25/2/09

«Σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησις» τῶν νέων κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο

τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση,
Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ

Ἐνδιαφέροντα εἶναι καὶ ὅσα λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιὰ τὴν «σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησι» τῶν νέων, τὰ ὁποῖα βεβαίως βρίσκονται σὲ ἀντίθεσι πρὸς ὅσα ἡ σημερινὴ ἐλευθεριάζουσα καὶ ἀχαλίνωτη βιοθεωρία καὶ παιδαγωγικὴ προβάλλει. Ἡ σαρκικὴ ἐπιθυμία ἀπὸ τὸ δέκατο πέμπτο ἔτος τῆς ἡλικίας ἐπιτίθεται μὲ σφοδρότητα καὶ ἡ χαλιναγώγησίς της εἶναι πολὺ δύσκολη. Συνιστᾷ νὰ ἀποφεύγωνται τὰ αἰσχρὰ θεάματα καὶ ἀκούσματα, ποὺ διεγείρουν τὴν ἐπιθυμία. Ὡς ἀντιστάθμισμα γιὰ τὴν ἀπώλεια αὐτῆς τῆς ψυχαγωγίας συνιστᾷ τὴν στροφὴ τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν νέων πρὸς ἄλλες κατευθύνσεις· σὲ ἐκδρομές, ἐπισκέψεις πόλεων καὶ μουσείων, συναναστροφὲς μὲ πνευματικοὺς καὶ ἁγίους ἀνθρώπους.
Στὴν ἐποχή μας, ἡ κατάστασις σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ εὑρίσκεται πλέον ἐκτὸς ἐλέγχου. Δὲν ἀρκεῖ ὁ καταιγισμὸς τῶν ἐντυπώσεων καὶ τῶν ἐρεθισμῶν, ποὺ δέχονται τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν ἀναίσχυντη ἐμφάνισι καὶ τὴν προκλητικὴ γύμνεια ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ποὺ τείνει νὰ γίνη θεσμός, ὡς καὶ ἀπὸ τὴν πορνογραφικὴ ὑστερία ἰδιαίτερα τῶν καναλιῶν τῆς τηλεοράσεως, οἱ σοφοὶ παιδαγωγοὶ τῶν καιρῶν μας, οὐσιαστικὰ ὅμως καταστροφεῖς τῆς νεολαίας, προγραμματίζουν τὴν εἰσαγωγὴ στὰ σχολεῖα καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῆς «σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως». Ἡ σοφὴ παιδαγωγικὴ παράδοσις τῶν Πατέρων μας στὸ θέμα αὐτὸ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξη τοὺς ἐρεθισμοὺς καὶ τὶς ἐντυπώσεις, ὥστε οἱ νέοι κατὰ τὸ δυνατὸν ἤρεμοι καὶ ἀπερίσπαστοι νὰ ἀσχοληθοῦν δημιουργικὰ μὲ τὴν παιδεία καὶ τὴν μάθησι ἀφ’ ἑνός, καὶ ἀφ’ ἑτέρου νὰ γευθοῦν τὶς χαρὲς αὐτῆς τῆς περιοχῆς μέσα στὸν εὐλογημένο θεσμὸ τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος ἔτσι καὶ σὲ φυσικὸ ἐπίπεδο παραμένει πηγὴ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης. Οἱ σημερινοὶ ἀπαίδευτοι παιδαγωγοὶ δὲν ἀφήνουν ἡσύχους τοὺς νέους οὔτε μέσα στὸ σχολεῖο, ὅπου θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἀποκλεισθῆ οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ ἐρεθισμοί, γιὰ νὰ λειτουργῆ ἡ παιδεία ὡς εὐγενικὴ διέξοδος καὶ κατάλληλος ἐργαστηριακὸς χῶρος γιὰ τὴν σπουδὴ καὶ τὴν μάθησι. Πόσοι ἀπὸ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς εἶναι πρόσωπα ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ καλλιεργημένα, ὥστε νὰ ἀναλάβουν μὲ σοβαρότητα καὶ εὐθύνη τὸ ἔργο αὐτό; Καὶ πόσοι ἀπὸ τοὺς γονεῖς θὰ δέχονταν εὐχαρίστως αὐτὴ ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἱερὴ καὶ προσωπικὴ περιοχὴ τῶν παιδιῶν τους νὰ κακοποιηθῆ καὶ νὰ διαστραφῆ στὰ χείλη καὶ στὴν διδασκαλία τοῦ ὁποιουδήποτε δασκάλου, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ κουβαλᾷ στὸ θέμα αὐτὸ τὶς δικές του κακὲς ἐμπειρίες καὶ γνῶμες, ἀκόμη καὶ διαστροφές; Καὶ τί θὰ ἀπομείνη νὰ μάθουν καὶ νὰ γευθοῦν οἱ νέοι μέσα στὸν γάμο, ὅταν τὰ μαθαίνουν καὶ τὰ γεύωνται ἔξω ἀπὸ αὐτόν; Γιὰ αὐτὸ ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια ἔχουν χάσει στὶς ἡμέρες μας κάθε γοητεία καὶ ἕλξι, ἀφοῦ τελικῶς αὐτὸς ὁ ἱερὸς καὶ μοναδικὸς καὶ προσωπικὸς δεσμὸς δύο ἀνθρώπων ἑτεροφύλων κατήντησε ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς δεσμούς, ποὺ εἶχαν πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ἄνδρας καὶ γυναῖκα, συγκριτικὰ μάλιστα σὲ χειρότερη θέσι, ἀφοῦ συνδέεται μὲ τὰ προβλήματα τῆς ἀναγκαστικῆς συμβιώσεως καὶ τῶν ποικίλων δεσμεύσεων.
Δὲν χρειάζεται διδασκαλία εἰς τὰ τοῦ γάμου. Εἶναι αὐτάρκης διδάσκαλος ἡ φύσις. Ἀκριβῶς ὅπως δὲν χρειάζεται νὰ μάθουμε πῶς θὰ φᾶμε, καὶ πῶς θὰ πιοῦμε καὶ πῶς θὰ κοιμηθοῦμε. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Γενεὲς γενεῶν ἀνθρώπων ἔκαναν γάμους καὶ οἰκογένειες, καὶ μάλιστα εὐτυχισμένες καὶ σταθερές, χωρὶς «σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησι», ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία ἀκόμη τορπίλλη στὰ θεμέλια τῆς παιδείας καὶ τῆς οἰκογενείας. Τελικῶς πιστεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος ὅτι, ὁ γάμος σὲ νεαρὴ ἡλικία εἶναι ἀπὸ τὰ προσφορώτερα μέσα, ὄχι μόνον γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τοῦ προβλήματος τῆς «σεξουαλικῆς» ἐπιθυμίας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν εὐτυχία μέσα στὸν γάμο.

Πηγή: thriskeftika.blogspot.com/

Τὸ ἀνωτέρω κείμενο εἶναι ἡ ἀπάντησις πρὸς τοὺς διεστραμμένους ἐγκεφάλους, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν τὴν εἰσαγωγὴ τῆς διδασκαλίας τῆς «σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως» εἰς τὰ σχολεῖα γιὰ τὸ ἔτος 2009-2010, μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν πλήρη ἀποσύνθεσι τῆς ἑλληνικῆς οἰκογενείας καὶ τῆς κοινωνίας ἐν γένει.

16/2/09

Ἡ κατάλυσις τῆς ἐλευθερίας

τοῦ συλλόγου «Κίνησις Ἑλλήνων Πολιτῶν»

