Στὸ ἀπὸ 24 Μαρτίου 2010 κριτικό μου κείμενο, τὸ ὁποῖο εἶχε ὡς τίτλο: «Οἱ πολιτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς κωλοτοῦμπες τοῦ Προέδρου τοῦ ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρη», τὸ ὁποῖο διακινήθηκε ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες, ἀναδεικνύοντας τὴν κωλοτουμποειδῆ «πολιτική» του, κατέληγα γιὰ τὴν ἀπροσδόκητη συμμαχία Γ. Παπανδρέου καὶ Γ. Καρατζαφέρη: «Οἱ ἀπρόβλεπτες αὐτὲς ἐξελίξεις, ποὺ φαίνονται «ἀδύνατες» ἐδημιούργησαν ἕνα ἐπικίνδυνο μεῖγμα ἀπὸ τὸν Giorgo καὶ Γιῶργο, τὸ ὁποῖο ἐνδέχεται νὰ προξενήση ἀπροσδιόριστη ζημία τόσο στὰ ἐθνικά μας θέματα ὅσο καὶ στὴν ἀποσύνθεσι τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας».
Σὲ αὐτὸ τὸ κριτικὸ κείμενο ὑπογραμμιζόταν καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ «ἀνατροπέας» Πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ εἶχε τὴν φαεινὴ ἰδέα νὰ προτείνη στὸν «σύντροφο» Τζέφρυ νὰ προσφύγη ἡ Ἑλλάδα στὸ ΔΝΤ. Αὐτὸ καὶ ἔκανε ὁ πρωθυπουργὸς μὲ τοὺς διαύλους ἐπικοινωνίας, ποὺ διέθετε ὁ ΛΑΟΣ στὶς ΗΠΑ: Ὁ πρόεδρος λοιπὸν τοῦ ΛΑΟΣ, ὁ ὁποῖος χρόνια καὶ χρόνια διεκήρυσσε τὴν «ἀνατροπὴ» τοῦ διεφθαρμένου πολιτικοῦ συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατέν», ὑπῆρξε ὁ πρωτεργάτης τῆς εἰσόδου τοῦ ΔΝΤ στὴν καθημαγμένη Ἑλλάδα.
Μία Ἑλλάδα τὴν ὁποία χρεωκόπησαν, διαγούμισαν καὶ κατεσπάραξαν τὰ γκεσέμια τῶν δύο κομμάτων τῆς ἐναλλασσόμενης ἐκφυλισμένης ἐξουσίας. Ἐπειδή, λοιπόν, οἱ τότε προβλέψεις μου ἐπιβεβαιώθηκαν –δυστυχῶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα– πλήρως καὶ ἐπειδὴ ἡ «πολιτικὴ» τῆς κωλοτούμπας ἀποτελεῖ οὐσιῶδες στοιχεῖο τοῦ «ἀνατροπέα», ἐπανέρχομαι γιὰ ν’ ἀναδιπλώσω μερικὲς ἐνδεικτικὲς συμπεριφορές του, οἱ ὁποῖες προμηνύουν ἐθνικοὺς κινδύνους.
Ἔτσι, ἐνῷ ὁ «ἀνατροπέας» γιαλαντζὶ καμάρωνε ὅτι αὐτὸς ὑπέδειξε στὸν σύμμαχο πρωθυπουργὸ νὰ καλέση τὸ ΔΝΤ, ὅταν αὐτὸ ἦρθε μὲ τὴν κατοχική του ἰδιότητα ἄλλαξε θέσι κάτω ἀπὸ τὰ βογκητὰ καὶ τὶς ἀποδοκιμασίες τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ καὶ τῶν λοιπῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Προχωρεῖ, λοιπόν, σὲ νέα κωλοτούμπα. Στὸ πρωτοσέλιδο τῆς «Α1», τῆς 17ης Ἀπριλίου 2010, δημοσιεύεται σκιτσαρισμένη φωτογραφία, στὴν ὁποία εἰκονίζονται, μέσα σὲ βάρκα, οἱ πρὶν λίγες ἡμέρες ἱκανοὶ καὶ φοβεροὶ Τζέφρυ καὶ Πάγκαλος μὲ τὴν λεζάντα: «Βούλιαξαν. Ἀναζητοῦν ἐναγωνίως πλέον σωσίβιο στὸ ΔΝΤ – Οἱ μαθητευόμενοι μάγοι ἔσβησαν καὶ τὴν τελευταία ἐλπίδα. Ἡ Ἑλλάδα παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴ παγκοσμίως»!
Τί σημαίνουν αὐτά; Δὲν σημαίνουν ἀπολάκτισι καὶ τῶν ἱκανοτήτων τῶν «μαθητευόμενων μάγων» -ἐνῷ πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες ἐδήλωνε «μακάρι ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶχε καὶ ἄλλους Πάγκαλους» - ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς δικῆς του πολιτικῆς;
Δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπαίρετο ὅτι ὡδήγησε τὸν πρωθυπουργὸ στὸ ἐθνικὸ ἰκρίωμα τοῦ ΔΝΤ; Γιατί μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, μὲ τὸ πιὸ πάνω πρωτοσέλιδο, θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ Ταμεῖο, μαζὶ μὲ «τοὺς μαθητευόμενους μάγους ἔσβησαν τὴν τελευταία ἐλπίδα;» Γιατί ἀπὸ τὸ ὡσαννὰ χαρακτήρισε τὴν εἴσοδο τοῦ ΔΝΤ στὴν Ἑλλάδα ὡς «παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν παγκοσμίως»;
Σὲ τέτοιας ὑφῆς καὶ πλοκῆς ἐθνικὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα σημαδεύουν καὶ καθορίζουν τὶς τύχες τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ της γιὰ δεκάδες χρόνια δὲν ἔχει κανένας, μὰ κανένας πολιτικάντης τὸ ἠθικὸ καὶ πολιτικὸ δικαίωμα νὰ ἀσελγῆ πάνω τους.
Οὔτε μποροῦν νὰ πάρουν ἄφεσι ἁμαρτιῶν μὲ τὴν χυδαία δικαιολογία «κάναμε λάθος»! Ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ «λάθος» ἀλλὰ γιὰ ἐθνικὸ ἔγκλημα μὲ τὶς ἀνάλογες ἱστορικὲς ἐπιπτώσεις καὶ τὶς ἐπιβαλλόμενες τιμωρίες. Ὅμως, ὁ «ἀνατροπέας» δὲν ὀρρωδεῖ μπροστὰ σὲ κανένα «λάθος». Ἔτσι, ἐνῷ στὶς 17 Ἀπριλίου θὰ διεκτραγωδήση τὴν «χαμένη ἐλπίδα» τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ ΔΝΤ –σὲ ἕνα ἑπταήμερο θὰ ταχθῆ ἀναφανδὸν ὑπὲρ καὶ μάλιστα σὲ συνέντευξί του στὸ ALTER, στὴν πρωϊνὴ ἐκπομπὴ τῆς 23ης Ἀπριλίου. Τὴν ἑπομένη, 24 Ἀπριλίου, μιλῶντας στὴν βουλὴ διαφοροποιεῖται, λέγοντας: «Τὸ ΔΝΤ εἶναι ὁ πιὸ σύντομος δρόμος ἀλλὰ εἶναι γεμᾶτος τσουκνίδες, λακκοῦβες καὶ γκρεμοὺς καὶ σεῖς (σ.σ. ἐννοεῖ τὴν κυβέρνησι) καλεῖτε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ τὸν περπατήση ξυπόλητος» (βλ. «Α1» τῆς 14ης Ἀπριλίου).
Στὶς 26 Ἀπριλίου μιλῶντας στὴν βουλή, κατακεραυνώνει τὴν κυβέρνησι διότι ὡδηγήθηκε στὸ ΔΝΤ καὶ τὴν κατηγορεῖ γιὰ ἀδράνεια καὶ ζητεῖ «νὰ πᾶνε κάποιοι στὴν φυλακή», ἐνῷ τὸ ἴδιο βράδυ στὴν δημοσιογραφικὴ ἐκπομπὴ «Ἀνατροπὴ» («Mega») τάχθηκε ὑπὲρ τῆς ὁμόνοιας - καὶ ἐναντίον «τῆς ἀπαξιώσεως ὁποιουδήποτε πολιτικοῦ ἀρχηγοῦ»!
Ὁ κ. πρόεδρος, ὁ φοβερὸς «ἀνατροπέας» γλύφει τοὺς πάντες καὶ ὑπεραμύνεται τοῦ ἀνύπαρκτου ἠθικοῦ κύρους ἀρκετῶν ἡγετῶν, τοὺς ὁποίους χρόνια καὶ χρόνια στόλιζε μὲ πλεῖστα ὅσα κοσμητικὰ ἐπίθετα. Θέλει νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὅλους, ἐρχόμενος σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ποὺ ἐδίδασκε ἐτοῦτο τὸ ἀληθινό: «Οὐαὶ ὑμῖν, ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι».
Ὁ καθηγητὴς Τ. Στιριντάνης, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀρύομαι αὐτὴ τὴν ἀντρίκια καὶ τίμια φρᾶσι, τὴν ἑρμηνεύει γράφοντας: «Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ θέλει μὲ κάθε θυσία νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὅλους δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄνθρωπος. Καταντᾷ νὰ γίνη ἑρπετὸ» (βλ. τὸ ἔργο του: «Γιὰ μία πορεία μὲ ἐπίγνωση», Ἀθῆναι, 1975, σελ. 77).
Ἕνας ἀληθινὸς ἄνθρωπος καὶ ἕνας τίμιος πολιτικὸς -ἂν μπορῆ νὰ ὑπάρξη τέτοιος- δὲν ἔχει τὸ ἠθικὸ δικαίωμα νὰ καλῆ σὲ πολιτικὸ δεῖπνο καὶ σὲ πολιτικὲς συνεργασίες, τοὺς κάποτε ἀντιπάλους του, τοὺς ὁποίους κατηγοροῦσε γιὰ χρόνια καὶ χρόνια ὡς διεφθαρμένους.
Ὅταν ἡ Ἑλλάδα στενάζει δὲν ἔχει κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ συγχωρῆ τοὺς κλέφτες καὶ νὰ συναγελάζεται μαζί τους. Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνη μόνο ὁ Γκαῖμπελς, ποὺ ἐδίδασκε ὅτι «Πολιτικὴ εἶναι ἡ τέχνη ποὺ καθιστᾷ δυνατὰ καὶ ὅσα φαίνονται ἀδύνατα», γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώση τὸν σατυρικό μας Λασκαρᾶτο ποὺ ἔλεγε: «Οἱ παλιάνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ὅπως οἱ σάπιες σταφίδες».
Ὅμως ὁ «ἀνατροπέας» -ἐδῶ γελᾶμε- στὶς 28 Ἀπριλίου θὰ δηλώση ὅτι «στηρίζω τὴν κυβέρνησι», ἐνῷ στὴν ἐκπομπὴ τοῦ (ΤΗΛΕΑΣΤΥ) θὰ πῆ: «Εἴμαστε κυβέρνηση ὑπὸ κατοχή»! Ἐρώτημα: Ποιός τὸν ὑποχρεώνει νὰ στηρίξη μία τέτοια κυβέρνησι; Ἡ κατοχὴ λέει καὶ διδάσκει ἡ ἑλληνικὴ καὶ παγκόσμια Ἱστορία ἐπιτάσσει ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ. Ὄχι συνεργασία μὲ κατοχικὲς κυβερνήσεις. Αὐτὲς οἱ κωλοτοῦμπες τοῦ «ἀνατροπέα» κι αὐτὴ ἡ ἀλλοπρόσαλλη «πολιτική» του, θὰ ὁδηγήση τὸν γνωστὸ καὶ ἔγκυρο τηλεοπτικὸ σχολιαστὴ Γ. Ζερβό, νὰ τὸν χαρακτηρίση ὡς «προβοκάτορα καὶ ἑξαπτέρυγο τῆς κυβέρνησης» (Β.S., 29/4). «Πολιτικὴ» τῆς ἀθλιότητος μὲ συμμάχους πολιτικῶς ἀθλίους!
Ὑπὸ τὸ βλέμμα τῆς κατοχικῆς κυβερνήσεως, τὴν ὁποία ἐκθύμως στηρίζει «γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδας», ὁ ἀνατροπέας τῆς πολιτικῆς πομφόλυγας, προχωρῶντας καὶ ἐπιδιώκοντας νὰ θολώση τὰ πράγματα θὰ τὸ ρίξει στόν... προσοδοφόρο ἀντιαμερικανισμό.
Ἔτσι, στὸ πρωτοσέλιδο τῆς «Α1», τῆς 1ης Μαΐου διαβάζουμε καὶ τὰ ἑξῆς, συνοδευόμενα ἀπὸ σκίτσα ξένων γραφειοκρατῶν τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς ΕΕ: «Τὰ κοράκια Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς ἐφορμοῦν – Ἡ Ἑλλάδα πωλεῖται καὶ ἐκποιεῖται λόγω χρεῶν: Πληροφορίες ΔΝΤ ἢ στοὺς ντόπιους Γ. Παπανδρέου – Γ. Παπακωνσταντίνου».
Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ ἐρζὰτς ἀνατροπέας ποὺ πάσχισε νὰ φέρει τὸ ΔΝΤ καὶ τὶς ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Εὐρωπαϊκὰ πράγματα ξιφουλκεῖ ἐναντίον τοὺς διαπράττοντας ὑπερμεγέθη πολιτικὴ ἀπάτη.
Μετὰ τὴν κατοχὴ τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ ΔΝΤ – τὴν ὁποία ἐπεδίωξε – παριστάνει τὸν ὑπερασπιστὴ τῆς πατρίδας καταγγέλλοντας τὴν «πώληση καὶ ἐκποίησή της», λόγω χρεῶν, μὴ διστάζοντας νὰ καταστήσει ὑπεύθυνους τὸν Πρωθυπουργὸ καὶ τὸν ὑπουργὸ οἰκονομικῶν, τοὺς ὁποίους ὅμως – τί πελώρια ἀντίφαση –στηρίζει μετὰ μανίας!
Θὰ στηρίξει μετὰ πάθους τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι μέσα στὴ βουλὴ θὰ ἀναγνωρίσει ὅτι «εἴμαστε μὲ τρεῖς «θηλιὲς» στὸ λαιμό».
Ὅμως ὁ ἴδιος, θὰ προσφέρει ἀμέριστη πολιτικὴ συμπαράσταση στὴν κυβέρνηση – μόνος αὐτὸς ἀπὸ σύσσωμη τὴν ἀντιταχθεῖσα ἀντιπολίτευση – ψηφίζοντας στὴ βουλὴ τὴν ἐθνοκτόνο συμφωνία κυβέρνησης – ΔΝΤ, δίνοντάς της ἔτσι τὴν κοινοβουλευτικὴ δυνατότητα νὰ τραβήξει τὸ σχοινί.
Αὐτό, λοιπόν, ποὺ δὲν πέτυχε ὁ Λένιν ποὺ ἔλεγε ὅτι «ἡ ἀστικὴ τάξη θὰ μᾶς δώσει τὸ σχοινὶ νὰ τὴν κρεμάσουμε», τὸ πέτυχε ὁ... πατριώτης ζογκλὲρ τῆς πολιτικῆς ψηφίζοντας καὶ στηρίζοντας τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση νὰ πνίξει τὴν Ἑλλάδα!
Διαβλέποντας αὐτοὺς τοὺς ἐθνικοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν πολιτικὰ καὶ ἐθνικὰ ὕποπτη «πολιτικὴ» τοῦ «ἀνατροπέα» ἔγραφα στὸ πρῶτο μου κείμενο (24 Μαρτίου) καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἐν ὄψει τοῦ γεγονότος ὅτι καμμία ἀπολύτως διακήρυξη καὶ ἀρχὴ δὲν τήρησε ὁ λαλίστατος ἀρχηγὸς τοῦ ΛΑΟΣ καὶ ἐν ὄψει τῆς διαγραφόμενης ἐπικινδυνότητας ποὺ ἐγκυμονεῖ γιὰ τὴν πολιτικὴ μᾶς ζωὴ καὶ τὰ ἐθνικὰ θέματα...».
Τὸ ἀνιστόρητο ἔγινε πιά. Ἡ ψῆφος τοῦ ΛΑΟΣ τὴν πατρίδα κατρακυλᾶ καὶ μάλιστα ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα τῆς διαγραφείσης ἀπὸ τὴ Ν.Δ. κυρίας Ντόρας, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ ὁ Λένιν ποὺ ἔλεγε: «Πές μου ποιὸς σὲ χειροκροτεῖ νὰ σοὺ πὼς ποιὸς εἶσαι».
Ἔτσι, μὲ τὴν ἀρχικὴ ἐπικίνδυνη γόμωση Giorgos καὶ Γιῶργος προστέθηκε τώρα καὶ ἡ Ντόρα καὶ ὁ... Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι τοῦ τί μᾶς ἑτοιμάζουν, ἂν δὲν ἀντισταθοῦμε.
Πατρίδα μου, Πατρίδα μου, τί σὲ περιμένει, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Μακρυγιάννης, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔκαναν μὲ τὰ δάνεια τοῦ ἔθνους λοῦσα καὶ ὑποστατικὰ καταγγέλλοντας ὅτι: «Ὅσοι ἔχουν τὴν τύχη μας σήμερον εἰς τὰ χέρια τους, ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν, μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ ὑπουργοὶ καὶ βουλευταί, τόχουν σὲ δόξα, τόχουν σὲ τιμή, τόχουν σὲ ἰκανότητι νὰ τοὺς εἰπεῖς ὅτι ἔκλεψαν, ὅτι πρόδωσαν, ὅτι ἔφεραν τόσα κακὰ εἰς τὴν Πατρίδα» (βλ. «Ἀπομνημονεύματα Μακρυγιάννη», εἰσαγωγὴ – σχόλια Σ. Ἀσδραχά, Ἀθήνα, 1957, σέλ. 546). Ὅ,τι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σήμερα ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα καὶ τὶς ζητοκραυγὲς τοῦ φαύλου λαοῦ καὶ εἶναι αὐτὸ τὸ ἀδιάσειστο ἱστορικὸ ντοκουμέντο, τὸ ὁποῖο ἀναδεικνύει τὴν ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ ἑνότητα τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Πρόκειται γιὰ ἕνα ἱστορικὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖο καυτηρίαζε ὁ Δημοσθένης στὸν Γ’ Ὀλυνθιακὸ τοῦ λόγο λέγοντας πρὸς τὸ ἀκροατήριο τῆς Πνύκας γιὰ τὴ φαυλότητα καὶ τὶς προμήθειες τῶν πολιτικῶν: «Γυρίστε λοιπὸν νὰ δεῖτε τοὺς πολιτικοὺς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ (ἐπισκευὴ δρόμων, σοβαντίσματα, βρύσες καὶ τέτοιες φλυαρίες), ἀπ’ αὐτοὺς ἄλλοι ἀπὸ φτωχοὶ ἔχουν γίνει πλούσιοι, ἄλλοι ἀπὸ ἄσημοι σημαίνοντα πρόσωπα, μερικοὶ μάλιστα ἔχουν χτίσει ἰδιωτικὲς κατοικίες πολυτελέστερες ἀπὸ τὰ δημόσια κτίρια, καὶ ὅσο ἔχει ἐλαττωθεῖ ὁ πλοῦτος τῆς πόλης τόσο ὁ δικός τους ἔχει αὐξηθεῖ» (βλ. ὁλόκληρο τὸ κείμενο αὐτὸ στὸ ἔργο μου: «Ὁ Δημοσθένης καὶ ἡ διαχρονικότητα τῶν λόγων του», ἔκδ. «Κάδμος», Θεσσαλονίκη, 2008 σέλ. 129-130).
Ὥστε, λοιπόν, ἔκπαλαι οἱ πολιτικοί της Ἑλλάδας ρέπουν στὶς ρεμοῦλες καὶ αὐτὸ συνιστᾶ ἕνα θεμελιῶδες κουσούρι τοὺς τὸ ὁποῖο ἐπιβεβαιώνει τὸ ἀδιάσπαστο DNA τῆς φυλῆς.
Ἐπανέρχομαι ὅμως ξανὰ στὸ θέμα τῆς «πατριωτικῆς» συμπεριφορᾶς τοῦ πολιτικοῦ ἀνεμόμυλου γιὰ νὰ ὑπογραμμμίσω, ὅτι μὲ τὴν κοινοβουλευτική του στήριξη πρὸς τὸν σύντροφο Τζέφρη, τοῦ ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἀπομόνωση καὶ νὰ συνεχίσει τὸ λαϊκοκτόνο καὶ ἐθνοκτόνο ἔργο του, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπεκταθεῖ καὶ στὴν ἀπεμπόληση τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων.
Τὴν ἀπαιτουμένη κοινοβουλευτικὴ δύναμη τὴν διαθέτουν οἱ σύμμαχοί του οἱ... σοσιαλΗστές, οἱ ὁποῖοι διευκολύνονται στὸ ἐθνομειοδοτικό τους ἔργο ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς γενικῆς πενίας τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ, ὁ ὁποῖος παραπαίει στὰ ἐρείπια τῆς πατρίδας. Παράλληλα οἱ ἔμποροι τῆς πατρίδας μποροῦν νὰ τὴν ἐκποιοῦν καὶ νὰ τὴν ἐκχωροῦν καὶ μὲ νομοθετικὸ πραξικόπημα, ὅπως αὐτὸ τὸ ἔκαναν καὶ μὲ τὴν κυρωθεῖσα διεθνῆ σύμβαση μὲ τὸ ΔΝΤ κατὰ ὠμὴ παράβαση τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ συντάγματος, τὸ ὁποῖο πολὺ σωστὰ ἐπικαλέσθηκε τὸ ΚΚΕ στὴν σχετικὴ ψηφοφορία τῆς 7ης Μαΐου.
Ὅταν ὅλα τὰ κοινοβούλια τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ψηφίζουν κι ἐγκρίνουν τὰ πρὸς τὴν Ἑλλάδα δάνεια καὶ ὅταν σ’ αὐτὴ τὴν διαδικασία μετέχει καὶ τὸ Διεθνὲς Ν.Τ. ἡ κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδας δὲν μπορεῖ νὰ παριστάνει τὸν ἀνήξερο καὶ ἀνέμελο καβαλάρη, μὲ τόσους καὶ τόσους ἀκριβοπληρωμένους συμβούλους ποὺ διαθέτει ἐντὸς καὶ ἐκτὸς βουλῆς.
Θὰ ἔλεγα ὅτι ἂν ὁ κ. Πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ πίστευε στοιχειωδῶς στὴν ἀνατροπὴ τοῦ διεφθαρμένου συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατέν», ΤΩΡΑ ἦταν ἡ πιὸ κατάλληλη πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ συγκυρία.
Ἀνατρέπω, λέει τὸ ἑλληνικὸ λεξικὸ σημαίνει ἀναποδογυρίζω, καθαιρῶ, καταργῶ, καταλύω.
Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ κάνει ὁ γιαλαντζὶ ἀνατροπέας; Ἀπολύτως τίποτα. Κάνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο μὲ ὅσα διακήρυσσε δέκα χρόνια. Πολιτικὴ ἀπάτη μεγάλης ὁλκῆς, ἡ ὁποία στὴν Ἀθηναϊκὴ Δημοκρατία θὰ ἐπέφερε τὴ θανατικὴ καταδίκη του. Πρόκειται γιὰ τὸ «ἀδίκημα τῆς ἐξαπάτησης τοῦ λαοῦ», μὲ τὸ ὁποῖο καταδικάστηκε σὲ φυλάκιση ὁ θρυλικὸς στρατηγὸς Μιλτιάδης (Γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ καὶ τὸ σχετικὸ ἀδίκημα καὶ τὴν περιπέτεια τοῦ Μιλτιάδη βλ. Α. Κόρμαλη: «Ἑλλήνων Προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθώνι», ἔκδ. «Πελασγός», Ἀθήνα 2010, σέλ. 115).
Πολιτικὲς παρλαπίπες καὶ πομφόλυγες λοιπὸν ὁ «ἀνατροπέας» γιὰ κυβέρνηση οἰκουμενικὴ καὶ ἄοσμα καὶ ἀναποτελεσματικὰ συμβούλια τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ἀπὸ τὰ ὁποία παραμένουν μόνον οἱ κωμικὲς φωτογραφίες! (Γιὰ τὸ ἀδύνατο ἐθνωφελοῦς καὶ ἀποτελεσματικῆς λειτουργίας τῆς οἰκουμενικῆς βλ. τὴν ἐμπειρία τοῦ παρελθόντος στὸ ἄρθρο μου: «Τὸ πρόβλημα τῆς Οἰκουμενικῆς», στὴν «Καθημερινή» της 7/2/1990).
Ὅμως, αὐτὲς τὶς γκαστρωμένες μέρες ἡ Πατρίδα καὶ τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπὸ πραγματικὲς καὶ ἀληθινὲς συγκρούσεις μὲ τὴν κυβέρνηση τῆς ἐθνομειοδοσίας καὶ τοῦ ἀνασκολοπισμοῦ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος πλέον ἔχει τὸ ἐθνικὸ καθῆκον ν’ ἀνασκολοπίσει τοὺς ἀνασκολοπιστές του. Ὅσοι σιωποῦν, χειροκροτοῦν καὶ βιώνουν τὴν πολιτικὴ προσωπολατρία κάνουν κακό, πολὺ κακὸ καὶ στὸ κόμμα τους καὶ στὴν Ἑλλάδα.
Ὅσοι ἀπὸ τὸ ΛΑΟΣ ἀπαντώντας στὸ Ἃ’ Κριτικὸ Κείμενο τῆς 24ης Μαρτίου γράφουν ὅτι αὐτὰ ἔπρεπε νὰ τὰ γράψω νωρίτερα, τοὺς ὑπενθυμίζω ὅτι μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθ. 50614976-6 τῆς «Γενικῆς» συστημένη ἐπιστολή μου μὲ ἡμερομηνία 12/8/2007 καὶ τίτλο: «Ἀνοιχτὸ Γράμμα κριτικῆς καὶ διαφωνίας» πρὸς τὸν Πρόεδρο (καὶ τριάντα στελέχη) ἔκανα ξανὰ τὶς κριτικές μου παρατηρήσεις σὲ ἕνα κείμενο 22 σελίδων, χωρὶς νὰ πάρω ἀπάντηση. Μποροῦν νὰ τὸ δημοσιεύσουν στὴν Α1 ὅπως καὶ ἐτοῦτο τὸ κείμενο, τὸ ὁποῖο φυσικὰ θὰ μείνει ἀναπάντητο ὅπως καὶ τὸ πρῶτο. Δημοσιεῦστε, διαδῶστε τὰ κείμενα ἔστω κι ἂν διαφωνεῖτε. Αὐτὸ θὰ πεῖ δημοκρατία καὶ ἐλευθερία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ κ. πρόεδρος ἔγραψε καὶ εἰδικὸ πόνημα.
Συνεχίζοντας τὴν κριτικὴ τοῦ «ἀνατροπέα» σημειώνω ὅτι ἡ ταύτισή του μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ εἶναι τόσο ἔκδηλη καὶ τόσο περίεργη, ὥστε γνωστὸς τηλεοπτικὸς ἀναλυτῆς, νὰ τὴ χαρακτηρίσει ὡς «πολιτικὸ σουρεαλισμὸ» (Πρωινὴ ἐκπομπὴ τῆς ΝΕΤ στὶς 8 Μαΐου).
Οἱ πάντες, σχεδόν, καγχάζουν καὶ ὁ «ἀνατροπέας» συνεχίζει τὶς κωλοτοῦμπες ἀποπειρώμενος συνεχῶς νὰ ἀποτινάξει τὴ σφραγίδα τοῦ ἀκραίου καὶ σ’ αὐτὴ τοῦ τὴν ἀγωνιώδη προσπάθεια μετακυλύει τὸν χαρακτηρισμὸ σὲ ἄλλους ποὺ διαδήλωναν τὰ πατριωτικά τους αἰσθήματα, τὰ ὁποῖα ἄλλοτε ὑπεράσπιζε ὁ ἴδιος! Ἔτσι, δὲν δίστασε νὰ ἀποδώσει αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ σὲ ὅσους ἀντιδροῦσαν στὴν ἄφιξη τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἀθήνα.
Ἄλλοτε εἶχε ἀναλάβει ὁ ἴδιος ἐργολαβικὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Τώρα, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ προσκομίσει πιστοποιητικὰ νομιμοφροσύνης στὸ σάπιο πολιτικὸ σύστημα. Τώρα, ὁ «ἀνατροπέας» κινεῖται πολὺ «σωφρόνως» στὰ πλαίσια τοῦ συστήματος τῆς ἐθνομειοδοσίας (Γιὰ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐναντίον τῶν «ἀκραίων» βλ. ἐκπομπὴ «Ἀνατροπὴ» τῆς 10ης Μαΐου στὸ «Mega»).
Ἡ ἐπὶ τοῦ προκειμένου πολιτικὴ τοῦ κωλοτούμπα εἶναι τόσο κραυγαλέα καὶ ἀντίθετη στὶς προηγούμενες θέσεις του ὥστε ὁ γνωστὸς καὶ ἔγκυρος σχολιαστὴς Γ. Ζερβὸς νὰ τὸν χαρακτηρίσει «Ἀμερικανοτσολιὰ γαλατὰ» (βλ. ἐκπομπή του στὸ Β.S. τῆς 11ης Μαΐου).
Ἂν ὁ «ἀνατροπέας» ἀνησυχοῦσε πραγματικὰ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ καὶ τὶς συμφωνίες ποὺ ὑπέγραψε «γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν Ἑλλάδα» - ὅπως προκλητικὰ δήλωσε ὁ Τοῦρκος – δὲν θὰ στήριζε μὲ τόσο πάθος τὴ συμμαχική, κατοχικὴ καὶ ἐθνικὰ ἐπικίνδυνη κυβέρνηση τοῦ «συντρόφου» Τζέφρη.
Συνεπῶς, τὸ νὰ στηρίζει τὴν ἐθνοκτόνο κυβέρνηση καὶ ταυτόχρονα νὰ βγαίνει μὲ πρωτοσέλιδο, τῆς «Α1», τὴν ἑπομένη τῆς ἄφιξης, μὲ ὑποτιμητικὰ σχόλια καὶ σκίτσο γιὰ τὸν Giorgo τὸν ὁποῖο εἰκονίζει νὰ κάθεται ὡς φτωχὸς συγγενὴς πάνω στὰ χρέη μπροστὰ σ’ ἕναν σουλτάνο πρωθυπουργὸ δὲν συνιστᾷ στάση πολιτικὴ ἀλλὰ μπερτοδουλική. Ὅταν ἐμφανίζεις τὴν κυβέρνησή σου ἔτσι, δὲν τὴν στηρίζεις, τὴν γκρεμίζεις! Καθαρὲς κουβέντες.
Ἐπειδὴ ἡ ἐνασχόλησή μου μὲ τὸν «ἀνατροπέα» εἶναι ἡ δεύτερη καὶ τελευταία, θὰ συνεχίσω τὴν ἀναδίπλωση τῆς Μπερτόδουλης πολιτικῆς του καταγράφοντας μερικὲς ἀκόμη κωλοτοῦμπες του, οἱ ὁποῖες θολώνουν τὰ πολιτικὰ καὶ ἐθνικά μας πράγματα καὶ συσκοτίζουν τοὺς πραγματικοὺς πολιτικοὺς καὶ ἐθνικούς του στόχους.
Νά, λοιπόν, μερικὲς πρόσφατες τοποθετήσεις του μέσα ἀπὸ τὴ συνέντευξή του στὸ «EXTRA», τὴν Πέμπτη 11 Μαΐου:
1) «Πρέπει τὸ γρηγορότερο νὰ καθαρίσει τὸ θέμα τῶν σκανδάλων γιὰ νὰ ἠρεμήσει ὁ τόπος. Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι θὰ πᾶνε στὴν προανακριτικὴ ὅσοι πρέπει νὰ πᾶνε». Σημειώνω ὅτι ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτὸ εἶχε ἀντίθετη ἄποψη (τὴν κατέγραψα στὸ ἀπὸ 24 Μαρτίου πρῶτο μου κείμενο).
2) «Ἡ κυρία Μπακογιάννη ἀνήκει στοὺς 30 καλύτερους τῆς Βουλῆς». Δὲν τόλμησε νὰ τὴν κατατάξει στὴν πρώτη θέση, ὅπως θὰ ἤθελε. Ἀντίθετη ἄποψη εἶχε γι’ αὐτὴν ἐπὶ πολλὰ χρόνια (βλ. τὸ Α΄ κείμενό μου).
3) Ἐνῷ στηρίζει τὴν κυβέρνηση τῶν «Ἀμερικανοτσολιάδων» καὶ τοῦ «Τσολάκογλου» - ὅπως χαρακτηρίζουν τὴν σημερινὴ κυβέρνηση ἀρκετοὶ σχολιαστὲς – ταυτόχρονα ρίχνει τὸ δίχτυ του καὶ πρὸς τοὺς ἰδιοκτῆτες τῆς «ἰδεολογικῆς» πολυκατοικίας, τοὺς ὁποίους πολέμησε τὴν ὥρα τῆς ψηφοφορίας γιὰ τὴν ἐκλογή τους στὴν ἀρχηγία.
Λέει, λοιπόν: «Ἀντώνη Σαμαρᾶ κάλεσέ με στὸ συνέδριο τῆς Ν.Δ. νὰ σᾶς πὼς τὶς ἀπόψεις μου γιὰ τὸ πῶς θὰ πᾶμε ὅλοι μαζὶ στὶς ἐπερχόμενες δημοτικὲς ἐκλογὲς γιὰ νὰ μὴ τὶς πάρει τὸ ΠΑΣΟΚ».
Θυμίζει τὴν παροιμία: Δύο καρπούζια σὲ μία μασχάλη.
4) Συνεχίζοντας λέει: «Βλέπω μπροστά μου τὸν κίνδυνο τῆς δημοκρατίας».
Ἔτσι διαπράττει τὸ μεγάλο πολιτικὸ λάθος νὰ ταυτίζει τὴν κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ μὲ τὴν δημοκρατία καὶ τὴν Ἑλλάδα (αὐτὴ τὴν ταύτιση ἐπέκρινα στὸ Πρῶτο μου κείμενο) καὶ ταυτόχρονα ἐγκαταλείπει τὴν πολύχρονη ἐπιδίωξή του γιὰ «ἀνατροπὴ» τοῦ διεφθαρμένου συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατὲν» (βλ. Πρῶτο κείμενό μου).
Ὅταν διακήρυσσε τὴν «ἀνατροπὴ» τί ἤθελε ν’ ἀνατρέψει ὁ πολιτικὸς ἀνεμόμυλος; Θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ ἐθνομειοδοτικὸ πολιτικὸ σύστημα ποὺ βιώνει ἡ Ἑλλάδα τῆς φτώχειας, τοῦ ΔΝΤ καὶ τῆς μίζας εἶναι δημοκρατία;
5) Τελευταία κωλοτούμπα στὸν καμβὰ τῆς ἀλλοπρόσαλλης πολιτικῆς τοῦ «ἀνατροπέα» εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία συνδέεται μὲ τὴ συμπεριφορά του ἀπέναντι στὶς τουρκικὲς ἀπαιτήσεις σὲ βάρος τῶν ἐθνικῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος.
Ἔτσι, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἄφιξης τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἀθήνα, βρίσκει τὴν εὐκαιρία ν’ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὶς ἐθνικὲς θέσεις τοῦ παρελθόντος.
Σὲ τηλεοπτικές του λοιπὸν ἐμφανίσεις ἀποπειρᾶται νὰ ἐφαρμόσει μία πολιτικὴ χαμηλῶν τόνων.
Ἐνῷ τὰ πατριωτικὰ Σωματεῖα καὶ Ἕλληνες πατριῶτες ὀργανώνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατὰ τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ, ὁ ἄλλοτε ποῦρος καὶ ἀνυποχώρητος κήρυκας τῆς ὑπεράσπισης τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἐμφανίζεται ὡς πολιτικὴ κότα.
Συνιστᾷ, λοιπόν, τὴν μὴ συμμετοχὴ τοῦ ἀθηναϊκοῦ λαοῦ σ’ αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις ἀσκῶντας ἄμεση ψυχολογικὴ τρομοκρατία: Κάνει λόγο γιὰ «κίνδυνο ἐπεισοδίων καὶ ἐκτροπῶν», διατυπώνοντας τὴν ἄποψη ὅτι αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη «ἔπρεπε νὰ γίνει τρεῖς μῆνες ἀργότερα καὶ ὄχι τώρα ποὺ ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀδύναμη». Συνεπῶς δέχεται ὅτι ἡ πατρίδα πρέπει νὰ συζητήσει τὶς ἀξιώσεις τῆς Τουρκίας ἀλλὰ ἀργότερα! (Γι’ αὐτὲς τοῦ τὶς κωλοτοῦμπες βλ. τὶς τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς τοῦ Γ. Ζερβοῦ στὸ Β.S. τῆς 14 Μαΐου καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ κ. πολιτικοῦ τῆς κωλοτούμπας στὸ ΤΗΕΛΑΣΤΥ τῆς ἴδιας ἡμέρας).
Καταλήγοντας θὰ ἔλεγα ὅτι ἡ «πολιτικὴ» τοῦ «Ἀμερικανοτσολιᾶ γαλατᾶ» - ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ ἔγκυρος σχολιαστὴς Γ. Ζερβός - διέπεται ἀπὸ ἔκδηλες τυχοδιωκτικὲς πολιτικὲς ἐνέργειες ποὺ ἀποβλέπουν σ’ ἕνα καὶ μόνο στόχο: Τὴν προσωπικὴ καὶ κομματικὴ ἀναρρίχηση.
Ἡ ἐπίκληση τῆς πατρίδος εἶναι ἐντελῶς προσχηματικὴ ἀφοῦ αὐτὴν μποροῦν, δυστυχῶς, νὰ ἐπικαλοῦνται οἱ πάντες ἀνεξάρτητα ἀπὸ τοῦ τί προσέφεραν σ’ αὐτὴν καὶ ἀνεξαρτήτως πόσα πῆραν ἀπ’ αὐτήν.
Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσωπικῶν φιλοδοξιῶν ὁ «ἀνατροπέας» δὲν θὰ διστάσει νὰ δεχθεῖ στοὺς κόλπους τῶν κομματικῶν ὑποψηφιοτήτων ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔμειναν καὶ θὰ μείνουν ἄστεγοι κομματικὰ εἴτε γιὰ λόγους ἠθικῆς τάξης εἴτε γιατί δὲν μπόρεσαν νὰ γίνουν κάτι σ’ ἄλλες κομματικὲς χωματερές.
Μ’ ἄλλα λόγια, ὁ ΛΑΟΣ θὰ μετατραπεῖ σ’ ἕνα πλυντήριο ἀνθρώπων καὶ ἰδεῶν, γεγονὸς τὸ ὁποῖο κατήγγειλα μὲ τὴν ἀπὸ 17 Αὐγούστου 2004 συστημένη ἐπιστολή μου πρὸς τὸν κ. Πρόεδρο.
Βάζοντας τελεία καὶ παῦλα δὲν μπορῶ νὰ μὴν ὑπογραμμίσω ὅτι «ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τοῦ ΠΑΣΟΚ – ὅπως εὔστοχα τὸν χαρακτήρισε ὁ Γ. Ζερβὸς – μὲ τὴν ἐνσυνείδητη πολιτική του ἔδωσε τὸ φτυάρι στοὺς νεκροθάφτες τῆς Ἑλλάδας νὰ σκάψουν τὸν λάκκο της.
Συνελόντι εἰπεῖν: Ὁ ἐν λόγῳ «ἀνατροπέας» ἀποτελεῖ τὸν κατ’ ἐξοχὴν ἐκπρόσωπο τοῦ λαϊκισμοῦ στὴν Ἑλλάδα, συντελῶντας ἔτσι ἄμεσα ὄχι μόνο στὴ στασιμότητα, ἀλλὰ καὶ στὴν ὀπισθοδόμησή της ἀφοῦ ὅπως πολὺ εὔστοχα γράφει ὁ Γιάννης Κορδᾶτος: «Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἐπικίνδυνος ἐχθρός του λαοῦ ἀπὸ τὸν πολιτικὸ λαϊκισμό» (βλ. τὸ ἔργο του: «Μεγάλη Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας», τόμος Δέκατος, Ἀθήνα, 1957, σελ. 10 τοῦ Προλόγου).
Τὰ χαρακτηριστικὰ «λειτουργικὰ» στοιχεῖα τοῦ ἐθνοκτόνου λαϊκισμοῦ εἶναι: «Ἡ διγλωσσία, ἡ αὐτοαναίρεση τῶν θέσεων καὶ τῶν ἐπιλογῶν καὶ ὁ κενολόγος βερμπαλισμός», ὅπως γράφω στὸ ἔργο μου: «Ὁ Λαϊκισμὸς στὴν Ἑλλάδα», Ἀθήνα, 2002, σελ. 21).
Πρόκειται γιὰ μία θεωρία καὶ μία πρακτική, ἡ ὁποία ἐνῷ ἀπατηλὰ δείχνει βάδισμα πρὸς τὰ ἐμπρός, στὴν πραγματικότητα κάνει ἅλματα (σχῆμα ὀξύμωρο) πρὸς τὰ πίσω. Κάνει κωλοτοῦμπες!
Σὲ αὐτὸ τὸ κριτικὸ κείμενο ὑπογραμμιζόταν καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ «ἀνατροπέας» Πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ εἶχε τὴν φαεινὴ ἰδέα νὰ προτείνη στὸν «σύντροφο» Τζέφρυ νὰ προσφύγη ἡ Ἑλλάδα στὸ ΔΝΤ. Αὐτὸ καὶ ἔκανε ὁ πρωθυπουργὸς μὲ τοὺς διαύλους ἐπικοινωνίας, ποὺ διέθετε ὁ ΛΑΟΣ στὶς ΗΠΑ: Ὁ πρόεδρος λοιπὸν τοῦ ΛΑΟΣ, ὁ ὁποῖος χρόνια καὶ χρόνια διεκήρυσσε τὴν «ἀνατροπὴ» τοῦ διεφθαρμένου πολιτικοῦ συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατέν», ὑπῆρξε ὁ πρωτεργάτης τῆς εἰσόδου τοῦ ΔΝΤ στὴν καθημαγμένη Ἑλλάδα.
Μία Ἑλλάδα τὴν ὁποία χρεωκόπησαν, διαγούμισαν καὶ κατεσπάραξαν τὰ γκεσέμια τῶν δύο κομμάτων τῆς ἐναλλασσόμενης ἐκφυλισμένης ἐξουσίας. Ἐπειδή, λοιπόν, οἱ τότε προβλέψεις μου ἐπιβεβαιώθηκαν –δυστυχῶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα– πλήρως καὶ ἐπειδὴ ἡ «πολιτικὴ» τῆς κωλοτούμπας ἀποτελεῖ οὐσιῶδες στοιχεῖο τοῦ «ἀνατροπέα», ἐπανέρχομαι γιὰ ν’ ἀναδιπλώσω μερικὲς ἐνδεικτικὲς συμπεριφορές του, οἱ ὁποῖες προμηνύουν ἐθνικοὺς κινδύνους.
Ἔτσι, ἐνῷ ὁ «ἀνατροπέας» γιαλαντζὶ καμάρωνε ὅτι αὐτὸς ὑπέδειξε στὸν σύμμαχο πρωθυπουργὸ νὰ καλέση τὸ ΔΝΤ, ὅταν αὐτὸ ἦρθε μὲ τὴν κατοχική του ἰδιότητα ἄλλαξε θέσι κάτω ἀπὸ τὰ βογκητὰ καὶ τὶς ἀποδοκιμασίες τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ καὶ τῶν λοιπῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Προχωρεῖ, λοιπόν, σὲ νέα κωλοτούμπα. Στὸ πρωτοσέλιδο τῆς «Α1», τῆς 17ης Ἀπριλίου 2010, δημοσιεύεται σκιτσαρισμένη φωτογραφία, στὴν ὁποία εἰκονίζονται, μέσα σὲ βάρκα, οἱ πρὶν λίγες ἡμέρες ἱκανοὶ καὶ φοβεροὶ Τζέφρυ καὶ Πάγκαλος μὲ τὴν λεζάντα: «Βούλιαξαν. Ἀναζητοῦν ἐναγωνίως πλέον σωσίβιο στὸ ΔΝΤ – Οἱ μαθητευόμενοι μάγοι ἔσβησαν καὶ τὴν τελευταία ἐλπίδα. Ἡ Ἑλλάδα παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴ παγκοσμίως»!
Τί σημαίνουν αὐτά; Δὲν σημαίνουν ἀπολάκτισι καὶ τῶν ἱκανοτήτων τῶν «μαθητευόμενων μάγων» -ἐνῷ πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες ἐδήλωνε «μακάρι ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶχε καὶ ἄλλους Πάγκαλους» - ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς δικῆς του πολιτικῆς;
Δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπαίρετο ὅτι ὡδήγησε τὸν πρωθυπουργὸ στὸ ἐθνικὸ ἰκρίωμα τοῦ ΔΝΤ; Γιατί μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, μὲ τὸ πιὸ πάνω πρωτοσέλιδο, θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ Ταμεῖο, μαζὶ μὲ «τοὺς μαθητευόμενους μάγους ἔσβησαν τὴν τελευταία ἐλπίδα;» Γιατί ἀπὸ τὸ ὡσαννὰ χαρακτήρισε τὴν εἴσοδο τοῦ ΔΝΤ στὴν Ἑλλάδα ὡς «παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν παγκοσμίως»;
Σὲ τέτοιας ὑφῆς καὶ πλοκῆς ἐθνικὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα σημαδεύουν καὶ καθορίζουν τὶς τύχες τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ της γιὰ δεκάδες χρόνια δὲν ἔχει κανένας, μὰ κανένας πολιτικάντης τὸ ἠθικὸ καὶ πολιτικὸ δικαίωμα νὰ ἀσελγῆ πάνω τους.
Οὔτε μποροῦν νὰ πάρουν ἄφεσι ἁμαρτιῶν μὲ τὴν χυδαία δικαιολογία «κάναμε λάθος»! Ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ «λάθος» ἀλλὰ γιὰ ἐθνικὸ ἔγκλημα μὲ τὶς ἀνάλογες ἱστορικὲς ἐπιπτώσεις καὶ τὶς ἐπιβαλλόμενες τιμωρίες. Ὅμως, ὁ «ἀνατροπέας» δὲν ὀρρωδεῖ μπροστὰ σὲ κανένα «λάθος». Ἔτσι, ἐνῷ στὶς 17 Ἀπριλίου θὰ διεκτραγωδήση τὴν «χαμένη ἐλπίδα» τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ ΔΝΤ –σὲ ἕνα ἑπταήμερο θὰ ταχθῆ ἀναφανδὸν ὑπὲρ καὶ μάλιστα σὲ συνέντευξί του στὸ ALTER, στὴν πρωϊνὴ ἐκπομπὴ τῆς 23ης Ἀπριλίου. Τὴν ἑπομένη, 24 Ἀπριλίου, μιλῶντας στὴν βουλὴ διαφοροποιεῖται, λέγοντας: «Τὸ ΔΝΤ εἶναι ὁ πιὸ σύντομος δρόμος ἀλλὰ εἶναι γεμᾶτος τσουκνίδες, λακκοῦβες καὶ γκρεμοὺς καὶ σεῖς (σ.σ. ἐννοεῖ τὴν κυβέρνησι) καλεῖτε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ τὸν περπατήση ξυπόλητος» (βλ. «Α1» τῆς 14ης Ἀπριλίου).
Στὶς 26 Ἀπριλίου μιλῶντας στὴν βουλή, κατακεραυνώνει τὴν κυβέρνησι διότι ὡδηγήθηκε στὸ ΔΝΤ καὶ τὴν κατηγορεῖ γιὰ ἀδράνεια καὶ ζητεῖ «νὰ πᾶνε κάποιοι στὴν φυλακή», ἐνῷ τὸ ἴδιο βράδυ στὴν δημοσιογραφικὴ ἐκπομπὴ «Ἀνατροπὴ» («Mega») τάχθηκε ὑπὲρ τῆς ὁμόνοιας - καὶ ἐναντίον «τῆς ἀπαξιώσεως ὁποιουδήποτε πολιτικοῦ ἀρχηγοῦ»!
Ὁ κ. πρόεδρος, ὁ φοβερὸς «ἀνατροπέας» γλύφει τοὺς πάντες καὶ ὑπεραμύνεται τοῦ ἀνύπαρκτου ἠθικοῦ κύρους ἀρκετῶν ἡγετῶν, τοὺς ὁποίους χρόνια καὶ χρόνια στόλιζε μὲ πλεῖστα ὅσα κοσμητικὰ ἐπίθετα. Θέλει νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὅλους, ἐρχόμενος σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ποὺ ἐδίδασκε ἐτοῦτο τὸ ἀληθινό: «Οὐαὶ ὑμῖν, ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι».
Ὁ καθηγητὴς Τ. Στιριντάνης, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀρύομαι αὐτὴ τὴν ἀντρίκια καὶ τίμια φρᾶσι, τὴν ἑρμηνεύει γράφοντας: «Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ θέλει μὲ κάθε θυσία νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὅλους δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄνθρωπος. Καταντᾷ νὰ γίνη ἑρπετὸ» (βλ. τὸ ἔργο του: «Γιὰ μία πορεία μὲ ἐπίγνωση», Ἀθῆναι, 1975, σελ. 77).
Ἕνας ἀληθινὸς ἄνθρωπος καὶ ἕνας τίμιος πολιτικὸς -ἂν μπορῆ νὰ ὑπάρξη τέτοιος- δὲν ἔχει τὸ ἠθικὸ δικαίωμα νὰ καλῆ σὲ πολιτικὸ δεῖπνο καὶ σὲ πολιτικὲς συνεργασίες, τοὺς κάποτε ἀντιπάλους του, τοὺς ὁποίους κατηγοροῦσε γιὰ χρόνια καὶ χρόνια ὡς διεφθαρμένους.
Ὅταν ἡ Ἑλλάδα στενάζει δὲν ἔχει κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ συγχωρῆ τοὺς κλέφτες καὶ νὰ συναγελάζεται μαζί τους. Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνη μόνο ὁ Γκαῖμπελς, ποὺ ἐδίδασκε ὅτι «Πολιτικὴ εἶναι ἡ τέχνη ποὺ καθιστᾷ δυνατὰ καὶ ὅσα φαίνονται ἀδύνατα», γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώση τὸν σατυρικό μας Λασκαρᾶτο ποὺ ἔλεγε: «Οἱ παλιάνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ὅπως οἱ σάπιες σταφίδες».
Ὅμως ὁ «ἀνατροπέας» -ἐδῶ γελᾶμε- στὶς 28 Ἀπριλίου θὰ δηλώση ὅτι «στηρίζω τὴν κυβέρνησι», ἐνῷ στὴν ἐκπομπὴ τοῦ (ΤΗΛΕΑΣΤΥ) θὰ πῆ: «Εἴμαστε κυβέρνηση ὑπὸ κατοχή»! Ἐρώτημα: Ποιός τὸν ὑποχρεώνει νὰ στηρίξη μία τέτοια κυβέρνησι; Ἡ κατοχὴ λέει καὶ διδάσκει ἡ ἑλληνικὴ καὶ παγκόσμια Ἱστορία ἐπιτάσσει ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ. Ὄχι συνεργασία μὲ κατοχικὲς κυβερνήσεις. Αὐτὲς οἱ κωλοτοῦμπες τοῦ «ἀνατροπέα» κι αὐτὴ ἡ ἀλλοπρόσαλλη «πολιτική» του, θὰ ὁδηγήση τὸν γνωστὸ καὶ ἔγκυρο τηλεοπτικὸ σχολιαστὴ Γ. Ζερβό, νὰ τὸν χαρακτηρίση ὡς «προβοκάτορα καὶ ἑξαπτέρυγο τῆς κυβέρνησης» (Β.S., 29/4). «Πολιτικὴ» τῆς ἀθλιότητος μὲ συμμάχους πολιτικῶς ἀθλίους!
Ὑπὸ τὸ βλέμμα τῆς κατοχικῆς κυβερνήσεως, τὴν ὁποία ἐκθύμως στηρίζει «γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδας», ὁ ἀνατροπέας τῆς πολιτικῆς πομφόλυγας, προχωρῶντας καὶ ἐπιδιώκοντας νὰ θολώση τὰ πράγματα θὰ τὸ ρίξει στόν... προσοδοφόρο ἀντιαμερικανισμό.
Ἔτσι, στὸ πρωτοσέλιδο τῆς «Α1», τῆς 1ης Μαΐου διαβάζουμε καὶ τὰ ἑξῆς, συνοδευόμενα ἀπὸ σκίτσα ξένων γραφειοκρατῶν τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς ΕΕ: «Τὰ κοράκια Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς ἐφορμοῦν – Ἡ Ἑλλάδα πωλεῖται καὶ ἐκποιεῖται λόγω χρεῶν: Πληροφορίες ΔΝΤ ἢ στοὺς ντόπιους Γ. Παπανδρέου – Γ. Παπακωνσταντίνου».
Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ ἐρζὰτς ἀνατροπέας ποὺ πάσχισε νὰ φέρει τὸ ΔΝΤ καὶ τὶς ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Εὐρωπαϊκὰ πράγματα ξιφουλκεῖ ἐναντίον τοὺς διαπράττοντας ὑπερμεγέθη πολιτικὴ ἀπάτη.
Μετὰ τὴν κατοχὴ τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ ΔΝΤ – τὴν ὁποία ἐπεδίωξε – παριστάνει τὸν ὑπερασπιστὴ τῆς πατρίδας καταγγέλλοντας τὴν «πώληση καὶ ἐκποίησή της», λόγω χρεῶν, μὴ διστάζοντας νὰ καταστήσει ὑπεύθυνους τὸν Πρωθυπουργὸ καὶ τὸν ὑπουργὸ οἰκονομικῶν, τοὺς ὁποίους ὅμως – τί πελώρια ἀντίφαση –στηρίζει μετὰ μανίας!
Θὰ στηρίξει μετὰ πάθους τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι μέσα στὴ βουλὴ θὰ ἀναγνωρίσει ὅτι «εἴμαστε μὲ τρεῖς «θηλιὲς» στὸ λαιμό».
Ὅμως ὁ ἴδιος, θὰ προσφέρει ἀμέριστη πολιτικὴ συμπαράσταση στὴν κυβέρνηση – μόνος αὐτὸς ἀπὸ σύσσωμη τὴν ἀντιταχθεῖσα ἀντιπολίτευση – ψηφίζοντας στὴ βουλὴ τὴν ἐθνοκτόνο συμφωνία κυβέρνησης – ΔΝΤ, δίνοντάς της ἔτσι τὴν κοινοβουλευτικὴ δυνατότητα νὰ τραβήξει τὸ σχοινί.
Αὐτό, λοιπόν, ποὺ δὲν πέτυχε ὁ Λένιν ποὺ ἔλεγε ὅτι «ἡ ἀστικὴ τάξη θὰ μᾶς δώσει τὸ σχοινὶ νὰ τὴν κρεμάσουμε», τὸ πέτυχε ὁ... πατριώτης ζογκλὲρ τῆς πολιτικῆς ψηφίζοντας καὶ στηρίζοντας τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση νὰ πνίξει τὴν Ἑλλάδα!
Διαβλέποντας αὐτοὺς τοὺς ἐθνικοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν πολιτικὰ καὶ ἐθνικὰ ὕποπτη «πολιτικὴ» τοῦ «ἀνατροπέα» ἔγραφα στὸ πρῶτο μου κείμενο (24 Μαρτίου) καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἐν ὄψει τοῦ γεγονότος ὅτι καμμία ἀπολύτως διακήρυξη καὶ ἀρχὴ δὲν τήρησε ὁ λαλίστατος ἀρχηγὸς τοῦ ΛΑΟΣ καὶ ἐν ὄψει τῆς διαγραφόμενης ἐπικινδυνότητας ποὺ ἐγκυμονεῖ γιὰ τὴν πολιτικὴ μᾶς ζωὴ καὶ τὰ ἐθνικὰ θέματα...».
Τὸ ἀνιστόρητο ἔγινε πιά. Ἡ ψῆφος τοῦ ΛΑΟΣ τὴν πατρίδα κατρακυλᾶ καὶ μάλιστα ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα τῆς διαγραφείσης ἀπὸ τὴ Ν.Δ. κυρίας Ντόρας, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ ὁ Λένιν ποὺ ἔλεγε: «Πές μου ποιὸς σὲ χειροκροτεῖ νὰ σοὺ πὼς ποιὸς εἶσαι».
Ἔτσι, μὲ τὴν ἀρχικὴ ἐπικίνδυνη γόμωση Giorgos καὶ Γιῶργος προστέθηκε τώρα καὶ ἡ Ντόρα καὶ ὁ... Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι τοῦ τί μᾶς ἑτοιμάζουν, ἂν δὲν ἀντισταθοῦμε.
Πατρίδα μου, Πατρίδα μου, τί σὲ περιμένει, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Μακρυγιάννης, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔκαναν μὲ τὰ δάνεια τοῦ ἔθνους λοῦσα καὶ ὑποστατικὰ καταγγέλλοντας ὅτι: «Ὅσοι ἔχουν τὴν τύχη μας σήμερον εἰς τὰ χέρια τους, ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν, μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ ὑπουργοὶ καὶ βουλευταί, τόχουν σὲ δόξα, τόχουν σὲ τιμή, τόχουν σὲ ἰκανότητι νὰ τοὺς εἰπεῖς ὅτι ἔκλεψαν, ὅτι πρόδωσαν, ὅτι ἔφεραν τόσα κακὰ εἰς τὴν Πατρίδα» (βλ. «Ἀπομνημονεύματα Μακρυγιάννη», εἰσαγωγὴ – σχόλια Σ. Ἀσδραχά, Ἀθήνα, 1957, σέλ. 546). Ὅ,τι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σήμερα ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα καὶ τὶς ζητοκραυγὲς τοῦ φαύλου λαοῦ καὶ εἶναι αὐτὸ τὸ ἀδιάσειστο ἱστορικὸ ντοκουμέντο, τὸ ὁποῖο ἀναδεικνύει τὴν ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ ἑνότητα τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Πρόκειται γιὰ ἕνα ἱστορικὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖο καυτηρίαζε ὁ Δημοσθένης στὸν Γ’ Ὀλυνθιακὸ τοῦ λόγο λέγοντας πρὸς τὸ ἀκροατήριο τῆς Πνύκας γιὰ τὴ φαυλότητα καὶ τὶς προμήθειες τῶν πολιτικῶν: «Γυρίστε λοιπὸν νὰ δεῖτε τοὺς πολιτικοὺς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ (ἐπισκευὴ δρόμων, σοβαντίσματα, βρύσες καὶ τέτοιες φλυαρίες), ἀπ’ αὐτοὺς ἄλλοι ἀπὸ φτωχοὶ ἔχουν γίνει πλούσιοι, ἄλλοι ἀπὸ ἄσημοι σημαίνοντα πρόσωπα, μερικοὶ μάλιστα ἔχουν χτίσει ἰδιωτικὲς κατοικίες πολυτελέστερες ἀπὸ τὰ δημόσια κτίρια, καὶ ὅσο ἔχει ἐλαττωθεῖ ὁ πλοῦτος τῆς πόλης τόσο ὁ δικός τους ἔχει αὐξηθεῖ» (βλ. ὁλόκληρο τὸ κείμενο αὐτὸ στὸ ἔργο μου: «Ὁ Δημοσθένης καὶ ἡ διαχρονικότητα τῶν λόγων του», ἔκδ. «Κάδμος», Θεσσαλονίκη, 2008 σέλ. 129-130).
Ὥστε, λοιπόν, ἔκπαλαι οἱ πολιτικοί της Ἑλλάδας ρέπουν στὶς ρεμοῦλες καὶ αὐτὸ συνιστᾶ ἕνα θεμελιῶδες κουσούρι τοὺς τὸ ὁποῖο ἐπιβεβαιώνει τὸ ἀδιάσπαστο DNA τῆς φυλῆς.
Ἐπανέρχομαι ὅμως ξανὰ στὸ θέμα τῆς «πατριωτικῆς» συμπεριφορᾶς τοῦ πολιτικοῦ ἀνεμόμυλου γιὰ νὰ ὑπογραμμμίσω, ὅτι μὲ τὴν κοινοβουλευτική του στήριξη πρὸς τὸν σύντροφο Τζέφρη, τοῦ ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἀπομόνωση καὶ νὰ συνεχίσει τὸ λαϊκοκτόνο καὶ ἐθνοκτόνο ἔργο του, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπεκταθεῖ καὶ στὴν ἀπεμπόληση τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων.
Τὴν ἀπαιτουμένη κοινοβουλευτικὴ δύναμη τὴν διαθέτουν οἱ σύμμαχοί του οἱ... σοσιαλΗστές, οἱ ὁποῖοι διευκολύνονται στὸ ἐθνομειοδοτικό τους ἔργο ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς γενικῆς πενίας τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ, ὁ ὁποῖος παραπαίει στὰ ἐρείπια τῆς πατρίδας. Παράλληλα οἱ ἔμποροι τῆς πατρίδας μποροῦν νὰ τὴν ἐκποιοῦν καὶ νὰ τὴν ἐκχωροῦν καὶ μὲ νομοθετικὸ πραξικόπημα, ὅπως αὐτὸ τὸ ἔκαναν καὶ μὲ τὴν κυρωθεῖσα διεθνῆ σύμβαση μὲ τὸ ΔΝΤ κατὰ ὠμὴ παράβαση τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ συντάγματος, τὸ ὁποῖο πολὺ σωστὰ ἐπικαλέσθηκε τὸ ΚΚΕ στὴν σχετικὴ ψηφοφορία τῆς 7ης Μαΐου.
Ὅταν ὅλα τὰ κοινοβούλια τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ψηφίζουν κι ἐγκρίνουν τὰ πρὸς τὴν Ἑλλάδα δάνεια καὶ ὅταν σ’ αὐτὴ τὴν διαδικασία μετέχει καὶ τὸ Διεθνὲς Ν.Τ. ἡ κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδας δὲν μπορεῖ νὰ παριστάνει τὸν ἀνήξερο καὶ ἀνέμελο καβαλάρη, μὲ τόσους καὶ τόσους ἀκριβοπληρωμένους συμβούλους ποὺ διαθέτει ἐντὸς καὶ ἐκτὸς βουλῆς.
Θὰ ἔλεγα ὅτι ἂν ὁ κ. Πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ πίστευε στοιχειωδῶς στὴν ἀνατροπὴ τοῦ διεφθαρμένου συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατέν», ΤΩΡΑ ἦταν ἡ πιὸ κατάλληλη πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ συγκυρία.
Ἀνατρέπω, λέει τὸ ἑλληνικὸ λεξικὸ σημαίνει ἀναποδογυρίζω, καθαιρῶ, καταργῶ, καταλύω.
Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ κάνει ὁ γιαλαντζὶ ἀνατροπέας; Ἀπολύτως τίποτα. Κάνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο μὲ ὅσα διακήρυσσε δέκα χρόνια. Πολιτικὴ ἀπάτη μεγάλης ὁλκῆς, ἡ ὁποία στὴν Ἀθηναϊκὴ Δημοκρατία θὰ ἐπέφερε τὴ θανατικὴ καταδίκη του. Πρόκειται γιὰ τὸ «ἀδίκημα τῆς ἐξαπάτησης τοῦ λαοῦ», μὲ τὸ ὁποῖο καταδικάστηκε σὲ φυλάκιση ὁ θρυλικὸς στρατηγὸς Μιλτιάδης (Γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ καὶ τὸ σχετικὸ ἀδίκημα καὶ τὴν περιπέτεια τοῦ Μιλτιάδη βλ. Α. Κόρμαλη: «Ἑλλήνων Προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθώνι», ἔκδ. «Πελασγός», Ἀθήνα 2010, σέλ. 115).
Πολιτικὲς παρλαπίπες καὶ πομφόλυγες λοιπὸν ὁ «ἀνατροπέας» γιὰ κυβέρνηση οἰκουμενικὴ καὶ ἄοσμα καὶ ἀναποτελεσματικὰ συμβούλια τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ἀπὸ τὰ ὁποία παραμένουν μόνον οἱ κωμικὲς φωτογραφίες! (Γιὰ τὸ ἀδύνατο ἐθνωφελοῦς καὶ ἀποτελεσματικῆς λειτουργίας τῆς οἰκουμενικῆς βλ. τὴν ἐμπειρία τοῦ παρελθόντος στὸ ἄρθρο μου: «Τὸ πρόβλημα τῆς Οἰκουμενικῆς», στὴν «Καθημερινή» της 7/2/1990).
Ὅμως, αὐτὲς τὶς γκαστρωμένες μέρες ἡ Πατρίδα καὶ τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπὸ πραγματικὲς καὶ ἀληθινὲς συγκρούσεις μὲ τὴν κυβέρνηση τῆς ἐθνομειοδοσίας καὶ τοῦ ἀνασκολοπισμοῦ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος πλέον ἔχει τὸ ἐθνικὸ καθῆκον ν’ ἀνασκολοπίσει τοὺς ἀνασκολοπιστές του. Ὅσοι σιωποῦν, χειροκροτοῦν καὶ βιώνουν τὴν πολιτικὴ προσωπολατρία κάνουν κακό, πολὺ κακὸ καὶ στὸ κόμμα τους καὶ στὴν Ἑλλάδα.
Ὅσοι ἀπὸ τὸ ΛΑΟΣ ἀπαντώντας στὸ Ἃ’ Κριτικὸ Κείμενο τῆς 24ης Μαρτίου γράφουν ὅτι αὐτὰ ἔπρεπε νὰ τὰ γράψω νωρίτερα, τοὺς ὑπενθυμίζω ὅτι μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθ. 50614976-6 τῆς «Γενικῆς» συστημένη ἐπιστολή μου μὲ ἡμερομηνία 12/8/2007 καὶ τίτλο: «Ἀνοιχτὸ Γράμμα κριτικῆς καὶ διαφωνίας» πρὸς τὸν Πρόεδρο (καὶ τριάντα στελέχη) ἔκανα ξανὰ τὶς κριτικές μου παρατηρήσεις σὲ ἕνα κείμενο 22 σελίδων, χωρὶς νὰ πάρω ἀπάντηση. Μποροῦν νὰ τὸ δημοσιεύσουν στὴν Α1 ὅπως καὶ ἐτοῦτο τὸ κείμενο, τὸ ὁποῖο φυσικὰ θὰ μείνει ἀναπάντητο ὅπως καὶ τὸ πρῶτο. Δημοσιεῦστε, διαδῶστε τὰ κείμενα ἔστω κι ἂν διαφωνεῖτε. Αὐτὸ θὰ πεῖ δημοκρατία καὶ ἐλευθερία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ κ. πρόεδρος ἔγραψε καὶ εἰδικὸ πόνημα.
Συνεχίζοντας τὴν κριτικὴ τοῦ «ἀνατροπέα» σημειώνω ὅτι ἡ ταύτισή του μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ εἶναι τόσο ἔκδηλη καὶ τόσο περίεργη, ὥστε γνωστὸς τηλεοπτικὸς ἀναλυτῆς, νὰ τὴ χαρακτηρίσει ὡς «πολιτικὸ σουρεαλισμὸ» (Πρωινὴ ἐκπομπὴ τῆς ΝΕΤ στὶς 8 Μαΐου).
Οἱ πάντες, σχεδόν, καγχάζουν καὶ ὁ «ἀνατροπέας» συνεχίζει τὶς κωλοτοῦμπες ἀποπειρώμενος συνεχῶς νὰ ἀποτινάξει τὴ σφραγίδα τοῦ ἀκραίου καὶ σ’ αὐτὴ τοῦ τὴν ἀγωνιώδη προσπάθεια μετακυλύει τὸν χαρακτηρισμὸ σὲ ἄλλους ποὺ διαδήλωναν τὰ πατριωτικά τους αἰσθήματα, τὰ ὁποῖα ἄλλοτε ὑπεράσπιζε ὁ ἴδιος! Ἔτσι, δὲν δίστασε νὰ ἀποδώσει αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ σὲ ὅσους ἀντιδροῦσαν στὴν ἄφιξη τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἀθήνα.
Ἄλλοτε εἶχε ἀναλάβει ὁ ἴδιος ἐργολαβικὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Τώρα, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ προσκομίσει πιστοποιητικὰ νομιμοφροσύνης στὸ σάπιο πολιτικὸ σύστημα. Τώρα, ὁ «ἀνατροπέας» κινεῖται πολὺ «σωφρόνως» στὰ πλαίσια τοῦ συστήματος τῆς ἐθνομειοδοσίας (Γιὰ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐναντίον τῶν «ἀκραίων» βλ. ἐκπομπὴ «Ἀνατροπὴ» τῆς 10ης Μαΐου στὸ «Mega»).
Ἡ ἐπὶ τοῦ προκειμένου πολιτικὴ τοῦ κωλοτούμπα εἶναι τόσο κραυγαλέα καὶ ἀντίθετη στὶς προηγούμενες θέσεις του ὥστε ὁ γνωστὸς καὶ ἔγκυρος σχολιαστὴς Γ. Ζερβὸς νὰ τὸν χαρακτηρίσει «Ἀμερικανοτσολιὰ γαλατὰ» (βλ. ἐκπομπή του στὸ Β.S. τῆς 11ης Μαΐου).
Ἂν ὁ «ἀνατροπέας» ἀνησυχοῦσε πραγματικὰ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ καὶ τὶς συμφωνίες ποὺ ὑπέγραψε «γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν Ἑλλάδα» - ὅπως προκλητικὰ δήλωσε ὁ Τοῦρκος – δὲν θὰ στήριζε μὲ τόσο πάθος τὴ συμμαχική, κατοχικὴ καὶ ἐθνικὰ ἐπικίνδυνη κυβέρνηση τοῦ «συντρόφου» Τζέφρη.
Συνεπῶς, τὸ νὰ στηρίζει τὴν ἐθνοκτόνο κυβέρνηση καὶ ταυτόχρονα νὰ βγαίνει μὲ πρωτοσέλιδο, τῆς «Α1», τὴν ἑπομένη τῆς ἄφιξης, μὲ ὑποτιμητικὰ σχόλια καὶ σκίτσο γιὰ τὸν Giorgo τὸν ὁποῖο εἰκονίζει νὰ κάθεται ὡς φτωχὸς συγγενὴς πάνω στὰ χρέη μπροστὰ σ’ ἕναν σουλτάνο πρωθυπουργὸ δὲν συνιστᾷ στάση πολιτικὴ ἀλλὰ μπερτοδουλική. Ὅταν ἐμφανίζεις τὴν κυβέρνησή σου ἔτσι, δὲν τὴν στηρίζεις, τὴν γκρεμίζεις! Καθαρὲς κουβέντες.
Ἐπειδὴ ἡ ἐνασχόλησή μου μὲ τὸν «ἀνατροπέα» εἶναι ἡ δεύτερη καὶ τελευταία, θὰ συνεχίσω τὴν ἀναδίπλωση τῆς Μπερτόδουλης πολιτικῆς του καταγράφοντας μερικὲς ἀκόμη κωλοτοῦμπες του, οἱ ὁποῖες θολώνουν τὰ πολιτικὰ καὶ ἐθνικά μας πράγματα καὶ συσκοτίζουν τοὺς πραγματικοὺς πολιτικοὺς καὶ ἐθνικούς του στόχους.
Νά, λοιπόν, μερικὲς πρόσφατες τοποθετήσεις του μέσα ἀπὸ τὴ συνέντευξή του στὸ «EXTRA», τὴν Πέμπτη 11 Μαΐου:
1) «Πρέπει τὸ γρηγορότερο νὰ καθαρίσει τὸ θέμα τῶν σκανδάλων γιὰ νὰ ἠρεμήσει ὁ τόπος. Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι θὰ πᾶνε στὴν προανακριτικὴ ὅσοι πρέπει νὰ πᾶνε». Σημειώνω ὅτι ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτὸ εἶχε ἀντίθετη ἄποψη (τὴν κατέγραψα στὸ ἀπὸ 24 Μαρτίου πρῶτο μου κείμενο).
2) «Ἡ κυρία Μπακογιάννη ἀνήκει στοὺς 30 καλύτερους τῆς Βουλῆς». Δὲν τόλμησε νὰ τὴν κατατάξει στὴν πρώτη θέση, ὅπως θὰ ἤθελε. Ἀντίθετη ἄποψη εἶχε γι’ αὐτὴν ἐπὶ πολλὰ χρόνια (βλ. τὸ Α΄ κείμενό μου).
3) Ἐνῷ στηρίζει τὴν κυβέρνηση τῶν «Ἀμερικανοτσολιάδων» καὶ τοῦ «Τσολάκογλου» - ὅπως χαρακτηρίζουν τὴν σημερινὴ κυβέρνηση ἀρκετοὶ σχολιαστὲς – ταυτόχρονα ρίχνει τὸ δίχτυ του καὶ πρὸς τοὺς ἰδιοκτῆτες τῆς «ἰδεολογικῆς» πολυκατοικίας, τοὺς ὁποίους πολέμησε τὴν ὥρα τῆς ψηφοφορίας γιὰ τὴν ἐκλογή τους στὴν ἀρχηγία.
Λέει, λοιπόν: «Ἀντώνη Σαμαρᾶ κάλεσέ με στὸ συνέδριο τῆς Ν.Δ. νὰ σᾶς πὼς τὶς ἀπόψεις μου γιὰ τὸ πῶς θὰ πᾶμε ὅλοι μαζὶ στὶς ἐπερχόμενες δημοτικὲς ἐκλογὲς γιὰ νὰ μὴ τὶς πάρει τὸ ΠΑΣΟΚ».
Θυμίζει τὴν παροιμία: Δύο καρπούζια σὲ μία μασχάλη.
4) Συνεχίζοντας λέει: «Βλέπω μπροστά μου τὸν κίνδυνο τῆς δημοκρατίας».
Ἔτσι διαπράττει τὸ μεγάλο πολιτικὸ λάθος νὰ ταυτίζει τὴν κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ μὲ τὴν δημοκρατία καὶ τὴν Ἑλλάδα (αὐτὴ τὴν ταύτιση ἐπέκρινα στὸ Πρῶτο μου κείμενο) καὶ ταυτόχρονα ἐγκαταλείπει τὴν πολύχρονη ἐπιδίωξή του γιὰ «ἀνατροπὴ» τοῦ διεφθαρμένου συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατὲν» (βλ. Πρῶτο κείμενό μου).
Ὅταν διακήρυσσε τὴν «ἀνατροπὴ» τί ἤθελε ν’ ἀνατρέψει ὁ πολιτικὸς ἀνεμόμυλος; Θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ ἐθνομειοδοτικὸ πολιτικὸ σύστημα ποὺ βιώνει ἡ Ἑλλάδα τῆς φτώχειας, τοῦ ΔΝΤ καὶ τῆς μίζας εἶναι δημοκρατία;
5) Τελευταία κωλοτούμπα στὸν καμβὰ τῆς ἀλλοπρόσαλλης πολιτικῆς τοῦ «ἀνατροπέα» εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία συνδέεται μὲ τὴ συμπεριφορά του ἀπέναντι στὶς τουρκικὲς ἀπαιτήσεις σὲ βάρος τῶν ἐθνικῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος.
Ἔτσι, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἄφιξης τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἀθήνα, βρίσκει τὴν εὐκαιρία ν’ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὶς ἐθνικὲς θέσεις τοῦ παρελθόντος.
Σὲ τηλεοπτικές του λοιπὸν ἐμφανίσεις ἀποπειρᾶται νὰ ἐφαρμόσει μία πολιτικὴ χαμηλῶν τόνων.
Ἐνῷ τὰ πατριωτικὰ Σωματεῖα καὶ Ἕλληνες πατριῶτες ὀργανώνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατὰ τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ, ὁ ἄλλοτε ποῦρος καὶ ἀνυποχώρητος κήρυκας τῆς ὑπεράσπισης τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἐμφανίζεται ὡς πολιτικὴ κότα.
Συνιστᾷ, λοιπόν, τὴν μὴ συμμετοχὴ τοῦ ἀθηναϊκοῦ λαοῦ σ’ αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις ἀσκῶντας ἄμεση ψυχολογικὴ τρομοκρατία: Κάνει λόγο γιὰ «κίνδυνο ἐπεισοδίων καὶ ἐκτροπῶν», διατυπώνοντας τὴν ἄποψη ὅτι αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη «ἔπρεπε νὰ γίνει τρεῖς μῆνες ἀργότερα καὶ ὄχι τώρα ποὺ ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀδύναμη». Συνεπῶς δέχεται ὅτι ἡ πατρίδα πρέπει νὰ συζητήσει τὶς ἀξιώσεις τῆς Τουρκίας ἀλλὰ ἀργότερα! (Γι’ αὐτὲς τοῦ τὶς κωλοτοῦμπες βλ. τὶς τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς τοῦ Γ. Ζερβοῦ στὸ Β.S. τῆς 14 Μαΐου καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ κ. πολιτικοῦ τῆς κωλοτούμπας στὸ ΤΗΕΛΑΣΤΥ τῆς ἴδιας ἡμέρας).
Καταλήγοντας θὰ ἔλεγα ὅτι ἡ «πολιτικὴ» τοῦ «Ἀμερικανοτσολιᾶ γαλατᾶ» - ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ ἔγκυρος σχολιαστὴς Γ. Ζερβός - διέπεται ἀπὸ ἔκδηλες τυχοδιωκτικὲς πολιτικὲς ἐνέργειες ποὺ ἀποβλέπουν σ’ ἕνα καὶ μόνο στόχο: Τὴν προσωπικὴ καὶ κομματικὴ ἀναρρίχηση.
Ἡ ἐπίκληση τῆς πατρίδος εἶναι ἐντελῶς προσχηματικὴ ἀφοῦ αὐτὴν μποροῦν, δυστυχῶς, νὰ ἐπικαλοῦνται οἱ πάντες ἀνεξάρτητα ἀπὸ τοῦ τί προσέφεραν σ’ αὐτὴν καὶ ἀνεξαρτήτως πόσα πῆραν ἀπ’ αὐτήν.
Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσωπικῶν φιλοδοξιῶν ὁ «ἀνατροπέας» δὲν θὰ διστάσει νὰ δεχθεῖ στοὺς κόλπους τῶν κομματικῶν ὑποψηφιοτήτων ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔμειναν καὶ θὰ μείνουν ἄστεγοι κομματικὰ εἴτε γιὰ λόγους ἠθικῆς τάξης εἴτε γιατί δὲν μπόρεσαν νὰ γίνουν κάτι σ’ ἄλλες κομματικὲς χωματερές.
Μ’ ἄλλα λόγια, ὁ ΛΑΟΣ θὰ μετατραπεῖ σ’ ἕνα πλυντήριο ἀνθρώπων καὶ ἰδεῶν, γεγονὸς τὸ ὁποῖο κατήγγειλα μὲ τὴν ἀπὸ 17 Αὐγούστου 2004 συστημένη ἐπιστολή μου πρὸς τὸν κ. Πρόεδρο.
Βάζοντας τελεία καὶ παῦλα δὲν μπορῶ νὰ μὴν ὑπογραμμίσω ὅτι «ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τοῦ ΠΑΣΟΚ – ὅπως εὔστοχα τὸν χαρακτήρισε ὁ Γ. Ζερβὸς – μὲ τὴν ἐνσυνείδητη πολιτική του ἔδωσε τὸ φτυάρι στοὺς νεκροθάφτες τῆς Ἑλλάδας νὰ σκάψουν τὸν λάκκο της.
Συνελόντι εἰπεῖν: Ὁ ἐν λόγῳ «ἀνατροπέας» ἀποτελεῖ τὸν κατ’ ἐξοχὴν ἐκπρόσωπο τοῦ λαϊκισμοῦ στὴν Ἑλλάδα, συντελῶντας ἔτσι ἄμεσα ὄχι μόνο στὴ στασιμότητα, ἀλλὰ καὶ στὴν ὀπισθοδόμησή της ἀφοῦ ὅπως πολὺ εὔστοχα γράφει ὁ Γιάννης Κορδᾶτος: «Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἐπικίνδυνος ἐχθρός του λαοῦ ἀπὸ τὸν πολιτικὸ λαϊκισμό» (βλ. τὸ ἔργο του: «Μεγάλη Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας», τόμος Δέκατος, Ἀθήνα, 1957, σελ. 10 τοῦ Προλόγου).
Τὰ χαρακτηριστικὰ «λειτουργικὰ» στοιχεῖα τοῦ ἐθνοκτόνου λαϊκισμοῦ εἶναι: «Ἡ διγλωσσία, ἡ αὐτοαναίρεση τῶν θέσεων καὶ τῶν ἐπιλογῶν καὶ ὁ κενολόγος βερμπαλισμός», ὅπως γράφω στὸ ἔργο μου: «Ὁ Λαϊκισμὸς στὴν Ἑλλάδα», Ἀθήνα, 2002, σελ. 21).
Πρόκειται γιὰ μία θεωρία καὶ μία πρακτική, ἡ ὁποία ἐνῷ ἀπατηλὰ δείχνει βάδισμα πρὸς τὰ ἐμπρός, στὴν πραγματικότητα κάνει ἅλματα (σχῆμα ὀξύμωρο) πρὸς τὰ πίσω. Κάνει κωλοτοῦμπες!
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Ἀθῆναι, 19 Μαΐου 2010
