Εὑρισκόμενος στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος συνεκάλεσε τοὺς στρατηγούς του καὶ τοὺς ἐκοινοποίησε τὶς τρεῖς τελευταῖες ἐπιθυμίες του:
1. Νὰ μεταφερθῆ τὸ φέρετρό του στοὺς ὤμους ἀπὸ τοὺς καλύτερους γιατροὺς τῆς ἐποχῆς.
2. Τοὺς θησαυροὺς ποὺ εἶχε ἀποκτήσει (ἀσῆμι, χρυσάφι, πολυτίμους λίθους) νὰ τοὺς σκορπίσουν σὲ ὅλη τὴν διαδρομὴ μέχρι τὸν τάφο του.
3. Τὰ χέρια του νὰ μείνουν νὰ λικνίζωνται στὸν ἀέρα, ἔξω ἀπό τὸ φέρετρο, εἰς κοινὴν θέαν.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς στρατηγούς, ἔκπληκτος ἀπὸ τὶς ἀσυνήθιστες ἐπιθυμίες, ρώτησε τὸν Ἀλέξανδρο ποιοί ἦσαν οἱ λόγοι.
Ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ ἐξήγησε:
1. Θέλω οἱ πιὸ διαπρεπεῖς γιατροὶ νὰ σηκώσουν τὸ φέρετρό μου, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ δείξουν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὅτι οὔτε ἐκεῖνοι δὲν ἔχουν, μπροστὰ στὸν θάνατο, τὴν δύναμι νὰ θεραπεύουν!
2. Θέλω τὸ ἔδαφος νὰ καλυφθῆ ἀπὸ τοὺς θησαυρούς μου, γιὰ νὰ μποροῦν ὅλοι νὰ βλέπουν ὅτι τὰ ἀγαθά, ποὺ ἀποκτᾶμε ἐδῶ, ἐδῶ παραμένουν!
3. Θέλω τὰ χέρια μου νὰ αἰωροῦνται στὸν ἀέρα, γιὰ νὰ μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ βλέπουν ὅτι ἐρχόμαστε μὲ τα χέρια ἄδεια καὶ μὲ τὰ χέρια ἄδεια φεύγουμε, ὅταν τελειώση γιὰ ἐμᾶς ὁ πιὸ πολύτιμος θησαυρός, ποὺ εἶναι ὁ χρόνος!
«Ο ΧΡΟΝΟΣ εἶναι ὁ πιὸ πολύτιμος θησαυρός, διότι είναι περιωρισμένος. Μποροῦμε νὰ δημιουργήσουμε χρῆμα, ἀλλὰ ὄχι περισσότερο χρόνο. Ὅταν ἀφιερώνουμε χρόνο σὲ ἕνα πρόσωπο, τοῦ παραχωροῦμε ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν ζωή μας, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀναπληρώσουμε. Ὁ χρόνος εἶναι ἡ ζωή μας. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ, ποὺ μπορεῖς νὰ δώσης σὲ κάποιον, εἶναι ὁ χρόνος σου!!!»
1. Νὰ μεταφερθῆ τὸ φέρετρό του στοὺς ὤμους ἀπὸ τοὺς καλύτερους γιατροὺς τῆς ἐποχῆς.
2. Τοὺς θησαυροὺς ποὺ εἶχε ἀποκτήσει (ἀσῆμι, χρυσάφι, πολυτίμους λίθους) νὰ τοὺς σκορπίσουν σὲ ὅλη τὴν διαδρομὴ μέχρι τὸν τάφο του.
3. Τὰ χέρια του νὰ μείνουν νὰ λικνίζωνται στὸν ἀέρα, ἔξω ἀπό τὸ φέρετρο, εἰς κοινὴν θέαν.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς στρατηγούς, ἔκπληκτος ἀπὸ τὶς ἀσυνήθιστες ἐπιθυμίες, ρώτησε τὸν Ἀλέξανδρο ποιοί ἦσαν οἱ λόγοι.
Ὁ Ἀλέξανδρος τοῦ ἐξήγησε:
1. Θέλω οἱ πιὸ διαπρεπεῖς γιατροὶ νὰ σηκώσουν τὸ φέρετρό μου, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ δείξουν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὅτι οὔτε ἐκεῖνοι δὲν ἔχουν, μπροστὰ στὸν θάνατο, τὴν δύναμι νὰ θεραπεύουν!
2. Θέλω τὸ ἔδαφος νὰ καλυφθῆ ἀπὸ τοὺς θησαυρούς μου, γιὰ νὰ μποροῦν ὅλοι νὰ βλέπουν ὅτι τὰ ἀγαθά, ποὺ ἀποκτᾶμε ἐδῶ, ἐδῶ παραμένουν!
3. Θέλω τὰ χέρια μου νὰ αἰωροῦνται στὸν ἀέρα, γιὰ νὰ μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ βλέπουν ὅτι ἐρχόμαστε μὲ τα χέρια ἄδεια καὶ μὲ τὰ χέρια ἄδεια φεύγουμε, ὅταν τελειώση γιὰ ἐμᾶς ὁ πιὸ πολύτιμος θησαυρός, ποὺ εἶναι ὁ χρόνος!
«Ο ΧΡΟΝΟΣ εἶναι ὁ πιὸ πολύτιμος θησαυρός, διότι είναι περιωρισμένος. Μποροῦμε νὰ δημιουργήσουμε χρῆμα, ἀλλὰ ὄχι περισσότερο χρόνο. Ὅταν ἀφιερώνουμε χρόνο σὲ ἕνα πρόσωπο, τοῦ παραχωροῦμε ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν ζωή μας, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀναπληρώσουμε. Ὁ χρόνος εἶναι ἡ ζωή μας. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ, ποὺ μπορεῖς νὰ δώσης σὲ κάποιον, εἶναι ὁ χρόνος σου!!!»
