24/5/10

Γ. Καρατζαφέρης: Ὁ μαέστρος τῆς πολιτικῆς κωλοτούμπας, ποὺ διέπραξε τὸ ἀδίκημα τῆς ἐξαπατήσεως τοῦ λαοῦ, τὸ ὁποῖον ἴσχυσε στὴν Ἀθηναϊκὴ Δημοκρατία

Στὸ ἀπὸ 24 Μαρτίου 2010 κριτικό μου κείμενο, τὸ ὁποῖο εἶχε ὡς τίτλο: «Οἱ πολιτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς κωλοτοῦμπες τοῦ Προέδρου τοῦ ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρη», τὸ ὁποῖο διακινήθηκε ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες, ἀναδεικνύοντας τὴν κωλοτουμποειδῆ «πολιτική» του, κατέληγα γιὰ τὴν ἀπροσδόκητη συμμαχία Γ. Παπανδρέου καὶ Γ. Καρατζαφέρη: «Οἱ ἀπρόβλεπτες αὐτὲς ἐξελίξεις, ποὺ φαίνονται «ἀδύνατες» ἐδημιούργησαν ἕνα ἐπικίνδυνο μεῖγμα ἀπὸ τὸν Giorgo καὶ Γιῶργο, τὸ ὁποῖο ἐνδέχεται νὰ προξενήση ἀπροσδιόριστη ζημία τόσο στὰ ἐθνικά μας θέματα ὅσο καὶ στὴν ἀποσύνθεσι τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας».
Σὲ αὐτὸ τὸ κριτικὸ κείμενο ὑπογραμμιζόταν καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ «ἀνατροπέας» Πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ εἶχε τὴν φαεινὴ ἰδέα νὰ προτείνη στὸν «σύντροφο» Τζέφρυ νὰ προσφύγη ἡ Ἑλλάδα στὸ ΔΝΤ. Αὐτὸ καὶ ἔκανε ὁ πρωθυπουργὸς μὲ τοὺς διαύλους ἐπικοινωνίας, ποὺ διέθετε ὁ ΛΑΟΣ στὶς ΗΠΑ: Ὁ πρόεδρος λοιπὸν τοῦ ΛΑΟΣ, ὁ ὁποῖος χρόνια καὶ χρόνια διεκήρυσσε τὴν «ἀνατροπὴ» τοῦ διεφθαρμένου πολιτικοῦ συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατέν», ὑπῆρξε ὁ πρωτεργάτης τῆς εἰσόδου τοῦ ΔΝΤ στὴν καθημαγμένη Ἑλλάδα.
Μία Ἑλλάδα τὴν ὁποία χρεωκόπησαν, διαγούμισαν καὶ κατεσπάραξαν τὰ γκεσέμια τῶν δύο κομμάτων τῆς ἐναλλασσόμενης ἐκφυλισμένης ἐξουσίας. Ἐπειδή, λοιπόν, οἱ τότε προβλέψεις μου ἐπιβεβαιώθηκαν –δυστυχῶς γιὰ τὴν Ἑλλάδα– πλήρως καὶ ἐπειδὴ ἡ «πολιτικὴ» τῆς κωλοτούμπας ἀποτελεῖ οὐσιῶδες στοιχεῖο τοῦ «ἀνατροπέα», ἐπανέρχομαι γιὰ ν’ ἀναδιπλώσω μερικὲς ἐνδεικτικὲς συμπεριφορές του, οἱ ὁποῖες προμηνύουν ἐθνικοὺς κινδύνους.
Ἔτσι, ἐνῷ ὁ «ἀνατροπέας» γιαλαντζὶ καμάρωνε ὅτι αὐτὸς ὑπέδειξε στὸν σύμμαχο πρωθυπουργὸ νὰ καλέση τὸ ΔΝΤ, ὅταν αὐτὸ ἦρθε μὲ τὴν κατοχική του ἰδιότητα ἄλλαξε θέσι κάτω ἀπὸ τὰ βογκητὰ καὶ τὶς ἀποδοκιμασίες τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ καὶ τῶν λοιπῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Προχωρεῖ, λοιπόν, σὲ νέα κωλοτούμπα. Στὸ πρωτοσέλιδο τῆς «Α1», τῆς 17ης Ἀπριλίου 2010, δημοσιεύεται σκιτσαρισμένη φωτογραφία, στὴν ὁποία εἰκονίζονται, μέσα σὲ βάρκα, οἱ πρὶν λίγες ἡμέρες ἱκανοὶ καὶ φοβεροὶ Τζέφρυ καὶ Πάγκαλος μὲ τὴν λεζάντα: «Βούλιαξαν. Ἀναζητοῦν ἐναγωνίως πλέον σωσίβιο στὸ ΔΝΤ – Οἱ μαθητευόμενοι μάγοι ἔσβησαν καὶ τὴν τελευταία ἐλπίδα. Ἡ Ἑλλάδα παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴ παγκοσμίως»!
Τί σημαίνουν αὐτά; Δὲν σημαίνουν ἀπολάκτισι καὶ τῶν ἱκανοτήτων τῶν «μαθητευόμενων μάγων» -ἐνῷ πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες ἐδήλωνε «μακάρι ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶχε καὶ ἄλλους Πάγκαλους» - ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς δικῆς του πολιτικῆς;
Δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐπαίρετο ὅτι ὡδήγησε τὸν πρωθυπουργὸ στὸ ἐθνικὸ ἰκρίωμα τοῦ ΔΝΤ; Γιατί μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, μὲ τὸ πιὸ πάνω πρωτοσέλιδο, θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ Ταμεῖο, μαζὶ μὲ «τοὺς μαθητευόμενους μάγους ἔσβησαν τὴν τελευταία ἐλπίδα;» Γιατί ἀπὸ τὸ ὡσαννὰ χαρακτήρισε τὴν εἴσοδο τοῦ ΔΝΤ στὴν Ἑλλάδα ὡς «παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν παγκοσμίως»;
Σὲ τέτοιας ὑφῆς καὶ πλοκῆς ἐθνικὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα σημαδεύουν καὶ καθορίζουν τὶς τύχες τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ της γιὰ δεκάδες χρόνια δὲν ἔχει κανένας, μὰ κανένας πολιτικάντης τὸ ἠθικὸ καὶ πολιτικὸ δικαίωμα νὰ ἀσελγῆ πάνω τους.
Οὔτε μποροῦν νὰ πάρουν ἄφεσι ἁμαρτιῶν μὲ τὴν χυδαία δικαιολογία «κάναμε λάθος»! Ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ «λάθος» ἀλλὰ γιὰ ἐθνικὸ ἔγκλημα μὲ τὶς ἀνάλογες ἱστορικὲς ἐπιπτώσεις καὶ τὶς ἐπιβαλλόμενες τιμωρίες. Ὅμως, ὁ «ἀνατροπέας» δὲν ὀρρωδεῖ μπροστὰ σὲ κανένα «λάθος». Ἔτσι, ἐνῷ στὶς 17 Ἀπριλίου θὰ διεκτραγωδήση τὴν «χαμένη ἐλπίδα» τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ ΔΝΤ –σὲ ἕνα ἑπταήμερο θὰ ταχθῆ ἀναφανδὸν ὑπὲρ καὶ μάλιστα σὲ συνέντευξί του στὸ ALTER, στὴν πρωϊνὴ ἐκπομπὴ τῆς 23ης Ἀπριλίου. Τὴν ἑπομένη, 24 Ἀπριλίου, μιλῶντας στὴν βουλὴ διαφοροποιεῖται, λέγοντας: «Τὸ ΔΝΤ εἶναι ὁ πιὸ σύντομος δρόμος ἀλλὰ εἶναι γεμᾶτος τσουκνίδες, λακκοῦβες καὶ γκρεμοὺς καὶ σεῖς (σ.σ. ἐννοεῖ τὴν κυβέρνησι) καλεῖτε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ τὸν περπατήση ξυπόλητος» (βλ. «Α1» τῆς 14ης Ἀπριλίου).
Στὶς 26 Ἀπριλίου μιλῶντας στὴν βουλή, κατακεραυνώνει τὴν κυβέρνησι διότι ὡδηγήθηκε στὸ ΔΝΤ καὶ τὴν κατηγορεῖ γιὰ ἀδράνεια καὶ ζητεῖ «νὰ πᾶνε κάποιοι στὴν φυλακή», ἐνῷ τὸ ἴδιο βράδυ στὴν δημοσιογραφικὴ ἐκπομπὴ «Ἀνατροπὴ» («Mega») τάχθηκε ὑπὲρ τῆς ὁμόνοιας - καὶ ἐναντίον «τῆς ἀπαξιώσεως ὁποιουδήποτε πολιτικοῦ ἀρχηγοῦ»!
Ὁ κ. πρόεδρος, ὁ φοβερὸς «ἀνατροπέας» γλύφει τοὺς πάντες καὶ ὑπεραμύνεται τοῦ ἀνύπαρκτου ἠθικοῦ κύρους ἀρκετῶν ἡγετῶν, τοὺς ὁποίους χρόνια καὶ χρόνια στόλιζε μὲ πλεῖστα ὅσα κοσμητικὰ ἐπίθετα. Θέλει νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὅλους, ἐρχόμενος σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ποὺ ἐδίδασκε ἐτοῦτο τὸ ἀληθινό: «Οὐαὶ ὑμῖν, ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι».
Ὁ καθηγητὴς Τ. Στιριντάνης, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀρύομαι αὐτὴ τὴν ἀντρίκια καὶ τίμια φρᾶσι, τὴν ἑρμηνεύει γράφοντας: «Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ θέλει μὲ κάθε θυσία νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὅλους δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄνθρωπος. Καταντᾷ νὰ γίνη ἑρπετὸ» (βλ. τὸ ἔργο του: «Γιὰ μία πορεία μὲ ἐπίγνωση», Ἀθῆναι, 1975, σελ. 77).
Ἕνας ἀληθινὸς ἄνθρωπος καὶ ἕνας τίμιος πολιτικὸς -ἂν μπορῆ νὰ ὑπάρξη τέτοιος- δὲν ἔχει τὸ ἠθικὸ δικαίωμα νὰ καλῆ σὲ πολιτικὸ δεῖπνο καὶ σὲ πολιτικὲς συνεργασίες, τοὺς κάποτε ἀντιπάλους του, τοὺς ὁποίους κατηγοροῦσε γιὰ χρόνια καὶ χρόνια ὡς διεφθαρμένους.