Ἡ ἐξαγγελθεῖσα ἀπὸ τὴν Κυβέρνησι ἔκδοσις ἠλεκτρονικῶν καρτῶν κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως, ἀποτελεῖ ἀπειλὴ κατὰ τοῦ ἀπορρήτου καὶ ἀπαραβιάστου τῆς ἰδιωτικῆς σφαίρας τῆς προσωπικότητος ἑκάστου ἀτόμου, ποὺ προστατεύεται ἀπὸ τὰ ἄρθρα 2 §1, 5 §1 καὶ 9 τοῦ Συντάγματος.
Ὁ Ἑνιαῖος Κωδικὸς Ἀριθμὸς Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.), ὁ ὁποῖος θὰ περιέχεται στὶς ὑπὸ ἔκδοσιν ἠλεκτρονικὲς κάρτες, ἀποτελεῖ ἕνα κλειδὶ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος καὶ ἐξαρτήσεως ἀπὸ ἕνα σύστημα, τὸ ὁποῖον δύναται νὰ ἀσκῆ οἱασδήποτε μορφῆς πίεσι κατὰ τοῦ ἀτόμου, παραβιάζοντας τὴν ἐλεύθερη δρᾶσι τῶν πολιτῶν.
Ὁ ἰσχυρισμός, στὴν ἀπάντησι (Ἀρ. Πρωτ. 10291/346/Φ 90022) τῆς ὑπουργοῦ Ἀπασχολήσεως καὶ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ κας Φανῆς Πάλλη-Πετραλιᾶ στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 10116/10.4.08 ἐρώτησι τῆς Βουλῆς ὅτι, «Τὸ ἐκδιδόμενο παραστατικὸ τοῦ ἀριθμοῦ μητρώου θὰ εἶναι σύμφωνο μὲ τὶς ἀρχές ποὺ ἐπιβάλλουν τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν προστασία τῶν προσωπικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν», εἶναι ἀνυπόστατος. Ὅπως ἀπεδείχθη στὴν πρᾶξι, ἡ προστασία ἀπὸ τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλλωμα δὲν μπορεῖ νὰ παρασχεθῆ ἀπὸ μιὰ «ἀνεξάρτητη» Ἀρχή.
Ὁ καθηγητὴς τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γεώργιος Κουμάντος, ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Φρανκφούρτης Σπ. Σημίτης καὶ ὅλος ὁ ὑπεύθυνος νομικὸς κόσμος τῆς χώρας μας, ἔχουν ἀποφανθῆ ὅτι, καμμία προστασία γιὰ τὸν πολίτη δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξη ἀπὸ τὴν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος καὶ μὲ κανένα νόμο, διότι ἡ πρόοδος τῆς τεχνολογίας καὶ τῆς ἐπιστήμης τῆς Πληροφορικῆς, πάνω στὴν ὁποία στηρίζεται καὶ ἡ συνθήκη Σένγκεν, εἶναι τόσο τρομακτική, ὥστε καμμία νομικὴ σκέψις νὰ μὴ μπορῆ νὰ τὴν προφθάση.
Ὁ ἐσωτερικὸς νόμος 2472/97, ψηφίστηκε στὴν χώρα μας κατόπιν σχετικῆς ὁδηγίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως προκειμένου νὰ περιορισθοῦν οἱ ἀντιδράσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν στὸν ἐπιχειρούμενο περιορισμὸ τῶν ἀτομικῶν καὶ κοινωνικῶν δικαιωμάτων καὶ ἐλευθεριῶν. Ὁ νόμος αὐτός, ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται ὅτι προστατεύει τὸν πολίτη ἀπὸ τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλλωμα, στὴν πραγματικότητα νομιμοποιεῖ τὴν συγκέντρωσι καὶ ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος καὶ μάλιστα εὐαισθήτων, τόσο ἀπὸ δημοσίους ὅσο καὶ ἀπὸ ἰδιωτικοὺς φορεῖς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ τίτλος τοῦ ἀνωτέρω νόμου «προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπὸ τὴν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος» χαρακτηρίζεται ψευδεπίγραφος.
Τὸ μικροτσίπ, τὸ ὁποῖο θὰ περιέχεται στὶς ὑπὸ ἔκδοσιν κάρτες κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως εἶναι ἕνας πομποδέκτης καὶ συγχρόνως ἕνας ἀποθηκευτικὸς χῶρος προσωπικῶν στοιχείων, τὰ ὁποῖα ὑπάρχει δυνατότης νὰ ἀλλοιωθοῦν μὲ προσθαφαιρέσεις, ἀκόμη καὶ ἐξ ἀποστάσεως.
Οἱ ὑποχωρήσεις καὶ ὁ ἐθισμός μας στὰ προμελετημένα στάδια καὶ στόχους τῆς «Ἀρχῆς», ἔχουν ἤδη συνέπειες ἐπάνω μας, καθ’ ὅτι παρατηρεῖται ἄμβλυνσις τῶν δυνάμεων ἀντιστάσεως μερίδος τοῦ λαοῦ.
Ἐπικαλούμενοι τὴν προστασία τοῦ Συντάγματος (ἄρθρο 120 §2 καὶ 4), ἐπιφυλασσόμεθα νὰ προσφύγουμε καὶ στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, ἀσκῶντας κάθε ἔννομο δικαίωμα γιὰ νὰ ἀκυρωθῆ ἡ ἀντισυνταγματικὴ διαδικασία ἐκδόσεως τῶν ἠλεκτρονικῶν καρτῶν κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν, μὲ τὸ ἄρθρο 153 τοῦ νόμου 3655/08, καθιερώνεται ὑποχρεωτικῶς ἀπὸ 01.06.2009 ὁ Ἀριθμὸς Μητρώου Κοινωνικῆς Ἀσφαλίσεως, ὡς ἀριθμὸς ἐργασιακῆς καὶ ἀσφαλιστικῆς ταυτοποιήσεως ὅλων τῶν πολιτῶν τῆς χώρας.
Οἱ ὑπὸ ἔκδοσιν κάρτες κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως μὲ τὸν μικροεπεξεργαστή (μικροτσίπ), ἀποτελοῦν τὸν προθάλαμο γιὰ τὴν μετέπειτα ἐμφύτευσί του στὸν ἄνθρωπο. Οἱ νέες αὐτὲς κάρτες θὰ ἀντικαταστήσουν καὶ τὶς ταυτότητες. Δίχως τὴν ἠλεκτρονικὴ κάρτα κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως, οὐδεμία συναλλαγὴ θὰ μπορῆ νὰ πραγματοποιῆται.

15/2/09

Κάποιοι πρέπει νὰ ἀντιστέκωνται

τοῦ Ἀγγέλου Κ. Βασιλειάδου*

Παρατηροῦμε στὶς μέρες μας τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» νὰ ἐξαπλώνωνται ἀπειλητικά, βυθίζοντας σταδιακὰ τὴν ἀνθρωπότητα στὸ σκοτάδι. Τὰ γνωστά, τοὐλάχιστον σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια, «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιὼν» ἔχουν τεθῆ σὲ πλήρη ἐφαρμογή, γεγονὸς ποὺ οὐδεὶς δύναται πλέον νὰ ἀμφισβητήση· ἡ γνησιότης τους, ὅπως ἐν τῇ πράξει ἀποδεικνύεται, εἶναι ἀναμφίλεκτος. Οἱ διεστραμμένοι ἐγκέφαλοι, οἱ ὁποῖοι συνέλαβαν τὴν ἰδέα νὰ καθυποτάξουν τὸν πλανήτη στὴν παντοδυναμία τους, ὄχι φυσικὰ μὲ τὴν προοπτικὴ νὰ ἐγκαθιδρύσουν ἕνα καθεστὼς ἁρμονικῆς συμβιώσεως τῶν λαῶν, ὅπως πολλοὶ ἀφελεῖς πιστεύουν, τρίβουν τὰ χέρια τους ἀπὸ ἱκανοποίησι.
Σθεναρὰ ἀντίστασι στὰ σατανοκίνητα σχέδιά τους προβάλλουν δύο πυλῶνες, ἀρρήκτως συνδεδεμένοι μεταξύ τους. «Ὁ μόνος καὶ βασικὸς ἐχθρός μας εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ Ἑλληνισμός!» ἐδήλωσαν τὰ κόμματα τοῦ Ἰσραήλ, ἐν ὄψει ἐθνικῶν ἐκλογῶν, συμφώνως μὲ δημοσίευμα, τῆς 24ης Μαΐου 1992, τῆς ἐφημερίδος «Ἐλευθεροτυπία». Στὸ φύλλο τῆς 5ης Νοεμβρίου 1998 τῆς ἰδίας ἐφημερίδος, ἀνεδημοσιεύθη ἄρθρο τῆς γερμανικῆς ἐπιθεωρήσεως «Die Welt», ἑλληνιστὶ «Ὁ Κόσμος», τὸ ὁποῖο ἀνέφερε τὰ ἑξῆς: Σ’ ὅλη τὴν προεκλογικὴ ἐκστρατεία ποὺ ἔγινε αὐτὸν τὸν καιρὸ στὸ Ἰσραήλ, γιὰ τὶς ἐκλογὲς τῆς περασμένης Τετάρτης, οἱ ὑποψήφιοι πολιτικοὶ καὶ τὰ κόμματα δὲν ἔπαυαν νὰ ἐπαναλαμβάνουν στοὺς ψηφοφόρους: «Μὴ ξεχνιόμαστε. Ὁ ἐχθρός μας δὲν εἶναι οἱ Παλαιστίνιοι. Αὐτοὺς τοὺς ἔχουμε ἀπὸ κάτω. Βασικός μας ἀντίπαλος εἶναι ὁ Ἑλληνισμός!».
Αὐτοὺς τοὺς πυλῶνες ἐπιδιώκουν πάσῃ θυσίᾳ νὰ συντρίψουν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ, ὅπως ἄλλως τε φαίνεται καὶ ἀπὸ τὶς κατὰ καιροὺς δηλώσεις τους. Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, παρατίθεται δήλωσις, τὴν ὁποίαν ἔκανε ὁ Γερμανοεβραῖος Σιωνιστὴς Χένρυ Κίσσινγκερ, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974, ἀπευθυνόμενος σὲ ἀκροατήριο ἐπιχειρηματιῶν στὴν Οὐάσιγκτων:
«Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀναρχικοὶ καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ἐξημερωθοῦν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο πρέπει νὰ κτυπήσουμε βαθειὰ στὶς πολιτιστικές τους ρίζες. Ἴσως τότε μπορέσουμε νὰ τοὺς ἀναγκάσουμε νὰ προσαρμοσθοῦν. Ἐννοῶ, φυσικά, νὰ κτυπήσουμε τὴν γλῶσσα τους, τὴν θρησκεία τους, τὰ πολιτιστικὰ καὶ ἱστορικά τους ἀποθέματα, ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ ἐξουδετερώσουμε τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται ἢ νὰ ἐπικρατοῦν· μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ τοὺς ἀφαιρέσουμε τὴν δυνατότητα νὰ στέκωνται ἐμπόδιο στὰ ζωτικῆς σημασίας στρατηγικά μας σχέδια στὰ Βαλκάνια, στὴν Μεσόγειο καὶ στὴν Μέση Ἀνατολή».
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἴδιος ἠρνήθη τὴν παραπάνω δήλωσι, δὲν εἶναι ἐν τούτοις δύσκολο νὰ διαπιστώση κανεὶς τὴν γνησιότητά της ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα. Εἶναι πολλὰ καὶ ὕπουλα τὰ κτυπήματα ποὺ δέχθηκε, πράγματι, ἡ γλῶσσα μας, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν τελευταία τριακονταετία, μὲ τὴν κατάργησι τῆς καθαρευούσης, τὴν ἐπιβολὴ τοῦ ἀπνευματίστου (κυριολεκτικῶς καὶ μεταφορικῶς) μονοτονικοῦ, τὴν κατάργησι τῆς ἐτυμολογίας καὶ τὴν ἀλλοίωσι τῆς ὀρθογραφίας καὶ τῶν κανόνων γραμματικῆς. Ποῖος ἐξ ἡμῶν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήση καὶ τὶς ἀνίερες ἐπιθέσεις κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἡ κατάργησις τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὶς ταυτότητες, τὰ «ἐκκλησιαστικὰ σκάνδαλα», οἱ προσεγγίσεις μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἡ ἀμφισβήτησις τοῦ «Κρυφοῦ Σχολειοῦ» καὶ τῆς συμβολῆς τοῦ κλήρου στὴν Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία, ἡ κατάργησις τῆς ἐξομολογήσεως στὰ σχολεῖα, τὰ βλάσφημα βιβλία καὶ παραστάσεις (ὅπως ἡ βλάσφημη καὶ προσβλητικὴ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ρὸκ ὄπερα «Jesus Christ Superstar», ποὺ παίχθηκε πρὸ ἡμερῶν στὸ Γουδί καὶ τὴν ὁποίαν πολλοὶ ἔσπευσαν νὰ «ἀπολαύσουν»), εἶναι μερικὰ μόνον ἀπὸ τὰ πλήγματα ποὺ δέχθηκε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ δέχεται ἡ πίστις μας. Τὰ κτυπήματα βεβαίως κατὰ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἱστορίας μας δὲν ὑστεροῦν οὔτε σὲ ἀριθμὸ οὔτε σὲ ἔντασι συγκρινόμενα μὲ τὰ προαναφερθέντα. Τρανὴ ἀπόδειξις οἱ νεώτερες γενιές, τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας, οἱ ὁποῖες, ἀποκεκομμένες σχεδὸν ἀπὸ τὶς ρίζες τους καὶ στερημένες ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς ἑλληνορθόδοξες ἀξίες, δίχως ἰδανικὰ καὶ φρόνημα, ὡδηγήθηκαν στὰ σκληρὰ ποτά, στὰ ναρκωτικὰ καὶ στὴν ἀκολασία, ἀποτελῶντας πλέον εὔκολη λεία στὶς ὀρέξεις τῆς «Νέας Τάξεως».
Τὸ ἐρώτημα ποὺ εὐλόγως ἀνακύπτει εἶναι τὸ ἑξῆς: Εἶναι διατεθειμένες ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, νὰ ὀρθώσουν τὸ ἀνάστημά τους ἔναντι αὐτῶν ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό; Ἡ ἀπάντησις εἶναι, δυστυχῶς, ἀρνητική!
Συνεπῶς, ἡ εὐθύνη τῆς προασπίσεως τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὀσίων τῆς φυλῆς μας μετατίθεται σ’ ὅλους ἐμᾶς. Καὶ ἂν ὄχι ὅλοι μας, τοὐλάχιστον κάποιοι πρέπει νὰ ἀντιστέκωνται! Θὰ ἀναρωτηθῆ κάποιος: «Πόσοι χρειάζονται;» Κατὰ τὴν ταπεινή μου γνώμη, ἀκόμη καὶ ἕνας ἀρκεῖ γιὰ νὰ ἀφυπνίση τοὺς πολλούς. Διότι ὅσο θὰ ὑπάρχη ἔστω καὶ ἕνας γνήσιος ὀρθόδοξος Ἕλλην, θὰ ὑπάρχη καὶ Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλληνισμός· καὶ οἱ ζωογόνες ἀκτῖνες τους θὰ συνεχίσουν νὰ φωτίζουν αὐτὰ τὰ ἁγιασμένα χώματα καὶ νὰ γεννοῦν ἐλπίδα γιὰ τὸ αὔριο!


* Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «'Ορθόδοξος Τύπος»

12/2/09

Ὀλυμπιακὴ σημαίνει Ἑλλάδα

τοῦ Ἁγγέλου Κ. Βασιλειάδου

Ἐπὶ δύο σχεδὸν δεκαετίες, τὰ κόμματα ἐξουσίας καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις ἐξαπατοῦν τὸ σύνολο τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐμφανίζοντας τὴν Ὀλυμπιακὴ Ἀεροπορία ὡς προβληματική, ζημιογόνο, μὴ βιώσιμη.
Οἱ ἰσχυρισμοί τους αὐτοὶ ἀποτελοῦν ἀσύστολα ψεύδη.
Θὰ ἦταν πιὸ ἔντιμο νὰ καταστήσουν γνωστὸ στὸν ἑλληνικὸ λαὸ ὅτι οἱ μεθοδεύσεις τους συνιστοῦν πολιτικὴ ἐπιλογὴ καὶ νὰ ἐπωμισθοῦν τὸ πολιτικὸ κόστος.
Τὸ νέο σχῆμα, τὸ ὁποῖο εὐαγγελίζονται οἱ φωστῆρες τῆς Κυβερνήσεως, θὰ ἔχη, μεταξὺ ἄλλων, τὶς ἑξῆς ἀρνητικὲς συνέπειες:
1. Θὰ πλήξη ἀνεπανόρθωτα τὴν ἐθνικὴ οἰκονομία
2. Θὰ θέση ὑπὸ ἀμφισβήτησιν τὴν ἀσφάλεια τῶν πτήσεων
3. Θὰ ἀποκόψη τὸν Ἀπόδημο Ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὶς ρίζες του
4. Θὰ διακυβεύση τὴν ἐθνικὴ ἀσφάλεια
5. Θὰ συντελέση στὴν περαιτέρω ἐρήμωσι τῶν ἀκριτικῶν περιοχῶν
6. Θὰ στερήση ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες τὴν κατοχὴ τοῦ δευτέρου σὲ ἀναγνωρισιμότητα, παγκοσμίως, λογοτύπου
7. Θὰ ὑποσκάψη τὰ ἀποκτηθέντα μὲ ἀγῶνες δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων
8. Θὰ καταφέρη σοβαρώτατο πλῆγμα στὴν βαρειὰ βιομηχανία τῆς Ἑλλάδος, τὸν τουρισμό
9. Θὰ περιορίση τὴν παρουσία τῆς ἑλληνικῆς σημαίας στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης

8/2/09

Ὁ πληθυσμιακὸς ἔλεγχος καὶ τὸ φονικὸ χάπι RU-486

τοῦ David C. Reardon, Ph.D.

Population control advocates insist that expanded access to abortion is essential to improving the status and health of women throughout the world. Indeed, this message was tirelessly promoted by Hillary Clinton and U.S. officials at a long series of recent U.N. conferences dealing with population growth and women's rights.
Pro-lifers are obviously opposed to any effort to expand abortion access around the world. In the current battle over the foreign operations appropriation bill, they are seeking to reinstate a policy that banned the distribution of funds to organizations that perform or promote abortions. If they succeed in adding this restrictive language, the White House is threatening to veto the bill.
On the surface, this would appear to be just another battle over abortion rights. Should women, of any country, have the right to abortion or not? In reality, the issue is much more complex.
Many proponents of population control honestly believe that these programs will expand the rights of women and improve their lives. In contrast to these humanitarians, however, there is another group of population controllers who want to reduce individual rights at the expense of women.
These are the zealots. They are the ones who make excuses for programs that involve coerced sterilizations, forced abortions, or the withholding of food or medical care unless poor women "voluntarily" accept IUDs or Norplant insertions.
Some zealots, such as Paul Ehrlich, are doomsayers who believe that population growth threatens the survival of humanity. "Injustice is preferable to ruin," is one of their most oft-repeated quotes.
Other zealots are not afraid of ruin; they fear loss of privilege. This latter group believes that higher birth rates will actually improve the political and economic power of developing countries -- but at the expense of U.S. and European dominance.
In short, these zealots are not seeking to advance the rights and welfare of the poor. Just the opposite. They are actually elitists who see population control as a means of keeping the "rabble" in their place.
Naturally, these elitists are rarely so blunt. They are a civilized bunch, after all, and generally take care to sound remarkably like their humanitarian friends.
That is one of the problems in this debate. One can never be sure of a population controller's motives. Humanitarian? Doomsayer? Elitist? Or a mix of all three?
Population controllers of all stripes tend to gravitate toward humanitarian rhetoric. For example, Professor Garrett Hardin is one of the most enduring and preeminent proponents of population control. In the early 1960s, before the modern feminist movement was born, Hardin popularized the argument that abortion is part of a "woman's right to control her own body."
But in publications for population control specialists, Hardin argues that "freedom to breed is intolerable." He believes the reproductive rights of women and men should actually be subservient to public policy. Like many zealots, he has defended and even applauded China's brutal one-child policy.
Unfortunately, many overseas population programs are run by zealots of a similar stripe. They are fluent in humanitarian lingo but are actually hostile to individual freedom. While pledging to advance women's health, they advise clients to use dangerous birth control technologies without even informing them of the risks. As true elitists, they believe the poor are too ignorant to make an informed choice, so they make it for them.
For example, dangerous IUDs that are banned in America are freely distributed in developing countries, often as a requirement for obtaining basic health care. For true believers of population control, even a dangerous contraceptive is better than none.

Ἄνθρωποι πειραματόζωα

The poor are also the primary targets for experimental programs. In a recent documentary "The Human Laboratory," BBC journalists found that population controllers had tested Norplant on women in Bangladesh without the proper disclosures necessary to obtain informed consent.
Furthermore, when women with serious side effects asked to have the Norplant inserts removed, they were refused on the grounds that their withdrawal from the program would upset the test results. Some investigators have concluded that the complaints of many Bengali women were omitted from the final data in an effort to minimize the perceived risks of the drug.
After using these test results to receive FDA approval in the U.S., Norplant manufacturers now face several class action suits brought by American women who are making the same complaints alleged by the "guinea pigs" of Bangladesh. Unfortunately for Norplant promoters, American women have more legal recourse than Bengalis.
The same BBC documentary reported that women in the Philippines and Mexico have also been used as guinea pigs for a new experimental pregnancy vaccine. The HCG vaccine makes a woman's body reject new pregnancies. According to human rights activists, it has been administered, without the consent or knowledge of patients, as a "piggyback" vaccine in a series of tetanus vaccine programs.
Many Filipinos were initially curious as to why only women of reproductive age had been eligible for the free tetanus vaccine, especially since tetanus is more common among young men. But when women who had recently received the "tetanus vaccine" began having an inordinate number of miscarriages, this bureaucratic curiosity turned into charges of conspiracy. Subsequent lab tests of the tetanus vaccine confirmed it had indeed been laced with an HCG vaccine.
Population control zealots who have little or no regard for individual rights could hardly be expected to respect local customs, religious beliefs, or national sovereignty. They are especially frustrated with the governments of predominantly Catholic and Moslem countries where abortion remains illegal or strictly limited.
Many leading population control organizations, such as the International Planned Parenthood Federation, have adopted policies that aggressively promote abortion even in countries where it is illegal. They argue that illegal abortions may be "part of the process of stimulating change."

Ἡ ξέφρενη βιασύνη γιὰ τὸ RU-486

The FDA's recent approval of the abortion inducing drug RU-486 may make it even easier for population control zealots to "stimulate change."
Five years ago, presidential candidate Bill Clinton promised population control advocates that he would hasten FDA approval of the new abortion drug. He kept his word.
Following Clinton's election, the FDA urged RU-486 manufacturer Rouessel Uclaf to submit the drug for approval. After much foot dragging, the company declined, expressing its fear of product liability claims and bad publicity from anti-abortion activists. Then in May of 1994, the administration announced that it had convinced the company to "donate" the patent to the Population Council, one of America's most zealous promoters of international population control. This agreement would let Roussel Uclaf off the hook and give the administration its abortion drug.
To further grease the skids, the FDA agreed to lower the standards for testing and review which are normally required before approval of a new drug. The Population Council would be able to obtain approval by spending only $8 million in drug testing trials, compared to the $100 million or more that drug companies must usually spend. In addition, the target date for approval was reduced to six months. The approval time for most pharmaceuticals, ranging from migraine treatments to chemotherapy drugs, typically requires six years or more.
In July of 1996, an FDA advisory panel recommended approval of RU-486 even though the American clinical trials were still not complete. Most shocking of all, this recommendation was made despite the unimpeachable testimony of Dr. Mark Louviere, a physician who treated a woman for a life-threatening hemorrhage two weeks after the RU-486 was administered. The woman had lost one-half to two-thirds of her blood. But what really bothered Dr. Louviere (but not the committee, apparently) was even though he reported the complication to the Planned Parenthood clinic which administered the experimental drug, a representative of the same Planned Parenthood clinic subsequently told the media that there had been "no complications among the 238 women" they aborted in this manner.
Normally, one might expect the FDA to immediately reject an application for approval in the face of such incontrovertible evidence of poor record keeping, public deception, and even outright fraud. But this was a special case. This was an abortion drug.

Κίνδυνοι ἔναντι πλεονεκτημάτων τοῦ RU-486

Why did RU-486 receive the "most favored drug" treatment? While there may be reasons for accelerating the approval of potentially life-saving or life-extending drugs, (such as in the case of AIDS treatments) no such reasons apply here. RU-486 is clearly intended only for non-therapeutic, elective abortions. There is no health crisis demanding this treatment before its risks are properly established. Even as an elective treatment, patients already have a surgical option, which abortion proponents insist is already safe, effective, and inexpensive.
The rush to approve RU-486 is even more puzzling in light of the European experience with this drug. Ru-486 abortions have actually proven to cost the same as a surgical abortion, in part because it requires three or more visits to the clinic or hospital, more staff, and careful monitoring.
These precautions are necessary because of multiple side effects, including heavy bleeding, cardiac arrest, and frequent incomplete abortions. Even the Population Council anticipates that the rates for hemorrhaging, hospitalization, and surgical interventions to stop bleeding will each fall into the range of one to two percent. Projecting these rates on 1.5 million abortions per year, each of these "rare" complications would effect 15,000 to 30,000 women per year. Combined with the problem of cardiac arrest, which has resulted in the death of at least one woman and heart attacks for several others, these complication rates suggest that Roussel Uclaf's decision not to market the drug in the U.S. may reflect greater concern about litigious Americans than about pro-life Americans.
Nor is this procedure less stressful than surgical abortion. Most Ru-486 patients experience severe cramping, nausea, vomiting, and bleeding. Also, according to Roussel Uclaf spokesman Lester Hyman, "there is considerable pain attached to the procedure.
The emotional drain can be even greater. Rather than being "over with" in ten minutes, an RU-486 abortion takes days, sometimes a week or more. Even if the woman can ignore the nausea and pain, she is still faced with days of anxiety. She must worry about whether the procedure will work. (For up to one in ten women, it does not.) Plus, she will be inevitably plagued with questions about whether her fetus is alive or dead, or suffering at any particular moment. Finally, if the aborted human fetus is expelled into the woman's sanitary napkin--with its head, arms, and legs clearly intact--this self-incriminating sight may be burned into her memory for the rest of her life. In this last respect, the emotional impact of such chemically induced abortion may be even more pronounced than it is for women undergoing "blind" surgical abortions. It is no wonder, then, that even Edouard Sakiz, former president of Roussel Uclaf, admits that RU-486 abortions involve an "appalling psychological ordeal."
Because of these problems, the opposition to RU-486 includes not only the usual anti-abortion "suspects" but also some pro-abortion feminists. While the former believe it is a drug used for immoral purposes, the latter believe RU-486 is simply inferior to and more dangerous than surgical abortion.

Ἐξαγωγὴ ἐκτρώσεων

Despite all of these problems, population controllers and the U.S. government want RU-486 as quickly as possible and with minimal review. Why?
When properly administered, RU-486 is not safer, less expensive, or more private than surgical abortion. But it does have one advantage: it is more portable. Once it is granted FDA approval, it will be relatively easy to take into Third World countries where abortion is not legally available.
The U.S. government spends millions of dollars each year to "protect our national interests" through programs designed to suppress the "excess" population growth of developing countries. As part of this effort, the Clinton administration in particular has openly lobbied for expanding access to abortion in the Third World. But this latter objective is blocked by two obstacles. First, abortion is still illegal in many developing countries. Second, surgical abortion is more technically complicated; it requires more in the way of medical facilities and training. Despite its many flaws, RU-486 offers a way around both of these problems.
Since most developing countries do not have labs and agencies governing the approval of drugs, their import restrictions, if any, are often linked to approval by the U.S. FDA. "If a drug is safe enough for the Americans," they assume, "it must be safe enough for us." Even in countries where abortion is illegal, FDA approval is the key to exporting RU-486 for "other" medical purposes.
Once it is brought into developing countries, RU-486 can be easily transported and distributed. With a little training, it can be cheaply administered by midwives. To avoid trouble with the law, or the conscience of individual patients, these abortifacient treatments can be disguised under the euphemism of "menstrual regulation."
Perhaps most important of all, since the citizens of developing countries have far less recourse to civil courts than litigious Americans, those who manufacture and distribute RU-486 in these countries will be shielded from proper liability for the injuries that will inevitably occur.
For population controllers, this is a no-lose situation. When women begin to die because the drug was not "properly administered" their deaths will be blamed on the "archaic and patriarchal" laws that prevent easy access to "safe and legal" abortions.
In this way, population control "spin masters" can turn the expected complications of RU-486 to their own advantage. By driving up abortion rates -- and corresponding maternal deaths--population control zealots will be able to put more political pressure on Third World governments to legalize abortion in order to "make it safe."
In short, the rush for FDA approval of RU-486 is not about improving the welfare of American women. It is about exporting more abortions to the "backward" people of the Third World. It is about protecting our national interests--i.e. American dominance--by suppressing "excess births" in nations which might otherwise compete for the economic resources and political power which we now enjoy.
The FDA review of RU-486 has been a thinly veiled sham, its conclusion predetermined by a "national interest" in increasing abortion "options." For the Clinton regime, expanding the tools of population controllers--here and abroad-- is more important than protecting the health of individual women--here and abroad.

Συμπεράσματα

The record of U.S.-funded population control programs is not an encouraging one. These programs may be supported and funded by humanitarians, but it is sadly clear that they are often run by zealots who have little regard for individual rights, cultural and religious norms, or national sovereignty.
It is not only pro-lifers who should be concerned. All people of good will should look beyond the rhetoric and join in an effort to ensure the protection of individual freedom, patients' rights, and national sovereignty.

6/2/09

Ποιοί ἐπρόδωσαν τὴν Κύπρο τὸ 1974;

Τὸ ὑπόμνημα τοῦ δικηγόρου Γεωργίου Ἀλφαντάκη

"Ἐνώπιον πάσης ἁρμοδίας Ἀρχῆς

Ἐξώδικος ἀναγγελία ἀξιοποίνων πράξεων τοῦ κ. Γεωργίου Ἀλφαντάκη, δικηγόρου Ἀθηνῶν, ὑπερασπιστοῦ κατηγορουμένων ἀξιωματικῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων συνεπείᾳ τῶν τελευταίων καταμηνύσεων καὶ διώξεων αὐτῶν, συμφώνως τῷ ἄρθρῳ 40 τοῦ Κώδικος Ποινικῆς Δικονομίας

Πρός: Τὸν ἀξιότιμον κ. Προϊστάμενον τῆς Εἰσαγγελίας Πλημμ/κῶν Ἀθηνῶν

Κατ' ἐντολὴν πελατῶν μου, ἀνωτέρων καὶ ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν, κατηγορουμένων καὶ συκοφαντουμένων ἐσχάτως ἐν χορῷ, ἐκ διαφόρων κατευθύνσεων καὶ συνεπείᾳ τῆς ἀδυναμίας αὐτῶν ὅπως προβῶ εἰς νέας δημοσίας δηλώσεις, ἀναγγέλλω Ὑμῖν τὰ κάτωθι:

1) Εἰς προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον ἀπὸ μίαν πρωϊνὴν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν "Ἐλεύθερος Κόσμος" τῆς 27/10 ἀφορῶσας τὸ Κυπριακὸν θέμα, ἐζήτησα ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν νὰ εἴπῃ τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸν ἑλληνικὸν λαὸν διὰ τὴν μαρτυρικὴν Κύπρον.
Ἐζήτησα ἐπίσης νὰ ἀπομακρύνῃ πάραυτα τοὺς ἐν ἐνεργείᾳ εἰσέτι ἀνωτάτους ἀξιωματικοὺς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ δεκαήμερον ἀπὸ 15 ἕως 23 Ἰουλίου 1974 ἐπρόδωσαν τὴν Κύπρον, κατὰ τὴν ἔννοιαν τοῦ ἄρθρου 26 ἐδάφ. β τοῦ στρατιωτικοῦ Ποινικοῦ Κώδικος, γινόμενοι περαιτέρω ὑπαίτιοι, ὡς κατωτέρω θέλει καταδειχθῇ καὶ ἄλλων στρατιωτικῶν ἀδικημάτων.

2) Παρῆλθεν ἔκτοτε ἕν δεκαήμερον καὶ οὐδὲν ἠκούσθη εἰς ἀπάντησιν τῶν δηλώσεων αὐτῶν, τόσον ἀπὸ ἐπισήμου Κυβερνητικῆς πλευρᾶς ὅσον καὶ ἀπὸ πλευρᾶς τῶν εὐκρινῶς διαφαινομένων τότε ὡς καταγγελλομένων.
Ἐπιθυμοῦν καταδήλως τὴν συσκότισιν περὶ τὸ Κυπριακὸν καὶ τὴν παραπλάνησιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

3) Ὑπεσχέθην τότε, ὅτι θὰ ἐπανέλθω μὲ πλήρως ἀποκαλυπτικὰ στοιχεῖα ἐὰν δὲν ἐτύγχανον προσοχῆς. Ἐδέχθην ἀνωνύμους ἀπειλὰς καὶ πιέσεις ν' ἀπόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μοῦ ἐδημιούργησαν τὴν συναίσθησιν κινδύνου, καὶ δι' αὐτὸ θεωρῶ πλέον ἱεράν μου ὑποχρέωσιν ν' ἀποκαλύψω τὰ ὅσα δύνανται αὐτὴν τὴν στιγμὴν νὰ λεχθοῦν. Καὶ εἰδικώτερον:

4) Μετὰ τὴν ἐνέργειαν κατὰ τοῦ Μακαρίου, ὁ ἀρχηγὸς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων στρατηγὸς Γρηγόριος Μπονᾶνος, προειδοποιήθη καὶ ἐνημερώθη ἀρκούντως διὰ τὴν ἐπικειμένην τουρκικὴν εἰσβολὴν καὶ δή:
α) Δι' ἐπανειλημμένων ἀποκαλυπτικῶν σημάτων, τοῦ βοηθοῦ στρατιωτικοῦ ἀκολούθου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας τοῦ Λονδίνου (ἀπὸ 15 ἕως 19 Ἰουλίου) ταγματάρχου Ἀθανασίου Περδίκη.
β) Ὑπὸ τοῦ Ἕλληνος ταξιάρχου Σωτηριάδου, ὑπηρετοῦντος εἰς τὸ Ἀρχηγεῖον τοῦ ΝΑΤΟ Σμύρνης, ὅστις ἐνημερώθη ὑπὸ τοῦ Ἀμερικανοῦ στρατηγοῦ - διοικητοῦ τῶν Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Εὐρώπης, περὶ τῆς πραγματοποιήσεως τουρκικῆς εἰσβολῆς εἰς Κύπρον, ἐντὸς 48 ὡρῶν, μὲ τὴν ἐντολὴν ὅπως ἐνημερώση τὸν Ἕλληνα ἀρχηγὸν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ὁ ταξίαρχος Σωτηριάδης, ἔσπευσεν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐνημέρωσε τὴν 18.7.74 τὸν κ. Μπονᾶνον.
γ) Ὑπὸ τοῦ ΓΕΕΦ Κύπρου, ὅπερ ἀπὸ τοῦ παρελθόντος ἔτους εἶχεν ἐνημερωθῆ λεπτομερειακῶς ἀπὸ Βρεττανὸν ἀνώτατον ἀξιωματικὸν περὶ τοῦ τουρκικοῦ σχεδίου εἰσβολῆς, ὅπερ καὶ πράγματι ἐφηρμόσθη ὑπὸ τῶν εἰσβολέων τελικῶς.
δ) Ὑπὸ τῆς Ναυτικῆς Διοικήσεως Κύπρου ἀπὸ τῆς 10ης νυκτερινῆς τῆς 19ης Ἰουλίου '74 ἥτις διὰ τοῦ διοικητοῦ αὐτῆς ἀντιπλοιάρχου Γ. Παπαγιάννη, εἰδοποίησε τὸν κ. Μπονᾶνον περὶ κατευθύνσεως τῆς τουρκικῆς ἁρμάδος πρὸς τὰς ἀκτὰς τῆς Κυρηνείας.
ε) Ἀπὸ τὸ ΓΕΕΦ καὶ τὴν Ναυτικὴν Διοίκησιν Κύπρου τὰς πρώτας πρωϊνὰς ὥρας τῆς 20.7.1974 μὲ τὴν πολεμικὴν κραυγὴν "εὑρίσκονται εἰς ἀπόστασιν 20 μιλίων, πλησιάζουν 15... 10... 5... μίλια...".

5) Παρὰ ταῦτα τὸ Ἀρχηγεῖον Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἠγνόησε τὴν προειδοποίησιν καὶ δὲν ἐνίσχυσε τὴν Κυπριακὴν Ἐθνοφρουρὰν κατὰ τὸ πενθήμερον 15 ἕως 20 Ἰουλίου καὶ ἐδέχθη τὴν ἀντικατάστασιν 700 ἐμπείρων ἀνδρῶν τῆς ΕΛΔΥΚ ἀπὸ 18 ἕως 19 Ἰουλίου 1974, ὑπὸ ἀπείρων κληρωτῶν ἀγνοούντων καὶ τὰς τοπικὰς κυπριακὰς συνθῆκας.

6) Οἱ ἀρχηγοὶ Ἐνόπλων Δυνάμεων καὶ Ἀρχηγείου Στρατοῦ κ.κ. Μπονᾶνος καὶ Γαλατσᾶνος ὅταν πέραν τῶν ἄνω προενημερώσεων εἰδοποιήθησαν τὴν πρωΐαν τῆς 20.7.1974 παρὰ τοῦ ΓΕΕΦ ὅτι ρίπτονται Τοῦρκοι ἀλεξιπτωτισταὶ καὶ ἐνῷ προηγουμένως ἡ τουρκικὴ ἀεροπορία εἶχε βομβαρδίσει ἀγρίως τὸ στρατόπεδον τῆς ΕΛΔΥΚ, δὲν διέταξαν τὰς ἑλληνικὰς κυπριακὰς δυνάμεις νὰ ἀρχίσουν τὸ πῦρ. Δὲν διέταξαν πῦρ, μέχρι τῆς 8:50 πρωϊνῆς τῆς 20.7.1974.
Τὴν 8:50 ὡς ἄνω πρωϊνήν, ὁ μόνος ἀφιχθεὶς εἰς τὴν αἴθουσαν ἐπιχειρήσεων τοῦ Ἀρχηγείου Ἐνόπλων Δυνάμεων ἀντισυνταγματάρχης Λούκουτος, προσωπικῶς εἶπε τηλεφωνικῶς εἰς τὸν διοικητὴν τοῦ ΓΕΕΦ ταξίαρχον Γεωργίτσην "κτυπᾶτε δι' ὅλων τῶν μέσων". Ἔτσι κατώρθωσαν νὰ προγεφυρωθοῦν ἔνιοι μονάδες τῶν ριφθέντων Τούρκων ἀλεξιπτωτιστῶν.

7) Ἐπίσης, ἰδίᾳ πρωτοβουλίᾳ τῶν ἑλληνο-κυπριακῶν μονάδων Κυρηνείας ἐπλήγη τὸ πρῶτον κῦμα τῆς τουρκικῆς ἀποβάσεως, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ Τοῦρκοι νὰ ἔχουν 2.000 - 3.000 νεκροὺς καὶ τραυματίας.

8) Ἡ Κυβέρνησις καὶ ἡ Ἐπανάστασις τῆς 25.11.1973 ἀπεφάσισαν καὶ διέταξαν γενικὴν ἐπιστράτευσιν τὴν 20.7.1974, ἥτις ἤρξατο ἐφαρμοζομένη ἀπὸ τῆς 9ης πρωϊνῆς ὥρας. Αὐτὴν ἀπήτουν αἱ περιστάσεις καὶ τὰ στρατιωτικὰ δεδομένα. Ὁ στρατηγὸς Μπονᾶνος μετὰ τῶν ἐπιτελῶν του, τὴν 11ην πρωϊνὴν τῆς αὐτῆς ἡμέρας(20.7.1974) ἀνεκάλεσε τὴν γενικὴν ἐπιστράτευσιν, δι’ ἄλλους λόγους.

9) Τὴν 21.7.1974, ἡμέραν Κυριακήν, συνῆλθε ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη τὸ Συμβούλιον Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας τῆς χώρας· ἡ ἡγεσία τοῦ ἔθνους κατὰ τὰς στιγμὰς ἐκείνας. Συμμετέσχον οἱ κ.κ. Γκιζίκης, Ἀνδρουτσόπουλος, Μπονᾶνος, Γαλατσᾶνος, Ἀραπάκης, Παπανικολάου καὶ ὁ ταξίαρχος τότε Δημήτριος Ἰωαννίδης. Ἐνημερώθησαν:
α) Ὑπὸ τοῦ ἀρχηγοῦ Ναυτικοῦ, ἀντιναυάρχου Ἀραπάκη εἰπόντος: "Εὑρίσκομαι πρὸ τῶν ἀκτῶν τῆς Κυρηνείας μὲ δύο ὑποβρύχια (τσέπης Γερμανικά) ἐξωπλισμένα διὰ 14 τορπιλλῶν - πυραύλων ἕκαστον. Ἔχω τὰ 11 τουρκικὰ πλοῖα τῆς ἀποβάσεως εἰς τὰ περισκόπια καὶ τὰ σκόπευτρα. Λογικῶς καὶ μαθηματικῶς δὲν δύναται νὰ ἐκφύγῃ οὐδὲν τουρκικὸν πλοῖον. (Κυβερνῆται τῶν ὑποβρυχίων γνωστοὶ πλωτάρχαι τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ.) Ἔχω λάβει πρόνοιαν καὶ διὰ τὸν ὑπόλοιπον τουρκικὸν στόλον."
β) Ὑπὸ τοῦ ἀρχηγοῦ Ἀεροπορίας κ. Παπανικολάου εἰπόντος: "Τὰ Φάντομς εὑρισκονται εἰς τὴν Κρήτην καὶ φέρουν βόμβας - πυραύλους ἐκ τῶν ὁποίων δὲν δύνανται νὰ γλυτώσουν τὰ τουρκικὰ πλοῖα."
Δύο λεπτομέρειαι:
Οἱ Τοῦρκοι δὲν εἶχον μέσα ἀνασχέσεως οὔτε τῶν δύο ὑποβρυχίων οὔτε τῶν ἑλληνικῶν Φάντομς διότι:
1) Τὰ ἐν λόγῳ ὑποβρύχια, πλέοντα εἰς βάθος 200 μέτρων καὶ μὲ 21 - 22 μίλια ὡριαίως ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς θαλάσσης - κοινὸν μυστικόν – δὲν δύνανται νὰ ἐπισημανθοῦν ὑπὸ τῶν τουρκικῶν ἀντιτορπιλλικῶν - καταστροφέων διότι τὰ ἠχοληπτικὰ ὄργανα αὐτῶν μετὰ τὴν ταχύτητα τῶν 18 μιλίων δὲν λειτουργοῦν.
2) Οἱ Τοῦρκοι ἐστεροῦντο Φάντομς καὶ οὐδὲν ἕτερον μέσον ἀνασχέσεως τῶν ἑλληνικῶν Φάντομς διέθετον.
γ) Ὑπὸ τοῦ ἀρχηγοῦ Στρατοῦ κ. Γαλατσάνου εἰπόντος: "εἰς τὸν Ἔβρο εἴμεθα ἕτοιμοι διὰ βολὰς πυροβολικοῦ. Ἡ ἄμυνα αὐτοῦ εἶναι πλήρως καὶ μαθηματικῶς ἐξησφαλισμένη. Οἱ Τοῦρκοι δὲν δύνανται νὰ περάσουν."

10) Ἀπόφασις καὶ διαταγὴ τῆς ἡγεσίας τοῦ ἔθνους:
"Κύριε Ἀραπάκη, τὴν πρωΐαν τῆς Δευτέρας 22.7.1974 ὅτε θέλει ἀρχίσει ἡ κυρία ἀπόβασις τῶν Τούρκων, βυθίσατε τὰ πρὸ τοῦ λιμένος Κυρηνείας εὑρισκόμενα εἰς συγκέντρωσιν, τουρκικὰ ἀποβατικὰ καὶ λοιπὰ σκάφη τοῦ ἐχθροῦ.
Κύριε Παπανικολάου, κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν ἀποστείλατε ἓξ(6) Φάντομς ἀπὸ Κρήτην εἰς Κυρήνειαν (διάρκεια πτήσεως Κρήτη - Κύπρος 9΄) καὶ πλήξατε τὰ τουρκικὰ σκάφη.
Κύριε Γαλατσᾶνε, ἀρχίσατε βολὰς πυροβολικοῦ εἰς Ἔβρον δι' ἀντιπερισπασμόν.
Ὄχι ἄλλη ἐπιθετικὴ ἐνέργεια κατὰ τοῦ τουρκικοῦ ἐδάφους.
Κύριε Μπονᾶνε, ἐποπτεύσατε τὴν ἐκτέλεσιν τῶν διαταγῶν".

11) Μετὰ ταῦτα ἐλύθη ἡ συνεδρίασις τῆς ἡγεσίας τοῦ ἔθνους χωρὶς οὐδεμία διαταγὴ νὰ ἀλλάξη.

12) Τὴν πρωΐαν τῆς Δευτέρας 22.7.1974:
α) Ὁ κ. Ἀραπάκης διέταξε προσωπικῶς τὰ δύο ὑποβρύχια νὰ ἐπιστρέψουν ἐκ Κύπρου καταλειπόντα τὸν ἐχθρὸν ἐλεύθερον καὶ ἀνενόχλητον νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν στρατιωτικῶς ἀστείαν ἀπόβασίν του.
β) Ὁ κ. Παπανικολάου ἐσταμάτησε τὰ 6 Φάντομς εἰς τὴν Κρήτην, μὲ ἀποτέλεσμα αἱ ἑλληνο - κυπριακαὶ δυνάμεις νὰ σφυροκοπῶνται ἀνελέητα ὑπὸ τῆς ἀπαιδεύτου τουρκικῆς ἀεροπορίας καὶ λοιπά, λέγων ἀπευθυνόμενος καὶ πρὸς κατωτέρους ἀξιωματικούς: "πῶς νὰ στείλω Φάντομς, οἱ Βούλγαροι εἶναι ἕτοιμοι νὰ μᾶς ἐπιτεθοῦν, ἔχουν συγκεντρωθῇ εἰς τὰ σύνορα, θὰ πάθωμε συμφορά." Ἐνῷ τοῦτο ἧτο ἀπολύτως ἀνακριβές.
γ) Ὁ κ. Γαλατσᾶνος δὲν ἐπέτρεψε τὰς βολὰς πυροβολικοῦ.
δ) Ὁ κ. Μπονᾶνος συνετόνισε τὰς ἐνεργείας τῶν τριῶν ἀρχηγῶν τῶν Ἐπιτελείων του διὰ νὰ προληφθῆ πλήρης καὶ διὰ τῶν ἑλληνικῶν θυσιῶν καταστροφὴ τῶν τουρκικῶν δυνάμεων εἰσβολῆς.

13) Μερικαὶ λεπτομέρειαι:
α) Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς οὐδέποτε ἦτο καλύτερον ὡπλισμένος μέχρι τῆς 20.7.1974.
β) Πολεμοφόδια καὶ ὑλικὰ ὑπῆρχαν ἄφθονα παρὰ τὰς ἐπειγούσας ἀπὸ ἐχθρικὰς διὰ τὴν χώραν πηγάς, ἀντιθέτους πληροφορίας.
γ) Οἱ Τοῦρκοι εἶχον ἀεροναυμαχήσει μεταξύ των καί: 1) Εἶχον καταβυθίσει ἓν ἀντιτορπιλλικόν, 2) εἶχον ἀχρηστεύσει ἕτερα δύο, 3) τὰ πλησσόμενα ἀντιτορπιλλικὰ εἶχον καταρρίψει δύο ἰδικά των ἀεροσκάφη.
δ) Τὸ ἑλληνικὸν πυροβολικόν - ὄχι ἐπάκτιον - εἶχεν ἀχρηστεύσει ἕτερα δύο τουρκικὰ ἀντιτορπιλλικὰ εἰς τὴν Κυρήνειαν.

14) Ὁ Ἀμερικανὸς Ὑφυπουργὸς κ. Σίσκο, τὸν ὁποῖον ἠρνοῦντο νὰ δεχθοῦν πλέον - 20.7.74 καὶ ἐντεῦθεν – οἱ κ.κ. Γκιζίκης καὶ Ἀνδρουτσόπουλος, ὡς ἐπιτηρητὴν τῶν Τουρκο - ἀμερικανῶν, συνηντᾶτο τὴν 21.7.74, μετὰ τὴν ὡς ἄνω σύσκεψιν τῆς ἡγεσίας τοῦ ἔθνους, τοὐλάχιστον μετὰ τῶν κ.κ. Μπονάνου καὶ Ἀραπάκη.
Εἰς τὸ γραφεῖον τοῦ κ. Μπονάνου - ἄγνωστον ποῖος τὸν ἐπῆγεν - ἠκούσθη νὰ λέγῃ: "σταματῆστε τὸν στόλον καὶ τὴν ἀεροπορίαν σας καὶ σᾶς ὑπόσχομαι νὰ ὑποχρεώσωμε τοὺς Τούρκους νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Τουρκίαν".

15) Ὁ ἀντιστράτηγος Λάμπρος Σταθόπουλος, διοικητὴς τῆς Κ.Υ.Π. τότε, ἀνέφερεν εἰς τὴν ἡγεσίαν, ὅτι εἶχε τὴν πληροφορίαν ὅτι ὑπῆρχεν συγκέντρωσις βουλγαρικοῦ στρατοῦ εἰς τὰ ἑλληνο - βουλγαρικὰ σύνορα καὶ ἀεροσκαφῶν τύπου ΜΙΓΚ. Οἱ ἐπιτελεῖς τοῦ στρατηγοῦ κ. Γαλατσάνου ὑποψιασθέντος δολίαν προέλευσιν τῆς πληροφορίας ἠρώτησαν σχετικῶς τὰ ἁρμόδια κλιμάκια τῆς Κ.Υ.Π. τὰ ὁποῖα τὴν διέψευδον. Ἐπεκοινώνησαν μὲ τὰ 2α γραφεῖα τῶν ταγμάτων τῆς ἑλληνο – βουλγαρικῆς μεθορίου καὶ ταῦτα ὄχι μόνον διέψευσαν τὴν πληροφορίαν τοῦ κ. Σταθοπούλου, ἀλλὰ εἶπον ὅτι οἱ Βούλγαροι εἶχον ἀραιώσει ἐσχάτως τὰς μεθοριακὰς φρουράς.
Ὁ κ. Σταθόπουλος τὴν πληροφορίαν εἶχε ἀπὸ ἀγγλο - ἀμερικανικὰς πηγάς.

16) Ὁ ἀντιστράτηγος Ἀγαμέμνων Γράτσιος, διοικητὴς Α.Σ.Δ.Ε.Ν. τότε, συνέδραμε μὲ τοὺς κ.κ. Σταθόπουλον καὶ Παπανικολάου εἰς τὸ θέμα τῶν Βουλγάρων, λέγων ἐνώπιον ἀξιωματικῶν κατὰ τὴν 21ην, 22αν Ἰουλίου: "Οἱ Βούλγαροι θὰ μᾶς πάρουν τὴν Θεσσαλονίκη. Ὁ στρατός μας δὲν ἀντέχει. Οἱ ἐπίστρατοι εἶναι διαλυμένοι καὶ δὲν ἔχουν ἠθικόν." Ὅτε καὶ ἠρωτήθη ὑπὸ ταγματαρχῶν τοῦ Γεν. Ἐπιτελείου, πῶς δύναται νὰ λέγῃ τοιαύτας ἀνακριβείας ὅταν ἔχη καὶ ὁ ἴδιος ἐπιστράτους εἰς τὴν Α.Σ.Δ.Ε.Ν., ἐνῷ πάντα ταῦτα ἦσαν ἀνακριβῆ. Θὰ ἀναμείνω, ἐλπίζω ὄχι πάλιν ἐπὶ ματαίῳ καὶ ἐκ νέου κυβερνητικὴν ἐνέργειαν διὰ τὴν ἐπιβεβαίωσιν τῶν ἀνωτέρω, διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ δικαίου καὶ ἐξύψωσιν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Πατρίδος.

Ἐπειδὴ λαβὼν γνῶσιν τῶν ἀνωτέρω ἐξ ὧν προκύπτει ἡ διάπραξις τῶν περιγραφομένων κακουργημάτων, ὑπόχρεως καθίσταμαι κατὰ Νόμον καὶ δὴ κατ' ἄρθρον 40 τοῦ Κώδικος Ποινικῆς Δικονομίας ν' ἀναγγείλω ταῦτα πρὸς τὸν κ. Εἰσαγγελέα Πλημμελειοδικῶν Ἀθηνῶν.

Ἐπειδὴ τ' ἀνωτέρω δέον πρὸς τούτοις νὰ τεθῶσιν πρωτίστως ὑπ' ὄψιν τοῦ ἀξιοτίμου προϊσταμένου τῆς Εἰσαγγελίας Πλημμελειοδικῶν Ἀθηνῶν, Ἀντεισαγγελέως Ἐφετῶν κ. Φαφούτη, ἁρμοδίου κατὰ νόμον πρὸς δίωξιν πάσης ἀξιοποίνου πράξεως. Τοῦτο δὲ ἔστω καὶ ἐὰν τὰ προκύπτοντα ἀδικήματα διώκονται παρὰ τῶν Στρατιωτικῶν Δικαστικῶν ἀρχῶν, αἵτινες δέον νὰ λάβωσι γνῶσιν προδήλως παρ' αὐτοῦ.

Γνωστοποιῶ τὰ ἀνωτέρω ὑπὸ τὴν ἐπιφύλαξιν παντὸς ἐν γένει δικαιώματός μου ὡς Ἕλληνος πολίτου.

Ἁρμόδιος δικαστικὸς ἐπιμελητὴς ἐπιδότω νομίμως τὴν παροῦσαν πρὸς τὸν ἀξιότιμον κ. προϊστάμενον τῆς Εἰσαγγελίας Πλημμελειοδικῶν τῶν Ἀθηνῶν πρὸς γνῶσιν του καὶ διὰ τὴν διενέργειαν τῶν νομίμων.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 8ῃ Νοεμβρίου 1974

2/2/09

Ἐξ οἰκείων τὰ βέλη

τοῦ Ἀγγέλου Κ. Βασιλειάδου

Ἦταν θέμα χρόνου νὰ συμβῆ καὶ αὐτό. Ἐξ ἄλλου, οἱ προηγηθεῖσες ἐπεμβάσεις ἐπὶ τῆς γλώσσης μας, ὅπως ἡ κατάργησις ἐν ἔτει 1976 τῆς καθαρευούσης, ἡ ὁποία συνεβίωνε ἁρμονικῶς μετὰ τῆς γνησίας –δὲν ἐννοοῦμε βεβαίως τὸ σημερινὸ ἔκτρωμα– δημοτικῆς, ἡ πραξικοπηματικὴ ἐπιβολὴ τοῦ ἀπνευματίστου (κυριολεκτικῶς καὶ μεταφορικῶς) «μονοτονικοῦ συστήματος» τὸ 1982, ἡ ἁπλοποίησις –ἀλλοίωσις στὴν οὐσία– τῆς ὀρθογραφίας, ἡ κατάργησις τῆς ἐτυμολογίας, τοῦ συνόλου σχεδὸν τῶν προθέσεων, τῆς δοτικῆς πτώσεως καὶ τῆς τρίτης κλίσεως λίγο ἀργότερα, ἀπετέλεσαν τὶς πρῶτες πράξεις ἑνὸς δράματος, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ.
Αὐτὴν τὴν φορά, στὸν ρόλο τοῦ Ἐφιάλτου, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς Μάριος Ματσάκης, ὁ ὁποῖος, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας τῆς Κύπρου Ἀνδρέα Δημητρίου, τὴν ὁποία ἐκοινοποίησε μεταξὺ ἄλλων καὶ στοὺς Ἕλληνες εὐρωβουλευτές, εἰσηγήθη τὴν περαιτέρω «ἁπλοποίησι» τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς. Ὁ κ. Ματσάκης ἐπρότεινε στὸν Κύπριο Ὑπουργὸ τὴν σύστασι μιᾶς ὀλιγομελοῦς ἐπιτροπῆς γλωσσολόγων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἠδύναντο νὰ ἐνδιατρίψουν ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ νὰ δώσουν μιὰ ἐπιστημονικῶς ἔγκυρη πρότασι γιὰ τὸν ἐκμοντερνισμό-ἁπλοποίησι τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς.
Στὴν ἐπιστολή του, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς παρέθεσε ὡς «τροφὴ γιὰ σκέψι» τὰ ἑξῆς:
1. Νὰ καταργηθοῦν τὰ γράμματα "η" καὶ "υ" καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ τὸ γράμμα "ι".
2. Νὰ καταργηθῆ τὸ γράμμα "ω" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ γράμμα "ο".
3. Νὰ καταργηθοῦν οἱ ἑξῆς συνδυασμοὶ γραμμάτων καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ὡς ἑξῆς: "αι"—›"ε", "ει"—›"ι", "οι"—›"ι", "υι"—›"ι", "αυ"—›"αβ", "ευ"—›"εβ"
4. Νὰ καταργηθῆ ἡ χρῆσις τοῦ "γγ" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ "γκ".
5. Νὰ καταργηθῆ τὸ τελικὸ γράμμα "ς" καὶ νὰ ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τὸ γράμμα "σ".
Ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἀνωτέρω ἀλλαγῶν, ἀνέφερε ὁ εὐρωβουλευτής, τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο θὰ ἔχη μόνο 21 γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν, ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) καὶ ἕνα μόνο δίψηφο (τὸ "ου").
Ὁ κ. Ματσάκης ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἁπλοποίησις τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς «καθίσταται ἀναγκαία μέσα στὰ πλαίσια μιᾶς τάσης ἑνωτικῆς πορείας τῶν γλωσσῶν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι. Ἐπὶ πλέον, μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ θὰ καταστήση τὴν ἑλληνικὴ γραφὴ πιὸ ἁπλῆ καὶ πολὺ πιὸ εὔχρηστη. Ἰδιαίτερα ὅσον ἀφορᾷ τὴν χρῆσι ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ καὶ σὲ σχέσι μὲ μεγάλο ἀριθμὸ ἀτόμων, ποὺ ἔχουν διάφορες μορφὲς δυσλεξίας».
Γιὰ τοὺς ἀνυποψιάστους, οἱ ὁποῖοι ἴσως πιστέψουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος πολιτικὸς κόπτεται γιὰ τὴν διευκόλυνσι τῶν Ἑλλήνων στὸν χειρισμὸ τῆς γλώσσης τους, θὰ παραθέσουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὴν δήλωσι, τὴν ὁποίαν ἔκανε ὁ Γερμανοεβραῖος Σιωνιστὴς Χένρυ Κίσσινγκερ, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974, ἀπευθυνόμενος σὲ ἀκροατήριο ἐπιχειρηματιῶν στὴν Οὐάσιγκτων:
«Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀναρχικοὶ καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ἐξημερωθοῦν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο πρέπει νὰ κτυπήσουμε βαθειὰ στὶς πολιτισμικές τους ρίζες. Ἴσως τότε μπορέσουμε νὰ τοὺς ἀναγκάσουμε νὰ προσαρμοσθοῦν. Ἐννοῶ, φυσικά, νὰ κτυπήσουμε τὴν γλῶσσα τους, τὴν θρησκεία τους, τὰ πολιτισμικὰ καὶ ἱστορικά τους ἀποθέματα, ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ ἐξουδετερώσουμε τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται ἢ νὰ ἐπικρατοῦν· μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ τοὺς ἀφαιρέσουμε τὴν δυνατότητα νὰ στέκωνται ἐμπόδιο στὰ ζωτικῆς σημασίας στρατηγικά μας σχέδια στὰ Βαλκάνια, στὴν Μεσόγειο καὶ στὴν Μέση Ἀνατολή.»
Δυστυχῶς, τὰ σατανικὰ εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας σχέδια τοῦ Κίσσινγκερ ἐστέφθησαν μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία· οἱ Ἕλληνες ἔχασαν πράγματι τὴν ἱκανότητά τους νὰ ἀναπτύσσωνται, νὰ διακρίνωνται, νὰ ἐπικρατοῦν, ἀκόμη καὶ νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ἀντιδροῦν ὅταν χρειάζεται, πλὴν ἐλαχίστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων.
Ὅσο γιὰ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοῦ Κυπρίου εὐρωβουλευτοῦ περὶ ἀνάγκης ἁπλοποιήσεως τῆς γραφῆς μας, τοῦ ὑπενθυμίζουμε τὸ ἀρχαῖο ρητὸ «ἀγαθὰ κόποις κτῶνται» μήπως ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀναθεωρήση τὶς ἀπόψεις του. Οἱ Ἕλληνες, κύριε Ματσάκη, δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ κατὰ τὸ παρελθὸν ὀπαδοὶ τῆς ἥσσονος προσπαθείας, ἐν ἀντιθέσει μὲ κάποιους σημερινοὺς «προοδευτικούς», «ἐκμοντερνιστές», «ἐκσυγχρονιστές», οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναγάγει τὴν ὀκνηρία καὶ τὴν ἀνικανότητα σὲ θεσμοθετημένες ἀρετές, πρὸς τέρψιν τῶν ἐντολοδόχων τους. Ἑπὶ πλέον, ὁ Κύπριος εὐρωβουλευτὴς ὑποστηρίζει ὅτι ἡ «μεταλλαγμένη» γραφή, τὴν ὁποία προτείνει, θὰ βοηθήση τὰ ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν διάφορες μορφὲς δυσλεξίας. Ἀγνοεῖ προφανῶς ὅτι ἡ δυσλεξία, στὴν χώρα μας, ἔλαβε διαστάσεις ἐπιδημίας μετὰ τὴν τραγικὴ νύκτα τῆς 11ης Ἰανουαρίου 1982, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπεβλήθη κατὰ πραξικοπηματικὸν τρόπον τὸ «μονοτονικὸ σύστημα», τὸ ὁποῖο σημειωτέον οὔτε μονοτονικὸ εἶναι οὔτε σύστημα. Συνεπῶς, ἐὰν τὸν ἐνδιέφερε εἰλικρινῶς τὸ πρόβλημα τῆς δυσλεξίας, θὰ εἶχε προτείνει τὴν ἐπαναφορὰ τῆς γλώσσης στὴν προτέρα ὑγιῆ μορφή της, ἀντὶ τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς της, τὴν ὁποίαν μὲ περίσσεια δουλικότητα μεθοδεύει.
Ὁ Θεός, ὅπως πολὺ εὐστόχως εἶχε ἐπισημάνει ὁ Σεφέρης, μᾶς χάρισε μιὰ γλῶσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα καὶ χαριτωμένη. Κι ὅμως, πάνω σ’ αὐτὴν τὴν θεόπνευστη γλῶσσα, τὸν τελειότερο κώδικα ἐπικοινωνίας, ποὺ ἐπενόησε ποτὲ ὁ ἄνθρωπος, ἐπιτρέψαμε νὰ ἀσελγοῦν τόσο ἀσύστολα ἐνδοτικοί, ἀνίκανοι, ψοφοδεεῖς κι ἀδιάφοροι πολιτικοὶ καὶ «διανοούμενοι». Γιατί;