τοῦ Γεωργίου Μάντη
Μία φορὰ κι ἕναν καιρὸ ἦταν μιὰ κομπανία,
μεγάλη πολυεθνικὴ μ’ ἕδρα τὴν Γερμανία.
Ἔφτιαχναν εἴδη ἡλεκτρικὰ γιὰ σπίτια καὶ γιὰ δρόμους,
γιὰ πλοῖα, ἐργοστάσια, μετρώ, σιδηροδρόμους.
Κυνήγαγαν μὲ ζεστασιά, ἔργα καὶ ἀγγελίες,
καὶ ἐξασφάλιζαν δουλειὲς ἀπὸ δημοπρασίες.
Παρὰ τὶς ὅποιες προσφορὲς ἂν κι ἦσαν πλειοδότες,
τσίμπαγαν ὅλες τὶς δουλειὲς ἀπὸ τοὺς μειοδότες.
Μιὰ μέρα ὅμως βροχερή, κακοῦργα καὶ μπαμπέσα,
διέρρευσε τὸ μυστικό, ἀπὸ τὴν Ζῆμενς μέσα.
Ἀφοῦ ὅλους τοὺς λάδωναν, μ’ εὐρὼ καὶ ἄλλα εἴδη,
ἀφήνανε γιὰ τοὺς λοιπούς, τὸ πιὸ γνωστὸ βαρίδι...
Συνέβαλαν στὸ γεγονὸς καὶ κάποιοι Ἀμερικάνοι,
ποὺ σὲ δουλειὲς καὶ «ἀνατροπές», δὲν εἶν’ καθόλου χάνοι…
Οἱ συμφωνίες ἔκλειναν σὲ θέρετρα καὶ Ρίτζ,
ἀφοῦ τὸ μπὶλ ἐπλήρωνε ὁ πονηρὸς ὁ Φρίτς.
Τώρα ποὺ ξεμπροστιάστηκαν καὶ θύελλες θερίζουν,
τοῦ Γκαῖτε καὶ τοῦ Λούθηρου, τὰ κόκκαλα θὰ τρίζουν.
Τοὺς «δωρητὲς» ἐδάγκωσε μεγάλο μαῦρο φίδι,
κι ἤδη τοὺς πακετάρανε γιὰ σπέσιαλ ταξείδι.
Τὸν πρόεδρο «ὡς εἴθισται», τὸν ἄφησαν ἀπ’ ἔξω,
ἀφοῦ τοὺς ὑποσχέθηκε: «Κάθε πτυχὴ θὰ φέξω».
Στὸ κόλπο κάποιοι Ἕλληνες πολιτικοὶ καὶ ἄλλοι,
ποὺ ἔπεσαν σὰν ὕαινες στὴν μάσα τὴν μεγάλη.
Οἱ πρῶτοι μεριμνήσανε μὲ τ’ ἄρθρο ὀγδονταέξη
νὰ μὴ τοὺς κλείσης φυλακὴ ποὺ ὁ κ____ σου νὰ φέξη!
Ἀπ’ τὸν ΟΤΕ μᾶς «τίμησαν», κι οἱ ἐργατοπατέρες,
τῆς μάσας καὶ τοῦ ραχατιοῦ, οἱ πιὸ λαμπροὶ ἀστέρες.
Μὲ σύνθημα τὸ «ἅρπαξε καὶ κλέψε γιὰ νὰ ἔχης,
ὑπόγραψε καὶ ἅρπαχτα, βιλλάρα ἂν θὲς νὰ ἔχης».
Βλέπεις ἡ Ἑλλαδίτσα μας μὲ τὰ περίσσεια κάλλη,
εἶναι λιγάκι ἀκριβή, σὲ Σούνιο κι Ἑκάλη.
Τὰ σκάγια πῆραν καὶ ἐμέ, τὸν φουκαρᾶ μπατίρη,
στὴν Ζῆμενς ποὺ δὲν θά ‘κανα, ποτὲ τέτοιο χατήρι.
Ἐγὼ ποὺ πάντα πρέσβευα «εἰς πειρασμὸν οὐ πίπτης»,
κατηγορήθηκα ψευδῶς πὼς εἶμαι δωρολήπτης.
Δύο ἐφέτες χτύπησαν τὴν πόρτα μου μιὰ μέρα,
νὰ μάθουν πῶς ἀπέκτησα τῆς Ζῆμενς μιὰ ψηστιέρα.
Ἐπίμονα μὲ ρώτησαν καὶ γιὰ τὴν φρυγανιέρα,
κι ἂν τὴν ἀγόρασα, ἀπὸ ποῦ, ποιόν μῆνα καὶ ποιά μέρα.
«Στὸν Πειραιᾶ τὴν ψώνισα, δραχμὲς χίλιες καὶ κάτι,
κοιτάξτε τὴν ἀπόδειξη, ἐδῶ τὴν ἔχω. Νάτη!...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου