τῆς κ. Κυριακῆς Παπαδοπούλου
Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας,
Ἀπεφάσισα νὰ σᾶς ἐνοχλήσω διότι ὡς πολίτης νοιώθω ὅτι βάλλομαι ἀπὸ κάθε πλευρά. Πρωτίστως ὅμως νοιώθω ὅτι βάλλεται ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ λογική μου.
Κατάγομαι ἀπὸ Ἕλληνες πρόσφυγες τοῦ Πόντου. Γνωρίζω, ὅσο λίγοι δυστυχῶς, τὸ τί σημαίνει νὰ βάλλεται ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ἐλευθερία. Γνωρίζω καὶ κατανοῶ ὅσο λίγοι ἴσως στὴν Πατρίδα μου, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, τὸν κατατρεγμό. Γνωρίζω κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τὸν διωγμό, τὴν φτώχεια, τὴν πεῖνα. Γνωρίζω τί σημαίνει ἡ ἀπώλεια γονέως σὲ μάχη. Ὁ πατέρας μου εἶναι ὀρφανὸς κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀπὸ τὰ ὀκτώ του χρόνια. Διότι ὁ δικός του πατέρας πότισε μὲ τὸ αἷμα του τὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας μας.
Ὅλα ὅσα περιγράφω δὲν τὰ γνωρίζω ἐκ προσωπικῆς πείρας ἀλλὰ ἀπὸ ἀνθρώπους, πολλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μοῦ τὰ εἶπαν καὶ μοῦ τὰ ξαναεῖπαν, τόσες πολλὲς φορὲς ποὺ εἶναι σὰν νὰ τὰ ἔζησα κι ἐγὼ μαζί τους. Δὲν κουβαλάω μῖσος στὴν καρδιά μου κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Πόνο καὶ θλίψι μόνον ἔχω. Καὶ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔζησαν καὶ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὰ σκηνοθέτησαν.
Ἔχω ζήσει ἐπίσης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, καὶ τὴν οἰκονομικὴ μετανάστευσι. Ὁ πατέρας μου, γιὰ πολλὰ χρόνια, ἐπέλεξε νὰ ἐργασθῆ ἐκτὸς Ἑλλάδος προκειμένου νὰ ζήση καὶ ὁ ἴδιος καὶ ἡ οἰκογένειά του.
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ζήσαμε ἀρκετὰ χρόνια ΝΟΜΙΜΑ, σὲ περιβάλλοντα ξένα, ἀλλόγλωσσα, συχνὰ ἐχθρικά. Ὅμως ὁ στόχος ἦταν ἕνας. Νὰ ζήσουμε. Καὶ ζήσαμε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ μὲ τὴν Ἑλλάδα στὴν καρδιά μας. Ποτὲ δὲν προσβάλαμε ὁτιδήποτε ἀπὸ τὶς χῶρες ποὺ μᾶς φιλοξένησαν. Ποτὲ δὲν βρεθήκαμε ἐκεῖ παρανόμως, δίχως ἰατρικὲς ἐξετάσεις κι ἐμβολιασμούς, ποτὲ δὲν κάναμε κάτι ποὺ θὰ προκαλοῦσε τὶς ἐκεῖ ἀρχὲς καὶ τὸν τρόπο ζωῆς. Ἀντιθέτως. Ζήσαμε εἰρηνικά, οἱ γονεῖς μου ἐργάσθηκαν σκληρά, σὲ ἰσλαμικὸ περιβάλλον, μὲ πολὺ μεγάλο πόνο ψυχῆς γιὰ τὴν ἀπουσία ἀπὸ τὴν Πατρίδα, ἀπὸ τὴν οἰκογένεια καὶ ἀπὸ τοὺς φίλους.
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Διάβασα τὸ βιογραφικό σας στὴν προσπάθειά μου νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας. Δὲν ἔμαθα πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἤδη γνώριζα. Ὅπως ἐπίσης δὲν διάβασα πουθενὰ στὸ βιογραφικό σας γιὰ τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ δείξατε, λίγο καιρὸ πρὶν τὴν ἐκλογή σας, πρὸς τὴν γλῶσσα καὶ τὴν διατήρησί της. Πληροφορία ποὺ μὲ κάνει νὰ πιστεύω ὅτι κατὰ βάθος, ὁ Κάρολος Παπούλιας καὶ μᾶλλον ὄχι ὁ πρῶτος πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας, διατηρεῖ μνήμη, διατηρεῖ συνείδησι, διατηρεῖ ἐλπίδα. Δὲν προσβάλλω μὲ τὴν προηγουμένη μου φρᾶσι τὸν Πρόεδρο ἀλλὰ θίγω τὴν ἀδυναμία τοῦ Προέδρου νὰ δράση οὐσιαστικῶς λόγῳ πολλαπλῶν ἐπεμβάσεων διαφόρων κυβερνήσεων ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν τόπο μου. Ἐπίσης, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, γνωρίζω τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ διατηρεῖτε γιὰ τὸν τόπο σας καὶ ἰδίως γιὰ τὴν Ἤπειρο.
Ὅμως, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας εἶσθε νομικὸς καὶ κατέχετε, γνωρίζετε. Εἶσθε ἕνα πρόσωπο μὲ πολιτικὴ δρᾶσι σὲ αὐτὸν τὸν ρημαγμένο τόπο. Εἶσθε ἕνας ἄνδρας ποὺ ἔδρασε δίπλα στὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου καὶ τὸν ἀκολουθήσατε μὲ σύνεσι καὶ μέτρο. Βρεθήκατε ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν ποὺ σεβόταν καὶ τὴν ἱστορία τῆς Πατρίδος του καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια τῶν συμπολιτῶν του ποὺ τὸν εἶχαν ἐκλέξει.
Ὅλα αὐτὰ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ὅμως συνέβαιναν ἕως ἐχθές. Σήμερα, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, προετοιμάζεστε γιὰ μία δεύτερη θητεία στὴν Προεδρία καὶ συγχαρητήρια γι’ αὐτό.
Θὰ ἤθελα ὅμως ὡς πολίτης νὰ σᾶς θέσω ἕνα καίριο ἐρώτημα. Τί ἀκριβῶς ἐκπροσωπεῖτε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας; Μήπως ἕναν λαὸ ποὺ κινδυνεύει νὰ χάση τὴν ταυτότητά του;
Μήπως ἕναν λαὸ ποὺ ἀπὸ παντοῦ βάλλεται καθημερινῶς, τὴν μία μὲ οἰκονομικὰ μέτρα ποὺ τὸν κάνουν φτωχότερο, τὴν ἄλλη μὲ ἄθλια τηλεοπτικὰ προγράμματα ποὺ τὸν κάνουν ὅλο καὶ πιὸ ἄσκεφτο, τὴν ἄλλη μὲ διαρκεῖς προσβολὲς ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν του θεμάτων, τὴν ἄλλη μὲ διαρκῆ εἰσρροὴ ΛΑΘΡΟμεταναστῶν ποὺ ἁλώνουν ἐκ τῶν ἔσω τὴν ἐθνική του ὑπόστασι; Τί ἀκριβῶς λοιπὸν ἐκπροσωπεῖτε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας; Ἐξ ὅσων γνωρίζω, θεωρητικῶς καὶ βάσει Συντάγματος ἐκπροσωπεῖτε τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Μήπως ὅμως τὸν εἴδατε κάπου κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας;
Μήπως αὐτὸν τὸν καταβασανισμένο καὶ κουρασμένο λαὸ χρειάζονται κάποιοι γιὰ νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ πράττουν τὰ ὅσα πράττουν; Μήπως κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας πιστέψατε ἔστω καὶ γιὰ μία στιγμὴ ὅτι εἶστε Πρόεδρος μίας χώρας δίχως ταυτότητα καὶ δίχως ἱστορία; Μήπως κύριε Πρόεδρε ὅλο αὐτὸ τὸ σύστημα τῆς διαβρώσεως σᾶς ἔχει δηλητηριάσει κι ἐσᾶς μὲ τὸν τρόπο του καὶ μὲ τὶς μεθόδους του; Διότι ἐὰν συμβαίνη κάτι τέτοιο κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, μᾶλλον διαπράττω ἕνα μέγιστο λάθος γράφοντας αὐτὴν τὴν ἐπιστολή. Καὶ πρὸς ἐσᾶς, διότι σᾶς προσβάλλω, καὶ πρὸς ἐμένα διότι μὲ ἐκθέτω.
Ἐὰν ὅμως κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν διαπράττω λάθος, ἐὰν ὅλα αὐτὰ ποὺ προανέφερα καὶ θὰ ἀναφέρω παρακάτω ἀληθεύουν, τότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ὀφείλετε, ἔχετε ἱερώτατο χρέος πρὸς τοὺς προγόνους σας, πρὸς τοὺς συμπολῖτες σας καὶ πρὸς τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας εἶσθε Πρόεδρος, νὰ λάβετε θέσι. Να ἐνημερωθῆτε καὶ νὰ σκεφθῆτε.
Νὰ πράξετε ὅπως θὰ ἔπραττε οἱοσδήποτε Ἕλλην ἀρχηγὸς (ἔστω καὶ τύποις) προκειμένου νὰ διατρανώση ὅτι οἱ ἀξίες ποὺ ὑποτίθεται ἐκπροσωπεῖ, εἶναι ἀξίες Ἕλληνος στρατιώτου, μαχίμου ἐκ τοῦ χώρου ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη. Ἐὰν κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἐξακολουθῆτε νὰ διατηρῆτε ἔστω καὶ μέρος τῶν ἀξιῶν σας, ὀφείλετε, χρωστᾶτε στοὺς συμπολῖτες σας τὴν λῆψι θέσεως καὶ τὴν ἐνημέρωσί τους. Ὀφείλετε τὴν λῆψι ἀποφάσεων.
Γνωρίζω ὅτι σᾶς ζητῶ τὰ μέγιστα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Γνωρίζω ὅτι ἡ θέσις ποὺ κατέχετε εἶναι ἀδύναμη ἀπὸ πολιτικῆς πλευρᾶς.
Ἀπὸ πλευρᾶς λόγου ὅμως κύριε Πρόεδρε, εἶναι ἀδύναμη;;; Ὁ κύριος Μίκης Θεοδωράκης ἔλαβε θέσι. Ὁ κύριος Στέφανος Ληναῖος ἔλαβε θέσι. Ἐγὼ καὶ χιλιάδες συμπολῖτες μας ἐλάβαμε θέσι. Ζητᾶμε τὴν πατρίδα ποὺ μᾶς ἄφησαν οἱ πρόγονοί μας ὁλόκληρη κι ὄχι κουτσουρεμένη. Ζητᾶμε νὰ κατοικῆται ἡ Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια ἀπὸ Ἕλληνες. ΕΛΛΗΝΕΣ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Αὐτοὺς τοὺς ξυπόλυτους ποὺ ἔφτιασαν πολλάκις πολιτισμοὺς καὶ τοὺς χάρισαν σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Γιατί ἐπιτρέπετε ἐσεῖς κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τὴν ἐκ τῶν ἔσω ἅλωσι;
Γιατί δὲν μᾶς σέβεσθε; Γιατί δὲν ἔχετε μνήμη;
Διότι κύριε πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, Ἕλληνας σημαίνει μεγάλος. Ἀγαθός. Καλός. Δημιουργὸς πολιτισμῶν καὶ ἀνθρωπιᾶς. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀγκάλιασε κάθε πρόσφυγα ποὺ ἔφθασε σὲ αὐτὸν τὸν τόπο διότι κι ὁ ἴδιος ὑπῆρξε πολλάκις πρόσφυγας. Εἶναι αὐτὸς ποὺ μοιράσθηκε μὲ κάθε πεινασμένο τὸ παξιμάδι του διότι κι ὁ Ἕλληνας πολλάκις ὑπῆρξε πεινασμένος. Εἶναι αὐτὸς ποὺ περιέθαλψε κάθε κατατρεγμένο διότι κι ὁ Ἕλληνας πολλάκις ὑπῆρξε κατατρεγμένος. Εἶναι αὐτὸς ποὺ συγχώρησε κάθε κακία εἰς βάρος του διότι ὁ Ἕλληνας πάντα ἦταν μεγαλόψυχος. Πάντα ἦταν ἀγαθὸς καὶ φιλότιμος. Πότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἐλάβαμε ἐμεῖς κάτι ἀνάλογο; Πότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κάποιος ἦταν τόσο μεγαλόψυχος καὶ τόσο ἀδικημένος ὅσο ὁ Ἕλληνας;
Καὶ τώρα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας βιώνουμε μία ἰσοπέδωσι.
