Ὁ διαπρεπὴς Μουσουργὸς τῆς συμφωνικὴς ὀρχήστρας τοῦ Ἀμβούργου κ. Στέλιος Κουκουναρᾶς (Stelios Coucounaras) μᾶς ἀπέστειλε τὴν ἀκόλουθη ἐπιστολή, τὴν ὁποία καὶ δημοσιεύουμε:
Στὶς 21 Ἀπριλίου 2009, ὁ γερμανικὸς ραδιοσταθμὸς περιωπῆς Deutschlandfunk (προφέρεται Ντώϋτσλαντφουνκ) στὴν καθημερινή του πρωϊνὴ ἐκπομπὴ «Μέρα μὲ τὴν ἡμέρα» μετέδωσε ὅτι ἡ Ἰνδικὴ Κυβέρνησις ἀπεφάσισε τὴν Ἀνάστασι (σωστὰ διαβάσατε!) τῆς Σανσκριτικῆς γλώσσης μὲ σκοπὸ αὐτὴ νὰ ἀποτελέση τὴν βάσι-πλαίσιο μιᾶς νέας ὁριστικῆς ταυτότητος τοῦ Ἰνδικοῦ Ἔθνους, τὸ ὁποῖο ἤδη διεκδικεῖ ἀπὸ τὴν Κίνα τὸ δικαίωμα διαδοχῆς τῶν Η.Π.Α., ὡς ἡγέτιδος δυνάμεως τοῦ πλανήτου.
Πρὸς διεθνῆ ἐνημέρωσι παντὸς ἐνδιαφερομένου ἐδόθησαν καὶ οἱ ἑξῆς συμπληρωματικὲς πληροφορίες: Ἡ Σανσκριτικὴ ἰχνηλατεῖται κατὰ τοὺς Ἰνδοὺς γλωσσολόγους ἕως τὸν 13ο π.Χ. αἰῶνα τὸ ἐνωρίτερον, ὡς πλήρης, ἀρτία γλῶσσα, τὴν ὁποία καμμία ἀπὸ τὶς ἄλλες 15 ἐπίσημες ἢ ἡμιεπίσημες γλῶσσες τοῦ Ἰνδικοῦ γεωγραφικοῦ χώρου κατάφερε ποτέ, ὄχι νὰ ξεπεράση, ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ πλησιάση. Περαιτέρω εἰπώθηκε, ὅτι ἡ γλῶσσα, κάθε γλῶσσα, δὲν εἶναι ἁπλοῦν μέσον ἐπικοινωνίας, ἀλλὰ κιβωτὸς ὁλοκλήρου τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἱστορίας μιᾶς κοινότητος ἀνθρώπων, εἴτε ἔθνος τὸ ὀνομάσουμε αὐτὸ εἴτε κάτι ἄλλο.
Γιατί τώρα ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐνδιαφέροντα γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες; Στὴν ἴδια κρατικὴ Ἰνδικὴ διακοίνωσι ἐλέχθη, ὅτι μόνον ἡ Σανσκριτικὴ καὶ ἡ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ εἶναι οἱ γλῶσσες πάνω στὶς ὁποῖες ἐν σπέρματι στηρίζεται ὁλόκληρος ὁ πολιτισμὸς τοῦ πλανήτου. Ἐκεῖνοι δέ, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὶς δύο αὐτὲς γλῶσσες νεκρές, ἔχουν ὁλοκληρωτικὴ ἄγνοια, διότι παραβλέπουν τὸ γεγονός, ὅτι καμμία σύγχρονη γλῶσσα δὲν «βγαίνει» χωρὶς αὐτὲς τὶς δύο ἱστορικὲς γλῶσσες.
Ὁ ἦχος καὶ μόνον τῶν δύο αὐτῶν γλωσσῶν, δηλαδὴ τῆς Σανσκριτικῆς καὶ τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, εἶναι ἀπὸ τὴν φύσι του τέτοιος, ὥστε νὰ ἐξαγιάζη (αὐτὴν τὴν λέξι χρησιμοποίησε σὲ μετάφρασι ὁ Γερμανὸς συντάκτης τοῦ δελτίου) τὶς ἔννοιες.
Κάνει κανείς –δηλαδὴ δὲν μπορεῖ, καὶ νὰ θέλη, νὰ κάνη διαφορετικά- μελαγχολικὲς σκέψεις, ὅταν βλέπη ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς νὰ τοῦ πιστοποιοῦνται τέτοιου εἴδους τίτλοι γιὰ τὴν γλῶσσα του, τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, τὸ περιώνυμο Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ τὸ ἵδρυμα Μανώλης Τριανταφυλλίδης, κάνουν τὰ ἀδύνατα-δυνατά, προκειμένου, ἐὰν ὄχι νὰ καταργήσουν τελείως τὰ ἑλληνικά, τοὐλάχιστον νὰ τὰ ἀκρωτηριάσουν σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁ θάνατος ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ νὰ εἶναι ἡ μόνη ἀναμενομένη συνέπεια.
Ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρον: Ἀπὸ τὴν ἴδια κρατικὴ Ἰνδικὴ πηγὴ ἐλέχθη ὅτι, ἐπὶ 4000 περίπου χρόνια, τὸ Βραχμανικὸ Ἱερατεῖον οὔτε πρὸς στιγμὴν διενοήθη νὰ προσαρμόση σὲ κάποια σύγχρονη διάλεκτο τὴν γλῶσσα αὐτὴν –μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ καθίστατο πιὸ κατανοητὴ στὶς μᾶζες- ὅπως κατ’ ἐξακολούθησιν προτείνουν ὡρισμένα «προοδευτικὰ» (σὲ εἰσαγωγικὰ ἀσφαλῶς) μέλη τοῦ ἑλληνικοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου.
Ἐπειδὴ τὸ ἔμπρακτο ἐνδιαφέρον σας γιὰ τὸ κατάντημα (διότι περὶ αὐτοῦ πλέον πρόκειται) τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης ἔχει περάσει καὶ στὸν χῶρο τῶν Ἑλλήνων τοῦ ἐξωτερικοῦ, παρακαλῶ νὰ δώσετε τὶς τελείως ἐπίκαιρες αὐτὲς πληροφορίες σὲ οἱονδήποτε νομίζετε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ τὶς ἀξιοποιήση.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων!
Πρὸς διεθνῆ ἐνημέρωσι παντὸς ἐνδιαφερομένου ἐδόθησαν καὶ οἱ ἑξῆς συμπληρωματικὲς πληροφορίες: Ἡ Σανσκριτικὴ ἰχνηλατεῖται κατὰ τοὺς Ἰνδοὺς γλωσσολόγους ἕως τὸν 13ο π.Χ. αἰῶνα τὸ ἐνωρίτερον, ὡς πλήρης, ἀρτία γλῶσσα, τὴν ὁποία καμμία ἀπὸ τὶς ἄλλες 15 ἐπίσημες ἢ ἡμιεπίσημες γλῶσσες τοῦ Ἰνδικοῦ γεωγραφικοῦ χώρου κατάφερε ποτέ, ὄχι νὰ ξεπεράση, ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ πλησιάση. Περαιτέρω εἰπώθηκε, ὅτι ἡ γλῶσσα, κάθε γλῶσσα, δὲν εἶναι ἁπλοῦν μέσον ἐπικοινωνίας, ἀλλὰ κιβωτὸς ὁλοκλήρου τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἱστορίας μιᾶς κοινότητος ἀνθρώπων, εἴτε ἔθνος τὸ ὀνομάσουμε αὐτὸ εἴτε κάτι ἄλλο.
Γιατί τώρα ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐνδιαφέροντα γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες; Στὴν ἴδια κρατικὴ Ἰνδικὴ διακοίνωσι ἐλέχθη, ὅτι μόνον ἡ Σανσκριτικὴ καὶ ἡ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ εἶναι οἱ γλῶσσες πάνω στὶς ὁποῖες ἐν σπέρματι στηρίζεται ὁλόκληρος ὁ πολιτισμὸς τοῦ πλανήτου. Ἐκεῖνοι δέ, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὶς δύο αὐτὲς γλῶσσες νεκρές, ἔχουν ὁλοκληρωτικὴ ἄγνοια, διότι παραβλέπουν τὸ γεγονός, ὅτι καμμία σύγχρονη γλῶσσα δὲν «βγαίνει» χωρὶς αὐτὲς τὶς δύο ἱστορικὲς γλῶσσες.
Ὁ ἦχος καὶ μόνον τῶν δύο αὐτῶν γλωσσῶν, δηλαδὴ τῆς Σανσκριτικῆς καὶ τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, εἶναι ἀπὸ τὴν φύσι του τέτοιος, ὥστε νὰ ἐξαγιάζη (αὐτὴν τὴν λέξι χρησιμοποίησε σὲ μετάφρασι ὁ Γερμανὸς συντάκτης τοῦ δελτίου) τὶς ἔννοιες.
Κάνει κανείς –δηλαδὴ δὲν μπορεῖ, καὶ νὰ θέλη, νὰ κάνη διαφορετικά- μελαγχολικὲς σκέψεις, ὅταν βλέπη ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς νὰ τοῦ πιστοποιοῦνται τέτοιου εἴδους τίτλοι γιὰ τὴν γλῶσσα του, τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, τὸ περιώνυμο Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ τὸ ἵδρυμα Μανώλης Τριανταφυλλίδης, κάνουν τὰ ἀδύνατα-δυνατά, προκειμένου, ἐὰν ὄχι νὰ καταργήσουν τελείως τὰ ἑλληνικά, τοὐλάχιστον νὰ τὰ ἀκρωτηριάσουν σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁ θάνατος ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ νὰ εἶναι ἡ μόνη ἀναμενομένη συνέπεια.
Ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρον: Ἀπὸ τὴν ἴδια κρατικὴ Ἰνδικὴ πηγὴ ἐλέχθη ὅτι, ἐπὶ 4000 περίπου χρόνια, τὸ Βραχμανικὸ Ἱερατεῖον οὔτε πρὸς στιγμὴν διενοήθη νὰ προσαρμόση σὲ κάποια σύγχρονη διάλεκτο τὴν γλῶσσα αὐτὴν –μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ καθίστατο πιὸ κατανοητὴ στὶς μᾶζες- ὅπως κατ’ ἐξακολούθησιν προτείνουν ὡρισμένα «προοδευτικὰ» (σὲ εἰσαγωγικὰ ἀσφαλῶς) μέλη τοῦ ἑλληνικοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου.
Ἐπειδὴ τὸ ἔμπρακτο ἐνδιαφέρον σας γιὰ τὸ κατάντημα (διότι περὶ αὐτοῦ πλέον πρόκειται) τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης ἔχει περάσει καὶ στὸν χῶρο τῶν Ἑλλήνων τοῦ ἐξωτερικοῦ, παρακαλῶ νὰ δώσετε τὶς τελείως ἐπίκαιρες αὐτὲς πληροφορίες σὲ οἱονδήποτε νομίζετε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ τὶς ἀξιοποιήση.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων!
Μὲ πολλοὺς φιλικοὺς χαιρετισμούς
Στέλιος Κουκουναρᾶς
