Τὸ μεγαλύτερο σκάνδαλο τοῦ αἰῶνος

τοῦ Ν.Α.Καλογεροπούλου

Στὶς 29.11.2010, ἡ European League of Geneva ἔστειλε e-mail στοὺς Ἕλληνες βουλευτὲς ὅτι ἡ περίπτωσις τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους ἀποτελεῖ τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 1 σκάνδαλο, γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ γίνη Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπὴ γιὰ νὰ διαπιστωθοῦν οἱ πολιτικὲς εὐθῦνες. Ὁ λαὸς καὶ ἡ Ἱστορία πρέπει νὰ γνωρίζουν γιατί ἡ Ἑλλὰς ὑπέστη αὐτὴν τὴν δευτέρα (μετὰ τὴν Μικρασιατική) ἐθνικὴ καταστροφή.

Τὸ e-mail ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ἀπὸ πηγὲς προσκείμενες στὴν Commission τῆς ΕΕ στὶς Βρυξέλλες, ἦρθαν σὲ γνῶσι μας τὰ κατωτέρω στατιστικὰ στοιχεῖα, ποὺ δείχνουν τὴν πορεία τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καὶ τοῦ δημοσίου χρέους.

PRIOR STATISTICAL DATA as of 1951
From 1951 to 1973:
a) Annual average increase of the GNP 6,8%
b) Annual average increase of Private investment 9,9%
c) Annual average inflation 4,5%
Greek Public debt in 1973: was ca 700 million dollars (less than 25% of GNP).
IN DETAIL:
1951 to 1958 a) 6,3%, b) 8,2%, c) 6,9%
1959 to 1966 a) 6,4%, b) 10,7%, c) 2,1%
1967 to 1973 a) 7,6%, b) 10,9%, c) 4,4%
However,
From 1974 to 1980:
Annual average increase of the GNP 3,5%
Annual average increase of Private investment 0,6%
Annual average inflation
(note: The period covers K. Karamanlis’ government)
From 1981 to 1990: Annual average increase of the GNP 1,6%
Annual average increase of Private investment 0.8%
Annual average inflation
(note: the Andreas Papandreou government)
From1991 to 1993. Annual average increase of the GNP 1,22%
Annual average difference of Private investment -5,05%
Annual average inflation
(note: the Mitsotakis ND government)

Ἀπὸ τὰ στοιχεῖα αὐτά, σὲ γενικὲς γραμμές, φαίνεται ὅτι ἠ ελληνικὴ οἰκονομία μέχρι, ὅπως φαίνεται, καὶ τὸ 1973, ἦτο πράγματι πρωτοπόρος σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη, μὲ αὔξησι τοῦ ΑΕΠ ποὺ τὴν ἔφερνε σὲ ἀνάπτυξι δεύτερη χώρα μετὰ τὴν Ἰαπωνία.
Ἀντιθέτως, ἡ παρέκκλισις ἀρχίζει νὰ ἐκδηλώνεται μετὰ τὸ 1974 ἐνῷ ἀπὸ τὸ 1981, δηλ. τὸ ἔτος τῆς πλήρους ἐντάξεως στὴν ΕΕ (ἢ ΕΟΚ) καὶ μετέπειτα, εἰσέρχεται σὲ ἐπίπεδο ὑψηλοῦ κινδύνου, ποὺ προδικάζει τὴν μετέπειτα ἐξέλιξι ποὺ ἔφθασε στὸ ἀδιέξοδο τοῦ 2010 καὶ στὶς τραγικὰ δυσμενεῖς προβλέψεις γιὰ τὴν περίοδο ποὺ ἀκολουθεῖ. Ἡ παρέκκλισις αὐτή, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ὡδήγησε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ σὲ τραγικὴ οἰκονομικὴ κατάστασι μὲ πρόβλεψι περαιτέρω ἐπιδεινώσεως, εἶχε καὶ ἔχει σοβαρὲς συνέπειες στὴν ἐν γένει ὑπόστασι τῆς ΕΕ καὶ τῆς Ζώνης τοῦ Εὐρώ.
Γνωρίζετε ὅτι σκοπὸς τῆς EUROPEAN LΕAGUE OF GENEVA εἶναι ἡ προώθησις τῶν ἀρχῶν, πολιτικῶν, πολιτιστικῶν καὶ κοινωνικῶν, τῆς ΕΕ. Οἱ ἀρχὲς αὐτὲς κινδυνεύουν ὅταν τὰ κράτη μέλη δὲν ἐφαρμόζουν τὶς γενικὲς ἀρχὲς τῆς εὐνομίας, οἱ ὁποῖες πάντοτε σὲ μία πολιτισμένη κοινωνία διατηροῦνται μόνον ὅταν ἡ δικαστικὴ ἐξουσία εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ πολιτικὴ καὶ κομματικὴ ἐπιρροὴ καὶ ἐνεργεῖ συμφώνως μὲ τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς Γενικῆς καὶ Εἰδικῆς προλήψεως τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου.

Στὴν προκείμενη περίπτωσι τῆς Ἑλλάδος προκύπτει ὅτι ἡ ἐξέλιξις τῆς οἰκονομίας καί, συνεπῶς, τῆς εὐημερίας τοῦ λαοῦ, ἀπὸ τὴν πρώτη θέσι κατὰ τὴν 20ετία 1953-1973 (ὡς πρὸς τὴν Ἑλλάδα) στὴν σημερινὴ κατάρρευσι, μὲ ἐπίτασι τῆς καταρρεύσεως μετὰ τὸ 1981, ἐνέχει σοβαρώτατες πολιτικὲς εὐθῦνες ἐκ μέρους αὐτῶν ποὺ διαχειρίζονται, ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι σήμερα τὶς τύχες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Συμφώνως μὲ τὰ ἀνωτέρω, προκύπτει ἡ ἀνάγκη τῆς συστάσεως ἔντιμης καὶ οὐδέτερης Ἐξεταστικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ νὰ διαπιστωθῆ:
ΓΙΑΤΙ τὸ χρέος ποὺ μέχρι τὸ 1980 ἦταν κάτω τοῦ 25% τοῦ ΑΕΠ, στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἔφθασε στὸ 90%, ὅταν ἐπὶ πλέον ἡ ἑλληνικὴ οἰκονομία ἐνισχύετο ἀπὸ τὶς εἰσφορὲς τῆς ΕΕ;
ΠΩΣ ΔΙΑΤΕΘΗΚΑΝ ΤΟΣΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΓΙΑ ΤΙ καὶ ΠΟΥ διατέθηκαν καὶ ΓΙΑΤΙ ἀπὸ τὸ 1953 μέχρι τὸ 1973 τὸ χρέος ἦταν μόνο 700 ἑκατ. δολλάρια, ἀλλὰ τὸ ΑΕΠ 7% καὶ οἱ ἰδιωτικὲς ἐπενδύσεις 10% ἐνῷ μετὰ τὸ 1981 τὸ ΑΕΠ κατέπεσε στὸ 1,6% καὶ οἱ ἰδιωτικὲς ἐπενδύσεις στὸ 0,8%;
Εἶναι σαφὲς ὅτι σὲ ἕνα Εὐρωπαϊκὸ καὶ γενικότερα ἀνεπτυγμένο κράτος ὅπως (πρέπει νὰ) εἶναι ἡ Ἑλλάς, ἡ τραγικὴ παρέκκλισις πρέπει νὰ ἐξετασθῆ ἀπὸ τὴν ἀνεξάρτητη Δικαστικὴ Ἐξουσία καὶ οἱ ὑπεύθυνοι νὰ τιμωρηθοῦν ἐφ'ὅσον καὶ κατὰ τὸ μέτρο ποὺ αὐτὸ ἐπιβάλλεται. Αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ καλὴ τάξις ποὺ μπορεῖ νὰ ἐξασφαλίση ἕνα εὐοίωνο μέλλον γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι.
Εἶναι ἐπίσης σαφὲς ὅτι ἡ ἐνέργεια αὐτὴ πρέπει νὰ ἀναληφθῆ ὁμοθύμως μὲ πρωτοβουλία τοῦ σώματος τῶν Ἑλλήνων ἀντιπροσώπων στὸ Κοινοβούλιο.
Ἡ EUROPEAN LEAGUE OF GENEVA θὰ παρακολουθῆ μὲ ἐνδιαφέρον τὶς ἐξελίξεις καὶ θὰ δίδη σὲ αὐτὲς εὐρεῖα δημοσιότητα διεθνῶς.»

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι τὸν 20ὸν αἰῶνα ἡ Ἑλλὰς ὑπέστη δύο μεγάλες ἐθνικὲς καταστροφὲς οἱ ὁποῖες, καὶ οἱ δύο, ὀφείλονται σὲ ἕνα αἴτιο. Στὴν ἀνικανότητα καὶ διαφθορὰ τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας.
Ἤδη στὸ βιβλίο μου «Ὁ Μαρξιστικὸς Μύθος», τὸ 1984, γράφω (σελ. 37, σημ. 2) «ἡ οἰκονομικὴ καταστροφὴ εἶναι τόσο τελεσίδικη ὅσο καὶ ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφή». Καὶ γιὰ μὲν τὴν τελευταία ἐπελήφθη ἡ Νέμεσις.

Ἀλλὰ γιὰ τὴν πρόσφατη, τὴν τραγική, ποὺ καταδικάζει τὶς ἑλληνικὲς γενεὲς στὴν φτώχεια, στὴν διεθνῆ περιφρόνησι καὶ στὴν ἐκμηδένισι μέχρι ἐξευτελισμοῦ τῆς γεωπολιτικῆς σημασίας τῆς χώρας, σὲ τί θὰ ἀπομείνουμε; Στὸ ψεῦδος τοῦ πρωθυπουργοῦ ὅτι «φταίει ἡ προηγουμένη κυβέρνησις»; Ἢ στὴν παχυδερμικὴ ἀναισθησία τοῦ «δευτέρου τῇ τάξει» ὅτι «τὰ φάγαμε μαζί, σᾶς διωρίζαμε γιὰ χρόνια, τὰ φάγαμε μαζὶ ἀκολουθῶντας πρακτικὴ ἀθλιότητος, ἐξαγορᾶς καὶ διασπαθίσεως δημοσίου χρήματος» καὶ «ζήσανε αὐτοὶ καλὰ καὶ ἐμεῖς χειρότερα».
Ἐκεῖ θὰ μείνη ὁ κύκλος; Ἢ μήπως εἶναι ἄσχετες μὲ αὐτὰ καὶ οἱ ἑξῆς φράσεις τοῦ Κ.Σημίτη: «Ἡ πολιτική μας εἶναι νὰ ἐνισχύσουμε μὲ κάθε τρόπο καὶ μὲ κάθε μέσο τὴν ἀδιαφορία ἀπέναντι στὶς ἐξελίξεις μὲ ἰδεολογικὸ προσανατολισμό, νὰ ἐμποδίσουμε καὶ νὰ ἀποτρέψουμε μὲ κάθε κόστος τὴν προσήλωσι στὴν ἰδέα τοῦ Ἔθνους καὶ στὴν χριστιανικὴ παράδοσι…».
Εἶναι ἢ ὄχι ἀναγκαία ἡ ἐξωκοινοβουλευτικὴ Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπὴ ἀπὸ ἀδιάβλητους δικαστὲς καὶ ἐμπειρογνώμονες-Ἡρακλεῖς, γιὰ νὰ γίνη ἡ κάθαρσις ἀπὸ τὴν κόπρο τοῦ Αὐγείου;