Νέοι Ἕλληνες ἄφησαν τὶς ἰδιαίτερες πατρίδες τους καὶ ἔδωσαν τὸ “παρὼν” στὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ στὴν Μακεδονία. Νέες γυναῖκες τότε, οἱ γιαγιάδες μας τώρα, μπῆκαν καὶ αὐτὲς στὸν ἀγῶνα. Ἕνας εὐσεβὴς λαός, ποὺ ἔβλεπε καὶ ἔνοιωθε νὰ τὸν ὁδηγῆ ἡ Παναγιὰ καὶ συνέχιζε τὴν πάλη μὲ περισσότερη ὁρμή, περισσότερη πίστι, παρὰ τὰ ἐμπόδια καὶ τὶς κακουχίες. Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι ἄγνωστα σὲ ἐμᾶς…
Εἴμαστε ὅμως ἐμεῖς ἄξιοι ἀπόγονοι αὐτοῦ τοῦ λαοῦ; Εἴμαστε ἄξιοι ἀπόγονοι τῶν προγόνων μας; Μᾶς ἐμπνέουν οἱ ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά, ποὺ ὡδήγησαν τοὺς προγόνους μας σὲ σελίδες δόξης; Μήπως ἔχουμε στρέψει τὸ βλέμμα στὸν εὐδαιμονισμὸ περισσότερο ἀπ' ὅτι θὰ ἔπρεπε; Μήπως δὲν ἀντιλαμβανόμαστε στὸν βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε ὅτι κινδυνεύουμε νὰ ξεχάσουμε τὴν Ἀρετὴ τῶν προγόνων μας;
Ἐκεῖνοι ἔγραψαν Ἱστορία κι ἐμεῖς ἐκλέγουμε ἀνθρώπους ποὺ ἐπιτρέπουν τὸ ξεπούλημά της καὶ τὴν διαγραφή της ἀπὸ τὰ βιβλία τῶν παιδιῶν μας. Ἐκεῖνοι ἔπεσαν γιὰ τὴν σημαία καὶ ἐμεῖς τὴν ἀφήνουμε νὰ καίγεται ἀπὸ μία δράκα ἀλητῶν.
Ἡ διάβρωσις σίγουρα δὲν ἔχει ἐπεκταθῆ. Μὲ τὴν εὐκαιρία τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν, ἂς ἀναλογισθοῦμε τὶς εὐθῦνες μας, ἂς κάνουμε τὴν αὐτοκριτική μας, ἂς ἀντιδράσουμε στὸν ἐθνομηδενισμό. Ἂς δείξουμε στοὺς φαύλους ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια. Μέσα καὶ ἀπὸ μικρὲς πράξεις μποροῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ προσφέρουμε στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο καὶ νὰ τιμήσουμε οὐσιαστικῶς τοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας. Μὲ τὸ ὕψωμα τῆς σημαίας, μὲ τὴν ἀντίδρασι στὰ προκλητικὰ βιβλία τῆς ἀν-ἱστορίας, μὲ τὴν κατακραυγὴ ἐναντίον ὅποιου προσβάλλει τὸ ἔθνος μας καὶ τὰ δίκαιά του, μὲ τὴν διαφύλαξι τῆς πίστεώς μας καὶ τὴν ἀλληλεγγύη ἀπέναντι στοὺς συμπατριῶτες μας.
Ἡ γενιὰ τοῦ 40, τὴν ὁποία σήμερα ἐμεῖς τιμοῦμε, δὲν ἔμοιαζε μὲ τοὺς «τρέντυ» χειροκροτητὲς τοῦ Λαζόπουλου καὶ τοὺς πεμπτοφαλαγγῖτες ὑπερασπιστὲς τῆς Ρεπούση. Γιατί νὰ μὴ ἀκολουθήσουμε ἐκείνη τὴν γενιὰ λοιπὸν; Σὲ πεῖσμα ὅσων μᾶς θέλουν ἄβουλα γρανάζια δίχως ταυτότητα καὶ συνείδησι, ἂς ἀντισταθοῦμε, ἂς ποῦμε τὸ δικό μας ΟΧΙ.
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου!
Ζήτω τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων!
