1. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥΤὰ νέφη τοῦ Β΄Παγκοσμίου πολέμου εἶχον ἀρχίσει νὰ καλύπτουν τὸν οὐρανὸν τῆς Εὐρώπης. Ὅμως εἰς ἀρκετὰς χώρας ἀκόμη ὁ πόλεμος ἐφαίνετο μακρυνὴ ἐφιαλτικὴ ἰδέα, ὅπως παραδείγματος χάριν εἰς τὴν Ἑλλάδα.
Πράγματι, ὅλα ἐφαίνοντο εἰρηνικὰ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Καὶ μάλιστα, παραπλανητικῶς, τὴν 27ην Ὀκτωβρίου 1940 ἔλαβε χώραν εἰς τὸ θέατρον «Ὀλύμπια» πανηγυρικὴ παράστασις τοῦ μελοδράματος τοῦ διασήμου Ἰταλοῦ συνθέτου Πουτσίνι «Μadam Βutterfly». Μετὰ τὴν παράστασιν ἐπηκολούθησε μεγάλη δεξίωσις εἰς τὴν ἐν Ἀθήναις ἰταλικὴν Πρεσβείαν, ὅπου εἶχον συγκεντρωθῆ οἱ ἐπίσημοι προσκεκλημένοι τῆς προηγηθείσης παραστάσεως. Εἰς τὴν αἴθουσαν δεξιώσεως τῆς Πρεσβείας ἦσαν ἀνηρτημέναι ἡ ἰταλικὴ καὶ ἡ ἑλληνικὴ σημαία καὶ εἰς τὴν τεραστίαν «τούρταν» ἦτο φιλοτεχνημένη ἡ ἐπιγραφή : «Ζήτω ἡ Ἑλλάς» !!!
Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς δεξιώσεως καὶ ἐνῷ ἀπεκρυπτογραφεῖτο τὸ τελεσίγραφον τοῦ Μουσολίνι διὰ νὰ παραδoθῇ ἡ Ἑλλάς, ὁ Ἰταλὸς Πρέσβυς Γκράτσι ἔπλεκε τὰ ἐγκώμια τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, μέχρις ὅτου ἀναχωρήσῃ τὴν 12ην μεταμεσονύκτιον ὥραν.
Τὴν αὐγὴν ἐκείνην -3 ὧρες μετὰ τὰ ἐγκώμια- μετέβη ὁ Πρέσβυς Γκράτσι εἰς τὴν κατοικίαν τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ εἰς τὴν Κηφισιὰν καὶ τοῦ ἐπέδωσεν τὸ ἕτοιμον τελεσίγραφον: «Ἐὰν ἡ Ἑλλάς δὲν διευκολύνῃ τὴν κατάληψιν στρατηγικῶν σημείων Αὐτῆς, ὅπως τὴν νῆσον Κέρκυραν καὶ λιμένας της, ὡς π.χ. Θεσσαλονίκης, Πειραιῶς, Κρήτης κ.λπ., ἡ Ἰταλία μετὰ ἀπὸ 3 ὧρας θὰ κηρύξῃ τὸν πόλεμον ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος».
Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς εἶπεν ἀμέσως τὸ ἡρωϊκὸν καὶ κοσμοσωτήριον ΟΧΙ εἰς τὸ ἰταμὸν τοῦτο τελεσίγραφον καὶ ἔσπευσε νὰ εἰδοποιήσῃ τὸν βασιλέα, τὸ Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Στρατοῦ καὶ ἐκάλεσε διὰ τὴν 5ην πρωϊνὴν τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον, διὰ νὰ στεφθῇ μὲ ἐπιτυχίαν τὸ κοσμοσωτήριον τοῦτο ΟΧΙ, ἐπικοινωνήσας καὶ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, μακαριστὸν κυρὸν Χρύσανθον, διὰ νὰ ζητήσῃ τὴν εὐλογίαν τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ἔδωσεν ἀμέσως ὁ Μακαριώτατος διὰ ἐμπνευσμένου διαγγέλματός του πρὸς τὸν ἑλληνικὸν λαόν.
Πρὸ τῆς ἐκπνοῆς τοῦ τελεσιγράφου, ὁ ἄριστα ὠργανωμένος ἰταλικὸς στρατός, συγκεντρωμένος εἰς τὴν Ἀλβανίαν, πλησίον τῶν ἑλληνικῶν φυλακίων, ἄρχισε τὴν ἐπίθεσιν, διὰ νὰ δυνηθῇ τάχιστα νὰ καταλάβῃ ἐξαπίνης καίρια στρατηγικὰ σημεῖα μέχρι Θεσσαλίας, Θεσσαλονίκης κ.λπ.
Ὁ Ραδιοφωνικὸς Σταθμὸς τῶν Ἀθηνῶν μετέδιδεν στρατιωτικὰ ἐμβατήρια καὶ τὸν Ἐθνικὸν Ὕμνον μαζὶ μὲ τὸ λακωνικὸν ἀνακοινωθὲν τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ: «Αἱ ἰταλικαὶ δυνάμεις προσβάλλουν ἀπὸ τῆς 5.30 πρωινῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους».
2. Ο ΗΡΩΪΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ-ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ
Κατὰ τὴν χρονικὴν αὐτὴν στιγμήν, ὄχι μόνον ὁ Ἰωάννης Μεταξάς, ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος καὶ τὸ ἑλληνικὸν Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Στρατοῦ καὶ οἱ στρατεύσιμοι, ἀλλὰ καὶ οἱ μὴ στρατεύσιμοι, γέροντες καὶ γραῖαι, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι ἀπέδειξαν ὅτι εἶναι γνήσιοι ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων∙ συμπεριεφέρθησαν ὅπως ὁ Λεωνίδας καὶ οἱ 300 Σπαρτιάται, οἱ ὁποῖοι ἀπήντησαν εἰς τὸν Ξέρξην, ποὺ ἀπῄτησε νὰ παραδώσουν τὰ ὅπλα των, «Μολὼν λαβέ», πίπτοντες καὶ οἱ 300 «τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι»∙ τὸ ἴδιον ἐπανέλαβε καὶ ὁ τελευταῖος Βυζαντικὸς Αὐτοκράτωρ ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος πρὸς τὸν Μωάμεθ τὸν Πορθητήν, ὁ ὁποῖος ἀπῄτησεν νὰ τοῦ παραδώσῃ τὰς κλείδας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλὰ ἔλαβε τὴν λίαν συγκινητικὴν ἀπάντησιν: «Δὲν εἶναι δικαίωμά μου, οὔτε κανενὸς ἄλλου νὰ παραδώσῃ τὴν Πόλιν. Εἴμεθα μάλιστα ἀποφασισμένοι ὅλοι ὁμοφώνως νὰ ἀποθάνωμεν ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ αὐτῆς».
