Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΗΣ «ΑΟΡΑΤΟΥ» ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΤΑΞΕΩΣ
« ...Ἡ ἐλὶτ δὲν θὰ δίσταζε νὰ πραγματοποιήση τοὺς πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιῶντας τὶς τελευταῖες σύγχρονες τεχνικές, γιὰ νὰ ἐπηρεάση τὴν συμπεριφορὰ τοῦ κοινοῦ καὶ νὰ κρατήση τὴν κοινωνία ὑπὸ στενὴ παρακολούθησι…».
Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, σύμβουλος ἐθνικῆς ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ
Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει γίνει ἐπιστητὸ ὅτι, γιὰ τὴν νεοταξικὴ μεταμόρφωσι τοῦ πλανήτη, χρησιμοποιεῖται μία ὁλόκληρη «ἐπιστήμη» ψυχολογικῶν ἐπιχειρήσεων ἀπὸ τὴν ὑπερεθνικὴ ἐλίτ. Ἡ σημερινὴ κοινωνικὴ κατάστασις εἶναι παραπροϊὸν μίας σειρᾶς τεχνικῶν «κοινωνικῆς μηχανικῆς», ἡ ὁποία δρᾷ στὸ παρασκήνιο τῆς πολιτικῆς, τῆς κοινωνικῆς μερίμνης, τῆς οἰκονομίας, τῆς ἐνημερώσεως, τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς βιομηχανίας, τοῦ θεάματος καὶ τοῦ μάρκετινγκ, ἐπιχειρῶντας νὰ χειραγωγήση καὶ νὰ παθητικοποιήση τοὺς πολῖτες, νὰ μεγιστοποιήση τὰ κέρδη τῶν πολυεθνικῶν, νὰ ἀποδομήση τὰ παραδοσιακὰ ἔθνη, τὶς κοινωνίες καὶ τὰ θρησκευτικὰ συστήματα, ἐπιβάλλοντας πολέμους καὶ «τρομοκρατία» ἐναντίον ὁλοκλήρων λαῶν καὶ μετακινῶντας στρατιὲς φθηνῆς ἐργατικῆς δυνάμεως μὲ τὴν λαθρομετανάστευσι, ἐπιδιώκοντας τὴν νέα δουλοκρατία.Ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα ποὺ παρουσιάζονται ἀπὸ τὰ καθεστωτικὰ "media" περιτυλιγμένα μὲ τὸ εὔηχο ἰδεολόγημα τῆς ποικιλομορφίας – πολυ-πολιτισμικότητος, εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῶν -φανερῶν καὶ κρυφῶν- σχεδιασμῶν μίας διεθνοῦς ἐλίτ, ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ χρηματιστηριακοῦ καπιταλιστικοῦ μοντέλου, ποὺ θέλει τοὺς πολῖτες ἀπολύτως παραδεδομένους, ἀνήμπορους νὰ ὑπερασπίσουν τὶς κοινωνικὲς κατακτήσεις, τὰ ἐθνικὰ σύμβολα καὶ τὶς -μὲ αἷμα- ἀποκεκτημένες πολιτικὲς ἐλευθερίες.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΣ
Ὁ ὅρος «κοινωνικὴ μηχανικὴ» μπορεῖ νὰ ἔχη καθιερωθῆ σχετικῶς προσφάτως, ἀλλὰ πολλὲς σχετικὲς τεχνικὲς χειρισμοῦ τῶν μαζῶν ἔχουν χρησιμοποιηθῆ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἀπὸ τοὺς κατέχοντες τὴν ἐξουσία. Ἂν καὶ δὲν εἶναι ἐπιβεβαιωμένο ὅτι ὑπῆρξε ὡς ἱστορικὸ πρόσωπο, ὡς πατέρας αὐτῆς τῆς ἰδέας θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθῆ ὁ Κινέζος θεωρητικὸς τῆς στρατηγικῆς καὶ φιλόσοφος, Σοὺν Τζού (4ος-5ος αἰ. π.Χ.).
Τὸ ἔργο του δὲν ἔγινε δημοφιλὲς μόνο μεταξὺ τῶν θεωρητικῶν τοῦ πολέμου, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ τῶν διευθυντικῶν στελεχῶν στὸν ἐπιχειρηματικὸ χῶρο. Ὡρισμένες ἀρχές του λένε: «Αὐτὸ ποὺ ἔχει μεγίστη σημασία στὸν (κοινωνικὸ) πόλεμο εἶναι νὰ ἐπιτεθῆς στὴν στρατηγικὴ τοῦ ἐχθροῦ (τῶν ἐθνῶν). Δεύτερον, κατὰ σειρὰν σπουδαιότητος, εἶναι νὰ διαλύσης τὶς συμμαχίες του (τὰ παραδοσιακὰ στηρίγματα)» (ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἔκδοσι, Παπασωτηρίου 2008).
Στὴν νεωτέρα ἱστορία, ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ ἐφηρμόσθη κατὰ κόρον ἀπὸ τὰ μεγάλα ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα, μὲ σκοπὸ νὰ ἰσοπεδωθοῦν οἱ ἀνθρώπινες προσωπικότητες καὶ νὰ ἐξοντωθοῦν οἱ ἀντιφρονοῦντες. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει σήμερα μὲ τὴν ἐνορχηστρωμένη «μετανάστευσι» τεραστίων μουσουλμανικῶν καὶ ἀφρο-ασιατικῶν πληθυσμῶν, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς μοχλὸς διαβρώσεως τοῦ ἐθνικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.
Στὸ "modus vivendi" τοῦ ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς, ποὺ ἔγινε σιγά-σιγὰ πλανητικὸ μοντέλο, ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπονεύρωσι τῶν πολιτῶν καὶ στὴν μετατροπή τους σὲ ἀμοραλιστὲς καταναλωτὲς χωρὶς ἱστορικὴ μνήμη, φιλοσοφικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἠθικὲς ἀντιστάσεις.
Τὸ σύγχρονο μοντέλο τοῦ νεοταξικοῦ "homo lupus economicus" εἶναι πιὸ ὁλοκληρωτικὸ καὶ ἀντιανθρώπινο, ἀφοῦ χρησιμοποιεῖται πλέον μία πανίσχυρη τεχνολογία ἐπηρεασμοῦ τῆς συνειδήσεως, πέρα ἀπὸ γεωγραφικὰ σύνορα καὶ πολιτικὲς ἰδεολογίες.
Τὸ ἔργο του δὲν ἔγινε δημοφιλὲς μόνο μεταξὺ τῶν θεωρητικῶν τοῦ πολέμου, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ τῶν διευθυντικῶν στελεχῶν στὸν ἐπιχειρηματικὸ χῶρο. Ὡρισμένες ἀρχές του λένε: «Αὐτὸ ποὺ ἔχει μεγίστη σημασία στὸν (κοινωνικὸ) πόλεμο εἶναι νὰ ἐπιτεθῆς στὴν στρατηγικὴ τοῦ ἐχθροῦ (τῶν ἐθνῶν). Δεύτερον, κατὰ σειρὰν σπουδαιότητος, εἶναι νὰ διαλύσης τὶς συμμαχίες του (τὰ παραδοσιακὰ στηρίγματα)» (ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἔκδοσι, Παπασωτηρίου 2008).
Στὴν νεωτέρα ἱστορία, ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ ἐφηρμόσθη κατὰ κόρον ἀπὸ τὰ μεγάλα ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα, μὲ σκοπὸ νὰ ἰσοπεδωθοῦν οἱ ἀνθρώπινες προσωπικότητες καὶ νὰ ἐξοντωθοῦν οἱ ἀντιφρονοῦντες. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει σήμερα μὲ τὴν ἐνορχηστρωμένη «μετανάστευσι» τεραστίων μουσουλμανικῶν καὶ ἀφρο-ασιατικῶν πληθυσμῶν, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς μοχλὸς διαβρώσεως τοῦ ἐθνικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.
Στὸ "modus vivendi" τοῦ ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς, ποὺ ἔγινε σιγά-σιγὰ πλανητικὸ μοντέλο, ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπονεύρωσι τῶν πολιτῶν καὶ στὴν μετατροπή τους σὲ ἀμοραλιστὲς καταναλωτὲς χωρὶς ἱστορικὴ μνήμη, φιλοσοφικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἠθικὲς ἀντιστάσεις.
Τὸ σύγχρονο μοντέλο τοῦ νεοταξικοῦ "homo lupus economicus" εἶναι πιὸ ὁλοκληρωτικὸ καὶ ἀντιανθρώπινο, ἀφοῦ χρησιμοποιεῖται πλέον μία πανίσχυρη τεχνολογία ἐπηρεασμοῦ τῆς συνειδήσεως, πέρα ἀπὸ γεωγραφικὰ σύνορα καὶ πολιτικὲς ἰδεολογίες.
Τὸ μοντέλο αὐτὸ εἶναι ἀκόμη πιὸ ἐπικίνδυνο, διότι παρουσιάζεται ὡς δημοκρατικό, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα λέει: «Ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιλέξετε ἐλεύθερα, στὸν βαθμὸ ποὺ μποροῦμε νὰ προγραμματίζουμε τὶς κινήσεις σας καὶ νὰ ἐπιβάλλουμε -μὲ πλύσι ἐγκεφάλου- αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς θέλουμε καὶ μᾶς συμφέρει νὰ κάνετε…».
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1. Ἡ στρατηγικὴ τῆς παραπλανήσεως
Προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν τὸν ἔλεγχο τοῦ κοινοῦ, ἀφ' ἑνὸς τὸ διατηροῦν ἀσυντόνιστο καὶ μὲ ἄγνοια τῶν βασικῶν ἀρχῶν τοῦ συστήματος καὶ ἀφ' ἑτέρου, συγχυσμένο, ἀποδιοργανωμένο καὶ διασπασμένο, μὲ ζητήματα ποὺ δὲν ἔχουν πραγματικὴ σημασία.
Αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται ὡς ἑξῆς:
α) Παρέχοντας χαμηλοῦ ἐπιπέδου δημοσία Παιδεία καὶ κρατῶντας μόνο γιὰ τὴν ἐλὶτ τὴν ὑψηλὴ γνῶσι,
β) Κατευθύνοντας τὰ αἰσθήματά τους καὶ αὐξάνοντας τὴν μαλθακότητά τους (πνευματικὴ καὶ φυσική) μέσα ἀπὸ συνεχῆ βομβαρδισμὸ μὲ φθηνὸ σέξ, βία καὶ τρομοκρατία μέσω τῶν ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας τὴν Ἱστορία καὶ τοὺς νόμους καὶ ὑποβάλλοντας τοὺς πολῖτες σὲ ἀποκλίνουσα συμπεριφορά, ὥστε νὰ μεταστρέψουν τὴν σκέψι τους ἀπὸ τὶς πραγματικές τους ἀνάγκες σὲ μὴ ἀπαραίτητες προτεραιότητες.
Ὁ γενικὸς κανὼν εἶναι ὅτι ὑπάρχει κέρδος ἀπὸ τὴν σύγχυσι· ὅσο περισσότερη σύγχυσις τόσο μεγαλύτερο τὸ κέρδος.
Ἄρα ἡ καλλιτέρα μέθοδος εἶναι νὰ δημιουργοῦνται προβλήματα καὶ μετὰ νὰ προσφέρωνται ἕτοιμες λύσεις γι' αὐτά.
Μεθόδευσις τῆς παραπλανήσεως:
ΜΜΕ: Ἀπομακρύνουν τὴν προσοχὴ τοῦ ἐνηλίκου κοινοῦ ἀπὸ τὰ πραγματικὰ κοινωνικὰ ζητήματα καὶ τὴν στρέφουν σὲ ἀνούσια «ριάλιτυ».
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηροῦν ἀστοιχείωτα τὰ νεαρὰ παιδιὰ σὲ τομεῖς ὅπως τὰ μαθηματικά, τὰ οἰκονομικά, τὸ δίκαιο, ἡ φιλοσοφία, ἡ ἱστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΙΣ: Κρατοῦν σὲ χαμηλὸ ἐπίπεδο τὴν ψυχαγωγία τοῦ κοινοῦ καὶ τὸν πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Ἐφαρμόζεται ἡ τακτικὴ νὰ εἶναι συνεχῶς ἀπησχολημένο τὸ κοινὸ ὥστε νὰ μὴ μένη χρόνος γιὰ νὰ σκεφθῆ. Κατὰ τὸν Ἄλντους Χάξλεϋ, ὁ κόσμος αὐτὸς θὰ εἶναι «μία δικτατορία χωρὶς δάκρυα» ὅπου οἱ μᾶζες θὰ «λατρεύουν τὴν δουλεία τους».
α) Παρέχοντας χαμηλοῦ ἐπιπέδου δημοσία Παιδεία καὶ κρατῶντας μόνο γιὰ τὴν ἐλὶτ τὴν ὑψηλὴ γνῶσι,
β) Κατευθύνοντας τὰ αἰσθήματά τους καὶ αὐξάνοντας τὴν μαλθακότητά τους (πνευματικὴ καὶ φυσική) μέσα ἀπὸ συνεχῆ βομβαρδισμὸ μὲ φθηνὸ σέξ, βία καὶ τρομοκρατία μέσω τῶν ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας τὴν Ἱστορία καὶ τοὺς νόμους καὶ ὑποβάλλοντας τοὺς πολῖτες σὲ ἀποκλίνουσα συμπεριφορά, ὥστε νὰ μεταστρέψουν τὴν σκέψι τους ἀπὸ τὶς πραγματικές τους ἀνάγκες σὲ μὴ ἀπαραίτητες προτεραιότητες.
Ὁ γενικὸς κανὼν εἶναι ὅτι ὑπάρχει κέρδος ἀπὸ τὴν σύγχυσι· ὅσο περισσότερη σύγχυσις τόσο μεγαλύτερο τὸ κέρδος.
Ἄρα ἡ καλλιτέρα μέθοδος εἶναι νὰ δημιουργοῦνται προβλήματα καὶ μετὰ νὰ προσφέρωνται ἕτοιμες λύσεις γι' αὐτά.
Μεθόδευσις τῆς παραπλανήσεως:
ΜΜΕ: Ἀπομακρύνουν τὴν προσοχὴ τοῦ ἐνηλίκου κοινοῦ ἀπὸ τὰ πραγματικὰ κοινωνικὰ ζητήματα καὶ τὴν στρέφουν σὲ ἀνούσια «ριάλιτυ».
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηροῦν ἀστοιχείωτα τὰ νεαρὰ παιδιὰ σὲ τομεῖς ὅπως τὰ μαθηματικά, τὰ οἰκονομικά, τὸ δίκαιο, ἡ φιλοσοφία, ἡ ἱστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΙΣ: Κρατοῦν σὲ χαμηλὸ ἐπίπεδο τὴν ψυχαγωγία τοῦ κοινοῦ καὶ τὸν πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Ἐφαρμόζεται ἡ τακτικὴ νὰ εἶναι συνεχῶς ἀπησχολημένο τὸ κοινὸ ὥστε νὰ μὴ μένη χρόνος γιὰ νὰ σκεφθῆ. Κατὰ τὸν Ἄλντους Χάξλεϋ, ὁ κόσμος αὐτὸς θὰ εἶναι «μία δικτατορία χωρὶς δάκρυα» ὅπου οἱ μᾶζες θὰ «λατρεύουν τὴν δουλεία τους».
2. Ἀποσιώπησις
Μὲ τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ φιλτράρονται οἱ εἰδήσεις καὶ οἱ πληροφορίες, ὥστε σημαντικὰ ἀποσπάσματα τῶν πραγματικῶν γεγονότων νὰ ἀποκρύπτωνται. Ἔτσι περνοῦν στὸν κόσμο τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων ποὺ τοὺς συμφέρει.
3. Γελοιοποίησις τῆς «ἐπικίνδυνης» πληροφορίας
Ἂν κάποιο σημαντικὸ γεγονός, (π.χ. οἱ ἐπιθέσεις τῆς 11ης/9 στὴν Νέα Ὑόρκη) δὲν «χωράει» στὶς ἐπίσημες ἐξηγήσεις ποὺ προωθοῦνται ἀπὸ τὰ "media", τότε μπαίνουν μπροστὰ οἱ μηχανισμοὶ ἐξευτελισμοῦ: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παραλλήλως προωθοῦν ὑπούλως στημένες ἐξωφρενικὲς θεωρίες (π.χ. ἐξωγήϊνοι), ὥστε νὰ ἐπιτείνουν τὴν σύγχυσι τοῦ κοινοῦ καὶ νὰ ἀκυρώνουν τὶς σοβαρὲς μαρτυρίες (π.χ. τὶς καταθέσεις τῶν μηχανικῶν ποὺ μιλοῦν γιὰ κατεδάφισι ἀπὸ μέσα τῶν Διδύμων Πύργων).
4. Κατασκευὴ «εἰδικῶν»
Προώθησις δικῶν τους ἐπιστημόνων καὶ ἐξωνημένων διανοουμένων σὲ θέσεις κλειδιὰ τοῦ δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητὲς πανεπιστημίου, διευθυντὲς ἰνστιτούτων), οἱ ὁποῖοι στηρίζονται ἀπὸ τὰ ἐπίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Στὴν χώρα μας, ὅπου διεξάγεται ἕνας ἀνελέητος ἰδεολογικὸς πόλεμος γιὰ ἐξόντωσι κάθε τι ἑλληνικοῦ, εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τῆς καταλήψεως πολλῶν πανεπιστημιακῶν θέσεων ἀπὸ καθηγητὲς τῆς ἐθνομηδενιστικῆς σχολῆς τὰ τελευταῖα 20 χρόνια, γιὰ νὰ πρωτοστατοῦν σήμερα στὴν διάλυσι τῆς Παιδείας καὶ στὸν ἀφελληνισμὸ τῆς Ἱστορίας.
Στὴν χώρα μας, ὅπου διεξάγεται ἕνας ἀνελέητος ἰδεολογικὸς πόλεμος γιὰ ἐξόντωσι κάθε τι ἑλληνικοῦ, εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τῆς καταλήψεως πολλῶν πανεπιστημιακῶν θέσεων ἀπὸ καθηγητὲς τῆς ἐθνομηδενιστικῆς σχολῆς τὰ τελευταῖα 20 χρόνια, γιὰ νὰ πρωτοστατοῦν σήμερα στὴν διάλυσι τῆς Παιδείας καὶ στὸν ἀφελληνισμὸ τῆς Ἱστορίας.
5. Λειτουργία προβοκάτσιας
Ὅταν μία κοινωνικὴ κατάστασις ἀρχίζει νὰ γίνεται ἀπειλητικὴ γι' αὐτοὺς (π.χ. ἀρχίζει νὰ ἀφυπνίζεται πατριωτικῶς ἢ κοινωνικῶς ὁ μέσος πολίτης), τότε προωθοῦν κάποιον δικόν τους ἄνθρωπο ἢ κίνημα γιὰ νὰ προλάβουν τοὺς πραγματικοὺς ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ καὶ νὰ σπείρουν τὴν παραπληροφόρησι. Ἄν, παρ' ὅλα αὐτὰ οἱ κοινωνικοὶ μηχανικοὶ ἀποτύχουν νὰ ἐπιβληθοῦν, τότε ἀρχίζει μία ἐπίθεσις ἡττοπαθείας καὶ δράσεως ἄλλων ἀχυρανθρώπων.
6. Διάσπασις τῆς προσοχῆς μὲ τὴν ὑπερπληροφόρησι
Ἂν κάποιο γεγονὸς τραβήξη τὴν προσοχὴ τοῦ κοινοῦ, οἱ κοινωνικοὶ μηχανικοὶ φροντίζουν ὥστε τὰ ΜΜΕ νὰ ἐπιμείνουν σὲ ἄχρηστες λεπτομέρειες καὶ στὴν ἀποπροσανατολιστικὴ παρουσίασί του. Ταυτοχρόνως σκηνοθετοῦν ἕνα ἄλλο γεγονὸς γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὴν προσοχὴ τοῦ κοινοῦ. Τὰ παραδείγματα στὴν Ἑλλάδα εἶναι πολλά.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙ: Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Ἡ ἀρχὴ τῆς νεοταξικῆς λογοκρισίας νὰ ἐξαφανίζη τὶς οὐσιαστικὲς πληροφορίες μέσα σὲ ἕναν κυκεῶνα ἀσημάντων πληροφοριῶν, ἐπιτρέπει στὴν νέου τύπου λογοκρισία νὰ ἐμφανίζεται πλουραλιστικὴ καὶ δημοκρατική. Αὐτὴ ἡ στρατηγικὴ ἐφαρμόζεται, κατ' ἀρχάς, στὰ τηλεοπτικὰ δελτία εἰδήσεων, τὴν βασικὴ πηγὴ ἐνημερώσεως τῶν πολιτῶν.
Ὅλοι οἱ ψυχολόγοι καὶ οἱ εἰδικοὶ τῆς νευρο-επιστήμης γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀπομνημόνευσις πληροφοριῶν ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο γίνεται καλλίτερα ὅταν αὐτὲς παρουσιάζωνται μὲ δομημένο τρόπο. Ὅμως, τὰ τηλεοπτικὰ δελτία εἰδήσεων κάνουν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο, ἀνακατεύοντας ἀνάρχως ἑτερόκλητα θέματα διαφορετικῆς σπουδαιότητος (λίγη πολιτική, ἀθλητικά, ἕνα κοινωνικὸ θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετὰ ξανὰ πολιτική, κ.ο.κ.). Ἔτσι εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ χειραγωγήσης ἕναν πληθυσμό...
Ἡ ἀληθινὴ ἐνημέρωσις παρέχεται πλέον ἀπὸ τὰ ἐναλλακτικά, εἰδικὰ ἔντυπα, τὰ ὁποῖα διαβάζονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ ὑποψιασμένους πολῖτες.
Στόχοι τῆς κατευθυνομένης ἐνημερώσεως:
• Ὁ ὁλοκληρωτικὸς ἔλεγχος τῶν ἀτόμων.
• Νὰ ἐμποδίζεται τὸ κοινὸ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ θέτη εὐφυῆ ἐρωτήματα γιὰ τὴν κατάστασί του καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο εἶναι ὀργανωμένη καὶ διευθύνεται ἡ κοινωνία.
• Νὰ γίνη πιὸ εὔκολα χειραγωγήσιμο τὸ κοινό, ἀποδυναμώνοντας τὴν ἀναλυτικὴ καὶ κριτική του ἱκανότητα.
• Ὁ ἠλεκτρονικὸς ἔλεγχος τῆς ψυχικῆς διαθέσεως καὶ τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ πληθυσμοῦ.
• Δυνατότης ἐπηρεασμοῦ ἑνὸς πλήθους, κάνοντάς το παθητικὸ ἤ, ἀντιθέτως, βίαιο ξαφνικά.
Τέτοιες δοκιμὲς ἔχουν γίνει στὴν Ρουάντα, στὸ Μπουρούντι, στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία καὶ τώρα στὸ Ἰράκ.
Ὅλοι οἱ ψυχολόγοι καὶ οἱ εἰδικοὶ τῆς νευρο-επιστήμης γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀπομνημόνευσις πληροφοριῶν ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο γίνεται καλλίτερα ὅταν αὐτὲς παρουσιάζωνται μὲ δομημένο τρόπο. Ὅμως, τὰ τηλεοπτικὰ δελτία εἰδήσεων κάνουν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο, ἀνακατεύοντας ἀνάρχως ἑτερόκλητα θέματα διαφορετικῆς σπουδαιότητος (λίγη πολιτική, ἀθλητικά, ἕνα κοινωνικὸ θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετὰ ξανὰ πολιτική, κ.ο.κ.). Ἔτσι εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ χειραγωγήσης ἕναν πληθυσμό...
Ἡ ἀληθινὴ ἐνημέρωσις παρέχεται πλέον ἀπὸ τὰ ἐναλλακτικά, εἰδικὰ ἔντυπα, τὰ ὁποῖα διαβάζονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ ὑποψιασμένους πολῖτες.
Στόχοι τῆς κατευθυνομένης ἐνημερώσεως:
• Ὁ ὁλοκληρωτικὸς ἔλεγχος τῶν ἀτόμων.
• Νὰ ἐμποδίζεται τὸ κοινὸ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ θέτη εὐφυῆ ἐρωτήματα γιὰ τὴν κατάστασί του καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο εἶναι ὀργανωμένη καὶ διευθύνεται ἡ κοινωνία.
• Νὰ γίνη πιὸ εὔκολα χειραγωγήσιμο τὸ κοινό, ἀποδυναμώνοντας τὴν ἀναλυτικὴ καὶ κριτική του ἱκανότητα.
• Ὁ ἠλεκτρονικὸς ἔλεγχος τῆς ψυχικῆς διαθέσεως καὶ τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ πληθυσμοῦ.
• Δυνατότης ἐπηρεασμοῦ ἑνὸς πλήθους, κάνοντάς το παθητικὸ ἤ, ἀντιθέτως, βίαιο ξαφνικά.
Τέτοιες δοκιμὲς ἔχουν γίνει στὴν Ρουάντα, στὸ Μπουρούντι, στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία καὶ τώρα στὸ Ἰράκ.
Πιλοτικὸ πρόγραμμα γιὰ κοινωνία Δυτικοῦ τύπου ἀποτελεῖ ἡ Ἑλλάς διότι ὅταν μπῆκε στὴν ΕΟΚ, ὁ Ἕλλην ἐθεωρεῖτο ἰδιαιτέρως ἀπείθαρχος καὶ πολιτικοποιημένος. Γι' αὐτὸ δόθηκαν καὶ συνεχίζουν νὰ κυκλοφοροῦν πολλὰ δισεκατομμύρια σὲ εὐρω-πακέτα καὶ ναρκω-δολλάρια, καὶ χτίστηκαν πολλὲς νεόπλουτες περιουσίες καὶ ἐπαύλεις γιὰ νὰ ἐλεγχθῆ τὸ μυαλὸ τῶν Νεοελλήνων...
Ἡ ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ ἔχει καταφέρει νὰ κατευθύνη τὴν κοινὴ γνώμη μέσῳ τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς τῶν ΜΜΕ, ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ 7-9 πολυεθνικὲς ἐπιχειρήσεις: τὶς Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, News Corporation/Fox τοῦ Μέρντοχ, General Electric/NBC, Universal/Seagram, Tele-Communications καὶ AT&T, καὶ Vivendi καὶ Bertelsman.
