Κανόνες Ὀρθογραφίας - Συνέχεια

6ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -ιτις γεν. -ιτιδος καὶ σημαίνουν ὀργ. πάθησιν (ἰατρ. φλεγμονήν, νόσον) γράφονται ὅλα μὲ -ῖτις.

π.χ.

ἡ σκωληκοειδῖτις

ἡ πολιομυελῖτις

ἡ ἡπατῖτις

ἡ οὐλῖτις

ἡ ἀρθρῖτις

ἡ κυστῖτις

ἡ φαρυγγῖτις

ὁμοίως

ἡ πυρῖτις

ἡ δυναμῖτις

ἡ μακαρῖτις (μακαρίτισσα)

ἡ Σαμαρῖτις κτλ.

(Ἔχουν τὸ ι τῆς παραληγούσης μακρὸν ἐκ θέματος διὰ τοῦτο περισπῶνται).

7ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -οτης γράφονται ὅλα μὲ ο.

π.χ.

ἡ ἰδιότης

ἡ αἰωνιότης

ἡ καθαριότης

ἡ ἐλαστικότης κτλ.

8ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -αιρα καὶ τονίζονται εἰς τὴν προπαραλήγουσαν γράφονται μὲ αι.

π.χ.

ἡ μάχαιρα

ἡ μέγαιρα (γυνὴ κακή, βασανιστική, στρίγγλα)

ἡ χίμαιρα (τέρας μὲ κεφαλὴν λέοντος, σῶμα αἰγὸς καὶ οὐρὰν δράκοντος)

9ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -ερα καὶ τονίζονται εἰς τὴν παραλήγουσαν γράφονται μὲ ε.

π.χ.

ἡ ἡμέρα

ἡ ἐσπέρα

ἡ χολέρα

ἡ φλογέρα κτλ.

πλὴν σφαῖρα καὶ ἑταίρα.

10ος - Τὰ θηλυκὰ ποὺ τελειώνουν εἰς -υς γεν. -υος γράφονται μὲ υ.

π.χ.

ἡ ἰσχὺς - ύος

ἡ ἰλὺς - ύος (λάσπη, βοῦρκος)

ἡ ὀφρὺς - ύος

ἡ κλιτὺς - ύος

ἡ ἀχλὺς - ύος (ἐλαφρὰ ὁμίχλη) κτλ.