Τώρα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ ζήσουμε τὰ παιδιά μας. Πάντα σὲ αὐτὸν τὸν τόπο οἱ ἄνθρωποι ἦσαν φτωχοί.
Ὅμως εἶχαν ὄνειρα. Ἐμεῖς εἴμαστε πιὸ φτωχοὶ ἀπὸ ποτέ. Μᾶς λείπει καὶ τὸ χρῆμα καὶ ὁ χρόνος καὶ τὰ ὄνειρα. Δὲν ἔχουμε τὴν ἱκανότητα νὰ σκεφθοῦμε διότι ἡ τηλεόρασις καὶ ἡ παραπληροφόρησις μᾶς νανουρίζουν γλυκά. Δὲν ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ μάθουμε στὰ παιδιά μας τὴν ἱστορία τους καὶ τὴν γλῶσσα τους, καὶ διότι δὲν μᾶς τὴν ἔμαθαν καὶ λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου, ἐπιτρέποντας στὶς Φιλιππινέζες νὰ τοὺς μαθαίνουν τὴν δική τους.
Δὲν προλαβαίνουμε διότι ἐργαζόμαστε νυχθημερόν. Δὲν προλαβαίνουμε νὰ τὰ ἀγαπήσουμε καὶ νὰ τὰ χαροῦμε, ἔχοντας ἀπόλυτη συνείδησι ὅτι αὐτὰ τὰ παιδιὰ ὡς ἐνήλικες αὔριο τὸ λιγώτερο ποὺ θὰ γίνουν εἶναι δυστυχισμένοι. Δὲν ἔχουμε τὸ κουράγιο νὰ μιλήσουμε ἢ νὰ ἀγγίξουμε ἢ νὰ δοῦμε τὸν σύντροφό μας. Δὲν γνωρίζουμε τὶς ἀνάγκες μας διότι δὲν ὑπάρχουμε ὡς ἄνθρωποι ἀλλὰ μόνον ὡς παραγωγικοὶ μηχανισμοί. Καὶ ξαφνικὰ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ξυπνήσαμε. Δεχθήκαμε τόσα χαστούκια καὶ δὲν ἀντιδράσαμε.
Ἀλλὰ τώρα, ξαφνικὰ ξυπνήσαμε.
Χάσαμε τὴν χαρά μας. Χάσαμε τὴν ζωή μας. Χάσαμε τὴν οἰκογένειά μας. Χάσαμε τὰ παιδιά μας. Χάσαμε τὶς ἐλπίδες μας.
Ὅμως κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τώρα κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε τὸ ἱερότερο ὅλων. Τὴν ΠΑΤΡΙΔΑ. Κι αὐτὸ ἀπὸ μόνο του μᾶς ξύπνησε. Μᾶς θύμισε ὅτι ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Τώρα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ζοῦμε στὴν Πατρίδα μας ὡς διωκόμενοι. Ἐπιθυμοῦμε παιδεία γιὰ τὰ παιδιά μας μὲ στόχο τὴν ἀξιοποίησι τῆς εὐφυΐας τους καὶ ὄχι τὴν ἀχρήστευσι τοῦ νοός τους. Ἀναζητοῦμε μία Ἑλλάδα ζωντανή, δίχως ρουσφέτια, προσωπικὰ συμφέροντα καὶ οἰκονομικὲς ἀτασθαλίες. Θέλουμε μία ὑγιῆ ἀγροτικὴ οἰκονομία, μία ὑγιῆ κτηνοτροφία, μία ὑγιῆ βιομηχανία. Ποῦ εἶναι ὅλα αὐτὰ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας;
Ὅλα αὐτὰ ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ κυβερνῶντες καλούμαστε νὰ τὰ πληρώσουμε μὲ τὸ αἷμα τῆς ψυχῆς μας. Καλούμαστε νὰ φωνάξουμε, νὰ ἀγωνισθοῦμε, νὰ θυσιασθοῦμε, ἐὰν αὐτὸ ἀπαιτῆται, γιὰ τὸ ἱερότερο ὅλων.
Ἡ Πατρίς, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν εἶναι κάτι ἄψυχο. Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς.
Εἶναι οἱ παπποῦδες μας, οἱ γονεῖς μας, ἐμεῖς. Εἶναι τὰ παιδιά μας, εἶναι τὰ ἐγγόνια μας. Εἶναι ὁ ἥλιος, ἡ θάλασσα, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ μας. Εἶναι τὸ ΚΑΛΗΜΕΡΑ καὶ τὸ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ. Εἶναι ἡ ἱστορία μας. Εἶναι τὸ χθὲς καὶ τὸ αὔριο. Ἐὰν κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν ὑπάρχη αὔριο, δὲν ὑπάρχη ἐλπίς, τότε δὲν ὑπάρχει Πατρίς. Ἔχουμε αὐτὸ τὸ δικαίωμα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας;
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἐμεῖς οἱ πολλοί, αὐτοὶ ποὺ ψηφίζουν καὶ δίνουν τὸ δικαίωμα σὲ κάποιους, συχνάκις ἄσκεφτους, νὰ μᾶς κυβερνοῦν δὲν ἔχουμε οὔτε πολιτικὲς βλέψεις, οὔτε κυβερνητικὲς θέσεις ἐπιθυμοῦμε, οὔτε μᾶς ἀρέσει ποὺ βγαίνουμε ἀπὸ τὴν ἀφάνειά μας. Εἶσθε ἔξυπνος ἄνθρωπος καὶ ἀντιλαμβάνεσθε τὰ τεκταινόμενα. Πιστεύω ὅτι ἔχετε τὴν πληροφόρησι ποὺ χρειάζεσθε γιὰ νὰ ἀντιληφθῆτε τὰ γεγονότα.
Ὁ κύριος Μίκης Θεοδωράκης καὶ ὁ κύριος Στέφανος Ληναῖος εἶναι δύο ἄνδρες ποὺ ἐκτέθηκαν λαμβάνοντας μία ἔντιμη θέσι ἀπέναντι στὶς τελευταῖες ἐξελίξεις. Κι ὄχι μόνον αὐτοί. Τὰ γεγονότα, στὰ ὁποῖα ἀναφέρομαι εἶναι εὐκόλως ἀναγνωρίσιμα. Ἅλωσις ἐκ τῶν ἔσω μὲ δύο τρόπους: Παιδεία καὶ ἀλλοίωσι πληθυσμιακή. Οἱ δύο τολμηροὶ ἄνδρες ποὺ προανέφερα (καὶ τόσοι ἄλλοι) τολμοῦν νὰ μιλήσουν καὶ νὰ πάρουν θέσι διότι δὲν προσβλέπουν κάπου. (Ἂς ἀφήσουμε τοὺς κομματικούς, ποὺ πάντα κάπου στοχεύουν).
Κανέναν μας δὲν τιμᾷ ἡ κατάντεια μας κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Οὐδεὶς ἐξ ὅσων γνωρίζω δὲν χαίρεται μὲ τὸ νὰ διδάσκωνται τὰ παιδιά του μία μεταλλαγμένη ἱστορία. Κανένας ἀπὸ ὅλους ὅσους γεννήθηκαν καὶ πόνεσαν σὲ αὐτὸν τὸν τόπο καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν τόπο δὲν γνωρίζω νὰ παρακάμπτη τὴν σοβαρότητα τοῦ νομοσχεδίου ποὺ πρόκειται νὰ κατατεθῆ σὲ λίγες ἡμέρες. Κανένας Ἕλλην πολίτης, ποὺ γνωρίζει τὴν ἱστορία του καὶ ποὺ σίγουρα ἔχει κάποιον πρόγονο χαμένο ἢ σφαγμένο σὲ κάποια μάχη, δὲν πρόκειται νὰ δεχθῆ τὴν παράδοσι τῆς Ἑλληνικῆς ὑπηκοότητος ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας, ὁμαδηδὸν καὶ ἀδιακρίτως. Πολλῷ δὲ μᾶλλον τὴν παράδοσι τῆς Ἑλληνικῆς ἰθαγενείας.
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Σᾶς ζητῶ, σᾶς παρακαλῶ, σᾶς ἐκλιπαρῶ νὰ λάβετε μίαν ἀπόφασι. Μίαν ἀπόφασι ζωῆς. Σᾶς ζητῶ νὰ μελετήσετε, ἐκ νέου ἐὰν χρειάζεται, τὴν ἱστορία τοῦ τόπου μας. Νὰ μελετήσετε τὰ ἕως σήμερα γενόμενα. Νὰ μελετήσετε τὴν ἐκ τῶν ἔσω ἅλωσι τῆς ὡραίας Πατρίδος μου. Τῆς Πατρίδος σας. Καὶ τότε, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας νὰ μιλήσετε. Νὰ ἀφυπνίσετε τοὺς συμπολῖτες σας ποὺ σκοταδιστικῶς καὶ ὀργανωμένα παραμένουν ἀνενημέρωτοι.
Νὰ λάβετε θέσι ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Νὰ λάβετε θέσι ὡς Ἕλλην στρατιώτης ποὺ εἶσθε. Ἐσᾶς θὰ σᾶς ἀκούσουν. Θὰ σᾶς προσέξουν καὶ θὰ σᾶς λάβουν ὑπ’ ὄψιν τους. Διότι εἶσθε κι ἐσεῖς ἕνας στρατιώτης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ἕνας στρατιώτης ποὺ ἐτάχθη νὰ προασπίζεται μὲ μεγάλη εὐθύνη τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία. Τὴν Ἑλληνικὴ κύριε Πρόεδρε. Τὴν Ἑλληνική. ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Δὲν ἐπιθυμοῦμε παρὰ μόνον ἕνα πρᾶγμα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Μόνον τὴν Πατρίδα μας. Καὶ νομίζω ὅτι τὴν δικαιούμεθα. Τὴν ἀξίζουμε. Ἂς μὴ ἐπιτρέψουμε σὲ ἄλλον ἕναν, ἀόρατο καὶ μὲ πολὺ χρῆμα ἐχθρὸ νὰ μᾶς ὑποδουλώση γιὰ πολλοστὴ φορά. Ὁ Φοῖνιξ, παρὰ τὸ ὅτι ἀναγεννᾶται ἀπὸ τὶς στάχτες του θὰ πρέπη νὰ ἔχη ἐπίγνωσι τοῦ ὅτι εἶναι ὁ Φοῖνιξ.
Εὐχαριστῶ πάρα πολὺ γιὰ τὸν χρόνο σας.
ΥΓ.1. Δὲν γνωρίζω ἐὰν θὰ φθάση ἡ παραπάνω ἐπιστολὴ σὲ ἐσᾶς. Θὰ κάνω τὴν προσπάθειά μου ἀλλὰ δὲν γνωρίζω τὸ ἀποτέλεσμά της.
ΥΓ.2. Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας θὰ τὴν δημοσιοποιήσω στὸ διαδίκτυο γιὰ εὐνοήτους λόγους.
ΥΓ.3. Δὲν εἴμαστε ρατσιστὲς ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Εἴμαστε καλοὶ ἄνθρωποι κι ἔχουμε μνήμη. Παντοῦ ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις. Μὲ προσβάλλει ὅμως ὅταν χαρακτηρίζεται ἕνας λαὸς μὲ τέτοια ἱστορία καὶ τέτοια κατανόησι ρατσιστής. Ἐσᾶς κύριε Πρόεδρε δὲν σᾶς προσβάλλει;
ΥΓ.4. Ὁ Μακρυγιάννης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν ἐγνώριζε ἱστορία. Ἐγνώριζε ὅμως τὶς πέτρες. Γι’ αὐτὲς τὶς πέτρες ἀγωνίσθηκαν οἱ ἥρωες τοῦ ’21. Νοιώθω ὅτι καὶ σήμερα, παρὰ τὸ ὅτι ὑποτίθεται ὅτι γνωρίζουμε καλύτερη ἱστορία, γι’ αὐτὲς τὶς πέτρες ὀφείλουμε νὰ ἀγωνισθοῦμε.
Πηγή: Ἐφημερὶς «ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου 2010
Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας,
Ἀπεφάσισα νὰ σᾶς ἐνοχλήσω διότι ὡς πολίτης νοιώθω ὅτι βάλλομαι ἀπὸ κάθε πλευρά. Πρωτίστως ὅμως νοιώθω ὅτι βάλλεται ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ λογική μου.
Κατάγομαι ἀπὸ Ἕλληνες πρόσφυγες τοῦ Πόντου. Γνωρίζω, ὅσο λίγοι δυστυχῶς, τὸ τί σημαίνει νὰ βάλλεται ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ἐλευθερία. Γνωρίζω καὶ κατανοῶ ὅσο λίγοι ἴσως στὴν Πατρίδα μου, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, τὸν κατατρεγμό. Γνωρίζω κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τὸν διωγμό, τὴν φτώχεια, τὴν πεῖνα. Γνωρίζω τί σημαίνει ἡ ἀπώλεια γονέως σὲ μάχη. Ὁ πατέρας μου εἶναι ὀρφανὸς κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀπὸ τὰ ὀκτώ του χρόνια. Διότι ὁ δικός του πατέρας πότισε μὲ τὸ αἷμα του τὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας μας.
Ὅλα ὅσα περιγράφω δὲν τὰ γνωρίζω ἐκ προσωπικῆς πείρας ἀλλὰ ἀπὸ ἀνθρώπους, πολλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μοῦ τὰ εἶπαν καὶ μοῦ τὰ ξαναεῖπαν, τόσες πολλὲς φορὲς ποὺ εἶναι σὰν νὰ τὰ ἔζησα κι ἐγὼ μαζί τους. Δὲν κουβαλάω μῖσος στὴν καρδιά μου κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Πόνο καὶ θλίψι μόνον ἔχω. Καὶ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔζησαν καὶ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὰ σκηνοθέτησαν.
Ἔχω ζήσει ἐπίσης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, καὶ τὴν οἰκονομικὴ μετανάστευσι. Ὁ πατέρας μου, γιὰ πολλὰ χρόνια, ἐπέλεξε νὰ ἐργασθῆ ἐκτὸς Ἑλλάδος προκειμένου νὰ ζήση καὶ ὁ ἴδιος καὶ ἡ οἰκογένειά του.
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ζήσαμε ἀρκετὰ χρόνια ΝΟΜΙΜΑ, σὲ περιβάλλοντα ξένα, ἀλλόγλωσσα, συχνὰ ἐχθρικά. Ὅμως ὁ στόχος ἦταν ἕνας. Νὰ ζήσουμε. Καὶ ζήσαμε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ μὲ τὴν Ἑλλάδα στὴν καρδιά μας. Ποτὲ δὲν προσβάλαμε ὁτιδήποτε ἀπὸ τὶς χῶρες ποὺ μᾶς φιλοξένησαν. Ποτὲ δὲν βρεθήκαμε ἐκεῖ παρανόμως, δίχως ἰατρικὲς ἐξετάσεις κι ἐμβολιασμούς, ποτὲ δὲν κάναμε κάτι ποὺ θὰ προκαλοῦσε τὶς ἐκεῖ ἀρχὲς καὶ τὸν τρόπο ζωῆς. Ἀντιθέτως. Ζήσαμε εἰρηνικά, οἱ γονεῖς μου ἐργάσθηκαν σκληρά, σὲ ἰσλαμικὸ περιβάλλον, μὲ πολὺ μεγάλο πόνο ψυχῆς γιὰ τὴν ἀπουσία ἀπὸ τὴν Πατρίδα, ἀπὸ τὴν οἰκογένεια καὶ ἀπὸ τοὺς φίλους.
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Διάβασα τὸ βιογραφικό σας στὴν προσπάθειά μου νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας. Δὲν ἔμαθα πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἤδη γνώριζα. Ὅπως ἐπίσης δὲν διάβασα πουθενὰ στὸ βιογραφικό σας γιὰ τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ δείξατε, λίγο καιρὸ πρὶν τὴν ἐκλογή σας, πρὸς τὴν γλῶσσα καὶ τὴν διατήρησί της. Πληροφορία ποὺ μὲ κάνει νὰ πιστεύω ὅτι κατὰ βάθος, ὁ Κάρολος Παπούλιας καὶ μᾶλλον ὄχι ὁ πρῶτος πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας, διατηρεῖ μνήμη, διατηρεῖ συνείδησι, διατηρεῖ ἐλπίδα. Δὲν προσβάλλω μὲ τὴν προηγουμένη μου φρᾶσι τὸν Πρόεδρο ἀλλὰ θίγω τὴν ἀδυναμία τοῦ Προέδρου νὰ δράση οὐσιαστικῶς λόγῳ πολλαπλῶν ἐπεμβάσεων διαφόρων κυβερνήσεων ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν τόπο μου. Ἐπίσης, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, γνωρίζω τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ διατηρεῖτε γιὰ τὸν τόπο σας καὶ ἰδίως γιὰ τὴν Ἤπειρο.
Ὅμως, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας εἶσθε νομικὸς καὶ κατέχετε, γνωρίζετε. Εἶσθε ἕνα πρόσωπο μὲ πολιτικὴ δρᾶσι σὲ αὐτὸν τὸν ρημαγμένο τόπο. Εἶσθε ἕνας ἄνδρας ποὺ ἔδρασε δίπλα στὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου καὶ τὸν ἀκολουθήσατε μὲ σύνεσι καὶ μέτρο. Βρεθήκατε ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν ποὺ σεβόταν καὶ τὴν ἱστορία τῆς Πατρίδος του καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια τῶν συμπολιτῶν του ποὺ τὸν εἶχαν ἐκλέξει.
Ὅλα αὐτὰ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ὅμως συνέβαιναν ἕως ἐχθές. Σήμερα, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, προετοιμάζεστε γιὰ μία δεύτερη θητεία στὴν Προεδρία καὶ συγχαρητήρια γι’ αὐτό.
Θὰ ἤθελα ὅμως ὡς πολίτης νὰ σᾶς θέσω ἕνα καίριο ἐρώτημα. Τί ἀκριβῶς ἐκπροσωπεῖτε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας; Μήπως ἕναν λαὸ ποὺ κινδυνεύει νὰ χάση τὴν ταυτότητά του;
Μήπως ἕναν λαὸ ποὺ ἀπὸ παντοῦ βάλλεται καθημερινῶς, τὴν μία μὲ οἰκονομικὰ μέτρα ποὺ τὸν κάνουν φτωχότερο, τὴν ἄλλη μὲ ἄθλια τηλεοπτικὰ προγράμματα ποὺ τὸν κάνουν ὅλο καὶ πιὸ ἄσκεφτο, τὴν ἄλλη μὲ διαρκεῖς προσβολὲς ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν του θεμάτων, τὴν ἄλλη μὲ διαρκῆ εἰσρροὴ ΛΑΘΡΟμεταναστῶν ποὺ ἁλώνουν ἐκ τῶν ἔσω τὴν ἐθνική του ὑπόστασι; Τί ἀκριβῶς λοιπὸν ἐκπροσωπεῖτε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας; Ἐξ ὅσων γνωρίζω, θεωρητικῶς καὶ βάσει Συντάγματος ἐκπροσωπεῖτε τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Μήπως ὅμως τὸν εἴδατε κάπου κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας;
Μήπως αὐτὸν τὸν καταβασανισμένο καὶ κουρασμένο λαὸ χρειάζονται κάποιοι γιὰ νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ πράττουν τὰ ὅσα πράττουν; Μήπως κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας πιστέψατε ἔστω καὶ γιὰ μία στιγμὴ ὅτι εἶστε Πρόεδρος μίας χώρας δίχως ταυτότητα καὶ δίχως ἱστορία; Μήπως κύριε Πρόεδρε ὅλο αὐτὸ τὸ σύστημα τῆς διαβρώσεως σᾶς ἔχει δηλητηριάσει κι ἐσᾶς μὲ τὸν τρόπο του καὶ μὲ τὶς μεθόδους του; Διότι ἐὰν συμβαίνη κάτι τέτοιο κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, μᾶλλον διαπράττω ἕνα μέγιστο λάθος γράφοντας αὐτὴν τὴν ἐπιστολή. Καὶ πρὸς ἐσᾶς, διότι σᾶς προσβάλλω, καὶ πρὸς ἐμένα διότι μὲ ἐκθέτω.
Ἐὰν ὅμως κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν διαπράττω λάθος, ἐὰν ὅλα αὐτὰ ποὺ προανέφερα καὶ θὰ ἀναφέρω παρακάτω ἀληθεύουν, τότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ὀφείλετε, ἔχετε ἱερώτατο χρέος πρὸς τοὺς προγόνους σας, πρὸς τοὺς συμπολῖτες σας καὶ πρὸς τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας εἶσθε Πρόεδρος, νὰ λάβετε θέσι. Να ἐνημερωθῆτε καὶ νὰ σκεφθῆτε.
Νὰ πράξετε ὅπως θὰ ἔπραττε οἱοσδήποτε Ἕλλην ἀρχηγὸς (ἔστω καὶ τύποις) προκειμένου νὰ διατρανώση ὅτι οἱ ἀξίες ποὺ ὑποτίθεται ἐκπροσωπεῖ, εἶναι ἀξίες Ἕλληνος στρατιώτου, μαχίμου ἐκ τοῦ χώρου ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη. Ἐὰν κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἐξακολουθῆτε νὰ διατηρῆτε ἔστω καὶ μέρος τῶν ἀξιῶν σας, ὀφείλετε, χρωστᾶτε στοὺς συμπολῖτες σας τὴν λῆψι θέσεως καὶ τὴν ἐνημέρωσί τους. Ὀφείλετε τὴν λῆψι ἀποφάσεων.
Γνωρίζω ὅτι σᾶς ζητῶ τὰ μέγιστα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Γνωρίζω ὅτι ἡ θέσις ποὺ κατέχετε εἶναι ἀδύναμη ἀπὸ πολιτικῆς πλευρᾶς.
Ἀπὸ πλευρᾶς λόγου ὅμως κύριε Πρόεδρε, εἶναι ἀδύναμη;;; Ὁ κύριος Μίκης Θεοδωράκης ἔλαβε θέσι. Ὁ κύριος Στέφανος Ληναῖος ἔλαβε θέσι. Ἐγὼ καὶ χιλιάδες συμπολῖτες μας ἐλάβαμε θέσι. Ζητᾶμε τὴν πατρίδα ποὺ μᾶς ἄφησαν οἱ πρόγονοί μας ὁλόκληρη κι ὄχι κουτσουρεμένη. Ζητᾶμε νὰ κατοικῆται ἡ Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια ἀπὸ Ἕλληνες. ΕΛΛΗΝΕΣ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Αὐτοὺς τοὺς ξυπόλυτους ποὺ ἔφτιασαν πολλάκις πολιτισμοὺς καὶ τοὺς χάρισαν σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Γιατί ἐπιτρέπετε ἐσεῖς κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τὴν ἐκ τῶν ἔσω ἅλωσι;
Γιατί δὲν μᾶς σέβεσθε; Γιατί δὲν ἔχετε μνήμη;
Διότι κύριε πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, Ἕλληνας σημαίνει μεγάλος. Ἀγαθός. Καλός. Δημιουργὸς πολιτισμῶν καὶ ἀνθρωπιᾶς. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀγκάλιασε κάθε πρόσφυγα ποὺ ἔφθασε σὲ αὐτὸν τὸν τόπο διότι κι ὁ ἴδιος ὑπῆρξε πολλάκις πρόσφυγας. Εἶναι αὐτὸς ποὺ μοιράσθηκε μὲ κάθε πεινασμένο τὸ παξιμάδι του διότι κι ὁ Ἕλληνας πολλάκις ὑπῆρξε πεινασμένος. Εἶναι αὐτὸς ποὺ περιέθαλψε κάθε κατατρεγμένο διότι κι ὁ Ἕλληνας πολλάκις ὑπῆρξε κατατρεγμένος. Εἶναι αὐτὸς ποὺ συγχώρησε κάθε κακία εἰς βάρος του διότι ὁ Ἕλληνας πάντα ἦταν μεγαλόψυχος. Πάντα ἦταν ἀγαθὸς καὶ φιλότιμος. Πότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἐλάβαμε ἐμεῖς κάτι ἀνάλογο; Πότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κάποιος ἦταν τόσο μεγαλόψυχος καὶ τόσο ἀδικημένος ὅσο ὁ Ἕλληνας;
Καὶ τώρα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας βιώνουμε μία ἰσοπέδωσι.
Τώρα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ ζήσουμε τὰ παιδιά μας. Πάντα σὲ αὐτὸν τὸν τόπο οἱ ἄνθρωποι ἦσαν φτωχοί.
Ὅμως εἶχαν ὄνειρα. Ἐμεῖς εἴμαστε πιὸ φτωχοὶ ἀπὸ ποτέ. Μᾶς λείπει καὶ τὸ χρῆμα καὶ ὁ χρόνος καὶ τὰ ὄνειρα. Δὲν ἔχουμε τὴν ἱκανότητα νὰ σκεφθοῦμε διότι ἡ τηλεόρασις καὶ ἡ παραπληροφόρησις μᾶς νανουρίζουν γλυκά. Δὲν ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ μάθουμε στὰ παιδιά μας τὴν ἱστορία τους καὶ τὴν γλῶσσα τους, καὶ διότι δὲν μᾶς τὴν ἔμαθαν καὶ λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου, ἐπιτρέποντας στὶς Φιλιππινέζες νὰ τοὺς μαθαίνουν τὴν δική τους.
Δὲν προλαβαίνουμε διότι ἐργαζόμαστε νυχθημερόν. Δὲν προλαβαίνουμε νὰ τὰ ἀγαπήσουμε καὶ νὰ τὰ χαροῦμε, ἔχοντας ἀπόλυτη συνείδησι ὅτι αὐτὰ τὰ παιδιὰ ὡς ἐνήλικες αὔριο τὸ λιγώτερο ποὺ θὰ γίνουν εἶναι δυστυχισμένοι. Δὲν ἔχουμε τὸ κουράγιο νὰ μιλήσουμε ἢ νὰ ἀγγίξουμε ἢ νὰ δοῦμε τὸν σύντροφό μας. Δὲν γνωρίζουμε τὶς ἀνάγκες μας διότι δὲν ὑπάρχουμε ὡς ἄνθρωποι ἀλλὰ μόνον ὡς παραγωγικοὶ μηχανισμοί. Καὶ ξαφνικὰ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ξυπνήσαμε. Δεχθήκαμε τόσα χαστούκια καὶ δὲν ἀντιδράσαμε.
Ἀλλὰ τώρα, ξαφνικὰ ξυπνήσαμε.
Χάσαμε τὴν χαρά μας. Χάσαμε τὴν ζωή μας. Χάσαμε τὴν οἰκογένειά μας. Χάσαμε τὰ παιδιά μας. Χάσαμε τὶς ἐλπίδες μας.
Ὅμως κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τώρα κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε τὸ ἱερότερο ὅλων. Τὴν ΠΑΤΡΙΔΑ. Κι αὐτὸ ἀπὸ μόνο του μᾶς ξύπνησε. Μᾶς θύμισε ὅτι ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Τώρα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ζοῦμε στὴν Πατρίδα μας ὡς διωκόμενοι. Ἐπιθυμοῦμε παιδεία γιὰ τὰ παιδιά μας μὲ στόχο τὴν ἀξιοποίησι τῆς εὐφυΐας τους καὶ ὄχι τὴν ἀχρήστευσι τοῦ νοός τους. Ἀναζητοῦμε μία Ἑλλάδα ζωντανή, δίχως ρουσφέτια, προσωπικὰ συμφέροντα καὶ οἰκονομικὲς ἀτασθαλίες. Θέλουμε μία ὑγιῆ ἀγροτικὴ οἰκονομία, μία ὑγιῆ κτηνοτροφία, μία ὑγιῆ βιομηχανία. Ποῦ εἶναι ὅλα αὐτὰ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας;
Ὅλα αὐτὰ ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ κυβερνῶντες καλούμαστε νὰ τὰ πληρώσουμε μὲ τὸ αἷμα τῆς ψυχῆς μας. Καλούμαστε νὰ φωνάξουμε, νὰ ἀγωνισθοῦμε, νὰ θυσιασθοῦμε, ἐὰν αὐτὸ ἀπαιτῆται, γιὰ τὸ ἱερότερο ὅλων.
Ἡ Πατρίς, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν εἶναι κάτι ἄψυχο. Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς.
Εἶναι οἱ παπποῦδες μας, οἱ γονεῖς μας, ἐμεῖς. Εἶναι τὰ παιδιά μας, εἶναι τὰ ἐγγόνια μας. Εἶναι ὁ ἥλιος, ἡ θάλασσα, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ μας. Εἶναι τὸ ΚΑΛΗΜΕΡΑ καὶ τὸ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ. Εἶναι ἡ ἱστορία μας. Εἶναι τὸ χθὲς καὶ τὸ αὔριο. Ἐὰν κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν ὑπάρχη αὔριο, δὲν ὑπάρχη ἐλπίς, τότε δὲν ὑπάρχει Πατρίς. Ἔχουμε αὐτὸ τὸ δικαίωμα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας;
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἐμεῖς οἱ πολλοί, αὐτοὶ ποὺ ψηφίζουν καὶ δίνουν τὸ δικαίωμα σὲ κάποιους, συχνάκις ἄσκεφτους, νὰ μᾶς κυβερνοῦν δὲν ἔχουμε οὔτε πολιτικὲς βλέψεις, οὔτε κυβερνητικὲς θέσεις ἐπιθυμοῦμε, οὔτε μᾶς ἀρέσει ποὺ βγαίνουμε ἀπὸ τὴν ἀφάνειά μας. Εἶσθε ἔξυπνος ἄνθρωπος καὶ ἀντιλαμβάνεσθε τὰ τεκταινόμενα. Πιστεύω ὅτι ἔχετε τὴν πληροφόρησι ποὺ χρειάζεσθε γιὰ νὰ ἀντιληφθῆτε τὰ γεγονότα.
Ὁ κύριος Μίκης Θεοδωράκης καὶ ὁ κύριος Στέφανος Ληναῖος εἶναι δύο ἄνδρες ποὺ ἐκτέθηκαν λαμβάνοντας μία ἔντιμη θέσι ἀπέναντι στὶς τελευταῖες ἐξελίξεις. Κι ὄχι μόνον αὐτοί. Τὰ γεγονότα, στὰ ὁποῖα ἀναφέρομαι εἶναι εὐκόλως ἀναγνωρίσιμα. Ἅλωσις ἐκ τῶν ἔσω μὲ δύο τρόπους: Παιδεία καὶ ἀλλοίωσι πληθυσμιακή. Οἱ δύο τολμηροὶ ἄνδρες ποὺ προανέφερα (καὶ τόσοι ἄλλοι) τολμοῦν νὰ μιλήσουν καὶ νὰ πάρουν θέσι διότι δὲν προσβλέπουν κάπου. (Ἂς ἀφήσουμε τοὺς κομματικούς, ποὺ πάντα κάπου στοχεύουν).
Κανέναν μας δὲν τιμᾷ ἡ κατάντεια μας κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Οὐδεὶς ἐξ ὅσων γνωρίζω δὲν χαίρεται μὲ τὸ νὰ διδάσκωνται τὰ παιδιά του μία μεταλλαγμένη ἱστορία. Κανένας ἀπὸ ὅλους ὅσους γεννήθηκαν καὶ πόνεσαν σὲ αὐτὸν τὸν τόπο καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν τόπο δὲν γνωρίζω νὰ παρακάμπτη τὴν σοβαρότητα τοῦ νομοσχεδίου ποὺ πρόκειται νὰ κατατεθῆ σὲ λίγες ἡμέρες. Κανένας Ἕλλην πολίτης, ποὺ γνωρίζει τὴν ἱστορία του καὶ ποὺ σίγουρα ἔχει κάποιον πρόγονο χαμένο ἢ σφαγμένο σὲ κάποια μάχη, δὲν πρόκειται νὰ δεχθῆ τὴν παράδοσι τῆς Ἑλληνικῆς ὑπηκοότητος ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας, ὁμαδηδὸν καὶ ἀδιακρίτως. Πολλῷ δὲ μᾶλλον τὴν παράδοσι τῆς Ἑλληνικῆς ἰθαγενείας.
Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Σᾶς ζητῶ, σᾶς παρακαλῶ, σᾶς ἐκλιπαρῶ νὰ λάβετε μίαν ἀπόφασι. Μίαν ἀπόφασι ζωῆς. Σᾶς ζητῶ νὰ μελετήσετε, ἐκ νέου ἐὰν χρειάζεται, τὴν ἱστορία τοῦ τόπου μας. Νὰ μελετήσετε τὰ ἕως σήμερα γενόμενα. Νὰ μελετήσετε τὴν ἐκ τῶν ἔσω ἅλωσι τῆς ὡραίας Πατρίδος μου. Τῆς Πατρίδος σας. Καὶ τότε, κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας νὰ μιλήσετε. Νὰ ἀφυπνίσετε τοὺς συμπολῖτες σας ποὺ σκοταδιστικῶς καὶ ὀργανωμένα παραμένουν ἀνενημέρωτοι.
Νὰ λάβετε θέσι ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Νὰ λάβετε θέσι ὡς Ἕλλην στρατιώτης ποὺ εἶσθε. Ἐσᾶς θὰ σᾶς ἀκούσουν. Θὰ σᾶς προσέξουν καὶ θὰ σᾶς λάβουν ὑπ’ ὄψιν τους. Διότι εἶσθε κι ἐσεῖς ἕνας στρατιώτης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ἕνας στρατιώτης ποὺ ἐτάχθη νὰ προασπίζεται μὲ μεγάλη εὐθύνη τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία. Τὴν Ἑλληνικὴ κύριε Πρόεδρε. Τὴν Ἑλληνική. ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Δὲν ἐπιθυμοῦμε παρὰ μόνον ἕνα πρᾶγμα κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Μόνον τὴν Πατρίδα μας. Καὶ νομίζω ὅτι τὴν δικαιούμεθα. Τὴν ἀξίζουμε. Ἂς μὴ ἐπιτρέψουμε σὲ ἄλλον ἕναν, ἀόρατο καὶ μὲ πολὺ χρῆμα ἐχθρὸ νὰ μᾶς ὑποδουλώση γιὰ πολλοστὴ φορά. Ὁ Φοῖνιξ, παρὰ τὸ ὅτι ἀναγεννᾶται ἀπὸ τὶς στάχτες του θὰ πρέπη νὰ ἔχη ἐπίγνωσι τοῦ ὅτι εἶναι ὁ Φοῖνιξ.
Εὐχαριστῶ πάρα πολὺ γιὰ τὸν χρόνο σας.
ΥΓ.1. Δὲν γνωρίζω ἐὰν θὰ φθάση ἡ παραπάνω ἐπιστολὴ σὲ ἐσᾶς. Θὰ κάνω τὴν προσπάθειά μου ἀλλὰ δὲν γνωρίζω τὸ ἀποτέλεσμά της.
ΥΓ.2. Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας θὰ τὴν δημοσιοποιήσω στὸ διαδίκτυο γιὰ εὐνοήτους λόγους.
ΥΓ.3. Δὲν εἴμαστε ρατσιστὲς ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Εἴμαστε καλοὶ ἄνθρωποι κι ἔχουμε μνήμη. Παντοῦ ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις. Μὲ προσβάλλει ὅμως ὅταν χαρακτηρίζεται ἕνας λαὸς μὲ τέτοια ἱστορία καὶ τέτοια κατανόησι ρατσιστής. Ἐσᾶς κύριε Πρόεδρε δὲν σᾶς προσβάλλει;
ΥΓ.4. Ὁ Μακρυγιάννης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν ἐγνώριζε ἱστορία. Ἐγνώριζε ὅμως τὶς πέτρες. Γι’ αὐτὲς τὶς πέτρες ἀγωνίσθηκαν οἱ ἥρωες τοῦ ’21. Νοιώθω ὅτι καὶ σήμερα, παρὰ τὸ ὅτι ὑποτίθεται ὅτι γνωρίζουμε καλύτερη ἱστορία, γι’ αὐτὲς τὶς πέτρες ὀφείλουμε νὰ ἀγωνισθοῦμε.
Πηγή: Ἐφημερὶς «ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου 2010