Ὅταν ἡ Ἑλλάδα στενάζει δὲν ἔχει κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ συγχωρῆ τοὺς κλέφτες καὶ νὰ συναγελάζεται μαζί τους. Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνη μόνο ὁ Γκαῖμπελς, ποὺ ἐδίδασκε ὅτι «Πολιτικὴ εἶναι ἡ τέχνη ποὺ καθιστᾷ δυνατὰ καὶ ὅσα φαίνονται ἀδύνατα», γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώση τὸν σατυρικό μας Λασκαρᾶτο ποὺ ἔλεγε: «Οἱ παλιάνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ὅπως οἱ σάπιες σταφίδες».
Ὅμως ὁ «ἀνατροπέας» -ἐδῶ γελᾶμε- στὶς 28 Ἀπριλίου θὰ δηλώση ὅτι «στηρίζω τὴν κυβέρνησι», ἐνῷ στὴν ἐκπομπὴ τοῦ (ΤΗΛΕΑΣΤΥ) θὰ πῆ: «Εἴμαστε κυβέρνηση ὑπὸ κατοχή»! Ἐρώτημα: Ποιός τὸν ὑποχρεώνει νὰ στηρίξη μία τέτοια κυβέρνησι; Ἡ κατοχὴ λέει καὶ διδάσκει ἡ ἑλληνικὴ καὶ παγκόσμια Ἱστορία ἐπιτάσσει ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ. Ὄχι συνεργασία μὲ κατοχικὲς κυβερνήσεις. Αὐτὲς οἱ κωλοτοῦμπες τοῦ «ἀνατροπέα» κι αὐτὴ ἡ ἀλλοπρόσαλλη «πολιτική» του, θὰ ὁδηγήση τὸν γνωστὸ καὶ ἔγκυρο τηλεοπτικὸ σχολιαστὴ Γ. Ζερβό, νὰ τὸν χαρακτηρίση ὡς «προβοκάτορα καὶ ἑξαπτέρυγο τῆς κυβέρνησης» (Β.S., 29/4). «Πολιτικὴ» τῆς ἀθλιότητος μὲ συμμάχους πολιτικῶς ἀθλίους!
Ὑπὸ τὸ βλέμμα τῆς κατοχικῆς κυβερνήσεως, τὴν ὁποία ἐκθύμως στηρίζει «γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδας», ὁ ἀνατροπέας τῆς πολιτικῆς πομφόλυγας, προχωρῶντας καὶ ἐπιδιώκοντας νὰ θολώση τὰ πράγματα θὰ τὸ ρίξει στόν... προσοδοφόρο ἀντιαμερικανισμό.
Ἔτσι, στὸ πρωτοσέλιδο τῆς «Α1», τῆς 1ης Μαΐου διαβάζουμε καὶ τὰ ἑξῆς, συνοδευόμενα ἀπὸ σκίτσα ξένων γραφειοκρατῶν τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς ΕΕ: «Τὰ κοράκια Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς ἐφορμοῦν – Ἡ Ἑλλάδα πωλεῖται καὶ ἐκποιεῖται λόγω χρεῶν: Πληροφορίες ΔΝΤ ἢ στοὺς ντόπιους Γ. Παπανδρέου – Γ. Παπακωνσταντίνου».
Νά, λοιπόν, ποὺ ὁ ἐρζὰτς ἀνατροπέας ποὺ πάσχισε νὰ φέρει τὸ ΔΝΤ καὶ τὶς ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Εὐρωπαϊκὰ πράγματα ξιφουλκεῖ ἐναντίον τοὺς διαπράττοντας ὑπερμεγέθη πολιτικὴ ἀπάτη.
Μετὰ τὴν κατοχὴ τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ ΔΝΤ – τὴν ὁποία ἐπεδίωξε – παριστάνει τὸν ὑπερασπιστὴ τῆς πατρίδας καταγγέλλοντας τὴν «πώληση καὶ ἐκποίησή της», λόγω χρεῶν, μὴ διστάζοντας νὰ καταστήσει ὑπεύθυνους τὸν Πρωθυπουργὸ καὶ τὸν ὑπουργὸ οἰκονομικῶν, τοὺς ὁποίους ὅμως – τί πελώρια ἀντίφαση –στηρίζει μετὰ μανίας!
Θὰ στηρίξει μετὰ πάθους τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι μέσα στὴ βουλὴ θὰ ἀναγνωρίσει ὅτι «εἴμαστε μὲ τρεῖς «θηλιὲς» στὸ λαιμό».
Ὅμως ὁ ἴδιος, θὰ προσφέρει ἀμέριστη πολιτικὴ συμπαράσταση στὴν κυβέρνηση – μόνος αὐτὸς ἀπὸ σύσσωμη τὴν ἀντιταχθεῖσα ἀντιπολίτευση – ψηφίζοντας στὴ βουλὴ τὴν ἐθνοκτόνο συμφωνία κυβέρνησης – ΔΝΤ, δίνοντάς της ἔτσι τὴν κοινοβουλευτικὴ δυνατότητα νὰ τραβήξει τὸ σχοινί.
Αὐτό, λοιπόν, ποὺ δὲν πέτυχε ὁ Λένιν ποὺ ἔλεγε ὅτι «ἡ ἀστικὴ τάξη θὰ μᾶς δώσει τὸ σχοινὶ νὰ τὴν κρεμάσουμε», τὸ πέτυχε ὁ... πατριώτης ζογκλὲρ τῆς πολιτικῆς ψηφίζοντας καὶ στηρίζοντας τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση νὰ πνίξει τὴν Ἑλλάδα!
Διαβλέποντας αὐτοὺς τοὺς ἐθνικοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν πολιτικὰ καὶ ἐθνικὰ ὕποπτη «πολιτικὴ» τοῦ «ἀνατροπέα» ἔγραφα στὸ πρῶτο μου κείμενο (24 Μαρτίου) καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἐν ὄψει τοῦ γεγονότος ὅτι καμμία ἀπολύτως διακήρυξη καὶ ἀρχὴ δὲν τήρησε ὁ λαλίστατος ἀρχηγὸς τοῦ ΛΑΟΣ καὶ ἐν ὄψει τῆς διαγραφόμενης ἐπικινδυνότητας ποὺ ἐγκυμονεῖ γιὰ τὴν πολιτικὴ μᾶς ζωὴ καὶ τὰ ἐθνικὰ θέματα...».
Τὸ ἀνιστόρητο ἔγινε πιά. Ἡ ψῆφος τοῦ ΛΑΟΣ τὴν πατρίδα κατρακυλᾶ καὶ μάλιστα ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα τῆς διαγραφείσης ἀπὸ τὴ Ν.Δ. κυρίας Ντόρας, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ ὁ Λένιν ποὺ ἔλεγε: «Πές μου ποιὸς σὲ χειροκροτεῖ νὰ σοὺ πὼς ποιὸς εἶσαι».
Ἔτσι, μὲ τὴν ἀρχικὴ ἐπικίνδυνη γόμωση Giorgos καὶ Γιῶργος προστέθηκε τώρα καὶ ἡ Ντόρα καὶ ὁ... Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι τοῦ τί μᾶς ἑτοιμάζουν, ἂν δὲν ἀντισταθοῦμε.
Πατρίδα μου, Πατρίδα μου, τί σὲ περιμένει, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Μακρυγιάννης, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔκαναν μὲ τὰ δάνεια τοῦ ἔθνους λοῦσα καὶ ὑποστατικὰ καταγγέλλοντας ὅτι: «Ὅσοι ἔχουν τὴν τύχη μας σήμερον εἰς τὰ χέρια τους, ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν, μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ ὑπουργοὶ καὶ βουλευταί, τόχουν σὲ δόξα, τόχουν σὲ τιμή, τόχουν σὲ ἰκανότητι νὰ τοὺς εἰπεῖς ὅτι ἔκλεψαν, ὅτι πρόδωσαν, ὅτι ἔφεραν τόσα κακὰ εἰς τὴν Πατρίδα» (βλ. «Ἀπομνημονεύματα Μακρυγιάννη», εἰσαγωγὴ – σχόλια Σ. Ἀσδραχά, Ἀθήνα, 1957, σέλ. 546). Ὅ,τι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σήμερα ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα καὶ τὶς ζητοκραυγὲς τοῦ φαύλου λαοῦ καὶ εἶναι αὐτὸ τὸ ἀδιάσειστο ἱστορικὸ ντοκουμέντο, τὸ ὁποῖο ἀναδεικνύει τὴν ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ ἑνότητα τῆς φυλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Πρόκειται γιὰ ἕνα ἱστορικὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖο καυτηρίαζε ὁ Δημοσθένης στὸν Γ’ Ὀλυνθιακὸ τοῦ λόγο λέγοντας πρὸς τὸ ἀκροατήριο τῆς Πνύκας γιὰ τὴ φαυλότητα καὶ τὶς προμήθειες τῶν πολιτικῶν: «Γυρίστε λοιπὸν νὰ δεῖτε τοὺς πολιτικοὺς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ (ἐπισκευὴ δρόμων, σοβαντίσματα, βρύσες καὶ τέτοιες φλυαρίες), ἀπ’ αὐτοὺς ἄλλοι ἀπὸ φτωχοὶ ἔχουν γίνει πλούσιοι, ἄλλοι ἀπὸ ἄσημοι σημαίνοντα πρόσωπα, μερικοὶ μάλιστα ἔχουν χτίσει ἰδιωτικὲς κατοικίες πολυτελέστερες ἀπὸ τὰ δημόσια κτίρια, καὶ ὅσο ἔχει ἐλαττωθεῖ ὁ πλοῦτος τῆς πόλης τόσο ὁ δικός τους ἔχει αὐξηθεῖ» (βλ. ὁλόκληρο τὸ κείμενο αὐτὸ στὸ ἔργο μου: «Ὁ Δημοσθένης καὶ ἡ διαχρονικότητα τῶν λόγων του», ἔκδ. «Κάδμος», Θεσσαλονίκη, 2008 σέλ. 129-130).
Ὥστε, λοιπόν, ἔκπαλαι οἱ πολιτικοί της Ἑλλάδας ρέπουν στὶς ρεμοῦλες καὶ αὐτὸ συνιστᾶ ἕνα θεμελιῶδες κουσούρι τοὺς τὸ ὁποῖο ἐπιβεβαιώνει τὸ ἀδιάσπαστο DNA τῆς φυλῆς.
Ἐπανέρχομαι ὅμως ξανὰ στὸ θέμα τῆς «πατριωτικῆς» συμπεριφορᾶς τοῦ πολιτικοῦ ἀνεμόμυλου γιὰ νὰ ὑπογραμμμίσω, ὅτι μὲ τὴν κοινοβουλευτική του στήριξη πρὸς τὸν σύντροφο Τζέφρη, τοῦ ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἀπομόνωση καὶ νὰ συνεχίσει τὸ λαϊκοκτόνο καὶ ἐθνοκτόνο ἔργο του, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπεκταθεῖ καὶ στὴν ἀπεμπόληση τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων.
Τὴν ἀπαιτουμένη κοινοβουλευτικὴ δύναμη τὴν διαθέτουν οἱ σύμμαχοί του οἱ... σοσιαλΗστές, οἱ ὁποῖοι διευκολύνονται στὸ ἐθνομειοδοτικό τους ἔργο ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς γενικῆς πενίας τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ, ὁ ὁποῖος παραπαίει στὰ ἐρείπια τῆς πατρίδας. Παράλληλα οἱ ἔμποροι τῆς πατρίδας μποροῦν νὰ τὴν ἐκποιοῦν καὶ νὰ τὴν ἐκχωροῦν καὶ μὲ νομοθετικὸ πραξικόπημα, ὅπως αὐτὸ τὸ ἔκαναν καὶ μὲ τὴν κυρωθεῖσα διεθνῆ σύμβαση μὲ τὸ ΔΝΤ κατὰ ὠμὴ παράβαση τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ συντάγματος, τὸ ὁποῖο πολὺ σωστὰ ἐπικαλέσθηκε τὸ ΚΚΕ στὴν σχετικὴ ψηφοφορία τῆς 7ης Μαΐου.
Ὅταν ὅλα τὰ κοινοβούλια τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ψηφίζουν κι ἐγκρίνουν τὰ πρὸς τὴν Ἑλλάδα δάνεια καὶ ὅταν σ’ αὐτὴ τὴν διαδικασία μετέχει καὶ τὸ Διεθνὲς Ν.Τ. ἡ κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδας δὲν μπορεῖ νὰ παριστάνει τὸν ἀνήξερο καὶ ἀνέμελο καβαλάρη, μὲ τόσους καὶ τόσους ἀκριβοπληρωμένους συμβούλους ποὺ διαθέτει ἐντὸς καὶ ἐκτὸς βουλῆς.
Θὰ ἔλεγα ὅτι ἂν ὁ κ. Πρόεδρος τοῦ ΛΑΟΣ πίστευε στοιχειωδῶς στὴν ἀνατροπὴ τοῦ διεφθαρμένου συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατέν», ΤΩΡΑ ἦταν ἡ πιὸ κατάλληλη πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ συγκυρία.
Ἀνατρέπω, λέει τὸ ἑλληνικὸ λεξικὸ σημαίνει ἀναποδογυρίζω, καθαιρῶ, καταργῶ, καταλύω.
Τί ἀπὸ ὅλα αὐτὰ κάνει ὁ γιαλαντζὶ ἀνατροπέας; Ἀπολύτως τίποτα. Κάνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο μὲ ὅσα διακήρυσσε δέκα χρόνια. Πολιτικὴ ἀπάτη μεγάλης ὁλκῆς, ἡ ὁποία στὴν Ἀθηναϊκὴ Δημοκρατία θὰ ἐπέφερε τὴ θανατικὴ καταδίκη του. Πρόκειται γιὰ τὸ «ἀδίκημα τῆς ἐξαπάτησης τοῦ λαοῦ», μὲ τὸ ὁποῖο καταδικάστηκε σὲ φυλάκιση ὁ θρυλικὸς στρατηγὸς Μιλτιάδης (Γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ καὶ τὸ σχετικὸ ἀδίκημα καὶ τὴν περιπέτεια τοῦ Μιλτιάδη βλ. Α. Κόρμαλη: «Ἑλλήνων Προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθώνι», ἔκδ. «Πελασγός», Ἀθήνα 2010, σέλ. 115).
Πολιτικὲς παρλαπίπες καὶ πομφόλυγες λοιπὸν ὁ «ἀνατροπέας» γιὰ κυβέρνηση οἰκουμενικὴ καὶ ἄοσμα καὶ ἀναποτελεσματικὰ συμβούλια τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ἀπὸ τὰ ὁποία παραμένουν μόνον οἱ κωμικὲς φωτογραφίες! (Γιὰ τὸ ἀδύνατο ἐθνωφελοῦς καὶ ἀποτελεσματικῆς λειτουργίας τῆς οἰκουμενικῆς βλ. τὴν ἐμπειρία τοῦ παρελθόντος στὸ ἄρθρο μου: «Τὸ πρόβλημα τῆς Οἰκουμενικῆς», στὴν «Καθημερινή» της 7/2/1990).
Ὅμως, αὐτὲς τὶς γκαστρωμένες μέρες ἡ Πατρίδα καὶ τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἔχουν ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπὸ πραγματικὲς καὶ ἀληθινὲς συγκρούσεις μὲ τὴν κυβέρνηση τῆς ἐθνομειοδοσίας καὶ τοῦ ἀνασκολοπισμοῦ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος πλέον ἔχει τὸ ἐθνικὸ καθῆκον ν’ ἀνασκολοπίσει τοὺς ἀνασκολοπιστές του. Ὅσοι σιωποῦν, χειροκροτοῦν καὶ βιώνουν τὴν πολιτικὴ προσωπολατρία κάνουν κακό, πολὺ κακὸ καὶ στὸ κόμμα τους καὶ στὴν Ἑλλάδα.
Ὅσοι ἀπὸ τὸ ΛΑΟΣ ἀπαντώντας στὸ Ἃ’ Κριτικὸ Κείμενο τῆς 24ης Μαρτίου γράφουν ὅτι αὐτὰ ἔπρεπε νὰ τὰ γράψω νωρίτερα, τοὺς ὑπενθυμίζω ὅτι μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθ. 50614976-6 τῆς «Γενικῆς» συστημένη ἐπιστολή μου μὲ ἡμερομηνία 12/8/2007 καὶ τίτλο: «Ἀνοιχτὸ Γράμμα κριτικῆς καὶ διαφωνίας» πρὸς τὸν Πρόεδρο (καὶ τριάντα στελέχη) ἔκανα ξανὰ τὶς κριτικές μου παρατηρήσεις σὲ ἕνα κείμενο 22 σελίδων, χωρὶς νὰ πάρω ἀπάντηση. Μποροῦν νὰ τὸ δημοσιεύσουν στὴν Α1 ὅπως καὶ ἐτοῦτο τὸ κείμενο, τὸ ὁποῖο φυσικὰ θὰ μείνει ἀναπάντητο ὅπως καὶ τὸ πρῶτο. Δημοσιεῦστε, διαδῶστε τὰ κείμενα ἔστω κι ἂν διαφωνεῖτε. Αὐτὸ θὰ πεῖ δημοκρατία καὶ ἐλευθερία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ κ. πρόεδρος ἔγραψε καὶ εἰδικὸ πόνημα.
Συνεχίζοντας τὴν κριτικὴ τοῦ «ἀνατροπέα» σημειώνω ὅτι ἡ ταύτισή του μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ εἶναι τόσο ἔκδηλη καὶ τόσο περίεργη, ὥστε γνωστὸς τηλεοπτικὸς ἀναλυτῆς, νὰ τὴ χαρακτηρίσει ὡς «πολιτικὸ σουρεαλισμὸ» (Πρωινὴ ἐκπομπὴ τῆς ΝΕΤ στὶς 8 Μαΐου).
Οἱ πάντες, σχεδόν, καγχάζουν καὶ ὁ «ἀνατροπέας» συνεχίζει τὶς κωλοτοῦμπες ἀποπειρώμενος συνεχῶς νὰ ἀποτινάξει τὴ σφραγίδα τοῦ ἀκραίου καὶ σ’ αὐτὴ τοῦ τὴν ἀγωνιώδη προσπάθεια μετακυλύει τὸν χαρακτηρισμὸ σὲ ἄλλους ποὺ διαδήλωναν τὰ πατριωτικά τους αἰσθήματα, τὰ ὁποῖα ἄλλοτε ὑπεράσπιζε ὁ ἴδιος! Ἔτσι, δὲν δίστασε νὰ ἀποδώσει αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ σὲ ὅσους ἀντιδροῦσαν στὴν ἄφιξη τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἀθήνα.
Ἄλλοτε εἶχε ἀναλάβει ὁ ἴδιος ἐργολαβικὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Τώρα, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ προσκομίσει πιστοποιητικὰ νομιμοφροσύνης στὸ σάπιο πολιτικὸ σύστημα. Τώρα, ὁ «ἀνατροπέας» κινεῖται πολὺ «σωφρόνως» στὰ πλαίσια τοῦ συστήματος τῆς ἐθνομειοδοσίας (Γιὰ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐναντίον τῶν «ἀκραίων» βλ. ἐκπομπὴ «Ἀνατροπὴ» τῆς 10ης Μαΐου στὸ «Mega»).
Ἡ ἐπὶ τοῦ προκειμένου πολιτικὴ τοῦ κωλοτούμπα εἶναι τόσο κραυγαλέα καὶ ἀντίθετη στὶς προηγούμενες θέσεις του ὥστε ὁ γνωστὸς καὶ ἔγκυρος σχολιαστὴς Γ. Ζερβὸς νὰ τὸν χαρακτηρίσει «Ἀμερικανοτσολιὰ γαλατὰ» (βλ. ἐκπομπή του στὸ Β.S. τῆς 11ης Μαΐου).
Ἂν ὁ «ἀνατροπέας» ἀνησυχοῦσε πραγματικὰ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ καὶ τὶς συμφωνίες ποὺ ὑπέγραψε «γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν Ἑλλάδα» - ὅπως προκλητικὰ δήλωσε ὁ Τοῦρκος – δὲν θὰ στήριζε μὲ τόσο πάθος τὴ συμμαχική, κατοχικὴ καὶ ἐθνικὰ ἐπικίνδυνη κυβέρνηση τοῦ «συντρόφου» Τζέφρη.
Συνεπῶς, τὸ νὰ στηρίζει τὴν ἐθνοκτόνο κυβέρνηση καὶ ταυτόχρονα νὰ βγαίνει μὲ πρωτοσέλιδο, τῆς «Α1», τὴν ἑπομένη τῆς ἄφιξης, μὲ ὑποτιμητικὰ σχόλια καὶ σκίτσο γιὰ τὸν Giorgo τὸν ὁποῖο εἰκονίζει νὰ κάθεται ὡς φτωχὸς συγγενὴς πάνω στὰ χρέη μπροστὰ σ’ ἕναν σουλτάνο πρωθυπουργὸ δὲν συνιστᾷ στάση πολιτικὴ ἀλλὰ μπερτοδουλική. Ὅταν ἐμφανίζεις τὴν κυβέρνησή σου ἔτσι, δὲν τὴν στηρίζεις, τὴν γκρεμίζεις! Καθαρὲς κουβέντες.
Ἐπειδὴ ἡ ἐνασχόλησή μου μὲ τὸν «ἀνατροπέα» εἶναι ἡ δεύτερη καὶ τελευταία, θὰ συνεχίσω τὴν ἀναδίπλωση τῆς Μπερτόδουλης πολιτικῆς του καταγράφοντας μερικὲς ἀκόμη κωλοτοῦμπες του, οἱ ὁποῖες θολώνουν τὰ πολιτικὰ καὶ ἐθνικά μας πράγματα καὶ συσκοτίζουν τοὺς πραγματικοὺς πολιτικοὺς καὶ ἐθνικούς του στόχους.
Νά, λοιπόν, μερικὲς πρόσφατες τοποθετήσεις του μέσα ἀπὸ τὴ συνέντευξή του στὸ «EXTRA», τὴν Πέμπτη 11 Μαΐου:
1) «Πρέπει τὸ γρηγορότερο νὰ καθαρίσει τὸ θέμα τῶν σκανδάλων γιὰ νὰ ἠρεμήσει ὁ τόπος. Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι θὰ πᾶνε στὴν προανακριτικὴ ὅσοι πρέπει νὰ πᾶνε». Σημειώνω ὅτι ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτὸ εἶχε ἀντίθετη ἄποψη (τὴν κατέγραψα στὸ ἀπὸ 24 Μαρτίου πρῶτο μου κείμενο).
2) «Ἡ κυρία Μπακογιάννη ἀνήκει στοὺς 30 καλύτερους τῆς Βουλῆς». Δὲν τόλμησε νὰ τὴν κατατάξει στὴν πρώτη θέση, ὅπως θὰ ἤθελε. Ἀντίθετη ἄποψη εἶχε γι’ αὐτὴν ἐπὶ πολλὰ χρόνια (βλ. τὸ Α΄ κείμενό μου).
3) Ἐνῷ στηρίζει τὴν κυβέρνηση τῶν «Ἀμερικανοτσολιάδων» καὶ τοῦ «Τσολάκογλου» - ὅπως χαρακτηρίζουν τὴν σημερινὴ κυβέρνηση ἀρκετοὶ σχολιαστὲς – ταυτόχρονα ρίχνει τὸ δίχτυ του καὶ πρὸς τοὺς ἰδιοκτῆτες τῆς «ἰδεολογικῆς» πολυκατοικίας, τοὺς ὁποίους πολέμησε τὴν ὥρα τῆς ψηφοφορίας γιὰ τὴν ἐκλογή τους στὴν ἀρχηγία.
Λέει, λοιπόν: «Ἀντώνη Σαμαρᾶ κάλεσέ με στὸ συνέδριο τῆς Ν.Δ. νὰ σᾶς πὼς τὶς ἀπόψεις μου γιὰ τὸ πῶς θὰ πᾶμε ὅλοι μαζὶ στὶς ἐπερχόμενες δημοτικὲς ἐκλογὲς γιὰ νὰ μὴ τὶς πάρει τὸ ΠΑΣΟΚ».
Θυμίζει τὴν παροιμία: Δύο καρπούζια σὲ μία μασχάλη.
4) Συνεχίζοντας λέει: «Βλέπω μπροστά μου τὸν κίνδυνο τῆς δημοκρατίας».
Ἔτσι διαπράττει τὸ μεγάλο πολιτικὸ λάθος νὰ ταυτίζει τὴν κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ μὲ τὴν δημοκρατία καὶ τὴν Ἑλλάδα (αὐτὴ τὴν ταύτιση ἐπέκρινα στὸ Πρῶτο μου κείμενο) καὶ ταυτόχρονα ἐγκαταλείπει τὴν πολύχρονη ἐπιδίωξή του γιὰ «ἀνατροπὴ» τοῦ διεφθαρμένου συστήματος τῆς οἰκογενειοκρατίας καὶ τῶν «σατὲν» (βλ. Πρῶτο κείμενό μου).
Ὅταν διακήρυσσε τὴν «ἀνατροπὴ» τί ἤθελε ν’ ἀνατρέψει ὁ πολιτικὸς ἀνεμόμυλος; Θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ ἐθνομειοδοτικὸ πολιτικὸ σύστημα ποὺ βιώνει ἡ Ἑλλάδα τῆς φτώχειας, τοῦ ΔΝΤ καὶ τῆς μίζας εἶναι δημοκρατία;
5) Τελευταία κωλοτούμπα στὸν καμβὰ τῆς ἀλλοπρόσαλλης πολιτικῆς τοῦ «ἀνατροπέα» εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία συνδέεται μὲ τὴ συμπεριφορά του ἀπέναντι στὶς τουρκικὲς ἀπαιτήσεις σὲ βάρος τῶν ἐθνικῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος.
Ἔτσι, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἄφιξης τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἀθήνα, βρίσκει τὴν εὐκαιρία ν’ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὶς ἐθνικὲς θέσεις τοῦ παρελθόντος.
Σὲ τηλεοπτικές του λοιπὸν ἐμφανίσεις ἀποπειρᾶται νὰ ἐφαρμόσει μία πολιτικὴ χαμηλῶν τόνων.
Ἐνῷ τὰ πατριωτικὰ Σωματεῖα καὶ Ἕλληνες πατριῶτες ὀργανώνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας κατὰ τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ, ὁ ἄλλοτε ποῦρος καὶ ἀνυποχώρητος κήρυκας τῆς ὑπεράσπισης τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἐμφανίζεται ὡς πολιτικὴ κότα.
Συνιστᾷ, λοιπόν, τὴν μὴ συμμετοχὴ τοῦ ἀθηναϊκοῦ λαοῦ σ’ αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις ἀσκῶντας ἄμεση ψυχολογικὴ τρομοκρατία: Κάνει λόγο γιὰ «κίνδυνο ἐπεισοδίων καὶ ἐκτροπῶν», διατυπώνοντας τὴν ἄποψη ὅτι αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη «ἔπρεπε νὰ γίνει τρεῖς μῆνες ἀργότερα καὶ ὄχι τώρα ποὺ ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀδύναμη». Συνεπῶς δέχεται ὅτι ἡ πατρίδα πρέπει νὰ συζητήσει τὶς ἀξιώσεις τῆς Τουρκίας ἀλλὰ ἀργότερα! (Γι’ αὐτὲς τοῦ τὶς κωλοτοῦμπες βλ. τὶς τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς τοῦ Γ. Ζερβοῦ στὸ Β.S. τῆς 14 Μαΐου καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ κ. πολιτικοῦ τῆς κωλοτούμπας στὸ ΤΗΕΛΑΣΤΥ τῆς ἴδιας ἡμέρας).
Καταλήγοντας θὰ ἔλεγα ὅτι ἡ «πολιτικὴ» τοῦ «Ἀμερικανοτσολιᾶ γαλατᾶ» - ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ ἔγκυρος σχολιαστὴς Γ. Ζερβός - διέπεται ἀπὸ ἔκδηλες τυχοδιωκτικὲς πολιτικὲς ἐνέργειες ποὺ ἀποβλέπουν σ’ ἕνα καὶ μόνο στόχο: Τὴν προσωπικὴ καὶ κομματικὴ ἀναρρίχηση.
Ἡ ἐπίκληση τῆς πατρίδος εἶναι ἐντελῶς προσχηματικὴ ἀφοῦ αὐτὴν μποροῦν, δυστυχῶς, νὰ ἐπικαλοῦνται οἱ πάντες ἀνεξάρτητα ἀπὸ τοῦ τί προσέφεραν σ’ αὐτὴν καὶ ἀνεξαρτήτως πόσα πῆραν ἀπ’ αὐτήν.
Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσωπικῶν φιλοδοξιῶν ὁ «ἀνατροπέας» δὲν θὰ διστάσει νὰ δεχθεῖ στοὺς κόλπους τῶν κομματικῶν ὑποψηφιοτήτων ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔμειναν καὶ θὰ μείνουν ἄστεγοι κομματικὰ εἴτε γιὰ λόγους ἠθικῆς τάξης εἴτε γιατί δὲν μπόρεσαν νὰ γίνουν κάτι σ’ ἄλλες κομματικὲς χωματερές.
Μ’ ἄλλα λόγια, ὁ ΛΑΟΣ θὰ μετατραπεῖ σ’ ἕνα πλυντήριο ἀνθρώπων καὶ ἰδεῶν, γεγονὸς τὸ ὁποῖο κατήγγειλα μὲ τὴν ἀπὸ 17 Αὐγούστου 2004 συστημένη ἐπιστολή μου πρὸς τὸν κ. Πρόεδρο.
Βάζοντας τελεία καὶ παῦλα δὲν μπορῶ νὰ μὴν ὑπογραμμίσω ὅτι «ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τοῦ ΠΑΣΟΚ – ὅπως εὔστοχα τὸν χαρακτήρισε ὁ Γ. Ζερβὸς – μὲ τὴν ἐνσυνείδητη πολιτική του ἔδωσε τὸ φτυάρι στοὺς νεκροθάφτες τῆς Ἑλλάδας νὰ σκάψουν τὸν λάκκο της.
Συνελόντι εἰπεῖν: Ὁ ἐν λόγῳ «ἀνατροπέας» ἀποτελεῖ τὸν κατ’ ἐξοχὴν ἐκπρόσωπο τοῦ λαϊκισμοῦ στὴν Ἑλλάδα, συντελῶντας ἔτσι ἄμεσα ὄχι μόνο στὴ στασιμότητα, ἀλλὰ καὶ στὴν ὀπισθοδόμησή της ἀφοῦ ὅπως πολὺ εὔστοχα γράφει ὁ Γιάννης Κορδᾶτος: «Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἐπικίνδυνος ἐχθρός του λαοῦ ἀπὸ τὸν πολιτικὸ λαϊκισμό» (βλ. τὸ ἔργο του: «Μεγάλη Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας», τόμος Δέκατος, Ἀθήνα, 1957, σελ. 10 τοῦ Προλόγου).
Τὰ χαρακτηριστικὰ «λειτουργικὰ» στοιχεῖα τοῦ ἐθνοκτόνου λαϊκισμοῦ εἶναι: «Ἡ διγλωσσία, ἡ αὐτοαναίρεση τῶν θέσεων καὶ τῶν ἐπιλογῶν καὶ ὁ κενολόγος βερμπαλισμός», ὅπως γράφω στὸ ἔργο μου: «Ὁ Λαϊκισμὸς στὴν Ἑλλάδα», Ἀθήνα, 2002, σελ. 21).
Πρόκειται γιὰ μία θεωρία καὶ μία πρακτική, ἡ ὁποία ἐνῷ ἀπατηλὰ δείχνει βάδισμα πρὸς τὰ ἐμπρός, στὴν πραγματικότητα κάνει ἅλματα (σχῆμα ὀξύμωρο) πρὸς τὰ πίσω. Κάνει κωλοτοῦμπες!
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Ἀθῆναι, 19 Μαΐου 2010

13/5/10

Τὰ αἴτια τῆς συντριβῆς τῆς Νέας Δημοκρατίας

τοῦ Μιχαὴλ Καρελλᾶ,
νομικοῦ-πολιτικοῦ ἐπιστήμονος, πρώην ληξιάρχου Ἀθηνῶν

Ἡ πρόσφατη ἐκλογικὴ ἧττα τῆς Ν. Δημοκρατίας ἦταν ἀναμενόμενη μετὰ βεβαιότητος. Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ δὲν ἀνεμένετο ἦταν ἡ ἔκτασή της, ἡ ὁποία ἀπετέλεσε πραγματικὴ συντριβή. Ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ εὐνοϊκὲς γιὰ τὸ ΠΑΣΟΚ δημοσκοπήσεις δὲν ἐπλησίασαν τὴν διαφορὰ τῶν δέκα καὶ πλέον ποσοστιαίων μονάδων, ποὺ τελικὰ ὑπῆρξε μεταξὺ τῶν δύο «πρωταγωνιστῶν» τῆς πολιτικῆς σκηνῆς τῆς χώρας, τῶν ἀποκαλουμένων, ὡς γνωστόν, «κομμάτων ἐξουσίας».
Ὅπως ἦταν φυσικόν, ἀπὸ τὴν ἑπομένη κιόλας ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν ὅλοι οἱ «βαθυστόχαστοι» πολιτικοὶ ἀναλυτές, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀσχολοῦνται στοιχειωδῶς μὲ τὰ πολιτικὰ πράγματα τῆς χώρας μας (ὑπάρχουν, βέβαια καὶ πολλοὶ ποὺ δὲν ἀσχολοῦνται καθόλου), ἄρχισαν νὰ ἀναλύουν καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ αἴτια αὐτῆς τῆς ἐκλογικῆς συντριβῆς.
Διετυπώθησαν πολλὲς καὶ διάφορες ἀπόψεις ἐν προκειμένῳ, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων ἦσαν μὲν βάσιμες, ἀλλὰ ὅλες, ἀνεξαιρέτως, ἐξέτασαν καὶ ἐπεσήμαναν τὶς ἀφορμὲς καὶ ὄχι τὰ πραγματικὰ αἴτια αὐτοῦ τοῦ σημαντικοῦ πολιτικοῦ γεγονότος. Εἶναι δὲ βέβαιον, ὅτι στὰ ἴδια ἀκριβῶς συμπεράσματα θὰ καταλήξουν καὶ οἱ «ἀναλύσεις» ποὺ θὰ κάνουν μὲ πιό… ἠρεμία καὶ ἄνεση χρόνου ὅλα τὰ στελέχη τῆς Ν. Δημοκρατίας στὸ ἐπικείμενο συνέδριο τοῦ κόμματός τους.
Ἡ ἀνωτέρω εἰσαγωγὴ γεννᾷ αὐτομάτως τὸ εὔλογον ἐρώτημα: Ποιά εἶναι, λοιπόν, αὐτὰ τὰ πραγματικὰ αἴτια, τὰ ὁποῖα δὲν ἐπεσήμαναν ὅσοι ἀσχολήθηκαν μὲ τὸ θέμα καὶ προεξοφλεῖται μάλιστα, ὅτι καὶ ὅσοι πρόκειται νὰ ἀσχοληθοῦν δὲν θὰ τὰ ἐπισημάνουν;
Προτοῦ προσδιορίσουμε αὐτὰ τὰ αἴτια καὶ γιὰ νὰ γίνει σαφέστατος ὁ διαχωρισμός τους ἀπὸ τὶς «ἀφορμές», ποὺ συνετέλεσαν στὴν ἐπέλευση τοῦ ὑπόψη πολιτικοῦ γεγονότος, θεωροῦμε σκόπιμον, νὰ ἀνατρέξουμε στὸ χρονικὸ σημεῖον ἀπ’ ὅπου ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται πλέον ἡ πεποίθηση στὴν κοινὴ γνώμη, ὅτι ἡ Κυβέρνηση Καραμανλῆ… «ἔπνεε τὰ λοίσθια».
Αὐτὸ τὸ χρονικὸ σημεῖο τοποθετεῖται ἀναμφιβόλως στὴν περίοδο πού… «ξέσπασε γιὰ τὰ καλὰ» τὸ σκάνδαλο τοῦ Βατοπεδίου. Βεβαίως καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ προαναφερόμενο σκάνδαλον ἡ Κυβέρνηση Καραμανλῆ (καὶ κυρίως ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός) εἶχε δεχθεῖ σκληρὲς καὶ ἐνορχηστρωμένες ἐπιθέσεις ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν κατευθυνομένων «δημοσιογραφικῶν παπαγάλων» γιὰ τὸ προηγηθὲν σκάνδαλον τῶν «δομημένων ὁμολόγων» καὶ ἄλλων τινῶν «παραπτωμάτων», τὰ ὁποῖα εἶχαν μὲν καταφέρει νὰ ζημιώσουν τὸ πολιτικό του «προφίλ», ὄχι ὅμως, σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ νὰ στρέψουν τὴν μεγάλη πλειονότητα τῶν πολιτῶν ἐναντίον του.
Ἀφοῦ προσδιορίσαμε ἀνωτέρω τὸ χρονικὸ σημεῖον ἀπὸ τὸ ὁποῖον ὁ κ. Καραμανλῆς ἄρχισε νὰ χάνει ραγδαῖα τὴν δημοτικότητά του, λόγῳ τῶν ἀφορμῶν ποὺ ἔδωσαν ὁρισμένα στελέχη του, ἦλθε ἡ στιγμὴ νὰ προσδιορίσουμε καὶ τὴν ἀφετηρία τῆς δημιουργίας τῶν πραγματικῶν αἰτίων, ποὺ ὁδήγησαν στὴν «δρομολόγηση», ὄχι μόνον τῆς πολιτικῆς του συντριβῆς, ἀλλὰ καί… ἐξοντώσεως.
Αὐτὰ τὰ αἴτια, λοιπόν, ἐδημιουργήθηκαν πολὺ ἐνωρίτερον, ὅταν εὐρίσκετο στὴν ἀκμὴ τῆς πολιτικῆς του δυνάμεως, ἐνῷ ἐκ παραλλήλου τὸ ΠΑΣΟΚ ἦταν βαθύτατα διχασμένο καὶ ἐν… ἡμιαποσυνθέσει. Ὀφείλονται δέ, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον, στὶς τολμηρὲς ἐπιλογές του στὴν ἐξωτερική μας πολιτικὴ καὶ τὴν προάσπιση καὶ προαγωγὴ τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων.
Ἀναφέρουμε συνοπτικὰ τὰ κυριώτερα, τὰ ὁποῖα εἴχαμε χαρακτηρίσει ἀλληγορικὰ ὡς «ἁμαρτήματα» τοῦ κ. Καραμανλῆ σὲ δημοσίευμά μας στὴν «ΕΩ» τῆς 14/12/08 καὶ τὰ ὁποῖα εἶναι μὲν πασίγνωστα, ἀλλὰ ὅλοι οἱ «ἀμερικανόδουλοι» τὰ παραβλέπουν καὶ τὰ ἀποσιωποῦν πλήρως.
Αἴτιον πρῶτον. Ἡ «οὐδέτερη» στάση ποὺ ἐτήρησε ὁ κ. Καραμανλῆς, ἔναντι τοῦ ἀμερικανικῆς ἐπινοήσεως καὶ προωθήσεως κατάπτυστου «Σχεδίου Ἀνὰν» γιὰ τὴν ρύθμιση τοῦ πολιτειακοῦ καθεστῶτος τῆς Κύπρου.
Ὑπενθυμίζουμε δέ, ὅτι τόσον ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργός, κ. Παπανδρέου, ὅσο καὶ ἡ προαλειφόμενη ἀρχηγὸς τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως κ. Μπακογιάννη, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἄλλοι πολιτικοὶ ταγοί μας, εἶχαν ταχθεῖ ἀναφανδὸν ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ σχεδίου.
Αἴτιον δεύτερον. Ἡ ξεκάθαρη δήλωσή του πρὸς ὅλους τοὺς «ἐνδιαφερομένους», ὅτι θὰ θέσει «ΒΕΤΟ» στὴν ἔνταξη τῶν Σκοπίων στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἐὰν προηγουμένως δὲν θὰ ἔχει βρεθεῖ κοινὰ ἀποδεκτὴ λύση γιὰ τὴν ὀνομασία τους.
Ὑπενθυμίζουμε, ἐπίσης, ὅτι ἐπιέζετο ἀσφυκτικὰ ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανοὺς (καὶ τοὺς ντόπιους ἀμερικανόδουλους) νὰ συναινέσει στὴν αἰτουμένη ἔνταξη μὲ τὴν προσωρινὴ ὀνομασία «FYROM» καὶ μετὰ νὰ συνεχιστοῦν οἱ διαπραγματεύσεις γιὰ τὴν τελική τους ὀνομασία. (Δηλαδή… ἐπ’ ἄπειρον).
Αἴτιον τρίτον καί… φαρμακερόν. Τὸ αἴτιον αὐτὸ καὶ ἀπὸ μόνο του ἦταν ὑπεραρκετὸ γιὰ νὰ «ρίξει», ὄχι μία, ἀλλά… δέκα ἑλληνικὲς κυβερνήσεις. Πιστεύουμε ὅτι οὐδεὶς νοήμων ἀναγνώστης θὰ ἀμφιβάλει, ὅτι πρόκειται περὶ τῆς ὁλοκληρώσεως τῶν συμφωνιῶν μὲ τοὺς Ρώσους γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ πετρελαιαγωγοῦ «Μπουργκάς–Ἀλεξανδρουπόλεως» καὶ τοῦ ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου «Σάουθ–Στρήμ».
Μὲ τὴν ὑπογραφὴ καὶ ὁριστοκοποίηση αὐτῶν τῶν δύο συμφωνιῶν ὁ κ. Καραμανλῆς ὑπέγραψε συγχρόνως καὶ τήν… «καταδίκη» του σὲ πολιτικὸν θάνατον καὶ ἐνδεχομένως σὲ φυσικὸν τοιοῦτον, ἐὰν δὲν «ἔπεφτε» καί… ἐπέμενε.
Τὸ πόσον ζημιογόνες θὰ ἦσαν αὐτὲς οἱ συμφωνίες γιὰ τοὺς Ἀμερικανοὺς (καὶ τοὺς ὄπισθέν τους εὐρισκομένους παγκοσμιοποιητές), ἐὰν ἐλάμβαναν «σάρκα καὶ ὀστᾶ» καὶ ἐλειτούργουν, ἔχει ἐπισημανθεῖ καὶ ἀναλυθεῖ ἀπὸ κορυφαίους Ἀμερικανοὺς ἐπιστήμονες, ὅπως ὁ διεθνολόγος Σάμιουελ Χάντινγκτον ἢ ὁ οἰκονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς (ἕνας ἀπὸ τοὺς τέσσερις ποὺ ἐσχεδίαζε νὰ φέρει ὁ κ. Παπανδρέου, γιὰ νά… διορθώσουν τὴν οἰκονομία μας).
Ἀλλὰ καὶ ὅποιος δὲν ἔχει διαβάσει τὶς ἀπόψεις τῶν προαναφερθέντων ἢ καὶ ἄλλων, Ἀμερικανῶν «σοφῶν», ἀρκεῖ μόνον νὰ ἀναλογιστεῖ τὸ τεράστιο οἰκονομικο-στρατηγικὸ ὄφελος ποὺ θὰ εἶχε ἡ Ρωσία, ἐὰν μποροῦσε νὰ διοχετεύει τοὺς ὑδρογονάνθρακές της στὴν Εὐρώπη καὶ μέσῳ τοῦ «μαλακοῦ ὑπογαστρίου» της (τῆς Βαλκανικῆς), παρακάμπτοντας ἐπίσης καὶ τὴν «ἀπρόβλεπτη» Τουρκία.
Μὲ αὐτὴν τὴν ἐναλλακτικὴ δίοδο θὰ ἀπέφευγε τοὺς θρασύτατους ἐκβιασμοὺς (τοὺς ὁποίους ἀπέδειξε προσφάτως, ὅτι δὲν ἀνέχεται καθόλου) τῆς «ἀμερικανόδουλης» οὐκρανικῆς κυβερνήσεως, ἡ ὁποία δὲν διστάζει νὰ διακινδυνεύει πραγματικὸ ὁλοκαύτωμα τοῦ Λαοῦ της, γιὰ νὰ ἐξυπηρετεῖ τὰ ἄνομα συμφέροντα τῶν «πατρώνων» της.
Στὸν ἴδιο ἀκριβῶς κίνδυνο ἐξέθεσαν τοὺς Λαούς τους καὶ οἱ Πολωνοὶ καὶ Τσέχοι ἡγέτες τους, μὲ τὸ νὰ δεχθοῦν προθυμότατα τὴν ἐγκατάσταση ἀμερικανικῶν πυραύλων στὰ ἐδάφη τῶν χωρῶν τους καὶ εὐτυχῶς ποὺ τὴν τελευταία στιγμὴ οἱ Ἀμερικανοὶ ἔκαναν… «πίσω», διότι ὁ Πούτιν δέν… ἀστειεύεται.
Δυστυχῶς, ἔτσι ἔχουν καταντήσει ὅλοι οἱ πράγματι θαυμάσιοι, ἀλλὰ πολυβασανισμένοι, λαοὶ τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, οἱ ὁποῖοι ἐγλίτωσαν μὲν ἀπὸ τὰ «νύχια» τοῦ κομμουνιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ἀλλὰ ἔπεσαν σὰν ὥριμα φροῦτα στὰ «σαγόνια» τοῦ ἀμερικανικοῦ «δημοκρατικοῦ» ἰμπεριαλισμοῦ, δηλαδὴ τῆς μὲ «δημοκρατικότατο» τρόπο προωθουμένης παγκοσμιοποιήσεως.
Σὲ τέτοια, λοιπόν, «χοντρὰ παιχνίδια», ἔμπλεξε ὁ ταλαίπωρος Καραμανλῆς, τὰ ὁποῖα, ὅπως ἀπεδείχθη, δὲν ἐγνώριζε καλὰ ἢ δὲν ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν του, ἂν καὶ θὰ ἔπρεπε, λόγῳ τῆς παρακολουθήσεως «σεμιναρίου» τῆς «λέσχης Μπίλντερμπεργκ» καὶ τοῦ «πράσινου φωτὸς» ποὺ τοῦ ἐδόθη γιὰ τὴν περαιτέρω… «ἄνοδόν» του.
Ὅμως, τὸ ὅτι δὲν τὸν προσεκάλεσαν στὸ τελευταῖο, ποὺ ἔγινε στὴν Ἀθήνα, φανέρωσε ξεκάθαρα τὶς εἰλημμένες ἀποφάσεις τους γιὰ τήν… «κάθοδόν» του.
Ἐμεῖς, ἂν καὶ δὲν διαθέτουμε τίτλον διεθνολόγου ἢ δημοσιολόγου ἢ ἄλλου τινὸς βαρύγδουπου… «μπουρδολόγου», εἴχαμε ἐντούτοις τὸν «κοινὸν νοῦν» γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τί… «ἐπερίμενε» τὸν κ. Καραμανλῆ ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς ὁλοκληρώσεως τῆς πρώτης κιόλας συμφωνίας γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ πετρελαιαγωγοῦ «Μπουργκάς–Ἀλεξανδρουπόλεως» (γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρουμε καὶ τὴν ταυτόχρονη παραγγελία προμηθείας ρωσικοῦ ὁπλισμοῦ, ἡ ὁποία… «εἶχε φάει» στὸ παρελθὸν καὶ τὸν Μακάριον).
Ἐπειδὴ δὲ πιστεύαμε, ὅτι ὁ κ. Καραμανλῆς ἦταν ἀποφασισμένος νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ νὰ διακινδυνεύσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀποτελεσματικὴ θωράκιση τῆς χώρας μας, ἔναντι τῶν γνωστῶν ἁρπακτικῶν διαθέσεων πολλῶν γειτόνων μας, προσπαθήσαμε νὰ τὸν προειδοποιήσουμε μὲ ἄρθρο μας στὴν «ΕΩ» τῆς 7/2/08 ὑπὸ τὸν ἐναργέστατο τίτλον «ΖΗΤΗΜΑ ΧΡΟΝΟΥ», στὸ ὁποῖον εἴχαμε ἐκθέσει, ποῖα, κατὰ τὴν ταπεινὴ γνώμη μας, ἦσαν τὰ δέκα ἀπολύτως ἀναγκαῖα μέτρα, ποὺ ἔπρεπε νὰ λάβει ἀμέσως, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς ἐναντίον του ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς μεθοδεύσεις, πρὸς ἀνατροπὴ αὐτοῦ καὶ τῶν ἐπωφελέστατων συμφωνιῶν ποὺ εἶχε ὁλοκληρώσει καὶ ὅσων ἄλλων ἀναλόγων προετίθετο νὰ συνάψει (Σάουθ–Στρὴμ κ.λπ.).
Ἐπειδή, ἐπίσης, ἦταν σχεδὸν βέβαιο, ὅτι τὸ γραφεῖο του ἐπὶ τοῦ τύπου, ἀλλὰ καὶ ἡ «κλίκα» ποὺ τὸν περιεστοίχιζε καὶ τὸν εἶχε κυριολεκτικὰ ἀπομονώσει, θὰ «ἀπαξίωνε» νὰ τὸν ἐνημερώσει γιὰ τὶς ἀπόψεις «ἀγνώστου» τινὸς ἀρθρογράφου, προσπαθήσαμε νὰ παραδώσουμε προσωπικῶς στὴν οἰκία του στὴν Ραφήνα φάκελο μὲ τὸ σχετικὸ δημοσίευμα καὶ ἄλλα τινά, ἀλλὰ οἱ πράγματι εὐγενέστατοι φρουροί του μᾶς ἐδήλωσαν, ὅτι εἶχαν ρητὲς ἐντολὲς νὰ μὴν παραλαμβάνουν κανένα ἔγγραφο καὶ μᾶς ὑπέδειξαν νὰ τὸ παραδώσουμε στὸ πολιτικό του γραφεῖο. (Δηλαδή, νὰ τὸ ρίξουμε στόν… κάλαθο τῶν ἀχρήστων, ὅπερ καὶ δὲν ἐπράξαμε).
Αὐτά, λοιπόν, ἦσαν τὰ πραγματικὰ αἴτια, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἐλήφθη ἀπὸ τοὺς παγκοσμιοποιητὲς ἡ ἀπόφαση τῆς ἀποπομπῆς τοῦ κ. Καραμανλῆ καὶ τῆς κυβέρνησής του καὶ ὄχι οἱ μικρὲς ἢ μεγάλες ἀφορμὲς ποὺ ἔδωσαν ἐκ τῶν ὑστέρων τὰ διάφορα «λαμόγια» τοῦ κόμματός του, τὰ ὁποῖα, ὡς γνωστόν, ὑπάρχουν σὲ ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα καὶ δή, «τῆς ἐξουσίας».
Ἡ μόνη δὲ διαφοροποίηση ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ τῶν σκανδάλων ποὺ λίγο ἢ πολὺ δημιουργοῦν τὰ προαναφερόμενα «λαμόγια», ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ γεγονός, ἐὰν ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση τῆς χώρας μας εἶναι ἀρεστὴ ἢ ὄχι, στοὺς ντόπιους καὶ κυρίως, στοὺς ξένους «νταβατζῆδες» μας. Καὶ στὴν μὲν πρώτη περίπτωση τὰ ἀναφυόμενα σκάνδαλα, ὅσο μεγάλα καὶ ἂν εἶναι, ὑποβαθμίζονται κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὰ καθοδηγούμενα δημοσιογραφικὰ «παπαγαλάκια» καὶ γρήγορα ξεχνιοῦνται, ἐνῷ στὴν δεύτερη, ἀναδεικνύονται καὶ μεγιστοποιοῦνται στὸ ἔπακρον, ὥστε ἀκόμη καὶ τὸ παραμικρὸ πταῖσμα νὰ παρουσιάζεται σὰν «ἔγκλημα καθοσιώσεως» καὶ συγχρόνως, νὰ ἀποσιωπᾶται ὁ,τιδήποτε θετικόν.
Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἀλάνθαστη τακτικὴ ἐτηρήθη γιὰ νὰ «πέσει» καὶ ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ καὶ γιὰ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ἀναφέρουμε τὸ καταλυτικὸ σκάνδαλο τοῦ Βατοπεδίου.
Ὅταν μὲν ἐξεκίνησε ἐπὶ κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, οὐδεὶς ἐγνώριζε κάτι περὶ αὐτοῦ. Ὅταν, ὅμως, ἐνεπλάκησαν σὲ αὐτὸ καὶ στελέχη τῆς κυβερνήσεως Καραμανλῆ… «βούϊξε» ὅλος ὁ τόπος καὶ ἔγινε γνωστό, ὄχι μόνον πανελληνίως, ἀλλὰ καί… παγκοσμίως.
Ἐάν, ὅσα ἐξετέθησαν ἀνωτέρω, ἀπεικονίζουν πλήρως τὴν σκληρὴ πραγματικότητα, θὰ ἦταν εὔλογον νὰ τεθεῖ τὸ ἑξῆς ἐρώτημα:
Ὑπῆρχε περίπτωση ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ νὰ διατηρηθεῖ στὴν ἐξουσία, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ παγκοσμιοποιητὲς εἶχαν ἤδη ἀποφασίσει τὴν καθ’ οἱονδήποτε τρόπον ἀποπομπή της, λόγῳ τῶν μεγάλων προβλημάτων καὶ ζημιῶν ποὺ θὰ τοὺς δημιουργοῦσε ἡ ἀποπεράτωση καὶ λειτουργία τῶν δύο ρωσικῶν ἀγωγῶν ὑδρογονανθράκων;
Κατ’ ἀρχήν, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀνενδοιάστως ἀρνητική. Διότι καὶ ἂν ἀκόμη τὰ διάφορα «λαμόγια» τῆς Ν. Δημοκρατίας, δὲν εἶχαν διαπράξει οὔτε ἕνα παράπτωμα καὶ δὲν εἶχαν δημιουργήσει κανένα πρόβλημα (πρᾶγμα σχεδὸν ἀδύνατον), οἱ παγκοσμιοποιητὲς διαθέτουν τεράστια οἰκονομικὰ μέσα καὶ πληθώρα πρακτόρων καὶ μηχανισμῶν, ποὺ θὰ δημιουργοῦσαν ὁπωσδήποτε οἱ ἴδιοι.
Γιὰ παράδειγμα ἀναφέρουμε τὶς ἑκατοντάδες τῶν ἐμπρησμῶν τὸ καλοκαίρι τοῦ 2007 (ἀλλὰ καὶ τοῦ 2009) ποὺ τάραξαν συθέμελα τὴν κυβέρνηση, καθ’ ὅσον δὲν ὑπάρχει κανένας σκεπτόμενος πολίτης ποὺ νὰ μὴν πιστεύει, ὅτι εἶχαν γίνει βάσει ἄριστα ὀργανωμένου σχεδίου ἀπὸ ἔμπειρους ἐκτελεστές, καὶ ὄχι ἀπὸ ἁπλοὺς οἰκοπεδοφάγους ἤ… τυχαῖα γεγονότα.
Βέβαια θεωρητικά, δὲν μποροῦμε νὰ ἀποκλείσουμε καὶ τὴν περίπτωση ἡ ἀπάντηση νὰ ἦταν θετική, ἀλλὰ μόνον ἐὰν εἶχαν γίνει ἐγκαίρως οἱ ἀκόλουθες ἐνέργειες:
α) Ἐὰν ὁ κ. Καραμανλῆς εἶχε ἀπομακρύνει ἀμέσως ὅλα τά… προκύψαντα «βαρίδια» στὴν κυβέρνηση καὶ τὴν λοιπὴ κοινοβουλευτικὴ ὁμάδα τῆς Ν. Δημοκρατίας, προκηρύσσοντας «ἀναγκαστικὰ» πλέον (λόγῳ ἀπωλείας τῆς πλειοψηφίας) νέες ἐκλογὲς προτοῦ φθαρεῖ καὶ μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ εὑρισκόμενο ἀκόμη… ἐν διαλύσει καὶ
β) Ἐὰν εἶχε φροντίσει νὰ ἀρχίσουν ἀμέσως καὶ μὲ τὸν κατὰ τὸ δυνατὸ ταχύτερο ρυθμὸ τὰ ἔργα κατασκευῆς τοῦ πετρελαιαγωγοῦ «Μπουργκάς–Ἀλεξανδρουπόλεως», ἐνημερώνοντας ἐκ παραλλήλου συχνότατα ὁ ἴδιος προσωπικῶς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ συνεργάτες του, τὸν ἑλληνικὸ Λαὸ γιὰ τὴν τεράστια σημασία ποὺ θὰ εἶχε γιὰ τὴν θωράκιση τῆς χώρας μας ἡ ἀποπεράτωση καὶ λειτουργία αὐτοῦ του ἀγωγοῦ.
Ἐὰν ὁ Λαός μας εἶχε ἀντιληφθεῖ καὶ ἐμπεδώσει τὴν σημασία αὐτοῦ τοῦ ἔργου (τὴν ὁποίαν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ δημοσιογράφοι ἀπεσιώπησαν), θὰ τοῦ εἶχε συμπαρασταθεῖ ὁπωσδήποτε μέχρι νὰ τὸ τελειώσει καὶ κανένα «σκοτεινὸ ξένο κέντρο ἀποφάσεων» δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὸν ἀνατρέψει, μὲ ὅσους ἐμπρησμούς, ἀνατινάξεις, δολοφονίες καὶ ἄλλες σατανικὲς μεθόδους ἤθελε νὰ χρησιμοποιήσει. Βεβαίως, μία τέτοια ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων θὰ εἶχε βάλει σὲ μεγάλο κίνδυνο τήν… «ὑγεία» τοῦ κ. Καραμανλῆ, ἀλλὰ χωρὶς διακινδύνευση δὲν γράφεται ἱστορία, ὡς γνωστόν.

Πηγή: Βιβλίο «Πολιτικὲς σκέψεις», τοῦ ἰδίου

4/5/10

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
Ἕδρα: Γραφεῖον Ἰ. Ἀναγνωστοπούλου, Ἀπόλλωνος 23Β 10557 Ἀθήνας
Δι’ ἀλληλογραφίαν : οἰκία Ἰ. Ἀναγνωστοπούλου ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Α.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

Ἐπιστολὴ ὑπ᾿ ἀριθ. 531/3.5.2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

Σᾶς ὑπενθυμίζομε ὅτι ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου τοῦ ἐξ Ἀροανίας Καλαβρύτων θὰ τελεσθῇ τὴν 15ην Μαΐου 2010, ἡμέραν Σάββατον, εἰς τὸν περικαλλῆ Ναὸν τοῦ Ἁγίου εἰς τὴν γενέτειραν του, ΑΡΟΑΝΙΑΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ.
Ὅλοι οἱ φίλοι εἶναι λίαν εὐπρόσδεκτοι εἰς τὴν ἑορτήν μας καὶ εἰς τὸ λιτὸν μεσημερινὸν γεῦμα.
Εὑρισκόμεθα ἐπίσης εἰς τὴν εὐχάριστον θέσιν νὰ ἐνημερώσωμε τοὺς ἀγαπητοὺς φίλους, ὅτι καὶ ἐφέτος ἡ ΕΡΤ 1 θὰ ἀναμεταδώσῃ ζωντανὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν καὶ δορυφορικῶς.
Παρακαλοῦμε, γνωστοποιήσατε το εἰς συγγενεῖς, φίλους καὶ γνωστοὺς εἰς τὸ ἐσωτερικὸν καὶ ἐξωτερικόν, νὰ συμπροσευχηθοῦμε ὅλοι, ὁ Θεὸς νὰ βάλῃ τὸ χέρι του καὶ ὁ πολὺ δυνατὸς Ἅγιος Παῦλος νὰ κάνῃ τὸ θαῦμα του, διότι, ὡς τὰ γεγονότα βοοῦν, ὁ ἀντικείμενος ἡμῶν ἔχει βάλει τὸ πόδι του γιὰ τὰ καλὰ ἰδιαιτέρως εἰς τὴν πατρίδα μας …

3/5/10

Ἡ καταστροφὴ τῆς οἰκονομίας καὶ ὁ ρόλος τῆς πέμπτης φάλαγγος τῶν προθύμων πολιτικῶν

τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου,
Καθηγητοῦ
Φιλολόγου-Ἱστορικοῦ,
Συγγραφέως,
Β΄ Ἀντιπροέδρου
τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως
ἐπἰ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων

Ὁ Dr. Nicolas Kaloy, (Geneva, Switzerland) σὲ ἄρθρο του στὸ διαδίκτυο, μὲ τὸν τίτλο «TO WHOM IT MAY CONCERN (spread it all over and through)» γράφει:
«Ὑπάρχει μεθοδευμένη καὶ ἐντατικὴ ἐκστρατεία Πέμπτης Φάλαγγος, ὄχι τοῦ Χίτλερ αὐτὴ τὴν φορά, ἀλλὰ τῶν δύο Μεγάλων Ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἀγγλίας καὶ τῶν ΗΠΑ, οἱ ὁποῖοι ἄλλωστε πάντοτε στὴν ἱστορία (ἀπὸ ἐποχῆς Καποδίστρια ἡ πρώτη, μὲ συνακόλουθη σήμερα τὴν δεύτερη) πάντοτε εὕρισκαν πρόθυμους Ἕλληνες συνεργάτες.
Ὁ πρῶτος (ὑλιστικός) στόχος τους ἦταν ἡ καταστροφὴ τῆς οἰκονομίας σὲ μία Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ 1955 μέχρι τὸ 1973 (μέχρι δηλαδὴ καὶ τὴν «ἐπάρατη» κατὰ κάποιους ἑπταετία) ἦταν ἡ δεύτερη χώρα μετὰ τὴν Ἰαπωνία σὲ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη (ἐτήσια ἄνοδος ΑΕΠ 8%). Ὁ στόχος αὐτὸς ἐπετεύχθη μὲ τὸν πρόθυμο «Ἕλληνα» πολιτικό, ὁ ὁποῖος ἐξεδίωξε καὶ «δαιμονοποίησε» τὸ κεφάλαιο καὶ ἔχωσε τὴν Ἑλλάδα στὸ τέλμα τοῦ δανεισμοῦ (ἀπὸ τὸ 1981) γιὰ καταναλωτικὲς παροχές, πρὸς ἄγραν ψήφων. Ἡ Ἑλλὰς σήμερα μὲ τὴν ἐκδίωξη τοῦ κεφαλαίου καὶ τῶν ἐπενδυτῶν καὶ τὴν πλήρη ἀποβιομηχάνιση, εἶναι πλέον, μετὰ τὸ «οἰκονομικὸ θαῦμα», ρακένδυτος καὶ ἐξευτελισμένος ἐπαίτης. Ἔτσι ὁ πρῶτος στόχος (ὁ ὑλιστικός) ἐπετεύχθη.
Ὁ δεύτερος πολυμερὴς στόχος εἶναι ἰδεολογικὸς καὶ ψυχολογικὸς καὶ βρίσκεται σὲ ἀνάπτυξη σύμφωνα μὲ τὸν κανόνα ποὺ ἐτέθη ἀπὸ τὸν Kissinger μὲ συντονισμένη ἐπιδρομὴ ἐναντίον τοῦ πνευματικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ὑπόβαθρου τοῦ Ἑλληνισμοῦ - πάντοτε μὲ μέσον τὸν «Ἕλληνα» πρόθυμο. Μόνον ὅταν συνειδητοποιήση τὴν συντονισμένη προσπάθεια τῆς ἐπιτεύξεως τῶν στόχων τῶν δύο Μεγάλων Ἐχθρῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἀπώτερο στόχο τὸν ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, θὰ μπορέση ὁ Ἕλλην νὰ ἀναπτύξη πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ἀντίσταση, ὅπως κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς Χιτλερικῆς καὶ Φασιστικῆς Πέμπτης Φάλαγγος. Διαφορετικὰ καὶ ὁ δεύτερος στόχος θὰ ἐπιτευχθῆ εὔκολα καὶ τελεσίδικα ὅπως ὁ πρῶτος, μὲ πάντοτε πρόθυμο ἐνεργούμενο τὸν κάποιο «Ἕλληνα» πολίτη, δημοσιογράφο ἢ πολιτικό».
Πρὶν λίγες ἡμέρες, ὁ ἔγκριτος δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας παρουσίασε τὴν τέταρτη κατὰ σειρὰν ἐκπομπὴ γιὰ τὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τῆς Ἑλλάδος, τὰ πετρέλαια, τὸν χρυσό, τὸ οὐράνιο καὶ ἄλλα πολύτιμα στρατηγικὰ ὀρυκτά, ἀπὸ τὰ ὁποία ἡ εὐλογημένη χώρα μας εἶναι γεμάτη. Τὴν ἑπομένη ὅλα τὰ κανάλια ἀσχολοῦντο μὲ τὴν τρομοκρατία ὄχι μόνο τὴν «κοινὴ» ἀλλὰ καὶ τὴν «κατευθυνόμενη». Τὴν τρομοκρατία τῆς πτωχεύσεως, τῶν ἀπολύσεων, τῆς παραχωρήσεως τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, δηλαδὴ τῆς εἰς βάρος μας διευθετήσεως τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, μὲ τὴν Τουρκία, τὸ Αἰγαῖο, τὰ Σκόπια τὴν Ἀλβανία, ἀλλὰ καὶ τῆς παραχωρήσεως τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου.
Τὰ σεσηπότα ΜΜΕ τῆς Ἑλλάδος ἢ διαστρεβλώνουν ἢ παραποιοῦν ἢ γελοιοποιοῦν ἢ φονεύουν διὰ τῆς σιωπῆς. Πιὸ «ἔντιμοι», ἴσως, εἶναι οἱ «τζουλιογράφοι» τῶν μεσημεριανάδικων ἀπὸ τοὺς «τσανακογλύφτες» τῆς ἐξουσίας. Αὐτοὺς ποὺ κρύβουν τὶς ἀποκαλύψεις γιὰ τὰ πετρέλαια, τὰ ὁποῖα θὰ βγάλουν τὴν χώρα ἀπὸ τὸ οἰκονομικὸ ἀδιέξοδο. Αὐτοὺς ποὺ τρομοκρατοῦν τὸν κόσμο γιὰ τὸ τί θὰ πάθη ἀναγκαστικά. Αὐτοὺς τοὺς παπαγάλους, οἱ ὁποῖοι φωνάζουν γιὰ τὰ κέντρα διασκεδάσεως ποὺ εἶναι ἀσφυκτικὰ γεμᾶτα. Δὲν λένε ὅμως ἀπὸ ποιούς. Ἀποκρύπτουν ὅτι δὲν εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ τὸν ἕλληνα μισθωτὸ καὶ συνταξιοῦχο, ὁ ὁποῖος κάνει δύο καὶ τρεῖς δουλειὲς γιὰ νὰ πληρώση τὸ νοῖκι του, τὰ φάρμακά του, τὶς σπουδὲς τοῦ παιδιοῦ του, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ 10% ποὺ ἔκλεψε τὰ χρήματα τοῦ ὑπολοίπου ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ στὴν συνέχεια τὸν ἔβαλε «συνένοχο» ἀλλὰ ὄχι «συμμέτοχο» στὰ χρήματα τῆς κλεψιᾶς του.
Ἡ ἀμερικανίδα ἱστορικὸς Ἔλεν Σρέκερ μελετῶντας ἐδῶ καὶ χρόνια τοὺς τρόπους ποὺ τὸ «σύστημα» ἐξευτέλιζε προσωπικότητες καὶ κατέστρεφε ἀνθρώπους τονίζει ὅτι «ὁ κρυφὸς πόθος κάθε ἐξουσίας εἶναι πάντα ὁ ἴδιος: ὁ ἔλεγχος τῆς σκέψεως, ἡ ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως, ἡ παρεμπόδιση τῆς διακινήσεως ἰδεῶν. Τὸ πρόσχημα διαφέρει. Ἡ ἐξουσία ἔχει τὴν δύναμη, (ὅταν τὰ ἀντανακλαστικὰ τῶν πολιτῶν βρίσκονται ἐν ὑπνώσει) ἀλλὰ καὶ τὴν «τεχνογνωσία» νὰ τὸ κάνη ὁποτεδήποτε κρίνη ὅτι τῆς εἶναι ἀναγκαῖο. Χθές, σήμερα, αὔριο».
Καὶ μᾶς βάζει νὰ ψηφίζουμε τοὺς ἴδιους βασικοὺς τῆς 300σάδας, μὲ κάποιες ἀλλαγὲς ἀπὸ τὰ «τσικό», ποὺ κάνουν κάθε παραχώρηση στὸν πρόεδρο τῆς ὁμάδας γιὰ νὰ παίξουν. Ὁ ἀριθμὸς 300, κατὰ τὴν γνώμη μου, ἐπελέγη ἀπὸ αὐτοὺς συμβολικά πρὸς αὐτοβαυκαλισμὸν, γιὰ νὰ τοὺς συσχετίζουμε συνειρμικὰ μὲ τοὺς ἥρωες τῶν Θερμοπυλῶν, μὲ τοὺς ὁποίους οὐδεμία σχέση ἔχουν βέβαια. Ἐπελέγη, ἐνῷ τὸ σύνταγμα ὁρίζει σαφῶς ὅτι «ὁ ἀριθμὸς τῶν βουλευτῶν ὁρίζεται μὲ νόμο, δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ εἶναι μικρότερος ἀπὸ διακόσιους οὔτε μεγαλύτερος ἀπὸ τριακόσιους» (ἄρθρο 51). Σὲ ἕνα τέτοιο ὅμως, ἀσύδοτο κράτος ποὺ μειώνουν, καὶ σωστά, τὸν ἀριθμὸ τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, γιατί δὲν μειώνουν στὸ ἐλάχιστο συνταγματικῶς ὁριζόμενο, τὸ ὅριο τῶν βουλευτῶν; Καὶ πολλὰ χρήματα θὰ ἐξοικονομοῦντο καὶ πολλοὶ ἄχρηστοι θὰ πήγαιναν στὸ σπίτι τους. Πρὶν λίγες ἡμέρες, ὅμως, παρακολούθησα στὴν τηλοψία τὸν πρώην πρόεδρο τῆς βουλῆς κ. Κακλαμάνη νὰ ὑπεραμύνεται ἀναποτελεσματικὰ καὶ δίχως οὐσιαστικὰ ἐπιχειρήματα τοῦ ἑλλαδικοῦ κοινοβουλίου καὶ τῆς σημασίας του. Ἡ σημασία ὅμως ἑνὸς θεσμοῦ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν δύναμή του νὰ ὑπερασπίζεται τὸ δίκιο τοῦ λαοῦ, τὰ ἐθνικά του θέματα, τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νόμων, τὴν πρακτικὴ χρησιμότητά του καὶ πλεῖστα ἄλλα, τὰ ὁποῖα οὐδόλως σήμερα ἐφαρμόζονται. Γι’ αὐτὸ καλύτερα ἄς σιωπᾶ.