τοῦ Richard D. Glasow, Ph.D*
Ἀπὸ τὴν δραματικὴ πανεθνικὴ (σ.σ. στὶς ΗΠΑ) ἀποκάλυψι ποὺ ἔκανε ἡ ταινία «Σιωπηλὴ Κραυγὴ» τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1985, οἱ κριτικὲς τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώσεων κατευθύνονται ἐναντίον τῆς αὐθεντικότητος τῆς παρουσιάσεως καὶ τῆς ἀξιοπιστίας τοῦ ἀφηγητοῦ, Dr. Bernard Nathanson. Ἡ λεπτομερὴς ἀνασκευὴ αὐτῶν τῶν κριτικῶν παρακάτω, ἀποδεικνύει ὅτι, χωρὶς ἐξαίρεσι, οἱ κριτικὲς τῶν δυνάμεων κατὰ τῆς ζωῆς εἶναι σὰν θύελλα μέσα σ’ ἕνα φλυτζάνι τσαγιοῦ: ἠχοῦν ἐντυπωσιακὲς ὥσπου νὰ ἐξετάση κανεὶς τὶς κατηγορίες σημεῖο πρὸς σημεῖο.
Τὸ κεντρικὸ μήνυμα τῆς ταινίας
Ἡ δημοσιότης καὶ οἱ ἐπικρίσεις ποὺ περιβάλλουν τὴν «Σιωπηλὴ Κραυγὴ» δὲν πρέπει νὰ ἐκτρέπουν τὴν προσοχὴ τοῦ θεατοῦ ἀπὸ τὸ κεντρικὸ καὶ ἀκαταμάχητο μήνυμα τῆς ταινίας. Ὅπως δήλωσε ὁ Dr. Nathanson στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, «ὑπάρχουν μόνο τέσσερα ἐρωτήματα οὐσιαστικοῦ ἐνδιαφέροντος ἐδῶ:
1. Πρόκειται γιὰ κινηματογράφησι ὑπερηχογραφήματος σὲ πραγματικὸ χρόνο;
2. Αὐτὸ στὴν ὀθόνη εἶναι ἕνα ἀγέννητο παιδὶ ἀνθρώπου;
3. Πρόκειται γιὰ καταγραφὴ τῆς ἀμβλώσεως ἀγέννητου παιδιοῦ σὲ ὑπερηχογράφημα σὲ πραγματικὸ χρόνο;
4. Στὸ τέλος τῆς ταινίας, ἔχει ἐξολοθρευθῆ ἡ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ, καθὼς ἀπὸ τὸ σῶμα ἔχει ἀποκοπῆ τὸ κεφάλι, καὶ τὸ κεφάλι ἔχει συντριβῆ καὶ ἀφαιρεθῆ σὲ κομμάτια; Ἀκόμα καὶ οἱ “οὐδέτεροι’’ εἰδικοί μας θὰ συμφωνήσουν, ἂν καὶ ἀπρόθυμα», συνέχισε ὁ Dr. Nathanson, «ὅτι ἡ ἀπάντησις σ’ αὐτὲς τὶς ἐρωτήσεις εἶναι “ναί”».
Γεγονότα σχετικὰ μὲ τὸν ἀφηγητή
Ὁ Bernard N. Nathanson, M.D., εἶναι ἀπὸ τὶς ἐξέχουσες αὐθεντίες στὴν ἄμβλωσι. Συνιδρυτὴς τῆς «Ἐθνικῆς Ὁμάδος Δράσεως γιὰ τὸ Δικαίωμα στὴν Ἄμβλωσι» (National Abortion Rights Action League, συντομογραφία NARAL) διηύθυνε τὴν μεγαλύτερη ἐκτρωτικὴ κλινικὴ στὸν μὴ κομμουνιστικὸ κόσμο, ὅπου ἐπέβλεψε τὴν ἐκτέλεσι 60.000 περίπου ἀμβλώσεων καὶ πραγματοποίησε προσωπικῶς πάνω ἀπὸ 5.000.
Μετάθεσις τῆς ἑστίας τῆς διαμάχης γιὰ τὶς ἀμβλώσεις
Ἀπὸ τὴν πρεμιέρα τῆς «Σιωπηλῆς κραυγῆς», ἡ ἑστία τῆς διαμάχης γιὰ τὶς ἀμβλώσεις ἔχει μετατοπιστῆ στὸν χῶρο τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας, γιὰ νὰ καταδειχθῆ ὅτι ἡ ἔκτρωσις ἔχει δύο θύματα – τὴν γυναίκα μὲ τὴν ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη καὶ τὸ ἀγέννητο παιδί της ποὺ μπορεῖ νὰ ἀπεικονισθῆ μέσῳ τῶν ὑπερήχων.
Σὲ μία συνέντευξι, ὁ Dr. Nathanson συνόψισε εὔγλωττα τὸ εὐρύτερο μήνυμα τῆς «Σιωπηλῆς Κραυγῆς»: «Ἐνῷ τὸ θέμα τοῦ ἐμβρυακοῦ πόνου εἶναι ‘‘ἐνδιαφέρον’’ καὶ κυριαρχεῖ στὶς συζητήσεις σχετικὰ μὲ τὴν ταινία», εἶπε, «ἡ ταινία ἔχει ἕνα εὐρύτερο μήνυμα: Γινόμαστε γιὰ πρώτη φορὰ μάρτυρες στὴν συστηματική, ἐν ψυχρῷ καταστροφὴ ἑνὸς ἀνθρωπίνου ὄντος.
Τὸ φὶλμ ξεκινᾷ μὲ ἕνα ἀρτιμελές, ὑγιές, ἀγέννητο παιδί, καὶ τελειώνει μὲ τὰ ἄκρα τοῦ παιδιοῦ νὰ ἔχουν ἀποκοπῆ ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ κεφάλι του νὰ ἐπιπλέη μέσα στὴν μήτρα, στὸ ἔλεος τοῦ κρανιοθρύπτη τοῦ ἰατροῦ ποὺ ἐκτελεῖ τὴν ἔκτρωσι.
Αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς πράξεως τώρα –τῆς πράξεως τῆς ὁποίας γίναμε αὐτόπτες μάρτυρες στὴν ὀθόνη– δὲν εἶναι, κατὰ τὴν ἐκτίμησί μου, συμβατὸ μὲ τὰ δηλωμένα ἠθικὰ ἐχέγγυα τῆς ὁποιασδήποτε πολιτισμένης ἀνθρώπινης κοινωνίας».
Οἱ κατηγορίες τῶν ἐπικρίσεων
Ὑπάρχουν τρεῖς γενικὲς κατηγορίες ἐπικρίσεων. Πρῶτον, ἐκπρόσωποι τῆς ἀμερικανικῆς Ὁμοσπονδίας γιὰ τὸν Προγραμματισμὸ τῶν Γεννήσεων (Planned Parenthood Federation of America, PPFA) καὶ τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὶς Γυναῖκες (National Organization for Women) καταγγέλλουν τὴν περιγραφὴ τοῦ Dr. Nathanson σχετικὰ μὲ τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ποὺ ἐκτρώνεται. Δεύτερον, προσπαθοῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς τεχνικὲς πλευρὲς τῆς ταινίας, ὅπως τὶς εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος καὶ τὴν μέθοδο τῆς ἐκτρώσεως ποὺ παρουσιάζεται. Καὶ τρίτον, οἱ ὁμάδες ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων ἐπιτίθενται μὲ δριμύτητα –καὶ κάποιες φορὲς μὲ κακοήθεια– προσωπικῶς στὸν Dr. Nathanson, καὶ στὴν ἐκτίμησί του σχετικῶς μὲ τὸ πῶς ἡ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων παραπλανᾷ καὶ κακομεταχειρίζεται τὶς γυναῖκες ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις.²
Αὐτὸ τὸ φυλλάδιο ἀπαντᾷ πρῶτα στὶς κριτικὲς γιὰ τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καὶ τὶς τεχνικὲς πλευρὲς τῆς ταινίας, καὶ μετὰ ἀπαντᾷ στὶς πιὸ ἔντονες ἐπικρίσεις καὶ στὶς προσωπικὲς ἐπιθέσεις τῶν ὁμάδων ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων.
Αἰσθάνεται τὸ ἔμβρυο πόνο, καὶ ἀντιδρᾷ γιὰ νὰ τὸν ἀποφύγη;
Ἐπίκρισις 1: Ἡ ταινία παραπλανᾷ, ἐπειδὴ ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς τοῦ ἐμβρύου δὲν εἶναι ἐπαρκῶς ἀνεπτυγμένος ὥστε νὰ αἰσθάνεται πόνο τὸ ἔμβρυο.
Ἀπάντησις: Ἕνα ἀγέννητο παιδὶ 12 ἑβδομάδων ἔχει ἀναπτύξει τὰ μέρη τοῦ σώματος ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ νὰ ἔχη ἐμπειρία τοῦ πόνου. Ἐπὶ πλέον, ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ γίνη ὁ πόνος αἰσθητός. Ὁ καθηγητὴς Daniel N. Robinson, νευροψυχολόγος στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Georgetown καὶ διεθνῶς γνωστὸς εἰδικὸς ἐπὶ τῆς λειτουργίας τοῦ ἐγκεφάλου, δήλωσε σὲ κατάθεσί του στὸ Κογκρέσσο ὅτι «κανένα ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ σώματος ποὺ γνωρίζουμε σήμερα ὅτι ἐμπλέκονται στὴν ἔναρξι, διάδοσι ἢ ἔλεγχο τῶν σημάτων πόνου (pain-signals) δὲν περιλαμβάνει τὸν ἐγκεφαλικὸ φλοιό».
Ὅλα τὰ νεῦρα, καθὼς καὶ ὁ νωτιαῖος μυελὸς καὶ ὁ ὑποθάλαμος (thalamus), ποὺ ἀρκοῦν γιὰ νὰ γίνη αἰσθητὸς ὁ πόνος, εἶναι ἀνεπτυγμένα στὸ ἀγέννητο παιδὶ τῶν 12 ἑβδομάδων. Τὰ νεῦρα ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ δέρμα φέρνουν τὸ ἐρέθισμα τοῦ πόνου στὸν νωτιαῖο μυελό, ὁ ὁποῖος ἔπειτα μεταφέρει τὸ ἐρέθισμα στὸν ὑποθάλαμο.
Ὁ ὑποθάλαμος τοῦ ἐγκεφάλου εἶναι τὸ κέντρο «ὅπου πρωτογίνονται συνειδητὲς αἰσθήσεις ὅπως τῆς ζέστης, τοῦ κρύου, τοῦ πόνου καὶ τῆς ἁφῆς», σύμφωνα μὲ ἄρθρο τοῦ ΤΙΜΕ τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1984, μὲ τίτλο «Γιατί ὁ πόνος προκαλεῖ πόνο: Ἀποκαλύπτοντας ἕνα ὀδυνηρὸ μυστήριο». Μὲ αὐτὴν τὴν ἐκτίμησι, τὸ ἔγκυρο Ἐγχειρίδιο Ἰατρικῆς Φυσιολογίας τοῦ καθηγητοῦ Arthur C. Guyton δηλώνει ὅτι «πιστεύεται ὅτι τὰ ἐρεθίσματα πόνου ποὺ εἰσέρχονται μόνο στὸν ὑποθάλαμο καὶ ἄλλα κατώτερα κέντρα (τοῦ ἐγκεφάλου), προκαλοῦν τουλάχιστον κάποια συνειδητὴ ἀντίληψι πόνου».³
Ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ ὑπάρξη ἐμπειρία τοῦ πόνου. Ἐπὶ πλέον, ἕνας πλήρως ἀνεπτυγμένος ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητος γιὰ τὴν κανονικὴ ἀνθρώπινη δραστηριότητα. Στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News", ὁ καθηγητὴς Robinson τόνισε ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ἐπικριτῶν ὅτι «ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς εἶναι ποὺ ἔχει σημασία καὶ μᾶς κάνει ἀνθρώπους, διαψεύδεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι παιδιὰ ποὺ ἔχουν γεννηθῆ μὲ πολὺ ἐλαττωμένα ἐγκεφαλικὰ ἠμισφαίρια καὶ ποὺ ἀναπτύσσονται μὲ σχετικὰ μικρὴ ἐγκεφαλικὴ μᾶζα... μποροῦν ν’ ἀναπτυχθοῦν ἐντελῶς κανονικὰ καὶ ἀκόμα κι ἐξαιρετικά».⁴
Ὅσοι ἐκτελοῦν ἐκτρώσεις, δὲν κάνουν ἀναισθησία στὸ ἀγέννητο μωρὸ κατὰ τὴν ἄμβλωσι, καὶ τὸ κίνημα ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων ἀντιτίθεται στὴν νομοθεσία ποὺ ἀπαιτεῖ τὴν χρῆσι ἀναισθησίας.⁵
Ἐπίκρισις 2: Η Planned Parenthood ἰσχυρίζεται ὅτι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ κάνη σκόπιμες κινήσεις. «Σ’ αὐτὸ τὸ στάδιο τῆς κυήσεως, ὅλες οἱ ἐμβρυακὲς κινήσεις εἶναι ἀντανακλαστικῆς φύσεως, κι ὄχι σκόπιμες».
Ἀπάντησις: Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ κατὰ τὴν ἄμβλωσι ἀπέδειξε ὅτι ἀντιδροῦσε γιὰ ν’ ἀποφύγη τὸ ὀδυνηρὸ ἐρέθισμα. Αὐτοῦ τοῦ τύπου ἡ ἀντίδρασις στὸν πόνο εἶναι τοὐλάχιστον ἀρχικῶς ἀνακλαστικὴ σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ὄντα, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας. Ὅπως παρετήρησε ὁ καθηγητὴς Robinson στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, «ἡ καθιερωμένη ἀντίδρασις στὸν πόνο εἶναι μία ἀνακλαστικὴ ἀντίδρασις, εἴτε πρόκειται γιὰ ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων εἴτε γιὰ ἕναν ἐνήλικο».⁶
Ἐφ’ ὅσον τὸ ἔμβρυο δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς μιλήση, πρέπει νὰ παρατηρήσουμε τὴν συμπεριφορά του γιὰ νὰ κρίνουμε ἂν πονᾷ. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ φίλμ, τὸ ἀγέννητο παιδὶ ἐπέδειξε συμπεριφορὰ χαρακτηριστικὴ τοῦ ὅτι βρισκόταν σὲ ἀγωνία, μὲ τὸ νὰ κινῆται μακριὰ ἀπὸ τὸ ἐκτρωτικὸ ἐργαλεῖο καὶ νὰ ἔχη ἐπιταχυμένο καρδιακὸ παλμό. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σ’ ἕναν ἐνήλικο, αὐτὲς οἱ κινήσεις διαφυγῆς πηγάζουν ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τοῦ νωτιαίου μυελοῦ κι ὄχι ἀπὸ τὸν ἐγκεφαλικὸ φλοιό. Ἡ Dr. Micheline Mathews-Roth τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Harvard παρετήρησε στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News ὅτι «οἱ συνδέσεις ἐδῶ εἶναι ἀπὸ τὸ δέρμα στὸν νωτιαῖο μυελό, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ὑποθάλαμο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ἐγκέφαλο γιὰ νὰ πῆ «κινήθηκα, πόνεσα». Καὶ σημείωσε ὅτι ὅταν ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς εἶναι πλήρως ἀνεπτυγμένος, παρέχει μία ἐπιπρόσθετη λειτουργία: «ἐπιτρέπει νὰ πάρουμε μία εὐφυῆ ἀπόφασι σχετικῶς μὲ τὸν πόνο».⁷
Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Dr. Nathanson στὴν ταινία, εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο κινεῖται «μὲ πιὸ σκόπιμο τρόπο» ὅταν αἰσθάνεται τὴν «ἐπίθεσι στὸ καταφύγιό του» μέσῳ τῆς ἀναρροφητικῆς αἰχμῆς τοῦ ἐκτρωτικοῦ ἐργαλείου. Σὲ συνέντευξί του στὴν USA Today, ὁ Dr. Nathanson ἐπεσήμανε ὅτι ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ὄντα ποὺ ἀντιμετωπίζουν ἐπίθεσι, ἐμφανίζουν ἐπιτάχυνσι τοῦ καρδιακοῦ παλμοῦ καὶ ἀνακλαστικὴ ἀντίδρασι διαφυγῆς.⁸
Ἐπίκρισις 3: Δὲν μπορεῖ νὰ προκύψη κραυγὴ χωρὶς ἀέρα στοὺς πνεύμονες. Ἐπὶ πλέον, ὁ θεατὴς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι σίγουρος ὅτι αὐτὸ ποὺ προσδιορίζεται ὡς τὸ στόμα τοῦ μωροῦ, δὲν εἶναι κάποιο ἄλλο ἀνατομικὸ σημεῖο του.
Ἀπάντησις: Ἀκόμη καὶ ὁ Dr. John Hobbins, ἕνας ἐπικριτὴς τῆς ταινίας, παραδέχτηκε στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News" ὅτι τὸ στόμα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ἦταν ὁρατό.⁹ Ὁ Dr. Ian Donald, καθηγητὴς Γυναικολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γλασκώβης (University of Glasgow), διεθνῶς γνωστὸς ἐρευνητὴς καὶ ἐφευρέτης τῆς τεχνολογίας ὑπερήχων, κατέθεσε ἐπίσης σχετικῶς μὲ τὴν αὐθεντικότητα τοῦ ὑπερηχογραφήματος.
Ἐπιπροσθέτως, τὸ ἔγκυρο ἐγχειρίδιο «Williams Obstetrics», λέει ὅτι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων «εἶναι ἱκανὸ γιὰ ἀναπνευστικὲς κινήσεις ἀρκετὰ ἔντονες, ὥστε τὸ ἀμνιακὸ ὑγρὸ νὰ κινῆται μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὴν ἀναπνευστικὴ ὁδό».¹⁰
Ἐπίσης, ὁ Dr. Alfred W. Liley, ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπιφανεῖς αὐθεντίες στὴν ἐμβρυολογία, ἀνέφερε σὲ κατάθεσί του στὸ Κογκρέσσο μία δεκαετία πρίν, ἕνα ἀξιοπρόσεκτο περιστατικό, κατὰ τὸ ὁποῖο ἕνα ἀγέννητο παιδὶ (προφανῶς στὸ δεύτερο τρίμηνο ἢ στὴν ἀρχὴ τοῦ τρίτου), περιεβλήθη ἀπὸ ἀέρα, καὶ «ἡ παρουσία ἄφθονης ποσότητος ἀέρος μέσα στὸ ἀμνιακὸ ὑγρό, ὡδήγησε σὲ παρατεταμένο δυνατὸ ἐμβρυακὸ κλάμα».¹¹
Ἡ ἀναλογία ἑνὸς παιδιοῦ ποὺ πνίγεται κάτω ἀπὸ τὸ νερὸ σὲ λίμνη ἢ πισίνα καὶ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ στὴν ταινία, ποὺ βγάζει μία σιωπηλὴ κραυγὴ καθὼς ἀπειλεῖται ἡ ζωή του, εἶναι χρήσιμη. Σὲ καμμιὰ ἀπ’ τὶς δύο περιπτώσεις οἱ κραυγές τους δὲν θ’ ἀκούγονταν, διότι δὲν ὑπάρχει ἀέρας νὰ μεταφέρη τὸν ἦχο.
Πόσο ἀνθρώπινο εἶναι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων;
Ἐπίκρισις 4: Ἀντίθετα μὲ τὴν δήλωσι τοῦ Dr. Nathanson στὴν ταινία, ὁ ρυθμὸς τῆς καρδιᾶς τοῦ ἐμβρύου δὲν ἀλλάζει ἀπὸ 140 σὲ 200 παλμοὺς τὸ λεπτὸ κατὰ τὴν ἄμβλωσι. Ἀκόμα κι ἂν ἄλλαζε, διακόσιοι παλμοὶ τὸ λεπτὸ εἶναι κάτι φυσιολογικὸ σ’ ἕνα ἔμβρυο αὐτῆς τῆς ἡλικίας.
Ἀπάντησις: Τὸ πρῶτο μέρος τῆς ἐπικρίσεως εἶναι ἁπλούστατα μία ἐσφαλμένη δήλωσις. Ἡ ταινία παρουσιάζει ἀναντίρρητα μία ἔντονη αὔξησι τῶν παλμῶν τῆς ἐμβρυακῆς καρδιᾶς, καθὼς τὸ ἀγέννητο παιδὶ ἀντιμετωπίζει τὸν θάνατο. Ἕνας καρδιακὸς παλμὸς 200 χτύπων ἀνὰ λεπτὸ εἶναι ἀνώμαλος σὲ κάθε σημεῖο τῆς κυήσεως.
Σύμφωνα μὲ τὸ ἔγκυρο ἐγχειρίδιο Williams Obstretrics, «κανονικά, ὁ ἐμβρυακὸς καρδιακὸς ρυθμὸς κυμαίνεται ἀπὸ 120-160 παλμοὺς τὸ λεπτό». Ἐπὶ πλέον, ἐπιστημονικὰ ὄργανα «μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ νὰ ἐντοπίσουν τὴν δραστηριότητα τῆς ἐμβρυακῆς καρδιᾶς ἀκόμα καὶ 48 ἡμέρες μετὰ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς τελευταίας κανονικῆς ἐμμηνόρροιας».¹²
Ἐπίκρισις 5: Τὸ ἔμβρυο δὲν ἔχει γνήσια ἐγκεφαλικὰ κύματα μέχρι τὸ τρίτο τρίμηνο τῆς ἐγκυμοσύνης.
Ἀπάντησις: Ἐγκεφαλικὰ κύματα ἀγέννητων παιδιῶν ἔχουν καταγραφῆ ἀπὸ ἐπιστημονικὰ ὄργανα ἀκόμη καὶ 40 ἡμέρες μετὰ τὴν γονιμοποίησι.¹³ Ἡ χρῆσις τῆς λέξεως «γνήσια» εἶναι προπέτασμα καπνοῦ. Τὰ ἐγκεφαλικὰ κύματα εἴτε ὑπάρχουν, εἴτε δὲν ὑπάρχουν. Στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ φάσματος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὰ ἐγκεφαλικὰ κύματα στοὺς ἡλικιωμένους, ποτὲ δὲν ἐγείρεται θέμα «γνησίων» ἐγκεφαλικῶν κυμάτων.
Ἐπίκρισις 6: Τὸ ἔμβρυο τῆς ταινίας εἶναι μεγαλύτερο τῶν 12 ἑβδομάδων, προφανῶς εἶναι στὴν 14η ἑβδομάδα τῆς κυήσεως.
Ἀπάντησις: Ἴσως ἡ πιὸ ἀνέντιμη ἐπίκρισις ἦταν ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι μεγαλύτερο τῶν 12 ἑβδομάδων. Ὁ «πατέρας τῶν ὑπερήχων», Dr. Ian Donald, κατέθεσε γιὰ τὴν ἀκρίβεια ὁλοκλήρου τοῦ ὑπερηχογραφήματος. Ἕνας ἀνεξάρτητος εἰδικὸς στὰ ὑπερηχογραφήματα, μέτρησε τὸ μέγεθος τῆς κεφαλῆς τοῦ μωροῦ, χρησιμοποιῶντας σημάδια διαμετρήσεως (calibration markings) στὴν ὀθόνη καὶ ἐπεβεβαίωσε ὅτι τὸ μωρὸ ἦταν 12 ἑβδομάδων. Ἐπὶ πλέον, ἀκόμη καὶ δύο ἐπικριτὲς τῆς ταινίας στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, ὁ Dr. Hobbins καὶ ἡ Jennifer Niebyl, δὲν ἀμφισβήτησαν τὸ ὅτι τὸ ἔμβρυο ἦταν 12 ἑβδομάδων.¹⁴
Θεατὲς τῆς βιντεοταινίας ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle-King County μπορεῖ νὰ μπερδεύτηκαν ἀπὸ τὰ σχόλια σχετικῶς μὲ τὶς ἑβδομάδες τῆς κυήσεως. Ἡ περιγραφὴ τοῦ Dr. Nathanson ὅτι ἡ ἄμβλωσις ἔγινε στὶς 12 ἑβδομάδες ἦταν ἀπόλυτα συνεπὴς μὲ τὴν ὁρολογία ποὺ χρησιμοποιεῖ τόσο ἡ ἰατρικὴ κοινότης ὅσο καὶ τὸ κοινὸ γενικῶς. Ἕνας ἐπικριτὴς στὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle ὁμολόγησε ὅτι οἱ γιατροὶ καὶ τὸ κοινὸ μιλοῦν συνήθως γιὰ τὸ μῆκος τῆς ἐγκυμοσύνης μετρῶντας τὸν ἀριθμὸ τῶν ἑβδομάδων ἀπὸ τὴν τελευταία περίοδο τῆς μητέρας. Ἡ ἄμβλωσις ποὺ δείχνει αὐτὴ ἡ ταινία ἔλαβε χώρα στὶς δώδεκα ἑβδομάδες μετὰ τὴν τελευταία περίοδο ὅταν τὸ ἀγέννητο μωρὸ ἦταν 10 ἑβδομάδων (μετρῶντας ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως).
Ἐπίκρισις 7: Εἶναι ἀνάρμοστο νὰ ἀναφέρη ὁ Dr. Nathanson τὸ ἔμβρυο ὡς ἀγέννητο παιδί, ὅμοιο μὲ τὸν καθένα μας.
Ἀπάντησις: Τὸ ἀγέννητο παιδὶ εἶναι σαφῶς ἕνα ἀνθρώπινο ὂν στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀποδίδωνται πολιτικὰ δικαιώματα, καὶ εἰδικῶς τὸ δικαίωμα στὴν ζωή. Μία ἔγκυος ἀναφέρει τακτικὰ τὸ «ἔμβρυό» της ὡς «ἀγέννητο παιδί». «Ἔμβρυο» εἶναι ἕνας ἰατρικὸς ὅρος ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ περιγράψη τὸ ἀγέννητο παιδὶ σὲ μία συγκεκριμένη περίοδο τῆς ἐνδομητρίου ἀναπτύξεώς του, καὶ οἱ ὑπέρμαχοι τῶν ἐκτρώσεων χρησιμοποιοῦν τὸν ὄρο σὲ μία προσπάθεια νὰ καταστήσουν ἀπρόσωπο τὸ παιδὶ τοῦ ὁποίου ἡ ζωὴ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴν ἄμβλωσι.
Ὅπως τονίζει στὴν ταινία ὁ Dr. Nathanson, τὸ ἀγέννητο παιδὶ τῶν 12 ἑβδομάδων «ἔχει ἐγκεφαλικὰ κύματα γιὰ 6 ἑβδομάδες τοὐλάχιστον, ἡ καρδιά του λειτουργεῖ γιὰ 8 ἴσως ἑβδομάδες, καὶ ὅλες οἱ ὑπόλοιπες λειτουργίες του εἶναι ὅμοιες μὲ τοῦ καθενὸς ἀπὸ ἐμᾶς».
Ἐπιπροσθέτως, τὰ δακτυλικὰ ἀποτυπώματα σχηματίζονται στὶς 8 ἑβδομάδες καὶ δὲν θ’ ἀλλάξουν ποτέ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ μέγεθός τους. Στὴν ἐνάτη καὶ δεκάτη ἑβδομάδα, τὸ μωρὸ πιπιλίζει τὸν ἀντίχειρά του, κάνει τοῦμπες, πηδάει, μπορεῖ νὰ λοξοκοιτάξη, νὰ καταπιῆ καὶ νὰ κινήση τὴν γλῶσσα του. Οἱ σεξουαλικὲς ὁρμόνες εἶναι ἤδη παροῦσες, καὶ 95% τῶν γνωστῶν δομῶν, χαρακτηριστικῶν καὶ ὀργάνων, ἀπὸ τὰ μικροσκοπικὰ νεῦρα μέχρι τὰ δάκτυλα καὶ τοὺς μῦες, εἶναι στὴν θέσι τους. Ὁ θυρεοειδὴς ἀδένας καὶ τὰ ἐπινεφρίδια λειτουργοῦν.¹⁵
Ἦταν ἡ σάρωσις τῆς ἀμβλώσεως μὲ ὑπερήχους ἀκριβής;
Ἐπίκρισις 8: Οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος τροποποιήθηκαν ἰδιοτελῶς, δηλ. ἐπιταχύνθηκαν καὶ μεγεθύνθηκαν. Ἐπὶ πλέον, στὴν ταινία χρησιμοποιήθηκαν 2 τύποι ὑπερήχων καὶ ὁ τύπος ποὺ χρησιμοποιήθηκε στὴν ἄμβλωσι ἦταν πιὸ δυσδιάκριτος.
Ἀπάντησις: Οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος δὲν τροποποιήθηκαν. Ὁ Dr. Nathanson ἐξήγησε καθαρὰ στὸν θεατὴ τὸν χειρισμὸ τοῦ ἐξοπλισμοῦ καὶ πῶς χρησιμοποιήθηκε αὐτός.
Στὴν ἀρχὴ τῆς ταινίας, ὁ Dr. Nathanson ἐπέδειξε τὴν λειτουργία τῆς τεχνολογίας ὑπερήχων περιλαμβάνοντας τοὺς δύο τύπους σαρώσεως, τὸν ἕνα ποὺ εἶναι κατάλληλος γιὰ μικρὲς ἐγκυμοσύνες (sector scan) καὶ τὸν ἄλλον γιὰ τὶς προχωρημένες (linear scan). Οἱ εἰκόνες τοῦ παιδιοῦ μὲ ὑπέρηχο στὴν ἀρχὴ τῆς ταινίας ἐπεδείχθησαν μόνο γιὰ νὰ ἐπιτραπῆ μία πιὸ προσεκτικὴ μελέτη τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ ἐπιδειχθῆ τὸ πῶς λειτουργεῖ ἡ τεχνολογία.
Στὴν ἀκολουθία σκηνῶν τῆς ἀμβλώσεως, χρησιμοποιήθηκε sector scan, οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος ἦσαν στὴν κανονικὴ ταχύτητα, καὶ κάποια πλάνα ἀκινητοποιήθηκαν γιὰ νὰ διευκρινισθῆ ἕνα σημεῖο. Δὲν ἐπιταχύνθηκαν καθόλου. Ὁ Dr. E. Michael Linzey, καθηγητὴς Μαιευτικῆς καὶ Γυναικολογίας στὸ τμῆμα Μητρικῆς-Ἐμβρυακῆς Ἰατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς California, στὸ Irvine, ἔχει γράψει ὅτι «Ἡ Σιωπηλὴ Κραυγὴ εἶναι μία ἀκριβὴς ἀπεικόνισις τοῦ τί λαμβάνει χώρα σὲ μία ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων... Ἡ δραστηριότης τοῦ ἐμβρύου δὲν εἶναι μεγαλοποιημένη κίνησις τοῦ μορφομετατροπέως (transducer) τοῦ ὑπερηχογράφου, ἀλλὰ μία ἀκριβὴς ἀπεικόνισις τοῦ τί συμβαίνει κατὰ τὴν διάρκεια μίας ἐκτρώσεως.¹⁶
Ὁ Dr. Nathanson κανόνισε νὰ ἔχη τὴν εἰκόνα τοῦ ὑπερηχογραφήματος (ποὺ συνήθως καταγράφεται σὲ ὀθόνη τῶν 4 ἰντσῶν) σὲ τηλεοπτικὴ ὀθόνη τῶν 21 ἰντσῶν ὥστε οἱ θεατὲς νὰ βλέπουν τί συμβαίνει. Ὅπως μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῆ ὁ κάθε τηλεθεατής, ἡ εἰκόνα τοῦ μωροῦ ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ φυσικὸ μέγεθος, χωρὶς πρόθεσι ἐξαπατήσεως.
Ἐπίκρισις 9: Μία ἔκτρωσις 12 ἑβδομάδων δὲν ἀπαιτεῖ τὴν χρῆσι γενικῆς ἀναισθησίας γιὰ τὴν γυναίκα ἢ θρυπτικῶν ἐργαλείων, γιὰ νὰ βγάλη ὁ ἐκτρωσιολόγος τὸ κεφάλι τοῦ παιδιοῦ.
Ἀπάντησις: Ἔγκυροι ἐκπρόσωποι ὁμάδων ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων συμφωνοῦν μὲ τὸν Dr. Nathanson ὅτι καὶ ἡ γενικὴ ἀναισθησία καὶ τὰ θρυπτικὰ ἐργαλεῖα χρησιμοποιοῦνται εὐρέως σὲ ἀμβλώσεις παιδιῶν 12 ἑβδομάδων. Ὁ Dr. Warren Hern, ποὺ ἐκτελεῖ ἀμβλώσεις, συγγραφεὺς ἑνὸς ἐγκύρου βιβλίου τοῦ 1984 σχετικῶς μὲ τὴν πραγματοποίησι ἀμβλώσεων, γράφει ὅτι λαβίδες χρησιμοποιοῦνται κατὰ τὶς ἐκτρώσεις 11 καὶ 12 ἑβδομάδων «γιὰ νὰ προσδιορισθῆ ἂν παραμένη σημαντικὴ ποσότης ἱστοῦ». Οἱ λαβίδες εἶναι ἀναγκαῖες γιὰ νὰ συντριβῆ καὶ νὰ ἀφαιρεθῆ τὸ κεφάλι σὲ ἀμβλώσεις 11 καὶ 12 ἑβδομάδων ἀφοῦ τὸ κεφάλι εἶναι πολὺ μεγάλο γιὰ νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν διεσταλμένο τράχηλο τῆς μήτρας μὲ τὸν ἀπορροφητικὸ σωλῆνα. Σύμφωνα μὲ τὸν Dr. Hern, (ποὺ διεξήγαγε ἐκτεταμένη σειρὰ μετρήσεων μεγέθους κεφαλῆς καὶ ποδιῶν σὲ ἐκτρωμένα μωρά), ἡ διάμετρος κεφαλῆς ἑνὸς ἀγέννητου μωροῦ 12 ἑβδομάδων κυμαίνεται ἀπὸ 17-21 χιλιοστά, μὲ μέσο ὄρο διαμέτρου τὰ 18 χιλιοστὰ (σχεδὸν ¾ τῆς ἴντσας).¹⁷
Αὐτὴ ἡ σύνθλιψις εἶναι ἀπαραίτητη ἐπειδὴ γιὰ μία ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων ὁ τράχηλος δὲν διαστέλλεται πάνω ἀπὸ 10 χιλιοστά. Περαιτέρω διαστολὴ αὐξάνει «τὴν πιθανότητα διατρήσεως ἢ μόνιμης βλάβης στὸν τράχηλο» σύμφωνα μὲ ἕνα κεφάλαιο σχετικῶς μὲ τὶς πρακτικὲς ἀμβλώσεων στὸ πρῶτο τρίμηνο, ποὺ ἔχουν γράψει οἱ Kaunitz καὶ Grimes σὲ ἕνα νέο βιβλίο, ποὺ ἔχει συνεκδώσει ἡ Louise Tyrer, διευθύνουσα ἰατρικὴ σύμβουλος τῆς PPFA.¹⁸
Ὁ Dr. Nathanson ἦταν ἐπίσης ἀπολύτως ἀκριβὴς στὴν περιγραφή του γιὰ τὴν χρῆσι γενικῆς ἀναισθησίας στὴν ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων. Οἱ Kaunitz καὶ Grimes ἀναφέρουν ὅτι «τοπικὴ καὶ γενικὴ ἀναισθησία εἶναι σὲ κοινὴ χρῆσι στὶς ἀμβλώσεις πρώτου τριμήνου στὶς ΗΠΑ». Ἐπίσης, μία ἔρευνα ποὺ διεξήγαγε τὸ 1981 ἡ Ἐθνικὴ Ὁμοσπονδία Ἀμβλώσεων (National Abortion Federation) (ὁ συντεχνιακὸς σύνδεσμος τῆς βιομηχανίας τῶν ἐκτρώσεων) ἔδειξε ὅτι ἡ γενικὴ ἀναισθησία ἐχρησιμοποιεῖτο εὐρέως ἀπὸ μεγάλο ἀριθμὸ παροχέων ἐκτρώσεως στὶς ἀμβλώσεις πρώτου τριμήνου.¹⁹
Ὁ Dr. Nathanson εἶναι ἀπὸ τὶς ἐξέχουσες αὐθεντίες στὴν ἄμβλωσι. Διηύθυνε τὴν μεγαλύτερη ἐκτρωτικὴ κλινικὴ στὸν μὴ κομμουνιστικὸ κόσμο, ὅπου ἐπέβλεψε τὴν ἐκτέλεσι 60.000 περίπου ἀμβλώσεων καὶ ἐπραγματοποίησε προσωπικῶς πάνω ἀπὸ 5.000.
Ἀπὸ τὴν δραματικὴ πανεθνικὴ (σ.σ. στὶς ΗΠΑ) ἀποκάλυψι ποὺ ἔκανε ἡ ταινία «Σιωπηλὴ Κραυγὴ» τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1985, οἱ κριτικὲς τῶν ὀπαδῶν τῶν ἐκτρώσεων κατευθύνονται ἐναντίον τῆς αὐθεντικότητος τῆς παρουσιάσεως καὶ τῆς ἀξιοπιστίας τοῦ ἀφηγητοῦ, Dr. Bernard Nathanson. Ἡ λεπτομερὴς ἀνασκευὴ αὐτῶν τῶν κριτικῶν παρακάτω, ἀποδεικνύει ὅτι, χωρὶς ἐξαίρεσι, οἱ κριτικὲς τῶν δυνάμεων κατὰ τῆς ζωῆς εἶναι σὰν θύελλα μέσα σ’ ἕνα φλυτζάνι τσαγιοῦ: ἠχοῦν ἐντυπωσιακὲς ὥσπου νὰ ἐξετάση κανεὶς τὶς κατηγορίες σημεῖο πρὸς σημεῖο.
Τὸ κεντρικὸ μήνυμα τῆς ταινίας
Ἡ δημοσιότης καὶ οἱ ἐπικρίσεις ποὺ περιβάλλουν τὴν «Σιωπηλὴ Κραυγὴ» δὲν πρέπει νὰ ἐκτρέπουν τὴν προσοχὴ τοῦ θεατοῦ ἀπὸ τὸ κεντρικὸ καὶ ἀκαταμάχητο μήνυμα τῆς ταινίας. Ὅπως δήλωσε ὁ Dr. Nathanson στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, «ὑπάρχουν μόνο τέσσερα ἐρωτήματα οὐσιαστικοῦ ἐνδιαφέροντος ἐδῶ:
1. Πρόκειται γιὰ κινηματογράφησι ὑπερηχογραφήματος σὲ πραγματικὸ χρόνο;
2. Αὐτὸ στὴν ὀθόνη εἶναι ἕνα ἀγέννητο παιδὶ ἀνθρώπου;
3. Πρόκειται γιὰ καταγραφὴ τῆς ἀμβλώσεως ἀγέννητου παιδιοῦ σὲ ὑπερηχογράφημα σὲ πραγματικὸ χρόνο;
4. Στὸ τέλος τῆς ταινίας, ἔχει ἐξολοθρευθῆ ἡ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ, καθὼς ἀπὸ τὸ σῶμα ἔχει ἀποκοπῆ τὸ κεφάλι, καὶ τὸ κεφάλι ἔχει συντριβῆ καὶ ἀφαιρεθῆ σὲ κομμάτια; Ἀκόμα καὶ οἱ “οὐδέτεροι’’ εἰδικοί μας θὰ συμφωνήσουν, ἂν καὶ ἀπρόθυμα», συνέχισε ὁ Dr. Nathanson, «ὅτι ἡ ἀπάντησις σ’ αὐτὲς τὶς ἐρωτήσεις εἶναι “ναί”».
Γεγονότα σχετικὰ μὲ τὸν ἀφηγητή
Ὁ Bernard N. Nathanson, M.D., εἶναι ἀπὸ τὶς ἐξέχουσες αὐθεντίες στὴν ἄμβλωσι. Συνιδρυτὴς τῆς «Ἐθνικῆς Ὁμάδος Δράσεως γιὰ τὸ Δικαίωμα στὴν Ἄμβλωσι» (National Abortion Rights Action League, συντομογραφία NARAL) διηύθυνε τὴν μεγαλύτερη ἐκτρωτικὴ κλινικὴ στὸν μὴ κομμουνιστικὸ κόσμο, ὅπου ἐπέβλεψε τὴν ἐκτέλεσι 60.000 περίπου ἀμβλώσεων καὶ πραγματοποίησε προσωπικῶς πάνω ἀπὸ 5.000.
Μετάθεσις τῆς ἑστίας τῆς διαμάχης γιὰ τὶς ἀμβλώσεις
Ἀπὸ τὴν πρεμιέρα τῆς «Σιωπηλῆς κραυγῆς», ἡ ἑστία τῆς διαμάχης γιὰ τὶς ἀμβλώσεις ἔχει μετατοπιστῆ στὸν χῶρο τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας, γιὰ νὰ καταδειχθῆ ὅτι ἡ ἔκτρωσις ἔχει δύο θύματα – τὴν γυναίκα μὲ τὴν ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη καὶ τὸ ἀγέννητο παιδί της ποὺ μπορεῖ νὰ ἀπεικονισθῆ μέσῳ τῶν ὑπερήχων.
Σὲ μία συνέντευξι, ὁ Dr. Nathanson συνόψισε εὔγλωττα τὸ εὐρύτερο μήνυμα τῆς «Σιωπηλῆς Κραυγῆς»: «Ἐνῷ τὸ θέμα τοῦ ἐμβρυακοῦ πόνου εἶναι ‘‘ἐνδιαφέρον’’ καὶ κυριαρχεῖ στὶς συζητήσεις σχετικὰ μὲ τὴν ταινία», εἶπε, «ἡ ταινία ἔχει ἕνα εὐρύτερο μήνυμα: Γινόμαστε γιὰ πρώτη φορὰ μάρτυρες στὴν συστηματική, ἐν ψυχρῷ καταστροφὴ ἑνὸς ἀνθρωπίνου ὄντος.
Τὸ φὶλμ ξεκινᾷ μὲ ἕνα ἀρτιμελές, ὑγιές, ἀγέννητο παιδί, καὶ τελειώνει μὲ τὰ ἄκρα τοῦ παιδιοῦ νὰ ἔχουν ἀποκοπῆ ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ κεφάλι του, καὶ τὸ κεφάλι του νὰ ἐπιπλέη μέσα στὴν μήτρα, στὸ ἔλεος τοῦ κρανιοθρύπτη τοῦ ἰατροῦ ποὺ ἐκτελεῖ τὴν ἔκτρωσι.
Αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς πράξεως τώρα –τῆς πράξεως τῆς ὁποίας γίναμε αὐτόπτες μάρτυρες στὴν ὀθόνη– δὲν εἶναι, κατὰ τὴν ἐκτίμησί μου, συμβατὸ μὲ τὰ δηλωμένα ἠθικὰ ἐχέγγυα τῆς ὁποιασδήποτε πολιτισμένης ἀνθρώπινης κοινωνίας».
Οἱ κατηγορίες τῶν ἐπικρίσεων
Ὑπάρχουν τρεῖς γενικὲς κατηγορίες ἐπικρίσεων. Πρῶτον, ἐκπρόσωποι τῆς ἀμερικανικῆς Ὁμοσπονδίας γιὰ τὸν Προγραμματισμὸ τῶν Γεννήσεων (Planned Parenthood Federation of America, PPFA) καὶ τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὶς Γυναῖκες (National Organization for Women) καταγγέλλουν τὴν περιγραφὴ τοῦ Dr. Nathanson σχετικὰ μὲ τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ποὺ ἐκτρώνεται. Δεύτερον, προσπαθοῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς τεχνικὲς πλευρὲς τῆς ταινίας, ὅπως τὶς εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος καὶ τὴν μέθοδο τῆς ἐκτρώσεως ποὺ παρουσιάζεται. Καὶ τρίτον, οἱ ὁμάδες ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων ἐπιτίθενται μὲ δριμύτητα –καὶ κάποιες φορὲς μὲ κακοήθεια– προσωπικῶς στὸν Dr. Nathanson, καὶ στὴν ἐκτίμησί του σχετικῶς μὲ τὸ πῶς ἡ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων παραπλανᾷ καὶ κακομεταχειρίζεται τὶς γυναῖκες ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις.²
Αὐτὸ τὸ φυλλάδιο ἀπαντᾷ πρῶτα στὶς κριτικὲς γιὰ τὰ ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καὶ τὶς τεχνικὲς πλευρὲς τῆς ταινίας, καὶ μετὰ ἀπαντᾷ στὶς πιὸ ἔντονες ἐπικρίσεις καὶ στὶς προσωπικὲς ἐπιθέσεις τῶν ὁμάδων ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων.
Αἰσθάνεται τὸ ἔμβρυο πόνο, καὶ ἀντιδρᾷ γιὰ νὰ τὸν ἀποφύγη;
Ἐπίκρισις 1: Ἡ ταινία παραπλανᾷ, ἐπειδὴ ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς τοῦ ἐμβρύου δὲν εἶναι ἐπαρκῶς ἀνεπτυγμένος ὥστε νὰ αἰσθάνεται πόνο τὸ ἔμβρυο.
Ἀπάντησις: Ἕνα ἀγέννητο παιδὶ 12 ἑβδομάδων ἔχει ἀναπτύξει τὰ μέρη τοῦ σώματος ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ νὰ ἔχη ἐμπειρία τοῦ πόνου. Ἐπὶ πλέον, ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ γίνη ὁ πόνος αἰσθητός. Ὁ καθηγητὴς Daniel N. Robinson, νευροψυχολόγος στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Georgetown καὶ διεθνῶς γνωστὸς εἰδικὸς ἐπὶ τῆς λειτουργίας τοῦ ἐγκεφάλου, δήλωσε σὲ κατάθεσί του στὸ Κογκρέσσο ὅτι «κανένα ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ σώματος ποὺ γνωρίζουμε σήμερα ὅτι ἐμπλέκονται στὴν ἔναρξι, διάδοσι ἢ ἔλεγχο τῶν σημάτων πόνου (pain-signals) δὲν περιλαμβάνει τὸν ἐγκεφαλικὸ φλοιό».
Ὅλα τὰ νεῦρα, καθὼς καὶ ὁ νωτιαῖος μυελὸς καὶ ὁ ὑποθάλαμος (thalamus), ποὺ ἀρκοῦν γιὰ νὰ γίνη αἰσθητὸς ὁ πόνος, εἶναι ἀνεπτυγμένα στὸ ἀγέννητο παιδὶ τῶν 12 ἑβδομάδων. Τὰ νεῦρα ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ δέρμα φέρνουν τὸ ἐρέθισμα τοῦ πόνου στὸν νωτιαῖο μυελό, ὁ ὁποῖος ἔπειτα μεταφέρει τὸ ἐρέθισμα στὸν ὑποθάλαμο.
Ὁ ὑποθάλαμος τοῦ ἐγκεφάλου εἶναι τὸ κέντρο «ὅπου πρωτογίνονται συνειδητὲς αἰσθήσεις ὅπως τῆς ζέστης, τοῦ κρύου, τοῦ πόνου καὶ τῆς ἁφῆς», σύμφωνα μὲ ἄρθρο τοῦ ΤΙΜΕ τοῦ Ἰουνίου τοῦ 1984, μὲ τίτλο «Γιατί ὁ πόνος προκαλεῖ πόνο: Ἀποκαλύπτοντας ἕνα ὀδυνηρὸ μυστήριο». Μὲ αὐτὴν τὴν ἐκτίμησι, τὸ ἔγκυρο Ἐγχειρίδιο Ἰατρικῆς Φυσιολογίας τοῦ καθηγητοῦ Arthur C. Guyton δηλώνει ὅτι «πιστεύεται ὅτι τὰ ἐρεθίσματα πόνου ποὺ εἰσέρχονται μόνο στὸν ὑποθάλαμο καὶ ἄλλα κατώτερα κέντρα (τοῦ ἐγκεφάλου), προκαλοῦν τουλάχιστον κάποια συνειδητὴ ἀντίληψι πόνου».³
Ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπαραίτητος γιὰ νὰ ὑπάρξη ἐμπειρία τοῦ πόνου. Ἐπὶ πλέον, ἕνας πλήρως ἀνεπτυγμένος ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς δὲν εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητος γιὰ τὴν κανονικὴ ἀνθρώπινη δραστηριότητα. Στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News", ὁ καθηγητὴς Robinson τόνισε ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ἐπικριτῶν ὅτι «ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς εἶναι ποὺ ἔχει σημασία καὶ μᾶς κάνει ἀνθρώπους, διαψεύδεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι παιδιὰ ποὺ ἔχουν γεννηθῆ μὲ πολὺ ἐλαττωμένα ἐγκεφαλικὰ ἠμισφαίρια καὶ ποὺ ἀναπτύσσονται μὲ σχετικὰ μικρὴ ἐγκεφαλικὴ μᾶζα... μποροῦν ν’ ἀναπτυχθοῦν ἐντελῶς κανονικὰ καὶ ἀκόμα κι ἐξαιρετικά».⁴
Ὅσοι ἐκτελοῦν ἐκτρώσεις, δὲν κάνουν ἀναισθησία στὸ ἀγέννητο μωρὸ κατὰ τὴν ἄμβλωσι, καὶ τὸ κίνημα ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων ἀντιτίθεται στὴν νομοθεσία ποὺ ἀπαιτεῖ τὴν χρῆσι ἀναισθησίας.⁵
Ἐπίκρισις 2: Η Planned Parenthood ἰσχυρίζεται ὅτι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ κάνη σκόπιμες κινήσεις. «Σ’ αὐτὸ τὸ στάδιο τῆς κυήσεως, ὅλες οἱ ἐμβρυακὲς κινήσεις εἶναι ἀντανακλαστικῆς φύσεως, κι ὄχι σκόπιμες».
Ἀπάντησις: Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ κατὰ τὴν ἄμβλωσι ἀπέδειξε ὅτι ἀντιδροῦσε γιὰ ν’ ἀποφύγη τὸ ὀδυνηρὸ ἐρέθισμα. Αὐτοῦ τοῦ τύπου ἡ ἀντίδρασις στὸν πόνο εἶναι τοὐλάχιστον ἀρχικῶς ἀνακλαστικὴ σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ὄντα, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας. Ὅπως παρετήρησε ὁ καθηγητὴς Robinson στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, «ἡ καθιερωμένη ἀντίδρασις στὸν πόνο εἶναι μία ἀνακλαστικὴ ἀντίδρασις, εἴτε πρόκειται γιὰ ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων εἴτε γιὰ ἕναν ἐνήλικο».⁶
Ἐφ’ ὅσον τὸ ἔμβρυο δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς μιλήση, πρέπει νὰ παρατηρήσουμε τὴν συμπεριφορά του γιὰ νὰ κρίνουμε ἂν πονᾷ. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ φίλμ, τὸ ἀγέννητο παιδὶ ἐπέδειξε συμπεριφορὰ χαρακτηριστικὴ τοῦ ὅτι βρισκόταν σὲ ἀγωνία, μὲ τὸ νὰ κινῆται μακριὰ ἀπὸ τὸ ἐκτρωτικὸ ἐργαλεῖο καὶ νὰ ἔχη ἐπιταχυμένο καρδιακὸ παλμό. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σ’ ἕναν ἐνήλικο, αὐτὲς οἱ κινήσεις διαφυγῆς πηγάζουν ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τοῦ νωτιαίου μυελοῦ κι ὄχι ἀπὸ τὸν ἐγκεφαλικὸ φλοιό. Ἡ Dr. Micheline Mathews-Roth τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Harvard παρετήρησε στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News ὅτι «οἱ συνδέσεις ἐδῶ εἶναι ἀπὸ τὸ δέρμα στὸν νωτιαῖο μυελό, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ὑποθάλαμο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ἐγκέφαλο γιὰ νὰ πῆ «κινήθηκα, πόνεσα». Καὶ σημείωσε ὅτι ὅταν ὁ ἐγκεφαλικὸς φλοιὸς εἶναι πλήρως ἀνεπτυγμένος, παρέχει μία ἐπιπρόσθετη λειτουργία: «ἐπιτρέπει νὰ πάρουμε μία εὐφυῆ ἀπόφασι σχετικῶς μὲ τὸν πόνο».⁷
Αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Dr. Nathanson στὴν ταινία, εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο κινεῖται «μὲ πιὸ σκόπιμο τρόπο» ὅταν αἰσθάνεται τὴν «ἐπίθεσι στὸ καταφύγιό του» μέσῳ τῆς ἀναρροφητικῆς αἰχμῆς τοῦ ἐκτρωτικοῦ ἐργαλείου. Σὲ συνέντευξί του στὴν USA Today, ὁ Dr. Nathanson ἐπεσήμανε ὅτι ὅλα τὰ ἀνθρώπινα ὄντα ποὺ ἀντιμετωπίζουν ἐπίθεσι, ἐμφανίζουν ἐπιτάχυνσι τοῦ καρδιακοῦ παλμοῦ καὶ ἀνακλαστικὴ ἀντίδρασι διαφυγῆς.⁸
Ἐπίκρισις 3: Δὲν μπορεῖ νὰ προκύψη κραυγὴ χωρὶς ἀέρα στοὺς πνεύμονες. Ἐπὶ πλέον, ὁ θεατὴς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι σίγουρος ὅτι αὐτὸ ποὺ προσδιορίζεται ὡς τὸ στόμα τοῦ μωροῦ, δὲν εἶναι κάποιο ἄλλο ἀνατομικὸ σημεῖο του.
Ἀπάντησις: Ἀκόμη καὶ ὁ Dr. John Hobbins, ἕνας ἐπικριτὴς τῆς ταινίας, παραδέχτηκε στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News" ὅτι τὸ στόμα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ἦταν ὁρατό.⁹ Ὁ Dr. Ian Donald, καθηγητὴς Γυναικολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γλασκώβης (University of Glasgow), διεθνῶς γνωστὸς ἐρευνητὴς καὶ ἐφευρέτης τῆς τεχνολογίας ὑπερήχων, κατέθεσε ἐπίσης σχετικῶς μὲ τὴν αὐθεντικότητα τοῦ ὑπερηχογραφήματος.
Ἐπιπροσθέτως, τὸ ἔγκυρο ἐγχειρίδιο «Williams Obstetrics», λέει ὅτι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων «εἶναι ἱκανὸ γιὰ ἀναπνευστικὲς κινήσεις ἀρκετὰ ἔντονες, ὥστε τὸ ἀμνιακὸ ὑγρὸ νὰ κινῆται μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὴν ἀναπνευστικὴ ὁδό».¹⁰
Ἐπίσης, ὁ Dr. Alfred W. Liley, ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπιφανεῖς αὐθεντίες στὴν ἐμβρυολογία, ἀνέφερε σὲ κατάθεσί του στὸ Κογκρέσσο μία δεκαετία πρίν, ἕνα ἀξιοπρόσεκτο περιστατικό, κατὰ τὸ ὁποῖο ἕνα ἀγέννητο παιδὶ (προφανῶς στὸ δεύτερο τρίμηνο ἢ στὴν ἀρχὴ τοῦ τρίτου), περιεβλήθη ἀπὸ ἀέρα, καὶ «ἡ παρουσία ἄφθονης ποσότητος ἀέρος μέσα στὸ ἀμνιακὸ ὑγρό, ὡδήγησε σὲ παρατεταμένο δυνατὸ ἐμβρυακὸ κλάμα».¹¹
Ἡ ἀναλογία ἑνὸς παιδιοῦ ποὺ πνίγεται κάτω ἀπὸ τὸ νερὸ σὲ λίμνη ἢ πισίνα καὶ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ στὴν ταινία, ποὺ βγάζει μία σιωπηλὴ κραυγὴ καθὼς ἀπειλεῖται ἡ ζωή του, εἶναι χρήσιμη. Σὲ καμμιὰ ἀπ’ τὶς δύο περιπτώσεις οἱ κραυγές τους δὲν θ’ ἀκούγονταν, διότι δὲν ὑπάρχει ἀέρας νὰ μεταφέρη τὸν ἦχο.
Πόσο ἀνθρώπινο εἶναι ἕνα ἔμβρυο 12 ἑβδομάδων;
Ἐπίκρισις 4: Ἀντίθετα μὲ τὴν δήλωσι τοῦ Dr. Nathanson στὴν ταινία, ὁ ρυθμὸς τῆς καρδιᾶς τοῦ ἐμβρύου δὲν ἀλλάζει ἀπὸ 140 σὲ 200 παλμοὺς τὸ λεπτὸ κατὰ τὴν ἄμβλωσι. Ἀκόμα κι ἂν ἄλλαζε, διακόσιοι παλμοὶ τὸ λεπτὸ εἶναι κάτι φυσιολογικὸ σ’ ἕνα ἔμβρυο αὐτῆς τῆς ἡλικίας.
Ἀπάντησις: Τὸ πρῶτο μέρος τῆς ἐπικρίσεως εἶναι ἁπλούστατα μία ἐσφαλμένη δήλωσις. Ἡ ταινία παρουσιάζει ἀναντίρρητα μία ἔντονη αὔξησι τῶν παλμῶν τῆς ἐμβρυακῆς καρδιᾶς, καθὼς τὸ ἀγέννητο παιδὶ ἀντιμετωπίζει τὸν θάνατο. Ἕνας καρδιακὸς παλμὸς 200 χτύπων ἀνὰ λεπτὸ εἶναι ἀνώμαλος σὲ κάθε σημεῖο τῆς κυήσεως.
Σύμφωνα μὲ τὸ ἔγκυρο ἐγχειρίδιο Williams Obstretrics, «κανονικά, ὁ ἐμβρυακὸς καρδιακὸς ρυθμὸς κυμαίνεται ἀπὸ 120-160 παλμοὺς τὸ λεπτό». Ἐπὶ πλέον, ἐπιστημονικὰ ὄργανα «μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ νὰ ἐντοπίσουν τὴν δραστηριότητα τῆς ἐμβρυακῆς καρδιᾶς ἀκόμα καὶ 48 ἡμέρες μετὰ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς τελευταίας κανονικῆς ἐμμηνόρροιας».¹²
Ἐπίκρισις 5: Τὸ ἔμβρυο δὲν ἔχει γνήσια ἐγκεφαλικὰ κύματα μέχρι τὸ τρίτο τρίμηνο τῆς ἐγκυμοσύνης.
Ἀπάντησις: Ἐγκεφαλικὰ κύματα ἀγέννητων παιδιῶν ἔχουν καταγραφῆ ἀπὸ ἐπιστημονικὰ ὄργανα ἀκόμη καὶ 40 ἡμέρες μετὰ τὴν γονιμοποίησι.¹³ Ἡ χρῆσις τῆς λέξεως «γνήσια» εἶναι προπέτασμα καπνοῦ. Τὰ ἐγκεφαλικὰ κύματα εἴτε ὑπάρχουν, εἴτε δὲν ὑπάρχουν. Στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ φάσματος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ὅταν συζητᾶμε γιὰ τὰ ἐγκεφαλικὰ κύματα στοὺς ἡλικιωμένους, ποτὲ δὲν ἐγείρεται θέμα «γνησίων» ἐγκεφαλικῶν κυμάτων.
Ἐπίκρισις 6: Τὸ ἔμβρυο τῆς ταινίας εἶναι μεγαλύτερο τῶν 12 ἑβδομάδων, προφανῶς εἶναι στὴν 14η ἑβδομάδα τῆς κυήσεως.
Ἀπάντησις: Ἴσως ἡ πιὸ ἀνέντιμη ἐπίκρισις ἦταν ὁ ἰσχυρισμός, ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι μεγαλύτερο τῶν 12 ἑβδομάδων. Ὁ «πατέρας τῶν ὑπερήχων», Dr. Ian Donald, κατέθεσε γιὰ τὴν ἀκρίβεια ὁλοκλήρου τοῦ ὑπερηχογραφήματος. Ἕνας ἀνεξάρτητος εἰδικὸς στὰ ὑπερηχογραφήματα, μέτρησε τὸ μέγεθος τῆς κεφαλῆς τοῦ μωροῦ, χρησιμοποιῶντας σημάδια διαμετρήσεως (calibration markings) στὴν ὀθόνη καὶ ἐπεβεβαίωσε ὅτι τὸ μωρὸ ἦταν 12 ἑβδομάδων. Ἐπὶ πλέον, ἀκόμη καὶ δύο ἐπικριτὲς τῆς ταινίας στὴν ἐκπομπὴ CBS Morning News, ὁ Dr. Hobbins καὶ ἡ Jennifer Niebyl, δὲν ἀμφισβήτησαν τὸ ὅτι τὸ ἔμβρυο ἦταν 12 ἑβδομάδων.¹⁴
Θεατὲς τῆς βιντεοταινίας ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle-King County μπορεῖ νὰ μπερδεύτηκαν ἀπὸ τὰ σχόλια σχετικῶς μὲ τὶς ἑβδομάδες τῆς κυήσεως. Ἡ περιγραφὴ τοῦ Dr. Nathanson ὅτι ἡ ἄμβλωσις ἔγινε στὶς 12 ἑβδομάδες ἦταν ἀπόλυτα συνεπὴς μὲ τὴν ὁρολογία ποὺ χρησιμοποιεῖ τόσο ἡ ἰατρικὴ κοινότης ὅσο καὶ τὸ κοινὸ γενικῶς. Ἕνας ἐπικριτὴς στὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle ὁμολόγησε ὅτι οἱ γιατροὶ καὶ τὸ κοινὸ μιλοῦν συνήθως γιὰ τὸ μῆκος τῆς ἐγκυμοσύνης μετρῶντας τὸν ἀριθμὸ τῶν ἑβδομάδων ἀπὸ τὴν τελευταία περίοδο τῆς μητέρας. Ἡ ἄμβλωσις ποὺ δείχνει αὐτὴ ἡ ταινία ἔλαβε χώρα στὶς δώδεκα ἑβδομάδες μετὰ τὴν τελευταία περίοδο ὅταν τὸ ἀγέννητο μωρὸ ἦταν 10 ἑβδομάδων (μετρῶντας ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως).
Ἐπίκρισις 7: Εἶναι ἀνάρμοστο νὰ ἀναφέρη ὁ Dr. Nathanson τὸ ἔμβρυο ὡς ἀγέννητο παιδί, ὅμοιο μὲ τὸν καθένα μας.
Ἀπάντησις: Τὸ ἀγέννητο παιδὶ εἶναι σαφῶς ἕνα ἀνθρώπινο ὂν στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀποδίδωνται πολιτικὰ δικαιώματα, καὶ εἰδικῶς τὸ δικαίωμα στὴν ζωή. Μία ἔγκυος ἀναφέρει τακτικὰ τὸ «ἔμβρυό» της ὡς «ἀγέννητο παιδί». «Ἔμβρυο» εἶναι ἕνας ἰατρικὸς ὅρος ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ περιγράψη τὸ ἀγέννητο παιδὶ σὲ μία συγκεκριμένη περίοδο τῆς ἐνδομητρίου ἀναπτύξεώς του, καὶ οἱ ὑπέρμαχοι τῶν ἐκτρώσεων χρησιμοποιοῦν τὸν ὄρο σὲ μία προσπάθεια νὰ καταστήσουν ἀπρόσωπο τὸ παιδὶ τοῦ ὁποίου ἡ ζωὴ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴν ἄμβλωσι.
Ὅπως τονίζει στὴν ταινία ὁ Dr. Nathanson, τὸ ἀγέννητο παιδὶ τῶν 12 ἑβδομάδων «ἔχει ἐγκεφαλικὰ κύματα γιὰ 6 ἑβδομάδες τοὐλάχιστον, ἡ καρδιά του λειτουργεῖ γιὰ 8 ἴσως ἑβδομάδες, καὶ ὅλες οἱ ὑπόλοιπες λειτουργίες του εἶναι ὅμοιες μὲ τοῦ καθενὸς ἀπὸ ἐμᾶς».
Ἐπιπροσθέτως, τὰ δακτυλικὰ ἀποτυπώματα σχηματίζονται στὶς 8 ἑβδομάδες καὶ δὲν θ’ ἀλλάξουν ποτέ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ μέγεθός τους. Στὴν ἐνάτη καὶ δεκάτη ἑβδομάδα, τὸ μωρὸ πιπιλίζει τὸν ἀντίχειρά του, κάνει τοῦμπες, πηδάει, μπορεῖ νὰ λοξοκοιτάξη, νὰ καταπιῆ καὶ νὰ κινήση τὴν γλῶσσα του. Οἱ σεξουαλικὲς ὁρμόνες εἶναι ἤδη παροῦσες, καὶ 95% τῶν γνωστῶν δομῶν, χαρακτηριστικῶν καὶ ὀργάνων, ἀπὸ τὰ μικροσκοπικὰ νεῦρα μέχρι τὰ δάκτυλα καὶ τοὺς μῦες, εἶναι στὴν θέσι τους. Ὁ θυρεοειδὴς ἀδένας καὶ τὰ ἐπινεφρίδια λειτουργοῦν.¹⁵
Ἦταν ἡ σάρωσις τῆς ἀμβλώσεως μὲ ὑπερήχους ἀκριβής;
Ἐπίκρισις 8: Οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος τροποποιήθηκαν ἰδιοτελῶς, δηλ. ἐπιταχύνθηκαν καὶ μεγεθύνθηκαν. Ἐπὶ πλέον, στὴν ταινία χρησιμοποιήθηκαν 2 τύποι ὑπερήχων καὶ ὁ τύπος ποὺ χρησιμοποιήθηκε στὴν ἄμβλωσι ἦταν πιὸ δυσδιάκριτος.
Ἀπάντησις: Οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος δὲν τροποποιήθηκαν. Ὁ Dr. Nathanson ἐξήγησε καθαρὰ στὸν θεατὴ τὸν χειρισμὸ τοῦ ἐξοπλισμοῦ καὶ πῶς χρησιμοποιήθηκε αὐτός.
Στὴν ἀρχὴ τῆς ταινίας, ὁ Dr. Nathanson ἐπέδειξε τὴν λειτουργία τῆς τεχνολογίας ὑπερήχων περιλαμβάνοντας τοὺς δύο τύπους σαρώσεως, τὸν ἕνα ποὺ εἶναι κατάλληλος γιὰ μικρὲς ἐγκυμοσύνες (sector scan) καὶ τὸν ἄλλον γιὰ τὶς προχωρημένες (linear scan). Οἱ εἰκόνες τοῦ παιδιοῦ μὲ ὑπέρηχο στὴν ἀρχὴ τῆς ταινίας ἐπεδείχθησαν μόνο γιὰ νὰ ἐπιτραπῆ μία πιὸ προσεκτικὴ μελέτη τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ ἐπιδειχθῆ τὸ πῶς λειτουργεῖ ἡ τεχνολογία.
Στὴν ἀκολουθία σκηνῶν τῆς ἀμβλώσεως, χρησιμοποιήθηκε sector scan, οἱ εἰκόνες τοῦ ὑπερηχογραφήματος ἦσαν στὴν κανονικὴ ταχύτητα, καὶ κάποια πλάνα ἀκινητοποιήθηκαν γιὰ νὰ διευκρινισθῆ ἕνα σημεῖο. Δὲν ἐπιταχύνθηκαν καθόλου. Ὁ Dr. E. Michael Linzey, καθηγητὴς Μαιευτικῆς καὶ Γυναικολογίας στὸ τμῆμα Μητρικῆς-Ἐμβρυακῆς Ἰατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς California, στὸ Irvine, ἔχει γράψει ὅτι «Ἡ Σιωπηλὴ Κραυγὴ εἶναι μία ἀκριβὴς ἀπεικόνισις τοῦ τί λαμβάνει χώρα σὲ μία ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων... Ἡ δραστηριότης τοῦ ἐμβρύου δὲν εἶναι μεγαλοποιημένη κίνησις τοῦ μορφομετατροπέως (transducer) τοῦ ὑπερηχογράφου, ἀλλὰ μία ἀκριβὴς ἀπεικόνισις τοῦ τί συμβαίνει κατὰ τὴν διάρκεια μίας ἐκτρώσεως.¹⁶
Ὁ Dr. Nathanson κανόνισε νὰ ἔχη τὴν εἰκόνα τοῦ ὑπερηχογραφήματος (ποὺ συνήθως καταγράφεται σὲ ὀθόνη τῶν 4 ἰντσῶν) σὲ τηλεοπτικὴ ὀθόνη τῶν 21 ἰντσῶν ὥστε οἱ θεατὲς νὰ βλέπουν τί συμβαίνει. Ὅπως μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῆ ὁ κάθε τηλεθεατής, ἡ εἰκόνα τοῦ μωροῦ ἦταν μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ φυσικὸ μέγεθος, χωρὶς πρόθεσι ἐξαπατήσεως.
Ἐπίκρισις 9: Μία ἔκτρωσις 12 ἑβδομάδων δὲν ἀπαιτεῖ τὴν χρῆσι γενικῆς ἀναισθησίας γιὰ τὴν γυναίκα ἢ θρυπτικῶν ἐργαλείων, γιὰ νὰ βγάλη ὁ ἐκτρωσιολόγος τὸ κεφάλι τοῦ παιδιοῦ.
Ἀπάντησις: Ἔγκυροι ἐκπρόσωποι ὁμάδων ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων συμφωνοῦν μὲ τὸν Dr. Nathanson ὅτι καὶ ἡ γενικὴ ἀναισθησία καὶ τὰ θρυπτικὰ ἐργαλεῖα χρησιμοποιοῦνται εὐρέως σὲ ἀμβλώσεις παιδιῶν 12 ἑβδομάδων. Ὁ Dr. Warren Hern, ποὺ ἐκτελεῖ ἀμβλώσεις, συγγραφεὺς ἑνὸς ἐγκύρου βιβλίου τοῦ 1984 σχετικῶς μὲ τὴν πραγματοποίησι ἀμβλώσεων, γράφει ὅτι λαβίδες χρησιμοποιοῦνται κατὰ τὶς ἐκτρώσεις 11 καὶ 12 ἑβδομάδων «γιὰ νὰ προσδιορισθῆ ἂν παραμένη σημαντικὴ ποσότης ἱστοῦ». Οἱ λαβίδες εἶναι ἀναγκαῖες γιὰ νὰ συντριβῆ καὶ νὰ ἀφαιρεθῆ τὸ κεφάλι σὲ ἀμβλώσεις 11 καὶ 12 ἑβδομάδων ἀφοῦ τὸ κεφάλι εἶναι πολὺ μεγάλο γιὰ νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν διεσταλμένο τράχηλο τῆς μήτρας μὲ τὸν ἀπορροφητικὸ σωλῆνα. Σύμφωνα μὲ τὸν Dr. Hern, (ποὺ διεξήγαγε ἐκτεταμένη σειρὰ μετρήσεων μεγέθους κεφαλῆς καὶ ποδιῶν σὲ ἐκτρωμένα μωρά), ἡ διάμετρος κεφαλῆς ἑνὸς ἀγέννητου μωροῦ 12 ἑβδομάδων κυμαίνεται ἀπὸ 17-21 χιλιοστά, μὲ μέσο ὄρο διαμέτρου τὰ 18 χιλιοστὰ (σχεδὸν ¾ τῆς ἴντσας).¹⁷
Αὐτὴ ἡ σύνθλιψις εἶναι ἀπαραίτητη ἐπειδὴ γιὰ μία ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων ὁ τράχηλος δὲν διαστέλλεται πάνω ἀπὸ 10 χιλιοστά. Περαιτέρω διαστολὴ αὐξάνει «τὴν πιθανότητα διατρήσεως ἢ μόνιμης βλάβης στὸν τράχηλο» σύμφωνα μὲ ἕνα κεφάλαιο σχετικῶς μὲ τὶς πρακτικὲς ἀμβλώσεων στὸ πρῶτο τρίμηνο, ποὺ ἔχουν γράψει οἱ Kaunitz καὶ Grimes σὲ ἕνα νέο βιβλίο, ποὺ ἔχει συνεκδώσει ἡ Louise Tyrer, διευθύνουσα ἰατρικὴ σύμβουλος τῆς PPFA.¹⁸
Ὁ Dr. Nathanson ἦταν ἐπίσης ἀπολύτως ἀκριβὴς στὴν περιγραφή του γιὰ τὴν χρῆσι γενικῆς ἀναισθησίας στὴν ἄμβλωσι 12 ἑβδομάδων. Οἱ Kaunitz καὶ Grimes ἀναφέρουν ὅτι «τοπικὴ καὶ γενικὴ ἀναισθησία εἶναι σὲ κοινὴ χρῆσι στὶς ἀμβλώσεις πρώτου τριμήνου στὶς ΗΠΑ». Ἐπίσης, μία ἔρευνα ποὺ διεξήγαγε τὸ 1981 ἡ Ἐθνικὴ Ὁμοσπονδία Ἀμβλώσεων (National Abortion Federation) (ὁ συντεχνιακὸς σύνδεσμος τῆς βιομηχανίας τῶν ἐκτρώσεων) ἔδειξε ὅτι ἡ γενικὴ ἀναισθησία ἐχρησιμοποιεῖτο εὐρέως ἀπὸ μεγάλο ἀριθμὸ παροχέων ἐκτρώσεως στὶς ἀμβλώσεις πρώτου τριμήνου.¹⁹
Ὁ Dr. Nathanson εἶναι ἀπὸ τὶς ἐξέχουσες αὐθεντίες στὴν ἄμβλωσι. Διηύθυνε τὴν μεγαλύτερη ἐκτρωτικὴ κλινικὴ στὸν μὴ κομμουνιστικὸ κόσμο, ὅπου ἐπέβλεψε τὴν ἐκτέλεσι 60.000 περίπου ἀμβλώσεων καὶ ἐπραγματοποίησε προσωπικῶς πάνω ἀπὸ 5.000.
Ἐπίκρισις 10: Ἡ ἄμβλωσις στὴν ταινία διαρκεῖ περισσότερο ἀπὸ τὸ συνηθισμένο. Ἡ PPFA εἶπε ὅτι «μία ἄμβλωσις πρώτου τριμήνου χωρὶς ἐπιπλοκὲς συνήθως χρειάζεται λιγώτερο ἀπὸ 10 λεπτά».
Ἀπάντησις: Ἡ ἄμβλωσις στὴν ταινία δὲν διήρκεσε περισσότερο ἀπὸ τὸ συνηθισμένο, στὴν πραγματικότητα διήρκεσε λιγώτερο ἀπὸ 7 λεπτά. Ἡ ὑπόλοιπη διάρκεια τῆς ταινίας τῶν 28 λεπτῶν, περιλαμβάνει ἐξήγησι τῆς τεχνικῆς τῶν ὑπερήχων, ἐμβρυολογία, μεθόδους ἐκτρώσεως, καὶ τὶς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις τῶν νομίμων ἀμβλώσεων στὶς γυναῖκες καὶ τὴν ἀμερικανικὴ κοινωνία.
Ἐπίκρισις 11: Τὸ μοντέλο ἐμβρύου ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Dr. Nathanson κατὰ τὴν ἄμβλωσι εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ ἕνα ἔμβρυο στὶς 12 ἑβδομάδες τῆς κυήσεως.
Ἀπάντησις: Ὁ Dr. Nathanson ἐπέδειξε δύο φορὲς τὸ σχετικὸ μέγεθος ἑνὸς ἐμβρύου 12 ἑβδομάδων καὶ μετά, κατὰ τὴν ἔκτρωσι, ἐχρησιμοποίησε ἕνα μεγαλύτερο μοντέλο, σὰν βοήθημα γιὰ νὰ δείξη τὸν σχετικὸ προσανατολισμὸ τοῦ παιδιοῦ μέσα στὴν μήτρα.
Στὰ ἀρχικὰ μέρη τοῦ φίλμ, ὁ Dr. Nathanson ἔκανε χρῆσι ἑνὸς μοντέλου ἀγέννητου παιδιοῦ 12 ἑβδομάδων, ὅταν περιέγραφε τὴν ἐμβρυακὴ ἀνάπτυξι κι ἐπεδείκνυε πῶς χρησιμοποιοῦνται τὰ ἐργαλεῖα τῆς ἀμβλώσεως.
Ἀργότερα, κατὰ τὸ ὑπερηχογράφημα τῆς ἀμβλώσεως, ἐχρησιμοποίησε τὸ μεγαλύτερο μοντέλο σὰν βοήθημα γιὰ νὰ ἐπιδείξη τὸν σχετικὸ προσανατολισμὸ τοῦ παιδιοῦ στὴν μήτρα, καὶ πῶς ὁ ἐκτρωτικὸς ἀπορροφητικὸς σωλήνας τεμάχιζε τὸ παιδί.
Στὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν Planned Parenthood τοῦ Seattle-King County, δύο ἀπὸ τοὺς «ἰατρικοὺς εἰδήμονες» διαφωνοῦν σχετικὰ μὲ τὸ μέγεθος τοῦ μοντέλου ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Dr. Nathanson.
Παρουσιάζει ὁ Dr. Nathanson δικαίως τὰ στοιχεῖα;
Ἐπίκρισις 12: Οἱ φωτογραφίες τῶν ἐμβρύων στὰ δοχεῖα ἀπορριμμάτων ποὺ βλέπουμε στὴν ταινία εἶναι στὴν πραγματικότητα νεογέννητα (ἀφοῦ εἶναι τόσο μεγάλα) καὶ ὄχι τὸ ἀποτέλεσμα ἀμβλώσεων.
Ἀπάντησις: Οἱ φωτογραφίες δείχνουν μωρὰ ποὺ σκοτώθηκαν μὲ ἄμβλωσι. Προέρχονται ἀπὸ ἐντοπισμὸ 16.500 ἐκτρωμένων ἐμβρύων στὸ Λὸς Ἄντζελες τὸ 1982.²⁰
Κάθε χρόνο γίνονται 15.000 ἀμβλώσεις μωρῶν τέτοιου μεγέθους, σύμφωνα μὲ τὸ Ἰνστιτοῦτο Alan Guttmacher, τὸ ἐρευνητικὸ ὄργανο τῆς Planned Parenthood. Οἱ στατιστικὲς ποὺ συγκεντρώνει δείχνουν ὅτι 1% τῶν 1.600.000 ἀμβλώσεων ποὺ γίνονται ἐτησίως στὶς ΗΠΑ ἀφοροῦν μωρὰ 21 ἑβδομάδων καὶ μεγαλύτερα (σ.σ. τέτοιες ἀμβλώσεις εἶναι νόμιμες στὶς ΗΠΑ). Ἕνα κύριο εἰδησεογραφικὸ ἄρθρο τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1981 στὸ κυριακάτικο περιοδικὸ Philadelphia Inquirer ἀνέφερε ὅτι τοὐλάχιστον 500 ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐκτρωμένα μωρὰ γεννιοῦνται κάθε χρόνο ζωντανά. Κάποια μωρὰ ἔχουν ἐπιζήσει, ἀλλὰ τὰ περισσότερα ἀφήνονται νὰ πεθάνουν μετὰ τὴν ἄμβλωσι.²¹
Ἐπίκρισις 13: Ἡ ἐκτίμησις τοῦ Dr. Nathanson γιὰ 100.000 παράνομες ἀμβλώσεις τὸ 1963 εἶναι πολὺ μικρή. Ἡ PPFA δηλώνει ὅτι «ὁ Dr. Christopher Tietze... ἐξετίμησε ὅτι τὸ 1963 οἱ ἀριθμοὶ κυμαίνονταν ἀπὸ 200.000 ἕως 1.200.000 ἀμβλώσεις. Γενικῶς πιστεύεται ὅτι ὁ ἀριθμὸς ἦταν κοντὰ στὸ ἄνω ὅριο.
Ἀπάντησις: Ἡ Ἐπιτροπὴ τῆς Γερουσίας τῶν ΗΠΑ ἀνέφερε τὸ 1983 μετὰ ἀπὸ ἐκτεταμένη μελέτη ὅτι ἡ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων προκάλεσε δραματικὴ αὔξηση στὸν ἀριθμὸ τῶν ἀμβλώσεων ποὺ πραγματοποιοῦνταν ἐτησίως, ἀπὸ 100.000 περίπου τὸ 1963, σὲ πάνω ἀπὸ 1,6 ἑκατομμύρια 20 χρόνια ἀργότερα.²²
Η PPFA παρερμήνευσε αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Tietze γιὰ τὸν ἀριθμὸ τῶν παράνομων ἀμβλώσεων. Ἡ ἀναφορὰ τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Γερουσίας τόνιζε ὅτι μία μελέτη ἀπὸ μία διάσκεψή της ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 1958 «ἐκτιμοῦσε ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν παράνομων ἀμβλώσεων ‘μποροῦσε νὰ εἶναι τόσο χαμηλὸς ὅσο 200.000 ἐτησίως, ἀλλὰ καὶ τόσο ὑψηλὸς ὅσο 1.200.000 ἐτησίως’, προσθέτοντας ὅτι ‘δὲν ὑπάρχει ἀντικειμενικὴ βάση γιὰ τὴν ἐπιλογὴ συγκεκριμένης τιμῆς μεταξὺ αὐτῶν τῶν δύο ἐκτιμήσεων, σὰν μία προσέγγιση τῆς πραγματικῆς συχνότητας». Τὸ 1969, ὁ Dr. Christopher Tietze τοῦ Συμβουλίου Πληθυσμοῦ (Population Council) ἀνέφερε ὅτι «δὲν ἔχουν γίνει διαθέσιμα νέα δεδομένα, πάνω στὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσε νὰ στηριχθεῖ μία πιὸ ἀξιόπιστη ἐκτίμηση».²³
Ἡ μελέτη τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Γερουσίας συμφώνησε μὲ τὴν βασικὴ ἄποψη τοῦ Dr. Nathanson ὅτι «μικρὴ ἀμφιβολία μπορεῖ νὰ ὑπάρξει γιὰ τὸ ὅτι ἡ νομιμοποίηση καὶ ἡ ἐπακόλουθη θεσμοποίηση τῆς ἄμβλωσης εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα σημαντικὴ αὔξηση στὸ συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν ἀμβλώσεων». Ἡ Ἐπιτροπὴ παρέθεσε μία ἔρευνα τριῶν ἀνεξάρτητων ἐρευνητῶν τοῦ 1981 ποὺ ἔδειχνε ὅτι οἱ ἐκτιμήσεις τῆς Planned Parenthood καὶ ἄλλων σχετικὰ μὲ τὶς παράνομες ἀμβλώσεις, εἶχαν «ἐμφανῶς ὑπερβάλλει» τὸν πραγματικὸ ἀριθμὸ τέτοιων ἀμβλώσεων. Χρησιμοποιώντας ἕνα καλύτερο μαθηματικὸ μοντέλο γιὰ νὰ προσδιορίσουν τοὺς ἀριθμούς, ἡ ἔρευνα ἐκτιμοῦσε ὅτι οἱ παράνομες ἀμβλώσεις ποὺ πραγματοποιήθηκαν ἀπὸ τὸ 1950 ἕως τὸ 1977 «κυμαίνονταν ἀπὸ ἕναν χαμηλὸ ἀριθμὸ 39.000 ἀμβλώσεων (τὸ 1950) μέχρι τὸν ὑψηλὸ τῶν 210.000 (τὸ 1961) μὲ ἕνα μέσο ὄρο 98.000 ἀμβλώσεων ἐτησίως», ἔλεγε ἡ Ἀναφορὰ τῆς Γερουσίας. Ἡ μελέτη συμπέραινε ὅτι ἡ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων εἶχε αὐξήσει τὸν συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν ἐκτελούμενων ἀμβλώσεων, ἀνέφερε ἡ Ἐπιτροπή, «6 ἕως 11 φορές».²⁴
Ἐπίκριση 14: Η PPFA ρώτησε «ἂν ὁ Dr. Nathanson εἶναι κατὰ τῶν ἀμβλώσεων, πῶς μπόρεσε νὰ συμμετάσχει στὴν κινηματογράφηση μίας πραγματικῆς ἐκτρωτικῆς διαδικασίας;» Ἡ ἀπάντησή τους ἦταν ὅτι αὐτὸς ἦταν «ζηλωτής», καὶ «οἱ ζηλωτὲς δὲν σταματοῦν σὲ τίποτα στὴν προσπάθειά τους νὰ πετύχουν τὸ σκοπό τους».
Ἀπάντηση: Ο Dr. Nathanson δὲν ἦταν παρὼν καὶ δὲν ἔλαβε μέρος στὴν ἄμβλωση. Αὐτὴ ἡ ἄμβλωση ἐπρόκειτο νὰ λάβει χώρα ἔτσι κι ἀλλιῶς, εἴτε τὴν κινηματογραφοῦσαν εἴτε ὄχι. Αὐτὴ ἡ κριτικὴ ἰσοδυναμεῖ μὲ προσωπικὴ ἐπίθεση ἀπὸ τοὺς ὑπέρμαχους τῶν ἀμβλώσεων, γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς ταινίας.
Σύμφωνα μὲ ἄρθρο τοῦ Philadelphia Inquirer, ὁ ἀγνώστου ταυτότητος γιατρὸς ἔκανε ταινίες μὲ ὑπερηχογραφήματα ἀπὸ 20 ἕως 25 ἄλλων ἀμβλώσεων, ποὺ πραγματοποίησε σὲ ἐγκύους ἕως 12 ἑβδομάδων. Ἀφοῦ ἐξέτασε τὶς ταινίες μαζὶ μὲ τὸν Dr. Nathanson, σταμάτησε νὰ κάνει ἀμβλώσεις.²⁵
Ἐπίκριση 15: Ἀντίθετα μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Dr. Nathanson ὅτι ἡ PPFA καὶ ἄλλοι παροχεῖς ἀμβλώσεων δὲν πετυχαίνουν ἐπαρκῶς πληροφορημένη συγκατάθεση ἀπὸ τὶς γυναῖκες πρὶν ἀπὸ τὴν ἄμβλωση, ἡ PPFA δηλώνει ὅτι «δείχνει μεγάλη φροντίδα στὸ νὰ συμβουλεύει καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὶς γυναῖκες καὶ τοὺς συντρόφους τους σὲ διάφορα δικαιώματα ἐπιλογῆς γιὰ τὴν διαχείριση μίας ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης».
Ἀπάντηση: Ὅπως τόνισε ὁ Dr. Nathanson, ἡ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων διεξάγει «μία συνεχῆ συνωμοσία σιωπῆς γιὰ νὰ κρατᾶ τὶς γυναῖκες στὸ σκοτάδι σχετικὰ μὲ τὴν πραγματικὴ φύση τῆς ἄμβλωσης».
Σὲ κατάθεση ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1983 στὸ Κογκρέσο ἡ Nancy Jo Mann, ἱδρύτρια τῶν «γυναικὼν ποὺ ἐκμεταλλεύθηκε ἡ ἄμβλωση», μίας ὁμάδας ἀπὸ γυναῖκες ποὺ ἔκαναν ἐκτρώσεις καὶ τώρα ἀναγνωρίζουν ὅτι ἦταν λάθος ἀπόφαση, ὑποστήριξε τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Dr. Nathanson. Εἶπε στὴν ἐπιτροπὴ τοῦ (Λευκοῦ) Οἴκου ὅτι «δὲν μᾶς εἶπαν τὴν ἀλήθεια, μέχρις ὅτου ἦταν πολὺ ἀργά. Οἱ γυναῖκες δὲν ἔτυχαν ἐκτενοῦς συμβουλευτικῆς, καὶ ρωτάω ‘γιατί ὄχι;’. Τί φοβόντουσαν οἱ σύμβουλοι; ...οἱ γυναῖκες εἶναι ἱκανὲς νὰ παίρνουν πολὺ ἔξυπνες ἀποφάσεις, ἀλλὰ μπορεῖ κάποιος νὰ πάρει ἀληθινὰ μία ἔξυπνη ἀπόφαση ὅταν δὲν ἔχει πληροφορηθεῖ γιὰ ὅλες τὶς πλευρὲς καὶ τὶς πιθανὲς ἐπιπλοκές;...»
Η PPFA καὶ οἱ ἄλλοι κερδοσκόποι τῶν ἀμβλώσεων ἀρνοῦνται νὰ δείξουν στὶς γυναῖκες ὑπερηχογραφήματα τῶν ἀγέννητων παιδιῶν τους, γιατί αὐτὸ θὰ τὶς ἀπέτρεπε ἀπ’ τὸ νὰ κάνουν τὴν ἄμβλωση. Οἱ ἰατρικοὶ ἐρευνητὲς ἔχουν διαπιστώσει ὅτι μία ἔγκυος ποὺ βλέπει τὸ ὑπερηχογράφημα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ της, ἀναπτύσσει μητρικὸ δεσμὸ μὲ τὸ παιδί. Μὲ τὰ λόγια τῶν ἐρευνητῶν ποὺ ἀναφέρουν αὐτὰ τὰ εὐρήματα, αὐτὸ τὸ θέαμα μπορεῖ νὰ «ἐπηρεάσει τὴν ἐπίλυση ὁποιασδήποτε ἀμφιθυμίας πρὸς τὴν ἴδια τὴν ἐγκυμοσύνη, πρὸς ὄφελος τοῦ παιδιοῦ. Ἡ ἐξέταση τοῦ ὑπερηχογραφήματος μπορεῖ ἔτσι νὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα λιγότερες ἀμβλώσεις καὶ περισσότερες ἐπιθυμητὲς ἐγκυμοσύνες».²⁶
Ἐπίκριση 16: Η PPFA ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Dr. Nathanson ἐπικαλέστηκε τὸ βιβλίο Williams Obstetrics τὸ ὁποῖο δηλώνει ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ἐπιδεκτικὸ ἐνδομήτριας θεραπείας, καὶ πρέπει νὰ θεωρεῖται ὡς «δεύτερος ἀσθενής». Ο Nathanson ἑστιάστηκε, εἶπαν, «μόνο στὸ ἔμβρυο, ἀγνοώντας τελείως τὴν ἔγκυο γυναίκα, ἡ ὁποία εἶναι ὁ πρῶτος ἀσθενὴς καὶ τὸ ἐπίκεντρό της προσοχῆς στὸ κείμενο. Παρερμηνεύει τὴ δήλωση τοῦ Williams καὶ ὑπονοεῖ ὅτι ὁ Dr. Nathanson θεωρεῖ τὸ ἔμβρυο ὡς πρῶτο ἀσθενῆ – μία βάση συλλογισμοῦ ἀπαράδεκτη κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες».
Ἀπάντηση: Ἡ ἐπίκριση ὅτι τὸ ἔμβρυο θεωρεῖται «ὁ δεύτερος ἀσθενὴς» ἐνῶ ἡ μητέρα ἀγνοεῖται εἶναι γελοῖος γιατί αὐτοδιαψεύδεται. Πρῶτα, ἡ PPFA ὑποστήριξε ὅτι ὁ Nathanson εἶπε ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ὁ δεύτερος ἀσθενὴς (πράγμα ποὺ εἶναι ἀλήθεια) καὶ μετὰ ἡ PPFA αὐτοδιαψεύσθηκε ἰσχυριζόμενη ὅτι ὁ Nathanson εἶπε ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ὁ πρῶτος ἀσθενής. Ο Nathanson ἀνέφερε τὸν Williams, καὶ ἡ PPFA προσπάθησε νὰ διαβάσει τὶς δικές της προκαταλήψεις ἐναντίον ὁποιουδήποτε ὑπολογισμοῦ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ μέσα στὴν δήλωση.
Ἐπίκριση 17: Η PPFA δήλωσε ὅτι «ἡ ταινία ἀγνοεῖ τὴ δυσχερῆ θέση τῶν γυναικὼν ποὺ ἐπιζητοῦν τὴν ἄμβλωση καὶ ἀντίθετα προσπαθεῖ νὰ ἑστιάσει στὸ ἔμβρυο».
Ἀπάντηση: Ο Dr. Nathanson δηλώνει στὴν ταινία ὅτι «οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες εἶναι θύματα ὅπως εἶναι καὶ τὰ ἀγέννητα παιδιά».
Στὴν ἀρχὴ τοῦ φὶλμ ὁ Dr. Nathanson τόνισε πῶς ἡ πρόσφατη ἀξιοποίηση τῶν θαυμάτων τῆς ἐπιστήμης μᾶς ἔδωσε πρόσθετη ἐπίγνωση τῆς ἀνάπτυξης τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, ποὺ δείχνει ὅτι μέσα στὴ μήτρα ὑπάρχει ἕνα ἀνθρώπινο ὂν ποὺ ἀξίζει νὰ προστατευθεῖ. Ἑστίασε στὸ παιδὶ στὴ μήτρα, τὸ ὁποῖο εἶχε ἀγνοηθεῖ κατὰ τὴ συζήτηση τοῦ «δικαιώματος στὴν ἔκτρωση».
Πρὸς τὸ τέλος τῆς ταινίας κατηγόρησε τὴ βιομηχανία τῶν ἀμβλώσεων, συμπεριλαμβανομένης τῆς Planned Parenthood, γιὰ ἐκμετάλλευση τῶν γυναικών. «Οἱ ἴδιες οἱ γυναῖκες» εἶπε, «εἶναι θύματα ὅπως εἶναι καὶ τὰ ἀγέννητα παιδιά». Οἱ γυναῖκες θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν περισσότερη πληροφόρηση, ὅπως αὐτὴ ἡ ταινία, γιὰ νὰ ζητᾶται ἡ συγκατάθεσή τους στὴν ἄμβλωση μετὰ ἀπὸ πραγματικὴ ἐνημέρωση.
Κάποια συμπληρωματικὰ σημεῖα:
Πρῶτον, τρεῖς ἀπὸ τοὺς δῆθεν «οὐδέτερους ἐμπειρογνώμονες ἰατροὺς» ποὺ ἐμφανίστηκαν στὴν ἐκπομπὴ "CBS Morning News" καὶ ποὺ ἐκπροσώπησαν τὴν PPFA, διενεργοῦσαν ἀμβλώσεις στὶς ἀρχὲς τοῦ 1970 στὴν ἐκτρωτικὴ κλινικὴ «Κέντρο γιὰ τὴν ἀναπαραγωγικὴ καὶ σεξουαλικὴ ὑγεία» (Center for Reproductive and Sexual Health) ποὺ διηύθυνε ὁ Dr. Nathanson: ὁ Dr. Richard Berkowitz ἐμφανίστηκε στὴν ἐκπομπὴ τοῦ CBS, καὶ οἱ γιατροὶ William Rashbaum and Ming-Neng Yeh ἐκπροσώπησαν τὴν PPFA.
Δεύτερον οἱ ἐκπρόσωποι τῆς PPFA μπορεῖ νὰ προσπαθοῦν νὰ παρουσιαστοῦν ὡς οὐδέτεροι ἐμπειρογνώμονες στὸ θέμα τῆς ἔκτρωσης. Η PPFA ἀσκεῖ πίεση στὸ Κογκρέσο καὶ στὶς πρωτεύουσες πολιτειῶν (state capitals) ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων χωρὶς περιορισμοὺς κι ἐπίσης διευθύνει τὴ μεγαλύτερη ἁλυσίδα ἐκτρωτικῶν κλινικῶν στὶς ΗΠΑ σὲ πάνω ἀπὸ 60 διαφορετικὲς τοποθεσίες. 51 συνεργάτες (affiliates) τῆς διενέργησαν 111.189 ἀμβλώσεις τὸ 1988 μὲ προσόδους ποὺ ὑπολογίζονται συντηρητικὰ σὲ περισσότερα ἀπὸ 23,7 ἑκατομμύρια δολάρια. Οἱ συνεργάτες τῆς PPFA ποὺ δὲν ἐκτελοῦν ἐκτρώσεις παραπέμπουν τὶς πελάτισσες (κυρίως ἀνήλικες) σὲ ἐκτρωτικὲς κλινικές. Ἐπὶ πλέον, κάθε συνεργάτης τῆς PPFA πρέπει νὰ πληρώνει στὰ ἐθνικὰ κεντρικὰ γραφεῖα τοῦ ὀργανισμοῦ τέλη, τὰ ὁποῖα συγκεντρώνονται μὲ ἄλλες εἰσφορὲς γιὰ νὰ χρηματοδοτήσουν τὴν διαφήμιση καὶ πίεση ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων. (Πηγές: Ὑπηρεσιακὴ Ἀναφορὰ τῆς PPFA γιὰ τὸ 1989. Τοπικοὶ νόμοι τῆς PPFA. Τὸ ἐκτιμώμενο εἰσόδημα ὑπολογίζεται μὲ 215 δολλάρια ἀνὰ ἔκτρωσι).
Τρίτον, ὅταν ἔχει κανεὶς νὰ κάνει μὲ τὴν βιντεοταινία ἀπὸ τὴν PP τοῦ Seattle-King County, ἴσως εἶναι χρήσιμο νὰ γνωρίζει ὅτι ἐγείρονται τὰ ἀκόλουθα γενικὰ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων:
1.Ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ ἄμβλωση εἶναι λιγότερο ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν ὑγεία ἀπὸ τὴν ἐγκυμοσύνη. (Βλ. NRL Ed. Trust Fund pamphlet "Abortion: Some Medical Facts)
2.Ἰσχυρισμὸς ὅτι οἱ δημοσκοπήσεις κοινῆς γνώμης δείχνουν ὑποστήριξη γιὰ τὴν ἄμβλωση μετὰ ἀπὸ ἐπιθυμία τῆς ἐνδιαφερομένης (abortion on demand). (Βλ. NRL Ed. Trust Fund publication "Abortion and Public Opinion in the United States" by Professor Raymond Adamek.)
3.Δῆθεν δυσμενεῖς ψυχολογικὲς ἐπιπτώσεις ὅταν δὲν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἄμβλωση (Βλ. NRL Ed. Trust Fund pamphlet "Abortion: Some Medical Facts")
Ὁ γιατρὸς ποὺ πραγματοποίησε τὴν ἄμβλωση στὴν «Σιωπηλὴ Κραυγή», ὁ Dr. Jay Kelinson, κατέθεσε γιὰ τὴν αὐθεντικότητα τῆς καταγραφῆς τοῦ ὑπερηχογραφήματος σὲ μία συνέντευξη σὲ βίντεο διαρκείας 12 λεπτῶν, μὲ τίτλο «ἡ ἀπάντηση», ποὺ διατίθεται ἀπὸ τὴν Bernadell, Inc., P.O. Box 1897, Old Chelsea Station, New York 10011, τήλ. (212) 463-7000.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1 Nathanson, Bernard N., M.D. with Richard Ostling, Aborting America (New York: Doubleday, 1979).
2 Planned Parenthood Federation of America, "The Facts Speak Louder: Planned Parenthood's Critique of "The Silent Scream'," pamphlet ( ca. May 1985). Also Wattleton, Faye, Memorandum to House and Senate staff on "The Silent Scream," (March 1,1985). Judy Goldsmith, president, National Organization for Women, memorandum, "The Silent Scream," (ca. April 1985). Planned Parenthood of Seattle-King County, Washington, "A Planned Parenthood Response to "The Silent Scream'," videotape (ca. March 1985).
3 Robinson, Daniel N., testimony, hearing on Fetal Pain, U.S. Congress, Senate Judiciary Subcommittee on the Constitution, May 21, 1985. "Why Pain Hurts: Unlocking An Agonizing Mystery," TIME\. 123, no. 24 (June 11, 1984), p. 61. Arthur C. Guyton, M.D., Textbook of Medical Physiology, 6th ed. ( Philadelphia: W.B. Saunders Co., 1981), p. 615.
4 "CBS Morning News" (March 4, 1985).
5 Merriner, Jim, "New Abortion Law Challenged by ACLU," Chicago Sun-Times (July 2, 1985), p. 10.
6 Op. Cit., note 4.
7 Ibid., A short paper by Dr. Mathews-Roth with a list of references is available by writing NRD Ed. Trust Fund at the address listed in this pamphlet.
8 Clark, Kristin, "Inquiry. Topic: 'The Silent Scream'," USA Today (March 21, 1985), p. 13A.
9 Op. Cit., note 4
10 Pritchard, Jack A. M.D., et al., Williams Obstetrics, 17th ed. (Norwalk, CT: Appleton-Century-Crofts, 1985), p. 163.
11 Albert W. Liley, M.D., testimony, U.S. Congress, Senate Committee on the Judiciary, "Abortion—Part 2," hearing, S.J. 119 and 130, 93rd Congress, 2nd Session, 1976, Vol. 2, p. 233.
12 Op. Cit., note 10, pg. 211.
13 Hamlin, H., M.D., "Life Or Death by E.E.G.,' Journal of the American Medical Assn. (October 12, 1964).
14 Op. Cit., note 4, Patry, March, M.D., letter to Mrs. Betty Smith, February 27, 1985.
15 Rugh, Robert, Ph.D. and Landrum B. Shettles, Ph.D., M.D. From Conception To Birth: The Drama of Life's Beginnings, (New York: Harper and Row, 1971), p. 58-59. Jerome Lejeune, M.D., testimony, U.S. Congress, Senate Committee on the Judiciary, The Human Life Bill, S. 158, 97th Congress, 1st Session 1983, Vol. I, p. 9-10.
16 E. Michael Iindzey, M.D., affidavit on "The Silent Scream," (Irvine, Α: April 10, 1985).
17 Hern, Warren M., M.D., Abortion Practice (New York: J.B. Iippincott, Co. 1984), p. 116
18 Kaunitz, Andrew M. and David A. Grimes, "First-Trimester Abortion Technology," in Corson, Stephen L, M.D., Richard J. Derman, M.D., and Louise B. Tyrer, M.D., ed., Fertility Control (Boston: Little, Brown and Co., 1985), p. Fertility Control (Boston: Little, Brown and Co., 1985), p. 66.
19 Ibid., p. 68. Landy, Uta and Sarah Lewit, "Administrative, Counseling and Medical Practices In National Abortion Federation Facilities," Family Planning Perspectives, v. 14, no. 5 (Sept./Oct., 1982), p. 261.
20 "Fetuses, Medical Waste Found in Shipping Carton," Daily Breeze (Torrance, Α) (February 6, 1982), p. 1. "No Charge Filed in Abortions of 16,431 Fetuses," LosAngeles Times (August 20, 1983), p. 1.
21 Henshaw, Stanley K, et al., "A Portrait of American Women Who Obtain Abortions," Family Planning Perspectives, v. 17, no. 2 (March/April 1985), p. 92. Jeffries, Liz and Rick Edmonds, "Abortion: The Dreaded Complication," Today, The [Philadelphia] Inquirer Magazine (August 2,1981), p. 14.
22 U.S. Congress, Senate, Report of the Committee on the Judiciary, Human Life Federalism Amendment, Senate Joint Resolution 3, 98th Congress, 1st Session, legislative day June 6, 1983, p. 38.
23 Ibid..
24 Ibid..
25 Vrazo, Fawn, "Causing An Outcry With A 'Silent Scream'," The Phila-delpia Inquirer (March 5, 1985), p. 8E.
26 Fletcher, John C, Ph.D. and Mark I Evans, M.D., "Maternal Bonding in Early Fetal Ultrasound Examinations," The New England Journal of Medicine, v. 308, no. 7 (Feb 17, 1983), pp. 392-3.
* Ο Richard D. Glasow κατέχει διδακτορικὸ τίτλο στὴν ἱστορία τῆς τεχνολογίας καὶ τῆς ἐπιστήμης ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Delaware. Εἶναι ἀπόφοιτός της Ναυτικῆς Ἀκαδημίας τῶν ΗΠΑ στὴν Annapolis, ἔχει διδάξει ἱστορία στὸ κρατικὸ πανεπιστήμιο τῆς Πενσυλβάνια καὶ ἔχει ὑπηρετήσει ὡς Διευθυντὴς Ἐκπαίδευσης τοῦ National Right to Life Educational Trust Fund ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1981.
* Τὴν μετάφρασι τοῦ ἄρθρου στὰ ἑλληνικὰ ἔκανε ἡ Μαρία Δημητριάδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου