Ἐδῶ καὶ πέντε ἡμέρες παρακολουθῶ τὰ ἀναγραφόμενα σὲ διάφορες ἐφημερίδες καὶ ἱστοσελίδες, σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων, ποὺ ἔφερε στὴ δημοσιότητα τὸ «Κυριακάτικο Βῆμα» τῆς 27/11/11, μὲ τὴν περισσὴ δημοκρατική του εὐαισθησία.
Δὲν θὰ ἀναφερθῶ στὸ ἐπεισόδιο, ποὺ ἔλαβε χώρα στὶς 17/11/11 καθ’ ὅσον μὲ ἐντολὴ τοῦ κ. ΥΕΘΑ ἔχουν κινητοποιηθεῖ οἱ θεσμικὲς διαδικασίες γιὰ τὸν πειθαρχικό του ἔλεγχο. Οὔτε εἶναι τῆς παρούσης νὰ ἀναλύσω γιατί δέχεται ἐπίθεση ἡ οἰκογένειά μου, ὁ πατέρας μου, ὁ ἀδελφός μου καὶ τὰ δύο μου ἀνίψια. Ὁ κόσμος ἔχει καταλάβει τί πραγματικὰ συμβαίνει καὶ τὰ ἑκατοντάδες τηλεφωνήματα συμπαράστασης, ὅπως καὶ τὰ εὐνοϊκὰ σχόλια τῆς πλειοψηφίας ἀγνώστων σὲ μένα συμπατριωτῶν μας, ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ λαὸς πλέον δὲν πέφτει θύμα παραπληροφόρησης.
Ἐπειδὴ ὅμως κάποια βδελυρὰ δημοσιεύματα εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ἀποφάσισα νὰ πῶ μερικὰ πράγματα γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀλήθειας.