Ὅλαι αὐταὶ αἱ ἀντιστάσεις τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον ὅσων ἀπαιτοῦν τὰ ἐδάφη της, (γῆν καὶ ὕδωρ), ὡς π.χ. καὶ οἱ ἔνδοξοι Βαλκανικοὶ Πόλεμοι τοῦ 1912-13, ὁπότε ἀπηλευθερώθη ἡ Βόρειος Ἑλλὰς καὶ ἐδιπλασιάσθη, ἀποτελοῦν τὸ περιδέραιον τῆς Ἑλλάδος μὲ τοὺς πολυτίμους ἀδάμαντας, χάριν εἰς τὰς ὁποίας ἀντιστάσεις δύναται νὰ καυχᾶται ἡ Ἑλλάς. Οἱ πρόγονοί μας ἐνίκων χάριν τοῦ θάρρους, ποὺ τοὺς ἔδιδεν ἡ πεποίθησις εἰς τὸ δίκαιον καὶ ἡ ἀνάγκη ποὺ τοὺς ἐπέβαλλε νὰ ἀποδειχθοῦν πιστοὶ εἰς τὴν μακραίωνα ἱστορίαν, ἡ ὁποία τοὺς ἐδίδασκεν, ὅτι οὗτοι ἐγνώριζον ἀνέκαθεν νὰ ἀγωνίζωνται ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος, ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὑπὲρ τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς δικαιοσύνης. Τοιουτοτρόπως ὅλος ὁ ἐλεύθερος κόσμος ποτὲ δὲν ἐθαύμασε ἄλλον λαόν διὰ τὴν ἀποφασιστικότητα καὶ τὴν αὐτοθυσίαν του, ὅσον τὸν ἑλληνικὸν λαόν. Ἀρχηγοὶ κρατῶν, κυβερνήσεις, διεθνῆ συνέδρια, ἐφημερίδες καὶ λοιπὰ Μ.Μ.Ε. ἔπλεκον τὸ ἐγκώμιον τῶν Ἑλλήνων, ὑποδεικνυομένων ὡς ὑπόδειγμα γενναιότητος καὶ εὐψυχίας. Ἐπιγραμματικῶς ἔλεγον: «οἱ Ἕλληνες ἀνέκαθεν ἐπολεμοῦσαν ὡς ἥρωες, διὰ αὐτὸ πρέπει νὰ λέγωμεν ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν ὡς Ἕλληνες».
Ἐνῷ διὰ τὰ μεμονωμένα ἄτομα ὁ ἐγωισμὸς εἶναι ἀξιοκατάκριτος καὶ ἀποδοκιμαστέος, ἀντιθέτως δι᾿ ἕνα λαόν, δι᾿ ἕν ἔθνος, ἡ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια εἶναι ἕν ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ διὰ τὴν ὕπαρξιν, τὴν αὐτονομίαν, τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν εὐδαιμονίαν του. Ὁ Ἄγγλος κοινωνιολόγος Σπένζερ ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια εἶναι πάντοτε ἡ εὐγενεστέρα τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνικῶν ἀρετῶν. Ὄντως, ἄνευ τοῦ αἰσθήματος τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας τοῦ ἀνθρώπου διὰ κάθε τὶ ἐθνικὸν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ νοηθῇ φιλοπατρία. Εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια διότι διδάσκει τὸν ἄνθρωπον νὰ ἀγαπᾶ τὴν Πατρίδα του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος δι᾿ ὅλα τὰ εὐγενῆ ἀποτελέσματα, ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ Αὐτήν. Ὁ ἀτομικὸς ἐγωισμὸς εἶναι καταδικαστέος. Ἀντιθέτως, μόνον ὁ ἐθνικὸς ἐγωισμὸς εἶναι ὠφέλιμος διὰ τὸ σύνολον, διότι ἐξασφαλίζει τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἑνὸς Ἔθνους. Ἡ ρῆσις τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων «πᾶς μὴ Ἕλλην βάρβαρος» εἶχε ἀκριβῶς τὴν ἔννοιαν τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας. Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι τὸ αἴσθημα τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας τῶν Ἑλλήνων εἶχε ἀγαθὰ ἀποτελέσματα, ἀντιθέτως ἡ ἔλλειψις ἐθνικοῦ ἐγωισμοῦ καὶ αὐτοπεποιθήσεως ἑνὸς λαοῦ εἶναι λίαν ἐπικίνδυνον διὰ τὸν λαὸν τοῦτον, διότι ματαιώνει πᾶσαν πρόοδον καὶ ἀνάπτυξιν καὶ ἐκθέτει εἰς κίνδυνον τὰ ἐθνικὰ δίκαια, καθότι ὁ τολμηρότερος γειτονικὸς λαὸς εὑρίσκει τὴν εὐκαιρίαν νὰ ἀπειλήσῃ τὸν λαὸν τοῦτον, ἐπειδὴ ἡ ἀδυναμία προκαλεῖ τὴν πλεονεξίαν καὶ τὴν θρασύτητα τῶν γειτόνων. Λαοὶ ποὺ ἐντρέπονται διὰ τὴν καταγωγήν των καὶ στεροῦνται ἐθνικῆς ὑπερηφανείας ἐκτίθενται εἰς κινδύνους. Ὁ λαὸς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὑποτιμᾶ ὅ,τι εἶναι ἰδικόν του, ὅ,τι εἶναι ἐθνικὸν καὶ θαυμάζει τὰ τῶν ξένων, ἀπογοητεύεται καὶ μαραίνεται.
Βεβαίως ἡ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἔχῃ νοσηρὰς ἐθνικιστικὰς τάσεις καὶ νοσταλγίας. Διὰ τοὺς Ἕλληνας ἡ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια ἦτο ἀπηλλαγμένη ἀπὸ τοιαύτας κατακτητικὰς νοσταλγίας καὶ ἀποικιοκρατικὰς προσδοκίας, ἀλλὰ ἡ ὑπεράσπισις τῆς πατρίδος των καὶ ἐν γένει οἱ ἀγῶνες των ἐγένοντο μὲ καθαρῶς ἐκπολιτιστικὰς καὶ εἰρηνικὰς προσπαθείας. Ὁ Ἕλλην ἐμάχετο ὄχι ὡς πλανητάρχης, ἀλλὰ ὡς θεμελιωτὴς τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς εἰρήνης εἰς τὴν ἀνθρωπότητα, ὅπως ὁ ποιητὴς διατυπώνει: «ὅπως ἔδωσες θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλιν φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».
3. ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΥΛΟΝ ΕΠΙΘΕΣΙΝ ΤΟΥ «ΑΞΟΝΟΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ἤδη ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τοῦ θέρους τοῦ 1940 ἡ Γερμανία καὶ ἡ μαχομένη ἔκτοτε παρὰ τὸ πλευρόν της Ἰταλία ἔχουν οὐσιαστικῶς κατακτήσει τὴν Εὐρώπην ὁλόκληρον, δεδομένου ὅτι ἡ ἑτέρα μεγάλη δύναμις ἡ Ἡνωμένη Σοβιετικὴ Ρωσσία ἦτο συνδεδεμένη μετὰ τῆς Γερμανίας, διὰ συμφώνου μὴ ἐπιθέσεως. Κατὰ συνέπειαν οἱ πράκτορες τῆς Σοβιετικῆς Ρωσσίας διέτασσον τὰ κατὰ τόπους κομμουνιστικὰ κόμματα νὰ τηροῦν εὐμενῆ πρὸς τὴν Γερμανίαν οὐδετερότητα. Τοιοτοτρόπως, ἀφ ἑνὸς μὲν ἡ Γαλλία, τὸ Βέλγιον, τὸ Λουξεμβοῦργον, ἡ Ὁλλανδία, ἡ Δανία, ἡ Νορβηγία, ἡ Πολωνία εἶχον καταληφθῆ ἀπὸ τὴν Γερμανίαν, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ αἱ χῶραι τῆς νοτιανατολικῆς Εὐρώπης καὶ τῆς βαλκανικῆς χερσονήσου, δηλαδὴ ἡ Οὐγγαρία, ἡ Ρουμανία καὶ ἐπιμέρους ἡ Νοτιοσλαβία καὶ ἡ Βουλγαρία, ἀμέσως ἤ ἐμμέσως εἶχον ἐκδηλώσει εἰς τὸν ἄξονα οὐδετερότητα ἔναντι ὁποιασδήποτε πολιτικῆς ἐπιχειρήσεως τοῦ ἄξονος κατὰ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἀλβανία ἦτο ἤδη ἀπὸ τὴν 7ην Ἀπριλίου 1939 τμῆμα τοῦ ἰταλικοῦ ἐδάφους, εἰδικῶς προωρισμένον διὰ τὴν ἐξαπόλυσιν τῆς ἐπιθέσεως ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος.
Μὲ τὴν κατάληψιν τῆς Γαλλίας ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς καὶ Ἰταλοὺς ἡ Τουρκία δὲν ἤθελε νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἀγγλογαλλοτουρκικὴν συμφωνίαν τῆς 19ης Ὀκτωβρίου 1939. Ἡ Γερμανία ἐπετίθετο ἀρχικῶς καὶ ἐναντίον τῆς Ἀγγλίας.
Ὁ «ἄξονας» κυριαρχοῦσε εἰς τὴν Μεσόγειον καὶ αἱ ἰταλικαὶ δυνάμεις εἶχον καταλάβει τὴν Αἰθιοπίαν καὶ εἶχον ἀπωθήσει τὰς ἀμυντικὰς βρεττανικὰς δυνάμεις εἰς τὴν Λιβύην καὶ εἰς τὴν Αἴγυπτον εἰς βάθος 100 χιλιομέτρων.
Κατὰ συνέπειαν ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἠμποροῦσε, ἐν περιπτώσει πραγματοποιήσεως τῶν ἰταλικῶν ἐπιθετικῶν προθέσεων νὰ ὑπολογίζῃ εἰς οὐδεμίαν σχεδὸν ἔξωθεν ἐνίσχυσιν, ἀπὸ ἐκείνας τὰς ὁποίας ὑπὸ ἄλλας συνθήκας θὰ τῆς ἐπέτρεπον αἱ συμμαχίαι καὶ τὰ σύμφωνά της.
Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἡ Ἑλλὰς προεκλήθη προσβληθεῖσα μὲ τὴν ὕπουλον βύθισιν τῆς «Ἕλλης» εἰς τὴν Τῆνον τὴν 15ην Αὐγούστου 1940, ἐν τούτοις ἀπέφευγε πᾶσαν σύγκρουσιν μὲ τὸν Μουσολίνι καὶ προσεπάθει, ὅσον τὰ οἰκονομικά της ἐπέτρεπον εἰς αὐτὴν νὰ ὀργανωθῇ.
Ὁ Μουσολίνι, ἠνωχλημένος ἐκ τῶν ἐπιτυχιῶν τοῦ Γερμανοῦ δικτάτορος μὲ τὰς νικηφόρους νίκας-πολέμους ἀστραπῆς ἐναντίον τῶν γειτόνων του (Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Κάτω Χῶραι, Γαλλία), ἐπεθύμει νὰ καταλάβῃ ὡρισμένας περιοχὰς τῆς Ἑλλάδος, πρὸς ἐνίσχυσιν τοῦ γοήτρου του, καὶ πρὸς ἀναβίωσιν τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Ἄνευ συνεννοήσεως μετὰ τοῦ Χίτλερ, ἐκάλεσε τοὺς στρατιωτικούς του συμβούλους καὶ ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἐντολὴν νὰ παρασκευάσουν ἐπίθεσιν κατὰ τῆς Ἑλλάδος.
Ὡς ἀποκαλύπτει ὁ Οὐΐνστων Τσῶρτσιλ, εἰς τὰ Ἀπομνημονεύματά του, ὁ Μουσολίνι, εἰς τὰς ἐπιφυλάξεις τῶν πολεμικῶν του συμβούλων καὶ εἰς τὰς ἀπαισιοδόξους προβλέψεις, εἰς τὰς ὁποίας προέβαιναν οὗτοι διὰ τυχὸν ἐπίθεσιν κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ἔλεγεν ἐπιμένων πάντοτε εἰς τὴν ἐπίθεσιν ὅτι: «προτιμᾷ νὰ γίνῃ Ἕλλην, παρὰ νὰ δεχθῇ τὸ ὄνειδος νὰ εἶναι ἀρχηγὸς Ἰταλῶν, οἱ ὁποῖοι φοβοῦνται τοὺς Ἕλληνας».
Μανθάνοντες οἱ Γερμανοὶ τὰς ἐνεργείας αὐτὰς τοῦ Μουσολίνι, ἐπεζήτουν νὰ τὸν ἀποτρέψουν ἀπὸ ἐπίθεσιν κατὰ τῆς Ἑλλάδος. Ἐγένετο μάλιστα εἰς τὴν ἰταλικὴν πόλιν Μπρέννερ, εἰς τὰς ἰταλικὰς Ἄλπεις, καὶ μία προσωπικὴ συνάντησις Μουσολίνι-Χίτλερ, διὰ νὰ δυνηθῇ ὁ Χίτλερ, νὰ ἀποτρέψῃ τὸν κατὰ τῆς Ἑλλάδος πόλεμον τῶν Ἰταλῶν. Ἀπεναντίας ὁ Ἰταλὸς δικτάτωρ ἤθελε νὰ θέσῃ τὸν Χίτλερ πρὸ τετελεσμένου γεγονότος, καὶ πρὸς τοῦτο ἔλεγε εἰς τὸ περιβάλλον του: «μήπως ὁ Χίτλερ ἐνημερώνει ἡμᾶς διὰ τὰ ἑκάστοτε σχέδια του καὶ ἐπιχειρήσεις του; Διατὶ λοιπὸν νὰ τὸν ἐνημερώνωμεν ἡμεῖς;» Πρὸς τοῦτο ἔδωσε διαταγὰς νὰ γίνῃ ἡ ἐπίθεσις κατὰ τὴς Ἑλλάδος καὶ μάλιστα κατὰ τὴν νύκτα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ἐνωρίτερον τῆς παρελεύσεως 3 ὡρῶν ἀπὸ τῆς ἐπιδόσεως τοῦ τελεσιγράφου πρὸς τὸν Ἰωάννην Μεταξάν. Κατὰ τὴν συνάντησιν Χίτλερ Μουσολίνι εἰς τὸ Μπρέννερ τὸ ἑσπέρας τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἀνήγγειλεν ὁ Μουσολίνι ἐπιτυχίας τῶν Ἰταλῶν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος.
4. Η ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΗΡΩΪΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Τὸ ἰταλικὸν σχέδιον ἐστηρίζετο εἰς τὸν ἀστραπιαῖον πόλεμον. Ἀλλὰ δὲν ὑπελόγιζεν εἰς τὴν ἀστραπιαίαν καὶ αὐθόρμητον ἐκδήλωσιν τῆς δυναμικότητος τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς καὶ εἰς τὴν ἀντίστασιν τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι εἶχον πίστιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐπίστευον εἰς τὰ πεπρωμένα τῆς Φυλῆς μας (Πατρίς, Θρησκεία καὶ Οἰκογένεια). Τὸ Ἔθνος ἠγέρθη σύσσωμον καὶ πειθαρχημένον νὰ ἀγωνισθῇ ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν μέχρι καὶ τῆς τελικῆς νίκης. Τὸ μέγιστον πρόβλημα ὅμως ἦτο τὸ οἰκονομικὸν διὰ τὴν οἰκονομικὰ ἐξησθενημένην Ἑλλάδα, λόγῳ τοῦ Α΄Παγκοσμίου Πολέμου καὶ τῆς ἐπακολουθησάσης περιθάλψεως καὶ οἰκονομικῆς στηρίξεως τοῦ 1.500.000 Ἑλλήνων, ποὺ ἐξερριζώθησαν ἀπὸ τὴν Μικρὰν Ἀσίαν καὶ τὸν Πόντον∙ ἦτο ὀξύτατον τὸ πρόβλημα τοῦ ἐφοδιασμοῦ τῶν στρατιωτῶν μας μὲ πυρομαχικὰ καὶ τρόφιμα. Ἡ διοίκησις τοῦ Στρατοῦ κάμνει τότε ἀπεγνωσμένην ἔκκλησιν πρὸς τοὺς μὴ στρατευθέντας γέροντας, γραίας, νέους, νεάνιδας καὶ γυναῖκας, ἰδίως τῆς περιοχῆς τῆς Πίνδου, νὰ βοηθήσουν διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς κινδυνευούσης Πατρίδος, τόσον οἱ ἴδιοι, ὅσον ὁμοῦ μὲ τὰ ὑποζύγιά των διὰ τὸν ἐφοδιασμὸν τῶν πολεμιστῶν.
Αὐτὸ ὅμως ἤδη τὸ εἶχαν συνειδητοποιήσει καὶ ἀρχίσει οἱ αὐτοεπιστρατευθέντες κάτοικοι ὅλης τῆς Ἑλλάδος, ἰδίως τῆς Πίνδου. Οἱ ξένοι ἀνταποκριταὶ τῶν Μ.Μ.Ε. μετέδιδαν ὅτι εἶχον μείνει ἔκπληκτοι ἀπὸ τὸ συγκινητικώτατον θέαμα, νὰ βλέπῃ κανεὶς φάλαγγες ἀπὸ παιδιά, γέροντες καὶ ἰδίως γυναῖκες, νέες καὶ γραῖες, φορτωμένους μὲ πυρομαχικὰ καὶ τρόφιμα νὰ ἀναρριχῶνται τὰς κρημνώδεις χαράδρας τῆς Πίνδου, μέχρις ὕψους 2.500 μέτρων, καὶ νὰ κατέρχωνται εἰς τὰς λίαν δυσβάτους δασώδεις χαράδρας τῆς Πίνδου μὲ τὴν χαρὰν καὶ τὴν ἱκανοποίησιν ζωγραφισμένην εἰς τὸ μέτωπόν των, διὰ νὰ ἐφοδιάσουν τὰ μαχόμενα εἰς τὰ ἀπρόσιτα ὕψη, εἰς τὰς βουνοκορφὰς τῆς Πίνδου, ἑλληνόπουλα (ἴδ. Ὀπισθόφυλλον).
Νέαι καὶ γραῖαι ἡρωίδες ἑλληνίδες μοχθοῦν νυχθημερὸν διὰ νὰ ἀνοίξουν διόδους εἰς τὰς χιονισμένας περιοχάς, διὰ νὰ δύνανται νὰ μεταφέρουν πολεμοφόδια καὶ τρόφιμα εἰς τὸν στρατόν. Ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐγκαταλείπουν τὰς οἰκίας των, τὰς ἀγροτικάς των ἐργασίας καὶ σπεύδουν προθύμως εἰς τὰς βουνοκορφὰς διὰ νὰ ἐργασθοῦν, νὰ δημιουργήσουν ἀναχώματα, διὰ νὰ καλύπτωνται οἱ ἀγωνιζόμενοι διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος στρατιῶται.
Ἠχοῦσεν ὅμως καὶ τὸ σωτήριον «ΑΕΡΑ» μὲ τὸν πανεθνικὸν συναγερμὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν καθολικὴν πίστιν των εἰς τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν πατρίδα, καὶ μὲ τὴν προστασίαν τῆς μεγαλόχαρης Θεοτόκου, τὴν ὁποίαν οἱ εἰσβολεῖς καθύβρισαν μὲ τὸν τορπιλισμὸν τῆς «Ἕλλης» τὴν 15ην Αὐγούστου 1940 εἰς τὴν Τῆνον.
Οὕτω ἐπετεύχθη ἡ ἀπόκρουσις τοῦ ἀναισχύντου καὶ ἀλαζόνος εἰσβολέως. Ἡ ἧττα τῶν περιφήμων ἰταλικῶν μεραρχιῶν, ἀλπινιστῶν καὶ λοιπῶν μετεβλήθη εἰς πανωλεθρίαν καὶ ἡ ὀπισοοχώρησίς των μετετράπη εἰς φυγήν. Καταδιώκονται ἀπὸ τοὺς τσολιάδες μας μὲ τὴν πολεμικὴν ἰαχὴν καὶ τὸ φλογοβόλον σύνθημα «ΑΕΡΑ», «βάλλοντες τὰ πόδια εἰς τὰ αὐτιά» καὶ ἐγκαταλείποντες ὅπλα, πολεμοφόδια, τραυματίας, μεταγωγικά, νοσοκομεῖα, τὰ πάντα εἰς τοὺς Ἔλληνας. Ἡ μία πόλις μετὰ τὴν ἄλλην εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον ἀπελευθερώνονται ἀπὸ τὸν ἰταλικὸν κατοχικὸν στρατὸν. Αὐτὴ ἡ ἐποποιΐα τῶν Ἑλλήνων ἀποτελεῖ τὴν πρώτην νίκην κατὰ τὸν Β΄Παγκόσμιον Πόλεμον τοῦ ἐλευθέρου κόσμου καὶ θὰ ἐπηρεάσῃ ἀποφασιστικῶς τὴν ὅλην ἔκβασιν τοῦ ἀγῶνος καὶ τὸν θρίαμβον τῆς ἰδέας, καταρρίπτουσα τὸν μύθον τοῦ ἀτρώτου «ἄξονος» καὶ προετοιμάζουσα τὴν κατάρρευσίν του.
Περίλυπος ὁ Μουσολίνι ἦλθε προσωπικῶς εἰς τὴν Ἀλβανίαν καὶ ἐξαπέλυσεν μεγάλην ἰταλικὴν ἐαρινὴν ἐπίθεσιν ἀπὸ 9ης ἕως 24ης Μαρτίου 1941, ἐπιδιώκων θεαματικὴν τινὰ νίκην κατὰ τῶν Ἑλλήνων
Β. Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Βλέποντες οἱ ἐθνοσοσιαλιστὲςτῆς Γερμανίας τὴν ἀποτυχίαν καὶ τῆς ἐαρινῆς ἐπιθέσεως τοῦ ἰσχυροῦ φίλου των Μουσολίνι, διὰ νὰ ἐξαφανίσουν τὴν ἐντροπὴν αὐτήν, ἀπεφάσισαν τὴν ἐπίθεσιν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος τὴν πρωίαν τῆς 6ης Ἀπριλίου 1941 καὶ ὥραν 5.15. Ἐπέδωσεν ὁ Πρέσβυς τῆς Γερμανίας εἰς τὸν Ἕλληνα πρωθυπουργὸν διακοίνωσιν διαμαρτυρίας καὶ κηρύξεως πολέμου ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸ πρόσχημα: «ἵνα διατηρηθῇ πλήρως ἡ ἐπιτευχθεῖσα ἀπομάκρυνσις τῆς Ἀγγλίας ἀπὸ τὴν ἠπειρωτικὴν Εὐρώπην».
Πρὸς τοῦτο αἱ ἰσχυρόταται γερμανικαὶ δυνάμεις ἤρχισαν ἀμέσως νὰ ἐπιτίθενται παντοιοτρόπως ἐναντίον τῶν ὀχυρῶν εἰς τὰ σύνορα τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας. Μέσῳ τοῦ Μοναστηρίου διῆλθον τὰ σχεδὸν ἀφύλακτα ἑλληνογιουγκο-σλαβικὰ σύνορα καὶ τὴν 9ην Ἀπριλίου 1941 κατέλαβαν τὴν Θεσσαλονίκην. Λόγῳ τῶν συνεχῶν προελάσεων τοῦ γερμανικοῦ στρατοῦ, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις μετὰ τοῦ Βασιλεως Γεωργίου Β’ μεταφέρουν τὴν ἕδραν των καὶ τὸν πόλεμον εἰς τὴν Κρήτην πρὸς συνέχισιν τοῦ ἀγῶνος δι᾿ ὅλων τῶν ὑπολειπομένων δυνάμεων. Μετὰ τὴν μάχην τῆς Κρήτης, ὁ Βασιλεὺς καὶ ἡ Κυβέρνησις μεταφέρουν τὴν 23ην Μαΐου 1941 τὴν ἕδραν των εἰς τὸ Κάϊρον καὶ ἀπὸ ἐκεῖ συνέχισαν τὸν πόλεμον ἐναντίον τοῦ «ἄξονος».
Ὅπως καὶ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα οἱ Ἕλληνες συνέτριψαν τὰς ἀηττήτους πολλαπλασίας καὶ πανόπλους στρατιὰς τῶν βαρβάρων τῆς Ἀσίας εἰς τὸν Μαραθώνα καὶ τὴν Σαλαμῖνα, τοιουτοτρόπως καὶ τὸ 1940 καὶ 1941 οἱ ὀλιγοστοὶ Ἕλληνες συνέτριψαν καὶ κατῄσχυνον τὴν ὑπερηφάνειαν τοῦ ἄξονος καὶ ἰδίως τῶν ἐπηρμένων ἰταλῶν φασιστῶν. Ἐγένοντο πρωτοπόροι καὶ ὁδηγοὶ εἰς τοὺς ἄλλους λαοὺς καὶ τοὺς ἐδίδαξαν ὅτι δὲν εἶναι ἀήττητος ἡ δύναμις τοῦ «ἄξονος», ἀρκεῖ νὰ μὴ φοβοῦνται τὸν «ἄξονα». Ἡ πανοπλία τοῦ «ἄξονος» ὑποχωρεῖ καὶ ὑποτάσσεται εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν ἀνδρείαν τῶν Ἑλλήνων. Ὁ θρίαμβος τῶν Ἑλλήνων ἀπέτρεψε τὴν Γιουγκοσλαβίαν καὶ τὴν Ἱσπανίαν νὰ προσχωρήσουν πρὸς τὸν «ἄξονα» καὶ ἐνεθάρρυναν τοὺς ἄλλους λαοὺς, ἰδίως τὴν Ρωσσίαν νὰ ἀντισταθῇ. Μὲ τὴν ἀπασχόλησιν ἐπιλέκτων γερμανικῶν δυνάμεων εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ἰδίως εἰς τὴν Κρήτην, ἐβοήθησε ἡ Πατρίς μας τὴν Σοβιετικὴν Ἕνωσιν νὰ ἀντισταθῇ καὶ νὰ κατατροπώσῃ τοὺς ἀρειανοὺς τοῦ ἐθνοσοσιαλισμοῦ.
Ὀφείλεται τιμὴ καὶ δόξα-κλέος εἰς τὴν ἀνδρείαν καὶ ἀρετὴν τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἐνεψύχωσαν ὅλους τοὺς λαοὺς νὰ ἀντισταθοῦν καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν διὰ τὴν ἐλευθερίαν των, τὸν πολιτισμόν των καὶ τὴν πρόοδόν των.
Ὀφείλεται τιμὴ καὶ δόξα εἰς ὅλους τοὺς Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι ἡνωμένοι καὶ πιστοὶ εἰς τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν, ἠμύνθησαν ἐπιτυχῶς καὶ περιέσωσαν τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν καὶ ἐνεθάρρυναν ὅλους τοὺς λαοὺς νὰ ἀγωνίζωνται διὰ τὰ ἰδανικὰ τῆς Ἐλευθερίας, τῆς Δημοκρατίας καὶ τῆς Εὐημερίας.
Αὐτὴν τὴν ἀρετήν, τὸν ἡρωισμὸν τῶν Ἑλλήνων ἀνεγνώρισαν ὅλοι οἱ νουνεχεῖς ἡγέτες καὶ πολιτισμένοι λαοὶ καὶ ἐπανελάμβανον: «Οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν ὡς ἥρωες καὶ ἡμεῖς θὰ λέγωμεν οἱ ἥρωες πολεμοῦν ὡς Ἕλληνες».
Ὅπως προείπομεν, ἀκόμη καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ ἀκούοντα τὴν προσβολὴν ποὺ μᾶς ἔκαναν οἱ Ἰταλοὶ μὲ τὴν βύθισιν τῆς «Ἕλλης» εἰς τὴν Τῆνον, τὴν ποταπὴν ἐπίθεσιν τῶν φασιστῶν τοῦ Μουσολίνι καὶ τῶν ἀρειανῶν τοῦ ἐθνοσοσιαλισμοῦ καὶ τὰς ἐπιτυχίας τῶν Ἑλλήνων τσολιάδων εἰς τὴν Πίνδον καὶ τὴν Ἀλβανίαν, ἀνεπτερώθη τὸ ἠθικόν των καὶ ὠργανώνοντο εἰς ὁμάδας ἀντιστάσεως ἐξοπλιζόμενα μὲ ξύλινα ὅπλα.
Τὸ «ξυπόλητο τάγμα» καὶ ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὰ ἰδεώδη τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, παρὰ τὴν πείναν καὶ τὴν δυστυχίαν, ποὺ ἐβίωνον, ἐν τούτοις ἐμψυχούμενα ἀπὸ τὰς αἰωνίους πνευματικὰς ἀξίας τῆς Φυλῆς μας, Πατρίδα, Θρησκείαν καὶ Οἰκογένειαν εἶχον τὸν ἡρωισμὸν νὰ ἀγωνίζωνται διὰ τὴν ἰδέαν, ὅπως καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, οἱ ὁποῖοι ἠγωνίζοντο καὶ ὡς νικηταὶ ἐλάμβανον στέφανον δάφνης ἤ ἀγριελαίας. Διὰ τοῦτο ὁ Πέρσης στρατηγὸς Τριτανταίχμης, ὅταν ἤκουσεν μετὰ τὴν μάχην τῶν Θερμοπυλῶν ἀπὸ Ἕλληνας αἰχμαλώτους ὅτι οἱ Ἕλληνες εἰς τοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνας ἠγωνίζοντο ὄχι διὰ ὑλικὰς ἀμοιβάς, ἀλλὰ μόνον διὰ τὸν «κότινον» (στέφανον δάφνης ἤ ἀγριελαίας), ἀνεφώνησεν: «παπαί, Μαρδόνιε, κοίους ἐπ᾿ ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἵ οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιοῦνται, ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς» (Ἀλλοίμονον, Μαρδόνιε μὲ ποίους ἄνδρας μᾶς ἔφερες νὰ πολεμήσωμεν, ποὺ δὲν κάμνουν τοὺς ἀγῶνας των διὰ χρήματα, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀρετήν).
Γ. ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΑ ΔΕΙΝΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΕΙΣ ΠΙΝΔΟΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑΝ
Μὲ τὴν ἐπακολουθήσασαν κατάληψιν τῆς Ἑλλάδος ἡ Ἑλλὰς ὑπεχρεώθη νὰ «τρέφῃ» 250.000 Ἰταλοὺς στρατιώτας, 360.000 Γερμανοὺς καὶ 60.000 τῆς Βουλγἀρους, δηλαδὴ συνολικῶς 670.000 στρατιώτας. Καὶ οἱ μὲν Ἰταλοὶ καὶ Βούλγαροι, ὡς κατοχικὸς στρατός, ὑφήρπαζον τὰ ἀγαθὰ χωρὶς νὰ πληρώνουν, οἱ Γερμανοὶ ἐπέβαλλον εἰς τὴν Ἑλλάδα νὰ δανείσῃ τοὺς ἐθνοσοσιαλιστὰς τῆς ἀρειανῆς φυλῆς μὲ κατοχικὸν δάνειον 3,5 δισεκατομμυρίων δολλαρίων καὶ μὲ τὸ δάνειον αὐτὸ «ἠγόραζον» οἱ στρατιῶται τρόφιμα καὶ διάφορα ἀγαθὰ καὶ τὰ ἔστελλον εἰς τὴν Γερμανίαν. Συνεπείᾳ τούτων, οἱ Ἕλληνες δὲν εὕρισκον νὰ ἀγοράζουν τρόφιμα καὶ τοὺς «ἐθέριζε» ἡ πεῖνα. Εἰς τὰς πόλεις κάθε 50 ἤ 100 μέτρα ἐσωριάζοντο οἱ ἄνθρωποι λόγῳ τῆς πείνας καὶ τὰ «κάρα» τοῦ Δήμου διερχόμενα ἀπεκόμιζον τὰ πτώματα καὶ τὰ ἔθαπτον. Αὐτὸ τὸ περιβόητον δάνειον ποὺ ἐπεδικάσθη εἰς τὴν Ἑλλάδα νὰ τῆς τὸ ἐπιστρέψῃ ἡ Γερμανία (7 δισ. δολλάρια) ἀκόμη δὲν τὸ ἔλαβεν, λόγῳ ἐνδοτικῆς πολιτικῆς τῶν Ἑλλήνων κυβερνώντων καὶ εἶναι πρὸς τιμὴν τοῦ ἀντιστασιακοῦ κ. Ἐμμανουὴλ Γλέζου καὶ τῶν περὶ αὐτόν, ποὺ συνεχίζουν νὰ ἀγωνίζωνται διὰ τὴν καταβολήν-ἐπιστροφὴν τοῦ κατοχικοῦ δανείου…
Δ. Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΛΛΑ ΟΥΡΑΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΛΑΒΑΣ-ΚΑΤΑΝΟΜΑΣ
Η ΕΛΛΑΣ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΙΝ ΤΟΥ «ΑΞΟΝΟΣ»
Μὲ τὴν συμβολὴν τῆς Ἑλλάδος καὶ τὰς τεραστίας ἀνεκτιμήτους θυσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος σύσσωμος καὶ ὁμόθυμα, ὡσὰν μία «γροθιὰ» ἡνωμένος, ἀντεστάθη ἡρωικῶς ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ ἐθνοσοσιαλισμοῦ καὶ μὲ τὰ ἡρωικὰ κατορθώματά του ἐνεψύχωσεν ὅλους τοὺς λαοὺς νὰ ἀντισταθοῦν ἐναντίον τοῦ «ἄξονος», ἐσήμανεν ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῆς ἐξουθενώσεως τοῦ «ἄξονος». Ἐν τούτοις οἱ ἀγνώμονες «σύμμαχοι καὶ φίλοι» τῆς Ἑλλάδος ὄχι μόνον δὲν τὴν συμπεριέλαβον εἰς τὴν ὁμάδα τῶν ἀποφασιζόντων καὶ διατασσόντων, παραχωροῦντες εἰς τὴν Ἑλλάδα ἔστω τὴν Ἀλβανίαν, ὅπου ἡ Ἑλλὰς κατετρόπωσε τὸν φασισμόν, ἀλλὰ οὔτε κἄν ἀκόμη καὶ αὐτὰς τὰς ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἑλληνικὰς περιοχὰς δὲν τῆς τὰς διέθεσαν, ὡς π.χ. τὴν Βόρειον Ἤπειρον, τὴν Βόρειον Μακεδονίαν, ὅπου εἶναι σήμερον τὰ Σκόπια, τὴν Μακεδονία τοῦ Πιρίν-Βουλγαρία, τὴν Ἄνατολικὴν Θράκην καὶ τὴν Κύπρον μας. Ὄχι μόνον δὲν συμπεριεφέρθησαν οἱ σύμμαχοί μας φιλικά, ἔντιμα καὶ δίκαια, ἀλλὰ ἀπεναντίας ἐχθρικώτατα (ἔχθιστα), ὄχι μόνον τασσόμενοι πάντοτε ἐναντίον τῶν ἑλληνικῶν θέσεων καὶ ἀπόψεων εἰς τὰ διάφορα προβλήματα μὲ τοὺς γείτονάς μας, ἀλλὰ μέχρι τοῦ σημείου νὰ ἐφαρμόζουν οἱ φίλοι μας («φίδια κολοβά») Ἄγγλοι φασιστικὰς μεθόδους διὰ νὰ καταπνίξουν εἰς τὸ αἷμα τοὺς ἐξεγερθέντας ἑλληνοκυπρίους, ποὺ ἐζητοῦσαν τὴν ἐλευθερίαν των καὶ τὴν ἕνωσιν μετὰ τῆς μητρὸς Ἑλλάδος, ὑποδαυλίζοντες καὶ ἐνισχύοντες ἀμέσως ἤ ἐμμέσως τοὺς Τούρκους νὰ ἐναντιώνωνται πάντοτε πρὸς τὰς δικαίας θέσεις καὶ ἀπόψεις τῆς Ἑλλάδος καὶ τασσόμενοι ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ὑπὲρ τῶν ἐλεεινῶν συμπεριφορῶν τῶν γειτόνων μας, ὡς π.χ. Ἀλβανίας, Σκοπίων, Τουρκίας κ.λπ…
Τοιουτοτρόπως ἔχει ἀπόλυτον ἐφαρμογὴν ἡ λαϊκὴ παροιμία: «ἐὰν ἔχῃς τέτοιους φίλους, τὶ νὰ τοὺς κάνῃς τοὺς ἐχθρούς;»…
Ἤ ἡ ἑτέρα λαϊκὴ παροιμία: «-Ποιὸς σοῦ ἐξώρυξε τὸ μάτι; -Ὁ ἀδελφός μου! –Δι᾿ αὐτὸ εἶναι τόσο βαθειά!»…
Ὁ χρόνος ὅμως καὶ ὁ χῶρος οὐδόλως μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἀναφέρωμε πληθώραν ἄλλων ἀνησυχητικῶν παραδειγμάτων καὶ περιοριζόμεθα νὰ φιλοξενήσωμεν-ἀναδημοσιεύσωμεν μὲ μεγάλην χαράν τὸ σημαντικὸν ἄρθρον τοῦ ἐπιτίμου Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Βασιλείου Κόκκινου ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τῆς 24ης Ὀκτωβρίου 2008 ἀφορῶν εἰς τὴν ἀχαριστίαν τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς.
Ε. Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ
Ὅταν οἱ περισσότεροι λαοὶ τῆς Εὐρώπης ὑπέκυπταν στὰ μηχανοκίνητα χιτλερικὰ στρατεύματα διαδοχικῶς καὶ ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν ( ἡ Γαλλία σὲ 43 ἡμέρες, ἡ Πολωνία σὲ 30, τὸ Βέλγιον σὲ 18, ἡ Ὁλλανδία σὲ 4, ἡ Γιουγκοσλαβία σὲ 3, ἡ δὲ Τσεχοσλοβακία καὶ ἡ Δανία σὲ 1 ἡμέρα), ἡ Ἑλλάδα τῶν 7,5 ἑκατομμυρίων κατοίκων ἀντιστάθηκε στὸν Ἄξονα ἐπὶ 219 ἡμέρες. Ἀπέκρουσε τὶς ἐπίλεκτες μεραρχίες τοῦ Μουσσολίνι στὰ Ἀλβανικὰ βουνὰ καὶ ἀπέσπασε τὸν θαυμασμὸ ὅλων τῶν ἡγετῶν τοῦ κόσμου, ἀκόμη καὶ αὐτοῦ τοῦ Χίτλερ. Ὁ τελευταῖος, ὁμιλῶν πρὸς τὸν γερμανικὸν λαὸ στὸ Ράιχσταγκ τὴν 4-5-1941, εἶπε:
«Χάριν τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, ὀφείλω νὰ ἀναγνωρίσω, ὅτι μόνον οἱ Ἕλληνες ἐξ ὅλων τῶν ἀντιπάλων, ἐπολέμησαν μὲ γενναιότητα καὶ αὐτοθυσία. Καὶ αὐτοὶ οἱ ἐχθροί τους δὲν μποροῦν νὰ τοὺς ἀρνηθοῦν τὴν ἐκτίμησί τους».
Ἡ ἐκ τῶν ἐμπίστων τοῦ Χίτλερ Λένι Ρίφενσταλ, διάσημη σκηνοθέτις καὶ ἠθοποιὸς τῆς ἐποχῆς του, στὴν αὐτοβιογραφία της γράφει πὼς ὁ Χίτλερ τὴν 30η Μαρτίου 1944 τῆς εἶπε:
«Ἂν οἱ Ἰταλοὶ δὲν εἶχαν ἐπιτεθῆ κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν ἐχρειάζοντο τὴν βοήθειά μας, ὁ πόλεμος θὰ εἶχε λάβει διαφορετικὴ τροπή, θὰ εἴχαμε προλάβει νὰ κατακτήσουμε τὸ Λένινγκραντ καὶ τὴ Μόσχα, πρὶν ἐνσκήψῃ τὸ ρωσικὸ ψῦχος»!
Γίνεται αὐθεντικώτερη ἀναγνώρισι τῆς συμβολῆς τῆς Ἑλλάδος στὴν ἔκβασι τοῦ πολέμου; Γιὰ τὴν συμβολή της αὐτὴ εἶπαν:
• Στάλιν: «Λυποῦμαι διότι γηράσκω καὶ δὲν θὰ ζήσω πολὺ γιὰ νὰ εὐγνωμονῶ ἕνα λαό, τοῦ ὁποίου ἡ ἀντίστασι ἔκρινε τὴν ἔκβασι τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».
• Τσώρτσιλλ: «Οἱ ἥρωες πολεμοῦν ὡς Ἕλληνες». Ὑποσχέθηκε δὲ στὴν Ἑλλάδα συμμετοχὴ στὰ κέρδη τῆς νίκης, εἰπών «θὰ μοιρασθοῦμε τὴν κοινὴ νίκη»!
• Ντὲ Γκώλλ: «Εἶναι ἀδύνατο νὰ δώσω τὸ πρέπον εὖρος τῆς εὐγνωμοσύνης ποὺ αἰσθάνομαι γιὰ τὴν ἡρωικὴ ἀντίστασι τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἡγετῶν τῆς Ἑλλάδος».
• Ροῦσβελτ: «Ἡ ἀσύλληπτη ἀντίστασι τῆς Ἑλλήνων, ἀποτελεῖ ἕνα κοσμοϊστορικὸ ὁρόσημο, ποὺ δὲν θὰ πρέπῃ ποτὲ νὰ ξεχνοῦν οἱ ἡγέτες καὶ οἱ λαοὶ τοῦ πλανήτη μας»!
Τὸ ἐλησμόνησεν ὅμως -ἀλλοίμονο- ὁ σημερινὸς διάδοχος τοῦ ἀειμνήστου Ροῦσβελτ, πρόεδρος τῆς ΗΠΑ κ. Μπούς. Τὰ μέλη τῆς Κυβερνήσεως του προσπαθοῦν νὰ προωθήσουν τὰ πλέον σχιζοφρενικὰ σχέδια σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδος. Χάριν τῶν ἀπογόνων ἐκείνων ποὺ ὑπεδέχθησαν τοὺς Ναζιστὲς ὡς ἀπελευθερωτὲς (ὑπάρχουν σχετικὰ ντοκυμανταίρ), στὴ συνέχεια δὲ ἔγιναν ὄργανα τῆς πλέον στυγνῆς δικτατορίας των αἰώνων, τῆς Σταλινικῆς. Ὑπὸ τὴν ἀδράνεια κάποιων Ἑλλήνων πολιτικῶν, κατωτέρων τῶν περιστάσεων. Γιατί οὐδέποτε ἀπετόλμησαν νὰ ἐπικαλεσθοῦν τὴν συμμετοχὴν τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς στοὺς ἀγῶνες τῆς ἀνθρωπότητος ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας, ὅπως καὶ τὴν πνευματικὴ προσφορά της. Ἀκόμη καὶ σήμερα δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα ἀπὸ τὰ 352 Πανεπιστήμια τῆς ΗΠΑ χωρὶς Ἕλληνα καθηγητή.
Κανένας ἀπὸ τοὺς πολιτικούς μας αὐτούς, δὲν διδάχθηκε ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ μεγάλου Κρητός, ποὺ ἀντιμετώπιζε τοὺς ἡγέτες τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν μὲ ἀπαράμιλλο θάρρος, ἀξιοπρέπεια καὶ πεῖσμα. Ἀντίθετα, δὲν διακρίνεται γιὰ τὰ στοιχεῖα αὐτὰ ἡ συμπεριφορὰ πολλῶν σημερινῶν πολιτικῶν ἔναντι τῆς ἰσχυρῶν τοῦ Πλανήτη.
Οἱ Σκοπιανοὶ διαδίδουν ἀνερυθρίαστα, μὲ ὅλα τὰ μέσα, τὸ σκανδαλῶδες ψεῦδος τῆς καταγωγῆς τους ἀπὸ τὸ Μέγα Ἀλέξανδρο, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς ἐπεκτατικὲς βλέψεις τους σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδος, μὲ ὄχημα τὸ κλοπιμαῖο ὄνομά τους. Ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν προβάλλουμε τὰ ἱστορικὰ δίκαιά μας. Οὔτε ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγνοοῦντες τὴν Ἱστορία ξένους, μὲ τὴ λογικὴ ὅτι « δὲν ἀσχολούμεθα μὲ γνωστὰ ἱστορικὰ γεγονότα»! Ὁποία ἀφέλεια. Ὅταν ἀγνοοῦν τὴν Ἱστορία ἀκόμη καὶ Ἕλληνες, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι γνῶστες αὐτῆς, ἔχουμε τὴν ψευδαίσθησι ὅτι θὰ τὴν γνωρίζουν οἱ ἐκπρόσωποι ἀπομακρυσμένων χωρῶν τῆς γῆς;
Ἡ ἠθικὴ ἀσυνέπεια τῆς σημερινῆς ἀμερικανικῆς ἡγεσίας, ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νὰ μεθοδεύῃ τὴν ἀναγνώρισι ἀνύπαρκτης «μακεδονικῆς ἐθνικότητας καὶ γλώσσας» στοὺς Σλάβους τῆς Σκοπίων, κατὰ πλήρη διαστροφὴ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἀναμφισβητήτων ἱστορικῶν δεδομένων. Αὐτὸ προέκυψε ἀπὸ πρόσφατη δημοσίευσι ἐγγράφου τῆς Ἀμερικανίδος Πρέσβειρας τῶν Σκοπίων πρὸς τὸ Σταίητ Ντηπάρτμεντ. Ἡ εἰσήγησίς της ἀπετέλεσε τὴν βάσι τῶν τελευταίων προτάσεων τοῦ ἀνεκδιηγήτου μεσολαβητῆ κ. Νίμιτς, ὀργάνου τῆς φιλοσκοπιανῶν Ἀμερικανῶν. Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, μποροῦμε ἄραγε νὰ διεισδύουμε στὰ ἀρχεῖα τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ καὶ τῆς Πρεσβείας τῆς ΗΠΑ εἰς τὰ Σκόπια; Ἀμφίβολο! Ἡ μόνη πιθανὴ ἐκδοχὴ εἶναι ὅτι τὸ σχετικὸ ἔγγραφο διωχετεύθηκε σκοπίμως, γιὰ νὰ καταπτοηθῇ ἡ ἑλληνικὴ πολιτικὴ ἡγεσία.
Ἀλλά, ὅσο καὶ ἂν προσπαθοῦν ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐκφυλίσουν τὸν λαό της καὶ τὴν ἐθνική του σύμπνοια, δὲν θὰ τὸ ἐπιτύχουν. Καὶ ἂς διαθέτουν ἄπειρα χρήματα ὑπόπτων «Ἱδρυμάτων», τὴν προπαγάνδα τῶν ὁποίων ὑλοποιοῦν σύγχρονοι «Ἐφιάλτες», ὑπὸ τὸ ψιμύθιον τοῦ προοδευτικοῦ πνεύματος ἢ δι’ ἀπατηλῶν φιλειρηνικῶν συνθημάτων. Ἀνελέητοι κατακτητὲς προσπάθησαν ἐπὶ 400 χρόνια νὰ ἐξοντώσουν ἢ ἐξανδραποδίσουν τὴ φυλή μας, μὲ διωγμούς, γενοκτονίες καὶ παιδομαζώματα. Ἀλλὰ δὲν τὸ κατώρθωσαν. Γιατί ἡ φυλὴ αὐτὴ ἔχει καὶ τοὺς «μαυρόλυκους», ποὺ διαφέρουν ἀπὸ τοὺς λαοὺς ποὺ ἐξέλιπαν.
ΣΤ. Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ
Καὶ ὡσὰν νὰ μὴ ἔφθαναν ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά, ποὺ ὑπέστη ὁ ἑλληνικὸς λαὸς μέχρι τὸ 1944 θυσιαζόμενος διὰ τὴν ἐξουθένωσιν τοῦ ἰσχυροτάτου «ἄξονος» καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῶν λαῶν τῆς Οἰκουμένης, μᾶς ἐδημιούργησαν οἱ φίλοι μας τὸν ἄκρως καταστρεπτικὸν διχασμὸν ἐξοπλίζοντες ὅλας τὰς ἀντιθέτους ὀργανώσεις, διὰ νὰ ἀλληλοσπαραχθῶμε.
1. Ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοὶ ἤρχισαν ἀπὸ τοῦ 1945 νὰ ἐργάζωνται πυρετωδῶς διὰ τὴν ἀνασυγκρότησιν τῆς χώρας των, τῆς οἰκονομίας των, διὰ τὴν ἐπανοικοδόμησιν τῶν ἐρειπίων καὶ τοῦ κράτους των, κατασκευάζοντες ἔργα ὑποδομῆς ἐγγειοβελτιωτικά, ἐκσυγχρονίζοντες τὴν βιομηχανίαν των καὶ οἰκοδομοῦντες Σχολεῖα, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεῖα κ.λπ. κοινωφελῆ ἔργα-προϋποθέσεις διὰ τὴν εὐημερίαν τῶν χωρῶν καὶ τῶν λαϊκῶν μαζῶν. Ἀντιθέτως κατὰ τὸ ἴδιον χρονικὸν διάστημα (1945-1949), δηλαδὴ μακρότερον ἀπὸ ὅ,τι ἦτο τὸ χρονικὸν διάστημα τοῦ Β’ παγκοσμίου πολέμου, εἰς τὴν Ἑλλάδα συνεχίσθη ἡ καταστροφὴ καὶ μετὰ τὸν παγκόσμιον πόλεμον μέχρι τέλους τοῦ 1949 εἰς ἐντατικώτατον βαθμόν. Ἀντὶ νὰ οἰκοδομῶνται τὰ ἐπισωρευθέντα ἐρείπια τοῦ Β’ παγκοσμίου πολέμου, ἐξηκολούθησε νὰ ὁλοκληρώνεται ἡ καταστροφὴ τῶν ὁδῶν, γεφυρῶν, σχολείων, νοσοκομείων, ἐργοστασίων, οἰκιῶν, καταστημάτων καὶ λοιπῶν περιουσιακῶν στοιχείων. Δηλαδὴ τότε αἱ καταστροφαί-δηώσεις ἦσαν πολλαπλάσιαι ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν καταστροφῶν καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ καὶ ἑλληνογερμανικοῦ πολέμου καὶ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς παραμονῆς τῶν τριῶν κατοχικῶν δυνάμεων εἰς τὴν Ἑλλάδα (Ἰταλίας, Γερμανίας, Βουλγαρίας). Ἐξ ἀπόψεως ἀνθρωπίνων ἀπωλειῶν εἶναι ἐπίσης πολλαπλάσιος ὁ ἀριθμὸς τῶν νεκρῶν, τῶν τραυματιῶν κατὰ τὸν «ἐμφύλιον πόλεμον», ἀπὸ τὰ θύματα τῶν Ἰταλῶν, Γερμανῶν καὶ Βουλγάρων. Ἐὰν προσθέσωμεν δὲ καὶ τοὺς ἀπαχθέντας καὶ τὸ παιδομάζωμα, ποὺ ἐγένετο τὴν ἐποχὴν αὐτήν, συνολικῶς φθάνουν αἱ ἐν λόγῳ ἀπώλειαι τὸ 1/16 τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδος.
2. Τοιουτοτρόπως ἐνῷ οἱ Ἕλληνες ἦσαν, ὡς προείπαμε, πρῶτοι, ποὺ ἐπέφεραν τὴν ἀρχὴν τοῦ τέλους τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ ἐθνοσοσιαλισμοῦ καὶ διὰ τοῦ ἡρωικοῦ παραδείγματός των καὶ τῆς αὐτοθυσίας των ἐνεψύχωσαν καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους λαοὺς νὰ ἀντισταθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν, ἔμειναν ὅμως οὐραγοὶ εἰς τὴν ἐπανοικοδόμησιν καὶ τὴν δημιουργίαν προϋποθέσεων διὰ τὴν πρόοδον, κοινωνικὴν γαλήνην καὶ εὐημερίαν τῶν λαϊκῶν μαζῶν…
3. Διὰ νὰ εἴμεθα ἀκριβοδίκαιοι, ἦλθον ἀρκεταὶ βοήθειαι ἀπὸ τὸ ἐξωτερικόν, πλὴν ὅμως τὰ ἀγαθὰ ἀξίας τὰ ἰδιοποιήθησαν «ἀετονύχηδες» καὶ πολλὰ τὰ ἐξεποίουν εἰς τὰ παλαιοπωλεῖα καὶ μόνον τὰ εὐτελῆ τὰ ἐμοίραζον εἰς τὸν λαόν. Τὴν οἰκονομικὴν βοήθειαν τὴν ἰδιοποιήθησαν οἱ ἰθύνοντες καὶ οἱ «ἀετονύχηδες» γύρω ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντας. Τοιουτοτρόπως, ἐνῷ θὰ ἠδύνατο καὶ ἡ Ἑλλάς, ἔστω καθυστερημένως, νὰ δημιουργήσῃ ἕν ἐν σμικρύνσει οἰκονομικὸν θαῦμα, ὅπως τὸ ἐδημιούργησεν ἡ Γερμανία καὶ ἐγένετο πάλιν ἡ μεγαλυτέρα οἰκονομικὴ δύναμις τῆς Εὐρώπης, ἐν τούτοις ἐλάχιστα ἐπωφελήθησαν αἱ λαϊκαὶ μάζαι τῆς χώρας μας. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου