τοῦ Ἀναργύρου Ἀναπλιώτου, πολιτικοῦ μηχανικοῦ
Ἑσμὸς σχολιαστῶν¹, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν σχόλιο ποὺ εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος στὶς 12-5-09 στὴν «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», προσεπάθησε ἀπεγνωσμένως, ἀσκῶντας κριτικὴ σὲ μία μεγίστης σημασίας ἐκδήλωσι, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ στὶς 31-3-09, νὰ ὑποτιμήση τὴν «μητέρα γλῶσσα» τῶν γλωσσῶν τοῦ κόσμου. Τὴν ἀφορμὴ ἔλαβαν ἀπὸ τὴν λαμπρὰ εἰσήγησι τοῦ κυρίου ὁμιλητοῦ τῆς ἐκδηλώσεως ἐκείνης, τοῦ, πανευρωπαϊκοῦ κύρους καὶ ἀποδοχῆς, Ἀκαδημαϊκοῦ, Καθηγητοῦ Ἀντωνίου Κουνάδη, ὁ ὁποῖος μεταξὺ τῶν ὅσων σπουδαίων κατέθεσε, ἀνεφέρθη καὶ στὸ ὅτι «ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα θεωρεῖται ὡς ἡ πλουσιωτέρα γλῶσσα τοῦ κόσμου». Ἡ γλῶσσα τοῦ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας ποὺ ἐκφράστηκε μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, ἡ γλῶσσα τὴν ὁποία ὕμνησε ἡ Οἰκουμένη, δέχθηκε στὴν χώρα «τῆς γλωσσικῆς παράνοιας», ἀπὸ ...γλωσσολόγους, φιλολόγους καὶ λοιποὺς «εἰδικοὺς» συντάκτες τοῦ μικροῦ ἀρθριδίου ἀπίθανα, ἀντιεπιστημονικὰ σχόλια καὶ κριτική.
Ὅμως οἱ σχολιαστὲς προέταξαν… τοὺς τίτλους των μὲ ἔμφασι, στοχεύοντας νὰ ἐντυπωσιάσουν, νὰ προκαταλάβουν, νὰ δικαιολογήσουν ἐν τέλει τὴν ἡμιμάθειά τους ἢ τὴν ἔλλειψι γνώσεως, γιὰ τὴν παγκόσμια ἀναγνώρισι ὑπεροχῆς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων γλωσσῶν. Ἄλλως τε, διὰ τῆς τεθλασμένης πάντοτε, ὁραματίζονται ὅλοι οἱ ἐπίβουλοι νὰ πραγματοποιηθῆ ὁ διακαής τους πόθος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός: Μὲ τὸν ὑποβιβασμὸ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης (παντὶ τρόπῳ) καὶ τὴν προβολὴ τῆς Ἀγγλικῆς, νὰ ἐπιτευχθοῦν τελικῶς, οἱ βλέψεις, ἀντικαταστάσεως τῆς πρώτης, ἀπὸ τὴν δευτέρα!
Ἐμεῖς δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν πτυχὴ ἐκείνη «περὶ τοῦ πλούτου τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης», ἢ ὄχι. Ἄλλως τε, ἐπειδὴ τὰ ἄρρητ’ ἀθέμιτα περὶ ὑπεροχῆς τῆς Ἀγγλικῆς συνεχίστηκαν στὸν Τύπο ἐπὶ μακρὸν χρονικὸ διάσημα, οἱ διάφοροι τιμητὲς τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ποὺ παρήλασαν στὶς στῆλες τῶν ἐφημερίδων, ἔλαβαν τὶς… δέουσες ἀπαντήσεις ἀπὸ τοὺς Πανεπιστημιακούς μας Καθηγητὲς καθὼς καὶ ἄλλους. Ἔχοντας ὅμως μείνει κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν ἄγνοια τόσων μάλιστα… «εἰδικῶν»², ποὺ κόπτονται γιὰ τὴν ἐπικράτησι τῆς Ἀγγλικῆς, δηλώνουμε πὼς ἀντιληφθήκαμε τὴν εἰλικρίνεια τῶν σχολιαστῶν ὅσον ἀφορᾶ τὸν στόχο τῶν κειμένων τους, ἀλλὰ καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἰδεολογικὸ αὐτοπροσδιορισμό τους. Ἀπορρίπτουμε ὅμως μὲ ἀποτροπιασμὸ τὴν τακτικὴ αὐτῶν καὶ ὅσων ἄλλων, ποὺ κατὰ καιροὺς ἐμφανίζονται στὸν Τύπο -ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ πολλαπλᾶ προσωπεῖα τους ἀποκαλύπτονται- γιὰ νὰ κρίνουν κατὰ τὸ δοκοῦν πρόσωπα καὶ καταστάσεις, γιὰ νὰ φιμώσουν ἀλήθειες, νὰ παραπλανήσουν τὴν κοινὴ γνώμη, νὰ συσκοτίσουν, νὰ ἀδολεσχίσουν καὶ τέλος νὰ ἀποτρέψουν ἐνέργειες ἐξόδου τῶν παιδιῶν μας ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀναπηρία καὶ γενικῶς τὴν ἀπαιδευσία. Ἐκεῖνο πάντως ποὺ θέλει νὰ ὑπομνήση τὸ παρὸν δημοσίευμα εἶναι ὁ τρόπος τῆς παρουσίας των καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπορρίπτουμε τὸν χλευασμὸ εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης, ὅτι «Τὸ βιβλίο Γκίνες δὲν ἀναφέρει ὡς πλουσιώτερη τὴν Ἑλληνικὴ ἀλλὰ τὴν Ἀγγλική», μετὰ βδελυγμίας.
Θεωρῶντας ἄκρως ὑποτιμητικὴ τὴν περαιτέρω ἐνασχόλησί μας μὲ αὐτοὺς καὶ ὅσους ἄλλους ἀγνοοῦν ἕνα θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο, ἔχουν γραφῆ πολλὰ καὶ ὀγκώδη ἔργα, ποὺ βεβαίως ἀποτελοῦν καρπὸ ἐνδελεχοῦς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης περὶ τῆς μοναδικότητος τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, θὰ τοὺς ὑποδείξουμε νὰ φροντίσουν γιὰ τὴν ὀφειλομένη ἐκ μέρους τους, σχετικὴ ἐνημέρωσι. Διότι εἶναι πολὺ προκλητικὴ τόση ἐσκεμμένη ἄγνοια ἐκ μέρους… ἐπαϊόντων, ἀλλὰ καὶ τέτοια ἀπαιδευσία.
Ἄλλως τε, κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη, «ἔστι γὰρ ἀπαιδευσία τὸ μὴ γινώσκειν τίνων δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν καὶ τίνων οὐ δεῖ»(Μετὰ τὰ φυσικὰ 1006 α΄ 6-8). Ὅταν κατεδείχθη μάλιστα πὼς ἡ ἐνασχόλησις πλέον μὲ τὴν γλῶσσα μας, πολλῶν καὶ διαφόρων... ὀντοτήτων, δὲν εἶναι γιὰ τὴν διάσωσί της ἢ διότι ἐξωργίσθησαν γιὰ τὸν εὐτελισμό της.
Ὡστόσο, πληροφοροῦμεν καὶ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ὑπογράφουν τὴν Ὁμαδικὴ ἐπιστολὴ στὴν ἔγκριτη ἐφημ. «ΒΗΜΑ» στὶς 11/9/09: Ὁ ἀπίθανος κατάλογος ὀνομάτων ποὺ ἐπιστρατεύτηκαν καὶ σ’ αὐτόν, ἔρχονται ἀρωγοὶ στὶς «εὐγενεῖς» προσπάθειες τῶν πρώτων σχολιαστῶν …ἐραστῶν τῆς Ἀγγλικῆς μὲ τὸ φαιδρότατο κείμενό τους, «Διάλογοι περὶ Ἑλληνικῆς Γλώσσας» ὅπως καὶ κάποιες ἀνάξιες σχολιασμοῦ μεμονωμένες ἐπιστολὲς τῶν: (στὴν Ἐλευθεροτυπία 31/9/09) κ. Ν. Σαραντάκου, συγγραφέως–μεταφραστοῦ, κ. Σοφ. Οἰκονομίδη (Ἐλευθεροτυπία 24/9/09), κ. Παν. Βογιατζῆ, Ἀποφοίτου Λυκείου (Ἐλευθεροτυπία 21/08/09). Καὶ τοὺς καθιστοῦμε ἐνήμερους, ὡς ὤφειλαν γιά:
1) Τὴν προτροπὴ τοῦ διανοητοῦ τῆς Γαλλίας Βολταίρου, ποὺ φιλοδοξοῦσε «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα νὰ γίνη ἡ κοινὴ πάντων τῶν λαῶν». Διότι προφανῶς, ἐγνώριζε τὴν ὑψηλὴ θέσι, τὴν ὁποία κατέχει παγκοσμίως, κάτι ποὺ οἱ τιτλομανεῖς ἀρθρογράφοι ἀπαξιώνουν, προκλητικῶς.
2) Τὴν βαρυσήμαντη δήλωσι τῆς Γαλλίδας Ἀκαδημαϊκοῦ Ζακλὺν ντὲ Ρομιγὺ πὼς «ὅλος ὁ κόσμος πρέπει νὰ μάθη ἑλληνικά, διότι ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα βοηθάει, νὰ καταλάβη κάθε λαὸς τὴν δική του Γλῶσσα».
3) Τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ δεσπόζει στὸ Πανεπιστήμιο (la Trobe) τῆς Μελβούρνης, ἡ ὁποία συνιστᾷ: «Learn Greek to improve your English», τουτέστιν «μάθετε ἑλληνικὰ γιὰ νὰ βελτιώσετε τὰ ἀγγλικά σας»!!!
4) Τὸ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ, πρὸ πολλοῦ ἐπληροφόρησε πὼς «οἱ Η/Υ δέχονται τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ὡς μοναδικὸ ἠχητικὸ καὶ λεκτικὸ κώδικα ἐπικοινωνίας, ὡς τὴν μόνη γλῶσσα ποὺ βοηθάει στὴν ἐξέλιξι τῶν νέων Πανεπιστημῶν, ἀφοῦ οἱ «κομπιοῦτερς» προηγμένης Τεχνολογίας μποροῦν νὰ δεχθοῦν νοηματικῶς μόνον αὐτήν»!
5) Συνιστοῦμε ἀγανακτισμένοι σὲ ὅλους τοὺς προαναφερομένους, δύο σπουδαῖα συγγράμματα. Τὸ πρῶτο φέρει τὸν τίτλο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Τὸ δεύτερο: «ΚΑΤΑ ΜΟΝΟΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΚΤΟΝΩΝ».
Ἡ σπουδαιότης τῶν βιβλίων αὐτῶν ἔγκειται στὶς μακροχρόνιες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες ποὺ περιέχονται σ’ αὐτὰ καί, τὰ πορίσματα, τὰ ὁποῖα ἐξήγαγαν ἐπιστήμονες ἀπὸ τὸ «ΑΝΟΙΧΤΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» Ἰνστιτοῦτο Ὁμαδικῆς Ἀναλύσεως Ἀθηνῶν, Τακτικὸ Μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἰνστιτούτων ( E.G.A.T.I.N). Εἶναι καρπὸς ἀνησυχίας ἐρευνητῶν, ἡ ὁποία προκλήθηκε ὅταν τὰ σοβαρὰ φαινόμενα ποὺ ὑπὸ μορφὴν ἐπιδημίας ἐνέσκηψαν στὴν Γλωσσικὴ καὶ ἐν γένει Παιδεία μας, κατέστησαν ἀδήριτη τὴν ἀνάγκη νὰ ἀποτελέσουν αὐτὰ ἀντικείμενο ἐρεύνης, τῶν θετικῶν Ἐπιστημῶν⁵ (τῆς ψυχιατρικῆς, νευρογλωσσολογίας, ψυχογλωσσολογίας). Τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτουν στὰ δύο αὐτὰ ἔργα εἶναι ἀπολύτως τεκμηριωμένα μέσα ἀπὸ μελέτες καὶ ἔρευνες ποὺ ἀμέτρητοι ἐπιστήμονες διεξήγαγαν ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν καὶ ἔφεραν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλὰ καὶ ὀργανωμένα ἐρευνητικὰ προγράμματα καθὼς καὶ βιβλιογραφία. Ἐμεῖς, μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν δημοσιοποίησι στὸν Τύπο τῶν ἐπιστολῶν καὶ τῶν ὀνομάτων τῶν ὑποτιμητῶν τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ἔχουμε ἐξοργισθῆ γιὰ τὴν συντεχνία, τὴν ἀδιαφορία μὲ τὴν ὁποία παρακολουθοῦν τὴν πρωτοφανῆ ὑποβάθμισι τῆς Παιδείας μας καὶ τὸ γεγονὸς τῆς γλωσσικῆς μας διαλύσεως.
Ὅσα κατηγγέλθησαν στὴν ἐκδήλωσι τοῦ κορυφαίου Ἱδρύματος τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ὅπου ἐκτὸς ἀπὸ τὴν παράθεσι τῶν στοιχείων προτάθηκαν καὶ συγκεκριμένες λύσεις ἀπὸ τὸν διαπρεπῆ Ἀκαδημαϊκό-Καθηγητὴ κ. Κουνάδη, ὅλα πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουν στοὺς (ἐπίκουρους γλωσσολόγους, φιλολόγους, ἱστορικούς, κ.λπ.) πὼς ἡ μοναδικότης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ὡς θεμελιακοῦ στοιχείου τῆς παγκοσμίου διανοήσεως τῶν λαῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν, ἀναγνωρίζεται διεθνῶς. Καὶ τοὺς τονίζουμε, συνιστῶντας τους νὰ τὸ ἔχουν κατὰ νοῦν, πώς:
Ἑσμὸς σχολιαστῶν¹, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν σχόλιο ποὺ εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος στὶς 12-5-09 στὴν «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», προσεπάθησε ἀπεγνωσμένως, ἀσκῶντας κριτικὴ σὲ μία μεγίστης σημασίας ἐκδήλωσι, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ στὶς 31-3-09, νὰ ὑποτιμήση τὴν «μητέρα γλῶσσα» τῶν γλωσσῶν τοῦ κόσμου. Τὴν ἀφορμὴ ἔλαβαν ἀπὸ τὴν λαμπρὰ εἰσήγησι τοῦ κυρίου ὁμιλητοῦ τῆς ἐκδηλώσεως ἐκείνης, τοῦ, πανευρωπαϊκοῦ κύρους καὶ ἀποδοχῆς, Ἀκαδημαϊκοῦ, Καθηγητοῦ Ἀντωνίου Κουνάδη, ὁ ὁποῖος μεταξὺ τῶν ὅσων σπουδαίων κατέθεσε, ἀνεφέρθη καὶ στὸ ὅτι «ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα θεωρεῖται ὡς ἡ πλουσιωτέρα γλῶσσα τοῦ κόσμου». Ἡ γλῶσσα τοῦ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας ποὺ ἐκφράστηκε μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, ἡ γλῶσσα τὴν ὁποία ὕμνησε ἡ Οἰκουμένη, δέχθηκε στὴν χώρα «τῆς γλωσσικῆς παράνοιας», ἀπὸ ...γλωσσολόγους, φιλολόγους καὶ λοιποὺς «εἰδικοὺς» συντάκτες τοῦ μικροῦ ἀρθριδίου ἀπίθανα, ἀντιεπιστημονικὰ σχόλια καὶ κριτική.
Ὅμως οἱ σχολιαστὲς προέταξαν… τοὺς τίτλους των μὲ ἔμφασι, στοχεύοντας νὰ ἐντυπωσιάσουν, νὰ προκαταλάβουν, νὰ δικαιολογήσουν ἐν τέλει τὴν ἡμιμάθειά τους ἢ τὴν ἔλλειψι γνώσεως, γιὰ τὴν παγκόσμια ἀναγνώρισι ὑπεροχῆς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων γλωσσῶν. Ἄλλως τε, διὰ τῆς τεθλασμένης πάντοτε, ὁραματίζονται ὅλοι οἱ ἐπίβουλοι νὰ πραγματοποιηθῆ ὁ διακαής τους πόθος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός: Μὲ τὸν ὑποβιβασμὸ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης (παντὶ τρόπῳ) καὶ τὴν προβολὴ τῆς Ἀγγλικῆς, νὰ ἐπιτευχθοῦν τελικῶς, οἱ βλέψεις, ἀντικαταστάσεως τῆς πρώτης, ἀπὸ τὴν δευτέρα!
Ἐμεῖς δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν πτυχὴ ἐκείνη «περὶ τοῦ πλούτου τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης», ἢ ὄχι. Ἄλλως τε, ἐπειδὴ τὰ ἄρρητ’ ἀθέμιτα περὶ ὑπεροχῆς τῆς Ἀγγλικῆς συνεχίστηκαν στὸν Τύπο ἐπὶ μακρὸν χρονικὸ διάσημα, οἱ διάφοροι τιμητὲς τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ποὺ παρήλασαν στὶς στῆλες τῶν ἐφημερίδων, ἔλαβαν τὶς… δέουσες ἀπαντήσεις ἀπὸ τοὺς Πανεπιστημιακούς μας Καθηγητὲς καθὼς καὶ ἄλλους. Ἔχοντας ὅμως μείνει κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν ἄγνοια τόσων μάλιστα… «εἰδικῶν»², ποὺ κόπτονται γιὰ τὴν ἐπικράτησι τῆς Ἀγγλικῆς, δηλώνουμε πὼς ἀντιληφθήκαμε τὴν εἰλικρίνεια τῶν σχολιαστῶν ὅσον ἀφορᾶ τὸν στόχο τῶν κειμένων τους, ἀλλὰ καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἰδεολογικὸ αὐτοπροσδιορισμό τους. Ἀπορρίπτουμε ὅμως μὲ ἀποτροπιασμὸ τὴν τακτικὴ αὐτῶν καὶ ὅσων ἄλλων, ποὺ κατὰ καιροὺς ἐμφανίζονται στὸν Τύπο -ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ πολλαπλᾶ προσωπεῖα τους ἀποκαλύπτονται- γιὰ νὰ κρίνουν κατὰ τὸ δοκοῦν πρόσωπα καὶ καταστάσεις, γιὰ νὰ φιμώσουν ἀλήθειες, νὰ παραπλανήσουν τὴν κοινὴ γνώμη, νὰ συσκοτίσουν, νὰ ἀδολεσχίσουν καὶ τέλος νὰ ἀποτρέψουν ἐνέργειες ἐξόδου τῶν παιδιῶν μας ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀναπηρία καὶ γενικῶς τὴν ἀπαιδευσία. Ἐκεῖνο πάντως ποὺ θέλει νὰ ὑπομνήση τὸ παρὸν δημοσίευμα εἶναι ὁ τρόπος τῆς παρουσίας των καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπορρίπτουμε τὸν χλευασμὸ εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης, ὅτι «Τὸ βιβλίο Γκίνες δὲν ἀναφέρει ὡς πλουσιώτερη τὴν Ἑλληνικὴ ἀλλὰ τὴν Ἀγγλική», μετὰ βδελυγμίας.
Θεωρῶντας ἄκρως ὑποτιμητικὴ τὴν περαιτέρω ἐνασχόλησί μας μὲ αὐτοὺς καὶ ὅσους ἄλλους ἀγνοοῦν ἕνα θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο, ἔχουν γραφῆ πολλὰ καὶ ὀγκώδη ἔργα, ποὺ βεβαίως ἀποτελοῦν καρπὸ ἐνδελεχοῦς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης περὶ τῆς μοναδικότητος τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, θὰ τοὺς ὑποδείξουμε νὰ φροντίσουν γιὰ τὴν ὀφειλομένη ἐκ μέρους τους, σχετικὴ ἐνημέρωσι. Διότι εἶναι πολὺ προκλητικὴ τόση ἐσκεμμένη ἄγνοια ἐκ μέρους… ἐπαϊόντων, ἀλλὰ καὶ τέτοια ἀπαιδευσία.
Ἄλλως τε, κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη, «ἔστι γὰρ ἀπαιδευσία τὸ μὴ γινώσκειν τίνων δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν καὶ τίνων οὐ δεῖ»(Μετὰ τὰ φυσικὰ 1006 α΄ 6-8). Ὅταν κατεδείχθη μάλιστα πὼς ἡ ἐνασχόλησις πλέον μὲ τὴν γλῶσσα μας, πολλῶν καὶ διαφόρων... ὀντοτήτων, δὲν εἶναι γιὰ τὴν διάσωσί της ἢ διότι ἐξωργίσθησαν γιὰ τὸν εὐτελισμό της.
Ὡστόσο, πληροφοροῦμεν καὶ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ὑπογράφουν τὴν Ὁμαδικὴ ἐπιστολὴ στὴν ἔγκριτη ἐφημ. «ΒΗΜΑ» στὶς 11/9/09: Ὁ ἀπίθανος κατάλογος ὀνομάτων ποὺ ἐπιστρατεύτηκαν καὶ σ’ αὐτόν, ἔρχονται ἀρωγοὶ στὶς «εὐγενεῖς» προσπάθειες τῶν πρώτων σχολιαστῶν …ἐραστῶν τῆς Ἀγγλικῆς μὲ τὸ φαιδρότατο κείμενό τους, «Διάλογοι περὶ Ἑλληνικῆς Γλώσσας» ὅπως καὶ κάποιες ἀνάξιες σχολιασμοῦ μεμονωμένες ἐπιστολὲς τῶν: (στὴν Ἐλευθεροτυπία 31/9/09) κ. Ν. Σαραντάκου, συγγραφέως–μεταφραστοῦ, κ. Σοφ. Οἰκονομίδη (Ἐλευθεροτυπία 24/9/09), κ. Παν. Βογιατζῆ, Ἀποφοίτου Λυκείου (Ἐλευθεροτυπία 21/08/09). Καὶ τοὺς καθιστοῦμε ἐνήμερους, ὡς ὤφειλαν γιά:
1) Τὴν προτροπὴ τοῦ διανοητοῦ τῆς Γαλλίας Βολταίρου, ποὺ φιλοδοξοῦσε «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα νὰ γίνη ἡ κοινὴ πάντων τῶν λαῶν». Διότι προφανῶς, ἐγνώριζε τὴν ὑψηλὴ θέσι, τὴν ὁποία κατέχει παγκοσμίως, κάτι ποὺ οἱ τιτλομανεῖς ἀρθρογράφοι ἀπαξιώνουν, προκλητικῶς.
2) Τὴν βαρυσήμαντη δήλωσι τῆς Γαλλίδας Ἀκαδημαϊκοῦ Ζακλὺν ντὲ Ρομιγὺ πὼς «ὅλος ὁ κόσμος πρέπει νὰ μάθη ἑλληνικά, διότι ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα βοηθάει, νὰ καταλάβη κάθε λαὸς τὴν δική του Γλῶσσα».
3) Τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ δεσπόζει στὸ Πανεπιστήμιο (la Trobe) τῆς Μελβούρνης, ἡ ὁποία συνιστᾷ: «Learn Greek to improve your English», τουτέστιν «μάθετε ἑλληνικὰ γιὰ νὰ βελτιώσετε τὰ ἀγγλικά σας»!!!
4) Τὸ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ, πρὸ πολλοῦ ἐπληροφόρησε πὼς «οἱ Η/Υ δέχονται τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ὡς μοναδικὸ ἠχητικὸ καὶ λεκτικὸ κώδικα ἐπικοινωνίας, ὡς τὴν μόνη γλῶσσα ποὺ βοηθάει στὴν ἐξέλιξι τῶν νέων Πανεπιστημῶν, ἀφοῦ οἱ «κομπιοῦτερς» προηγμένης Τεχνολογίας μποροῦν νὰ δεχθοῦν νοηματικῶς μόνον αὐτήν»!
5) Συνιστοῦμε ἀγανακτισμένοι σὲ ὅλους τοὺς προαναφερομένους, δύο σπουδαῖα συγγράμματα. Τὸ πρῶτο φέρει τὸν τίτλο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Τὸ δεύτερο: «ΚΑΤΑ ΜΟΝΟΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΚΤΟΝΩΝ».
Ἡ σπουδαιότης τῶν βιβλίων αὐτῶν ἔγκειται στὶς μακροχρόνιες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες ποὺ περιέχονται σ’ αὐτὰ καί, τὰ πορίσματα, τὰ ὁποῖα ἐξήγαγαν ἐπιστήμονες ἀπὸ τὸ «ΑΝΟΙΧΤΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» Ἰνστιτοῦτο Ὁμαδικῆς Ἀναλύσεως Ἀθηνῶν, Τακτικὸ Μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἰνστιτούτων ( E.G.A.T.I.N). Εἶναι καρπὸς ἀνησυχίας ἐρευνητῶν, ἡ ὁποία προκλήθηκε ὅταν τὰ σοβαρὰ φαινόμενα ποὺ ὑπὸ μορφὴν ἐπιδημίας ἐνέσκηψαν στὴν Γλωσσικὴ καὶ ἐν γένει Παιδεία μας, κατέστησαν ἀδήριτη τὴν ἀνάγκη νὰ ἀποτελέσουν αὐτὰ ἀντικείμενο ἐρεύνης, τῶν θετικῶν Ἐπιστημῶν⁵ (τῆς ψυχιατρικῆς, νευρογλωσσολογίας, ψυχογλωσσολογίας). Τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτουν στὰ δύο αὐτὰ ἔργα εἶναι ἀπολύτως τεκμηριωμένα μέσα ἀπὸ μελέτες καὶ ἔρευνες ποὺ ἀμέτρητοι ἐπιστήμονες διεξήγαγαν ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν καὶ ἔφεραν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλὰ καὶ ὀργανωμένα ἐρευνητικὰ προγράμματα καθὼς καὶ βιβλιογραφία. Ἐμεῖς, μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν δημοσιοποίησι στὸν Τύπο τῶν ἐπιστολῶν καὶ τῶν ὀνομάτων τῶν ὑποτιμητῶν τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ἔχουμε ἐξοργισθῆ γιὰ τὴν συντεχνία, τὴν ἀδιαφορία μὲ τὴν ὁποία παρακολουθοῦν τὴν πρωτοφανῆ ὑποβάθμισι τῆς Παιδείας μας καὶ τὸ γεγονὸς τῆς γλωσσικῆς μας διαλύσεως.
Ὅσα κατηγγέλθησαν στὴν ἐκδήλωσι τοῦ κορυφαίου Ἱδρύματος τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ὅπου ἐκτὸς ἀπὸ τὴν παράθεσι τῶν στοιχείων προτάθηκαν καὶ συγκεκριμένες λύσεις ἀπὸ τὸν διαπρεπῆ Ἀκαδημαϊκό-Καθηγητὴ κ. Κουνάδη, ὅλα πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουν στοὺς (ἐπίκουρους γλωσσολόγους, φιλολόγους, ἱστορικούς, κ.λπ.) πὼς ἡ μοναδικότης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ὡς θεμελιακοῦ στοιχείου τῆς παγκοσμίου διανοήσεως τῶν λαῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν, ἀναγνωρίζεται διεθνῶς. Καὶ τοὺς τονίζουμε, συνιστῶντας τους νὰ τὸ ἔχουν κατὰ νοῦν, πώς:
«ΑΜΑΡΤΙΗΣ ΑΙΤΙΗ Η ΑΜΑΘΙΗ ΤΟΥ ΚΡΕΣΣΟΝΟΣ»
δηλ. «Τῆς ἀμαρτίας αἰτία ἡ ἀμάθεια τοῦ καλυτέρου» (Δημόκριτος )
Ὡστόσο, μὲ τὴν ἀπεγνωσμένη προσπάθεια ὑπερτιμήσεως τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης, βεβαίως καὶ τῆς εὐρείας χρήσεως τῶν …γκρήκλις, κατεδείχθησαν εἰσέτι, οἱ συγκλίνουσες τῶν ξένων καὶ ντόπιων σκευωριῶν, οἱ ὁποῖες ἐστόχευαν στὸν ἀφανισμὸ τῆς Ἑλληνικῆς, πάντα μέσῳ τῶν ἀλλεπαλλήλων καὶ ἀντισυνταγματικῶν γλωσσικῶν μεταρρυθμίσεων. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὴ πλέον ἡ ἄποψις πὼς ἡ σημερινὴ διδασκαλία καὶ ἐκμάθησις τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, αὐτοῦ του μονοτονικοῦ ἐπινοήματος ποὺ ἀποκαλεῖται ΔΗΜΟΤΙΚΗ «ἀπευθύνεται σὲ διανοητικῶς καθυστερημένους», θὰ ὑπογραμμίσουμε τὴν ἀλάνθαστη ρῆσι τοῦ Ἀντισθένους πὼς «Ποτὲ ἔθνος δὲν διαστρέφει τὴν γλῶσσα του χωρὶς νὰ διαστρέψη ἐν ταυτῷ καὶ τὴν Παιδεία του».³
Γιὰ τοῦτο ἂς ἀσχοληθοῦν καὶ ἂς ἀνησυχήσουν γιὰ τὰ ἐπικίνδυνα πλέον φαινόμενα τῶν τελευταίων καιρῶν στὸν τόπο μας. Διότι, ὅπου ἡ Παιδεία ὑποχωρεῖ (καὶ σήμερα στὴν πατρίδα μας δὲν ὑπάρχει Παιδεία κατὰ κοινὴ διαμαρτυρία) ἐκεῖ φουντώνει καὶ ἐνδημεῖ ἡ Τρομοκρατία. Καὶ τὸ ἐγειρόμενο ἀδυσώπητο ἐρώτημα πρὸς ὅλους ὅσους προκαλοῦν ὀργὴ γιὰ τὴν σιωπή τους ἐνώπιον τοῦ δράματος τῆς Παιδείας μας: Πῶς ἀνέχονται τόσα χρόνια τὴν κακοποίησι τῆς γλώσσης τοῦ ἔθνους μας, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται μὲ τὴν ἐκμάθησί της ἀπὸ αὐτὸ τὸ… Δημοτικὸ Σχολεῖο, ὑποβοηθῶντας τοιουτοτρόπως τοὺς δολιοφθορεῖς νὰ πραγματοποιοῦν σήμερα τὸν ἐκλατινισμό της; Γιατί δὲν ἐπανεστάτησαν γιὰ ὅ,τι συνετελέσθη στὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ἐν ὀνόματι τῆς Δημοτικῆς καὶ ἀπαθῶς παρακολουθοῦν, εἴκοσι ὀκτὼ καὶ πλέον χρόνια νὰ διδάσκεται στὴν ἐκπαίδευσι αὐτὴ ἡ ἐμπειρική, ἡ ἀμέθοδος διδασκαλία της; Δὲν ἔρχονται τοιουτοτρόπως ἀρωγοὶ... σὲ ἐξωελληνικὲς ἰδεολογίες καὶ προτάσεις, ὅπως ἐκείνη, τῆς τέως Ἐπιτρόπου τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι, νὰ καθιερωθῆ ἡ Ἀγγλικὴ ὡς «δεύτερη ἐπίσημη γλῶσσα τῆς Ἑλλάδος», δηλαδὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται;
Ἡ ἐν λόγῳ κυρία, ἡ ὁποία ἐδέχθη καταιγισμὸ ἐπικρίσεων ἀπὸ τοὺς Πανεπιστημιακούς μας καὶ ἄλλους ἐπωνύμους, μὲ ἄρθρο της στὶς 24.3.2002 στὸ «ΒΗΜΑ» τῆς Κυριακῆς ἐπέμενε στὴν ἀρχική της πρότασι. Μετὰ μανίας, γιὰ τρίτη φορὰ μάλιστα (καθὼς ἔλεγαν τὰ σχόλια), ὑπεστήριξε τὴν πρότασί της καὶ στὸ συνέδριο τῆς Νεολαίας τοῦ ΠΑΣΟΚ.
Ὅμως, ἐπειδὴ «Ἐκ τῶν γραμμάτων γεννᾶται ἡ προκοπὴ μὲ τὴν ὁποίαν λάμπουν τὰ ἐλεύθερα ἔθνη» (Ρήγας Βελεστινλῆς), ἀναμένουμε ἀπὸ τὴν κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου, ὡς Ὑπουργοῦ Παιδείας τῆς Ἑλλάδος πλέον σήμερα, νὰ γράψη Ἱστορία, φέροντας τὴν ἀνατροπὴ στὰ δεινὰ ποὺ κατακλύζουν τὴν Παιδεία μας καί, στὴν πνευματικὴ παραλυσία ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν γλωσσικὴ ἐξάρθρωσι, ἀλλοίωσι καὶ διάλυσι.⁴
Τὰ δημοσιεύματα αὐτῶν ποὺ προσπάθησαν νὰ μεταθέσουν ἀλλοῦ τὴν σημασία, τὴν βαρύτητα τῆς ἐκδηλώσεως καὶ τὴν διαμαρτυρία τοῦ κορυφαίου Πνευματικοῦ Ἱδρύματος τῆς χώρας, ἀπέτυχαν τοῦ σκοποῦ τους. Ἡ πνευματική, πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία στὶς 31-3-2009 κατέκλυσε κυριολεκτικῶς τὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ καὶ παρηκολούθησε καθηλωμένη τὸν διαπρεπῆ καθηγητὴ Ἀντώνιο Κουνάδη, ἔχοντας αἰσθανθῆ τὸ ρῖγος ἀπ’ τὰ τεκμήρια διαλύσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκπαιδεύσεως, συνειδητοποίησε τὴν βαρειά, δική της εὐθύνη. Γιὰ τοῦτο, ἤρθη στὸ ὕψος τῶν μηνυμάτων ποὺ ἐξέπεμψε ὁ ἐκλεκτὸς εἰσηγητής, ὁ ὁποῖος ὑπέδειξε τρόπους ἐξόδου τῆς γλωσσικῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν ἐσχάτη παρακμή.
Ἂς μεριμνήσουν οἱ ἀρθρογράφοι τιμητὲς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης νὰ ἀρθοῦν καὶ αὐτοί, στὸ …ὕψος ποὺ ἀπαιτοῦν οἱ καιροί. Τὰ Γκρήκλις, γιὰ τὰ ὁποῖα τὰ Πανεπιστημιακά μας Ἱδρύματα προσφάτως ἀνησύχησαν, εἶναι καρπὸς τῆς ἀδιαφορίας γιὰ τὴν ἕως σήμερα συντελεσθεῖσα καταστροφὴ τῆς Γλώσσης μας. Γεγονὸς ποὺ προσπερνοῦν ἀδιάφορα οἱ… εἰδικοὶ καὶ μή, οἱ ὁποῖοι ἐπὶ μῆνες ἀναλώθηκαν γιὰ νὰ μᾶς βεβαιώσουν, πώς, αὐτοὶ συνεχίζουν νὰ χορεύουν ἀμέριμνοι στὸν πάνω ὄροφο... Ὅπως… τότε ἐχόρευαν ἀμέριμνοι στὸν ἐπάνω ὄροφο τοῦ Τιτανικοῦ, ὁ ὁποῖος, «τορπιλλισμένος», εἶχε… ἀρχίσει νὰ βυθίζεται!
Σημειώσεις
1. Τὴν ἐπιστολὴ τῶν σχολιαστῶν, σημειώνει ἡ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», ὑπογράφουν «ἀνάμεσα σὲ ἄλλους» οἱ: Βασ. Ἀργυρόπουλος (Λεξικογράφος), Ἀντ. Γαζάκης (Φιλόλογος), Βάϊος Λιάπης (Καθ. Ἀρχ. Ἑλλ/κῆς Φιλολογίας στὸ Μόντρεαλ), Κώσ. Λουκέρης (Ἐκπ/κός–Πολ. Ἐπιστήμων), Φοῖβος Παναγιωτίδης (Ἐπίκ. Καθ. Γλωσσολογίας), Θαν. Πρωτόπαπας (Ἐρευνητὴς Ἰνστιτούτου Ἐπεξεργασίας τοῦ Λόγου), Μαρῖνος Σαριγιάννης (Ἱστορικός), Νῖκ. Σαραντᾶκος (συγγραφεύς–μεταφραστής).
2. «Εἰδικότης ἐν Ἑλλάδι»: συγκεντρωμένη ἄγνοια ἐπὶ ἑνὸς θέματος (Ἐμμανουὴλ Ροΐδης)
3. Οἱ σχολιαστὲς τῆς ἐκδηλώσεως ὤφειλαν (τοὐλάχιστον ὅσοι ἐδήλωσαν εἰδικοὶ) νὰ ἔχουν σταθῆ μὲ πολλὴ περίσκεψι ἀπέναντι στὶς ἔρευνες ποὺ ἔχουν ἰδῆ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὰ τελευταῖα χρόνια, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν στὸν ἐντοπισμὸ καὶ στὴν περιγραφή, ἀλλὰ καὶ στὴν γνωμάτευσι, σχετικῶς μὲ παράδοξα φαινόμενα ποὺ ἐπισυμβαίνουν στὸν μαθητικὸ πληθυσμό. Καὶ νὰ ἐπισημάνουμε τὴν βαρύτητα μιᾶς πολὺ ἀνησυχητικῆς εἰδήσεως, ποὺ πρὸ πολλοῦ καιροῦ ἐκυκλοφόρησε: Στὶς Η.Π.Α., μελέτες τῶν τελευταίων ἐτῶν ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἐγκληματικότης αὐξάνεται μὲ τὴν ἀγραμματοσύνη ἢ τὴν στρεβλὴ Παιδεία, καὶ πολλοὶ μάλιστα ἐγκληματίες ὁμολογοῦν ὅτι ἡ ἀδυναμία τους νὰ ἐκφρασθοῦν κατέληγε στὴν βία καὶ στὸ ἔγκλημα ποὺ ἀποτελοῦσε τὴν μοναδικὴ ἔκφρασί τους»!
4. Μὴ παραθεωροῦμε ὅτι: Ὡς καὶ ὁ πρώην ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τοῦ «μονοτονικοῦ» (βουλευτὴς τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τὸ 1982-84 ) κ. Κων/νος Νικολάου ἐδήλωσε ἀπερίφραστα καὶ ἔντονα ὅτι, «ὁ τρόπος ποὺ ψηφίσθηκε στὴν Βουλὴ τὸ 172 Προεδρικὸ Διάταγμα, ἦταν ἐντελῶς ἀντιδημοκρατικός, ἀπαράδεκτος καὶ ἔνοχος» (Ἐφημ. Χριστιανική, 2-9-1983. Ἀλλὰ καὶ ὁ τέως Ὑπουργὸς Παιδείας κ. Πέτρος Εὐθυμίου, τὴν διὰ νόμου ἐπιβολὴ τῆς μονοτονικῆς γραφῆς ἐκ μέρους τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τὴν ἐθεώρησε ὡς πλῆγμα.
5. Ὁ Werner Heisenberg, ἕνας ἐκ τῶν πατέρων τῆς κβαντομηχανικῆς, πρὶν ἀπὸ ἀρκετὲς δεκαετίες, στὸν λόφο τῆς Πνύκας καὶ στὸ κέντρο Πυρηνικῶν ἐρευνῶν ὅπου ἔδωσε τὶς διαλέξεις του, ἐντυπωσίασε. Ὁ λόγος τοῦ ἐντυπωσιασμοῦ ὀφείλεται ἕως σήμερα στὴν πρωταρχικὴ σημασία, τὴν ὁποία ἔδινε ὁ μεγάλος αὐτὸς θετικὸς ἐπιστήμων στὴν ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, ὄχι μόνο στὴν Ἐπιστήμη, ἀλλὰ καὶ στὴν καθημερινὴ ζωή. Εἶναι δὲ καταγεγραμμένο ὅτι, μὲ γλαφυρὸ καὶ ἐπαγωγικὸ τρόπο ἐπεσήμαινε τὰ ἐπακόλουθα τῆς ἐλλείψεως σωστοῦ καὶ καταλλήλου γλωσσικοῦ ὀργάνου καί, τὸν ρόλο τῆς γλώσσης γιὰ τὸ «ὀρθῶς διανοεῖσθαι», γιὰ τὸ «ὀρθῶς κοινωνεῖν», καθὼς ὁ Ἀριστοτέλης ὁρίζει.
