Ρωμηοὶ καὶ Γραικύλοι

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰεροθέου

Ἡ ἱστορία ἑνὸς Ἔθνους συνδέεται πολὺ στενὰ μὲ τὰ ὀνόματά του, ὁπότε μελετῶντας κανεὶς τὰ ὀνόματα μπορεῖ νὰ ἐξακριβώση τὰ ἱστορικὰ δεδομένα, ἀλλὰ κυρίως τὴν πολιτιστικὴ ζωὴ ἑνὸς χώρου. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν πολύχρονη ἱστορία της. Ἑπομένως, οἱ περιπέτειες ἑνὸς Ἔθνους ἔχουν σχέσι καὶ μὲ τὶς περιπέτειες τῶν ὀνομάτων του.
Μεταξὺ τῶν ὀνομάτων ποὺ ἐχαρακτήριζαν τοὺς Ἕλληνες εἶναι καὶ τὸ Γραικός, τὸ ὁποῖο μνημονεύει καὶ ὁ Ἀριστοτέλης καὶ βεβαίως ὁ Γραικὸς γενεαλογεῖται ἀπὸ τὸν Δευκαλίωνα, ὅπως καὶ ὁ Ἕλλην. Οἱ Δυτικοὶ - Λατῖνοι ἐγνώριζαν τοὺς Ἕλληνας κυρίως ὡς Γραικούς. Ὅταν ὅμως ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἔκανε τεράστια ἐντύπωσι στοὺς Λατίνους, οἱ ὁποῖοι ἄρχισαν νὰ τοὺς μιμοῦνται καὶ νὰ ὑποτιμοῦν τοὺς ἑαυτούς τους, χαρακτηρίζοντάς τους ὡς βαρβάρους, τότε ὑπῆρξε ἀντίδρασις ἐκ μέρους τῶν πατρικίων, ἀφοῦ προσβαλλόταν ὁ ἐθνικισμός τους. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ὁμιλοῦν περιφρονητικῶς γιὰ τοὺς Γραικοὺς - Ἕλληνας καὶ βεβαίως γι’ αὐτοὺς ποὺ μαγεύονταν ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό.
Ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς Παναγιώτης Χρήστου γράφει: «ἐκδικούμενοι τοὺς πνευματικοὺς εἰσβολεῖς οἱ Ρωμαῖοι ἐσχημάτισαν καὶ νέο ὑποκοριστικὸ τίτλο τοῦ ὀνόματός των (ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Γραικός), σαφῶς περιφρονητικό, GRAECULI, Γραικύλοι, παίρνοντας ἴσως ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν διαγωγὴ ὡρισμένων ἐξελληνισμένων Ἀνατολικῶν”. Ἔτσι ὁ Κικέρων, ὁ ὁποῖος διακρινόταν γιὰ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἀποκλήθηκε «γραικὸς καὶ σχολαστικός», ἀλλὰ καὶ γραικύλος. Ὁ δήμαρχος Καλῆνος σὲ λόγο του ἔλεγε γιὰ τὸν Κικέρωνα: “Ταῦθ’ οὕτως, ὦ Κικέρων ἢ Κικέρουλε ἢ Κικεράκιε ἢ Κικερίσκε ἢ Γραικύλε, ἢ ὅ,τι ποτὲ χαίροις ὀνομαζόμενος”.
Ἔτσι, ὁ ὅρος Γραικυλισμὸς ἀποδόθηκε περιφρονητικὰ σὲ κάποιον ποὺ ἐγκαταλείπει τὴν δική του πολιτιστικὴ παράδοσι καὶ προσλαμβάνει κάποια ἄλλη παράδοσι. Ἐπίσης, ὁ ὅρος Ρωμηός, ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Χριστιανισμὸς ἔγινε ἐπίσημη Θρησκεία τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, φορτίστηκε μὲ νέα ἔννοια, ἀφοῦ Ρωμηὸς χαρακτηρίζεται ἐκεῖνος ποὺ ἔχει Ὀρθόδοξη πίστι καὶ ἑλληνικὴ ἢ ἑλληνιστικὴ παράδοσι.
Μέσα στὰ πλαίσια αὐτὰ πρέπει νὰ δοῦμε τοὺς ὅρους Ρωμηὸς καὶ Γραικύλος, ἢ Ρωμηοσύνη καὶ Γραικυλισμός. Τὸ πρῶτο δηλώνει μία πολιτιστικὴ ἀξιοπρέπεια, τὸ δεύτερο μία πολιτιστικὴ ὑποδούλωσι.
Ὁ Καθηγητὴς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης θὰ γράψη σχετικῶς:
«Τὸ γραικεύω εἶναι σχεδὸν ταυτὸν μὲ τὸ φραγκεύω.
Σημαίνει σήμερον ἀμερικανεύω, ρωσεύω, φραντσεύω, γερμανεύω, δηλαδὴ γίνομαι πνευματικὸς δοῦλος τῶν ἔξω τῆς Ρωμηοσύνης.
Ὁ Ρωμηὸς γνωρίζει σαφῶς ὅτι ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ συμμαχίας καὶ δουλείας. Γίνεται σύμμαχος μὲ ὁποιονδήποτε, ἐφ’ ὅσον συμφέρει εἰς τὸ Ἔθνος, ἀλλὰ ποτὲ δοῦλος τῶν συμμάχων.
Ὁ Γραικύλος ὅμως νομίζει ὅτι συμμαχία σημαίνει πνευματικὴν δουλείαν, δηλαδὴ συγχώνευσιν πολιτισμῶν καὶ σύγχυσιν ἰδεολογιῶν. Ὁ Γραικύλος δὲν γίνεται μόνον σύμμαχος, ἀλλὰ γίνεται καὶ θέλει νὰ γίνη ἕνα πρᾶγμα μὲ τὸν σύμμαχον. Νομίζει ὅτι συμμαχία εἶναι τὸ νὰ προσφέρεται δι’ ἔρωτα ὡς δούλη πρὸς τὸν κύριον ἴνα ἀποκτήση ἰσχυρὸν προστάτην, ὁ ὁποῖος θὰ σώση τὴν Ἑλλαδίτσαν του. Ὁ Νεογραικύλος εἶναι συνεχιστὴς τῆς παραδόσεως τῶν Γραικύλων πρὸ τῆς Ἁλώσεως, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐκήρυττον τὴν ἀνάγκην τῆς φραγκεύσεως τοῦ πνεύματος, διὰ νὰ σωθῶμεν ἀπὸ τὴν δουλείαν τοῦ σώματος.
Μὲ ἄλλα λόγια ὁ Γραικύλος φοβεῖται καὶ ἄρα οὔτε εἶναι οὔτε ἠμπορεῖ νὰ εἶναι Ρωμηός, ἐφ’ ὅσον φοβεῖται. Φοβεῖται τὴν πνευματικὴν ἀνεξαρτησίαν καὶ ἐλευθερίαν. Θέλει τὴν ἐλευθερίαν τοῦ σώματος μόνον. Καὶ διὰ τοῦτο δὲν ἠμπορεῖ κἂν νὰ φαντασθῆ ὅτι ἡ Ρωμηοσύνη ὄχι μόνον δὲν ὑποδουλώνεται πνευματικῶς, ἀλλὰ εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ πολιτιστικὴ δύναμις ἠγετική».
Φαίνεται, λοιπόν, καθαρὰ ὅτι οἱ ὅροι Ρωμηὸς καὶ Γραικύλος δὲν εἶναι ἁπλῶς θεωρητικοί, δὲν συνδέονται μόνον μὲ ἱστορικὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ συνιστοῦν ἕνα ἰδιαίτερο τρόπο ζωῆς. Καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ δοῦμε στὴν σχέσι μεταξύ του πολιτιστικοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Ἕλληνος - Ρωμηοῦ καὶ τοῦ πολιτιστικοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Δυτικοῦ ἀνθρώπου.
Συχνὰ λέγεται ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι ὀργανικῶς συνδεδεμένη μὲ τὴν Δύσι καὶ τὸν λεγόμενο δυτικὸ πολιτισμό, ὅτι δὲν νοεῖται ἡ Εὐρώπη χωρὶς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν πολιτισμό της. Ἔτσι ὅποιος ἐκφράζει τὴν ἄποψι ὅτι ἡ Ἑλλάς, ὡς τρόπος ζωῆς, ἐκφράζει ἕναν ἄλλο πολιτισμὸ ποὺ εὑρίσκεται στὸν ἀντίποδα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός, ἐπαρχιώτης, ἐθνικιστής.
Ὅμως δὲν πρέπει νὰ βαυκαλιζώμαστε μὲ τὶς δικές μας ἀπόψεις, οὔτε νὰ στεκώμαστε ναρκιστικὰ μὲ αὐτὰ ποὺ νομίζουμε δεδομένα. Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ βλέπουμε καὶ τὶς σκέψεις τῶν ἄλλων. Νὰ ἐξετάζουμε, δηλαδή, πῶς μᾶς θεωροῦν οἱ ξένοι, καὶ κυρίως ἀπὸ ποῦ καθορίζουν μὲ ποικίλους τρόπους τὴν πολιτική τους.
Ὑπάρχει ἕνα πρόσφατο παράδειγμα πολὺ χαρακτηριστικό. Ὁ γνωστὸς Ἀμερικανὸς Ἐπιστήμων, Σάμιουελ Χάντιγκτον, τοῦ ὁποίου οἱ ἀπόψεις συχνὰ ἀπησχόλησαν τὸν ἑλληνικὸ τύπο, σὲ μία συνέντευξι ποὺ δόθηκε στὸν Ἕλληνα δημοσιογράφο Ἀλέξη Παπαχελᾶ καὶ δημοσιεύθηκε στὸ Βῆμα (24 Μαΐου 1998) καὶ σὲ ἐρώτημα: «Στὸ βιβλίο σας ἑξαιρεῖτε τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Δύσι, πρᾶγμα ποὺ προκαλεῖ ἐντύπωσι καθὼς πρόκειται γιὰ μία χώρα ποὺ ἔχει ταυτισθῆ μὲ τὴν Δύσι, σὲ κρίσιμες περιπτώσεις, συμμετέχει στὸ ΝΑΤΟ καὶ στὴν Ε.Ε. καὶ ἔχει υἱοθετήσει ἕνα δυτικὸ τρόπο ζωής», ἀπήντησε: «Δὲν πιστεύω ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἀνῆκε ποτὲ στὸν δυτικὸ πολιτισμό, ὁ ὁποῖος δημιουργήθηκε τὸν 9ο καὶ 10ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ κλασσικὴ Ἑλλὰς ἐδώρησε ἀσφαλῶς πολλὰ στοιχεῖα στὸν δυτικὸ πολιτισμό. Κατὰ τὴν γνώμη μου οἱ θέσεις ποὺ ἔχει πάρει ἡ Ἑλλὰς σὲ θέματα ὅπως τὸ Βοσνιακὸ δείχνουν καθαρὰ ὅτι ἔχει διαφορετικὰ συμφέροντα ἀπὸ τὶς δυτικὲς δυνάμεις. Βλέπω ὅτι οἱ Ἕλληνες ἀναγνωρίζουν τὸ γεγονὸς αὐτὸ καθὼς σημαίνοντες πολιτικοὶ μιλοῦν ὅλο καὶ περισσότερο γιὰ τοὺς δεσμοὺς τῆς χώρας μὲ ὀρθόδοξες δυνάμεις».
Νομίζω ὅτι δεῖγμα κομπλεξικότητος ἑνὸς λαοῦ εἶναι τὸ νὰ ἐπιδιώκη νὰ θεωρῆται ἐξάρτημα μιᾶς μεγάλης Χώρας ἢ ἀκόμη μίας ἑνώσεως Χωρῶν καὶ μάλιστα τὸ νὰ θεωρῆ ὅτι ἔχει τὴν ἴδια πολιτιστικὴ παράδοσι μὲ αὐτὲς ἢ τὸ χειρότερο ὅτι ἡ πολιτιστικὴ παράδοσις τῆς Δύσεως ἔχει ἐπηρεασθῆ ἀπὸ τὴν δική του πολιτιστικὴ παράδοσι. Στὸ συγκεκριμένο ὅμως θέμα ὁ Χάντιγκτον εἶναι πολὺ σαφὴς καὶ νομίζω ἀληθινός. Δὲν πρόκειται, δηλαδή, γιὰ μία παραπληροφόρησι.
Πράγματι, ὁ δυτικὸς πολιτισμὸς εἶναι δημιούργημα τοῦ Καρλομάγνου, μὲ τὴν φεουδαλιστικὴ καὶ παγανιστικὴ ἀντίληψι καὶ οὐσιαστικῶς δημιουργήθηκε τὸν 9ο καὶ 10ο αἰῶνα, ὅπως λέγει ὀρθῶς ὁ Χάντιγκτον. Προσέλαβε, βεβαίως, κυρίως κατὰ τὴν ἀναγέννησι, μερικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὸν Πλάτωνα καὶ τὸν Ἀριστοτέλη, ἀλλὰ ὅμως ἔχει μία ἄλλη ἀνθρωποκεντρικὴ προοπτικὴ καὶ ὑποδομή. Γι’ αὐτὸ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀκόμη καὶ μερικοὶ σοβαροὶ πολιτικοί, ὅσοι ἀφουγκράζονται τοὺς καϋμοὺς τοῦ λαοῦ, ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἔχουμε περισσότερη καὶ οὐσιαστικώτερη ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ὀρθοδόξους λαοὺς τῶν Βαλκανίων καὶ τοὺς ὀρθοδόξους λαοὺς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, παρὰ μὲ τοὺς δυτικοὺς ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ μία ἄλλη παράδοσι.
Βέβαια, θὰ συνεργαζώμαστε μὲ τοὺς Εὐρωπαϊκοὺς λαούς, θὰ συμμετέχουμε στὸ εὐρωπαϊκὸ γίγνεσθαι, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐπαρχιωτισμός, ἀντιθέτως εἶναι πνευματικὴ ἀρχοντιὰ τὸ νὰ γνωρίζουμε καὶ νὰ κρατοῦμε τὴν ἑτερότητα τῆς παραδόσεώς μας, τὴν ὁποία ἀναζητοῦν καὶ οἱ σύγχρονοι δυτικοί, διότι ἔχει στοιχεῖα αὐθεντικότητος.

Παραθέτουμε κατωτέρω ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο «Ἐθνικιστικὸς λαϊκισμὸς ἢ ἑλληνικὴ πολιτική», τοῦ τέως πρωθυπουργοῦ Κωνσταντίνου Σημίτη.

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

«Ἡ πολιτική μας εἶναι νὰ ἐνισχύσουμε μὲ κάθε τρόπο καὶ μὲ κάθε μέσον τὴν ἀδιαφορία ἀπέναντι σὲ ἐξελίξεις μὲ ἰδεολογικὸ προσανατολισμό· μιὰ χωρὶς ἀπήχηση ἑλληνικὴ χριστιανικὴ παράδοση. Νὰ ἐμποδίσουμε καὶ νὰ ἀποτρέψουμε μὲ κάθε κόστος τὴν προσήλωση στὴν ἰδέα τοῦ Ἔθνους καὶ στὴν χριστιανικὴ παράδοση, ποὺ ἀποδυναμώνει καὶ ἐγκυμονεῖ κινδύνους σὲ μιὰ σύγχρονη παρουσία, ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡ Ἑλλάδα...»

Γραικύλοι, κάτω τὰ χέρια ἀπὸ τὰ ἱερά μας σύμβολα!!!

Τὴν ὥρα ποὺ στὸ Λονδίνο κατηργήθησαν οἱ ἑορτασμοὶ τῶν Χριστουγέννων γιὰ νὰ μὴ προκαλοῦνται οἱ μουσουλμάνοι καὶ οἱ λοιπὲς «μειονότητες» (στὴν χώρα μας προσπάθησε ματαίως τὰ τελευταῖα Χριστούγεννα ὁ ΣΥΡΙΖΑ, καίγοντας χριστουγεννιάτικα δένδρα), ἕνας θρασύτατος εἰσαγγελεὺς στὴν Θράκη, ποὺ προφανῶς νομίζει (μετὰ τὴν 4η Ὀκτωβρίου...) ὅτι εἶναι παντοδύναμος καὶ μπορεῖ νὰ προκαλῆ τὸ θρησκευτικό μας συναίσθημα, ζήτησε ἀπὸ δικαστίνα ποὺ ἐδικάζετο, νὰ μὴ φορῇ σταυρό!

Ὁ εἰσαγγελεὺς Βασίλης Φλωρίδης, ἀδελφὸς βουλευτοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ, εἶπε στὴν δικαστίνα κ. Ψάλτη, ἡ ὁποία κατεδικάσθη στὴν Ξάνθη: «Ὅταν εἶστε στὴν ἕδρα εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ φορᾶτε σταυρὸ γιατί εἶναι θρησκευτικὸ σύμβολο καὶ ἐπηρεάζετε!»
Εἶναι δυνατὸν νὰ μιλᾶμε γιὰ εἰσαγγελέα καὶ Δικαιοσύνη ὅταν ὁ ἀδελφὸς τοῦ πρώην ὑπουργοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδη, ὁ εἰσαγγελεὺς Βασίλης Φλωρίδης, οὐσιαστικῶς κατήγγειλε τὴν δικαστίνα, ἡ ὁποία τελικῶς κατεδικάσθη στὴν Ξάνθη γιὰ τὸ θέμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου, ἐπειδὴ φοροῦσε σταυρό; Εἶναι τόσο τραγικὸ αὐτὸ ποὺ φέρεται νὰ εἶπε, ποὺ πραγματικῶς δὲν ἀξίζει οὔτε νὰ τὸ σχολιάσουμε. Εἶναι ἀπαράδεκτο ἕνας εἰσαγγελεὺς νὰ κρίνη μία κατηγορουμένη ἀπὸ τὸ ἂν φορῇ ἢ ὄχι σταυρό.
Τὸ συμβὰν αὐτό, ἀκολούθησε τὶς γελοιότητες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὴν Βουλὴ μὲ τὸν ὅρκο, ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ στὴν ἐκκλησία, μὲ τὰ γελοῖα περὶ φορολογήσεως τῶν παγκαριῶν καὶ τῶν «τυχερῶν».
Ἡ προσπάθεια τοῦ ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ ἀποχρωματισμοῦ τῆς χώρας μας κλιμακώνεται, μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος μία σειρὰ ἐπικειμένων ἀπαγορεύσεων, ὅπως ἡ ὁμολογία πίστεως, ποὺ ἐκφράζεται ἀπὸ ἕνα σταυρὸ στὸ στῆθος ἢ ἕνα κομποσχοίνι στὸ χέρι.
Φυσικά, κανεὶς δὲν ἀμφισβήτησε δημοσίως τὸ δικαίωμα κάθε μετανάστριας νὰ κυκλοφορῆ μὲ τὴν μαντήλα ἢ καὶ μὲ μπούρκα στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, ἐνῷ ὅλοι κόπτονται γιὰ τὴν κατασκευὴ τεμένους, ὥστε νὰ ἀποκτήση ἡ λατρευτή τους Ἂλ Κάϊντα, αὐτὴ ἡ «μετριοπαθὴς» καὶ «ἀνθρωπιστικὴ» ὀργάνωσις, χῶρο στρατολογήσεως στὴν χώρα μας. Οἱ ἀπαγορεύσεις στρέφονται μόνο κατὰ τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν ἄναυδοι τὸν ἀφελληνισμὸ καὶ τὴν ἀποχριστιανοποίησι τῆς πατρίδος τους.
Ἀλήθεια, οἱ ψηφοφόροι τοῦ κ. Φλωρίδη στὸ Κιλκίς, γνωρίζουν τὶς ἀπόψεις τοῦ ἀδελφοῦ του;

Ὁ Ἦχος τῆς Σιωπῆς!!! - Μέρος 1ον

σὲ πρώτη μετάφρασι τοῦ Ἀγγέλου Κ. Βασιλειάδου ἀπὸ τὴν ἀγγλικὴ γλῶσσα

Βρισκόμαστε στὸ ἔτος 1961. Ὁ Τζὼν Κέννεντυ ἐπρόκειτο νὰ γίνη ὁ 35ος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ. Λίγο πρὶν τὴν ὀρκωμοσία τοῦ Κέννεντυ, ὁ πρόεδρος Ντουάϊτ Ντ. Ἀϊζενχάουερ συγκλόνισε τὸ ἔθνος καὶ τὸν κόσμο μὲ τὴν ἀποχαιρετιστήρια τηλεοπτικὴ ὁμιλία του. Τὸ περιεχόμενο τῆς ὁμιλίας του ἦταν συγκλονιστικὸ διότι ὁ μὲν Ἀϊζενχάουερ ἦταν ἕνας πολὺ δημοφιλὴς ἥρωας πολέμου, ἡ δὲ ἀμερικανικὴ στρατιωτικὴ ἰσχὺς ἀκατανίκητη.
Ὁ Ἀϊζενχάουερ, ἕνας ἐξαιρετικῶς παρασημοφορημένος στρατηγὸς πέντε ἀστέρων, ἦταν ὁ Ἀνώτατος Διοικητὴς ὅλων τῶν συμμαχικῶν δυνάμεων κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἦταν ἡ ἡγεσία τοῦ Ἀϊζενχάουερ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀποβάσεως στὴν Νορμανδία, ἡ ὁποία ἀπελευθέρωσε τελικῶς τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὴν ναζιστικὴ μάστιγα.
Παραδόξως, στὴν ἀποχαιρετιστήρια ὁμιλία του, αὐτὸς ὁ μεγάλος Ἀμερικανὸς ἥρωας δὲν προειδοποίησε τὸ ἔθνος του γιὰ τὴν αὐξανομένη κομμουνιστικὴ ἀπειλὴ ἢ τὴν φρίκη τῆς διαδόσεως τῶν πυρηνικῶν ὅπλων. Ὄχι! Ἀντιθέτως, αὐτὴ ἡ στρατιωτικὴ ἰδιοφυΐα, μὲ καυστικότητα καὶ νηφαλιότητα ἐδήλωσε:
«...Ἀναγκασθήκαμε νὰ δημιουργήσουμε μία μόνιμη βιομηχανία ἐξοπλισμῶν τεραστίων διαστάσεων. Ἐπὶ πλέον, τριάμισυ ἑκατομμύρια ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἀπασχολοῦνται στὴν ἄμυνα. Δαπανοῦμε ἐτησίως γιὰ στρατιωτικοὺς σκοποὺς περισσότερα ἀπὸ τὸ καθαρὰ ἔσοδα ὅλων τῶν ἐπιχειρήσεων τῶν ΗΠΑ.
Αὐτὸς ὁ συνδυασμὸς ἑνὸς τεραστίου στρατιωτικοῦ κατεστημένου καὶ μιᾶς μεγάλης βιομηχανίας ὅπλων εἶναι νέος γιὰ τὴν ἀμερικανικὴ ἐμπειρία. Ἡ συνολικὴ ἐπιρροή -οἰκονομική, πολιτική, ἀκόμη καὶ πνευματική- εἶναι αἰσθητὴ σὲ κάθε πόλι, σὲ κάθε σπίτι, σὲ κάθε ὑπηρεσία τῆς ὁμοσπονδιακῆς κυβερνήσεως. Ἀναγνωρίζουμε τὴν ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη γιὰ τὴν ἐξέλιξι αὐτή. Ὡστόσο, δὲν πρέπει νὰ παραγνωρίζουμε τὶς σοβαρὲς ἐπιπτώσεις της. Οἱ κόποι μας, οἱ πόροι, καὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν, ὅλα ἐπηρεάζονται· τὸ ἴδιο καὶ ἡ δομὴ τῆς κοινωνίας μας.
Δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψουμε στὸ στρατιωτικό-βιομηχανικὸ σύμπλεγμα νὰ ἀποκτήση ἀδικαιολόγητη ἐπιρροὴ στὰ κυβερνητικὰ συμβούλια. Οἱ δυνατότητες γιὰ τὴν καταστροφικὴ ἐπικράτησι μιᾶς σκοτεινῆς δυνάμεως ὑπάρχουν καὶ θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ὑφίστανται. Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ἀφήσουμε τὸ βάρος αὐτοῦ του συνδυασμοῦ νὰ θέση σὲ κίνδυνο τὶς ἐλευθερίες μας καὶ τὶς δημοκρατικές μας διαδικασίες.»
Ἐδῶ ἔχουμε ἕναν ἀξιωματικὸ τοῦ στρατοῦ καὶ ἐν ἐνεργείᾳ Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ, ὁ ὁποῖος προειδοποιεῖ τὸ ἔθνος του, ὅτι κάτι, ποὺ ὀνομάζεται «ἀδικαιολόγητη ἐπιρροὴ ἀπὸ τὸ στρατιωτικό-βιομηχανικὸ σύμπλεγμα» δημιουργεῖ μία ἐξαιρετικῶς ἐπικίνδυνη ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐλεύθερη, δημοκρατικὴ κοινωνία μας. Σύμφωνα μὲ τὸν Ἀϊζενχάουερ, αὐτὴ ἡ ἀπειλὴ «ὑπάρχει καὶ θὰ ἐξακολουθήση νὰ ὑφίσταται.»
Γιὰ τὸν Πρόεδρο Ἀϊζενχάουερ, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1961, τὸ κακὸ αὐτὸ ἦταν μιὰ πολὺ μεγαλύτερη ἀπειλὴ γιὰ τὴν Ἀμερική, ἀπὸ τὴν Κούβα τοῦ Κάστρο ἢ τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωσι τοῦ Κροῦτσεφ. Τί ἀκριβῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἔχη συμβῆ στὸ «στρατιωτικό-βιομηχανικὸ» κατεστημένο, ποὺ θὰ ἀνάγκαζε τὸν Ἀϊζενχάουερ νὰ ἐκδώση μία τόσο ἔντονη προειδοποίησι; Ἡ παραγωγὴ κάποιου ἐξελιγμένου πολυβόλου; Ὄχι. Ἡ παραγωγὴ θωρηκτῶν; Ὄχι. Πυρηνικῶν ὑποβρυχίων; Οὔτε. Ἡ ἐξάπλωσις τῶν πυρηνικῶν κεφαλῶν; Ἕνας λόγος βεβαίως ἀνησυχίας, τοῦ ὁποίου ὅμως οἱ περισσότεροι Ἀμερικανοὶ εἶχαν πλήρη ἐπίγνωσι.
Εἶναι προφανὲς ὅτι, αὐτὸ ποὺ προξένησε στὸν Ἀϊζενχάουερ τόσο βαθειὰ ἀνησυχία πρέπει νὰ ἦταν κάτι πολὺ πιὸ διεισδυτικῶς σκιερό, σκοτεινὸ καὶ μυστικό. Κάποια νέα, μυστικὴ τεχνολογία εἶχε σαφῶς προκύψει, ἡ ὁποία θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ παράσχη σὲ ἰδιῶτες τὴν «ἐξαγορὰ τῆς ἀδικαιολόγητης ἐπιρροῆς», ἡ ὁποία θὰ «ἔθετε σὲ κίνδυνο τὶς ἐλευθερίες μας καὶ τὶς δημοκρατικές μας διαδικασίες» (π.χ. τὴν ἐλεύθερη καὶ δίκαιη ἐκλογικὴ διαδικασία). Μὲ ἄλλα λόγια, θὰ εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ παρακάμψη τὴν φωνὴ τοῦ λαοῦ καὶ νὰ δώση τὴν ἐξουσία σὲ μὴ ἐκλεγμένους καπηλευτές της.
Ὁ Ἀϊζενχάουερ, θὰ ἔλεγα, προειδοποιοῦσε τὴν Ἀμερικὴ γιὰ κάτι ποὺ ὀνομάζεται «Ὁ Ἦχος τῆς Σιωπῆς».

Ὁ Ἀϊζενχάουερ ἦταν ἕνας τίμιος καὶ πατριώτης Ἀμερικανός. Ὅπως καὶ ὁ στρατηγὸς τῶν πεζοναυτῶν Σμέντλεϋ Μπάτλερ, ὁ ὁποῖος δεκαετίες νωρίτερα ἐδήλωσε στὸ Κογκρέσσο ὅτι «ὁ πόλεμος εἶναι μία ρακέτα», ὁ Ἄϊκ ἐγνώριζε ὅτι τέτοια ἀπόλυτη ἐξουσία καὶ τέτοιος ὁλοκληρωτικός, συγκεκαλυμμένος ἔλεγχος στὰ μυαλὰ καὶ στὶς καρδιὲς τῶν πολιτῶν θὰ διέφθειρε τὴν κοινωνία στὸ σύνολό της.
Ἐπὶ πλέον ἐγνώριζε καὶ κατανοοῦσε, ὅπως καὶ ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Γκαῖτε, ὅτι:
«Κανένας ἄνθρωπος δὲν εἶναι πιὸ ἀπελπιστικὰ ὑπόδουλος, ἀπὸ αὐτόν ποὺ ἐσφαλμένως πιστεύει ὅτι εἶναι ἐλεύθερος».
Γι’ αὐτὸ καὶ ἐξέδωσε αὐτὴν τὴν ἰσχυρὴ προειδοποίησι πρὸς τὸν ἀμερικανικὸ λαό.
Ὁ Ἦχος τῆς Σιωπῆς (The Sound of Silence) εἶναι κωδικὸς τῶν στρατιωτικῶν ὑπηρεσιῶν πληροφοριῶν γιὰ συγκεκριμένα ὄπλα μαζικοῦ ἐλέγχου τῆς σκέψεως, τὰ ὁποῖα δοκιμάστηκαν στὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1950, τελειοποιήθηκαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, καὶ χρησιμοποιήθηκαν ἐκτενῶς ἀπὸ τὸν «σύγχρονο» ἀμερικανικὸ στρατὸ στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ '90, παρὰ τὴν ἀντίθεσι καὶ τὶς προειδοποιήσεις ποὺ ἐξεδόθησαν ἀπὸ ἄνδρες, ὅπως ὁ Ντουάϊτ Ντέηβιντ Ἀϊζενχάουερ.
Αὐτὸ τὸ μυστικὸ ὅπλο βασίζεται σὲ κάτι ποὺ ὀνομάζεται τεχνολογία ὑποσυνειδήτου μεταφορέως, ἢ Silent Sound Spread Spectrum (SSSS) (ἐπίσης S-Quad ἢ "Squad" στὴν στρατιωτικὴ ὁρολογία). Αὐτὸ ἀνεπτύχθη γιὰ στρατιωτικὴ χρῆσι ἀπὸ τὸν Δρα Ὄλιβερ Λόουερυ καὶ περιγράφεται στὸ δίπλωμα εὑρεσιτεχνίας τῶν ΗΠΑ μὲ ἀριθμὸ 5159703. Τὸ δίπλωμα εὑρεσιτεχνίας ἀναφέρει περιληπτικῶς τὰ ἑξῆς:
«Ἕνα σιωπηλὸ σύστημα ἐπικοινωνιῶν, στὸ ὁποῖο μὴ ἀντιληπτὰ κύματα μεταφορεῖς, σὲ περιοχὴ πολὺ χαμηλῶν (ELF) ἢ πολὺ ὑψηλῶν ἀκουστικῶν συχνοτήτων (VHF) ἢ στὸ γειτονικὸ φάσμα ὑπερήχων, ὑφίστανται διαμόρφωσι πλάτους ἢ συχνότητος μὲ τὴν ἐπιθυμητὴ πληροφορία καὶ ἀναπαράγονται ἀκουστικῶς ἢ μὲ δονήσεις, γιὰ νὰ φθάσουν στὸν ἐγκέφαλο, συνήθως μὲ τὴν χρῆσι ἠχείων, ἀκουστικῶν ἢ πιεζοηλεκτρικῶν μορφοτροπέων.
Οἱ διαμορφωμένοι μεταφορεῖς μποροῦν νὰ διαβιβασθοῦν σὲ πραγματικὸ χρόνο ἢ μποροῦν εὔκολα νὰ καταγράφωνται καὶ νὰ ἀποθηκεύωνται σὲ μηχανικά, μαγνητικὰ ἢ ὀπτικὰ μέσα γιὰ καθυστερημένη ἢ ἐπαναλαμβανομένη μετάδοσι στὸν ἀκροατή.»
Μὲ ἄλλα λόγια, αὐτὴ ἡ συσκευὴ ἐπιτρέπει τὴν ἀδικαιολόγητη ἐμφύτευσι συγκεκριμένων σκέψεων, συναισθημάτων, ἀκόμη καὶ δράσεων σὲ ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους· ἔχει δηλαδὴ τὴν ἱκανότητα νὰ μετατρέπη ἀνθρώπινα ὄντα σὲ ἁπλὲς μαριονέττες στὰ χέρια ὡρισμένων «ἐλεγκτῶν».
Ὁ Ἀϊζενχάουερ ἤξερε πολὺ καλὰ τί θὰ μποροῦσε νὰ κάνη ἕνα τέτοιο «ὅπλο» στὰ χέρια ἄπληστων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐπιθυμοῦσαν τὸν ἔλεγχο τοῦ πλανήτου. Θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ ὁδηγήση στὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῆς ἀμερικανικῆς κοινωνίας χωρὶς νὰ πέση οὔτε μία σφαῖρα.
Γι’ αὐτὸ καὶ προειδοποιοῦσε τὴν Ἀμερική.
Ἔχουν ἀγνοήσει οἱ ἡγέτες τῆς Ἀμερικῆς τὴν προειδοποίηση τοῦ Ἄϊκ;
Ἔχει χρησιμοποιηθῆ αὐτὴ ἡ διαβολικὴ τεχνολογία σὲ ἀνυποψίαστους Ἀμερικανοὺς καὶ ἄλλους ἐκτὸς τῶν συνόρων μας;
Ἂν ναί, θὰ συνεχίσουν νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν τεχνολογία μέσῳ τῆς τηλεοράσεως καὶ τοῦ ραδιοφώνου;
Τὸ ἄρθρο αὐτὸ θὰ προσπαθήση νὰ ἀπαντήση σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα, καὶ νὰ δώση στὸν ἀναγνώστη μία σαφῆ εἰκόνα τοῦ ποιοί ἀκριβῶς πῆραν τὶς ἀποφάσεις γιὰ τὴν χρῆσι τοῦ «Ἤχου τῆς Σιωπῆς» ἐν καιρῷ πολέμου, ἀλλὰ καὶ εἰρήνης.
Στὶς 23 Μαρτίου τοῦ 1991, μία σύντομη εἴδησις ἔφθασε στὸ Λονδῖνο μὲ τίτλο «Ψυχολογικὸς πόλεμος ὑψηλῆς τεχνολογίας φθάνει στὴν Μέση Ἀνατολή.»
Αὐτὸ συνέβη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προεδρίας τοῦ Τζὼρτζ Μποὺς τοῦ πρεσβυτέρου, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐπιχειρήσεως «Καταιγὶς τῆς Ἐρήμου», καὶ περιγράφει μὲ ἀξιοθαύμαστη λεπτομέρεια μιὰ μυστικὴ ψυχολογικὴ ἐπιχείρησι τῶν ΗΠΑ, ἡ ὁποία ἐφαρμόσθηκε ἐπιτυχῶς ἐναντίον ἰρακινῶν στρατευμάτων στὸ Κουβέϊτ.
Ἡ περίφημη «Δημοκρατικὴ Φρουρὰ» τοῦ Σαντὰμ Χουσεΐν ἐπεφύλασσε στὸν Μποὺς τὴν «μητέρα ὅλων τῶν μαχῶν» μὲ πολλὲς χιλιάδες νεκροὺς στρατιῶτες τοῦ συνασπισμοῦ. Στὰ χαρτιὰ φαινόταν πειστικό. Τὰ στρατεύματα τῆς Δημοκρατικῆς Φρουρᾶς τοῦ Χουσεΐν ἦσαν βετεράνοι τοῦ δεκαετοῦς πολέμου μὲ τὸ Ἰράν, ἐνῷ τὰ συμμαχικὰ στρατεύματα ἦσαν ἐντελῶς ἄπειρα. Οἱ Ἰρακινοὶ εἶχαν σύγχρονα ὁπλικὰ συστήματα καὶ ἦσαν καλῶς ἐκπαιδευμένοι στὴν χρῆσι τους.
Ὅμως, κάτι πολὺ παράξενο συνέβη. Ἡ «μητέρα ὅλων τῶν μαχῶν» ἔληξε πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξί της καθώς, κυριολεκτικῶς, ἑκατοντάδες χιλιάδες ἰρακινοὶ στρατιῶτες παρεδόθησαν μαζικῶς χωρὶς νὰ πέση πυροβολισμός!
Νὰ τί ἀνέφερε ὁ βρεττανικὸς Τύπος γιὰ τὸ περιστατικὸ (ἐνῷ ὁ ἀμερικανικὸς Τύπος τὸ λογόκρινε):
«...Ἕνα ἀπίστευτο καὶ ὑψηλῆς διαβαθμίσεως πρόγραμμα ποὺ χρησιμοποιεῖ τεχνικὲς «Σιωπηλοῦ Ἤχου» ἐφαρμόσθηκε μὲ ἐπιτυχία. Ἡ εὐκαιρία γιὰ τὴν χρῆσι αὐτῆς τῆς μεθόδου ἐδόθη ὅταν κατεστράφη τὸ στρατιωτικὸ σύστημα διοικήσεως καὶ ἐλέγχου τοῦ Σαντὰμ Χουσεΐν. Οἱ ἰρακινὲς δυνάμεις ἀναγκάσθηκαν τότε νὰ χρησιμοποιήσουν ἐμπορικοὺς ραδιοφωνικοὺς σταθμοὺς (FM) γιὰ τὴν μεταφορὰ κωδικοποιημένων ἐντολῶν, οἱ ὁποῖες μετεδίδοντο ἀπὸ τὴν συχνότητα τῶν 100 MHz.
Ἡ ὁμάδα ψυχολογικῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ ἀμερικανικοῦ στρατοῦ ἔθεσε σὲ λειτουργία τὸν δικό της φορητὸ πομπὸ FM, χρησιμοποιῶντας τὴν ἴδια συχνότητα, στὴν πόλι Ἂλ Κάφτζι. Ὁ ἀμερικανικὸς πομπὸς ἦταν ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸν ἰρακινὸ τοπικὸ σταθμό. Μαζὶ μὲ ἐμβατήρια καὶ θρησκευτικὴ μουσική, μετεδίδοντο ἀόριστες, ἀσαφεῖς καὶ ἀντιφατικὲς διαταγὲς καὶ πληροφορίες.
Ὡστόσο, ὑποσυνειδήτως, μία πολὺ πιὸ ἰσχυρὴ τεχνολογία εἶχε τεθῆ σὲ ἐφαρμογή. Ἕνα ἐξελιγμένο ἠλεκτρονικὸ σύστημα, σχεδιασμένο νὰ «ὁμιλῆ» ἀπ’ εὐθείας στὸ μυαλὸ τοῦ ἀκροατοῦ, νὰ τροποποιῆ καὶ νὰ κατευθύνη τὰ ἐγκεφαλικά του κύματα, νὰ χειραγωγῆ τὰ ἠλεκτροεγκεφαλικά του μοντέλλα καὶ ἔτσι νὰ ἐμφυτεύη τεχνητῶς ἀρνητικὲς συναισθηματικὲς καταστάσεις, δημιούργησε στὰ ἰρακινὰ στρατεύματα αἰσθήματα ἔντονου φόβου, ἄγχους, ἀπελπισίας καὶ ἀπογνώσεως. Αὐτὸ τὸ ἐξαιρετικῶς ἀποτελεσματικὸ σύστημα, ποὺ ἀπευθύνεται στὸ ὑποσυνείδητο, δὲν λέει μόνο σ’ ἕνα ἄτομο νὰ αἰσθανθῆ ἕνα συναίσθημα, ἀλλὰ τὸ κάνει νὰ τὸ αἰσθανθῆ, τὸ ἐμφυτεύει στὸ μυαλό του».
Ἐνῷ ἡ χρῆσις ἑνὸς τέτοιου «μὴ θανατηφόρου», μυστικοῦ ὅπλου εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ σωθοῦν πολλὲς ζωές, Ἀμερικανῶν, συμμάχων, καθὼς καὶ Ἰρακινῶν, γεννῶνται ὡστόσο τὰ ἑξῆς ἐρωτήματα:

1) Πῶς μποροῦν οἱ Ἀμερικανοὶ νὰ εἶναι βέβαιοι ὅτι ἕνα τέτοιο ὅπλο δὲν χρησιμοποιεῖται ἐναντίον τους ἀπὸ τὸν «Μεγάλο Ἀδελφό», σὲ καθημερινὴ βᾶσι;

2)Ἐπὶ πλέον, γιατί ἡ πραγματικὴ ἱστορία πίσω ἀπὸ τὶς μαζικὲς παραδόσεις τῶν Ἰρακινῶν δὲν ἔγινε ποτὲ γνωστὴ στὸν ἀμερικανικὸ λαό;

Συνεχίζεται...

Οὐκ ἀρνησόμεθά σε φίλη Ὀρθοδοξία!

τοῦ Δημητρίου Νατσιοῦ, διδασκάλου

Θυμᾶμαι, πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια, ὑπηρετοῦσα σὲ σχολεῖο χωριοῦ ποὺ βρίσκεται στὶς ὑπώρειες τοῦ ὄρους Μπέλες, στὰ σύνορα μὲ τὸ ὑπερφίαλο ἀνθυποκρατίδιο τῶν Σκοπίων. Τὸ σχολεῖο παλιό, μὲ θέα ἐξαιρετικὴ στὸ κατάφυτο βουνό, χρησιμοποιούσαμε ἀκόμη τὶς ξυλόσομπες. Κάποια μέρα μὲ ἐπισκέφθηκε ὁ σχολικὸς σύμβουλος. (Τὸ ΠΑΣΟΚ τὸ ’81, κατὰ τὸ συνήθειό του, κατήργησε τοὺς ἐπιθεωρητὲς καὶ τοὺς μετωνόμασε σὲ σχολικοὺς συμβούλους. Συνοδεύθηκε ἡ κατάργησις καὶ μὲ ἀρκετὲς δόσεις συκοφαντίας καὶ ἀπαξιώσεως γιὰ τὸ ἔργο τῶν ἐπιθεωρητῶν. Καὶ ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, στὴν πλειονότητά τους, ἐπιτελοῦσαν σπουδαῖο ἔργο, τοὺς διέκρινε συνέπεια καὶ ἐπιστημοσύνη. Οἱ δάσκαλοι, εἴτε ἀπὸ σεβασμό, οἱ ἐργατικοί, εἴτε ἀπὸ φόβο, οἱ …«ἀργόσυρτοι», ἐργάζονταν μὲ ζῆλο στὴν τάξι, διότι ὑπῆρχε ἔλεγχος καὶ δοκιμασία τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ τους ἔργου. Ἡ ἐπὶ τὸ προοδευτικώτερον ἐξέλιξις τοῦ θεσμοῦ ὡδήγησε στὴν σημερινή, οὐσιαστικῶς ἀνύπαρκτη, ἐπίβλεψι τῆς δημοσίας, ἐν γένει, παιδείας. Ἐξ ἄλλου ὁ ἀείχλωρος λόγος τοῦ Πλουτάρχου στὴν «περὶ παίδων ἀγωγῆς» πραγματεία του, οὐδέποτε ξεπεράστηκε σὲ τοῦτον ἐδῶ τὸν τόπο: «Οὐδὲν οὕτω πιαίνει τὸν ἵππον ὡς βασιλέως ὀφθαλμός», τίποτα δὲν παχαίνει τὸ ἄλογο περισσότερο, ὅσο τὸ μάτι τοῦ βασιλιᾶ).

Ἐπανέρχομαι στὴν προλογικὴ ἀφήγησι. Μὲς στὴν τάξι ποὺ ἐδίδασκα, ἦσαν ἀνηρτημένες εἰκόνες, ζωγραφιὲς ἡρώων της Ἐπαναστάσεως τοῦ ’21. Σύμφωνα μὲ τὸ χαζοχαρούμενο πνεῦμα τῆς (νέας) ἐποχῆς, μοῦ συνέστησε ὁ σύμβουλος νὰ ἀποκαθηλώσω (κυριολεκτικῶς) τους ἥρωες καὶ νὰ καθηλώσω (πάλι κυριολεκτικῶς) κάδρα μὲ τοπία, γατάκια, σκυλάκια, αὐτά, τέλος πάντων, ποὺ βρίσκουμε σὲ παιδικὰ δωμάτια. Τὰ βλοσυρὰ καὶ στιβαρὰ πρόσωπα τῶν ἐνδόξων πολεμαρχῶν δὲν δημιουργοῦν «κατάλληλη παιδαγωγικὴ ἀτμόσφαιρα». Ἀρνήθηκα. Συνεχίζω καὶ σήμερα νὰ ἀναρτῶ στὴν αἴθουσα, ποὺ κάθε φορὰ διδάσκω, εἰκόνες ἡρώων. Καὶ πόσες φορές, ὅταν οἱ μαθητὲς κουράζωνται, ξεστρατίζει ὁ λόγος στὰ χρόνια τὰ δοξασμένα… τότε, παιδιά, ποὺ ἕνα δεκαοκτάχρονο ναυτάκι ἀπὸ τὰ Ψαρά, ἔκανε τὸν σταυρό του, κι ἀνατίναζε αἱματοβαμμένες ναυαρχίδες ἢ ὁ ἄλλος, δίπλα του, ποὺ ἔσκιζε χάρτινα διπλώματα ἀρχιστρατηγίας καὶ κέρδιζε, στὸ πεδίο τῆς μάχης, παράσημα ἀθανασίας. Καὶ οἱ μαθητὲς ἀντικρύζουν τὰ πρόσωπα τοῦ Κανάρη, τοῦ Μπότσαρη, τοῦ Διάκου, τοῦ Παπαφλέσσα, μπρὸς στὰ μάτια τους ξανοίγεται τὸ Εἰκονοστάσι τοῦ Γένους. Ξεκλειδώνει ἡ ἄγουρη μνήμη καὶ πλαγιάζουν στὰ φυλλώματά της οἱ ἁγιασμένες μορφὲς τῶν ἡρώων. Γιὰ πάντα, «κτῆμα ἐς ἀεί». Ἡμερεύουν τὰ παιδιά, συγκινοῦνται, καμαρώνουν. Καὶ πῶς ἀλλοιῶς; Μιλᾶς γιὰ πρόσωπα, ὄχι γιὰ μικρά, ξέψυχα, μίζερα πράγματα, συνταγὲς μαγειρικῆς καὶ ὁδηγίες χρήσεως καφετιέρας (βιβλία γλώσσης Στ΄ δημοτικοῦ). Ὑποσιτίζουμε πνευματικῶς τὰ παιδιὰ καὶ μετὰ ἀποροῦμε, γιατί νοιώθουν ναυτία καὶ σιχασιὰ γιὰ τὸν «ὡραῖο» κόσμο μας.

Βάζω πάνω ἀπὸ τοὺς ἥρωες τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, πάντοτε. Γιατί; Διότι «τὸν Χριστὸ φοβόμαστε καὶ αὐτείνη ἡ θρησκεία μᾶς λευτέρωσεν καὶ βγήκαμε εἰς τὴν κοινωνία τοῦ κόσμου» κανοναρχεῖ ὁ Μακρυγιάννης. «Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται» προφήτευε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Τώρα κατανοῶ πλήρως τὴν προφητεία. Θὰ βγῆ ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο ὁ Χριστός, ὁλοκληρώνεται ἡ «μετακένωσις» τῶν δυτικῶν «φώτων». Τὰ κόκκαλα τοῦ Κοραῆ θὰ ἀναπαυθοῦν. Τὰ πνευματικά του ἔκγονα καὶ λοιπὰ ἀπολειφάδια τῆς Νέας Τάξεως πανηγυρίζουν. Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, τελείως ἀνυπόληπτο γιὰ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς, ἀπεφάσισε τὸν ἐξοβελισμό, ἀπὸ τὰ σχολεῖα τῆς Ἰταλίας, τῆς παραστάσεως μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο. Οἱ Ἰταλοὶ ἀντέδρασαν στὴν γελοία ἀπόφασι, ἡ παπικὴ θρησκεία στηλίτευσε μὲ εἰρωνεία τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος δικαστήριο. Ὅπως ἀναμενόταν, ἡ κλαγγὴ τῆς… σταυρομαχίας πέρασε τὰ σύνορα τῆς Ἰταλίας καί, ὡσὰν τὰ σαλιγκάρια ποὺ ξεμυτίζουν ἀπὸ τὸ καβοῦκι τους μετὰ ἀπὸ βροχή, ἄρχισαν οἱ γηγενεῖς «ἀνθρωποκάμπιες» (Κόντογλου) καὶ τὰ γνωστὰ σαπρόφυτα τοῦ νεοταξικοῦ θερμοκηπίου νὰ ξερνοῦν τὰ ἐμέσματά τους κατὰ τῆς Ἐκκλησίας». «Νὰ φύγουν οἱ εἰκόνες ἀπὸ τὶς τάξεις τῶν ἑλληνικῶν σχολείων. Εἴμαστε κοινωνία πολυπολιτισμική», τὸ γνωστὸ βλακῶδες καρύκευμα τῶν ἐκκλησιομάχων.

Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ πρόεδρος τῆς Διδασκαλικῆς Ὁμοσπονδίας Ἑλλάδος (ΔΟΕ) Δημήτρης Μπράτης. Χωρὶς νὰ τὸν ἐξουσιοδοτήση κανείς, ὁ ἐν λόγῳ χασομέρης–συνδικαλιστής, ἐδήλωσε τὰ ἑξῆς στὴν ἐφ. «ΝΕΑ»: «Συμφωνῶ ἀπόλυτα μὲ τὴν ἀπόφασι τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν στὰ σχολεῖα σύμβολα ὅπως οἱ σταυροὶ ἢ οἱ θρησκευτικὲς εἰκόνες ποὺ διαχωρίζουν τοὺς μαθητές. Τὸ σχολεῖο θὰ πρέπη νὰ ἐξασφαλίζη ἴσες εὐκαιρίες σὲ ὅλους χωρὶς κανένας μαθητὴς νὰ αἰσθάνεται μειονεκτικὰ λόγῳ τῆς καταγωγῆς, τῆς φυλῆς ἢ τοῦ θρησκεύματός του». Καὶ συνεχίζει ὁ συνδικαλιστής, (τί βρισιὰ κι αὐτή), ποὺ ἔχει σίγουρα καμμιὰ εἰκοσαριὰ χρόνια νὰ πατήση τὸ ποδάρι του σὲ σχολικὴ τάξι «ὅτι καὶ ὁ τρόπος διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν στὴν σημερινὴ πολυπολιτισμικὴ κοινωνία πρέπει νὰ συζητηθῆ σὲ βάθος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐμπλεκομένους φορεῖς προκειμένου νὰ βρεθῆ ἡ καλύτερη λῦσις στὸ πλαίσιο τῆς ἰσότητος τῶν πολιτῶν ὅπως ὁρίζει τὸ Σύνταγμά μας» (Μὲ τέτοια διαπιστευτήρια εἶναι σίγουρο ὅτι θὰ ἀνέλθη σὲ ὑψηλότερα ἀξιώματα. Ὁ Λένιν μιλοῦσε γιὰ «χρησίμους ἠλιθίους» τοῦ συστήματος). Διάβασα τὶς δηλώσεις τοῦ προέδρου τῆς ΔΟΕ. «Κάπνισαν τὰ μάτια μου». Τὴν ἴδια στιγμὴ συνέταξα ἐπιστολὴ παραιτήσεως ἀπὸ μέλος τῆς ΔΟΕ, τὴν ὁποία ἀπέστειλα στὸν τοπικὸ σύλλογο δασκάλων Κιλκίς. Γράφω περίπου τὰ ἑξῆς:

«Ἀγαπητοὶ συνάδελφοι, τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, προσφάτως ἐζήτησε τὴν ἀπομάκρυνσι, ἀπὸ τὰ σχολεῖα τῆς Ἰταλίας, τοῦ σταυροῦ ἀπὸ τὶς τάξεις, ἀπόφασι ποὺ ἀποδοκιμάστηκε ἀπὸ τὰ κόμματα καὶ μεγάλη μερίδα τοῦ λαοῦ. Τὸ θέμα ἀπησχόλησε καὶ τὰ ἡμέτερα Μ.Μ.Ε. Εἶναι γνωστὸ πὼς τὸ Σύνταγμά μας (ἄρθρο 16) προβλέπει τὴν θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγησι τῶν μαθητῶν, ἐξυπονοῶντας τὴν ὀρθόδοξη ἀγωγή. Ταυτοχρόνως, ὁ σταυρός, οἱ εἰκόνες, ἀνήκουν στὰ σύμβολα τῆς πατρίδος μας, ὑποδηλώνουν τὴν ταυτότητά μας. Ὅμως ὁ πρόεδρος τῆς ΔΟΕ, χωρὶς ἐξουσιοδότησι, ἐρχόμενος σὲ ἀντίθεσι καὶ μὲ τὸ λαϊκὸ αἴσθημα καὶ μὲ τὴν πλειονότητα –ὅπως πιστεύω– τῶν δασκάλων, ἐπεκρότησε τὴν ἀνωτέρω ἀπόφασι. Ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, παλαιότερα, εἶχε ἐπαινέσει καὶ τὸ ἐπαίσχυντο βιβλίο ἱστορίας τῆς Στ΄ δημοτικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπεσύρθη κακὴν-κακῶς. Κατόπιν τούτων, ἐπειδὴ δὲν ἀνέχομαι, ὡς μαχόμενος Ἕλλην καὶ χριστιανός, δάσκαλος, νὰ ἐξευτελιζώμαστε στὰ μάτια τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὶς ἀντορθόδοξες καὶ ἀνθελληνικὲς θέσεις ποὺ πρεσβεύει ὁ κ. Μπράτης, ἐπιθυμῶ τὴν διαγραφή μου ἀπὸ μέλος τοῦ συλλόγου καὶ τῆς ΔΟΕ. Ἡ ἀπόφασίς μου ἰσχύει γιὰ ὅσο καιρὸ ὁ κ. Μπράτης θὰ προΐσταται τοῦ συνδικαλιστικοῦ μας ὀργάνου». Προτρέπω κι ἄλλους συναδέλφους ποὺ θίγονται ἀπὸ τὴν δήλωσι τοῦ προέδρου τῆς ΔΟΕ, νὰ πράξουν ὁμοίως. Νὰ τελειώνουμε μὲ τοὺς ἀργόσχολους καὶ ἀργόμισθους, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴν γάγγραινα τοῦ (νῦν) συνδικαλισμοῦ, ὡς μέσο ἀναρριχήσεως σὲ χρυσοπλούμιστα ἀξιώματα.

Κλείνω μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου, μεγάλου διδασκάλου τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ἔζησε λίγο πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Πόλεως ἀπὸ τοὺς Τούρκους: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε φίλη Ὀρθοδοξία, οὐ ψευδόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας. Ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, ἐν σοὶ κοιμησόμεθα. Εἴ δε καὶ καλέσει καιρὸς καὶ μυριάκις ὑπέρ σου τεθνηξόμεθα».

Πηγή: Ἀντίβαρο

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας;

Τὸ γνωστό, ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία, σὲ ὅλους μας ποίημα ἀπαντᾷ στὰ μαθήματα ἀνθελληνισμοῦ καὶ ἀφελληνισμοῦ, τὰ ὁποῖα ἐπιχειρεῖ νὰ παραδώση στὰ Ἑλληνόπουλα, μέσῳ τοῦ καταπτύστου ὁμωνύμου βιβλίου της, ἡ Γενικὴ Γραμματεὺς τοῦ Ὑπουργείου ΕΘΝΙΚΗΣ Παιδείας, Θάλεια Δραγῶνα, μὲ τὴν συνδρομὴ τῆς φίλης της Ἄννας Φραγκουδάκη.

Τοὺς τὸ ἀφιερώνουμε λοιπόν!

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

τοῦ Ἰωάννου Πολέμη

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;

κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα

ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,

ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα

μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ

καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα

καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Οἱ μὴ Ἕλληνες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας!

Μᾶς ἀπεστάλη ἡ ἀκόλουθη ἐπιστολή, μὲ ἡμερομηνία 13 Νοεμβρίου 2009, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, καὶ ἀναφέρεται στὸ ἀνθελληνικὸ μένος τῆς Γενικῆς Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Διαβάζοντάς την, θὰ ἀντιληφθῆτε γιατί ἀφηρέθη ὁ ὅρος ΕΘΝΙΚΗ ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων.

Θὰ ἀπαντήσουμε στὴν συγκεκριμένη κυρία, ἀναρτῶντας, τὸ συντομώτερον δυνατόν, τὸ ποίημα «Τί εἶν' ἡ Πατρίδα μας», τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Ἰωάννου Πολέμη, συγγενοῦς τοῦ διαχειριστοῦ τῆς παρούσης ἱστοσελίδος!

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

ΠΡΟΣ: τὸν κ. Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας
ΑΠΟ: Dr. Nicolas Kaloy, Geneva, Switzerland

Κύριε Πρόεδρε τῆς Δημοκρατίας,

Ἀπὸ Γενεύη Ἐλβετίας ἀπευθύνουμε τὸ ἑξῆς ἐρώτημα πρὸς ἐσᾶς, τὸν Πρῶτον Ἕλληνα: Εἶναι δυνατὸν ἡ γυναίκα αὐτή, ἡ ὁποία ὁμολογεῖ ὅτι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, νὰ εἶναι Γ.Γ. τῆς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ νὰ παρέχη γνώσεις στὰ παιδιά μας; Εἶσθε ὑπεύθυνος νὰ μᾶς ἀπαντήσετε: Ἐὰν δὲν εἴμαστε Ἕλληνες, τί εἴμαστε;;; Ἐσεῖς καὶ ὁ κ. Πρωθυπουργὸς ὀφείλετε μίαν ἀπάντησι εἰς τὴν ὁποίαν θὰ δώσωμεν εὐρεῖαν δημοσιότητα σὲ ὅλη τὴν ὁμογένεια τῶν «ΜΗ ΕΛΛΗΝΩΝ», καὶ κυρίως εἰς ΗΠΑ, Καναδᾶ, Αὐστραλία, Εὐρώπη.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙ ΜΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ, ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΔΙΕΘΝΩΣ.

Μετὰ τιμῆς,
Dr. Nicolas Kaloy,
www.nicolaskaloy.com,
Πρόεδρος,
European League of Geneva

Θάλεια Δραγῶνα: «Τὸ ἀνθελληνικὸ κυβερνητικὸ φαινόμενο»

«Εἶναι ρατσιστικὸ νὰ δηλώνουμε ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες».
«Μᾶς ἔκαναν Ἕλληνες, ἐνῷ δὲν ἤμασταν».

Κι ὅμως!... Αὐτὴ ἡ «κυρία» ἔχει ἀναλάβει τὴν ἐκπαίδευσι τῶν παιδιῶν μας.

Ἂς δοῦμε τώρα μερικὰ ἂπ’ ὅσα γράφει στὸ κακογραμμένο βιβλίο της «Τί εἶν’ ἡ Πατρίδα μας;», ἡ νῦν Γενικὴ Γραμματεὺς τοῦ Ὑπουργείου ...ἀποδομήσεως τῆς Παιδείας τοῦ ΠΑΣΟΚ, κ. Θάλεια Δραγῶνα.
1) Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ Ταυτότητα δὲν ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὸν 19ο αἰῶνα. Δημιουργήθηκε ἔξωθεν σὲ μία ἐποχὴ ἔντονου ἐθνικισμοῦ, ἀποικιοκρατίας καὶ ἐπεκτατικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ (σελ. 16).
2) Ὅποιος ἀξιολογεῖ τοὺς Πολιτισμοὺς σὲ κατωτέρους καὶ ἀνωτέρους εἶναι ρατσιστὴς καὶ δὲν τὸ ξέρει! (σελ. 16). Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ ὅποιον θεωρεῖ ἀνεπιθύμητους τοὺς μετανάστες καὶ τοὺς πρόσφυγες (σελ. 20).
3) Ἐξ ἴσου ρατσιστὴς εἶναι καὶ ὅποιος ἀποσιωπᾷ τὴν σημασία, τὴν τεράστια δύναμι, τὴν ἔκτασι καὶ τὸ κῦρος τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας! Ἐπίσης, ὅποιος ἀρνεῖται τὶς τουρκικὲς ἐπιρροὲς στὸν Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι ὅποιος ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ τουρκικὸς πολιτισμὸς ἔχει ἐπιδράσει ἀρνητικὰ στοὺς Ἕλληνες!... (σελ. 82).
4) Ἔνδειξις ρατσισμοῦ καὶ στείρου ἐθνοκεντρισμοῦ εἶναι καὶ ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦσαν πάντα οἱ ἀδικημένοι τῆς Ἱστορίας (σελ. 84) κι ὅτι γιὰ τὶς ἧττες καὶ τὶς καταστροφὲς ποὺ ὑποστήκαμε, φταῖνε πάντα οἱ Μεγάλες Δυνάμεις.
5) Κλασσικὴ ἔνδειξις ρατσισμοῦ εἶναι καὶ ἡ γνωστὴ ρῆσις «Ὅταν ἐμεῖς φτιάχναμε Παρθενῶνες, αὐτοὶ τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλο-ρατσισμὸς εἶναι ἐπίσης τὸ νὰ ἰσχυρίζεσαι πὼς εἴμαστε οἱ συνεχιστὲς τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ.
6) Κατὰ τὴν κ. Θάλεια Δραγῶνα, ἐθνικιστικὲς τάσεις κρύβει καὶ ἡ ἐπιθυμία νὰ διδάσκεται στὴν μέση ἐκπαίδευσι ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γλῶσσα (σελ. 86), ἐνῷ τὸ νὰ μιλᾶμε γιὰ ἀπόλυτη ὁμοιογένεια τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ ἀποσιωποῦμε τὴν ὓπαρξι χιλιάδων Ἑβραίων στὴν Θεσσαλονίκη καὶ σὲ ἄλλες πόλεις ἐπὶ 450 χρόνια εἶναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95)
7) Ρατσιστικὸ εἶναι καὶ τὸ νὰ ἀνησυχοῦμε γιὰ τὴν ὕπαρξι πολλῶν ξένων μεταναστῶν στὴν χώρα μας, ἢ τὸ νὰ λέμε ὅτι «σὲ λίγο θὰ ψάχνουμε νὰ βροῦμε Ἕλληνα στὴν Ἑλλάδα», ἢ ὅτι «πρέπει νὰ κρατήσουμε τὴν ἐθνική μας ὁμοιογένεια καὶ νὰ μὴ διαβρωθοῦμε ἐθνολογικά»! (σελ. 96).
Ἐξ ἴσου ρατσιστικὸ εἶναι τὸ νὰ λέμε ὅτι τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας ἀλβανοκρατεῖται ἢ ὅτι «οἱ Ἕλληνες δὲν εἶναι ρατσιστές»! (σελ. 9)
Τὸ ἴδιο συμβαίνει κατὰ τὴν κ. Δραγῶνα, ἂν τολμήσουμε νὰ ποῦμε πὼς μὲ τὴν εἴσοδο τῶν Ξένων Μεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα αὐξάνεται ἡ ἐγκληματικότης καὶ ἡ ἀνεργία τῶν Ἑλλήνων! (σελ. 100)
Στὴν σελίδα 105, ἡ αὐριανὴ βουλευτίνα τοῦ ΠΑΣΟΚ (σ.σ. ἡ γενικὴ γραμματεὺς Ἀποδομήσεως τῆς Παιδείας) μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι ὁ ἐθνικισμὸς εὔκολα μπορεῖ νὰ γλιστρήση στὴν ξενοφοβία, στὸν ρατσισμὸ καὶ στὴν μισαλλοδοξία.

Τί ἔχει σειρὰ μετά;

τοῦ Ἰακώβου Γ. Μπρίλη, προέδρου τοῦ «Δεσμοῦ τοῦ Φραγκομαχαλᾶ»

Μακάρι νὰ βγοῦμε ὅλοι ψεῦτες σχετικῶς μὲ τὶς προθέσεις τῆς 3ης Ἐφορείας Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων καὶ τοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ γιὰ τὸν πίνακα τῆς «Σφαγῆς τῆς Χίου». Ὁ πίνακας-ἔργο Τέχνης τοῦ Ντελακρουὰ ξεσήκωσε τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν ἔθεσε ἀντιμέτωπη μὲ τὴν τουρκικὴ θηριωδία εἰς βάρος τοῦ χιώτικου καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπαναστατημένου λαοῦ ποὺ μαχόταν γιὰ τὴν λευτεριά του τὸ 1822.
Τὸν ἔφεραν τὸν ἱστορικὸ αὐτὸ πίνακα λοιπὸν ἀπὸ τὸ Μετζητιὲ Τζαμὶ τῆς πλατείας καὶ τὸν ἀποθήκευσαν στὸ Ὀσμανιὲ Τζαμὶ Φραγκομαχαλᾶ, δῆθεν πὼς θὰ τὸν ἐκθέσουν ἐδῶ ἀργότερα.
Ἐμεῖς ὅμως ἐδῶ στὸν Φραγκομαχαλᾶ ἔχουμε μνήμη καὶ θυμόμαστε ὅτι τὸ Ὀσμανιὲ Τζαμὶ ἀπὸ τότε ποὺ τὸ ἀγόρασαν καὶ τὸ ἐπεσκεύασαν τὸ ἔχουν κλειστὸ καὶ μαντρωμένο καὶ δὲν ἐπιτρέπουν σὲ κανένα νὰ πάη κοντά. Ἔκαναν δὲ μόνο μία φορὰ ἔκθεσι ἔργων ἁπλῶς καὶ μόνον γιὰ νὰ μᾶς ἀποφύγουν ποὺ ζητήσαμε τὸν χῶρο γιὰ πολιτιστικὲς δράσεις τοῦ Συλλόγου μας. Ὅμως τονίζουμε ὅτι σὲ μία ἑβδομάδα λειτουργίας τῆς ἐκθέσεως ἐκείνης ἐνεφανίσθησαν ἕνας ἢ δύο ἐπισκέπτες ὅλοι κι ὅλοι!
Σ΄ αὐτὸν τὸν χῶρο τοῦ Ὀσμανιὲ Τζαμιοῦ, τὸ λένε σοβαρὰ ὅτι σκέπτονται νὰ ἐκθέσουν ὅπως δήλωσε ἡ κ. Μαρ. Βλαζάκη, Γενικὴ Διευθύντρια τοῦ ΥΠ.ΠΟ., τὸν θαυμαστὸ πίνακα τῆς Σφαγῆς! Ξέρει ἡ κ. Βλαζάκη ὅτι τὸν ἔφεραν γιὰ νὰ τὸν βλέπουν τὰ φαντάσματα καὶ τὰ ποντίκια, μιᾶς καὶ ἐπισκέπτες τοῦ χώρου δὲν ὑπάρχουν, ἀφοῦ μονίμως εἶναι ἐδῶ κλειστά; Ἐκτὸς κι ἂν τὴν πληροφόρησε ὄντως ἡ διευθύντρια τῆς 3ης Ε.Β.Α. κ. Καββαδία γιὰ τὸ κλειστὸ Τζαμὶ καὶ σιωπηλῶς συμφωνεῖ ἀπόλυτα.
Ὡστόσο, μήπως ὄντως ὑπάρχει ἐντολὴ γιὰ λόγους ἐξωτερικῆς πολιτικῆς νὰ ἀλλοιώσουμε, νὰ παραχαράξουμε, νὰ ξεχάσουμε τὴν ἱστορία μας ποὺ συνδέεται μὲ τὶς κακὲς ὄψεις τῆς Τουρκίας καὶ νὰ καταχωνιάσουμε τὰ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα της στὰ… τάρταρα;
Διότι γιὰ τὰ τάρταρα πρόκειται κι ἂς μὴ τὸ ὁμολογοῦν. Ἀλλοιῶς, ἂν δεχθοῦμε ὅτι δὲν ταιρίαζε πλέον ἡ σφαγὴ τῆς Χίου μέσα στὸ Τζαμί-Βυζαντινὸ Μουσεῖο Βουνακίου, ἂς τὸν πήγαιναν στὴν εἴσοδο ἔστω τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ ἢ στὸ παλατάκι Ἰουστινιάνη ὥστε νὰ τὸ δοῦν καὶ κάποιοι ἐπισκέπτες.
Πάνω σ’ αὐτὰ ὀφείλουν νὰ ἀπαντήσουν οἱ νεοεκλεγέντες Ὑπουργοὶ Πολιτισμοῦ καὶ Ἐξωτερικῶν, ἀλλὰ μέχρι τότε ἐμεῖς περιμένουμε νὰ δοῦμε ἄμεσες ἐνέργειες ἐπὶ τοῦ θέματος, πρωτίστως ἀπὸ τοὺς Βουλευτές μας καὶ ἰδιαιτέρως νὰ δοῦμε δημοσίως τὴν θέσι τῆς κυβερνητικῆς βουλευτοῦ μας.
Ἂν δὲν ὑπάρξουν τέτοιες ἀπαντήσεις, τότε ὁ καθένας καταλαβαίνει ἄριστα ὅτι μᾶς πᾶνε ὁριστικὰ στὸν δρόμο τῆς λήθης γιὰ νὰ μᾶς καταβροχθίσουν οἱ μεγάλοι του κόσμου δίχως ἀντίστασι. Σὲ λίγο πάλι ἕπεται ἡ Νέα Μονὴ κι ὁ Ἅγιος Μηνᾶς γιά…νὰ θάψουμε τὰ λείψανα τῶν σφαγιασθέντων, ὅπως τὸ ξαναζήτησαν παλαιότερα.
Πάντως εἶναι ντροπὴ γιὰ ὅλους τους Ἕλληνες καὶ προσβολὴ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χιῶτες ποὺ ἀνεχόμαστε τέτοιου εἴδους ἀποφάσεις τους!

Πηγή: Ἐφημερὶς «'Αλήθεια»

Ἡ ἐπίδρασις τοῦ κράτους καὶ τῆς Ε.Ε. στὴν διαμόρφωσι τῆς οἰκονομικῆς καταστάσεως τοῦ ὁμίλου τῆς Ὀλυμπιακῆς Ἀεροπορίας

Δυστυχῶς, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν «ἀναγκαστικὴ προσγείωσι» τῆς Ὀλυμπιακῆς -διότι οὐδεμία σχέσι ἔχει ἡ προκύψασα ἰδιωτικὴ ἑταιρεία μὲ τὸν θανόντα ἐθνικὸ ἀερομεταφορέα- ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πιστεύει ὅτι ἡ Ὀλυμπιακὴ ἦταν ζημιογόνος καὶ γι' αὐτὸ ἐπωλήθη στὸν ἰδιώτη. Τὸ παρὸν ἄρθρο ἔχει σκοπὸ νὰ καταστὴση γνωστὰ στὸν ἀναγνώστη τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ ἐθνικοῦ μας ἀερομεταφορέως, τὴν ὁποία μετὰ μανίας ἐπεδίωξαν οἱ κυβερνήσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ. καὶ Ν.Δ. Καλὴ ἀνάγνωσι!

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

Γράφει ὁ Δρ. Ἰωάννης Λαΐνος

Οἱ πηγὲς τῶν τεραστίων χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.

Ἀπὸ τὴν κρατικοποίησί της τὸ 1975 μέχρι σήμερα, τὸ κράτος ἐπιβαρύνει τὸ λειτουργικὸ κόστος τῆς Ὀλυμπιακῆς Ἀεροπορίας καὶ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν (αὐτὲς ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2003) μὲ τὸ κόστος τῆς ὑποχρεωτικῆς ὑλοποιήσεως διαφόρων κυβερνητικῶν πολιτικῶν χωρὶς νὰ ἐπιτρέπεται τὰ χρέη αὐτὰ νὰ καταγράφωνται στὰ βιβλία τῆς Ο.Α.
Τὸ ἀνωτέρω γεγονὸς τελοῦσε ἐν γνώσει τῆς διοικήσεως τῆς Ο.Α., ἡ ὁποία μετὰ ἀπὸ σχετικὴ ἐπιστολή, τῆς 24-3-1994, τοῦ πρώην Ἐπιτρόπου Μεταφορῶν τῆς Ε.Ε. τὸ 1993-1994 κ. Abel Matutes, ἀνέθεσε στὸν γράφοντα τὴν ἐκπόνησι μελέτης ποὺ νὰ προσδιορίζη τὶς οἰκονομικὲς δοσοληψίες τῆς Ο.Α. μὲ τὸ κράτος ἀποκλειστικὸ μέτοχό της. Ἡ καταληκτικὴ ἡμερομηνία τῶν ὑπολογισμῶν τῆς μελέτης αὐτῆς ἦταν ἡ 31-12-1992.
Στὴν μελέτη αὐτή, ὡς πηγὲς τῶν κρατικῶν χρεῶν ἀναφέρονται οἱ:
μὴ καταβολὴ τοῦ ὀφειλομένου ἀπὸ τὸ 1981 μετοχικοῦ κεφαλαίου.................................107 δισ. δρχ.
ὑποχρεωτικὴ κατ’ ἐντολὴν τῆς Ἐπιτροπῆς Τιμῶν καὶ Εἰσοδημάτων ὑποτιμολόγησις τῶν κομίστρων τοῦ ἐσωτερικοῦ δικτύου………….......................................................................382 δισ. δρχ.
ὑποχρεωτικὴ ἐκχώρησις ἐκπτώσεως σὲ 20 κατηγορίες ἐπιβατῶν…............................109 δισ. δρχ.
ὀφειλὲς ΥΠΑ, Δημοσίου, κ.λπ………………………………….........………...................................43 δισ. δρχ.
δωρεὰν προεδρικὲς καὶ πρωθυπουργικὲς πτήσεις……….........…………............................... 7 δισ. δρχ.
ὑποχρεωτικὴ ἔκπτωσις κατὰ 97% στὰ κόμιστρα μεταφορᾶς τῶν ἐφημερίδων………….30 δισ. δρχ.
μεταφορὰ τῶν κομματικῶν ψηφοφόρων (μόνο τὸ 5% τοῦ κόστους)...............................2,5 δισ. δρχ.
Σύνολον ………………………………………………………….......................................................680,5 δισ. δρχ.

Τὰ συμπεράσματα τῆς μελέτης αὐτῆς τὰ γνωρίζει ἡ Ε.Ε., ἀφοῦ ἡ μεθοδολογία καὶ μεγάλο τμῆμα τῶν χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α., τὰ ὁποῖα ὑπολογίσθηκαν στὰ πλαίσια τῆς μελέτης αὐτῆς, συμπεριελήφθησαν στὸ πρόγραμμα ἐξυγιάνσεως ποὺ ὑπέβαλε τὸ ἑλληνικὸ κράτος τὴν 20-5-1994 στὴν Ε.Ε, ἡ ὁποία καὶ τὸ ἐνέκρινε.

Ἡ Ο.Α. ἦταν καὶ εἶναι κερδοφόρος (ἂν τὸ κράτος τῆς ἐπέστρεφε τὰ χρέη του)

Ἡ μελέτη μας, τοῦ 1994, ὑπελόγισε τὰ κρατικὰ χρέη γιὰ τὸ διάστημα 1975-1992 σὲ 680 δισ. δρχ. (2 δισ. εὐρώ). Μεγάλο τμῆμα τῶν χρεῶν αὐτῶν (480 δισ. δρχ. ἢ 1.411 δισ. εὐρὼ) συμπεριέλαβε τὸ κράτος στὸ πρόγραμμα ἐξυγιάνσεως ποὺ ὑπέβαλε τὸ 1994 στὴν Ε.Ε.
Τὰ σωρευτικὰ λογιστικὰ ἐλλείμματα τῆς Ο.Α. γιὰ τὸ ἴδιο χρονικὸ διάστημα ἦσαν 255 δισ. δρχ. (750 ἑκατ. εὐρώ).
Ὅμως, ἡ Ε.Ε. διεπίστωσε ὅτι τὰ ἐλλείμματα αὐτὰ ἦσαν τεχνητῶς προσηυξημένα ἀπὸ τὸ κράτος μὲ πρόστιμα κ.λπ. κατὰ 82%.
Συνεπῶς, τὰ πραγματικὰ σωρευτικὰ λειτουργικὰ ἐλλείμματα τῆς Ο.Α. ἦσαν 140 δισ. δρχ.
Ἄρα, τὸ 1993, ἔτος κατὰ τὸ ὁποῖο ἡ Ο.Α. παρεπέμφθη ἀπὸ τὴν κυβέρνησι στὴν Ε.Ε. ὡς εὑρισκομένη ὑπὸ πτώχευσιν, ἦταν κερδοφόρος κατὰ 480-140= 340 δισ. δρχ. ἢ 1 δισ. εὐρώ!
Συμφώνως μὲ νεωτέρα μελέτη μας, τὰ σωρευτικὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. μέχρι σήμερα -μετὰ τὴν ἀφαίρεσι τῶν χρεῶν ποὺ ἀνέλαβε τὸ κράτος τὸ 1995 μὲ βάση τὸν Νόμο περὶ ἐξυγιάνσεως τῆς Ο.Α.- ὑπολογίζονται, σὲ τρέχουσες τιμές, στὸ δεκαπλάσιο τῶν σωρευτικῶν ἐλλειμμάτων τοῦ ὁμίλου τῆς Ο.Α. ἀπὸ τὸ 1995.

Ἡ στάσις τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἔναντι τῶν τεραστίων ὀφειλῶν του πρὸς τὴν Ο.Α.

Μέχρι σήμερα, τὸ κράτος συνεχίζει νὰ ἐπιβαρύνη τὸ λειτουργικὸ κόστος τῆς Ο.Α. μὲ τὴν ὑλοποίησι διαφόρων πολιτικῶν του χωρὶς νὰ καταβάλλη τοὐλάχιστον τὸ κόστος καὶ χωρὶς ἡ πλειοψηφία τῶν χρεῶν αὐτῶν νὰ καταγράφεται στὰ βιβλία τῆς Ο.Α.
Ὑπενθυμίζουμε ὅτι:
τὸ 1991, ὁ τότε πρωθυπουργὸς κ. Κ. Μητσοτάκης εἶχε δηλώσει ὅτι «ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ κάμη καὶ χωρὶς τὴν Ο.Α.»!
Στὶς 12/4/2002, ὁ τότε ὑπουργὸς Μεταφορῶν κ. Βερελῆς εἶχε δηλώσει στὴν Βουλὴ ὅτι τὸ ΠΑΣΟΚ πάντα ἤθελε τὴν ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α. ἀλλὰ προέβαλε τὴν δῆθεν ἐξυγίανσί της ἐπειδὴ ἀντιδροῦσαν οἱ ἐργαζόμενοι καὶ ἡ κοινωνία.
Ἡ διχοτόμησις τῆς Ο.Α. τὸ 2003 σὲ Ο.Α.-Ὑπηρεσίες καὶ Ὀλυμπιακὲς Ἀερογραμμὲς αἰτιολογήθηκε ἀπὸ τὴν κυβέρνησι -τότε ὑπουργὸ Μεταφορῶν- στὴν μὲν Ε.Ε. ὅτι συμβάλλει στὴν εὐκολώτερη ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α. ἐνῷ στὸ ἐσωτερικὸ ὅτι στοχεύει στὴν ταχύτερη ἐξυγίανσί της.
Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2005, ὁ κ. Πρωθυπουργὸς ἀνεκοίνωσε τὴν πρόθεσι τῆς κυβερνήσεως νὰ παύση ἡ λειτουργία τῆς Ο.Α. διότι ἐπιβαρύνει τοὺς Ἕλληνες φορολογουμένους, χωρὶς νὰ κάνη καμμία ἀναφορὰ στὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2006 ἐδήλωσε ὅτι ἡ Ο.Α. θὰ συνεχίση νὰ λειτουργῆ τοὐλάχιστον γιὰ δύο ἀκόμη χρόνια.

Ἡ στάσις τῆς Ε.Ε. ἔναντι τῶν τεραστίων ὀφειλῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.

Ἐφ’ ὅσον οἱ συμψηφισμοὶ τῶν χρεῶν δὲν ἀντιβαίνουν στὴν Εὐρωπαϊκὴ συνθήκη τότε:
Γιατί τὸ 1994 ἡ Ε.Ε. δὲν συνεψήφισε τὰ χρέη τοῦ κράτους μὲ τὰ λογιστικὰ ἐλλείμματα τῆς Ο.Α. ὁπότε καὶ θὰ διεπίστωνε ὅτι ἡ Ο.Α. δὲν χρήζει κρατικῆς ἐνισχύσεως, ἀλλὰ εἶναι κερδοφόρος κατὰ τοὐλάχιστον 340 δισ. δρχ;
Γιατί ἡ Ε.Ε., ἀφοῦ ἀπὸ τὸ 1994 ἐγνώριζε ὅτι τὰ χρέη τοῦ κράτους δὲν καταγράφονται στὰ βιβλία τῆς Ο.Α. πρὶν παραπέμψη τὴν Ο.Α. στὸ εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο τὸ 2003 καὶ 2006 μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἔλαβε ἀπὸ τὸ κράτος παρανόμες κρατικὲς ἐνισχύσεις, δὲν ἀπαίτησε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὴν ἐκπόνησι μελέτης σχετικῶς μὲ τὰ χρέη τοῦ κράτους μετόχου πρὸς τὴν Ο.Α. ἀπὸ τὸ 1993 μέχρι σήμερα; Ὑπενθυμίζουμε ὅτι, τὸ 1994, ὁ πρώην Κοινοτικὸς Ἐπίτροπος κ. Matutes ἀπαίτησε τὴν ἐκπόνησι σχετικῆς μελέτης.
Γιατί ἡ Ε.Ε. πρὶν παραπέμψη τὴν Ο.Α. στὸ εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο τὸ 2003 καὶ 2006 μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἔλαβε ἀπὸ τὸ κράτος παρανόμες κρατικὲς ἐνισχύσεις δὲν μπόρεσε νὰ ἐντοπίση τὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. ποὺ ἦσαν καταγεγραμμένα στὰ βιβλία της ὅπως τὰ ἐνετόπισε ἡ ἑλληνικὴ δικαιοσύνη;

Ἡ δικαστικὴ διεκδίκησις τῶν κρατικῶν ὀφειλῶν ἀπὸ τὴν Ο.Α.

Ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2005 μέχρι τὸν Μάρτιο τοῦ 2006 ἡ τότε διοίκησις τῆς Ο.Α.-Ὑπηρεσίες προσέφυγε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ο.Α., στὴν δικαιοσύνη κατὰ τοῦ κράτους μετόχου διεκδικῶντας τὴν ἐπιστροφὴ τμήματος τῶν χρεῶν του ὕψους 890 ἑκατ. εὐρὼ περίπου.
Οἱ πηγὲς τῶν χρεῶν τοῦ κράτους, τὴν καταβολὴ τῶν ὁποίων διεκδίκησε δικαστικὰ καὶ κέρδισε ἡ Ο.Α. εἶναι οἱ ἀκόλουθες:
1) Τὸ κόστος ἀπὸ τὴν μὴ χρῆσι τῶν ἐγκαταστάσεων ποὺ ἡ Ο.Α. μὲ δικά της χρήματα εἶχε οἰκοδομήσει στὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» σὰν συνέπεια τῆς πρόωρης, ὑποχρεωτικῆς, ἀντισυμβατικῆς καὶ παράνομης μετεγκαταστάσεως τῆς Ο.Α. ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος» τὸν 4/2001 (ἡ σύμβασις ποὺ εἶχε συνάψει ἡ Ο.Α. μὲ τὸ κράτος γιὰ παραμονή της στὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» ἔληγε τὸν 10/2006). Τὰ κτίρια αὐτὰ ἀνήκουν στὴν Ὑπηρεσία Πολιτικῆς Ἀεροπορίας, στὴν ὁποία ἀνήκουν τὰ οἰκόπεδα ἐπὶ τῶν ὁποίων ὑποχρεώθηκε νὰ οἰκοδομήση ἡ Ο.Α.
2) Τὸ κόστος τῆς φυσικῆς μετεγκαταστάσεως τῆς Ο.Α. ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» στὸ Ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος»
3) Τὸ κόστος τῶν κτιρίων (τεχνικὴ βάσις, ἐμπορευματικὸς σταθμὸς κ.λπ. χωρὶς τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήση κανένα ἀεροδρόμιο) ποὺ τὸ κράτος ὑπεχρέωσε τὴν Ο.Α. νὰ οἰκοδομήση μὲ δικά της χρήματα στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος» σὲ οἰκόπεδα τοῦ ἀεροδρομίου (ἄρα εἶναι ἰδιοκτησία τῆς ἐταιρείας ποὺ διαχειρίζεται τὸ ἀεροδρόμιο).
4) Τὸ κόστος ποὺ ἐπωμίσθηκε ἡ Ο.Α. λόγῳ τῆς καθυστερημένης μετεγκαταστάσεως τῆς τεχνικῆς βάσεως, ὁπότε ἡ ἐταιρεία ὑπεχρεώθη γιὰ ἕνα διάστημα νὰ διατηρῆ δύο τεχνικὲς βάσεις.
5) Τὸ ἐπὶ πλέον κόστος λειτουργίας ποὺ ἐπωμίσθηκε ἡ Ο.Α. στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος» σὰν συνέπεια τοῦ δεκαπενταπλασιασμοῦ τῶν ἀεροδρομιακῶν τελῶν.
6) Τὸ ἐπὶ πλέον κόστος λειτουργίας τῆς Ο.Α. ἐπειδὴ τὰ ἀεροσκάφη της διανύουν μεγαλύτερη ἀπόστασι ἀπὸ τὴν θέσι σταθμεύσεως μέχρι τὸν διάδρομο ἀπογειώσεως/προσγειώσεως.
ἀπώλεια ἐσόδων ἀπὸ ἀπώλεια ἐπιβατῶν, ἐπειδὴ στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ.Βενιζέλος» δὲν διέθετε δικό της «τέρμιναλ»
7) Ἡ ἐπιβάρυνσις τοῦ λειτουργικοῦ κόστους τῆς Ο.Α. λόγῳ τῶν κεφαλαίων ποὺ χρειάσθηκε νὰ δεσμεύση γιὰ τὴν μετεγκατάστασι καὶ λειτουργία της στὸ νέο ἀεροδρόμιο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ διαθέτη ρευστὸ γιὰ τὶς ἄλλες ὑποχρεώσεις της καὶ τελικῶς νὰ ὑποχρεωθῆ σὲ δανεισμό.
Στὶς 26-1-2007, ἡ Διοίκησις τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν ἀνεκοίνωσε ὅτι καὶ αὐτὴ κατέθεσε κατὰ τοῦ κράτους μετόχου ἀγωγή, διεκδικῶντας τὴν καταβολὴ χρεῶν του ὕψους 340 ἑκατ. εὐρὼ γιὰ τὸ διάστημα 2004-2006.

Δικαστικὴ δικαίωσις τῶν συμπερασμάτων τῆς μελέτης μας ἀναφορικῶς μὲ τὴν ὕπαρξι τεραστίων χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.

Στὶς 21-12-2006 ἀνεκοινώθη ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη, μὲ τὴν ἀπόφασί της, κατεδίκασε τὸ κράτος-μέτοχο νὰ ἐπιστρέψη στὴν Ο.Α. μικρὸ τμῆμα τῶν χρεῶν του περὶ τὰ 580 ἑκατ. εὐρώ, ἐνῷ ἐκκρεμεῖ καὶ ἄλλη διεκδίκησις τῆς Ο.Α. γιὰ 340 ἑκατ. εὐρώ. Ἐπίσης, ἐκκρεμεῖ ἀγωγὴ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ ἐπὶ πλέον 340 ἑκατ. εὐρώ. Παρ’ ὅλον ὅτι οἱ δικαστικὲς διεκδικήσεις τῆς Ο.Α. δὲν στηρίζονται σὲ κάποια ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένη μελέτη ἀπὸ τὸ 1993 μέχρι σήμερα, ἡ ἀπόφασις αὐτὴ ἀποδεικνύει ὅτι:
ὑπάρχουν τεράστια χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. ὅπως ἀποδείξαμε μὲ τὴν μελέτη μας ἀπὸ τὸ 1994, τὴν ὁποία εἶχε τότε ἀποδεχθῆ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος καὶ ἐγνώριζε ἡ Ε.Ε.
τὸ 2001, τὸ κράτος-μέτοχος δὲν εἶπε τὴν ἀλήθεια στὴν Ε.Ε. ὅταν ρωτήθηκε γιὰ τὸ ὕψος τῶν χρεῶν του πρὸς τὴν Ο.Α., δηλώνοντας μόνο 14,8 δισ. δρχ (43,5 ἑκατ. εὐρὼ) ἀπὸ ἀπλήρωτα εἰσιτήρια τῶν ὑπουργείων. Συνεπῶς, ὁ μέτοχος πέραν τῶν πολιτικῶν ὑπέχει καὶ ποινικὲς εὐθῦνες.
Ἡ Ε.Ε. δὲν ἐνετόπισε οὔτε τὶς ἄλλες κατηγορίες χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. οὔτε τὸ ὕψος τους, παρ’ ὅλον ὅτι αὐτὰ ἦσαν καταγεγραμμένα στὰ λογιστικὰ βιβλία τῆς Ο.Α. -ἐνῷ τὶς ἐνετόπισε καὶ τὶς ὑπελόγισε ἡ ἑλληνικὴ δικαιοσύνη τὸ 2006.
Μετὰ τὶς ἀνωτέρω δικαστικὲς ἀποφάσεις εὐλόγως ἀναφύεται τὸ ἐρώτημα: Ἀφοῦ ἡ Ο.Α. δὲν εἶναι ζημιογόνος γιατί ἐπιδιώκεται ἡ ἰδιωτικοποίησις ἢ τὸ κλείσιμό της. Μὲ βάσι τὰ ἀνωτέρω, εὐλόγως κάθε καλόπιστος μπορεῖ νὰ καταλήξη στὸ συμπέρασμα ὅτι τὸ κλείσιμο ἢ ἡ ἰδιωτικοποίησις ἦταν μία προειλλημένη ἀπὸ τὸν μέτοχο ἀπόφασις ποὺ βασίζεται σὲ κριτήρια διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κατάστασι τῆς Ο.Α. Τὸ δὲ ἀναληθὲς ἐπιχείρημα τῆς ἐλλειμματικότητος τῆς Ο.Α. συνειδητῶς ἐχρησιμοποιήθη μὲ σκοπὸ νὰ δικαιολογήση τὴν ὑλοποίησι τῶν μὴ ἀρεστῶν στὴν κοινωνία, προειλημμένων ὅμως ἀποφάσεων τοῦ μετόχου.

Ποιὸς ὠφελεῖται ἀπὸ τὸ ἐπιδιωκόμενο κλείσιμο ἢ τὴν ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α.;

Δύο εἶναι οἱ κυρίαρχες τάσεις σχετικῶς μὲ τὸ μέλλον τῆς Ο.Α. μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἐκφραστῶν τοῦ μετόχου: τὸ κλείσιμο ἢ ἡ ἰδιωτικοποίησίς της. Ποιές θὰ εἶναι ὅμως οἱ ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν ὑλοποίησι τῆς κάθε μίας ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς αὐτές; Μὲ δεδομένο ὅτι μοναδικὸς ἀνταγωνιστὴς τῆς Ο.Α. στὸ ἐσωτερικὸ δίκτυο εἶναι ἡ Aegean Airlines, ἡ ὁποία καὶ τὴν καταγγέλλει στὴν Ε.Ε., τὸ κλείσιμο τῆς Ο.Α. θὰ καταργήση τὸν ὑφιστάμενο ἔστω καὶ ὑποτυπώδη ἀνταγωνισμὸ μεταξὺ Ο.Α.-Aegean καὶ θὰ δημιουργήσει ἕνα ἰδιωτικὸ μονοπώλιο. Ἐπειδὴ οἱ ἀερομεταφορὲς εἶναι καθοριστικὲς γιὰ τὴν ἀνάπτυξι τοῦ τουρισμοῦ καὶ ἐπειδὴ τὸ κάθε μονοπώλιο στοχεύει στὴν μεγιστοποίησι τῶν κερδῶν του, ἡ αὔξησις τῆς τιμῆς τῶν εἰσιτηρίων ποὺ θὰ ἐπιβάλη ἡ Aegean ὡς μονοπώλιο θὰ ἔχη καθοριστικὲς ἀρνητικὲς ἐπιδράσεις στὴν ἀνάπτυξι τοῦ ἑλληνικοῦ τουρισμοῦ ὁ ὁποῖος παράγει περὶ τὸ 9% τοῦ Ἀκαθαρίστου Ἐγχωρίου Προϊόντος καὶ ἀφορᾷ πάνω ἀπὸ 3 ἑκατ. Ἑλλήνων. Ἡ ἰδιωτικοποίησις τῆς Ο.Α. ἐμφανίζεται ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτές της ὅτι δὲν θὰ ἔχη τὶς ἀρνητικὲς συνέπειες ποὺ θὰ ἐπιφέρη τὸ κλείσιμό της ἀπὸ τὴν κατάργησι τοῦ ἀνταγωνισμοῦ. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀληθεύει διότι πολὺ εὔκολα δύο ἰδιωτικὲς ἐταιρίες δημιουργοῦν καρτὲλ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ καὶ τὴν μεγιστοποίησι τῶν κερδῶν τους μέςῳ τῆς αὐξήσεως τῆς τιμῆς τῶν εἰσιτηρίων. Τὸ πρόσφατο παράδειγμα τῶν πέντε γαλακτοβιομηχανιῶν εἶναι ἀψευδὴς μάρτυς τῆς προσεγγίσεώς μας αὐτῆς. Σὲ κάθε περίπτωσι δὲν διευκρινίζεται γιατί πρέπει νὰ κλείση ἢ νὰ ἰδιωτικοποιηθῆ μία κερδοφόρος κρατικὴ ἐπιχείρησις σὲ ἕναν τόσο κρίσιμο τομέα τῆς οἰκονομίας.

Ἡ στάσις τῶν συνδικαλιστικῶν ἡγεσιῶν ἔναντι τῶν χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.

Τὸ 1994, παρὰ τὸ ὅτι ἐγνώριζαν τὰ συμπεράσματα τῆς μελέτης Λαΐνου συμφώνως μὲ τὰ ὁποῖα ἡ Ο.Α. ἦταν κερδοφόρος διότι τὰ χρέη τοῦ κράτους ἦσαν τριπλάσια ἀπὸ τὰ ἐλλείματά της, ἐψήφισαν σὲ ποσοστὸ πάνω ἀπὸ 85% ὅτι ἡ Ο.Α. εἶναι ζημιογόνος.
Ἀπὸ τότε καὶ μέχρι σήμερα, παρὰ τὸ ὅτι τὸ κράτος εἶχε ἀναγνωρίσει τὰ χρέη του πρὸς τὴν Ο.Α. γιὰ τὸ διάστημα 1975-1992, οὐδέποτε διεκδίκησαν τὴν ἐπιστροφὴ τῶν χρεῶν αὐτῶν.
Συμμετεῖχαν σὲ συζητήσεις μὲ τοὺς ὑποψηφίους ἀγοραστὲς τῆς Ο.Α. γιὰ μείωσι τῶν θέσεων ἐργασίας καὶ τῶν μισθῶν.
Δὲν διεκδίκησαν τὴν ἐκπόνησι ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένης μελέτης ποὺ νὰ ὑπολογίζη τὰ χρέη τοῦ κράτους ἀπὸ τὸ 1993 μέχρι σήμερα.
Ἀπέφυγαν νὰ στηρίξουν τὴν διεκδίκησι τῶν κρατικῶν χρεῶν ἀπὸ τὴν διοίκησι τῆς Ο.Α. καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς ἐργαζομένους τόσο γιὰ τὴν διεκδίκησι αὐτὴ ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀπόφασι τοῦ δικαστηρίου γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τμήματος τῶν κρατικῶν χρεῶν πρὸς τὴν Ο.Α.

Συμπεράσματα

Θεωροῦμε ὅτι:
1) Ἡ προσπάθεια ἐξαπατήσεως τῶν ἐργαζομένων καὶ τῆς κοινωνίας ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις σχετικῶς μὲ τὴν οἰκονομικὴ κατάστασι τῆς Ο.Α. ὀφείλεται στὴν ἐπιδίωξί τους νὰ μὴ ἐπωμισθοῦν τὸ πολιτικὸ κόστος ἀπὸ τὴν ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α., τὴν ὁποία ἐπιδιώκουν (χωρὶς ὅμως νὰ τεκμηριώνουν τὴν ἀναγακαιότητά της) καὶ στὴν ὁποία ἀντιτίθεται ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι δύο δημοσκοπήσεις τὸν Σεπτέμβριο καὶ Ὀκτώβριο τοῦ 2005 ἔδειξαν ὅτι μετὰ τὴν τηλεοπτικὴ ἐνημέρωσι τῆς ἑλληνικῆς κοινῆς γνώμης στὴν ὁποία συμμετεῖχε ἀποφασιστικῶς καὶ ὁ γράφων, σχετικῶς μὲ τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς κρίσεως στὴν Ο.Α., τὸ 75% στηρίζει τὴν λειτουργία τῆς κρατικῆς Ο.Α..
2) Ἐὰν ὁ μέτοχος ἔλεγε τὴν ἀλήθεια στὴν Ε.Ε. γιὰ τὰ τεράστια χρέη του πρὸς τὴν Ο.Α., ἡ Ε.Ε. δὲν θὰ μποροῦσε νὰ παραπέμψη, τὸ 2003 καὶ τὸ 2006, τὴν Ἑλλάδα στὸ εὐρωπαϊκὸ δικαστήριο γιὰ παροχὴ παρανόμων κρατικῶν ἐνισχύσεων πρὸς τὴν Ο.Α.
3) Ἡ Ε.Ε. συνειδητῶς θεωρεῖ τὴν Ο.Α. ὡς εὑρισκομένη ὑπὸ πτώχευσι -καὶ τῆς συμπεριφέρεται σὰν τέτοια- παρ’ ὅλον ὅτι γνωρίζει τὴν περὶ τοῦ ἀντιθέτου ἀλήθεια, διότι πολιτική της εἶναι ἡ μείωσις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν 27 ἀερομεταφορέων τῆς Ε.Ε. σὲ τρεῖς μόνον ὁμίλους.
4) Ἡ παραποίησις τῆς οἰκονομικῆς καταστάσεως τῆς Ο.Α. καὶ ἡ ἐμφάνισίς της ὡς πτωχευμένης εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς συνεργασίας τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἀπὸ τὸ 1993.
5) Οἱ διεκδικήσεις ἀπὸ τὴν διοίκησι τῆς Ο.Α. τῶν χρεῶν τοῦ κράτους εἶναι ἀποσπασματικὲς καὶ δὲν στηρίζονται σὲ καμμία ἑνιαία καὶ ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένη μελέτη ἀπὸ τὸ 1993 (καταληκτικὴ ἡμερομηνία τῆς προηγουμένης σχετικῆς μελέτης) μέχρι σήμερα. Ἡ μὴ ἐκπόνησις μελέτης ποὺ νὰ ἀναδεικνύη τὰ σωρευτικὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α., ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν διεκδίκησι μόνον τοῦ 6,5% τῶν συνολικῶν κρατικῶν χρεῶν καὶ ἐνδεχομένως νὰ σχετίζεται μὲ τὴν ἐπιδίωξι νὰ φανῆ ὅτι τὸ κράτος ἐπιστρέφει τὰ χρέη του γιὰ νὰ μπορέση ἡ Ο.Α. νὰ ἰδιωτικοποιηθῆ εὐκολώτερα.
6) Οἱ συνδικαλιστικὲς ἡγεσίες μᾶλλον ταυτίσθηκαν μὲ τὴν κυβερνητικὴ θέσι ὅτι ἡ Ο.Α. εἶναι ζημιογόνος καὶ δὲν διεκδίκησαν τὰ χρέη τοῦ κράτους παρὰ τὸ ὅτι ἐγνώριζαν τὴν ὕπαρξί τους.

Προτάσεις

Ἡ ἐξυγίανσις καὶ ἡ ἀνταγωνιστικὴ ἀνάπτυξις τῆς Ο.Α. πρὸς ὄφελος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπαιτοῦν (ἐνδεικτικῶς):
τὴν ἐπανένωσι τῆς Ο.Α. σὲ ἕναν ἑνιαῖο καὶ κρατικῆς ἰδιοκτησίας ὅμιλο
τὴν παῦσι τῆς καθημερινῆς κρατικῆς παρεμβάσεως στὴν διοίκησι τῆς Ο.Α.
τὴν ἀπαλλαγή της ἀπὸ τὶς δυσλειτουργίες τοῦ ἁμαρτωλοῦ παρελθόντος ὅπως κομματικὴ εὐνοιοκρατία, ἀπουσία συγχρόνου κανονισμοῦ προμηθειῶν ἀεροσκαφῶν, προσωπικοῦ κ.λπ. ἀναποτελεσματικὴ διοίκησι (ἀπουσία ὁράματος, στρατηγικῶν στόχων καὶ ἀξιόπιστου ἀναπτυξιακοῦ προγραμματισμοῦ, ἀναποτελεσματικὴ ὀργάνωσι, διεύθυνσι-ὑποκίνησι, στελέχωσι καὶ ἀνυπαρξία ἀποτελεσματικοῦ ἐλέγχου). Ἐὰν ὑπάρχη ἡ πολιτικὴ βούλησις, ἡ ἐξυγίανσις καὶ ἀνάπτυξις τῆς Ο.Α. μποροῦν νὰ χρηματοδοτηθοῦν ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴ μέρους μόνον τῶν ὀφειλομένων ἀπὸ τὸ κράτος.
Ἐὰν ὅμως δὲν ἀναιρεθοῦν οἱ προαναφερθεῖσες παραδοσιακὲς διοικητικὲς δυσλειτουργίες τῆς Ο.Α., τὰ χρήματα ποὺ θὰ ἐπιστρέψη τὸ κράτος δὲν θὰ συμβάλουν στὴν ἐξυγίανσι καὶ ἀνταγωνιστικὴ ἀνάπτυξι τῆς Ο.Α. διότι θὰ ἀπορροφηθοῦν ἀπὸ τὰ ἴδια κανάλια τὰ ὁποῖα εὐθύνονται γιὰ τὴν δημιουργία τῆς τρέχουσας κρίσεως στὴν Ο.Α.

Παραχάραξις γεγονότος μεγίστης σημασίας!

τοῦ Ἀναργύρου Ἀναπλιώτου, πολιτικοῦ μηχανικοῦ

Ἑσμὸς σχολιαστῶν¹, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν σχόλιο ποὺ εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος στὶς 12-5-09 στὴν «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», προσεπάθησε ἀπεγνωσμένως, ἀσκῶντας κριτικὴ σὲ μία μεγίστης σημασίας ἐκδήλωσι, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ στὶς 31-3-09, νὰ ὑποτιμήση τὴν «μητέρα γλῶσσα» τῶν γλωσσῶν τοῦ κόσμου. Τὴν ἀφορμὴ ἔλαβαν ἀπὸ τὴν λαμπρὰ εἰσήγησι τοῦ κυρίου ὁμιλητοῦ τῆς ἐκδηλώσεως ἐκείνης, τοῦ, πανευρωπαϊκοῦ κύρους καὶ ἀποδοχῆς, Ἀκαδημαϊκοῦ, Καθηγητοῦ Ἀντωνίου Κουνάδη, ὁ ὁποῖος μεταξὺ τῶν ὅσων σπουδαίων κατέθεσε, ἀνεφέρθη καὶ στὸ ὅτι «ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα θεωρεῖται ὡς ἡ πλουσιωτέρα γλῶσσα τοῦ κόσμου». Ἡ γλῶσσα τοῦ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας ποὺ ἐκφράστηκε μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, ἡ γλῶσσα τὴν ὁποία ὕμνησε ἡ Οἰκουμένη, δέχθηκε στὴν χώρα «τῆς γλωσσικῆς παράνοιας», ἀπὸ ...γλωσσολόγους, φιλολόγους καὶ λοιποὺς «εἰδικοὺς» συντάκτες τοῦ μικροῦ ἀρθριδίου ἀπίθανα, ἀντιεπιστημονικὰ σχόλια καὶ κριτική.
Ὅμως οἱ σχολιαστὲς προέταξαν… τοὺς τίτλους των μὲ ἔμφασι, στοχεύοντας νὰ ἐντυπωσιάσουν, νὰ προκαταλάβουν, νὰ δικαιολογήσουν ἐν τέλει τὴν ἡμιμάθειά τους ἢ τὴν ἔλλειψι γνώσεως, γιὰ τὴν παγκόσμια ἀναγνώρισι ὑπεροχῆς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων γλωσσῶν. Ἄλλως τε, διὰ τῆς τεθλασμένης πάντοτε, ὁραματίζονται ὅλοι οἱ ἐπίβουλοι νὰ πραγματοποιηθῆ ὁ διακαής τους πόθος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός: Μὲ τὸν ὑποβιβασμὸ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης (παντὶ τρόπῳ) καὶ τὴν προβολὴ τῆς Ἀγγλικῆς, νὰ ἐπιτευχθοῦν τελικῶς, οἱ βλέψεις, ἀντικαταστάσεως τῆς πρώτης, ἀπὸ τὴν δευτέρα!
Ἐμεῖς δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν πτυχὴ ἐκείνη «περὶ τοῦ πλούτου τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης», ἢ ὄχι. Ἄλλως τε, ἐπειδὴ τὰ ἄρρητ’ ἀθέμιτα περὶ ὑπεροχῆς τῆς Ἀγγλικῆς συνεχίστηκαν στὸν Τύπο ἐπὶ μακρὸν χρονικὸ διάσημα, οἱ διάφοροι τιμητὲς τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ποὺ παρήλασαν στὶς στῆλες τῶν ἐφημερίδων, ἔλαβαν τὶς… δέουσες ἀπαντήσεις ἀπὸ τοὺς Πανεπιστημιακούς μας Καθηγητὲς καθὼς καὶ ἄλλους. Ἔχοντας ὅμως μείνει κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν ἄγνοια τόσων μάλιστα… «εἰδικῶν»², ποὺ κόπτονται γιὰ τὴν ἐπικράτησι τῆς Ἀγγλικῆς, δηλώνουμε πὼς ἀντιληφθήκαμε τὴν εἰλικρίνεια τῶν σχολιαστῶν ὅσον ἀφορᾶ τὸν στόχο τῶν κειμένων τους, ἀλλὰ καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἰδεολογικὸ αὐτοπροσδιορισμό τους. Ἀπορρίπτουμε ὅμως μὲ ἀποτροπιασμὸ τὴν τακτικὴ αὐτῶν καὶ ὅσων ἄλλων, ποὺ κατὰ καιροὺς ἐμφανίζονται στὸν Τύπο -ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ πολλαπλᾶ προσωπεῖα τους ἀποκαλύπτονται- γιὰ νὰ κρίνουν κατὰ τὸ δοκοῦν πρόσωπα καὶ καταστάσεις, γιὰ νὰ φιμώσουν ἀλήθειες, νὰ παραπλανήσουν τὴν κοινὴ γνώμη, νὰ συσκοτίσουν, νὰ ἀδολεσχίσουν καὶ τέλος νὰ ἀποτρέψουν ἐνέργειες ἐξόδου τῶν παιδιῶν μας ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀναπηρία καὶ γενικῶς τὴν ἀπαιδευσία. Ἐκεῖνο πάντως ποὺ θέλει νὰ ὑπομνήση τὸ παρὸν δημοσίευμα εἶναι ὁ τρόπος τῆς παρουσίας των καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπορρίπτουμε τὸν χλευασμὸ εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης, ὅτι «Τὸ βιβλίο Γκίνες δὲν ἀναφέρει ὡς πλουσιώτερη τὴν Ἑλληνικὴ ἀλλὰ τὴν Ἀγγλική», μετὰ βδελυγμίας.
Θεωρῶντας ἄκρως ὑποτιμητικὴ τὴν περαιτέρω ἐνασχόλησί μας μὲ αὐτοὺς καὶ ὅσους ἄλλους ἀγνοοῦν ἕνα θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο, ἔχουν γραφῆ πολλὰ καὶ ὀγκώδη ἔργα, ποὺ βεβαίως ἀποτελοῦν καρπὸ ἐνδελεχοῦς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης περὶ τῆς μοναδικότητος τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, θὰ τοὺς ὑποδείξουμε νὰ φροντίσουν γιὰ τὴν ὀφειλομένη ἐκ μέρους τους, σχετικὴ ἐνημέρωσι. Διότι εἶναι πολὺ προκλητικὴ τόση ἐσκεμμένη ἄγνοια ἐκ μέρους… ἐπαϊόντων, ἀλλὰ καὶ τέτοια ἀπαιδευσία.
Ἄλλως τε, κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη, «ἔστι γὰρ ἀπαιδευσία τὸ μὴ γινώσκειν τίνων δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν καὶ τίνων οὐ δεῖ»(Μετὰ τὰ φυσικὰ 1006 α΄ 6-8). Ὅταν κατεδείχθη μάλιστα πὼς ἡ ἐνασχόλησις πλέον μὲ τὴν γλῶσσα μας, πολλῶν καὶ διαφόρων... ὀντοτήτων, δὲν εἶναι γιὰ τὴν διάσωσί της ἢ διότι ἐξωργίσθησαν γιὰ τὸν εὐτελισμό της.
Ὡστόσο, πληροφοροῦμεν καὶ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ὑπογράφουν τὴν Ὁμαδικὴ ἐπιστολὴ στὴν ἔγκριτη ἐφημ. «ΒΗΜΑ» στὶς 11/9/09: Ὁ ἀπίθανος κατάλογος ὀνομάτων ποὺ ἐπιστρατεύτηκαν καὶ σ’ αὐτόν, ἔρχονται ἀρωγοὶ στὶς «εὐγενεῖς» προσπάθειες τῶν πρώτων σχολιαστῶν …ἐραστῶν τῆς Ἀγγλικῆς μὲ τὸ φαιδρότατο κείμενό τους, «Διάλογοι περὶ Ἑλληνικῆς Γλώσσας» ὅπως καὶ κάποιες ἀνάξιες σχολιασμοῦ μεμονωμένες ἐπιστολὲς τῶν: (στὴν Ἐλευθεροτυπία 31/9/09) κ. Ν. Σαραντάκου, συγγραφέως–μεταφραστοῦ, κ. Σοφ. Οἰκονομίδη (Ἐλευθεροτυπία 24/9/09), κ. Παν. Βογιατζῆ, Ἀποφοίτου Λυκείου (Ἐλευθεροτυπία 21/08/09). Καὶ τοὺς καθιστοῦμε ἐνήμερους, ὡς ὤφειλαν γιά:
1) Τὴν προτροπὴ τοῦ διανοητοῦ τῆς Γαλλίας Βολταίρου, ποὺ φιλοδοξοῦσε «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα νὰ γίνη ἡ κοινὴ πάντων τῶν λαῶν». Διότι προφανῶς, ἐγνώριζε τὴν ὑψηλὴ θέσι, τὴν ὁποία κατέχει παγκοσμίως, κάτι ποὺ οἱ τιτλομανεῖς ἀρθρογράφοι ἀπαξιώνουν, προκλητικῶς.
2) Τὴν βαρυσήμαντη δήλωσι τῆς Γαλλίδας Ἀκαδημαϊκοῦ Ζακλὺν ντὲ Ρομιγὺ πὼς «ὅλος ὁ κόσμος πρέπει νὰ μάθη ἑλληνικά, διότι ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα βοηθάει, νὰ καταλάβη κάθε λαὸς τὴν δική του Γλῶσσα».
3) Τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ δεσπόζει στὸ Πανεπιστήμιο (la Trobe) τῆς Μελβούρνης, ἡ ὁποία συνιστᾷ: «Learn Greek to improve your English», τουτέστιν «μάθετε ἑλληνικὰ γιὰ νὰ βελτιώσετε τὰ ἀγγλικά σας»!!!
4) Τὸ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ, πρὸ πολλοῦ ἐπληροφόρησε πὼς «οἱ Η/Υ δέχονται τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ὡς μοναδικὸ ἠχητικὸ καὶ λεκτικὸ κώδικα ἐπικοινωνίας, ὡς τὴν μόνη γλῶσσα ποὺ βοηθάει στὴν ἐξέλιξι τῶν νέων Πανεπιστημῶν, ἀφοῦ οἱ «κομπιοῦτερς» προηγμένης Τεχνολογίας μποροῦν νὰ δεχθοῦν νοηματικῶς μόνον αὐτήν»!
5) Συνιστοῦμε ἀγανακτισμένοι σὲ ὅλους τοὺς προαναφερομένους, δύο σπουδαῖα συγγράμματα. Τὸ πρῶτο φέρει τὸν τίτλο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Τὸ δεύτερο: «ΚΑΤΑ ΜΟΝΟΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΚΤΟΝΩΝ».
Ἡ σπουδαιότης τῶν βιβλίων αὐτῶν ἔγκειται στὶς μακροχρόνιες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες ποὺ περιέχονται σ’ αὐτὰ καί, τὰ πορίσματα, τὰ ὁποῖα ἐξήγαγαν ἐπιστήμονες ἀπὸ τὸ «ΑΝΟΙΧΤΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» Ἰνστιτοῦτο Ὁμαδικῆς Ἀναλύσεως Ἀθηνῶν, Τακτικὸ Μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἰνστιτούτων ( E.G.A.T.I.N). Εἶναι καρπὸς ἀνησυχίας ἐρευνητῶν, ἡ ὁποία προκλήθηκε ὅταν τὰ σοβαρὰ φαινόμενα ποὺ ὑπὸ μορφὴν ἐπιδημίας ἐνέσκηψαν στὴν Γλωσσικὴ καὶ ἐν γένει Παιδεία μας, κατέστησαν ἀδήριτη τὴν ἀνάγκη νὰ ἀποτελέσουν αὐτὰ ἀντικείμενο ἐρεύνης, τῶν θετικῶν Ἐπιστημῶν⁵ (τῆς ψυχιατρικῆς, νευρογλωσσολογίας, ψυχογλωσσολογίας). Τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτουν στὰ δύο αὐτὰ ἔργα εἶναι ἀπολύτως τεκμηριωμένα μέσα ἀπὸ μελέτες καὶ ἔρευνες ποὺ ἀμέτρητοι ἐπιστήμονες διεξήγαγαν ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν καὶ ἔφεραν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλὰ καὶ ὀργανωμένα ἐρευνητικὰ προγράμματα καθὼς καὶ βιβλιογραφία. Ἐμεῖς, μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν δημοσιοποίησι στὸν Τύπο τῶν ἐπιστολῶν καὶ τῶν ὀνομάτων τῶν ὑποτιμητῶν τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ἔχουμε ἐξοργισθῆ γιὰ τὴν συντεχνία, τὴν ἀδιαφορία μὲ τὴν ὁποία παρακολουθοῦν τὴν πρωτοφανῆ ὑποβάθμισι τῆς Παιδείας μας καὶ τὸ γεγονὸς τῆς γλωσσικῆς μας διαλύσεως.
Ὅσα κατηγγέλθησαν στὴν ἐκδήλωσι τοῦ κορυφαίου Ἱδρύματος τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ὅπου ἐκτὸς ἀπὸ τὴν παράθεσι τῶν στοιχείων προτάθηκαν καὶ συγκεκριμένες λύσεις ἀπὸ τὸν διαπρεπῆ Ἀκαδημαϊκό-Καθηγητὴ κ. Κουνάδη, ὅλα πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουν στοὺς (ἐπίκουρους γλωσσολόγους, φιλολόγους, ἱστορικούς, κ.λπ.) πὼς ἡ μοναδικότης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ὡς θεμελιακοῦ στοιχείου τῆς παγκοσμίου διανοήσεως τῶν λαῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν, ἀναγνωρίζεται διεθνῶς. Καὶ τοὺς τονίζουμε, συνιστῶντας τους νὰ τὸ ἔχουν κατὰ νοῦν, πώς:

«ΑΜΑΡΤΙΗΣ ΑΙΤΙΗ Η ΑΜΑΘΙΗ ΤΟΥ ΚΡΕΣΣΟΝΟΣ»

δηλ. «Τῆς ἀμαρτίας αἰτία ἡ ἀμάθεια τοῦ καλυτέρου» (Δημόκριτος )
Ὡστόσο, μὲ τὴν ἀπεγνωσμένη προσπάθεια ὑπερτιμήσεως τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης, βεβαίως καὶ τῆς εὐρείας χρήσεως τῶν …γκρήκλις, κατεδείχθησαν εἰσέτι, οἱ συγκλίνουσες τῶν ξένων καὶ ντόπιων σκευωριῶν, οἱ ὁποῖες ἐστόχευαν στὸν ἀφανισμὸ τῆς Ἑλληνικῆς, πάντα μέσῳ τῶν ἀλλεπαλλήλων καὶ ἀντισυνταγματικῶν γλωσσικῶν μεταρρυθμίσεων. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὴ πλέον ἡ ἄποψις πὼς ἡ σημερινὴ διδασκαλία καὶ ἐκμάθησις τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, αὐτοῦ του μονοτονικοῦ ἐπινοήματος ποὺ ἀποκαλεῖται ΔΗΜΟΤΙΚΗ «ἀπευθύνεται σὲ διανοητικῶς καθυστερημένους», θὰ ὑπογραμμίσουμε τὴν ἀλάνθαστη ρῆσι τοῦ Ἀντισθένους πὼς «Ποτὲ ἔθνος δὲν διαστρέφει τὴν γλῶσσα του χωρὶς νὰ διαστρέψη ἐν ταυτῷ καὶ τὴν Παιδεία του».³
Γιὰ τοῦτο ἂς ἀσχοληθοῦν καὶ ἂς ἀνησυχήσουν γιὰ τὰ ἐπικίνδυνα πλέον φαινόμενα τῶν τελευταίων καιρῶν στὸν τόπο μας. Διότι, ὅπου ἡ Παιδεία ὑποχωρεῖ (καὶ σήμερα στὴν πατρίδα μας δὲν ὑπάρχει Παιδεία κατὰ κοινὴ διαμαρτυρία) ἐκεῖ φουντώνει καὶ ἐνδημεῖ ἡ Τρομοκρατία. Καὶ τὸ ἐγειρόμενο ἀδυσώπητο ἐρώτημα πρὸς ὅλους ὅσους προκαλοῦν ὀργὴ γιὰ τὴν σιωπή τους ἐνώπιον τοῦ δράματος τῆς Παιδείας μας: Πῶς ἀνέχονται τόσα χρόνια τὴν κακοποίησι τῆς γλώσσης τοῦ ἔθνους μας, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται μὲ τὴν ἐκμάθησί της ἀπὸ αὐτὸ τὸ… Δημοτικὸ Σχολεῖο, ὑποβοηθῶντας τοιουτοτρόπως τοὺς δολιοφθορεῖς νὰ πραγματοποιοῦν σήμερα τὸν ἐκλατινισμό της; Γιατί δὲν ἐπανεστάτησαν γιὰ ὅ,τι συνετελέσθη στὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ἐν ὀνόματι τῆς Δημοτικῆς καὶ ἀπαθῶς παρακολουθοῦν, εἴκοσι ὀκτὼ καὶ πλέον χρόνια νὰ διδάσκεται στὴν ἐκπαίδευσι αὐτὴ ἡ ἐμπειρική, ἡ ἀμέθοδος διδασκαλία της; Δὲν ἔρχονται τοιουτοτρόπως ἀρωγοὶ... σὲ ἐξωελληνικὲς ἰδεολογίες καὶ προτάσεις, ὅπως ἐκείνη, τῆς τέως Ἐπιτρόπου τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι, νὰ καθιερωθῆ ἡ Ἀγγλικὴ ὡς «δεύτερη ἐπίσημη γλῶσσα τῆς Ἑλλάδος», δηλαδὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται;
Ἡ ἐν λόγῳ κυρία, ἡ ὁποία ἐδέχθη καταιγισμὸ ἐπικρίσεων ἀπὸ τοὺς Πανεπιστημιακούς μας καὶ ἄλλους ἐπωνύμους, μὲ ἄρθρο της στὶς 24.3.2002 στὸ «ΒΗΜΑ» τῆς Κυριακῆς ἐπέμενε στὴν ἀρχική της πρότασι. Μετὰ μανίας, γιὰ τρίτη φορὰ μάλιστα (καθὼς ἔλεγαν τὰ σχόλια), ὑπεστήριξε τὴν πρότασί της καὶ στὸ συνέδριο τῆς Νεολαίας τοῦ ΠΑΣΟΚ.
Ὅμως, ἐπειδὴ «Ἐκ τῶν γραμμάτων γεννᾶται ἡ προκοπὴ μὲ τὴν ὁποίαν λάμπουν τὰ ἐλεύθερα ἔθνη» (Ρήγας Βελεστινλῆς), ἀναμένουμε ἀπὸ τὴν κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου, ὡς Ὑπουργοῦ Παιδείας τῆς Ἑλλάδος πλέον σήμερα, νὰ γράψη Ἱστορία, φέροντας τὴν ἀνατροπὴ στὰ δεινὰ ποὺ κατακλύζουν τὴν Παιδεία μας καί, στὴν πνευματικὴ παραλυσία ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν γλωσσικὴ ἐξάρθρωσι, ἀλλοίωσι καὶ διάλυσι.⁴
Τὰ δημοσιεύματα αὐτῶν ποὺ προσπάθησαν νὰ μεταθέσουν ἀλλοῦ τὴν σημασία, τὴν βαρύτητα τῆς ἐκδηλώσεως καὶ τὴν διαμαρτυρία τοῦ κορυφαίου Πνευματικοῦ Ἱδρύματος τῆς χώρας, ἀπέτυχαν τοῦ σκοποῦ τους. Ἡ πνευματική, πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία στὶς 31-3-2009 κατέκλυσε κυριολεκτικῶς τὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ καὶ παρηκολούθησε καθηλωμένη τὸν διαπρεπῆ καθηγητὴ Ἀντώνιο Κουνάδη, ἔχοντας αἰσθανθῆ τὸ ρῖγος ἀπ’ τὰ τεκμήρια διαλύσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκπαιδεύσεως, συνειδητοποίησε τὴν βαρειά, δική της εὐθύνη. Γιὰ τοῦτο, ἤρθη στὸ ὕψος τῶν μηνυμάτων ποὺ ἐξέπεμψε ὁ ἐκλεκτὸς εἰσηγητής, ὁ ὁποῖος ὑπέδειξε τρόπους ἐξόδου τῆς γλωσσικῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν ἐσχάτη παρακμή.
Ἂς μεριμνήσουν οἱ ἀρθρογράφοι τιμητὲς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης νὰ ἀρθοῦν καὶ αὐτοί, στὸ …ὕψος ποὺ ἀπαιτοῦν οἱ καιροί. Τὰ Γκρήκλις, γιὰ τὰ ὁποῖα τὰ Πανεπιστημιακά μας Ἱδρύματα προσφάτως ἀνησύχησαν, εἶναι καρπὸς τῆς ἀδιαφορίας γιὰ τὴν ἕως σήμερα συντελεσθεῖσα καταστροφὴ τῆς Γλώσσης μας. Γεγονὸς ποὺ προσπερνοῦν ἀδιάφορα οἱ… εἰδικοὶ καὶ μή, οἱ ὁποῖοι ἐπὶ μῆνες ἀναλώθηκαν γιὰ νὰ μᾶς βεβαιώσουν, πώς, αὐτοὶ συνεχίζουν νὰ χορεύουν ἀμέριμνοι στὸν πάνω ὄροφο... Ὅπως… τότε ἐχόρευαν ἀμέριμνοι στὸν ἐπάνω ὄροφο τοῦ Τιτανικοῦ, ὁ ὁποῖος, «τορπιλλισμένος», εἶχε… ἀρχίσει νὰ βυθίζεται!

Σημειώσεις
1. Τὴν ἐπιστολὴ τῶν σχολιαστῶν, σημειώνει ἡ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», ὑπογράφουν «ἀνάμεσα σὲ ἄλλους» οἱ: Βασ. Ἀργυρόπουλος (Λεξικογράφος), Ἀντ. Γαζάκης (Φιλόλογος), Βάϊος Λιάπης (Καθ. Ἀρχ. Ἑλλ/κῆς Φιλολογίας στὸ Μόντρεαλ), Κώσ. Λουκέρης (Ἐκπ/κός–Πολ. Ἐπιστήμων), Φοῖβος Παναγιωτίδης (Ἐπίκ. Καθ. Γλωσσολογίας), Θαν. Πρωτόπαπας (Ἐρευνητὴς Ἰνστιτούτου Ἐπεξεργασίας τοῦ Λόγου), Μαρῖνος Σαριγιάννης (Ἱστορικός), Νῖκ. Σαραντᾶκος (συγγραφεύς–μεταφραστής).
2. «Εἰδικότης ἐν Ἑλλάδι»: συγκεντρωμένη ἄγνοια ἐπὶ ἑνὸς θέματος (Ἐμμανουὴλ Ροΐδης)
3. Οἱ σχολιαστὲς τῆς ἐκδηλώσεως ὤφειλαν (τοὐλάχιστον ὅσοι ἐδήλωσαν εἰδικοὶ) νὰ ἔχουν σταθῆ μὲ πολλὴ περίσκεψι ἀπέναντι στὶς ἔρευνες ποὺ ἔχουν ἰδῆ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὰ τελευταῖα χρόνια, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν στὸν ἐντοπισμὸ καὶ στὴν περιγραφή, ἀλλὰ καὶ στὴν γνωμάτευσι, σχετικῶς μὲ παράδοξα φαινόμενα ποὺ ἐπισυμβαίνουν στὸν μαθητικὸ πληθυσμό. Καὶ νὰ ἐπισημάνουμε τὴν βαρύτητα μιᾶς πολὺ ἀνησυχητικῆς εἰδήσεως, ποὺ πρὸ πολλοῦ καιροῦ ἐκυκλοφόρησε: Στὶς Η.Π.Α., μελέτες τῶν τελευταίων ἐτῶν ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἐγκληματικότης αὐξάνεται μὲ τὴν ἀγραμματοσύνη ἢ τὴν στρεβλὴ Παιδεία, καὶ πολλοὶ μάλιστα ἐγκληματίες ὁμολογοῦν ὅτι ἡ ἀδυναμία τους νὰ ἐκφρασθοῦν κατέληγε στὴν βία καὶ στὸ ἔγκλημα ποὺ ἀποτελοῦσε τὴν μοναδικὴ ἔκφρασί τους»!
4. Μὴ παραθεωροῦμε ὅτι: Ὡς καὶ ὁ πρώην ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τοῦ «μονοτονικοῦ» (βουλευτὴς τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τὸ 1982-84 ) κ. Κων/νος Νικολάου ἐδήλωσε ἀπερίφραστα καὶ ἔντονα ὅτι, «ὁ τρόπος ποὺ ψηφίσθηκε στὴν Βουλὴ τὸ 172 Προεδρικὸ Διάταγμα, ἦταν ἐντελῶς ἀντιδημοκρατικός, ἀπαράδεκτος καὶ ἔνοχος» (Ἐφημ. Χριστιανική, 2-9-1983. Ἀλλὰ καὶ ὁ τέως Ὑπουργὸς Παιδείας κ. Πέτρος Εὐθυμίου, τὴν διὰ νόμου ἐπιβολὴ τῆς μονοτονικῆς γραφῆς ἐκ μέρους τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τὴν ἐθεώρησε ὡς πλῆγμα.
5. Ὁ Werner Heisenberg, ἕνας ἐκ τῶν πατέρων τῆς κβαντομηχανικῆς, πρὶν ἀπὸ ἀρκετὲς δεκαετίες, στὸν λόφο τῆς Πνύκας καὶ στὸ κέντρο Πυρηνικῶν ἐρευνῶν ὅπου ἔδωσε τὶς διαλέξεις του, ἐντυπωσίασε. Ὁ λόγος τοῦ ἐντυπωσιασμοῦ ὀφείλεται ἕως σήμερα στὴν πρωταρχικὴ σημασία, τὴν ὁποία ἔδινε ὁ μεγάλος αὐτὸς θετικὸς ἐπιστήμων στὴν ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, ὄχι μόνο στὴν Ἐπιστήμη, ἀλλὰ καὶ στὴν καθημερινὴ ζωή. Εἶναι δὲ καταγεγραμμένο ὅτι, μὲ γλαφυρὸ καὶ ἐπαγωγικὸ τρόπο ἐπεσήμαινε τὰ ἐπακόλουθα τῆς ἐλλείψεως σωστοῦ καὶ καταλλήλου γλωσσικοῦ ὀργάνου καί, τὸν ρόλο τῆς γλώσσης γιὰ τὸ «ὀρθῶς διανοεῖσθαι», γιὰ τὸ «ὀρθῶς κοινωνεῖν», καθὼς ὁ Ἀριστοτέλης ὁρίζει.

Μερικὰ στρέμματα λιγώτερα, κύριε Πρωθυπουργέ;

τοῦ Θωμᾶ Σάρα

Τὸ 1999 πραγματοποιήθηκε στὸ Τορόντο τοῦ Καναδᾶ ἡ ἐτησία σύνοδος τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῶν μελῶν τοῦ ΝΑΤΟ.
Τὴν Ἑλλάδα ἐξεπροσώπησε ὁ Ἄκης Τσοχατζόπουλος, Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἐπὶ κεφαλῆς μίας μικρῆς ἀντιπροσωπείας καὶ ἑνὸς σχετικῶς μεγάλου ἀριθμοῦ δημοσιογράφων ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.
Ὅταν ἔκλεισαν οἱ ἐργασίες τοῦ συνεδρίου ἀκολούθησε ἡ συνέντευξις τύπου τῆς ἀντιπροσωπείας τῶν ΗΠΑ, τῆς ὁποίας προΐστατο ὁ Ὑπουργὸς Ἀμύνης, μὲ τὸν ἀρχηγὸ τῶν ἐνόπλων δυνάμεων τῆς χώρας καὶ ἐκπροσώπους τοῦ τμήματος ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων. Μιλῶντας στοὺς δημοσιογράφους, ὁ Ἀμερικανὸς πολιτικὸς ἐτόνισε ὅτι οἱ ἐργασίες πῆγαν πολὺ καλὰ καὶ ὅτι ὁ ἴδιος ἦταν πραγματικὰ ἐνθουσιασμένος γιὰ τὴν κατανόησι ποὺ ἐπέδειξαν ὅλα τὰ μέλη.
Κάποια στιγμή, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐρωτήσεων, βρῆκα τὴν εὐκαιρία καὶ ρώτησα τὸν ὁμιλητὴ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὁμιλῇ γιὰ συνεργασία καὶ κατανόησι ἐνῷ τὴν ἴδια ὥρα οἱ εἰδήσεις ἀνέφεραν ὅτι ἀεροσκάφη τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας τῆς Τουρκίας παρεβίαζαν τὸν ἐναέριο χῶρο τῆς Ἑλλάδος, καθὼς ἐπίσης μόλις προσφάτως οἱ δύο χῶρες μέλη τῆς συμμαχίας, ἦλθαν τόσο κοντὰ σὲ πόλεμο ἐξ αἰτίας ὡρισμένων ἑλληνικῶν νησιῶν ποὺ διεκδικοῦσε ἡ «σύμμαχος» τῆς Ἑλλάδος, Τουρκία.
Ἔχεις δίκιο, συνεφώνησε μὲ τὰ λόγια μου ὁ Ἀμερικανὸς ἀξιωματοῦχος τῆς κυβερνήσεως Κλίντον, ἐδῶ ἔχουμε πρόβλημα. Ἕνα πρόβλημα γιὰ τὸ ὁποῖο πιστεύω ὅτι τελικῶς εἴμαστε στὸ σημεῖο ἐπιλύσεώς του, καθὼς ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ ἀποδέχεται ὡρισμένους συμβιβασμοὺς ἱκανοποιήσεως αἰτημάτων τῆς Τουρκίας, παραιτουμένη γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸν δικαιωμάτων της πρὸς ὄφελος τῆς ἑδραιώσεως τῆς εἰρήνης καὶ καλῆς γειτονίας μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν. Αὐτὴ εἶναι μία ὑποχρέωσις ποὺ ἀνέλαβε ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ καὶ πιστεύω ὅτι συντόμως, τὸ θέμα αὐτὸ θὰ ἔχη τακτοποιηθῆ.

Κατὰ σύμπτωσιν, μερικὲς ἑβδομάδες ἀργότερα ἐπεσκέφθη τὸ Τορόντο ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς κυβερνήσεως Σημίτη, Γιῶργος Παπανδρέου. Μὲ τὴν εὐκαιρία ἐκείνης τῆς ἐπισκέψεως, ὠργανώθηκε συνέντευξις τύπου τοῦ Ὑπουργοῦ πρὸς τοὺς φορεῖς τῶν ὁμογενειακῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως, σὲ κεντρικὸ ξενοδοχεῖο τοῦ Τορόντο. Ὁ Ὑπουργὸς ἀνεφέρθη στὸ πρόγραμμα τῆς Κυβερνήσεως καὶ ὑπεραμύνθηκε τῆς πολιτικῆς του νὰ ὀνομάση τοὺς μουσουλμάνους τῆς Θράκης ...Τούρκους. Ζήτησε δὲ τὴν κατανόησι τῶν ἀποδήμων ὁμογενῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὶς δικές τους ἐμπειρίες πάνω στὸν …πολυ-πολιτισμό.

Ὅταν κάποια στιγμὴ μοῦ ἐδόθη ὁ λόγος, ἀνέφερα στὸν Ὑπουργὸ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν Ἀμερικανῶν ὑπευθύνων καὶ τὸν ρώτησα ἐὰν πραγματικὰ συμφωνῆ μαζί τους. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ἐτόνισα, ἐπικαλοῦμαι καὶ τὴν μαρτυρία τοῦ Πρέσβεώς σας στὸ Τορόντο, ὁ ὁποῖος ἦταν παρὼν καὶ ἄκουσε αὐτὰ ποὺ εἰπώθηκαν, καὶ τοῦ ἔδειξα τὸν παρακαθήμενό του Γιάννη Θωμόγλου, Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος στὴν Ὀττάβα.
Ὁ Ὑπουργός, ἀφοῦ μὲ ἄκουσε, ἀπήντησε: «Προσωπικά, πιστεύω ὅτι εἶναι καλύτερα νὰ ἔχουμε μερικὰ στρέμματα γῆς λιγώτερα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀνήκουν καὶ νὰ κοιμώμαστε τὰ βράδυα ἥσυχοι καὶ ἀσφαλεῖς, παρὰ νὰ ἔχουμε ὅτι μᾶς ἀνήκει καὶ νὰ μὴ μποροῦμε νὰ κλείσουμε μάτι ἀπὸ τὸν κίνδυνο κάποιας ξαφνικῆς ἐπίθεσης κακόβουλων γειτόνων ἐναντίον μας.»
Ἔμεινα μὲ τὸ στόμα ἀνοικτὸ ἀπὸ τὴν ἀπάντησι τοῦ Ὑπουργοῦ. Συμφώνως μὲ τοὺς διεθνῶς ἀνεγνωρισμένους κανόνες, ρώτησα τὸν Ὑπουργὸ ἐὰν εἶχε ἐνημερωθῆ καὶ συμφωνοῦσε μαζί του ὁ Ἑλληνικὸς λαός, στὸν ὁποῖο ἀνῆκε ἡ …ὑπὸ διαπραγμάτευσιν γῆ.
Δυστυχῶς, ὁ τελευταῖος δὲν ἀπήντησε, καθὼς ἔγινε παρεμβολὴ (τυχαία ἄραγε;) ἀπὸ τὸν γραμματέα τύπου τοῦ Ὑπουργοῦ καὶ μοῦ ζητήθηκε νὰ ἀρκεσθῶ μόνο σὲ μία ἐρώτησι, προκειμένου νὰ δοθῆ ἡ εὐκαιρία ἐρωτήσεων καὶ στοὺς ὑπολοίπους δημοσιογράφους.

Γνωρίζει ἄραγε καὶ συμμερίζεται ὁ «κυρίαρχος» ἑλληνικὸς λαὸς αὐτὲς τὶς προδοτικὲς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ του;

Κατέστησαν τὰ γεγονότα αὐτὰ γνωστὰ στοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὰ ἐλεγχόμενα ΜΜΕ;

Θὰ εἶχε ἐκλεγῆ Πρωθυπουργὸς ὁ Γιωργάκης ἐὰν τὸ 44% περίπου τῶν Ἑλλήνων, ποὺ τὸν ἐψήφισε, εἶχε πληροφορηθῆ ὅτι ὁ συγκεκριμένος ὑποφέρει ἀπὸ ἀϋπνίες φοβούμενος ξαφνικὴ ἐπίθεσι ἀπὸ κάποιον κακόβουλο γείτονα, καὶ ὅτι θὰ προτιμοῦσε νὰ παραχωρήση ἑλληνικὸ ἔδαφος γιὰ νὰ μπορέση νὰ κοιμηθῆ ἐπὶ τέλους ἥσυχος καὶ ἀσφαλής;

Πολυπολιτισμικὴ προπαγάνδα στὸ βιβλίο γλώσσης τῆς ἕκτης Δημοτικοῦ!

Μεταφέρουμε στὰ ἑλληνικὰ τὴν ἄσκησι 5 ἀπὸ τὴν σελίδα 84 τοῦ α΄ τεύχους:

Κοντὰ στὴν περιοχή σας ἔχει δημιουργηθῆ ἕνας καταυλισμὸς ὅπου φιλοξενοῦνται πρόσφυγες διωγμένοι ἀπὸ διάφορες χῶρες. Ὅμως κάποιοι θέλουν νὰ τοὺς διώξουν.

Ἡ τάξις σας, λοιπόν, ἀποφασίζει νὰ ζητήση ἀπὸ τὸν δήμαρχο νὰ συνεχίσουν οἱ πρόσφυγες νὰ φιλοξενοῦνται στὸν καταυλισμὸ καὶ νὰ τοὺς βοηθήση νὰ βελτιώσουν ἀκόμη περισσότερο τὶς συνθῆκες ζωῆς τους. Ἑτοιμάστε τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἀκολουθεῖ, μὲ σκοπὸ νὰ πείσετε λογικῶς ἀλλὰ καὶ νὰ συγκινήσετε τὸν δήμαρχο.

Ἀκολουθοῦν ὁδηγίες γιὰ τὴν συμπλήρωσι τῆς ἐπιστολῆς ὅπως:

γιατί δὲν πρέπει νὰ τοὺς διώξουν,

γιατί εἶναι σωστὸ νὰ τοὺς βοηθήσουμε νὰ φτιάξουν τὴν ζωή τους, κ.ο.κ.

Στὴν συνέχεια παρατίθεται ὑπόδειγμα ἐπιστολῆς πρὸς συμπλήρωσιν. Ἀντιγράφουμε κάποια χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα:

-Νομίζουμε ὅτι οἱ ταλαιπωρημένοι αὐτοὶ πρόσφυγες

-Μποροῦμε νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ

-Γι' αὐτό, λοιπόν, θὰ ἦταν πολὺ σημαντικὸ κατὰ τὴν γνώμη μας νὰ

Καὶ καταλήγουμε στὴν ἄσκησι 6:

Μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες βλέπετε ὅτι δὲν ἔχει γίνει τίποτε ἀκόμη γιὰ νὰ βοηθηθῆ ὁ καταυλισμὸς τῶν προσφύγων. Ἀποφασίζετε, λοιπόν, νὰ στείλετε μιὰ ἐπιστολὴ στὴν ἐφημερίδα, γιὰ νὰ πληροφορηθοῦν περισσότεροι ἄνθρωποι τὸ πρόβλημα αὐτὸ καὶ νὰ βρεθῆ μιὰ λύσις. Μπορεῖτε στὴν ἐπιστολή σας νὰ ἀκολουθήσετε τὶς ὁδηγίες ποὺ δόθηκαν γιὰ τὴν προηγουμένη ἐπιστολή. Θυμηθῆτε μόνο ὅτι τώρα γράφετε πρὸς τὸν διευθυντὴ τῆς ἐφημερίδος.

Ἄραγε, οἱ γραικύλοι, οἱ ὁποῖοι στελεχώνουν τὸ Ὑπουργεῖο ΕΘΝΙΚΗΣ (κι ἂς ἐνοχλῆται ὁ Γιωργάκης) Παιδείας, ἀγνοοῦν ὅτι κάποια ἑκατομμύρια Ἑλλήνων ἀντιμετωπίζουν θέμα ἐπιβιώσεως, καὶ ἐξαντλοῦν ὅλον τους τὸν ψευδο-ἀνθρωπισμὸ στοὺς λαθρομετανάστες, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν μὲ ἀφανισμὸ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος;

Καταδίκη τῆς Ἰταλίας γιὰ τὴν ὕπαρξι σταυροῦ στὶς σχολικὲς τάξεις!!!

Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἐκτιμᾷ ὅτι εἶναι ἐνάντια στὸ δικαίωμα τῶν γονέων νὰ ἀνατρέφουν τὰ παιδιά τους σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τους καὶ στὸ δικαίωμα τῶν παιδιῶν στὴν ἐλευθερία θρησκεύματος.
Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων κατεδίκασε σήμερα τὴν Ἰταλία γιὰ τὴν παρουσία τοῦ σταυροῦ ὡς θρησκευτικοῦ συμβόλου στὶς σχολικὲς αἴθουσες, γεγονὸς ποὺ κρίθηκε ὅτι εἶναι ἐνάντια στὸ δικαίωμα τῶν γονέων νὰ ἀνατρέφουν τὰ παιδιά τους σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τους, καὶ στὸ δικαίωμα τῶν παιδιῶν στὴν ἐλευθερία θρησκεύματος.
Ἡ ἐνάγουσα εἶναι ἡ Σόλιε Λάουτσι, μία Ἰταλίδα ποὺ μένει στὸ Ἄμπανο Τέρμε. Τὰ παιδιά της, Ντατάικο καὶ Σάμι Ἀλμπερτίν, ἡλικίας 11 καὶ 13 ἐτῶν ἀντιστοίχως, πήγαιναν τὴν σχολικὴ χρονιὰ 2001-2002 στὸ δημόσιο σχολεῖο τοῦ Ἄμπανο Τέρμε, σὲ ὅλες τὶς τάξεις τοῦ ὁποίου ὑπῆρχε κρεμασμένος σταυρός.
Ἡ Λάουτσι ἔκρινε ὅτι ἡ ὕπαρξις σταυροῦ ἦταν ἀντίθετη μὲ τὸν λαϊκὸ χαρακτῆρα τοῦ κράτους καὶ τοῦ σχολείου. Ἐπεκαλέσθη μάλιστα καὶ μία δικαστικὴ ἀπόφασι ποὺ εἶχε κρίνει τὴν ὕπαρξι σταυροῦ στὰ ἐκλογικὰ κέντρα ἀντίθετη πρὸς τὸν λαϊκὸ χαρακτῆρα τοῦ κράτους.
Στὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο τῆς Ἰταλίας, ἡ κυβέρνησις ὑπεστήριξε ὅτι ἡ ὕπαρξις σταυροῦ στὶς τάξεις εἶναι λογική, καθὼς ὁ σταυρὸς δὲν εἶναι μόνο θρησκευτικὸ σύμβολο, ἀλλὰ ἐπίσης, καθ’ ὅτι «σημαία» τῆς μοναδικῆς ἐκκλησίας ποὺ ἀναφέρεται στὸ ἰταλικὸ Σύνταγμα, σύμβολο τοῦ ἰδίου τοῦ ἰταλικοῦ κράτους.
Οἱ δικαστὲς στὸ Στρασβοῦργο ὅμως, ἔκριναν ὅτι ὁ σταυρὸς μπορεῖ εὔκολα νὰ ἑρμηνευθῆ ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ὅλων τῶν ἡλικιῶν ὡς θρησκευτικὸ σύμβολο, σύμβολο ποὺ μπορεῖ νὰ ἐνοχλήση μαθητὲς ἄλλων θρησκευμάτων ἢ ἀθέους. Ἐπεδίκασε μάλιστα τὸ ποσὸ τῶν 5.000 εὐρὼ στὴν ἐνάγουσα γιὰ ἠθικὴ βλάβη.

Κατὰ τῆς ἀποφάσεως ἡ Ἰταλίδα ὑπουργὸς Παιδείας

Ἡ Ἰταλίδα ὑπουργὸς Παιδείας καταφέρθηκε σήμερα ἐναντίον τῆς «ἰδεολογικῆς» ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«Ἡ ὕπαρξις σταυροῦ στὶς σχολικὲς αἴθουσες δὲν σημαίνει προσκόλλησι στὸν καθολικισμό, ἀλλὰ εἶναι ἕνα σύμβολο τῆς παραδόσεώς μας», ἐδήλωσε ἡ ὑπουργὸς σύμφωνα μὲ τὸ πρακτορεῖο Ansa.
«Ἡ ἱστορία τῆς Ἰταλίας ἐκφράζεται καὶ μέσα ἀπὸ σύμβολα. Μὲ τὸ νὰ τὰ καταργοῦμε, καταργοῦμε ἕνα μέρος τοῦ ἑαυτοῦ μας. Στὴν χώρα μας, κανεὶς δὲν θέλει νὰ ἐπιβάλη τὴν καθολικὴ θρησκεία», πρόσθεσε.
«Κανείς, καὶ πολὺ λιγώτερο ἕνα εὐρωπαϊκό, ἰδεολογικὸ δικαστήριο δὲν θὰ καταφέρη νὰ καταργήση τὴν ταυτότητά μας. Τὸ Σύνταγμά μας, ἄλλωστε, ἀναγνωρίζει, καὶ δικαίως, μία ἰδιαίτερη ἀξία στὴν καθολικὴ θρησκεία», ἐπεσήμανε ἡ ὑπουργός.

Πηγή: «Καθημερινή»

Τὸ ἔπος τοῦ '40, ἡ χαμένη μας συνείδησις...

Δὲν ἦσαν κάποιοι ἄγνωστοι σὲ ἐμᾶς, οἱ ἥρωες τῆς Πίνδου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Δὲν ἦσαν ἄγνωστοι σὲ ἐμᾶς οἱ ὑπερασπιστὲς τῶν ὀχυρῶν στὴν Μακεδονία. Ἦσαν καὶ εἶναι οἱ παπποῦδες μας. Οἱ πιὸ τυχεροὶ ἐξ ἡμῶν, τοὺς ζήσαμε, μεγαλώσαμε μαζί τους. Οἱ πιὸ ἄτυχοι, ἔζησαν μὲ τὶς ἀναμνήσεις ἢ τὶς διηγήσεις γιὰ τοὺς προγόνους ποὺ πολέμησαν καὶ ἔπεσαν σὲ ἕναν ἀκόμη ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους. Νέοι ἄνθρωποι μὲ ὄνειρα καὶ ἐκεῖνοι, ἀνέλαβαν νὰ ὑπερασπισθοῦν ἀξίες καὶ ἰδανικά. Δὲν ἔκαναν πίσω…

Νέοι Ἕλληνες ἄφησαν τὶς ἰδιαίτερες πατρίδες τους καὶ ἔδωσαν τὸ “παρὼν” στὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ στὴν Μακεδονία. Νέες γυναῖκες τότε, οἱ γιαγιάδες μας τώρα, μπῆκαν καὶ αὐτὲς στὸν ἀγῶνα. Ἕνας εὐσεβὴς λαός, ποὺ ἔβλεπε καὶ ἔνοιωθε νὰ τὸν ὁδηγῆ ἡ Παναγιὰ καὶ συνέχιζε τὴν πάλη μὲ περισσότερη ὁρμή, περισσότερη πίστι, παρὰ τὰ ἐμπόδια καὶ τὶς κακουχίες. Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι ἄγνωστα σὲ ἐμᾶς…
Εἴμαστε ὅμως ἐμεῖς ἄξιοι ἀπόγονοι αὐτοῦ τοῦ λαοῦ; Εἴμαστε ἄξιοι ἀπόγονοι τῶν προγόνων μας; Μᾶς ἐμπνέουν οἱ ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά, ποὺ ὡδήγησαν τοὺς προγόνους μας σὲ σελίδες δόξης; Μήπως ἔχουμε στρέψει τὸ βλέμμα στὸν εὐδαιμονισμὸ περισσότερο ἀπ' ὅτι θὰ ἔπρεπε; Μήπως δὲν ἀντιλαμβανόμαστε στὸν βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε ὅτι κινδυνεύουμε νὰ ξεχάσουμε τὴν Ἀρετὴ τῶν προγόνων μας;
Ἐκεῖνοι ἔγραψαν Ἱστορία κι ἐμεῖς ἐκλέγουμε ἀνθρώπους ποὺ ἐπιτρέπουν τὸ ξεπούλημά της καὶ τὴν διαγραφή της ἀπὸ τὰ βιβλία τῶν παιδιῶν μας. Ἐκεῖνοι ἔπεσαν γιὰ τὴν σημαία καὶ ἐμεῖς τὴν ἀφήνουμε νὰ καίγεται ἀπὸ μία δράκα ἀλητῶν.
Ἡ διάβρωσις σίγουρα δὲν ἔχει ἐπεκταθῆ. Μὲ τὴν εὐκαιρία τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν, ἂς ἀναλογισθοῦμε τὶς εὐθῦνες μας, ἂς κάνουμε τὴν αὐτοκριτική μας, ἂς ἀντιδράσουμε στὸν ἐθνομηδενισμό. Ἂς δείξουμε στοὺς φαύλους ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια. Μέσα καὶ ἀπὸ μικρὲς πράξεις μποροῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ προσφέρουμε στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο καὶ νὰ τιμήσουμε οὐσιαστικῶς τοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας. Μὲ τὸ ὕψωμα τῆς σημαίας, μὲ τὴν ἀντίδρασι στὰ προκλητικὰ βιβλία τῆς ἀν-ἱστορίας, μὲ τὴν κατακραυγὴ ἐναντίον ὅποιου προσβάλλει τὸ ἔθνος μας καὶ τὰ δίκαιά του, μὲ τὴν διαφύλαξι τῆς πίστεώς μας καὶ τὴν ἀλληλεγγύη ἀπέναντι στοὺς συμπατριῶτες μας.
Ἡ γενιὰ τοῦ 40, τὴν ὁποία σήμερα ἐμεῖς τιμοῦμε, δὲν ἔμοιαζε μὲ τοὺς «τρέντυ» χειροκροτητὲς τοῦ Λαζόπουλου καὶ τοὺς πεμπτοφαλαγγῖτες ὑπερασπιστὲς τῆς Ρεπούση. Γιατί νὰ μὴ ἀκολουθήσουμε ἐκείνη τὴν γενιὰ λοιπὸν; Σὲ πεῖσμα ὅσων μᾶς θέλουν ἄβουλα γρανάζια δίχως ταυτότητα καὶ συνείδησι, ἂς ἀντισταθοῦμε, ἂς ποῦμε τὸ δικό μας ΟΧΙ.
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου!
Ζήτω τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων!

Πηγή: http://patriotismos.wordpress.com/

Ἡ σιωπηλὴ κραυγή!

τοῦ Richard D. Glasow, Ph.D*

Ἀπὸ τὴν δραματικὴ πανεθνικὴ (σ.σ. στὶς ΗΠΑ) ἀποκάλυψι ποὺ ἔκανε ἡ ταινία «Σιωπηλὴ Κραυγὴ» τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1985, οἱ κριτικὲς τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώσεων κατευθύνονται ἐναντίον τῆς αὐθεντικότητος τῆς παρουσιάσεως καὶ τῆς ἀξιοπιστίας τοῦ ἀφηγητοῦ, Dr. Bernard Nathanson. Ἡ λεπτομερὴς ἀνασκευὴ αὐτῶν τῶν κριτικῶν παρακάτω, ἀποδεικνύει ὅτι, χωρὶς ἐξαίρεσι, οἱ κριτικὲς τῶν δυνάμεων κατὰ τῆς ζωῆς εἶναι σὰν θύελλα μέσα σ’ ἕνα φλυτζάνι τσαγιοῦ: ἠχοῦν ἐντυπωσιακὲς ὥσπου νὰ ἐξετάση κανεὶς τὶς κατηγορίες σημεῖο πρὸς σημεῖο.

Τὸ κεντρικὸ μήνυμα τῆς ταινίας

Ἡ δημοσιότης καὶ οἱ ἐπικρίσεις ποὺ περιβάλλουν τὴν «Σιωπηλὴ Κραυγὴ» δὲν πρέπει νὰ ἐκτρέπουν τὴν προσοχὴ τοῦ θεατοῦ ἀπὸ τὸ κεντρικὸ καὶ ἀκαταμάχητο μήνυμα τῆς ταινίας. Ὅπως δήλωσε ὁ Dr. Nathanson στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, «ὑπάρχουν μόνο τέσσερα ἐρωτήματα οὐσιαστικοῦ ἐνδιαφέροντος ἐδῶ:
1. Πρόκειται γιὰ κινηματογράφησι ὑπερηχογραφήματος σὲ πραγματικὸ χρόνο;
2. Αὐτὸ στὴν ὀθόνη εἶναι ἕνα ἀγέννητο παιδὶ ἀνθρώπου;
3. Πρόκειται γιὰ καταγραφὴ τῆς ἀμβλώσεως ἀγέννητου παιδιοῦ σὲ ὑπερηχογράφημα σὲ πραγματικὸ χρόνο;
4. Στὸ τέλος τῆς ταινίας, ἔχει ἐξολοθρευθῆ ἡ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ, καθὼς ἀπὸ τὸ σῶμα ἔχει ἀποκοπῆ τὸ κεφάλι, καὶ τὸ κεφάλι ἔχει συντριβῆ καὶ ἀφαιρεθῆ σὲ κομμάτια; Ἀκόμα καὶ οἱ “οὐδέτεροι’’ εἰδικοί μας θὰ συμφωνήσουν, ἂν καὶ ἀπρόθυμα», συνέχισε ὁ Dr. Nathanson, «ὅτι ἡ ἀπάντησις σ’ αὐτὲς τὶς ἐρωτήσεις εἶναι “ναί”».

Γεγονότα σχετικὰ μὲ τὸν ἀφηγητή

Ὁ Bernard N. Nathanson, M.D., εἶναι ἀπὸ τὶς ἐξέχουσες αὐθεντίες στὴν ἄμβλωσι. Συνιδρυτὴς τῆς «Ἐθνικῆς Ὁμάδος Δράσεως γιὰ τὸ Δικαίωμα στὴν Ἄμβλωσι» (National Abortion Rights Action League, συντομογραφία NARAL) διηύθυνε τὴν μεγαλύτερη ἐκτρωτικὴ κλινικὴ στὸν μὴ κομμουνιστικὸ κόσμο, ὅπου ἐπέβλεψε τὴν ἐκτέλεσι 60.000 περίπου ἀμβλώσεων καὶ πραγματοποίησε προσωπικῶς πάνω ἀπὸ 5.000.

Μετάθεσις τῆς ἑστίας τῆς διαμάχης γιὰ τὶς ἀμβλώσεις

Ἀπὸ τὴν πρεμιέρα τῆς «Σιωπηλῆς κραυγῆς», ἡ ἑστία τῆς διαμάχης γιὰ τὶς ἀμβλώσεις ἔχει μετατοπιστῆ στὸν χῶρο τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας, γιὰ νὰ καταδειχθῆ ὅτι ἡ ἔκτρωσις ἔχει δύο θύματα – τὴν γυναίκα μὲ τὴν ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη καὶ τὸ ἀγέννητο παιδί της ποὺ μπορεῖ νὰ ἀπεικονισθῆ μέσῳ τῶν ὑπερήχων.
Σὲ μία συνέντευξι, ὁ Dr. Nathanson συνόψισε εὔγλωττα τὸ εὐρύτερο μήνυμα τῆς «Σιωπηλῆς Κραυγῆς»: «Ἐνῷ τὸ θέμα τοῦ ἐμβρυακοῦ πόνου εἶναι ‘‘ἐνδιαφέρον’’ καὶ κυριαρχεῖ στὶς συζητήσεις σχετικὰ μὲ τὴν ταινία», εἶπε, «ἡ ταινία ἔχει ἕνα εὐρύτερο μήνυμα: Γινόμαστε γιὰ πρώτη φορὰ μάρτυρες στὴν συστηματική, ἐν ψυχρῷ καταστροφὴ ἑνὸς ἀνθρωπίνου ὄντος.
Τὸ φὶλμ ξεκινᾷ μὲ ἕνα ἀρτιμελές, ὑγιές, ἀγέννητο παιδί, καὶ τελειώνει μὲ τὰ ἄκρα τοῦ παιδιοῦ νὰ ἔχουν ἀποκοπῆ ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ κεφάλι του νὰ ἐπιπλέη μέσα στὴν μήτρα, στὸ ἔλεος τοῦ κρανιοθρύπτη τοῦ ἰατροῦ ποὺ ἐκτελεῖ τὴν ἔκτρωσι.
Αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς πράξεως τώρα –τῆς πράξεως τῆς ὁποίας γίναμε αὐτόπτες μάρτυρες στὴν ὀθόνη– δὲν εἶναι, κατὰ τὴν ἐκτίμησί μου, συμβατὸ μὲ τὰ δηλωμένα ἠθικὰ ἐχέγγυα τῆς ὁποιασδήποτε πολιτισμένης ἀνθρώπινης κοινωνίας».

Οἱ κατηγορίες τῶν ἐπικρίσεων

Ὑπάρχουν τρεῖς γενικὲς κατηγορίες ἐπικρίσεων. Πρῶτον, ἐκπρόσωποι τῆς ἀμερικανικῆς Ὁμοσπονδίας γιὰ τὸν Προγραμματισμὸ τῶν Γεννήσεων (Planned Parenthood Federation of America, PPFA) καὶ τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὶς Γυναῖκες (National Organization for Women) καταγγέλλουν τὴν περιγραφὴ τοῦ Dr. Nathanson σχετικὰ μὲ τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ποὺ ἐκτρώνεται. Δεύτερον, προσπαθοῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς τεχνικὲς πλευρὲς τῆς ταινίας, ὅπως τὶς εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος καὶ τὴν μέθοδο τῆς ἐκτρώσεως ποὺ παρουσιάζεται. Καὶ τρίτον, οἱ ὁμάδες ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων ἐπιτίθενται μὲ δριμύτητα –καὶ κάποιες φορὲς μὲ κακοήθεια– προσωπικῶς στὸν Dr. Nathanson, καὶ στὴν ἐκτίμησί του σχετικῶς μὲ τὸ πῶς ἡ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων παραπλανᾷ καὶ κακομεταχειρίζεται τὶς γυναῖκες ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις.²
Αὐτὸ τὸ φυλλάδιο ἀπαντᾷ πρῶτα στὶς κριτικὲς γιὰ τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καὶ τὶς τεχνικὲς πλευρὲς τῆς ταινίας, καὶ μετὰ ἀπαντᾷ στὶς πιὸ ἔντονες ἐπικρίσεις καὶ στὶς προσωπικὲς ἐπιθέσεις τῶν ὁμάδων ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων.

Αἰσθάνεται τὸ ἔμβρυο πόνο, καὶ ἀντιδρᾷ γιὰ νὰ τὸν ἀποφύγη;

Ἐπίκρισις 1: Ἡ ταινία παραπλανᾷ, ἐπειδὴ ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς τοῦ ἐμβρύου δὲν εἶναι ἐπαρκῶς ἀνεπτυγμένος ὥστε νὰ αἰσθάνεται πόνο τὸ ἔμβρυο.

Ἀπάντησις: Ἕνα ἀγέννητο παιδὶ 12 ἑβδομάδων ἔχει ἀναπτύξει τὰ μέρη τοῦ σώματος ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ νὰ ἔχη ἐμπειρία τοῦ πόνου. Ἐπὶ πλέον, ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ γίνη ὁ πόνος αἰσθητός. Ὁ καθηγητὴς Daniel N. Robinson, νευροψυχολόγος στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Georgetown καὶ διεθνῶς γνωστὸς εἰδικὸς ἐπὶ τῆς λειτουργίας τοῦ ἐγκεφάλου, δήλωσε σὲ κατάθεσί του στὸ Κογκρέσσο ὅτι «κανένα ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ σώματος ποὺ γνωρίζουμε σήμερα ὅτι ἐμπλέκονται στὴν ἔναρξι, διάδοσι ἢ ἔλεγχο τῶν σημάτων πόνου (pain-signals) δὲν περιλαμβάνει τὸν ἐγκεφαλικὸ φλοιό».
Ὅλα τὰ νεῦρα, καθὼς καὶ ὁ νωτιαῖος μυελὸς καὶ ὁ ὑποθάλαμος (thalamus), ποὺ ἀρκοῦν γιὰ νὰ γίνη αἰσθητὸς ὁ πόνος, εἶναι ἀνεπτυγμένα στὸ ἀγέννητο παιδὶ τῶν 12 ἑβδομάδων. Τὰ νεῦρα ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ δέρμα φέρνουν τὸ ἐρέθισμα τοῦ πόνου στὸν νωτιαῖο μυελό, ὁ ὁποῖος ἔπειτα μεταφέρει τὸ ἐρέθισμα στὸν ὑποθάλαμο.
Ὁ ὑποθάλαμος τοῦ ἐγκεφάλου εἶναι τὸ κέντρο «ὅπου πρωτογίνονται συνειδητὲς αἰσθήσεις ὅπως τῆς ζέστης, τοῦ κρύου, τοῦ πόνου καὶ τῆς ἁφῆς», σύμφωνα μὲ ἄρθρο τοῦ ΤΙΜΕ τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1984, μὲ τίτλο «Γιατί ὁ πόνος προκαλεῖ πόνο: Ἀποκαλύπτοντας ἕνα ὀδυνηρὸ μυστήριο». Μὲ αὐτὴν τὴν ἐκτίμησι, τὸ ἔγκυρο Ἐγχειρίδιο Ἰατρικῆς Φυσιολογίας τοῦ καθηγητοῦ Arthur C. Guyton δηλώνει ὅτι «πιστεύεται ὅτι τὰ ἐρεθίσματα πόνου ποὺ εἰσέρχονται μόνο στὸν ὑποθάλαμο καὶ ἄλλα κατώτερα κέντρα (τοῦ ἐγκεφάλου), προκαλοῦν τουλάχιστον κάποια συνειδητὴ ἀντίληψι πόνου».³
Ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ ὑπάρξη ἐμπειρία τοῦ πόνου. Ἐπὶ πλέον, ἕνας πλήρως ἀνεπτυγμένος ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητος γιὰ τὴν κανονικὴ ἀνθρώπινη δραστηριότητα. Στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News", ὁ καθηγητὴς Robinson τόνισε ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ἐπικριτῶν ὅτι «ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς εἶναι ποὺ ἔχει σημασία καὶ μᾶς κάνει ἀνθρώπους, διαψεύδεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι παιδιὰ ποὺ ἔχουν γεννηθῆ μὲ πολὺ ἐλαττωμένα ἐγκεφαλικὰ ἠμισφαίρια καὶ ποὺ ἀναπτύσσονται μὲ σχετικὰ μικρὴ ἐγκεφαλικὴ μᾶζα... μποροῦν ν’ ἀναπτυχθοῦν ἐντελῶς κανονικὰ καὶ ἀκόμα κι ἐξαιρετικά».⁴
Ὅσοι ἐκτελοῦν ἐκτρώσεις, δὲν κάνουν ἀναισθησία στὸ ἀγέννητο μωρὸ κατὰ τὴν ἄμβλωσι, καὶ τὸ κίνημα ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων ἀντιτίθεται στὴν νομοθεσία ποὺ ἀπαιτεῖ τὴν χρῆσι ἀναισθησίας.⁵

Ἐπίκρισις 2: Η Planned Parenthood ἰσχυρίζεται ὅτι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ κάνη σκόπιμες κινήσεις. «Σ’ αὐτὸ τὸ στάδιο τῆς κυήσεως, ὅλες οἱ ἐμβρυακὲς κινήσεις εἶναι ἀντανακλαστικῆς φύσεως, κι ὄχι σκόπιμες».

Ἀπάντησις: Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ κατὰ τὴν ἄμβλωσι ἀπέδειξε ὅτι ἀντιδροῦσε γιὰ ν’ ἀποφύγη τὸ ὀδυνηρὸ ἐρέθισμα. Αὐτοῦ τοῦ τύπου ἡ ἀντίδρασις στὸν πόνο εἶναι τοὐλάχιστον ἀρχικῶς ἀνακλαστικὴ σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ὄντα, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας. Ὅπως παρετήρησε ὁ καθηγητὴς Robinson στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, «ἡ καθιερωμένη ἀντίδρασις στὸν πόνο εἶναι μία ἀνακλαστικὴ ἀντίδρασις, εἴτε πρόκειται γιὰ ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων εἴτε γιὰ ἕναν ἐνήλικο».⁶

Ἐφ’ ὅσον τὸ ἔμβρυο δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς μιλήση, πρέπει νὰ παρατηρήσουμε τὴν συμπεριφορά του γιὰ νὰ κρίνουμε ἂν πονᾷ. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ φίλμ, τὸ ἀγέννητο παιδὶ ἐπέδειξε συμπεριφορὰ χαρακτηριστικὴ τοῦ ὅτι βρισκόταν σὲ ἀγωνία, μὲ τὸ νὰ κινῆται μακριὰ ἀπὸ τὸ ἐκτρωτικὸ ἐργαλεῖο καὶ νὰ ἔχη ἐπιταχυμένο καρδιακὸ παλμό. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σ’ ἕναν ἐνήλικο, αὐτὲς οἱ κινήσεις διαφυγῆς πηγάζουν ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τοῦ νωτιαίου μυελοῦ κι ὄχι ἀπὸ τὸν ἐγκεφαλικὸ φλοιό. Ἡ Dr. Micheline Mathews-Roth τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Harvard παρετήρησε στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News ὅτι «οἱ συνδέσεις ἐδῶ εἶναι ἀπὸ τὸ δέρμα στὸν νωτιαῖο μυελό, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ὑποθάλαμο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ἐγκέφαλο γιὰ νὰ πῆ «κινήθηκα, πόνεσα». Καὶ σημείωσε ὅτι ὅταν ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς εἶναι πλήρως ἀνεπτυγμένος, παρέχει μία ἐπιπρόσθετη λειτουργία: «ἐπιτρέπει νὰ πάρουμε μία εὐφυῆ ἀπόφασι σχετικῶς μὲ τὸν πόνο».⁷
Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Dr. Nathanson στὴν ταινία, εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο κινεῖται «μὲ πιὸ σκόπιμο τρόπο» ὅταν αἰσθάνεται τὴν «ἐπίθεσι στὸ καταφύγιό του» μέσῳ τῆς ἀναρροφητικῆς αἰχμῆς τοῦ ἐκτρωτικοῦ ἐργαλείου. Σὲ συνέντευξί του στὴν USA Today, ὁ Dr. Nathanson ἐπεσήμανε ὅτι ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ὄντα ποὺ ἀντιμετωπίζουν ἐπίθεσι, ἐμφανίζουν ἐπιτάχυνσι τοῦ καρδιακοῦ παλμοῦ καὶ ἀνακλαστικὴ ἀντίδρασι διαφυγῆς.⁸

Ἐπίκρισις 3: Δὲν μπορεῖ νὰ προκύψη κραυγὴ χωρὶς ἀέρα στοὺς πνεύμονες. Ἐπὶ πλέον, ὁ θεατὴς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι σίγουρος ὅτι αὐτὸ ποὺ προσδιορίζεται ὡς τὸ στόμα τοῦ μωροῦ, δὲν εἶναι κάποιο ἄλλο ἀνατομικὸ σημεῖο του.

Ἀπάντησις: Ἀκόμη καὶ ὁ Dr. John Hobbins, ἕνας ἐπικριτὴς τῆς ταινίας, παραδέχτηκε στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News" ὅτι τὸ στόμα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ἦταν ὁρατό.⁹ Ὁ Dr. Ian Donald, καθηγητὴς Γυναικολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γλασκώβης (University of Glasgow), διεθνῶς γνωστὸς ἐρευνητὴς καὶ ἐφευρέτης τῆς τεχνολογίας ὑπερήχων, κατέθεσε ἐπίσης σχετικῶς μὲ τὴν αὐθεντικότητα τοῦ ὑπερηχογραφήματος.
Ἐπιπροσθέτως, τὸ ἔγκυρο ἐγχειρίδιο «Williams Obstetrics», λέει ὅτι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων «εἶναι ἱκανὸ γιὰ ἀναπνευστικὲς κινήσεις ἀρκετὰ ἔντονες, ὥστε τὸ ἀμνιακὸ ὑγρὸ νὰ κινῆται μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὴν ἀναπνευστικὴ ὁδό».¹⁰
Ἐπίσης, ὁ Dr. Alfred W. Liley, ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπιφανεῖς αὐθεντίες στὴν ἐμβρυολογία, ἀνέφερε σὲ κατάθεσί του στὸ Κογκρέσσο μία δεκαετία πρίν, ἕνα ἀξιοπρόσεκτο περιστατικό, κατὰ τὸ ὁποῖο ἕνα ἀγέννητο παιδὶ (προφανῶς στὸ δεύτερο τρίμηνο ἢ στὴν ἀρχὴ τοῦ τρίτου), περιεβλήθη ἀπὸ ἀέρα, καὶ «ἡ παρουσία ἄφθονης ποσότητος ἀέρος μέσα στὸ ἀμνιακὸ ὑγρό, ὡδήγησε σὲ παρατεταμένο δυνατὸ ἐμβρυακὸ κλάμα».¹¹
Ἡ ἀναλογία ἑνὸς παιδιοῦ ποὺ πνίγεται κάτω ἀπὸ τὸ νερὸ σὲ λίμνη ἢ πισίνα καὶ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ στὴν ταινία, ποὺ βγάζει μία σιωπηλὴ κραυγὴ καθὼς ἀπειλεῖται ἡ ζωή του, εἶναι χρήσιμη. Σὲ καμμιὰ ἀπ’ τὶς δύο περιπτώσεις οἱ κραυγές τους δὲν θ’ ἀκούγονταν, διότι δὲν ὑπάρχει ἀέρας νὰ μεταφέρη τὸν ἦχο.

Πόσο ἀνθρώπινο εἶναι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων;

Ἐπίκρισις 4: Ἀντίθετα μὲ τὴν δήλωσι τοῦ Dr. Nathanson στὴν ταινία, ὁ ρυθμὸς τῆς καρδιᾶς τοῦ ἐμβρύου δὲν ἀλλάζει ἀπὸ 140 σὲ 200 παλμοὺς τὸ λεπτὸ κατὰ τὴν ἄμβλωσι. Ἀκόμα κι ἂν ἄλλαζε, διακόσιοι παλμοὶ τὸ λεπτὸ εἶναι κάτι φυσιολογικὸ σ’ ἕνα ἔμβρυο αὐτῆς τῆς ἡλικίας.

Ἀπάντησις: Τὸ πρῶτο μέρος τῆς ἐπικρίσεως εἶναι ἁπλούστατα μία ἐσφαλμένη δήλωσις. Ἡ ταινία παρουσιάζει ἀναντίρρητα μία ἔντονη αὔξησι τῶν παλμῶν τῆς ἐμβρυακῆς καρδιᾶς, καθὼς τὸ ἀγέννητο παιδὶ ἀντιμετωπίζει τὸν θάνατο. Ἕνας καρδιακὸς παλμὸς 200 χτύπων ἀνὰ λεπτὸ εἶναι ἀνώμαλος σὲ κάθε σημεῖο τῆς κυήσεως.
Σύμφωνα μὲ τὸ ἔγκυρο ἐγχειρίδιο Williams Obstretrics, «κανονικά, ὁ ἐμβρυακὸς καρδιακὸς ρυθμὸς κυμαίνεται ἀπὸ 120-160 παλμοὺς τὸ λεπτό». Ἐπὶ πλέον, ἐπιστημονικὰ ὄργανα «μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ νὰ ἐντοπίσουν τὴν δραστηριότητα τῆς ἐμβρυακῆς καρδιᾶς ἀκόμα καὶ 48 ἡμέρες μετὰ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς τελευταίας κανονικῆς ἐμμηνόρροιας».¹²

Ἐπίκρισις 5: Τὸ ἔμβρυο δὲν ἔχει γνήσια ἐγκεφαλικὰ κύματα μέχρι τὸ τρίτο τρίμηνο τῆς ἐγκυμοσύνης.

Ἀπάντησις: Ἐγκεφαλικὰ κύματα ἀγέννητων παιδιῶν ἔχουν καταγραφῆ ἀπὸ ἐπιστημονικὰ ὄργανα ἀκόμη καὶ 40 ἡμέρες μετὰ τὴν γονιμοποίησι.¹³ Ἡ χρῆσις τῆς λέξεως «γνήσια» εἶναι προπέτασμα καπνοῦ. Τὰ ἐγκεφαλικὰ κύματα εἴτε ὑπάρχουν, εἴτε δὲν ὑπάρχουν. Στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ φάσματος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὰ ἐγκεφαλικὰ κύματα στοὺς ἡλικιωμένους, ποτὲ δὲν ἐγείρεται θέμα «γνησίων» ἐγκεφαλικῶν κυμάτων.

Ἐπίκρισις 6: Τὸ ἔμβρυο τῆς ταινίας εἶναι μεγαλύτερο τῶν 12 ἑβδομάδων, προφανῶς εἶναι στὴν 14η ἑβδομάδα τῆς κυήσεως.

Ἀπάντησις: Ἴσως ἡ πιὸ ἀνέντιμη ἐπίκρισις ἦταν ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι μεγαλύτερο τῶν 12 ἑβδομάδων. Ὁ «πατέρας τῶν ὑπερήχων», Dr. Ian Donald, κατέθεσε γιὰ τὴν ἀκρίβεια ὁλοκλήρου τοῦ ὑπερηχογραφήματος. Ἕνας ἀνεξάρτητος εἰδικὸς στὰ ὑπερηχογραφήματα, μέτρησε τὸ μέγεθος τῆς κεφαλῆς τοῦ μωροῦ, χρησιμοποιῶντας σημάδια διαμετρήσεως (calibration markings) στὴν ὀθόνη καὶ ἐπεβεβαίωσε ὅτι τὸ μωρὸ ἦταν 12 ἑβδομάδων. Ἐπὶ πλέον, ἀκόμη καὶ δύο ἐπικριτὲς τῆς ταινίας στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, ὁ Dr. Hobbins καὶ ἡ Jennifer Niebyl, δὲν ἀμφισβήτησαν τὸ ὅτι τὸ ἔμβρυο ἦταν 12 ἑβδομάδων.¹⁴
Θεατὲς τῆς βιντεοταινίας ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle-King County μπορεῖ νὰ μπερδεύτηκαν ἀπὸ τὰ σχόλια σχετικῶς μὲ τὶς ἑβδομάδες τῆς κυήσεως. Ἡ περιγραφὴ τοῦ Dr. Nathanson ὅτι ἡ ἄμβλωσις ἔγινε στὶς 12 ἑβδομάδες ἦταν ἀπόλυτα συνεπὴς μὲ τὴν ὁρολογία ποὺ χρησιμοποιεῖ τόσο ἡ ἰατρικὴ κοινότης ὅσο καὶ τὸ κοινὸ γενικῶς. Ἕνας ἐπικριτὴς στὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle ὁμολόγησε ὅτι οἱ γιατροὶ καὶ τὸ κοινὸ μιλοῦν συνήθως γιὰ τὸ μῆκος τῆς ἐγκυμοσύνης μετρῶντας τὸν ἀριθμὸ τῶν ἑβδομάδων ἀπὸ τὴν τελευταία περίοδο τῆς μητέρας. Ἡ ἄμβλωσις ποὺ δείχνει αὐτὴ ἡ ταινία ἔλαβε χώρα στὶς δώδεκα ἑβδομάδες μετὰ τὴν τελευταία περίοδο ὅταν τὸ ἀγέννητο μωρὸ ἦταν 10 ἑβδομάδων (μετρῶντας ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως).

Ἐπίκρισις 7: Εἶναι ἀνάρμοστο νὰ ἀναφέρη ὁ Dr. Nathanson τὸ ἔμβρυο ὡς ἀγέννητο παιδί, ὅμοιο μὲ τὸν καθένα μας.

Ἀπάντησις: Τὸ ἀγέννητο παιδὶ εἶναι σαφῶς ἕνα ἀνθρώπινο ὂν στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀποδίδωνται πολιτικὰ δικαιώματα, καὶ εἰδικῶς τὸ δικαίωμα στὴν ζωή. Μία ἔγκυος ἀναφέρει τακτικὰ τὸ «ἔμβρυό» της ὡς «ἀγέννητο παιδί». «Ἔμβρυο» εἶναι ἕνας ἰατρικὸς ὅρος ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ περιγράψη τὸ ἀγέννητο παιδὶ σὲ μία συγκεκριμένη περίοδο τῆς ἐνδομητρίου ἀναπτύξεώς του, καὶ οἱ ὑπέρμαχοι τῶν ἐκτρώσεων χρησιμοποιοῦν τὸν ὄρο σὲ μία προσπάθεια νὰ καταστήσουν ἀπρόσωπο τὸ παιδὶ τοῦ ὁποίου ἡ ζωὴ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴν ἄμβλωσι.
Ὅπως τονίζει στὴν ταινία ὁ Dr. Nathanson, τὸ ἀγέννητο παιδὶ τῶν 12 ἑβδομάδων «ἔχει ἐγκεφαλικὰ κύματα γιὰ 6 ἑβδομάδες τοὐλάχιστον, ἡ καρδιά του λειτουργεῖ γιὰ 8 ἴσως ἑβδομάδες, καὶ ὅλες οἱ ὑπόλοιπες λειτουργίες του εἶναι ὅμοιες μὲ τοῦ καθενὸς ἀπὸ ἐμᾶς».
Ἐπιπροσθέτως, τὰ δακτυλικὰ ἀποτυπώματα σχηματίζονται στὶς 8 ἑβδομάδες καὶ δὲν θ’ ἀλλάξουν ποτέ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ μέγεθός τους. Στὴν ἐνάτη καὶ δεκάτη ἑβδομάδα, τὸ μωρὸ πιπιλίζει τὸν ἀντίχειρά του, κάνει τοῦμπες, πηδάει, μπορεῖ νὰ λοξοκοιτάξη, νὰ καταπιῆ καὶ νὰ κινήση τὴν γλῶσσα του. Οἱ σεξουαλικὲς ὁρμόνες εἶναι ἤδη παροῦσες, καὶ 95% τῶν γνωστῶν δομῶν, χαρακτηριστικῶν καὶ ὀργάνων, ἀπὸ τὰ μικροσκοπικὰ νεῦρα μέχρι τὰ δάκτυλα καὶ τοὺς μῦες, εἶναι στὴν θέσι τους. Ὁ θυρεοειδὴς ἀδένας καὶ τὰ ἐπινεφρίδια λειτουργοῦν.¹⁵


Ἦταν ἡ σάρωσις τῆς ἀμβλώσεως μὲ ὑπερήχους ἀκριβής;

Ἐπίκρισις 8: Οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος τροποποιήθηκαν ἰδιοτελῶς, δηλ. ἐπιταχύνθηκαν καὶ μεγεθύνθηκαν. Ἐπὶ πλέον, στὴν ταινία χρησιμοποιήθηκαν 2 τύποι ὑπερήχων καὶ ὁ τύπος ποὺ χρησιμοποιήθηκε στὴν ἄμβλωσι ἦταν πιὸ δυσδιάκριτος.

Ἀπάντησις: Οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος δὲν τροποποιήθηκαν. Ὁ Dr. Nathanson ἐξήγησε καθαρὰ στὸν θεατὴ τὸν χειρισμὸ τοῦ ἐξοπλισμοῦ καὶ πῶς χρησιμοποιήθηκε αὐτός.
Στὴν ἀρχὴ τῆς ταινίας, ὁ Dr. Nathanson ἐπέδειξε τὴν λειτουργία τῆς τεχνολογίας ὑπερήχων περιλαμβάνοντας τοὺς δύο τύπους σαρώσεως, τὸν ἕνα ποὺ εἶναι κατάλληλος γιὰ μικρὲς ἐγκυμοσύνες (sector scan) καὶ τὸν ἄλλον γιὰ τὶς προχωρημένες (linear scan). Οἱ εἰκόνες τοῦ παιδιοῦ μὲ ὑπέρηχο στὴν ἀρχὴ τῆς ταινίας ἐπεδείχθησαν μόνο γιὰ νὰ ἐπιτραπῆ μία πιὸ προσεκτικὴ μελέτη τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ ἐπιδειχθῆ τὸ πῶς λειτουργεῖ ἡ τεχνολογία.
Στὴν ἀκολουθία σκηνῶν τῆς ἀμβλώσεως, χρησιμοποιήθηκε sector scan, οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος ἦσαν στὴν κανονικὴ ταχύτητα, καὶ κάποια πλάνα ἀκινητοποιήθηκαν γιὰ νὰ διευκρινισθῆ ἕνα σημεῖο. Δὲν ἐπιταχύνθηκαν καθόλου. Ὁ Dr. E. Michael Linzey, καθηγητὴς Μαιευτικῆς καὶ Γυναικολογίας στὸ τμῆμα Μητρικῆς-Ἐμβρυακῆς Ἰατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς California, στὸ Irvine, ἔχει γράψει ὅτι «Ἡ Σιωπηλὴ Κραυγὴ εἶναι μία ἀκριβὴς ἀπεικόνισις τοῦ τί λαμβάνει χώρα σὲ μία ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων... Ἡ δραστηριότης τοῦ ἐμβρύου δὲν εἶναι μεγαλοποιημένη κίνησις τοῦ μορφομετατροπέως (transducer) τοῦ ὑπερηχογράφου, ἀλλὰ μία ἀκριβὴς ἀπεικόνισις τοῦ τί συμβαίνει κατὰ τὴν διάρκεια μίας ἐκτρώσεως.¹⁶
Ὁ Dr. Nathanson κανόνισε νὰ ἔχη τὴν εἰκόνα τοῦ ὑπερηχογραφήματος (ποὺ συνήθως καταγράφεται σὲ ὀθόνη τῶν 4 ἰντσῶν) σὲ τηλεοπτικὴ ὀθόνη τῶν 21 ἰντσῶν ὥστε οἱ θεατὲς νὰ βλέπουν τί συμβαίνει. Ὅπως μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῆ ὁ κάθε τηλεθεατής, ἡ εἰκόνα τοῦ μωροῦ ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ φυσικὸ μέγεθος, χωρὶς πρόθεσι ἐξαπατήσεως.

Ἐπίκρισις 9: Μία ἔκτρωσις 12 ἑβδομάδων δὲν ἀπαιτεῖ τὴν χρῆσι γενικῆς ἀναισθησίας γιὰ τὴν γυναίκα ἢ θρυπτικῶν ἐργαλείων, γιὰ νὰ βγάλη ὁ ἐκτρωσιολόγος τὸ κεφάλι τοῦ παιδιοῦ.

Ἀπάντησις: Ἔγκυροι ἐκπρόσωποι ὁμάδων ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων συμφωνοῦν μὲ τὸν Dr. Nathanson ὅτι καὶ ἡ γενικὴ ἀναισθησία καὶ τὰ θρυπτικὰ ἐργαλεῖα χρησιμοποιοῦνται εὐρέως σὲ ἀμβλώσεις παιδιῶν 12 ἑβδομάδων. Ὁ Dr. Warren Hern, ποὺ ἐκτελεῖ ἀμβλώσεις, συγγραφεὺς ἑνὸς ἐγκύρου βιβλίου τοῦ 1984 σχετικῶς μὲ τὴν πραγματοποίησι ἀμβλώσεων, γράφει ὅτι λαβίδες χρησιμοποιοῦνται κατὰ τὶς ἐκτρώσεις 11 καὶ 12 ἑβδομάδων «γιὰ νὰ προσδιορισθῆ ἂν παραμένη σημαντικὴ ποσότης ἱστοῦ». Οἱ λαβίδες εἶναι ἀναγκαῖες γιὰ νὰ συντριβῆ καὶ νὰ ἀφαιρεθῆ τὸ κεφάλι σὲ ἀμβλώσεις 11 καὶ 12 ἑβδομάδων ἀφοῦ τὸ κεφάλι εἶναι πολὺ μεγάλο γιὰ νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν διεσταλμένο τράχηλο τῆς μήτρας μὲ τὸν ἀπορροφητικὸ σωλῆνα. Σύμφωνα μὲ τὸν Dr. Hern, (ποὺ διεξήγαγε ἐκτεταμένη σειρὰ μετρήσεων μεγέθους κεφαλῆς καὶ ποδιῶν σὲ ἐκτρωμένα μωρά), ἡ διάμετρος κεφαλῆς ἑνὸς ἀγέννητου μωροῦ 12 ἑβδομάδων κυμαίνεται ἀπὸ 17-21 χιλιοστά, μὲ μέσο ὄρο διαμέτρου τὰ 18 χιλιοστὰ (σχεδὸν ¾ τῆς ἴντσας).¹⁷
Αὐτὴ ἡ σύνθλιψις εἶναι ἀπαραίτητη ἐπειδὴ γιὰ μία ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων ὁ τράχηλος δὲν διαστέλλεται πάνω ἀπὸ 10 χιλιοστά. Περαιτέρω διαστολὴ αὐξάνει «τὴν πιθανότητα διατρήσεως ἢ μόνιμης βλάβης στὸν τράχηλο» σύμφωνα μὲ ἕνα κεφάλαιο σχετικῶς μὲ τὶς πρακτικὲς ἀμβλώσεων στὸ πρῶτο τρίμηνο, ποὺ ἔχουν γράψει οἱ Kaunitz καὶ Grimes σὲ ἕνα νέο βιβλίο, ποὺ ἔχει συνεκδώσει ἡ Louise Tyrer, διευθύνουσα ἰατρικὴ σύμβουλος τῆς PPFA.¹⁸
Ὁ Dr. Nathanson ἦταν ἐπίσης ἀπολύτως ἀκριβὴς στὴν περιγραφή του γιὰ τὴν χρῆσι γενικῆς ἀναισθησίας στὴν ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων. Οἱ Kaunitz καὶ Grimes ἀναφέρουν ὅτι «τοπικὴ καὶ γενικὴ ἀναισθησία εἶναι σὲ κοινὴ χρῆσι στὶς ἀμβλώσεις πρώτου τριμήνου στὶς ΗΠΑ». Ἐπίσης, μία ἔρευνα ποὺ διεξήγαγε τὸ 1981 ἡ Ἐθνικὴ Ὁμοσπονδία Ἀμβλώσεων (National Abortion Federation) (ὁ συντεχνιακὸς σύνδεσμος τῆς βιομηχανίας τῶν ἐκτρώσεων) ἔδειξε ὅτι ἡ γενικὴ ἀναισθησία ἐχρησιμοποιεῖτο εὐρέως ἀπὸ μεγάλο ἀριθμὸ παροχέων ἐκτρώσεως στὶς ἀμβλώσεις πρώτου τριμήνου.¹⁹
Ὁ Dr. Nathanson εἶναι ἀπὸ τὶς ἐξέχουσες αὐθεντίες στὴν ἄμβλωσι. Διηύθυνε τὴν μεγαλύτερη ἐκτρωτικὴ κλινικὴ στὸν μὴ κομμουνιστικὸ κόσμο, ὅπου ἐπέβλεψε τὴν ἐκτέλεσι 60.000 περίπου ἀμβλώσεων καὶ ἐπραγματοποίησε προσωπικῶς πάνω ἀπὸ 5.000.

Ἐπίκρισις 10: Ἡ ἄμβλωσις στὴν ταινία διαρκεῖ περισσότερο ἀπὸ τὸ συνηθισμένο. Ἡ PPFA εἶπε ὅτι «μία ἄμβλωσις πρώτου τριμήνου χωρὶς ἐπιπλοκὲς συνήθως χρειάζεται λιγώτερο ἀπὸ 10 λεπτά».

Ἀπάντησις: Ἡ ἄμβλωσις στὴν ταινία δὲν διήρκεσε περισσότερο ἀπὸ τὸ συνηθισμένο, στὴν πραγματικότητα διήρκεσε λιγώτερο ἀπὸ 7 λεπτά. Ἡ ὑπόλοιπη διάρκεια τῆς ταινίας τῶν 28 λεπτῶν, περιλαμβάνει ἐξήγησι τῆς τεχνικῆς τῶν ὑπερήχων, ἐμβρυολογία, μεθόδους ἐκτρώσεως, καὶ τὶς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις τῶν νομίμων ἀμβλώσεων στὶς γυναῖκες καὶ τὴν ἀμερικανικὴ κοινωνία.

Ἐπίκρισις 11: Τὸ μοντέλο ἐμβρύου ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Dr. Nathanson κατὰ τὴν ἄμβλωσι εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ ἕνα ἔμβρυο στὶς 12 ἑβδομάδες τῆς κυήσεως.

Ἀπάντησις: Ὁ Dr. Nathanson ἐπέδειξε δύο φορὲς τὸ σχετικὸ μέγεθος ἑνὸς ἐμβρύου 12 ἑβδομάδων καὶ μετά, κατὰ τὴν ἔκτρωσι, ἐχρησιμοποίησε ἕνα μεγαλύτερο μοντέλο, σὰν βοήθημα γιὰ νὰ δείξη τὸν σχετικὸ προσανατολισμὸ τοῦ παιδιοῦ μέσα στὴν μήτρα.
Στὰ ἀρχικὰ μέρη τοῦ φίλμ, ὁ Dr. Nathanson ἔκανε χρῆσι ἑνὸς μοντέλου ἀγέννητου παιδιοῦ 12 ἑβδομάδων, ὅταν περιέγραφε τὴν ἐμβρυακὴ ἀνάπτυξι κι ἐπεδείκνυε πῶς χρησιμοποιοῦνται τὰ ἐργαλεῖα τῆς ἀμβλώσεως.
Ἀργότερα, κατὰ τὸ ὑπερηχογράφημα τῆς ἀμβλώσεως, ἐχρησιμοποίησε τὸ μεγαλύτερο μοντέλο σὰν βοήθημα γιὰ νὰ ἐπιδείξη τὸν σχετικὸ προσανατολισμὸ τοῦ παιδιοῦ στὴν μήτρα, καὶ πῶς ὁ ἐκτρωτικὸς ἀπορροφητικὸς σωλήνας τεμάχιζε τὸ παιδί.
Στὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle-King County, δύο ἀπὸ τοὺς «ἰατρικοὺς εἰδήμονες» διαφωνοῦν σχετικὰ μὲ τὸ μέγεθος τοῦ μοντέλου ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Dr. Nathanson.

Παρουσιάζει ὁ Dr. Nathanson δικαίως τὰ στοιχεῖα;

Ἐπίκρισις 12: Οἱ φωτογραφίες τῶν ἐμβρύων στὰ δοχεῖα ἀπορριμμάτων ποὺ βλέπουμε στὴν ταινία εἶναι στὴν πραγματικότητα νεογέννητα (ἀφοῦ εἶναι τόσο μεγάλα) καὶ ὄχι τὸ ἀποτέλεσμα ἀμβλώσεων.

Ἀπάντησις: Οἱ φωτογραφίες δείχνουν μωρὰ ποὺ σκοτώθηκαν μὲ ἄμβλωσι. Προέρχονται ἀπὸ ἐντοπισμὸ 16.500 ἐκτρωμένων ἐμβρύων στὸ Λὸς Ἄντζελες τὸ 1982.²⁰
Κάθε χρόνο γίνονται 15.000 ἀμβλώσεις μωρῶν τέτοιου μεγέθους, σύμφωνα μὲ τὸ Ἰνστιτοῦτο Alan Guttmacher, τὸ ἐρευνητικὸ ὄργανο τῆς Planned Parenthood. Οἱ στατιστικὲς ποὺ συγκεντρώνει δείχνουν ὅτι 1% τῶν 1.600.000 ἀμβλώσεων ποὺ γίνονται ἐτησίως στὶς ΗΠΑ ἀφοροῦν μωρὰ 21 ἑβδομάδων καὶ μεγαλύτερα (σ.σ. τέτοιες ἀμβλώσεις εἶναι νόμιμες στὶς ΗΠΑ). Ἕνα κύριο εἰδησεογραφικὸ ἄρθρο τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1981 στὸ κυριακάτικο περιοδικὸ Philadelphia Inquirer ἀνέφερε ὅτι τοὐλάχιστον 500 ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐκτρωμένα μωρὰ γεννιοῦνται κάθε χρόνο ζωντανά. Κάποια μωρὰ ἔχουν ἐπιζήσει, ἀλλὰ τὰ περισσότερα ἀφήνονται νὰ πεθάνουν μετὰ τὴν ἄμβλωσι.²¹

Ἐπίκρισις 13: Ἡ ἐκτίμησις τοῦ Dr. Nathanson γιὰ 100.000 παράνομες ἀμβλώσεις τὸ 1963 εἶναι πολὺ μικρή. Ἡ PPFA δηλώνει ὅτι «ὁ Dr. Christopher Tietze... ἐξετίμησε ὅτι τὸ 1963 οἱ ἀριθμοὶ κυμαίνονταν ἀπὸ 200.000 ἕως 1.200.000 ἀμβλώσεις. Γενικῶς πιστεύεται ὅτι ὁ ἀριθμὸς ἦταν κοντὰ στὸ ἄνω ὅριο.

Ἀπάντησις: Ἡ Ἐπιτροπὴ τῆς Γερουσίας τῶν ΗΠΑ ἀνέφερε τὸ 1983 μετὰ ἀπὸ ἐκτεταμένη μελέτη ὅτι ἡ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων προκάλεσε δραματικὴ αὔξηση στὸν ἀριθμὸ τῶν ἀμβλώσεων ποὺ πραγματοποιοῦνταν ἐτησίως, ἀπὸ 100.000 περίπου τὸ 1963, σὲ πάνω ἀπὸ 1,6 ἑκατομμύρια 20 χρόνια ἀργότερα.²²
Η PPFA παρερμήνευσε αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Tietze γιὰ τὸν ἀριθμὸ τῶν παράνομων ἀμβλώσεων. Ἡ ἀναφορὰ τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Γερουσίας τόνιζε ὅτι μία μελέτη ἀπὸ μία διάσκεψή της ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 1958 «ἐκτιμοῦσε ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν παράνομων ἀμβλώσεων ‘μποροῦσε νὰ εἶναι τόσο χαμηλὸς ὅσο 200.000 ἐτησίως, ἀλλὰ καὶ τόσο ὑψηλὸς ὅσο 1.200.000 ἐτησίως’, προσθέτοντας ὅτι ‘δὲν ὑπάρχει ἀντικειμενικὴ βάση γιὰ τὴν ἐπιλογὴ συγκεκριμένης τιμῆς μεταξὺ αὐτῶν τῶν δύο ἐκτιμήσεων, σὰν μία προσέγγιση τῆς πραγματικῆς συχνότητας». Τὸ 1969, ὁ Dr. Christopher Tietze τοῦ Συμβουλίου Πληθυσμοῦ (Population Council) ἀνέφερε ὅτι «δὲν ἔχουν γίνει διαθέσιμα νέα δεδομένα, πάνω στὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσε νὰ στηριχθεῖ μία πιὸ ἀξιόπιστη ἐκτίμηση».²³
Ἡ μελέτη τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Γερουσίας συμφώνησε μὲ τὴν βασικὴ ἄποψη τοῦ Dr. Nathanson ὅτι «μικρὴ ἀμφιβολία μπορεῖ νὰ ὑπάρξει γιὰ τὸ ὅτι ἡ νομιμοποίηση καὶ ἡ ἐπακόλουθη θεσμοποίηση τῆς ἄμβλωσης εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα σημαντικὴ αὔξηση στὸ συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν ἀμβλώσεων». Ἡ Ἐπιτροπὴ παρέθεσε μία ἔρευνα τριῶν ἀνεξάρτητων ἐρευνητῶν τοῦ 1981 ποὺ ἔδειχνε ὅτι οἱ ἐκτιμήσεις τῆς Planned Parenthood καὶ ἄλλων σχετικὰ μὲ τὶς παράνομες ἀμβλώσεις, εἶχαν «ἐμφανῶς ὑπερβάλλει» τὸν πραγματικὸ ἀριθμὸ τέτοιων ἀμβλώσεων. Χρησιμοποιώντας ἕνα καλύτερο μαθηματικὸ μοντέλο γιὰ νὰ προσδιορίσουν τοὺς ἀριθμούς, ἡ ἔρευνα ἐκτιμοῦσε ὅτι οἱ παράνομες ἀμβλώσεις ποὺ πραγματοποιήθηκαν ἀπὸ τὸ 1950 ἕως τὸ 1977 «κυμαίνονταν ἀπὸ ἕναν χαμηλὸ ἀριθμὸ 39.000 ἀμβλώσεων (τὸ 1950) μέχρι τὸν ὑψηλὸ τῶν 210.000 (τὸ 1961) μὲ ἕνα μέσο ὄρο 98.000 ἀμβλώσεων ἐτησίως», ἔλεγε ἡ Ἀναφορὰ τῆς Γερουσίας. Ἡ μελέτη συμπέραινε ὅτι ἡ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων εἶχε αὐξήσει τὸν συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν ἐκτελούμενων ἀμβλώσεων, ἀνέφερε ἡ Ἐπιτροπή, «6 ἕως 11 φορές».²⁴

Ἐπίκριση 14: Η PPFA ρώτησε «ἂν ὁ Dr. Nathanson εἶναι κατὰ τῶν ἀμβλώσεων, πῶς μπόρεσε νὰ συμμετάσχει στὴν κινηματογράφηση μίας πραγματικῆς ἐκτρωτικῆς διαδικασίας;» Ἡ ἀπάντησή τους ἦταν ὅτι αὐτὸς ἦταν «ζηλωτής», καὶ «οἱ ζηλωτὲς δὲν σταματοῦν σὲ τίποτα στὴν προσπάθειά τους νὰ πετύχουν τὸ σκοπό τους».

Ἀπάντηση: Ο Dr. Nathanson δὲν ἦταν παρὼν καὶ δὲν ἔλαβε μέρος στὴν ἄμβλωση. Αὐτὴ ἡ ἄμβλωση ἐπρόκειτο νὰ λάβει χώρα ἔτσι κι ἀλλιῶς, εἴτε τὴν κινηματογραφοῦσαν εἴτε ὄχι. Αὐτὴ ἡ κριτικὴ ἰσοδυναμεῖ μὲ προσωπικὴ ἐπίθεση ἀπὸ τοὺς ὑπέρμαχους τῶν ἀμβλώσεων, γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς ταινίας.
Σύμφωνα μὲ ἄρθρο τοῦ Philadelphia Inquirer, ὁ ἀγνώστου ταυτότητος γιατρὸς ἔκανε ταινίες μὲ ὑπερηχογραφήματα ἀπὸ 20 ἕως 25 ἄλλων ἀμβλώσεων, ποὺ πραγματοποίησε σὲ ἐγκύους ἕως 12 ἑβδομάδων. Ἀφοῦ ἐξέτασε τὶς ταινίες μαζὶ μὲ τὸν Dr. Nathanson, σταμάτησε νὰ κάνει ἀμβλώσεις.²⁵

Ἐπίκριση 15: Ἀντίθετα μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Dr. Nathanson ὅτι ἡ PPFA καὶ ἄλλοι παροχεῖς ἀμβλώσεων δὲν πετυχαίνουν ἐπαρκῶς πληροφορημένη συγκατάθεση ἀπὸ τὶς γυναῖκες πρὶν ἀπὸ τὴν ἄμβλωση, ἡ PPFA δηλώνει ὅτι «δείχνει μεγάλη φροντίδα στὸ νὰ συμβουλεύει καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὶς γυναῖκες καὶ τοὺς συντρόφους τους σὲ διάφορα δικαιώματα ἐπιλογῆς γιὰ τὴν διαχείριση μίας ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης».

Ἀπάντηση: Ὅπως τόνισε ὁ Dr. Nathanson, ἡ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων διεξάγει «μία συνεχῆ συνωμοσία σιωπῆς γιὰ νὰ κρατᾶ τὶς γυναῖκες στὸ σκοτάδι σχετικὰ μὲ τὴν πραγματικὴ φύση τῆς ἄμβλωσης».
Σὲ κατάθεση ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1983 στὸ Κογκρέσο ἡ Nancy Jo Mann, ἱδρύτρια τῶν «γυναικὼν ποὺ ἐκμεταλλεύθηκε ἡ ἄμβλωση», μίας ὁμάδας ἀπὸ γυναῖκες ποὺ ἔκαναν ἐκτρώσεις καὶ τώρα ἀναγνωρίζουν ὅτι ἦταν λάθος ἀπόφαση, ὑποστήριξε τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Dr. Nathanson. Εἶπε στὴν ἐπιτροπὴ τοῦ (Λευκοῦ) Οἴκου ὅτι «δὲν μᾶς εἶπαν τὴν ἀλήθεια, μέχρις ὅτου ἦταν πολὺ ἀργά. Οἱ γυναῖκες δὲν ἔτυχαν ἐκτενοῦς συμβουλευτικῆς, καὶ ρωτάω ‘γιατί ὄχι;’. Τί φοβόντουσαν οἱ σύμβουλοι; ...οἱ γυναῖκες εἶναι ἱκανὲς νὰ παίρνουν πολὺ ἔξυπνες ἀποφάσεις, ἀλλὰ μπορεῖ κάποιος νὰ πάρει ἀληθινὰ μία ἔξυπνη ἀπόφαση ὅταν δὲν ἔχει πληροφορηθεῖ γιὰ ὅλες τὶς πλευρὲς καὶ τὶς πιθανὲς ἐπιπλοκές;...»
Η PPFA καὶ οἱ ἄλλοι κερδοσκόποι τῶν ἀμβλώσεων ἀρνοῦνται νὰ δείξουν στὶς γυναῖκες ὑπερηχογραφήματα τῶν ἀγέννητων παιδιῶν τους, γιατί αὐτὸ θὰ τὶς ἀπέτρεπε ἀπ’ τὸ νὰ κάνουν τὴν ἄμβλωση. Οἱ ἰατρικοὶ ἐρευνητὲς ἔχουν διαπιστώσει ὅτι μία ἔγκυος ποὺ βλέπει τὸ ὑπερηχογράφημα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ της, ἀναπτύσσει μητρικὸ δεσμὸ μὲ τὸ παιδί. Μὲ τὰ λόγια τῶν ἐρευνητῶν ποὺ ἀναφέρουν αὐτὰ τὰ εὐρήματα, αὐτὸ τὸ θέαμα μπορεῖ νὰ «ἐπηρεάσει τὴν ἐπίλυση ὁποιασδήποτε ἀμφιθυμίας πρὸς τὴν ἴδια τὴν ἐγκυμοσύνη, πρὸς ὄφελος τοῦ παιδιοῦ. Ἡ ἐξέταση τοῦ ὑπερηχογραφήματος μπορεῖ ἔτσι νὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα λιγότερες ἀμβλώσεις καὶ περισσότερες ἐπιθυμητὲς ἐγκυμοσύνες».²⁶

Ἐπίκριση 16: Η PPFA ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Dr. Nathanson ἐπικαλέστηκε τὸ βιβλίο Williams Obstetrics τὸ ὁποῖο δηλώνει ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ἐπιδεκτικὸ ἐνδομήτριας θεραπείας, καὶ πρέπει νὰ θεωρεῖται ὡς «δεύτερος ἀσθενής». Ο Nathanson ἑστιάστηκε, εἶπαν, «μόνο στὸ ἔμβρυο, ἀγνοώντας τελείως τὴν ἔγκυο γυναίκα, ἡ ὁποία εἶναι ὁ πρῶτος ἀσθενὴς καὶ τὸ ἐπίκεντρό της προσοχῆς στὸ κείμενο. Παρερμηνεύει τὴ δήλωση τοῦ Williams καὶ ὑπονοεῖ ὅτι ὁ Dr. Nathanson θεωρεῖ τὸ ἔμβρυο ὡς πρῶτο ἀσθενῆ – μία βάση συλλογισμοῦ ἀπαράδεκτη κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες».

Ἀπάντηση: Ἡ ἐπίκριση ὅτι τὸ ἔμβρυο θεωρεῖται «ὁ δεύτερος ἀσθενὴς» ἐνῶ ἡ μητέρα ἀγνοεῖται εἶναι γελοῖος γιατί αὐτοδιαψεύδεται. Πρῶτα, ἡ PPFA ὑποστήριξε ὅτι ὁ Nathanson εἶπε ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ὁ δεύτερος ἀσθενὴς (πράγμα ποὺ εἶναι ἀλήθεια) καὶ μετὰ ἡ PPFA αὐτοδιαψεύσθηκε ἰσχυριζόμενη ὅτι ὁ Nathanson εἶπε ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ὁ πρῶτος ἀσθενής. Ο Nathanson ἀνέφερε τὸν Williams, καὶ ἡ PPFA προσπάθησε νὰ διαβάσει τὶς δικές της προκαταλήψεις ἐναντίον ὁποιουδήποτε ὑπολογισμοῦ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ μέσα στὴν δήλωση.


Ἐπίκριση 17: Η PPFA δήλωσε ὅτι «ἡ ταινία ἀγνοεῖ τὴ δυσχερῆ θέση τῶν γυναικὼν ποὺ ἐπιζητοῦν τὴν ἄμβλωση καὶ ἀντίθετα προσπαθεῖ νὰ ἑστιάσει στὸ ἔμβρυο».

Ἀπάντηση: Ο Dr. Nathanson δηλώνει στὴν ταινία ὅτι «οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες εἶναι θύματα ὅπως εἶναι καὶ τὰ ἀγέννητα παιδιά».
Στὴν ἀρχὴ τοῦ φὶλμ ὁ Dr. Nathanson τόνισε πῶς ἡ πρόσφατη ἀξιοποίηση τῶν θαυμάτων τῆς ἐπιστήμης μᾶς ἔδωσε πρόσθετη ἐπίγνωση τῆς ἀνάπτυξης τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, ποὺ δείχνει ὅτι μέσα στὴ μήτρα ὑπάρχει ἕνα ἀνθρώπινο ὂν ποὺ ἀξίζει νὰ προστατευθεῖ. Ἑστίασε στὸ παιδὶ στὴ μήτρα, τὸ ὁποῖο εἶχε ἀγνοηθεῖ κατὰ τὴ συζήτηση τοῦ «δικαιώματος στὴν ἔκτρωση».
Πρὸς τὸ τέλος τῆς ταινίας κατηγόρησε τὴ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων, συμπεριλαμβανομένης τῆς Planned Parenthood, γιὰ ἐκμετάλλευση τῶν γυναικών. «Οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες» εἶπε, «εἶναι θύματα ὅπως εἶναι καὶ τὰ ἀγέννητα παιδιά». Οἱ γυναῖκες θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν περισσότερη πληροφόρηση, ὅπως αὐτὴ ἡ ταινία, γιὰ νὰ ζητᾶται ἡ συγκατάθεσή τους στὴν ἄμβλωση μετὰ ἀπὸ πραγματικὴ ἐνημέρωση.
Κάποια συμπληρωματικὰ σημεῖα:

Πρῶτον, τρεῖς ἀπὸ τοὺς δῆθεν «οὐδέτερους ἐμπειρογνώμονες ἰατροὺς» ποὺ ἐμφανίστηκαν στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News" καὶ ποὺ ἐκπροσώπησαν τὴν PPFA, διενεργοῦσαν ἀμβλώσεις στὶς ἀρχὲς τοῦ 1970 στὴν ἐκτρωτικὴ κλινικὴ «Κέντρο γιὰ τὴν ἀναπαραγωγικὴ καὶ σεξουαλικὴ ὑγεία» (Center for Reproductive and Sexual Health) ποὺ διηύθυνε ὁ Dr. Nathanson: ὁ Dr. Richard Berkowitz ἐμφανίστηκε στὴν ἐκπομπὴ τοῦ CBS, καὶ οἱ γιατροὶ William Rashbaum and Ming-Neng Yeh ἐκπροσώπησαν τὴν PPFA.

Δεύτερον οἱ ἐκπρόσωποι τῆς PPFA μπορεῖ νὰ προσπαθοῦν νὰ παρουσιαστοῦν ὡς οὐδέτεροι ἐμπειρογνώμονες στὸ θέμα τῆς ἔκτρωσης. Η PPFA ἀσκεῖ πίεση στὸ Κογκρέσο καὶ στὶς πρωτεύουσες πολιτειῶν (state capitals) ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων χωρὶς περιορισμοὺς κι ἐπίσης διευθύνει τὴ μεγαλύτερη ἁλυσίδα ἐκτρωτικῶν κλινικῶν στὶς ΗΠΑ σὲ πάνω ἀπὸ 60 διαφορετικὲς τοποθεσίες. 51 συνεργάτες (affiliates) τῆς διενέργησαν 111.189 ἀμβλώσεις τὸ 1988 μὲ προσόδους ποὺ ὑπολογίζονται συντηρητικὰ σὲ περισσότερα ἀπὸ 23,7 ἑκατομμύρια δολάρια. Οἱ συνεργάτες τῆς PPFA ποὺ δὲν ἐκτελοῦν ἐκτρώσεις παραπέμπουν τὶς πελάτισσες (κυρίως ἀνήλικες) σὲ ἐκτρωτικὲς κλινικές. Ἐπὶ πλέον, κάθε συνεργάτης τῆς PPFA πρέπει νὰ πληρώνει στὰ ἐθνικὰ κεντρικὰ γραφεῖα τοῦ ὀργανισμοῦ τέλη, τὰ ὁποῖα συγκεντρώνονται μὲ ἄλλες εἰσφορὲς γιὰ νὰ χρηματοδοτήσουν τὴν διαφήμιση καὶ πίεση ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων. (Πηγές: Ὑπηρεσιακὴ Ἀναφορὰ τῆς PPFA γιὰ τὸ 1989. Τοπικοὶ νόμοι τῆς PPFA. Τὸ ἐκτιμώμενο εἰσόδημα ὑπολογίζεται μὲ 215 δολλάρια ἀνὰ ἔκτρωσι).

Τρίτον, ὅταν ἔχει κανεὶς νὰ κάνει μὲ τὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν PP τοῦ Seattle-King County, ἴσως εἶναι χρήσιμο νὰ γνωρίζει ὅτι ἐγείρονται τὰ ἀκόλουθα γενικὰ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων:
1.Ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ ἄμβλωση εἶναι λιγότερο ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν ὑγεία ἀπὸ τὴν ἐγκυμοσύνη. (Βλ. NRL Ed. Trust Fund pamphlet "Abortion: Some Medical Facts)
2.Ἰσχυρισμὸς ὅτι οἱ δημοσκοπήσεις κοινῆς γνώμης δείχνουν ὑποστήριξη γιὰ τὴν ἄμβλωση μετὰ ἀπὸ ἐπιθυμία τῆς ἐνδιαφερομένης (abortion on demand). (Βλ. NRL Ed. Trust Fund publication "Abortion and Public Opinion in the United States" by Professor Raymond Adamek.)
3.Δῆθεν δυσμενεῖς ψυχολογικὲς ἐπιπτώσεις ὅταν δὲν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἄμβλωση (Βλ. NRL Ed. Trust Fund pamphlet "Abortion: Some Medical Facts")
Ὁ γιατρὸς ποὺ πραγματοποίησε τὴν ἄμβλωση στὴν «Σιωπηλὴ Κραυγή», ὁ Dr. Jay Kelinson, κατέθεσε γιὰ τὴν αὐθεντικότητα τῆς καταγραφῆς τοῦ ὑπερηχογραφήματος σὲ μία συνέντευξη σὲ βίντεο διαρκείας 12 λεπτῶν, μὲ τίτλο «ἡ ἀπάντηση», ποὺ διατίθεται ἀπὸ τὴν Bernadell, Inc., P.O. Box 1897, Old Chelsea Station, New York 10011, τήλ. (212) 463-7000.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1 Nathanson, Bernard N., M.D. with Richard Ostling, Aborting America (New York: Doubleday, 1979).
2 Planned Parenthood Federation of America, "The Facts Speak Louder: Planned Parenthood's Critique of "The Silent Scream'," pamphlet ( ca. May 1985). Also Wattleton, Faye, Memorandum to House and Senate staff on "The Silent Scream," (March 1,1985). Judy Goldsmith, president, National Organization for Women, memorandum, "The Silent Scream," (ca. April 1985). Planned Parenthood of Seattle-King County, Washington, "A Planned Parenthood Response to "The Silent Scream'," videotape (ca. March 1985).
3 Robinson, Daniel N., testimony, hearing on Fetal Pain, U.S. Congress, Senate Judiciary Subcommittee on the Constitution, May 21, 1985. "Why Pain Hurts: Unlocking An Agonizing Mystery," TIME\. 123, no. 24 (June 11, 1984), p. 61. Arthur C. Guyton, M.D., Textbook of Medical Physiology, 6th ed. ( Philadelphia: W.B. Saunders Co., 1981), p. 615.
4 "CBS Morning News" (March 4, 1985).
5 Merriner, Jim, "New Abortion Law Challenged by ACLU," Chicago Sun-Times (July 2, 1985), p. 10.
6 Op. Cit., note 4.
7 Ibid., A short paper by Dr. Mathews-Roth with a list of references is available by writing NRD Ed. Trust Fund at the address listed in this pamphlet.
8 Clark, Kristin, "Inquiry. Topic: 'The Silent Scream'," USA Today (March 21, 1985), p. 13A.
9 Op. Cit., note 4
10 Pritchard, Jack A. M.D., et al., Williams Obstetrics, 17th ed. (Norwalk, CT: Appleton-Century-Crofts, 1985), p. 163.
11 Albert W. Liley, M.D., testimony, U.S. Congress, Senate Committee on the Judiciary, "Abortion—Part 2," hearing, S.J. 119 and 130, 93rd Congress, 2nd Session, 1976, Vol. 2, p. 233.
12 Op. Cit., note 10, pg. 211.
13 Hamlin, H., M.D., "Life Or Death by E.E.G.,' Journal of the American Medical Assn. (October 12, 1964).
14 Op. Cit., note 4, Patry, March, M.D., letter to Mrs. Betty Smith, February 27, 1985.
15 Rugh, Robert, Ph.D. and Landrum B. Shettles, Ph.D., M.D. From Conception To Birth: The Drama of Life's Beginnings, (New York: Harper and Row, 1971), p. 58-59. Jerome Lejeune, M.D., testimony, U.S. Congress, Senate Committee on the Judiciary, The Human Life Bill, S. 158, 97th Congress, 1st Session 1983, Vol. I, p. 9-10.
16 E. Michael Iindzey, M.D., affidavit on "The Silent Scream," (Irvine, Α: April 10, 1985).
17 Hern, Warren M., M.D., Abortion Practice (New York: J.B. Iippincott, Co. 1984), p. 116
18 Kaunitz, Andrew M. and David A. Grimes, "First-Trimester Abortion Technology," in Corson, Stephen L, M.D., Richard J. Derman, M.D., and Louise B. Tyrer, M.D., ed., Fertility Control (Boston: Little, Brown and Co., 1985), p. Fertility Control (Boston: Little, Brown and Co., 1985), p. 66.
19 Ibid., p. 68. Landy, Uta and Sarah Lewit, "Administrative, Counseling and Medical Practices In National Abortion Federation Facilities," Family Planning Perspectives, v. 14, no. 5 (Sept./Oct., 1982), p. 261.
20 "Fetuses, Medical Waste Found in Shipping Carton," Daily Breeze (Torrance, Α) (February 6, 1982), p. 1. "No Charge Filed in Abortions of 16,431 Fetuses," LosAngeles Times (August 20, 1983), p. 1.
21 Henshaw, Stanley K, et al., "A Portrait of American Women Who Obtain Abortions," Family Planning Perspectives, v. 17, no. 2 (March/April 1985), p. 92. Jeffries, Liz and Rick Edmonds, "Abortion: The Dreaded Complication," Today, The [Philadelphia] Inquirer Magazine (August 2,1981), p. 14.
22 U.S. Congress, Senate, Report of the Committee on the Judiciary, Human Life Federalism Amendment, Senate Joint Resolution 3, 98th Congress, 1st Session, legislative day June 6, 1983, p. 38.
23 Ibid..
24 Ibid..
25 Vrazo, Fawn, "Causing An Outcry With A 'Silent Scream'," The Phila-delpia Inquirer (March 5, 1985), p. 8E.
26 Fletcher, John C, Ph.D. and Mark I Evans, M.D., "Maternal Bonding in Early Fetal Ultrasound Examinations," The New England Journal of Medicine, v. 308, no. 7 (Feb 17, 1983), pp. 392-3.

* Ο Richard D. Glasow κατέχει διδακτορικὸ τίτλο στὴν ἱστορία τῆς τεχνολογίας καὶ τῆς ἐπιστήμης ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Delaware. Εἶναι ἀπόφοιτός της Ναυτικῆς Ἀκαδημίας τῶν ΗΠΑ στὴν Annapolis, ἔχει διδάξει ἱστορία στὸ κρατικὸ πανεπιστήμιο τῆς Πενσυλβάνια καὶ ἔχει ὑπηρετήσει ὡς Διευθυντὴς Ἐκπαίδευσης τοῦ National Right to Life Educational Trust Fund ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1981.

* Τὴν μετάφρασι τοῦ ἄρθρου στὰ ἑλληνικὰ ἔκανε ἡ Μαρία Δημητριάδου.