀπὸ τὸν Ἄθωνα δὲν ἔχουν ἀρετή, γιὰ κάποιους. Ὅμως ἔχουν μεγάλη πεῖρα στὸν πόλεμο. Ἴσως γι’ αὐτὸ εἶναι καλὸ νὰ τοὺς ἀκοῦμε, ἔστω καὶ μερικὲς φορές.
Ἴκαρος
Πηγή: vatopaidi.wordpress.com