Σ' αὐτὲς ἀνήκουν ὅλα τὰ μεγάλα ἀμερικανικὰ κινηματογραφικὰ στούντιο, ὅλα τὰ τηλεοπτικὰ δίκτυα, περισσότερο ἀπὸ τὸ 80% τῆς παγκοσμίου μουσικῆς ἀγορᾶς, οἱ μεγαλύτεροι δορυφόροι ποὺ ἐκπέμπουν διεθνῶς, ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀγορᾶς τῶν ἐκδόσεων βιβλίων καὶ περιοδικῶν ποικίλης ὕλης, ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἐμπορικῶν καλωδιακῶν καναλιῶν στὶς ΗΠΑ καὶ διεθνῶς, καθὼς καὶ ἡ μερίδα τοῦ λέοντος τῆς εὐρωπαϊκῆς τηλεοράσεως...
Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Λὰνς Μπένετ, ὁ ὁποῖος διδάσκει πολιτικὲς ἐπιστῆμες στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Οὐάσιγκτων, στὸ βιβλίο του "The politics of Illusion" «Οἱ εἰδήσεις κατευθύνονται ἀπὸ δυνάμεις ποὺ δύσκολα συμβιβάζονται μὲ τὶς ἀνάγκες τῆς δημοκρατίας...»
«Μέσα ἀπὸ τὴν προσεκτικὴ προπαρασκευὴ τῶν μηνυμάτων, οἱ κυβερνητικοὶ ἀξιωματοῦχοι πετυχαίνουν συχνὰ νὰ ἐλέγχουν τὶς πληροφορίες ποὺ σχετίζονται μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα-κλειδιὰ τῶν εἰδησεογραφικῶν θεμάτων. Ὁ σκοπὸς φυσικὰ εἶναι ὁ ἔλεγχος τῶν πληροφοριῶν, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ σύνολο τῶν συστατικῶν μερῶν τῶν ἐκτυλισσομένων πραγματικῶν πολιτικῶν δραμάτων καὶ ἑπομένως ὁ ἔλεγχος τοῦ περιεχομένου ὅλων τῶν εἰδησεογραφικῶν θεμάτων, ποὺ ἔχουν γραφῆ γιὰ αὐτά» (Ἡ πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Ἀθῆναι 1999, σελ. 71-72, 178).
Ὁ Γάλλος θεωρητικὸς Ζὰν Μπωντριγιὰρ χρησιμοποιεῖ τὸν ὅρο «ὑπερπραγματικότης» ὡς ὑπόμνησι τοῦ γεγονότος ὅτι αὐτὸς ὁ ἀπόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικὸς κόσμος εἶναι ποὺ παρέχει ὅλο καὶ περισσότερο τὴν πρώτη ὕλη γιὰ τὴν σκέψι καὶ τὸ συναίσθημα.
Ἡ ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ ἔχει καταφέρει νὰ κατευθύνη τὴν κοινὴ γνώμη μέσῳ τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς τῶν ΜΜΕ, ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ 7-9 πολυεθνικὲς ἐπιχειρήσεις: τὶς Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, News Corporation/Fox τοῦ Μέρντοχ, General Electric/NBC, Universal/Seagram, Tele-Communications καὶ AT&T, καὶ Vivendi καὶ Bertelsman.
Σ' αὐτὲς ἀνήκουν ὅλα τὰ μεγάλα ἀμερικανικὰ κινηματογραφικὰ στούντιο, ὅλα τὰ τηλεοπτικὰ δίκτυα, περισσότερο ἀπὸ τὸ 80% τῆς παγκοσμίου μουσικῆς ἀγορᾶς, οἱ μεγαλύτεροι δορυφόροι ποὺ ἐκπέμπουν διεθνῶς, ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀγορᾶς τῶν ἐκδόσεων βιβλίων καὶ περιοδικῶν ποικίλης ὕλης, ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἐμπορικῶν καλωδιακῶν καναλιῶν στὶς ΗΠΑ καὶ διεθνῶς, καθὼς καὶ ἡ μερίδα τοῦ λέοντος τῆς εὐρωπαϊκῆς τηλεοράσεως...
Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Λὰνς Μπένετ, ὁ ὁποῖος διδάσκει πολιτικὲς ἐπιστῆμες στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Οὐάσιγκτων, στὸ βιβλίο του "The politics of Illusion" «Οἱ εἰδήσεις κατευθύνονται ἀπὸ δυνάμεις ποὺ δύσκολα συμβιβάζονται μὲ τὶς ἀνάγκες τῆς δημοκρατίας...»
«Μέσα ἀπὸ τὴν προσεκτικὴ προπαρασκευὴ τῶν μηνυμάτων, οἱ κυβερνητικοὶ ἀξιωματοῦχοι πετυχαίνουν συχνὰ νὰ ἐλέγχουν τὶς πληροφορίες ποὺ σχετίζονται μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα-κλειδιὰ τῶν εἰδησεογραφικῶν θεμάτων. Ὁ σκοπὸς φυσικὰ εἶναι ὁ ἔλεγχος τῶν πληροφοριῶν, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ σύνολο τῶν συστατικῶν μερῶν τῶν ἐκτυλισσομένων πραγματικῶν πολιτικῶν δραμάτων καὶ ἑπομένως ὁ ἔλεγχος τοῦ περιεχομένου ὅλων τῶν εἰδησεογραφικῶν θεμάτων, ποὺ ἔχουν γραφῆ γιὰ αὐτά» (Ἡ πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Ἀθῆναι 1999, σελ. 71-72, 178).
Ὁ Γάλλος θεωρητικὸς Ζὰν Μπωντριγιὰρ χρησιμοποιεῖ τὸν ὅρο «ὑπερπραγματικότης» ὡς ὑπόμνησι τοῦ γεγονότος ὅτι αὐτὸς ὁ ἀπόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικὸς κόσμος εἶναι ποὺ παρέχει ὅλο καὶ περισσότερο τὴν πρώτη ὕλη γιὰ τὴν σκέψι καὶ τὸ συναίσθημα.
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ
Ὅπως τὸ ἔχει θέσει εὐστόχως ὁ παλαιὸς Βρεττανὸς πρωθυπουργὸς Βενιαμὶν Ντισραέλι «Ὑπάρχουν τριῶν εἰδῶν ψεύδη: τὰ ψέμματα, τὰ χοντρὰ ψέμματα καὶ ἡ στατιστική».
Κόμματα καὶ πολιτικοί, ἐκδοτικὰ συγκροτήματα, τηλεοπτικοὶ σταθμοί, ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἑταιρειῶν ποὺ στηρίζουν τὴν ἐπιβίωσί τους στὴν ἐλεύθερη ἀγορά, παραγγέλλουν συχνὰ δημοσκοπήσεις, προσπαθῶντας νὰ ἐπηρεάσουν τὸν ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ὁ πολιτικὸς σύμβουλος Ρότζερ Ἄϊλ, κάποτε εὐφυολόγησε λέγοντας: «Ὅταν πεθάνω θέλω νὰ ξαναγυρίσω μὲ πραγματικὴ ἐξουσία. Θέλω νὰ ξανάρθω ὡς μέλος μίας ὁμάδας δημοσκοπήσεων». Μόνο στὴν Εὐρώπη ἐπενδύονται 8 δισ. εὐρὼ ἐτησίως, γιὰ νὰ σκιαγραφηθοῦν οἱ σκέψεις καὶ οἱ προθέσεις τῶν πολιτῶν.
Τὸ 2006, σὲ συνέδριο μὲ θέμα «Δημοσκοπήσεις καὶ Στατιστική», ποὺ πραγματοποίησε στὴν Κῶ τὸ Ε.Σ.Ι. (Ἑλληνικὸ Στατιστικὸ Ἰνστιτοῦτο), εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ἐξέθεσαν τὶς ἀνησυχίες τους σχετικῶς μὲ τὶς «θολὲς» διαδικασίες ὑπὸ τὶς ὁποῖες διενεργοῦνται πολλὲς δημοσκοπήσεις καὶ τὰ συμφέροντα ποὺ ἐξυπηρετοῦν.
Ὁ Κωνσταντῖνος Μπάσιος, ὑποψήφιος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀναφέρει στὸ ἄρθρο του «Ἡ πολιτικὴ δημοσκόπηση ὡς ἕνα ἀκόμα σύμπτωμα ἰδιαίτερης πολιτικῆς παθογένειας» τὰ σημεῖα ἐκεῖνα, ποὺ συχνὰ παραβλέπονται ἢ ἀποσιωπῶνται:
α) Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ καθορίζει ὅτι ἕνα συγκεκριμένο κι ὄχι κάποιο ἄλλο θέμα χρήζει σφυγμομετρήσεως;
β) Πῶς διατυπώνονται τὰ ἐρωτήματα, σὲ ποιά πράγματα δίδεται ἔμφασις καὶ μὲ ποιά σειρὰ ὑποβάλλονται σὲ αὐτοὺς ποὺ παίρνουν μέρος στὴν σφυγμομέτρησι;
γ) Πόσα πρόσωπα ἀπαρτίζουν τὸ δεῖγμα καὶ μὲ ποιά κριτήρια ἐπιλέγονται αὐτὰ τὰ πρόσωπα;
Ὡς πρὸς τὶς πολιτικὲς δημοσκοπήσεις, τὸ ἐκλογικὸ σῶμα μαθαίνει μόνο γιὰ τὶς δημόσιες καὶ ὄχι γιὰ τὶς μυστικές. Ἑπομένως, τὸ ἐπίμαχο σημεῖο εἶναι: γιατί κάποιος μὲ πληροφορεῖ γιὰ ἕνα θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο ἐγὼ δὲν ἔχω ἐνδιαφερθῆ; Προφανῶς διότι λέγοντάς μου ὅ,τι ἐκεῖνος θέλει, διαμορφώνει μία «βολικὴ» γιὰ ἐκεῖνον πραγματικότητα.
Ἡ «ἔρευνα ἀγορᾶς» ἀποτελεῖ ἄλλο ἕνα παγκόσμιο ὀλιγοπώλιο στὰ χέρια τῶν ἐπικυριάρχων. Τέσσερεις ἑταιρεῖες ἐλέγχουν τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς, χρησιμοποιῶντας πληθώρα ἐπωνυμιῶν: οἱ WPPGroup, McCann Ericsson, TNS καὶ Thomson Corporation. Οἱ 4 αὐτὲς ἀγγλοσαξονικὲς ἑταιρεῖες ὑπολογίζεται ὅτι ἐλέγχουν περὶ τὸ 90% τῆς ἑλληνικῆς ἀγορᾶς, συγκεντρώνοντας ὄγκο καὶ ποιότητα πληροφοριῶν καὶ ἀναλύσεων, ἀνὰ ἔτος, μεγαλύτερα ἀπὸ ὁποιαδήποτε κρατικὴ ὑπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ἐθνικῆς στατιστικῆς ὑπηρεσίας!
Κόμματα καὶ πολιτικοί, ἐκδοτικὰ συγκροτήματα, τηλεοπτικοὶ σταθμοί, ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἑταιρειῶν ποὺ στηρίζουν τὴν ἐπιβίωσί τους στὴν ἐλεύθερη ἀγορά, παραγγέλλουν συχνὰ δημοσκοπήσεις, προσπαθῶντας νὰ ἐπηρεάσουν τὸν ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ὁ πολιτικὸς σύμβουλος Ρότζερ Ἄϊλ, κάποτε εὐφυολόγησε λέγοντας: «Ὅταν πεθάνω θέλω νὰ ξαναγυρίσω μὲ πραγματικὴ ἐξουσία. Θέλω νὰ ξανάρθω ὡς μέλος μίας ὁμάδας δημοσκοπήσεων». Μόνο στὴν Εὐρώπη ἐπενδύονται 8 δισ. εὐρὼ ἐτησίως, γιὰ νὰ σκιαγραφηθοῦν οἱ σκέψεις καὶ οἱ προθέσεις τῶν πολιτῶν.
Τὸ 2006, σὲ συνέδριο μὲ θέμα «Δημοσκοπήσεις καὶ Στατιστική», ποὺ πραγματοποίησε στὴν Κῶ τὸ Ε.Σ.Ι. (Ἑλληνικὸ Στατιστικὸ Ἰνστιτοῦτο), εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ἐξέθεσαν τὶς ἀνησυχίες τους σχετικῶς μὲ τὶς «θολὲς» διαδικασίες ὑπὸ τὶς ὁποῖες διενεργοῦνται πολλὲς δημοσκοπήσεις καὶ τὰ συμφέροντα ποὺ ἐξυπηρετοῦν.
Ὁ Κωνσταντῖνος Μπάσιος, ὑποψήφιος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀναφέρει στὸ ἄρθρο του «Ἡ πολιτικὴ δημοσκόπηση ὡς ἕνα ἀκόμα σύμπτωμα ἰδιαίτερης πολιτικῆς παθογένειας» τὰ σημεῖα ἐκεῖνα, ποὺ συχνὰ παραβλέπονται ἢ ἀποσιωπῶνται:
α) Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ καθορίζει ὅτι ἕνα συγκεκριμένο κι ὄχι κάποιο ἄλλο θέμα χρήζει σφυγμομετρήσεως;
β) Πῶς διατυπώνονται τὰ ἐρωτήματα, σὲ ποιά πράγματα δίδεται ἔμφασις καὶ μὲ ποιά σειρὰ ὑποβάλλονται σὲ αὐτοὺς ποὺ παίρνουν μέρος στὴν σφυγμομέτρησι;
γ) Πόσα πρόσωπα ἀπαρτίζουν τὸ δεῖγμα καὶ μὲ ποιά κριτήρια ἐπιλέγονται αὐτὰ τὰ πρόσωπα;
Ὡς πρὸς τὶς πολιτικὲς δημοσκοπήσεις, τὸ ἐκλογικὸ σῶμα μαθαίνει μόνο γιὰ τὶς δημόσιες καὶ ὄχι γιὰ τὶς μυστικές. Ἑπομένως, τὸ ἐπίμαχο σημεῖο εἶναι: γιατί κάποιος μὲ πληροφορεῖ γιὰ ἕνα θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο ἐγὼ δὲν ἔχω ἐνδιαφερθῆ; Προφανῶς διότι λέγοντάς μου ὅ,τι ἐκεῖνος θέλει, διαμορφώνει μία «βολικὴ» γιὰ ἐκεῖνον πραγματικότητα.
Ἡ «ἔρευνα ἀγορᾶς» ἀποτελεῖ ἄλλο ἕνα παγκόσμιο ὀλιγοπώλιο στὰ χέρια τῶν ἐπικυριάρχων. Τέσσερεις ἑταιρεῖες ἐλέγχουν τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς, χρησιμοποιῶντας πληθώρα ἐπωνυμιῶν: οἱ WPPGroup, McCann Ericsson, TNS καὶ Thomson Corporation. Οἱ 4 αὐτὲς ἀγγλοσαξονικὲς ἑταιρεῖες ὑπολογίζεται ὅτι ἐλέγχουν περὶ τὸ 90% τῆς ἑλληνικῆς ἀγορᾶς, συγκεντρώνοντας ὄγκο καὶ ποιότητα πληροφοριῶν καὶ ἀναλύσεων, ἀνὰ ἔτος, μεγαλύτερα ἀπὸ ὁποιαδήποτε κρατικὴ ὑπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ἐθνικῆς στατιστικῆς ὑπηρεσίας!
ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER
Ἀποδεικνύεται, λοιπόν, ὅτι αὐτὰ ποὺ δὲν ξέρουμε εἶναι πολὺ πιὸ σημαντικὰ ἀπὸ τὸν ὄγκο τῶν σκουπιδο-πληροφοριῶν ποὺ μεταδίδονται. Ἡ κατοχὴ τῆς μυστικῆς γνώσεως ἰσοδυναμεῖ μὲ περισσότερη ἐξουσία καὶ τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὁ καλλίτερος ἔλεγχος τῶν μαζῶν. Κατ' ἀναλογίαν, στὸν βαθμὸ ποὺ ὅ,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σὲ ὅ,τι μαθαίνουμε, ἡ χειραγώγησις ἑνὸς νοὸς ἢ ἑνὸς ἔθνους ἀπὸ νόες, μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ μέσῳ τοῦ ἐλέγχου τῶν πληροφοριῶν.
Ἐπὶ πλέον, ἡ «κοινωνικὴ μηχανικὴ» (ἡ ἀνάλυσις καὶ ὁ αὐτοματισμὸς μίας κοινωνίας) ἀπαιτεῖ τὴν συσχέτισι μεγάλων ποσοτήτων σταθερῶς μεταβαλλομένων οἰκονομικῶν πληροφοριῶν (δεδομένων) καὶ γι' αὐτὸ χρειάζεται ἕνα ὑψηλῆς ταχύτητος σύστημα ψηφιακῆς ἐπεξεργασίας δεδομένων. Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ προηγηθῆ τῆς κοινωνίας καὶ νὰ προβλέψη πότε αὐτὴ θὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ συνθηκολογήση.
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ μία ἀπολύτως προβλέψιμη Οἰκονομία, τὰ μέλη τῶν χαμηλοτέρων τάξεων τῆς κοινωνίας πρέπει νὰ μποῦν ὑπὸ ἀπόλυτο ἔλεγχο: νὰ «ἐξημερωθοῦν», νὰ ἐκπαιδευθοῦν καὶ νὰ δεσμευθοῦν μὲ βάρη καὶ μακροχρόνια κοινωνικὰ καθήκοντα ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία, προτοῦ νὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναρωτηθοῦν γιὰ τὴν πραγματικὴ φύσι τῶν ἀγαθῶν καὶ νὰ ἀμφισβητήσουν τὸ σύστημα.
Γιὰ νὰ ἐξασφαλισθῆ μία τέτοια ὑπακοή, ἔπρεπε νὰ διαλυθοῦν οἱ παραδοσιακὲς οἰκογένειες τῶν μέσων καὶ κατωτέρων τάξεων, μέσα ἀπὸ τὴν ἐντατικοποίησι τῆς ἀπασχολήσεως καὶ τῶν δύο γονέων καὶ τὴν καθιέρωσι κρατικῶν κέντρων ὁλοήμερης ἀπασχολήσεως καὶ ἐκπαιδεύσεως τῶν παραμελημένων παιδιῶν τους.
Τὸ 2005, ἕνα μεγάλο ἐρευνητικὸ "consortium", χρηματοδοτούμενο ἀπὸ τὴν Ε.Ε., ξεκίνησε τὴν δημιουργία ἑνὸς καταλλήλου γιὰ προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικῶν ἀλληλεπιδράσεων, μὲ τὴν βοήθεια αὐτονόμων προγραμμάτων. Τὸ πρόγραμμα ὠνομάσθηκε "New Ties" καὶ ἔχει ὁλοκληρώσει τὴν πρώτη φᾶσι του. Μὲ τὴν συμμετοχὴ 5 μεγάλων εὐρωπαϊκῶν πανεπιστημίων, ἀνοίγει τὸν δρόμο σὲ προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακος ἀνθρωπίνων πληθυσμῶν ποὺ ἀναμένεται νὰ ἀκολουθήσουν τὰ ἑπόμενα 20 χρόνια, ὁπότε καὶ ἀναμένεται νὰ ἑκατονταπλασιασθῆ ἡ ἰσχὺς τῶν ὑπολογιστικῶν συστημάτων. Τότε θὰ εἶναι δυνατὴ μία ἀκόμη πιὸ ἄμεση συλλογὴ δεδομένων, σχεδὸν σὲ πραγματικὸ χρόνο, καθὼς ἑκατομμύρια αὐτόνομα προγράμματα θὰ εἶναι σὲ θέσι νὰ παρακολουθοῦν, νὰ καταγράφουν καὶ νὰ ταξινομοῦν πακτωλοὺς δεδομένων σχετικῶς μὲ τὶς ζωὲς τῶν πολιτῶν.
Ἂν ὁ χειρισμὸς τῶν μαζῶν καταστῆ δυνατός, τότε θὰ γίνη ἐφικτὴ σὲ μεγάλο βαθμὸ ἡ πρόβλεψις τῆς ἀγοραστικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ καθενός, ἀκόμη καὶ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα. Κατ' ἐπέκτασιν, μία κρατικὴ οἰκονομία μπορεῖ νὰ κατευθυνθῆ μὲ τὶς κατάλληλες πιέσεις, ἂν οἱ ἀντιδράσεις τῶν μαζῶν μποροῦν νὰ προβλεφθοῦν ἐγκαίρως, καὶ νὰ ἀκυρωθῆ ἐντελῶς ὁ ρόλος τοῦ κράτους ὡς διαμεσολαβητοῦ μεταξὺ ἰδιωτικῶν συμφερόντων.
Συμφώνως μὲ πρόσφατη μελέτη, ἕνα νέο πρόγραμμα μπορεῖ νὰ συνδυάση ἐγκεφαλικὴ δραστηριότητα μὲ ὀπτικὲς εἰκόνες, ἀλλὰ καὶ νὰ προβλέψη τί βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ἡ ἐν λόγῳ μελέτη προβάλλει ὡς πιθανόν, ὅτι κάποια μέρα οἱ ὑπολογιστὲς θὰ μποροῦν νὰ «διαβάζουν»τὸν ἐγκέφαλο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀναπλάθοντας ψηφιακῶς ἀναμνήσεις, ὄνειρα ἢ φαντασιώσεις.
Οἱ νευρο-επιστήμονες, ποὺ ἐρευνοῦν τὸν, σχεδὸν φουτουριστικό, κλάδο τῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, τὸ «Νευρομάρκετινγκ», γνωρίζουν ὅτι ὑπάρχουν συγκεκριμένες περιοχὲς τοῦ ἐγκεφάλου, ποὺ ἀποτελοῦν «ἀποθήκη» ὅλων ὅσων ἔχουμε μάθει, καθὼς καὶ τοῦ περιεχομένου τῶν φιλοδοξιῶν, τοῦ ἐγώ μας. Μία ἔντονη δραστηριότης στὸν ἀριστερὸ προμετωπιαῖο φλοιὸ μπορεῖ νὰ ὑπονοῆ ὅτι τὸ ὑποκείμενο ἕλκεται ἀπὸ τὴν εἰκόνα ἢ τὸ διαφημιστικὸ μήνυμα μίας φίρμας. Ἔτσι οἱ ἐρευνητὲς μποροῦν νὰ ποῦν ποιά μέρη τῶν διαφημιστικῶν μηνυμάτων ἀποθηκεύονται στὴν μακροπρόθεσμη μνήμη τῶν ἐξεταζομένων καὶ νὰ ἀνακαλύψουν τὸ πῶς τὸ μάρκετινγκ μπορεῖ νὰ σημαδέψη τὶς προτιμήσεις τοῦ νοὸς γιὰ προϊόντα καὶ πολιτικούς.
Ψυχολόγοι καὶ οἰκονομολόγοι χρησιμοποιοῦν ἐξελιγμένους σαρωτὲς τοῦ ἐγκεφάλου γιὰ νὰ προσδιορίσουν τοὺς μηχανισμοὺς κρίσεως, ποὺ ἀναπτύσσονται στὸ ὑποσυνείδητο καὶ στὸ ἀσυνείδητο. Οἱ μεγάλες ἑταιρεῖες καλλυντικῶν, ἐνδυμάτων, κινητῆς τηλεφωνίας, οἱ καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αὐτὰ τὰ ἐργαλεῖα ἐρεύνης τῆς ἐγκεφαλικῆς δραστηριότητος καὶ ἐπενδύουν στὶς μεθόδους αὐτές, προκειμένου νὰ ἐκλεπτύνουν τὴν διαφημιστική τους στρατηγική. Τὰ ποσά, ποὺ δαπανῶνται εἶναι κολοσσιαῖα. Κατὰ μία ἐκτίμησι, κάθε μέρα κυκλοφοροῦν 700 νέα προϊόντα, ἐνῷ συνολικῶς 2 ἑκατομμύρια μάρκες ἐπιζητοῦν τὴν προσοχὴ τοῦ καταναλωτοῦ.
Γιὰ νὰ ὑπάρξουν κέρδη μεταξὺ ὅλων αὐτῶν τῶν παρομοίων προϊόντων, οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πωλήσεων προσπαθοῦν νὰ ἐντυπώσουν ἕνα προϊὸν στὸ μυαλὸ τοῦ ἀγοραστοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, στὸν ἀνεπτυγμένο καπιταλιστικὸ κόσμο, ὁ μέσος ἐνήλικας καταναλωτὴς δέχεται 3.000 διαφημιστικὰ μηνύματα κατὰ μέσον ὅρο τὴν ἡμέρα (5πλάσιο ἀπ' ὅ,τι 20 χρόνια πρίν).
Ἐπὶ πλέον, ἡ «κοινωνικὴ μηχανικὴ» (ἡ ἀνάλυσις καὶ ὁ αὐτοματισμὸς μίας κοινωνίας) ἀπαιτεῖ τὴν συσχέτισι μεγάλων ποσοτήτων σταθερῶς μεταβαλλομένων οἰκονομικῶν πληροφοριῶν (δεδομένων) καὶ γι' αὐτὸ χρειάζεται ἕνα ὑψηλῆς ταχύτητος σύστημα ψηφιακῆς ἐπεξεργασίας δεδομένων. Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ προηγηθῆ τῆς κοινωνίας καὶ νὰ προβλέψη πότε αὐτὴ θὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ συνθηκολογήση.
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ μία ἀπολύτως προβλέψιμη Οἰκονομία, τὰ μέλη τῶν χαμηλοτέρων τάξεων τῆς κοινωνίας πρέπει νὰ μποῦν ὑπὸ ἀπόλυτο ἔλεγχο: νὰ «ἐξημερωθοῦν», νὰ ἐκπαιδευθοῦν καὶ νὰ δεσμευθοῦν μὲ βάρη καὶ μακροχρόνια κοινωνικὰ καθήκοντα ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία, προτοῦ νὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναρωτηθοῦν γιὰ τὴν πραγματικὴ φύσι τῶν ἀγαθῶν καὶ νὰ ἀμφισβητήσουν τὸ σύστημα.
Γιὰ νὰ ἐξασφαλισθῆ μία τέτοια ὑπακοή, ἔπρεπε νὰ διαλυθοῦν οἱ παραδοσιακὲς οἰκογένειες τῶν μέσων καὶ κατωτέρων τάξεων, μέσα ἀπὸ τὴν ἐντατικοποίησι τῆς ἀπασχολήσεως καὶ τῶν δύο γονέων καὶ τὴν καθιέρωσι κρατικῶν κέντρων ὁλοήμερης ἀπασχολήσεως καὶ ἐκπαιδεύσεως τῶν παραμελημένων παιδιῶν τους.
Τὸ 2005, ἕνα μεγάλο ἐρευνητικὸ "consortium", χρηματοδοτούμενο ἀπὸ τὴν Ε.Ε., ξεκίνησε τὴν δημιουργία ἑνὸς καταλλήλου γιὰ προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικῶν ἀλληλεπιδράσεων, μὲ τὴν βοήθεια αὐτονόμων προγραμμάτων. Τὸ πρόγραμμα ὠνομάσθηκε "New Ties" καὶ ἔχει ὁλοκληρώσει τὴν πρώτη φᾶσι του. Μὲ τὴν συμμετοχὴ 5 μεγάλων εὐρωπαϊκῶν πανεπιστημίων, ἀνοίγει τὸν δρόμο σὲ προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακος ἀνθρωπίνων πληθυσμῶν ποὺ ἀναμένεται νὰ ἀκολουθήσουν τὰ ἑπόμενα 20 χρόνια, ὁπότε καὶ ἀναμένεται νὰ ἑκατονταπλασιασθῆ ἡ ἰσχὺς τῶν ὑπολογιστικῶν συστημάτων. Τότε θὰ εἶναι δυνατὴ μία ἀκόμη πιὸ ἄμεση συλλογὴ δεδομένων, σχεδὸν σὲ πραγματικὸ χρόνο, καθὼς ἑκατομμύρια αὐτόνομα προγράμματα θὰ εἶναι σὲ θέσι νὰ παρακολουθοῦν, νὰ καταγράφουν καὶ νὰ ταξινομοῦν πακτωλοὺς δεδομένων σχετικῶς μὲ τὶς ζωὲς τῶν πολιτῶν.
Ἂν ὁ χειρισμὸς τῶν μαζῶν καταστῆ δυνατός, τότε θὰ γίνη ἐφικτὴ σὲ μεγάλο βαθμὸ ἡ πρόβλεψις τῆς ἀγοραστικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ καθενός, ἀκόμη καὶ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα. Κατ' ἐπέκτασιν, μία κρατικὴ οἰκονομία μπορεῖ νὰ κατευθυνθῆ μὲ τὶς κατάλληλες πιέσεις, ἂν οἱ ἀντιδράσεις τῶν μαζῶν μποροῦν νὰ προβλεφθοῦν ἐγκαίρως, καὶ νὰ ἀκυρωθῆ ἐντελῶς ὁ ρόλος τοῦ κράτους ὡς διαμεσολαβητοῦ μεταξὺ ἰδιωτικῶν συμφερόντων.
Συμφώνως μὲ πρόσφατη μελέτη, ἕνα νέο πρόγραμμα μπορεῖ νὰ συνδυάση ἐγκεφαλικὴ δραστηριότητα μὲ ὀπτικὲς εἰκόνες, ἀλλὰ καὶ νὰ προβλέψη τί βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ἡ ἐν λόγῳ μελέτη προβάλλει ὡς πιθανόν, ὅτι κάποια μέρα οἱ ὑπολογιστὲς θὰ μποροῦν νὰ «διαβάζουν»τὸν ἐγκέφαλο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀναπλάθοντας ψηφιακῶς ἀναμνήσεις, ὄνειρα ἢ φαντασιώσεις.
Οἱ νευρο-επιστήμονες, ποὺ ἐρευνοῦν τὸν, σχεδὸν φουτουριστικό, κλάδο τῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, τὸ «Νευρομάρκετινγκ», γνωρίζουν ὅτι ὑπάρχουν συγκεκριμένες περιοχὲς τοῦ ἐγκεφάλου, ποὺ ἀποτελοῦν «ἀποθήκη» ὅλων ὅσων ἔχουμε μάθει, καθὼς καὶ τοῦ περιεχομένου τῶν φιλοδοξιῶν, τοῦ ἐγώ μας. Μία ἔντονη δραστηριότης στὸν ἀριστερὸ προμετωπιαῖο φλοιὸ μπορεῖ νὰ ὑπονοῆ ὅτι τὸ ὑποκείμενο ἕλκεται ἀπὸ τὴν εἰκόνα ἢ τὸ διαφημιστικὸ μήνυμα μίας φίρμας. Ἔτσι οἱ ἐρευνητὲς μποροῦν νὰ ποῦν ποιά μέρη τῶν διαφημιστικῶν μηνυμάτων ἀποθηκεύονται στὴν μακροπρόθεσμη μνήμη τῶν ἐξεταζομένων καὶ νὰ ἀνακαλύψουν τὸ πῶς τὸ μάρκετινγκ μπορεῖ νὰ σημαδέψη τὶς προτιμήσεις τοῦ νοὸς γιὰ προϊόντα καὶ πολιτικούς.
Ψυχολόγοι καὶ οἰκονομολόγοι χρησιμοποιοῦν ἐξελιγμένους σαρωτὲς τοῦ ἐγκεφάλου γιὰ νὰ προσδιορίσουν τοὺς μηχανισμοὺς κρίσεως, ποὺ ἀναπτύσσονται στὸ ὑποσυνείδητο καὶ στὸ ἀσυνείδητο. Οἱ μεγάλες ἑταιρεῖες καλλυντικῶν, ἐνδυμάτων, κινητῆς τηλεφωνίας, οἱ καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αὐτὰ τὰ ἐργαλεῖα ἐρεύνης τῆς ἐγκεφαλικῆς δραστηριότητος καὶ ἐπενδύουν στὶς μεθόδους αὐτές, προκειμένου νὰ ἐκλεπτύνουν τὴν διαφημιστική τους στρατηγική. Τὰ ποσά, ποὺ δαπανῶνται εἶναι κολοσσιαῖα. Κατὰ μία ἐκτίμησι, κάθε μέρα κυκλοφοροῦν 700 νέα προϊόντα, ἐνῷ συνολικῶς 2 ἑκατομμύρια μάρκες ἐπιζητοῦν τὴν προσοχὴ τοῦ καταναλωτοῦ.
Γιὰ νὰ ὑπάρξουν κέρδη μεταξὺ ὅλων αὐτῶν τῶν παρομοίων προϊόντων, οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πωλήσεων προσπαθοῦν νὰ ἐντυπώσουν ἕνα προϊὸν στὸ μυαλὸ τοῦ ἀγοραστοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, στὸν ἀνεπτυγμένο καπιταλιστικὸ κόσμο, ὁ μέσος ἐνήλικας καταναλωτὴς δέχεται 3.000 διαφημιστικὰ μηνύματα κατὰ μέσον ὅρο τὴν ἡμέρα (5πλάσιο ἀπ' ὅ,τι 20 χρόνια πρίν).
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΙΣ
Ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ διαδικτύου, ὅπου μὲ ἐλάχιστα μέσα μπορεῖ ὁ καθένας νὰ ἀποκτήση δυνατότητα παγκοσμίου πληροφορήσεως, εἶναι ἕνα πείραμα κοινωνικῆς μηχανικῆς ἑπομένου ἐπιπέδου. Ἤδη, ἕνας μυστικὸς πόλεμος ἐξελίσσεται μέσα στὸν κυβερνοχῶρο. Ὄχι μὲ λογοκρισία, ἀλλὰ μὲ «δικαιωματικὸ ἔλεγχο» πληροφοριῶν καὶ ἀντιλήψεων (αὐτὸ κάνουν οἱ μηχανὲς ἀναζητήσεως) καὶ ἀκόμη πιὸ πλάγιες μεθόδους.
Τὸν Ἰούνιο εἴδαμε νὰ ξεσπᾷ στὴν Τεχεράνη ἡ μεγαλυτέρα λαϊκὴ ἐξέγερσις ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ ἐπανάστασι τοῦ 1979. Μετὰ τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ἀχμαντινετζάντ, ἡ ὁποία ἀμφισβητήθηκε ἐντέχνως ἀπὸ τὰ δυτικὰ ΜΜΕ, ὁ ἡγέτης τῆς ἀντιπολιτεύσεως Μὶρ Χουσεΐν Μουσαβί, ἐκάλεσε τοὺς ὀπαδούς του σὲ μαζικὲς διαδηλώσεις, ποὺ κατέληξαν σὲ ἄγριες συγκρούσεις μὲ τὴν ἀστυνομία. Ἡ κινητοποίησις ἐναντίον τοῦ καθεστῶτος πραγματοποιήθηκε ἔπειτα ἀπὸ μεγάλη ἐκστρατεία μέσῳ ἱστοσελίδων κοινωνικῆς δικτυώσεως ὅπως τὸ Twitter καὶ τὸ Facebook.
Νωρίτερα εἶχε πραγματοποιηθῆ ἕνα ἄλλο διαδικτυακὸ «ἀντάρτικο». Στὴν Μολδαβία, περίπου 20.000 διαδηλωτὲς ἀπαίτησαν τὴν προσάρτησι τῆς χώρας στὴν Ρουμανία καὶ τὴν Ε.Ε., μετὰ τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα τῆς 5ης Ἀπριλίου, ὅπου ὁ φιλορωσσικὸς κομμουνιστικὸς σχηματισμὸς τοῦ Βλαντιμὶρ Βορόνιν συνεκέντρωσε ἀκριβῶς τὸ 50% τῶν ψήφων. Ὑπὸ τὸ προφὶλ "pman" (τὰ ἀκρωνύμια τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς μολδαβικῆς πρωτευούσης Piata Marii Adunari Nationale) καὶ μὲ μία μέση ροὴ μέχρι καὶ 10 μηνυμάτων τὸ λεπτό, ὠργανώθηκε στὴν Μολδαβία ἕνα νεανικὸ πλῆθος, τὸ ὁποῖο ἦταν πληροφορημένο τόσο γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς διαδηλώσεως, ὅσο καὶ γιὰ τὶς ἀκριβεῖς κινήσεις τῆς ἀστυνομίας.
Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006, ἀποδιεβαθμίσθη στὶς ΗΠΑ ἡ Χάρτα Ἐπιχειρήσεων Πληροφοριῶν (Information Operations Roadmap), ἡ ὁποία εἶχε συνταχθῆ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2003 ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ ἀμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ καὶ σκιαγραφοῦσε τὴν νέα στρατηγικὴ τοῦ Πενταγώνου στὸ διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει ἐπαφὲς μὲ δημοσιογράφους σὲ ἠλεκτρονικὰ μέσα καὶ εἰδικοὺς ἠλεκτρονικῶν συστημάτων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐξαπολύουν ἐπιθέσεις σὲ ἐχθρικὰ συστήματα, καθὼς καὶ ψυχολογικὲς ἐπιχειρήσεις.
Μὲ πάνω ἀπὸ 1,3 δισ. ἀνθρώπους διαδικτυωμένους καὶ μὲ μαζικὴ συμμετοχὴ σὲ συνδέσμους κοινωνικῆς δικτυώσεως (Facebook 200 ἑκατ. χρῆστες, MySpace 125 ἑκατ. χρῆστες, Twitter 1,4 ἑκατ. tweets/ἡμέρα), θὰ ἦταν δύσκολο νὰ παρακαμφθοῦν οἱ δυνατότητες μίας τέτοιας δεξαμενῆς δεδομένων, τὰ ὁποῖα, σημειωτέον, δίδονται μὲ χαρακτηριστικὴ εὐκολία ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς χρῆστες.
Πρέπει νὰ ἀναφερθῆ, τέλος , ὅτι μετὰ ἀπὸ μία «χρυσὴ περίοδο» ἐλευθερίας στὸ διαδίκτυο -ποὺ ἀφέθηκε ἐσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου νὰ ἐντοπισθοῦν οἱ ἀντίθετες φωνὲς πρὸς τὴν «Νέα Τάξι» καὶ νὰ μελετηθοῦν οἱ τάσεις καὶ προθέσεις τῶν πολιτῶν- μεθοδεύεται τώρα ὁ ἀσφυκτικὸς ἔλεγχος ἀπὸ τὴν ἐλίτ, μέσῳ ἑνὸς παγκοσμίου πλέγματος νόμων.
Τὸν Ἰούνιο εἴδαμε νὰ ξεσπᾷ στὴν Τεχεράνη ἡ μεγαλυτέρα λαϊκὴ ἐξέγερσις ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ ἐπανάστασι τοῦ 1979. Μετὰ τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ἀχμαντινετζάντ, ἡ ὁποία ἀμφισβητήθηκε ἐντέχνως ἀπὸ τὰ δυτικὰ ΜΜΕ, ὁ ἡγέτης τῆς ἀντιπολιτεύσεως Μὶρ Χουσεΐν Μουσαβί, ἐκάλεσε τοὺς ὀπαδούς του σὲ μαζικὲς διαδηλώσεις, ποὺ κατέληξαν σὲ ἄγριες συγκρούσεις μὲ τὴν ἀστυνομία. Ἡ κινητοποίησις ἐναντίον τοῦ καθεστῶτος πραγματοποιήθηκε ἔπειτα ἀπὸ μεγάλη ἐκστρατεία μέσῳ ἱστοσελίδων κοινωνικῆς δικτυώσεως ὅπως τὸ Twitter καὶ τὸ Facebook.
Νωρίτερα εἶχε πραγματοποιηθῆ ἕνα ἄλλο διαδικτυακὸ «ἀντάρτικο». Στὴν Μολδαβία, περίπου 20.000 διαδηλωτὲς ἀπαίτησαν τὴν προσάρτησι τῆς χώρας στὴν Ρουμανία καὶ τὴν Ε.Ε., μετὰ τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα τῆς 5ης Ἀπριλίου, ὅπου ὁ φιλορωσσικὸς κομμουνιστικὸς σχηματισμὸς τοῦ Βλαντιμὶρ Βορόνιν συνεκέντρωσε ἀκριβῶς τὸ 50% τῶν ψήφων. Ὑπὸ τὸ προφὶλ "pman" (τὰ ἀκρωνύμια τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς μολδαβικῆς πρωτευούσης Piata Marii Adunari Nationale) καὶ μὲ μία μέση ροὴ μέχρι καὶ 10 μηνυμάτων τὸ λεπτό, ὠργανώθηκε στὴν Μολδαβία ἕνα νεανικὸ πλῆθος, τὸ ὁποῖο ἦταν πληροφορημένο τόσο γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς διαδηλώσεως, ὅσο καὶ γιὰ τὶς ἀκριβεῖς κινήσεις τῆς ἀστυνομίας.
Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006, ἀποδιεβαθμίσθη στὶς ΗΠΑ ἡ Χάρτα Ἐπιχειρήσεων Πληροφοριῶν (Information Operations Roadmap), ἡ ὁποία εἶχε συνταχθῆ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2003 ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ ἀμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ καὶ σκιαγραφοῦσε τὴν νέα στρατηγικὴ τοῦ Πενταγώνου στὸ διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει ἐπαφὲς μὲ δημοσιογράφους σὲ ἠλεκτρονικὰ μέσα καὶ εἰδικοὺς ἠλεκτρονικῶν συστημάτων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐξαπολύουν ἐπιθέσεις σὲ ἐχθρικὰ συστήματα, καθὼς καὶ ψυχολογικὲς ἐπιχειρήσεις.
Μὲ πάνω ἀπὸ 1,3 δισ. ἀνθρώπους διαδικτυωμένους καὶ μὲ μαζικὴ συμμετοχὴ σὲ συνδέσμους κοινωνικῆς δικτυώσεως (Facebook 200 ἑκατ. χρῆστες, MySpace 125 ἑκατ. χρῆστες, Twitter 1,4 ἑκατ. tweets/ἡμέρα), θὰ ἦταν δύσκολο νὰ παρακαμφθοῦν οἱ δυνατότητες μίας τέτοιας δεξαμενῆς δεδομένων, τὰ ὁποῖα, σημειωτέον, δίδονται μὲ χαρακτηριστικὴ εὐκολία ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς χρῆστες.
Πρέπει νὰ ἀναφερθῆ, τέλος , ὅτι μετὰ ἀπὸ μία «χρυσὴ περίοδο» ἐλευθερίας στὸ διαδίκτυο -ποὺ ἀφέθηκε ἐσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου νὰ ἐντοπισθοῦν οἱ ἀντίθετες φωνὲς πρὸς τὴν «Νέα Τάξι» καὶ νὰ μελετηθοῦν οἱ τάσεις καὶ προθέσεις τῶν πολιτῶν- μεθοδεύεται τώρα ὁ ἀσφυκτικὸς ἔλεγχος ἀπὸ τὴν ἐλίτ, μέσῳ ἑνὸς παγκοσμίου πλέγματος νόμων.
ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
Ἕνα ντοκουμέντο μὲ τίτλο «Σιωπηλὰ Ὅπλα γιὰ Ἀθόρυβους Πολέμους» (Silent Weapons for Quiet Wars), ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι μέρος ἑνὸς προσχεδιασμένου πολέμου κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος.
Ὁ «ἔλεγχος τοῦ κοινοῦ» ἐπιτυγχάνεται μέσῳ τῶν «σιωπηλῶν ὅπλων», ποὺ ἐφαρμόζονται στὰ ΜΜΕ καὶ στὰ σχολεῖα: «Τὸ κοινὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῆ αὐτὰ τὰ ὅπλα καὶ συνεπῶς δὲν μπορεῖ νὰ πιστέψη ὅτι δέχεται ἐπίθεσι καὶ χαλιναγωγεῖται ἀπὸ ἕνα ὅπλο... Ὅταν τὸ σιωπηλὸ ὅπλο ἐφαρμόζεται σταδιακῶς, τὸ κοινὸ προσαρμόζεται...».
Τὸ ντοκουμέντο αὐτό, ἀποτυπώνει τὶς πρῶτες φάσεις τοῦ Σχεδίου τῆς Παγκοσμίου Χειραγωγήσεως, εἶναι τὸ προϊὸν μίας ἐπιχειρήσεως μὲ τὸ ὄνομα "Operations Research", ποὺ ἀνεπτύχθη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γιὰ ἐπίθεσι κατὰ τῶν ἐχθρικῶν πληθυσμῶν, χρησιμοποιῶντας ἐργαλεῖα κοινωνικῆς μηχανικῆς καὶ ψυχολογικοῦ πολέμου. Συμφώνως μ' αὐτό, ἡ ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ ἀπεφάσισε τὸ 1954 νὰ ἐξαπολύση ἕναν «σιωπηλὸ πόλεμο» (ἀρχικῶς κατὰ τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ καὶ στὴν συνέχεια κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος), μὲ στόχο τὴν ἐγκαθίδρυσι μίας παγκοσμίου οἰκονομίας.
Τὸ ντοκουμέντο ἀναφέρεται «στὸν ἔλεγχο τῆς κοινωνίας μέσῳ τῆς ἀπειθαρχίας, τῆς ἀγνοίας, τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ, τῆς ἀποδιοργανώσεως καὶ τῆς συγχύσεως» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007).
Ἡ οὐσία τῶν στρατηγημάτων μπορεῖ, ἐπίσης, νὰ ἀναζητηθῆ σὲ μία μελέτη ἑνὸς "Think tank", ποὺ κυκλοφόρησε τὸ 1967, μὲ τὸν τίτλο "Report from Iron Mountain (Ἀναφορὰ ἀπὸ τὸ Σιδηροῦν Ὄρος). Τὸ ἔγγραφο ὑπαινίσσεται ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀμερικανικὸ ὑπουργεῖο ἀμύνης, ὅταν ὑπουργὸς ἦταν ὁ Ρόμπερτ Μακναμάρα, καὶ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸ ἰνστιτοῦτο Χάντσον, ποὺ τοποθετεῖται στὴν βᾶσι τοῦ Ἄϊρον Μάουνταιν στὸ "Croton on Hudson", στὴν Νέα Ὑόρκη. Τὸ ἰνστιτοῦτο Hudson ἵδρυσε καὶ διηύθυνε ὁ Χέρμαν Κάν, στέλεχος τῆς Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ὁ Μακναμάρα ὅσο καὶ ὁ Κὰν ἦσαν μέλη τοῦ πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων). Ὁ ὑποτιθέμενος στόχος ἦταν νὰ διερευνήση τρόπους γιὰ τὴν «σταθεροποίησι τῆς κοινωνίας».
Μία ἀνάγνωσις τῆς ἀναφορᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ λέξις «κοινωνία» χρησιμοποιεῖται ὡς συνώνυμο τῆς «παγκοσμίου κυβερνήσεως». Ἐπὶ πλέον, ἡ λέξις «σταθεροποίησις» χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια τῆς διατηρήσεως καὶ τῆς διαιωνίσεως τῶν ἐπικυριάρχων στὴν ἐξουσία καὶ στοὺς τρόπους νὰ ἐλέγχουν τοὺς πολῖτες καὶ νὰ ἀποτρέπουν τὴν ἐξέγερσί τους. Στὴν συνέχεια ἐξηγεῖ ὅτι πλησιάζουμε σ' ἕνα σημεῖο στὴν ἱστορία, ὅπου οἱ παλιὲς συνταγὲς ἐπιβολῆς, ὅπως ἦταν ὁ πόλεμος, ἴσως νὰ μὴ λειτουργοῦν. Τί ἄλλο λοιπὸν θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιήση ἡ παγκόσμιος ἐλὶτ γιὰ νὰ νομιμοποιήση καὶ νὰ διαιωνίση τὴν ἐξουσία της;
Ἡ ἀναφορὰ καταλήγει ὅτι ἕνα ὑποκατάστατο τοῦ πολέμου πρέπει νὰ πληροῖ τρεῖς προϋποθέσεις:
Ὁ «ἔλεγχος τοῦ κοινοῦ» ἐπιτυγχάνεται μέσῳ τῶν «σιωπηλῶν ὅπλων», ποὺ ἐφαρμόζονται στὰ ΜΜΕ καὶ στὰ σχολεῖα: «Τὸ κοινὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῆ αὐτὰ τὰ ὅπλα καὶ συνεπῶς δὲν μπορεῖ νὰ πιστέψη ὅτι δέχεται ἐπίθεσι καὶ χαλιναγωγεῖται ἀπὸ ἕνα ὅπλο... Ὅταν τὸ σιωπηλὸ ὅπλο ἐφαρμόζεται σταδιακῶς, τὸ κοινὸ προσαρμόζεται...».
Τὸ ντοκουμέντο αὐτό, ἀποτυπώνει τὶς πρῶτες φάσεις τοῦ Σχεδίου τῆς Παγκοσμίου Χειραγωγήσεως, εἶναι τὸ προϊὸν μίας ἐπιχειρήσεως μὲ τὸ ὄνομα "Operations Research", ποὺ ἀνεπτύχθη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γιὰ ἐπίθεσι κατὰ τῶν ἐχθρικῶν πληθυσμῶν, χρησιμοποιῶντας ἐργαλεῖα κοινωνικῆς μηχανικῆς καὶ ψυχολογικοῦ πολέμου. Συμφώνως μ' αὐτό, ἡ ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ ἀπεφάσισε τὸ 1954 νὰ ἐξαπολύση ἕναν «σιωπηλὸ πόλεμο» (ἀρχικῶς κατὰ τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ καὶ στὴν συνέχεια κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος), μὲ στόχο τὴν ἐγκαθίδρυσι μίας παγκοσμίου οἰκονομίας.
Τὸ ντοκουμέντο ἀναφέρεται «στὸν ἔλεγχο τῆς κοινωνίας μέσῳ τῆς ἀπειθαρχίας, τῆς ἀγνοίας, τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ, τῆς ἀποδιοργανώσεως καὶ τῆς συγχύσεως» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007).
Ἡ οὐσία τῶν στρατηγημάτων μπορεῖ, ἐπίσης, νὰ ἀναζητηθῆ σὲ μία μελέτη ἑνὸς "Think tank", ποὺ κυκλοφόρησε τὸ 1967, μὲ τὸν τίτλο "Report from Iron Mountain (Ἀναφορὰ ἀπὸ τὸ Σιδηροῦν Ὄρος). Τὸ ἔγγραφο ὑπαινίσσεται ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀμερικανικὸ ὑπουργεῖο ἀμύνης, ὅταν ὑπουργὸς ἦταν ὁ Ρόμπερτ Μακναμάρα, καὶ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸ ἰνστιτοῦτο Χάντσον, ποὺ τοποθετεῖται στὴν βᾶσι τοῦ Ἄϊρον Μάουνταιν στὸ "Croton on Hudson", στὴν Νέα Ὑόρκη. Τὸ ἰνστιτοῦτο Hudson ἵδρυσε καὶ διηύθυνε ὁ Χέρμαν Κάν, στέλεχος τῆς Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ὁ Μακναμάρα ὅσο καὶ ὁ Κὰν ἦσαν μέλη τοῦ πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων). Ὁ ὑποτιθέμενος στόχος ἦταν νὰ διερευνήση τρόπους γιὰ τὴν «σταθεροποίησι τῆς κοινωνίας».
Μία ἀνάγνωσις τῆς ἀναφορᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ λέξις «κοινωνία» χρησιμοποιεῖται ὡς συνώνυμο τῆς «παγκοσμίου κυβερνήσεως». Ἐπὶ πλέον, ἡ λέξις «σταθεροποίησις» χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια τῆς διατηρήσεως καὶ τῆς διαιωνίσεως τῶν ἐπικυριάρχων στὴν ἐξουσία καὶ στοὺς τρόπους νὰ ἐλέγχουν τοὺς πολῖτες καὶ νὰ ἀποτρέπουν τὴν ἐξέγερσί τους. Στὴν συνέχεια ἐξηγεῖ ὅτι πλησιάζουμε σ' ἕνα σημεῖο στὴν ἱστορία, ὅπου οἱ παλιὲς συνταγὲς ἐπιβολῆς, ὅπως ἦταν ὁ πόλεμος, ἴσως νὰ μὴ λειτουργοῦν. Τί ἄλλο λοιπὸν θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιήση ἡ παγκόσμιος ἐλὶτ γιὰ νὰ νομιμοποιήση καὶ νὰ διαιωνίση τὴν ἐξουσία της;
Ἡ ἀναφορὰ καταλήγει ὅτι ἕνα ὑποκατάστατο τοῦ πολέμου πρέπει νὰ πληροῖ τρεῖς προϋποθέσεις:
α) νὰ εἶναι οἰκονομικῶς πολυέξοδο,
β) νὰ ἀντιπροσωπεύη μία ἀξιόπιστη ἀπειλὴ μεγάλου μεγέθους, καὶ
γ) νὰ παρέχη μία λογικὴ δικαιολογία ποὺ θὰ ἐξυπηρετῆ τὴν ἐξουσία.
Συνεπῶς, πρέπει νὰ βρεθῆ ἕνας νέος ἐχθρὸς ποὺ θὰ ἀπειλῆ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ἡ προοπτικὴ νὰ κυριευθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ αὐτὸ ἡ ἀνθρωπότης θὰ πρέπη νὰ εἶναι πιὸ τρομακτικὴ κι ἀπ' τὸν ἴδιο τὸν πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ἰούνιος -Ἰούλιος 2008).
Τὰ διάφορα σενάρια ποὺ ἔχουν ἐπεξεργασθῆ τὰ στρατηγήματα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς τῆς «Νέας Τάξεως» στηρίζονται στὰ μοντέλα τοῦ «Σόκ». Ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ '40, οἱ ἐξελίξεις στὴν Ψυχιατρικὴ μὲ τὴν χρῆσι τοῦ ἠλεκτροσὸκ εἶχαν κάνει τοὺς γιατροὺς νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι σὲ θέσι νὰ «καθαρίσουν» ἐντελῶς τὸ μυαλὸ τῶν πασχόντων: Ἐπηρεάζουμε τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁδηγοῦμε στὴν ὑπακοή! Ἀλλὰ οἱ τεχνικὲς αὐτὲς δὲν λειτουργοῦν μόνο σὲ μεμονωμένα ἄτομα. Μποροῦν νὰ λειτουργήσουν σὲ ὁλόκληρες κοινωνίες. Ἕνα συλλογικὸ τραῦμα, ἕνας πόλεμος, μία φυσικὴ καταστροφή, μία τρομακτικὴ ἐνέργεια μᾶς φέρνει ὅλους σὲ κατάστασι σόκ.
Στὸ βιβλίο της "The Shock Doctrine", ἡ Καναδὴ δημοσιογράφος καὶ ἀκτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν ἀποδεικνύει μὲ τεκμηριωμένο τρόπο πῶς οἱ ἀμερικανικὲς πολιτικὲς τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς» ἔφθασαν νὰ κυριαρχοῦν στὸν κόσμο μέσῳ τῆς προγραμματισμένης ἐκμεταλλεύσεως καὶ καταστροφῆς ἀνθρώπων καὶ χωρῶν.
Ἡ θεωρία τῆς Κλάϊν περιγράφει τὶς διασυνδέσεις μεταξὺ τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς, τοῦ πολέμου ὑπὸ τὸ δόγμα «Σὸκ καὶ Δέος» καὶ τῶν χρηματοδοτουμένων ἀπὸ τὶς Μυστικὲς Ὑπηρεσίες πειραμάτων μὲ ἠλεκτροσόκ, ἀποδεικνύοντας μὲ καθηλωτικὲς λεπτομέρειες τὸ πῶς, πολὺ γνωστὰ γεγονότα τῆς σύγχρονης ἱστορίας ἦσαν ἐσκεμμένες ἐφαρμογὲς τοῦ «Δόγματος τοῦ Σόκ».
Τὰ διάφορα μοντέλα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς τοῦ «παγκοσμίου τρόμου» περιλαμβάνουν:
• Τὸ σενάριο τῆς παγκοσμίου τρομοκρατίας, στὸ ὁποῖο ἔχουμε ἀναφερθῆ ἐπανειλημμένως.
• Τὸ σενάριο τῆς παγκοσμίου ἐπιδημίας
Συνεπῶς, πρέπει νὰ βρεθῆ ἕνας νέος ἐχθρὸς ποὺ θὰ ἀπειλῆ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ἡ προοπτικὴ νὰ κυριευθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ αὐτὸ ἡ ἀνθρωπότης θὰ πρέπη νὰ εἶναι πιὸ τρομακτικὴ κι ἀπ' τὸν ἴδιο τὸν πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ἰούνιος -Ἰούλιος 2008).
Τὰ διάφορα σενάρια ποὺ ἔχουν ἐπεξεργασθῆ τὰ στρατηγήματα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς τῆς «Νέας Τάξεως» στηρίζονται στὰ μοντέλα τοῦ «Σόκ». Ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ '40, οἱ ἐξελίξεις στὴν Ψυχιατρικὴ μὲ τὴν χρῆσι τοῦ ἠλεκτροσὸκ εἶχαν κάνει τοὺς γιατροὺς νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι σὲ θέσι νὰ «καθαρίσουν» ἐντελῶς τὸ μυαλὸ τῶν πασχόντων: Ἐπηρεάζουμε τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁδηγοῦμε στὴν ὑπακοή! Ἀλλὰ οἱ τεχνικὲς αὐτὲς δὲν λειτουργοῦν μόνο σὲ μεμονωμένα ἄτομα. Μποροῦν νὰ λειτουργήσουν σὲ ὁλόκληρες κοινωνίες. Ἕνα συλλογικὸ τραῦμα, ἕνας πόλεμος, μία φυσικὴ καταστροφή, μία τρομακτικὴ ἐνέργεια μᾶς φέρνει ὅλους σὲ κατάστασι σόκ.
Στὸ βιβλίο της "The Shock Doctrine", ἡ Καναδὴ δημοσιογράφος καὶ ἀκτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν ἀποδεικνύει μὲ τεκμηριωμένο τρόπο πῶς οἱ ἀμερικανικὲς πολιτικὲς τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς» ἔφθασαν νὰ κυριαρχοῦν στὸν κόσμο μέσῳ τῆς προγραμματισμένης ἐκμεταλλεύσεως καὶ καταστροφῆς ἀνθρώπων καὶ χωρῶν.
Ἡ θεωρία τῆς Κλάϊν περιγράφει τὶς διασυνδέσεις μεταξὺ τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς, τοῦ πολέμου ὑπὸ τὸ δόγμα «Σὸκ καὶ Δέος» καὶ τῶν χρηματοδοτουμένων ἀπὸ τὶς Μυστικὲς Ὑπηρεσίες πειραμάτων μὲ ἠλεκτροσόκ, ἀποδεικνύοντας μὲ καθηλωτικὲς λεπτομέρειες τὸ πῶς, πολὺ γνωστὰ γεγονότα τῆς σύγχρονης ἱστορίας ἦσαν ἐσκεμμένες ἐφαρμογὲς τοῦ «Δόγματος τοῦ Σόκ».
Τὰ διάφορα μοντέλα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς τοῦ «παγκοσμίου τρόμου» περιλαμβάνουν:
• Τὸ σενάριο τῆς παγκοσμίου τρομοκρατίας, στὸ ὁποῖο ἔχουμε ἀναφερθῆ ἐπανειλημμένως.
• Τὸ σενάριο τῆς παγκοσμίου ἐπιδημίας
Ἡ πρόβα μὲ τὴν γρίππη τῶν πτηνῶν ἀρχικῶς, καὶ τὸν ἰὸ Η1Ν1 σήμερα, ἔχει τροφοδοτήσει τοὺς «Ἐπικυριάρχους» μὲ πλῆθος συμπερασμάτων γιὰ τὶς ἀντιδράσεις πολιτῶν, ὀργανισμῶν, κυβερνήσεων καὶ ΜΜΕ σὲ ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο.
• Τὸ σενάριο τῶν φυσικῶν καταστροφῶν
• Τὸ σενάριο τῶν φυσικῶν καταστροφῶν
Ὅπως περιγράφει ἡ Ναόμι Κλάϊν, ὅταν ταξίδεψε γιὰ ρεπορτὰζ στὴν Κεϋλάνη (Σρὶ Λάνκα) μετὰ τὸ καταστροφικὸ τσουνάμι, ἔγινε μάρτυς μίας ἐξωφρενικῆς καταστάσεως: ξένοι ἐπενδυτές-ἁρπακτικὰ καὶ διεθνεῖς τοκογλύφοι εἶχαν συνασπισθῆ γιὰ νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀτμόσφαιρα πανικοῦ, ὥστε νὰ «βάλουν στὸ χέρι» ὅλη τὴν ἀκτογραμμὴ μὲ τὶς πανέμορφες παραλίες, ἀπαγορεύοντας στὶς χιλιάδες οἰκογένειες τῶν ψαράδων ποὺ ζοῦσαν πατροπαράδοτα ἐκεῖ, νὰ κτίσουν ξανὰ τὰ σπίτια τους.
Τὴν ἑπομένη φορὰ στὴν Νέα Ὀρλεάνη, ἦταν πλέον ὁλοφάνερο ὅτι τὸ σύστημα ἐκμεταλλεύεται τὶς καταστάσεις «συλλογικοῦ τραύματος» γιὰ νὰ προωθήση ριζικὲς κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς ἀλλαγές. Ἡ κρίσις, ποὺ ἀκολούθησε τὸ πέρασμα τοῦ τυφῶνος «Κατρίνα» ἀπὸ τὴν Νέα Ὀρλεάνη, θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ ἀποτελῆ τὸ σημαντικώτερο πείραμα κοινωνικῆς μηχανικῆς.
• Τὸ σενάριο τῆς περιβαλλοντικῆς κρίσεως
Τὴν ἑπομένη φορὰ στὴν Νέα Ὀρλεάνη, ἦταν πλέον ὁλοφάνερο ὅτι τὸ σύστημα ἐκμεταλλεύεται τὶς καταστάσεις «συλλογικοῦ τραύματος» γιὰ νὰ προωθήση ριζικὲς κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς ἀλλαγές. Ἡ κρίσις, ποὺ ἀκολούθησε τὸ πέρασμα τοῦ τυφῶνος «Κατρίνα» ἀπὸ τὴν Νέα Ὀρλεάνη, θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ ἀποτελῆ τὸ σημαντικώτερο πείραμα κοινωνικῆς μηχανικῆς.
• Τὸ σενάριο τῆς περιβαλλοντικῆς κρίσεως
Τὸ ἄλλο σενάριο ἀποτελεσματικῆς παγκοσμίου ἀπειλῆς ἦταν ἡ μόλυνσις τοῦ περιβάλλοντος. Αὐτὸ θεωρήθηκε ὅτι ἦταν πιθανώτερο νὰ ἐπιτύχη διότι μποροῦσε νὰ συνδεθῆ μὲ ὁρατὲς καταστάσεις, ὅπως ἡ αἰθαλομίχλη καὶ ἡ μόλυνσις τῶν ὑδάτων. Μποροῦσαν νὰ γίνωνται προβλέψεις, ποὺ θὰ ἔδειχναν ὅτι πλησιάζει τὸ τέλος τῆς Γῆς, καὶ θὰ ἦταν τόσο τρομακτικὸ ὅσο κι ἕνας πυρηνικὸς πόλεμος. Ἡ ἀκρίβεια αὐτῶν τῶν προβλέψεων δὲν ἦταν τὸ ζητούμενο. Σκοπός τους θὰ ἦταν νὰ τρομοκρατήσουν κι ὄχι νὰ ἐνημερώσουν. Οἱ μᾶζες θὰ δεχθοῦν πιὸ πρόθυμα τὴν πτῶσι τοῦ βιοτικοῦ τους ἐπιπέδου, τὴν αὔξησι τῶν φόρων καὶ τὴν γραφειοκρατία, μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι «εἶναι τὸ τίμημα ποὺ πρέπει νὰ πληρώσουμε, γιὰ νὰ σώσουμε τὴν Μητέρα Γῆ».
• Τὸ σενάριο τῆς διατροφικῆς κρίσεως
• Τὸ σενάριο τῆς διατροφικῆς κρίσεως
Στὶς 2 Ἀπριλίου τοῦ 2008, ὁ πρόεδρος τῆς Παγκοσμίου Τραπέζης (World Bank), Robert Zoellick, ἐξέφρασε τὴν ἀνησυχία του γιὰ τὴν ἄνοδο τῶν τιμῶν τῶν τροφίμων σὲ 33 χῶρες, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήση σὲ κοινωνικὲς ἀναταραχές. Τὰ στοιχεῖα, ποὺ βγῆκαν στὸ φῶς ἔκαναν τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ προγράμματος "World Food" τοῦ ΟΗΕ νὰ ἀποκαλέσουν τὴν κρίσι «σιωπηλὸ τσουνάμι».
Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὁ οἰκονομικὸς ἀναλυτὴς William Blum μίλησε ξεκάθαρα γιὰ μία παγκόσμια οἰκονομικὴ ἐλὶτ ποὺ παίρνει ὅλες τὶς σημαντικὲς ἀποφάσεις μὲ κριτήριο τὸν φόβο καὶ τὴν ἀπληστία.
• Τὸ σενάριο τῆς ἐνεργειακῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσεως
Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὁ οἰκονομικὸς ἀναλυτὴς William Blum μίλησε ξεκάθαρα γιὰ μία παγκόσμια οἰκονομικὴ ἐλὶτ ποὺ παίρνει ὅλες τὶς σημαντικὲς ἀποφάσεις μὲ κριτήριο τὸν φόβο καὶ τὴν ἀπληστία.
• Τὸ σενάριο τῆς ἐνεργειακῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσεως
Ὅταν ἡ τιμὴ τοῦ πετρελαίου εἶχε φθάσει 147 δολλάρια τὸ βαρέλι, κανεὶς δὲν περίμενε ὅτι θὰ ἔπεφτε κάτω ἀπὸ τὰ 50 δολλάρια. Μήπως ἡ διεθνὴς τιμὴ τοῦ πετρελαίου ἔπρεπε νὰ πέση γιὰ νὰ «μελετηθοῦν» χωρὶς «ἐξωτερικὲς» ἐπιρροὲς καὶ ἀνεξαρτήτως μίας γενικευμένης οἰκονομικῆς κρίσεως;
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ φαίνονται νὰ ἔχουν ἐσωτερικὴ πληροφόρησι (ὁ τηλεοπτικὸς ἀναλυτὴς Jim Cramer), ἀνέφερε στὶς 6 Ὀκτωβρίου σὲ τηλεοπτικὴ συνέντευξι, ὅτι τὸ ἑπόμενο βῆμα (στὸ σενάριο τῆς μεθοδευμένης κοινωνικῆς ἀποδομήσεως) θὰ εἶναι νὰ σταματήσουν νὰ ἐφοδιάζωνται μὲ χρήματα τὰ τερματικὰ τῶν τραπεζῶν (τὰ ATM).
• Τὸ σενάριο τῆς ἐξωγήϊνης ἀπειλῆς
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ φαίνονται νὰ ἔχουν ἐσωτερικὴ πληροφόρησι (ὁ τηλεοπτικὸς ἀναλυτὴς Jim Cramer), ἀνέφερε στὶς 6 Ὀκτωβρίου σὲ τηλεοπτικὴ συνέντευξι, ὅτι τὸ ἑπόμενο βῆμα (στὸ σενάριο τῆς μεθοδευμένης κοινωνικῆς ἀποδομήσεως) θὰ εἶναι νὰ σταματήσουν νὰ ἐφοδιάζωνται μὲ χρήματα τὰ τερματικὰ τῶν τραπεζῶν (τὰ ATM).
• Τὸ σενάριο τῆς ἐξωγήϊνης ἀπειλῆς
Ἡ εἰσβολὴ ἐξωγήϊνων ἀπὸ τὸ Διάστημα ἄρχισε νὰ ἐξετάζεται σοβαρὰ μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου καὶ φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχουν ἤδη γίνει πειράματα μέσα σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο. Ὅμως, ἡ ἀντίδρασις τοῦ κοινοῦ δὲν ἦταν ἐντελῶς προβλέψιμη, ἐπειδὴ ἡ ἀπειλὴ δὲν ἦταν τόσο «ἀξιόπιστη».
Ὡστόσο, μία συγκλονιστικὴ εἰσβολὴ ἐξωγήϊνων ποὺ θὰ δείξη ἡ τηλεόρασις -ἀκόμη κι ἂν πρόκειται γιὰ κατασκευασμένη μὲ ὑψηλῆς τεχνολογίας γραφικὰ ἢ προβολὲς λέϊζερ στὸν οὐρανό- μπορεῖ νὰ σπρώξη ὅλα τὰ κράτη στὴν ἀγκαλιὰ τῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία, ὑποτίθεται, θὰ προστατεύση τὴν γῆ ἀπὸ τὴν εἰσβολή. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἂν οἱ ἐξωγήϊνοι παρουσιάζονταν ὡς «φιλικῶς διακείμενοι» θὰ ὑπῆρχε ἕνα ἐναλλακτικὸ σενάριο ποὺ θὰ προέβλεπε τὸν σχηματισμὸ παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία θὰ ἐκπροσωποῦσε τὸ ἑνωμένο ἀνθρώπινο γένος σὲ ἕνα εἶδος γαλαξιακῆς ὁμοσπονδίας.
Σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὀργιάζουν ἤδη οἱ φῆμες στὸ διαδίκτυο ὅτι τὴν περίοδο ἀπονομῆς τοῦ Νόμπελ Εἰρήνης στὸν Μπαρὰκ Ὀμπάμα, ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος θὰ προβῆ σὲ δηλώσεις, μαζὶ μὲ τὴν NASA, περὶ ἐξωγήϊνης παρουσίας.
Ὡστόσο, μία συγκλονιστικὴ εἰσβολὴ ἐξωγήϊνων ποὺ θὰ δείξη ἡ τηλεόρασις -ἀκόμη κι ἂν πρόκειται γιὰ κατασκευασμένη μὲ ὑψηλῆς τεχνολογίας γραφικὰ ἢ προβολὲς λέϊζερ στὸν οὐρανό- μπορεῖ νὰ σπρώξη ὅλα τὰ κράτη στὴν ἀγκαλιὰ τῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία, ὑποτίθεται, θὰ προστατεύση τὴν γῆ ἀπὸ τὴν εἰσβολή. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἂν οἱ ἐξωγήϊνοι παρουσιάζονταν ὡς «φιλικῶς διακείμενοι» θὰ ὑπῆρχε ἕνα ἐναλλακτικὸ σενάριο ποὺ θὰ προέβλεπε τὸν σχηματισμὸ παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία θὰ ἐκπροσωποῦσε τὸ ἑνωμένο ἀνθρώπινο γένος σὲ ἕνα εἶδος γαλαξιακῆς ὁμοσπονδίας.
Σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὀργιάζουν ἤδη οἱ φῆμες στὸ διαδίκτυο ὅτι τὴν περίοδο ἀπονομῆς τοῦ Νόμπελ Εἰρήνης στὸν Μπαρὰκ Ὀμπάμα, ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος θὰ προβῆ σὲ δηλώσεις, μαζὶ μὲ τὴν NASA, περὶ ἐξωγήϊνης παρουσίας.
ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Ὅπως ἐπισημαίνει, ἐπίσης, ὁ ἐπίτιμος καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων στὸ Πανεπιστήμιο Χάουαρντ, Νικόλαος Σταύρου, «Οἱ ἀήθεις ἐλὶτ τῶν μάνατζερ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐντὸς κι ἐκτὸς κυβερνήσεως, εἶναι σίγουρες ὅτι μία φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεῖ νὰ ὁδηγηθῆ μέσῳ σὸκ στὴν συμμόρφωσι, μόνο ἐὰν ἡ κριτικὴ σκέψις δὲν ἀναμιχθῆ στὶς προσχεδιασμένες σκευωρίες. Καὶ ἐλάχιστοι ἄνθρωποι θέτουν ἐρωτήματα σὲ μία ἀτμόσφαιρα κρίσεως. Τελικῶς, ὅλες οἱ κρίσεις -εἴτε πρόκειται γιὰ χρηματοπιστωτικὲς ληστεῖες ὑψηλῆς τεχνολογίας, εἴτε γιὰ τυφῶνες, τσουνάμι ἢ πολέμους- μποροῦν νὰ μετατραποῦν σὲ εὐκαιρίες, συνήθως γιὰ ἐκείνους ποὺ τὶς προεκάλεσαν» (Ν. Σταύρου, «Ἡ ἀποδόμησις τῶν ἐθνῶν» Ἐλευθεροτυπία 18/7/09)(«ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ», ΤΟ «MOTO» ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ).
Ἡ πρόσφατη ἑλληνικὴ ἱστορία ἀποτυπώνει ἀνάγλυφα τὴν ἐμπειρία τοῦ «Δόγματος τοῦ Σόκ», ὅπως αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζεται εἴτε μὲ αὐταρχικές, εἴτε μὲ «δημοκρατικὲς» ἐκδοχὲς τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς. Τὸ στρεβλὸ μοντέλο ἀναπτύξεως τοῦ μεταπολεμικοῦ καπιταλισμοῦ τῶν ἐργολάβων καὶ τῆς ἁρπαχτῆς, γεννήθηκε μέσα στὸ μετεμφυλιοπολεμικὸ καθεστὼς καὶ γιγαντώθηκε στὴν περίοδο τῆς χούντας. Στὴν μεταπολίτευσι συνεχίσθηκε ἡ χωροταξικὴ ἀναρχία καὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ περιβαλλοντικὴ καταστροφή.
Τὸ σὸκ τοῦ πολέμου καὶ τῆς εἰσβολῆς στὴν Κύπρο ἔγινε ἀφορμὴ γιὰ τὴν παράδοσι τῆς οἰκονομίας τοῦ νησιοῦ στὸ πολυεθνικὸ «οἰκονομικὸ θαῦμα», μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἄμβλυνσι τῶν συνειδήσεων καὶ τὴν ἐλαχιστοποίησι τῶν ἀντιστάσεων.
Στὴν Ἑλλάδα, τὸ σὸκ τῆς γρήγορης ἐντάξεως στὴν ΕΟΚ χωρὶς σχεδιασμό, καὶ ἀργότερα, τῆς πλήρους παραδόσεως στὴν ΟΝΕ καὶ στὸ εὐρὼ κατέστρεψαν τοὺς βασικοὺς τομεῖς τῆς Οἰκονομίας (ἀποβιομηχάνισις, πτῶσις ἐξαγωγῶν, περιορισμὸς ἀγροτικῆς παραγωγῆς) καὶ περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα τοῦ λαοῦ. Ἀκολούθησε τὸ σὸκ ἀθρόας εἰσροῆς μεταναστῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν μεγάλη ἀνεργία καὶ τὴν ἐκμετάλλευσι τῆς ἑλληνικῆς ἐργατικῆς τάξεως. Κι ὅμως, ὅλη ἡ ἀνεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ὡς «ἀναπτυξιακὸ μοντέλο» ἀπὸ τὴν νεοταξικὴ προπαγάνδα καὶ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς παγκοσμιοποιήσεως.
Ἂν θέλουμε βαθειὰ νὰ μὴν εὐοδωθοῦν τὰ «σκοτεινὰ» σενάριά τους, πρέπει νὰ κάνουμε «ἕνα ἅλμα πάνω ἀπὸ τὴν φθορά», ὅπως θά 'λεγε ὁ Ἐλύτης, νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν φόβο καὶ νὰ ὀργανώσουμε τὴν ἀποτελεσματική μας ἄμυνα, ὡς πολῖτες ποὺ ἀρνούμαστε νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἐθνοκτονία μας, ἐπειδὴ τὸ θέλουν «τὰ παιχνίδια πανικοῦ» τῆς Νέας Τάξεως.
Ἡ πρόσφατη ἑλληνικὴ ἱστορία ἀποτυπώνει ἀνάγλυφα τὴν ἐμπειρία τοῦ «Δόγματος τοῦ Σόκ», ὅπως αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζεται εἴτε μὲ αὐταρχικές, εἴτε μὲ «δημοκρατικὲς» ἐκδοχὲς τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς. Τὸ στρεβλὸ μοντέλο ἀναπτύξεως τοῦ μεταπολεμικοῦ καπιταλισμοῦ τῶν ἐργολάβων καὶ τῆς ἁρπαχτῆς, γεννήθηκε μέσα στὸ μετεμφυλιοπολεμικὸ καθεστὼς καὶ γιγαντώθηκε στὴν περίοδο τῆς χούντας. Στὴν μεταπολίτευσι συνεχίσθηκε ἡ χωροταξικὴ ἀναρχία καὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ περιβαλλοντικὴ καταστροφή.
Τὸ σὸκ τοῦ πολέμου καὶ τῆς εἰσβολῆς στὴν Κύπρο ἔγινε ἀφορμὴ γιὰ τὴν παράδοσι τῆς οἰκονομίας τοῦ νησιοῦ στὸ πολυεθνικὸ «οἰκονομικὸ θαῦμα», μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἄμβλυνσι τῶν συνειδήσεων καὶ τὴν ἐλαχιστοποίησι τῶν ἀντιστάσεων.
Στὴν Ἑλλάδα, τὸ σὸκ τῆς γρήγορης ἐντάξεως στὴν ΕΟΚ χωρὶς σχεδιασμό, καὶ ἀργότερα, τῆς πλήρους παραδόσεως στὴν ΟΝΕ καὶ στὸ εὐρὼ κατέστρεψαν τοὺς βασικοὺς τομεῖς τῆς Οἰκονομίας (ἀποβιομηχάνισις, πτῶσις ἐξαγωγῶν, περιορισμὸς ἀγροτικῆς παραγωγῆς) καὶ περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα τοῦ λαοῦ. Ἀκολούθησε τὸ σὸκ ἀθρόας εἰσροῆς μεταναστῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν μεγάλη ἀνεργία καὶ τὴν ἐκμετάλλευσι τῆς ἑλληνικῆς ἐργατικῆς τάξεως. Κι ὅμως, ὅλη ἡ ἀνεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ὡς «ἀναπτυξιακὸ μοντέλο» ἀπὸ τὴν νεοταξικὴ προπαγάνδα καὶ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς παγκοσμιοποιήσεως.
Ἂν θέλουμε βαθειὰ νὰ μὴν εὐοδωθοῦν τὰ «σκοτεινὰ» σενάριά τους, πρέπει νὰ κάνουμε «ἕνα ἅλμα πάνω ἀπὸ τὴν φθορά», ὅπως θά 'λεγε ὁ Ἐλύτης, νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν φόβο καὶ νὰ ὀργανώσουμε τὴν ἀποτελεσματική μας ἄμυνα, ὡς πολῖτες ποὺ ἀρνούμαστε νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἐθνοκτονία μας, ἐπειδὴ τὸ θέλουν «τὰ παιχνίδια πανικοῦ» τῆς Νέας Τάξεως.
Ρόμπερτ Μακναμάρα
Ὁ Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρεῖται ὡς ὁ ἐντολεὺς γιὰ τὴν δημιουργία τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ «Σιδηροῦ Ὄρους».
Ὑπῆρξε «γεράκι» καὶ φανατικὸς ἀντικομμουνιστής, μέλος τοῦ CFR καὶ ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τῆς ἀνθελληνικῆς στάσεως τῶν ΗΠΑ στὸ Κυπριακό.
Ὁ Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρεῖται ὡς ὁ ἐντολεὺς γιὰ τὴν δημιουργία τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ «Σιδηροῦ Ὄρους».
Ὑπῆρξε «γεράκι» καὶ φανατικὸς ἀντικομμουνιστής, μέλος τοῦ CFR καὶ ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τῆς ἀνθελληνικῆς στάσεως τῶν ΗΠΑ στὸ Κυπριακό.
Σὲ ἀναφορά του τὸ 1962, ἔλεγε:
«ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!!
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
• Naomi Klein, The Shock Doctrine, Knopf Canada, 2007
• Friend Tischler, Manifesto for Democratic Revolt, 2008
• Ο. Λὰνς Μπένετ, Εἰδήσεις - Ἡ πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Ἀθήνα 1999
Πηγή: Περιοδικὸ Hellenic Nexus
«ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!!
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
• Naomi Klein, The Shock Doctrine, Knopf Canada, 2007
• Friend Tischler, Manifesto for Democratic Revolt, 2008
• Ο. Λὰνς Μπένετ, Εἰδήσεις - Ἡ πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Ἀθήνα 1999
Πηγή: Περιοδικὸ Hellenic Nexus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου