Δυστυχῶς, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν «ἀναγκαστικὴ προσγείωσι» τῆς Ὀλυμπιακῆς -διότι οὐδεμία σχέσι ἔχει ἡ προκύψασα ἰδιωτικὴ ἑταιρεία μὲ τὸν θανόντα ἐθνικὸ ἀερομεταφορέα- ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πιστεύει ὅτι ἡ Ὀλυμπιακὴ ἦταν ζημιογόνος καὶ γι' αὐτὸ ἐπωλήθη στὸν ἰδιώτη. Τὸ παρὸν ἄρθρο ἔχει σκοπὸ νὰ καταστὴση γνωστὰ στὸν ἀναγνώστη τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ ἐθνικοῦ μας ἀερομεταφορέως, τὴν ὁποία μετὰ μανίας ἐπεδίωξαν οἱ κυβερνήσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ. καὶ Ν.Δ. Καλὴ ἀνάγνωσι!
Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή
Γράφει ὁ Δρ. Ἰωάννης Λαΐνος
Οἱ πηγὲς τῶν τεραστίων χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.
Ἀπὸ τὴν κρατικοποίησί της τὸ 1975 μέχρι σήμερα, τὸ κράτος ἐπιβαρύνει τὸ λειτουργικὸ κόστος τῆς Ὀλυμπιακῆς Ἀεροπορίας καὶ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν (αὐτὲς ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2003) μὲ τὸ κόστος τῆς ὑποχρεωτικῆς ὑλοποιήσεως διαφόρων κυβερνητικῶν πολιτικῶν χωρὶς νὰ ἐπιτρέπεται τὰ χρέη αὐτὰ νὰ καταγράφωνται στὰ βιβλία τῆς Ο.Α.
Τὸ ἀνωτέρω γεγονὸς τελοῦσε ἐν γνώσει τῆς διοικήσεως τῆς Ο.Α., ἡ ὁποία μετὰ ἀπὸ σχετικὴ ἐπιστολή, τῆς 24-3-1994, τοῦ πρώην Ἐπιτρόπου Μεταφορῶν τῆς Ε.Ε. τὸ 1993-1994 κ. Abel Matutes, ἀνέθεσε στὸν γράφοντα τὴν ἐκπόνησι μελέτης ποὺ νὰ προσδιορίζη τὶς οἰκονομικὲς δοσοληψίες τῆς Ο.Α. μὲ τὸ κράτος ἀποκλειστικὸ μέτοχό της. Ἡ καταληκτικὴ ἡμερομηνία τῶν ὑπολογισμῶν τῆς μελέτης αὐτῆς ἦταν ἡ 31-12-1992.
Στὴν μελέτη αὐτή, ὡς πηγὲς τῶν κρατικῶν χρεῶν ἀναφέρονται οἱ:
μὴ καταβολὴ τοῦ ὀφειλομένου ἀπὸ τὸ 1981 μετοχικοῦ κεφαλαίου.................................107 δισ. δρχ.
ὑποχρεωτικὴ κατ’ ἐντολὴν τῆς Ἐπιτροπῆς Τιμῶν καὶ Εἰσοδημάτων ὑποτιμολόγησις τῶν κομίστρων τοῦ ἐσωτερικοῦ δικτύου………….......................................................................382 δισ. δρχ.
ὑποχρεωτικὴ ἐκχώρησις ἐκπτώσεως σὲ 20 κατηγορίες ἐπιβατῶν…............................109 δισ. δρχ.
ὀφειλὲς ΥΠΑ, Δημοσίου, κ.λπ………………………………….........………...................................43 δισ. δρχ.
δωρεὰν προεδρικὲς καὶ πρωθυπουργικὲς πτήσεις……….........…………............................... 7 δισ. δρχ.
ὑποχρεωτικὴ ἔκπτωσις κατὰ 97% στὰ κόμιστρα μεταφορᾶς τῶν ἐφημερίδων………….30 δισ. δρχ.
μεταφορὰ τῶν κομματικῶν ψηφοφόρων (μόνο τὸ 5% τοῦ κόστους)...............................2,5 δισ. δρχ.
Σύνολον ………………………………………………………….......................................................680,5 δισ. δρχ.
Τὰ συμπεράσματα τῆς μελέτης αὐτῆς τὰ γνωρίζει ἡ Ε.Ε., ἀφοῦ ἡ μεθοδολογία καὶ μεγάλο τμῆμα τῶν χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α., τὰ ὁποῖα ὑπολογίσθηκαν στὰ πλαίσια τῆς μελέτης αὐτῆς, συμπεριελήφθησαν στὸ πρόγραμμα ἐξυγιάνσεως ποὺ ὑπέβαλε τὸ ἑλληνικὸ κράτος τὴν 20-5-1994 στὴν Ε.Ε, ἡ ὁποία καὶ τὸ ἐνέκρινε.
Ἡ Ο.Α. ἦταν καὶ εἶναι κερδοφόρος (ἂν τὸ κράτος τῆς ἐπέστρεφε τὰ χρέη του)
Ἡ μελέτη μας, τοῦ 1994, ὑπελόγισε τὰ κρατικὰ χρέη γιὰ τὸ διάστημα 1975-1992 σὲ 680 δισ. δρχ. (2 δισ. εὐρώ). Μεγάλο τμῆμα τῶν χρεῶν αὐτῶν (480 δισ. δρχ. ἢ 1.411 δισ. εὐρὼ) συμπεριέλαβε τὸ κράτος στὸ πρόγραμμα ἐξυγιάνσεως ποὺ ὑπέβαλε τὸ 1994 στὴν Ε.Ε.
Τὰ σωρευτικὰ λογιστικὰ ἐλλείμματα τῆς Ο.Α. γιὰ τὸ ἴδιο χρονικὸ διάστημα ἦσαν 255 δισ. δρχ. (750 ἑκατ. εὐρώ).
Ὅμως, ἡ Ε.Ε. διεπίστωσε ὅτι τὰ ἐλλείμματα αὐτὰ ἦσαν τεχνητῶς προσηυξημένα ἀπὸ τὸ κράτος μὲ πρόστιμα κ.λπ. κατὰ 82%.
Συνεπῶς, τὰ πραγματικὰ σωρευτικὰ λειτουργικὰ ἐλλείμματα τῆς Ο.Α. ἦσαν 140 δισ. δρχ.
Ἄρα, τὸ 1993, ἔτος κατὰ τὸ ὁποῖο ἡ Ο.Α. παρεπέμφθη ἀπὸ τὴν κυβέρνησι στὴν Ε.Ε. ὡς εὑρισκομένη ὑπὸ πτώχευσιν, ἦταν κερδοφόρος κατὰ 480-140= 340 δισ. δρχ. ἢ 1 δισ. εὐρώ!
Συμφώνως μὲ νεωτέρα μελέτη μας, τὰ σωρευτικὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. μέχρι σήμερα -μετὰ τὴν ἀφαίρεσι τῶν χρεῶν ποὺ ἀνέλαβε τὸ κράτος τὸ 1995 μὲ βάση τὸν Νόμο περὶ ἐξυγιάνσεως τῆς Ο.Α.- ὑπολογίζονται, σὲ τρέχουσες τιμές, στὸ δεκαπλάσιο τῶν σωρευτικῶν ἐλλειμμάτων τοῦ ὁμίλου τῆς Ο.Α. ἀπὸ τὸ 1995.
Ἡ στάσις τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἔναντι τῶν τεραστίων ὀφειλῶν του πρὸς τὴν Ο.Α.
Μέχρι σήμερα, τὸ κράτος συνεχίζει νὰ ἐπιβαρύνη τὸ λειτουργικὸ κόστος τῆς Ο.Α. μὲ τὴν ὑλοποίησι διαφόρων πολιτικῶν του χωρὶς νὰ καταβάλλη τοὐλάχιστον τὸ κόστος καὶ χωρὶς ἡ πλειοψηφία τῶν χρεῶν αὐτῶν νὰ καταγράφεται στὰ βιβλία τῆς Ο.Α.
Ὑπενθυμίζουμε ὅτι:
τὸ 1991, ὁ τότε πρωθυπουργὸς κ. Κ. Μητσοτάκης εἶχε δηλώσει ὅτι «ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ κάμη καὶ χωρὶς τὴν Ο.Α.»!
Στὶς 12/4/2002, ὁ τότε ὑπουργὸς Μεταφορῶν κ. Βερελῆς εἶχε δηλώσει στὴν Βουλὴ ὅτι τὸ ΠΑΣΟΚ πάντα ἤθελε τὴν ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α. ἀλλὰ προέβαλε τὴν δῆθεν ἐξυγίανσί της ἐπειδὴ ἀντιδροῦσαν οἱ ἐργαζόμενοι καὶ ἡ κοινωνία.
Ἡ διχοτόμησις τῆς Ο.Α. τὸ 2003 σὲ Ο.Α.-Ὑπηρεσίες καὶ Ὀλυμπιακὲς Ἀερογραμμὲς αἰτιολογήθηκε ἀπὸ τὴν κυβέρνησι -τότε ὑπουργὸ Μεταφορῶν- στὴν μὲν Ε.Ε. ὅτι συμβάλλει στὴν εὐκολώτερη ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α. ἐνῷ στὸ ἐσωτερικὸ ὅτι στοχεύει στὴν ταχύτερη ἐξυγίανσί της.
Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2005, ὁ κ. Πρωθυπουργὸς ἀνεκοίνωσε τὴν πρόθεσι τῆς κυβερνήσεως νὰ παύση ἡ λειτουργία τῆς Ο.Α. διότι ἐπιβαρύνει τοὺς Ἕλληνες φορολογουμένους, χωρὶς νὰ κάνη καμμία ἀναφορὰ στὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2006 ἐδήλωσε ὅτι ἡ Ο.Α. θὰ συνεχίση νὰ λειτουργῆ τοὐλάχιστον γιὰ δύο ἀκόμη χρόνια.
Ἡ στάσις τῆς Ε.Ε. ἔναντι τῶν τεραστίων ὀφειλῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.
Ἐφ’ ὅσον οἱ συμψηφισμοὶ τῶν χρεῶν δὲν ἀντιβαίνουν στὴν Εὐρωπαϊκὴ συνθήκη τότε:
Γιατί τὸ 1994 ἡ Ε.Ε. δὲν συνεψήφισε τὰ χρέη τοῦ κράτους μὲ τὰ λογιστικὰ ἐλλείμματα τῆς Ο.Α. ὁπότε καὶ θὰ διεπίστωνε ὅτι ἡ Ο.Α. δὲν χρήζει κρατικῆς ἐνισχύσεως, ἀλλὰ εἶναι κερδοφόρος κατὰ τοὐλάχιστον 340 δισ. δρχ;
Γιατί ἡ Ε.Ε., ἀφοῦ ἀπὸ τὸ 1994 ἐγνώριζε ὅτι τὰ χρέη τοῦ κράτους δὲν καταγράφονται στὰ βιβλία τῆς Ο.Α. πρὶν παραπέμψη τὴν Ο.Α. στὸ εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο τὸ 2003 καὶ 2006 μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἔλαβε ἀπὸ τὸ κράτος παρανόμες κρατικὲς ἐνισχύσεις, δὲν ἀπαίτησε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὴν ἐκπόνησι μελέτης σχετικῶς μὲ τὰ χρέη τοῦ κράτους μετόχου πρὸς τὴν Ο.Α. ἀπὸ τὸ 1993 μέχρι σήμερα; Ὑπενθυμίζουμε ὅτι, τὸ 1994, ὁ πρώην Κοινοτικὸς Ἐπίτροπος κ. Matutes ἀπαίτησε τὴν ἐκπόνησι σχετικῆς μελέτης.
Γιατί ἡ Ε.Ε. πρὶν παραπέμψη τὴν Ο.Α. στὸ εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο τὸ 2003 καὶ 2006 μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἔλαβε ἀπὸ τὸ κράτος παρανόμες κρατικὲς ἐνισχύσεις δὲν μπόρεσε νὰ ἐντοπίση τὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. ποὺ ἦσαν καταγεγραμμένα στὰ βιβλία της ὅπως τὰ ἐνετόπισε ἡ ἑλληνικὴ δικαιοσύνη;
Ἡ δικαστικὴ διεκδίκησις τῶν κρατικῶν ὀφειλῶν ἀπὸ τὴν Ο.Α.
Ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2005 μέχρι τὸν Μάρτιο τοῦ 2006 ἡ τότε διοίκησις τῆς Ο.Α.-Ὑπηρεσίες προσέφυγε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ο.Α., στὴν δικαιοσύνη κατὰ τοῦ κράτους μετόχου διεκδικῶντας τὴν ἐπιστροφὴ τμήματος τῶν χρεῶν του ὕψους 890 ἑκατ. εὐρὼ περίπου.
Οἱ πηγὲς τῶν χρεῶν τοῦ κράτους, τὴν καταβολὴ τῶν ὁποίων διεκδίκησε δικαστικὰ καὶ κέρδισε ἡ Ο.Α. εἶναι οἱ ἀκόλουθες:
1) Τὸ κόστος ἀπὸ τὴν μὴ χρῆσι τῶν ἐγκαταστάσεων ποὺ ἡ Ο.Α. μὲ δικά της χρήματα εἶχε οἰκοδομήσει στὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» σὰν συνέπεια τῆς πρόωρης, ὑποχρεωτικῆς, ἀντισυμβατικῆς καὶ παράνομης μετεγκαταστάσεως τῆς Ο.Α. ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος» τὸν 4/2001 (ἡ σύμβασις ποὺ εἶχε συνάψει ἡ Ο.Α. μὲ τὸ κράτος γιὰ παραμονή της στὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» ἔληγε τὸν 10/2006). Τὰ κτίρια αὐτὰ ἀνήκουν στὴν Ὑπηρεσία Πολιτικῆς Ἀεροπορίας, στὴν ὁποία ἀνήκουν τὰ οἰκόπεδα ἐπὶ τῶν ὁποίων ὑποχρεώθηκε νὰ οἰκοδομήση ἡ Ο.Α.
2) Τὸ κόστος τῆς φυσικῆς μετεγκαταστάσεως τῆς Ο.Α. ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο «Ἑλληνικὸ» στὸ Ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος»
3) Τὸ κόστος τῶν κτιρίων (τεχνικὴ βάσις, ἐμπορευματικὸς σταθμὸς κ.λπ. χωρὶς τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήση κανένα ἀεροδρόμιο) ποὺ τὸ κράτος ὑπεχρέωσε τὴν Ο.Α. νὰ οἰκοδομήση μὲ δικά της χρήματα στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος» σὲ οἰκόπεδα τοῦ ἀεροδρομίου (ἄρα εἶναι ἰδιοκτησία τῆς ἐταιρείας ποὺ διαχειρίζεται τὸ ἀεροδρόμιο).
4) Τὸ κόστος ποὺ ἐπωμίσθηκε ἡ Ο.Α. λόγῳ τῆς καθυστερημένης μετεγκαταστάσεως τῆς τεχνικῆς βάσεως, ὁπότε ἡ ἐταιρεία ὑπεχρεώθη γιὰ ἕνα διάστημα νὰ διατηρῆ δύο τεχνικὲς βάσεις.
5) Τὸ ἐπὶ πλέον κόστος λειτουργίας ποὺ ἐπωμίσθηκε ἡ Ο.Α. στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ. Βενιζέλος» σὰν συνέπεια τοῦ δεκαπενταπλασιασμοῦ τῶν ἀεροδρομιακῶν τελῶν.
6) Τὸ ἐπὶ πλέον κόστος λειτουργίας τῆς Ο.Α. ἐπειδὴ τὰ ἀεροσκάφη της διανύουν μεγαλύτερη ἀπόστασι ἀπὸ τὴν θέσι σταθμεύσεως μέχρι τὸν διάδρομο ἀπογειώσεως/προσγειώσεως.
ἀπώλεια ἐσόδων ἀπὸ ἀπώλεια ἐπιβατῶν, ἐπειδὴ στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλ.Βενιζέλος» δὲν διέθετε δικό της «τέρμιναλ»
7) Ἡ ἐπιβάρυνσις τοῦ λειτουργικοῦ κόστους τῆς Ο.Α. λόγῳ τῶν κεφαλαίων ποὺ χρειάσθηκε νὰ δεσμεύση γιὰ τὴν μετεγκατάστασι καὶ λειτουργία της στὸ νέο ἀεροδρόμιο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ διαθέτη ρευστὸ γιὰ τὶς ἄλλες ὑποχρεώσεις της καὶ τελικῶς νὰ ὑποχρεωθῆ σὲ δανεισμό.
Στὶς 26-1-2007, ἡ Διοίκησις τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν ἀνεκοίνωσε ὅτι καὶ αὐτὴ κατέθεσε κατὰ τοῦ κράτους μετόχου ἀγωγή, διεκδικῶντας τὴν καταβολὴ χρεῶν του ὕψους 340 ἑκατ. εὐρὼ γιὰ τὸ διάστημα 2004-2006.
Δικαστικὴ δικαίωσις τῶν συμπερασμάτων τῆς μελέτης μας ἀναφορικῶς μὲ τὴν ὕπαρξι τεραστίων χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.
Στὶς 21-12-2006 ἀνεκοινώθη ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη, μὲ τὴν ἀπόφασί της, κατεδίκασε τὸ κράτος-μέτοχο νὰ ἐπιστρέψη στὴν Ο.Α. μικρὸ τμῆμα τῶν χρεῶν του περὶ τὰ 580 ἑκατ. εὐρώ, ἐνῷ ἐκκρεμεῖ καὶ ἄλλη διεκδίκησις τῆς Ο.Α. γιὰ 340 ἑκατ. εὐρώ. Ἐπίσης, ἐκκρεμεῖ ἀγωγὴ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀερογραμμῶν γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ ἐπὶ πλέον 340 ἑκατ. εὐρώ. Παρ’ ὅλον ὅτι οἱ δικαστικὲς διεκδικήσεις τῆς Ο.Α. δὲν στηρίζονται σὲ κάποια ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένη μελέτη ἀπὸ τὸ 1993 μέχρι σήμερα, ἡ ἀπόφασις αὐτὴ ἀποδεικνύει ὅτι:
ὑπάρχουν τεράστια χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. ὅπως ἀποδείξαμε μὲ τὴν μελέτη μας ἀπὸ τὸ 1994, τὴν ὁποία εἶχε τότε ἀποδεχθῆ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος καὶ ἐγνώριζε ἡ Ε.Ε.
τὸ 2001, τὸ κράτος-μέτοχος δὲν εἶπε τὴν ἀλήθεια στὴν Ε.Ε. ὅταν ρωτήθηκε γιὰ τὸ ὕψος τῶν χρεῶν του πρὸς τὴν Ο.Α., δηλώνοντας μόνο 14,8 δισ. δρχ (43,5 ἑκατ. εὐρὼ) ἀπὸ ἀπλήρωτα εἰσιτήρια τῶν ὑπουργείων. Συνεπῶς, ὁ μέτοχος πέραν τῶν πολιτικῶν ὑπέχει καὶ ποινικὲς εὐθῦνες.
Ἡ Ε.Ε. δὲν ἐνετόπισε οὔτε τὶς ἄλλες κατηγορίες χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α. οὔτε τὸ ὕψος τους, παρ’ ὅλον ὅτι αὐτὰ ἦσαν καταγεγραμμένα στὰ λογιστικὰ βιβλία τῆς Ο.Α. -ἐνῷ τὶς ἐνετόπισε καὶ τὶς ὑπελόγισε ἡ ἑλληνικὴ δικαιοσύνη τὸ 2006.
Μετὰ τὶς ἀνωτέρω δικαστικὲς ἀποφάσεις εὐλόγως ἀναφύεται τὸ ἐρώτημα: Ἀφοῦ ἡ Ο.Α. δὲν εἶναι ζημιογόνος γιατί ἐπιδιώκεται ἡ ἰδιωτικοποίησις ἢ τὸ κλείσιμό της. Μὲ βάσι τὰ ἀνωτέρω, εὐλόγως κάθε καλόπιστος μπορεῖ νὰ καταλήξη στὸ συμπέρασμα ὅτι τὸ κλείσιμο ἢ ἡ ἰδιωτικοποίησις ἦταν μία προειλλημένη ἀπὸ τὸν μέτοχο ἀπόφασις ποὺ βασίζεται σὲ κριτήρια διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κατάστασι τῆς Ο.Α. Τὸ δὲ ἀναληθὲς ἐπιχείρημα τῆς ἐλλειμματικότητος τῆς Ο.Α. συνειδητῶς ἐχρησιμοποιήθη μὲ σκοπὸ νὰ δικαιολογήση τὴν ὑλοποίησι τῶν μὴ ἀρεστῶν στὴν κοινωνία, προειλημμένων ὅμως ἀποφάσεων τοῦ μετόχου.
Ποιὸς ὠφελεῖται ἀπὸ τὸ ἐπιδιωκόμενο κλείσιμο ἢ τὴν ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α.;
Δύο εἶναι οἱ κυρίαρχες τάσεις σχετικῶς μὲ τὸ μέλλον τῆς Ο.Α. μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἐκφραστῶν τοῦ μετόχου: τὸ κλείσιμο ἢ ἡ ἰδιωτικοποίησίς της. Ποιές θὰ εἶναι ὅμως οἱ ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν ὑλοποίησι τῆς κάθε μίας ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς αὐτές; Μὲ δεδομένο ὅτι μοναδικὸς ἀνταγωνιστὴς τῆς Ο.Α. στὸ ἐσωτερικὸ δίκτυο εἶναι ἡ Aegean Airlines, ἡ ὁποία καὶ τὴν καταγγέλλει στὴν Ε.Ε., τὸ κλείσιμο τῆς Ο.Α. θὰ καταργήση τὸν ὑφιστάμενο ἔστω καὶ ὑποτυπώδη ἀνταγωνισμὸ μεταξὺ Ο.Α.-Aegean καὶ θὰ δημιουργήσει ἕνα ἰδιωτικὸ μονοπώλιο. Ἐπειδὴ οἱ ἀερομεταφορὲς εἶναι καθοριστικὲς γιὰ τὴν ἀνάπτυξι τοῦ τουρισμοῦ καὶ ἐπειδὴ τὸ κάθε μονοπώλιο στοχεύει στὴν μεγιστοποίησι τῶν κερδῶν του, ἡ αὔξησις τῆς τιμῆς τῶν εἰσιτηρίων ποὺ θὰ ἐπιβάλη ἡ Aegean ὡς μονοπώλιο θὰ ἔχη καθοριστικὲς ἀρνητικὲς ἐπιδράσεις στὴν ἀνάπτυξι τοῦ ἑλληνικοῦ τουρισμοῦ ὁ ὁποῖος παράγει περὶ τὸ 9% τοῦ Ἀκαθαρίστου Ἐγχωρίου Προϊόντος καὶ ἀφορᾷ πάνω ἀπὸ 3 ἑκατ. Ἑλλήνων. Ἡ ἰδιωτικοποίησις τῆς Ο.Α. ἐμφανίζεται ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτές της ὅτι δὲν θὰ ἔχη τὶς ἀρνητικὲς συνέπειες ποὺ θὰ ἐπιφέρη τὸ κλείσιμό της ἀπὸ τὴν κατάργησι τοῦ ἀνταγωνισμοῦ. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀληθεύει διότι πολὺ εὔκολα δύο ἰδιωτικὲς ἐταιρίες δημιουργοῦν καρτὲλ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ καὶ τὴν μεγιστοποίησι τῶν κερδῶν τους μέςῳ τῆς αὐξήσεως τῆς τιμῆς τῶν εἰσιτηρίων. Τὸ πρόσφατο παράδειγμα τῶν πέντε γαλακτοβιομηχανιῶν εἶναι ἀψευδὴς μάρτυς τῆς προσεγγίσεώς μας αὐτῆς. Σὲ κάθε περίπτωσι δὲν διευκρινίζεται γιατί πρέπει νὰ κλείση ἢ νὰ ἰδιωτικοποιηθῆ μία κερδοφόρος κρατικὴ ἐπιχείρησις σὲ ἕναν τόσο κρίσιμο τομέα τῆς οἰκονομίας.
Ἡ στάσις τῶν συνδικαλιστικῶν ἡγεσιῶν ἔναντι τῶν χρεῶν τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α.
Τὸ 1994, παρὰ τὸ ὅτι ἐγνώριζαν τὰ συμπεράσματα τῆς μελέτης Λαΐνου συμφώνως μὲ τὰ ὁποῖα ἡ Ο.Α. ἦταν κερδοφόρος διότι τὰ χρέη τοῦ κράτους ἦσαν τριπλάσια ἀπὸ τὰ ἐλλείματά της, ἐψήφισαν σὲ ποσοστὸ πάνω ἀπὸ 85% ὅτι ἡ Ο.Α. εἶναι ζημιογόνος.
Ἀπὸ τότε καὶ μέχρι σήμερα, παρὰ τὸ ὅτι τὸ κράτος εἶχε ἀναγνωρίσει τὰ χρέη του πρὸς τὴν Ο.Α. γιὰ τὸ διάστημα 1975-1992, οὐδέποτε διεκδίκησαν τὴν ἐπιστροφὴ τῶν χρεῶν αὐτῶν.
Συμμετεῖχαν σὲ συζητήσεις μὲ τοὺς ὑποψηφίους ἀγοραστὲς τῆς Ο.Α. γιὰ μείωσι τῶν θέσεων ἐργασίας καὶ τῶν μισθῶν.
Δὲν διεκδίκησαν τὴν ἐκπόνησι ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένης μελέτης ποὺ νὰ ὑπολογίζη τὰ χρέη τοῦ κράτους ἀπὸ τὸ 1993 μέχρι σήμερα.
Ἀπέφυγαν νὰ στηρίξουν τὴν διεκδίκησι τῶν κρατικῶν χρεῶν ἀπὸ τὴν διοίκησι τῆς Ο.Α. καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς ἐργαζομένους τόσο γιὰ τὴν διεκδίκησι αὐτὴ ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀπόφασι τοῦ δικαστηρίου γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τμήματος τῶν κρατικῶν χρεῶν πρὸς τὴν Ο.Α.
Συμπεράσματα
Θεωροῦμε ὅτι:
1) Ἡ προσπάθεια ἐξαπατήσεως τῶν ἐργαζομένων καὶ τῆς κοινωνίας ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις σχετικῶς μὲ τὴν οἰκονομικὴ κατάστασι τῆς Ο.Α. ὀφείλεται στὴν ἐπιδίωξί τους νὰ μὴ ἐπωμισθοῦν τὸ πολιτικὸ κόστος ἀπὸ τὴν ἰδιωτικοποίησι τῆς Ο.Α., τὴν ὁποία ἐπιδιώκουν (χωρὶς ὅμως νὰ τεκμηριώνουν τὴν ἀναγακαιότητά της) καὶ στὴν ὁποία ἀντιτίθεται ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι δύο δημοσκοπήσεις τὸν Σεπτέμβριο καὶ Ὀκτώβριο τοῦ 2005 ἔδειξαν ὅτι μετὰ τὴν τηλεοπτικὴ ἐνημέρωσι τῆς ἑλληνικῆς κοινῆς γνώμης στὴν ὁποία συμμετεῖχε ἀποφασιστικῶς καὶ ὁ γράφων, σχετικῶς μὲ τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς κρίσεως στὴν Ο.Α., τὸ 75% στηρίζει τὴν λειτουργία τῆς κρατικῆς Ο.Α..
2) Ἐὰν ὁ μέτοχος ἔλεγε τὴν ἀλήθεια στὴν Ε.Ε. γιὰ τὰ τεράστια χρέη του πρὸς τὴν Ο.Α., ἡ Ε.Ε. δὲν θὰ μποροῦσε νὰ παραπέμψη, τὸ 2003 καὶ τὸ 2006, τὴν Ἑλλάδα στὸ εὐρωπαϊκὸ δικαστήριο γιὰ παροχὴ παρανόμων κρατικῶν ἐνισχύσεων πρὸς τὴν Ο.Α.
3) Ἡ Ε.Ε. συνειδητῶς θεωρεῖ τὴν Ο.Α. ὡς εὑρισκομένη ὑπὸ πτώχευσι -καὶ τῆς συμπεριφέρεται σὰν τέτοια- παρ’ ὅλον ὅτι γνωρίζει τὴν περὶ τοῦ ἀντιθέτου ἀλήθεια, διότι πολιτική της εἶναι ἡ μείωσις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν 27 ἀερομεταφορέων τῆς Ε.Ε. σὲ τρεῖς μόνον ὁμίλους.
4) Ἡ παραποίησις τῆς οἰκονομικῆς καταστάσεως τῆς Ο.Α. καὶ ἡ ἐμφάνισίς της ὡς πτωχευμένης εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς συνεργασίας τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἀπὸ τὸ 1993.
5) Οἱ διεκδικήσεις ἀπὸ τὴν διοίκησι τῆς Ο.Α. τῶν χρεῶν τοῦ κράτους εἶναι ἀποσπασματικὲς καὶ δὲν στηρίζονται σὲ καμμία ἑνιαία καὶ ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένη μελέτη ἀπὸ τὸ 1993 (καταληκτικὴ ἡμερομηνία τῆς προηγουμένης σχετικῆς μελέτης) μέχρι σήμερα. Ἡ μὴ ἐκπόνησις μελέτης ποὺ νὰ ἀναδεικνύη τὰ σωρευτικὰ χρέη τοῦ κράτους πρὸς τὴν Ο.Α., ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν διεκδίκησι μόνον τοῦ 6,5% τῶν συνολικῶν κρατικῶν χρεῶν καὶ ἐνδεχομένως νὰ σχετίζεται μὲ τὴν ἐπιδίωξι νὰ φανῆ ὅτι τὸ κράτος ἐπιστρέφει τὰ χρέη του γιὰ νὰ μπορέση ἡ Ο.Α. νὰ ἰδιωτικοποιηθῆ εὐκολώτερα.
6) Οἱ συνδικαλιστικὲς ἡγεσίες μᾶλλον ταυτίσθηκαν μὲ τὴν κυβερνητικὴ θέσι ὅτι ἡ Ο.Α. εἶναι ζημιογόνος καὶ δὲν διεκδίκησαν τὰ χρέη τοῦ κράτους παρὰ τὸ ὅτι ἐγνώριζαν τὴν ὕπαρξί τους.
Προτάσεις
Ἡ ἐξυγίανσις καὶ ἡ ἀνταγωνιστικὴ ἀνάπτυξις τῆς Ο.Α. πρὸς ὄφελος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπαιτοῦν (ἐνδεικτικῶς):
τὴν ἐπανένωσι τῆς Ο.Α. σὲ ἕναν ἑνιαῖο καὶ κρατικῆς ἰδιοκτησίας ὅμιλο
τὴν παῦσι τῆς καθημερινῆς κρατικῆς παρεμβάσεως στὴν διοίκησι τῆς Ο.Α.
τὴν ἀπαλλαγή της ἀπὸ τὶς δυσλειτουργίες τοῦ ἁμαρτωλοῦ παρελθόντος ὅπως κομματικὴ εὐνοιοκρατία, ἀπουσία συγχρόνου κανονισμοῦ προμηθειῶν ἀεροσκαφῶν, προσωπικοῦ κ.λπ. ἀναποτελεσματικὴ διοίκησι (ἀπουσία ὁράματος, στρατηγικῶν στόχων καὶ ἀξιόπιστου ἀναπτυξιακοῦ προγραμματισμοῦ, ἀναποτελεσματικὴ ὀργάνωσι, διεύθυνσι-ὑποκίνησι, στελέχωσι καὶ ἀνυπαρξία ἀποτελεσματικοῦ ἐλέγχου). Ἐὰν ὑπάρχη ἡ πολιτικὴ βούλησις, ἡ ἐξυγίανσις καὶ ἀνάπτυξις τῆς Ο.Α. μποροῦν νὰ χρηματοδοτηθοῦν ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴ μέρους μόνον τῶν ὀφειλομένων ἀπὸ τὸ κράτος.
Ἐὰν ὅμως δὲν ἀναιρεθοῦν οἱ προαναφερθεῖσες παραδοσιακὲς διοικητικὲς δυσλειτουργίες τῆς Ο.Α., τὰ χρήματα ποὺ θὰ ἐπιστρέψη τὸ κράτος δὲν θὰ συμβάλουν στὴν ἐξυγίανσι καὶ ἀνταγωνιστικὴ ἀνάπτυξι τῆς Ο.Α. διότι θὰ ἀπορροφηθοῦν ἀπὸ τὰ ἴδια κανάλια τὰ ὁποῖα εὐθύνονται γιὰ τὴν δημιουργία τῆς τρέχουσας κρίσεως στὴν Ο.Α.
