6ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -ιτις γεν. -ιτιδος καὶ σημαίνουν ὀργ. πάθησιν (ἰατρ. φλεγμονήν, νόσον) γράφονται ὅλα μὲ -ῖτις.
π.χ.
ἡ σκωληκοειδῖτις
ἡ πολιομυελῖτις
ἡ ἡπατῖτις
ἡ οὐλῖτις
ἡ ἀρθρῖτις
ἡ κυστῖτις
ἡ φαρυγγῖτις
ὁμοίως
ἡ πυρῖτις
ἡ δυναμῖτις
ἡ μακαρῖτις (μακαρίτισσα)
ἡ Σαμαρῖτις κτλ.
(Ἔχουν τὸ ι τῆς παραληγούσης μακρὸν ἐκ θέματος διὰ τοῦτο περισπῶνται).
7ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -οτης γράφονται ὅλα μὲ ο.
π.χ.
ἡ ἰδιότης
ἡ αἰωνιότης
ἡ καθαριότης
ἡ ἐλαστικότης κτλ.
8ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -αιρα καὶ τονίζονται εἰς τὴν προπαραλήγουσαν γράφονται μὲ αι.
π.χ.
ἡ μάχαιρα
ἡ μέγαιρα (γυνὴ κακή, βασανιστική, στρίγγλα)
ἡ χίμαιρα (τέρας μὲ κεφαλὴν λέοντος, σῶμα αἰγὸς καὶ οὐρὰν δράκοντος)
9ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -ερα καὶ τονίζονται εἰς τὴν παραλήγουσαν γράφονται μὲ ε.
π.χ.
ἡ ἡμέρα
ἡ ἐσπέρα
ἡ χολέρα
ἡ φλογέρα κτλ.
πλὴν σφαῖρα καὶ ἑταίρα.
10ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -υς γεν. -υος γράφονται μὲ υ.
π.χ.
ἡ ἰσχὺς - ύος
ἡ ἰλὺς - ύος (λάσπη, βοῦρκος)
ἡ ὀφρὺς - ύος
ἡ κλιτὺς - ύος
ἡ ἀχλὺς - ύος (ἐλαφρὰ ὁμίχλη) κτλ.
