Κηφηνεῖον «Ἡ Ὡραία Ἑλλάς»

τοῦ Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ἱστορικοῦ

Ἀκούω ὅτι τὸ μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα τῶν νέων μας εἶναι ἡ ἀνεργία. Διαφωνῶ. Ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια εἶναι ἡ ...ἐργασία. Ὁ νέος δὲν φοβᾶται τὴν ἀναδουλειά, φοβᾶται τὴν δουλειά. Μία οἰκογενειακὴ ἀντίληψις, ὅτι δουλειὰ εἶναι ὅ,τι δὲν λερώνει, ἐπεκτάθηκε καὶ στὸ νεοσουσουδιστικὸ σχολεῖο μὲ εὐθύνη τῶν κομμάτων, ποὺ γιὰ λόγους ψηφοθηρίας ἀπεδόθησαν σὲ μία χυδαία πολιτικὴ παιδοκολακείας, ἡ ὁποία μετὰ τὴν δικτατορία, ἐξέθρεψε καὶ διεμόρφωσε δύο γενιὲς «κουλοχέρηδων», παιδιῶν δηλαδὴ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ χρησιμοποιήσουν τὰ χέρια τους -πέρα ἀπὸ τὴν μούντζα- γιὰ καμμιὰ ἐργασία ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ὀνομάζονται χειρωνακτικές, ἐπειδὴ -τάχα- εἶναι ταπεινωτικές...
Κι ἂς βρίσκεται μέσα στὴν λέξη «χειρώναξ», σὰν δεύτερο συνθετικὸ τὸ «ἄναξ» ποὺ κάνει τὸν δουλευτή, τὸν ἄνακτα χειρῶν, βασιλιᾶ στὸν χῶρο του, βασιλιᾶ στὸ σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξι ἄλλοτε ἱερὴ ποὺ ποδοπατήθηκε κι αὐτὴ μὲς στὴν ἀσυναρτησία μίας πολιτικῆς ποὺ ἔδειχνε ἀριστερὰ καὶ πήγαινε δεξιὰ καὶ τούμπαλιν. Γι' αὐτὸ τουμπάραμε... Κάποτε, ἀκόμη κι ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ περιοδικοῦ αὐτοῦ, ποὺ δὲν εἶναι πολιτικὸ μὲ τὴν εὐτελισμένη ἔννοια τοῦ ὅρου, ἔγραφα πὼς ἡ ἀνεργία στὸν τόπον μας εἶναι ἐπιλεκτική, ὅτι δουλειὲς ὑπάρχουν ἀλλὰ ὅτι δὲν ὑπάρχουν χέρια νὰ τὶς δουλέψουν.
Κι ἔπρεπε νὰ κατακλυσθῆ ὁ τόπος ἀπὸ 1,5 ἑκατομμύριο λαθρομετανάστες, γιὰ νὰ ἀποδειχθῆ ὅτι στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρχε δουλειὰ πολλὴ ἀλλ' ὄχι διάθεσις γιὰ δουλειά. Τὰ παιδιά -τὰ μεγάλα θύματα αὐτῆς τῆς ἱστορίας- εἶχαν γαλουχηθῆ μὲ τὴν νοοτροπία τοῦ «White color workers». Ἔτσι σήμερα τὸ πιὸ φθηνὸ ἐργατικὸ καὶ ὑπαλληλικὸ δυναμικὸ εἶναι οἱ πτυχιοῦχοι, ποὺ ζητοῦν ἐργασία ἀκόμη καὶ στὸν ΟΤΕ ὡς ἔκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στὰ πιστοποιητικὰ προσόντων ἀκόμη καὶ διδακτορικά! Γέμισε ὁ τόπος πανεπιστήμια, σχολὲς ἐπὶ σχολῶν, ἐπιστημονικοὺς κλάδους ἀορίστους, ὀμιχλώδεις καὶ ἀσαφεῖς, ἀπροσδιορίστου ἀποστολῆς καὶ χρησιμότητος. Πτυχία-φτερὰ στὸν ἄνεμο σὰν τὶς ἐλπίδες τῶν γονέων, ποὺ πιστεύουν ὅτι τὰ παιδιὰ καὶ μόνον μὲ τὰ «ντοκτορὰ» θὰ βροῦν δουλειά. Ἔτσι παράγονται ἐπιστήμονες ποὺ εἶναι δεκαθλητὲς τοῦ τίποτα, ἱκανοὶ μόνον γιὰ τὸ δημόσιο ἢ γιὰ ὑπάλληλοι κάποιας πολυεθνικῆς.
Παρ' ὅλο ποὺ γέμισε ἡ χώρα μας τεχνικὲς σχολές (τί ΤΕΛ, τί ΤΕΙ, τί ΙΕΚ!), οἱ πιὸ ἄτεχνοι νέοι εἶναι οἱ νέοι της Ἑλλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικῆς σχολῆς καὶ δὲν ἔχουν πιάσει κατσαβίδι οἱ πιὸ πολλοί. Δὲν ξέρουν νὰ διορθώσουν μία βλάβη στὸ αὐτοκίνητό τους, στὸ ραδιόφωνο ἢ στὸ τηλέφωνό τους. Εἶναι ἄχεροι, οὐσιαστικὰ χωρὶς χέρια. Τώρα μὲ τὰ ἠλεκτρονικὰ ξέχασαν νὰ γράφουν, ξέχασαν νὰ διαβάζουν, ἐκτὸς φυσικὰ ἀπὸ «μηνύματα» τοῦ ἀφόρητου «κινητοῦ» τους.
Τούτη ἡ παιδεία, ποὺ ὄχι μόνο παιδεία δὲν εἶναι ἀλλ' οὔτε κἂν ἐκπαίδευσις, ἀφοῦ δὲν καλλιεργεῖ καμμιὰ δεξιότητα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ραθυμία, τὴν ἀναβλητικότητα καὶ τὸν φόβο τῆς δουλειᾶς, ὄχι μόνο δὲν καλλιεργεῖ τὸν νέο ἐσωτερικὰ ἀλλὰ τὸν πετρώνει δημιουργικὰ σὰν τὰ παιδιὰ τῆς Νιόβης. Τὰ κάνει ἄχρηστα τὰ παιδιὰ γιὰ παραγωγικὴ ἐργασία, διότι ὁ θεσμὸς τῆς παπαγαλίας καὶ ἡ νοοτροπία τῆς ἥσσονος προσπαθείας, μὲ τὸ πρόσχημα νὰ μὴ τὰ κουράσουμε, τοὺς ἀφαιρεῖ τὴν αὐτενέργεια, τὴν πρωτοβουλία, τὴν φαντασία καὶ τὴν πρωτοτυπία. Τὸ σχολεῖο, ἀντὶ νὰ μαθαίνη τὰ παιδιὰ πῶς νὰ μαθαίνουν, τὰ νεκρώνει πνευματικά. Δὲν τὰ μαθαίνει πῶς νὰ σκέπτωνται ἀλλὰ μὲ τί νὰ σκέπτωνται. Ἔτσι τὰ κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει ὅρια στὸν ὁρίζοντα τῆς σκέψεως καὶ τῶν ἐνδιαφερόντων. Τὰ χαμηλοποιεῖ. Τὰ κάνει νὰ βλέπουν σὰν τὰ σκαθάρια κοντά, κι ὄχι νὰ θρώσκουν ἄνω, νὰ ἔχουν ἔφεσι γιὰ κάτι πιὸ πέρα, πιὸ τρανὸ καὶ πιὸ μεγάλο. Τὸ ἔμβλημα πιὰ τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου δὲν εἶναι ἡ γλαῦξ, εἶναι ὁ παπαγάλος, ὁ μαθητής-βλὰξ ποὺ καταπίνει σελίδες σὰν χάπια καὶ ποὺ θεωρεῖ ὡς σωστὸ ὅ,τι γράφει τὸ σχολικό. Καὶ τὸ λεγόμενο «σχολικὸ» εἶναι συνήθως αἰσχρὸ καὶ ὡς λόγος καὶ ὡς περιεχόμενο.
Καὶ τολμῶ νὰ λέγω αἰσχρό, διότι πρωτίστως τὸ «Ἀναγνωστικὸ» ποὺ πρέπει νὰ εἶναι εὐαγγέλιο πνευματικὸ εἰδικὰ στὸ Δημοτικό, ἀντὶ νὰ καλλιεργῆ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν δουλειά, καλλιεργεῖ τὴν ἀπέχθεια. Ποῦ πιά, ὅπως παλιά, ὁ ἔρωτας γιὰ τὴν ἀγροτική, τὴν βουκολικὴ καὶ τὴν θαλασσινὴ ζωή; Ὁ ναύτης δὲν εἶναι πρότυπο ζωῆς. Πρότυπο ζωῆς εἶναι ὁ «χαρτογιακᾶς». Ὅσο κι ἂν ἦσαν κάπως ρομαντικὰ τὰ παλιὰ «Ἀναγνωστικά», καλλιεργοῦσαν τὸν ἔρωτα γιὰ τὴν δουλειά. Ἀκούω πὼς δὲν πάει καλὰ ἡ οἰκονομία. Μὰ πῶς νὰ πάη, ὅταν μὲ τὴν ναυτιλία ποὺ προσφέρει τὸ 5,6% τοῦ ΑΕΠ ἀσχολεῖται μόνο τὸ 1% τῶν Ἑλλήνων; (Μὲ τὸν ἀγροτικὸ τομέα ποὺ προσφέρει τὸ 6,6% τοῦ ΑΕΠ ἀσχολεῖται τὸ 14,5% τοῦ πληθυσμοῦ). Διερωτῶμαι, τί εἴδους ναυτικὸς λαὸς εἴμαστε, ὅταν ἀποστρεφόμαστε τὴν θάλασσα καὶ στὰ ἑλληνικὰ καράβια κυριαρχοῦν Φιλιππινέζοι, Ἀλβανοὶ καὶ μελαψοὶ κάθε ἀποχρώσεως; Τὸ σχολεῖο καλλιεργεῖ τὸν ἔρωτα γιὰ τὴν τεμπελιά, ὄχι γιὰ δουλειά. Τὰ πανεπιστήμια καὶ οἱ ποικιλώνυμες σχολὲς ἐπαυξάνουν τὸν ἔρωτα αὐτό. Πράγματα ποὺ μποροῦν νὰ διδαχθοῦν ἐντὸς ἑξαμήνου -καὶ μάλιστα σὲ σεμιναριακοῦ τύπου μαθήματα- ἀπαιτοῦν τετραετία! Βγαίνουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὶς σχολὲς καὶ δικαίως ζητοῦν ἐργασία μὲ βᾶσι τὰ «προσόντα» τους, ἀλλὰ τέτοιες ἐργασίες ποὺ ζητοῦν τέτοια προσόντα δὲν ὑπάρχουν. Ἂν δὲν ἀπατῶμαι, ὑπάρχουν δύο σχολὲς θεατρολογίας -πέρα ἀπὸ τὶς ἰδιωτικὲς θεατρικὲς σχολές- ποὺ προσφέρουν ἄνω τῶν 300 πτυχίων τὸ ἔτος. Ποῦ θὰ βροῦν δουλειὰ τὰ παιδιὰ αὐτά;
Ἂν ὅμως τὸ σχολεῖο ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ καλλιεργοῦσε τὴν τόλμη, τὴν αὐτενέργεια, βράβευε τὴν πρωτοβουλία, τὴν ἀνάληψι εὐθυνῶν, τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν ὁποιαδήποτε δουλειὰ ἀκόμη καὶ τοῦ πλανόδιου γαλατᾶ, θὰ εἴχαμε κάνει τὴν Ἑλλάδα Ἐλδοράδο, ὅπως ἔγινε Ἐλδοράδο γιὰ τοὺς ἐργατικοὺς Ἀλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αἰγυπτίους ἁλιεῖς, Πακιστανοὺς καὶ Οὐκρανούς. Σήμερα αὐτοὶ εἶναι ἡ ἐργατικὴ κι αὔριο ἡ ἐπιχειρηματικὴ τάξις τῆς Ἑλλάδος. Κι οἱ Ἕλληνες, ἀφήνοντας τὴν πατρῶα γῆ στὰ χέρια τῶν Ἀλβανῶν ποὺ τὴν δουλεύουν, τὴν πατρῶα θάλασσα στὰ χέρια τῶν Αἰγυπτίων ποὺ τὴν ψαρεύουν, θὰ μεταβληθοῦν σὲ νομάδες τῆς Εὐρώπης ἢ τῶν ΗΠΑ ἢ θὰ τρέχουν γιὰ δουλειὰ στὴν Ἀλβανία ποὺ ξεπερνᾶ σὲ νόμιμη καὶ παράνομη ἐπιχειρηματικὴ δραστηριότητα ὅλες τὶς χῶρες τῆς Βαλκανικῆς. Γέμισαν τὰ Τίρανα οὐρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μέν, σύγχρονα δέ. Περίπου 100 ἰδιωτικὰ σχολεῖα λειτουργοῦν στὴν πρωτεύουσα τῆς χώρας τῶν ἀετῶν.
Ἐμεῖς ἀφήσαμε ἀδιαπαιδαγώγητη τὴν ἐργατικὴ καὶ τὴν ἀγροτικὴ τάξι. Στὴν πρώτη περάσαμε σὰν ἰδεολογία-θεολογία τὸ σύνθημα «Νόμος εἶναι τὸ δίκιο τοῦ ἐργάτη» καὶ ὑποχρεώσαμε πλῆθος ἐπιχειρήσεις νὰ κλείσουν ἢ νὰ μεταφερθοῦν ἀλλοῦ. Μετὰ διαφθείραμε τοὺς ἀγρότες μὲ παροχὲς χωρὶς ὑποχρεώσεις καὶ τοὺς δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιᾶ. Γέμισε ἡ ἐπαρχία μὲ «Κέντρα Πολιτισμοῦ», ὅπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογῆς καὶ φυλῆς ἄναβαν ποῦρο μὲ φωτιὰ πεντοχίλιαρου! Τὸ μπουκάλι μὲ τὸ οὐΐσκυ βαπτίστηκε ...ἀγροτικό! Τώρα, ὅμως, ποὺ ἔρχονται τὰ «ἐξ ἑσπερίας νέφη» χτυπᾶμε τὸ κεφάλι μας. Καὶ ποῦ νὰ φθάσουν τὰ «ἐξ Ἀνατολῆς» σὰν εἰσέλθη ἡ Τουρκία στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι! Θὰ γίνη ἡ Ἑλλὰς vallis flen-tium (κοιλὰς κλαυθμώνων) καὶ θὰ κινῆται quasi osculaturium inter flen-tium (σὰν ἐκκρεμὲς μεταξὺ θλίψεως καὶ ὀδύνης).
Δὲν εἶμαι ὑπὲρ μίας παιδείας ποὺ θὰ ὑποτάσσεται στὴν οἰκονομία. Θεωρῶ ὀλέθριο νὰ χαράσσεται μία ἐκπαιδευτικὴ πολιτικὴ μὲ κριτήρια οἰκονομικῆς ἀναγκαιότητος. Θεωρῶ ὀλέθρια ὅμως καὶ τὴν παιδεία ποὺ ἐθίζει τὰ παιδιὰ στὴν ὀκνηρία, ποὺ τὰ κουράζει μὲ τὴν παπαγαλία καὶ τὸ βάρος ἄχρηστων μαθημάτων. Τὸ μεγαλύτερο κεφάλαιο τῆς χώρας εἶναι τὰ κεφάλια τῶν παιδιῶν της. Τούτη ἡ παιδεία ἀποκεφαλίζει τὰ παιδιά. Τὰ κάνει ἱκανὰ νὰ μὴ κάνουν τίποτε. Οὔτε νὰ βλαστημήσουν. Ἀκόμη καὶ ἡ αἰσχρολογία τους περιορίζεται στὴν λέξι ποὺ τὰ κάνει συνονόματα. Ἂν τοὺς πῆς βρισιὰ τῆς περασμένης 20ετίας θὰ νομίσουν ὅτι μιλᾶς ἀρχαῖα Ἑλληνικά! Εἶναι θλιβερὴ ἡ εἰκόνα ποὺ παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθὲς καὶ θὰ παρουσιάζη κι αὔριο ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία: νὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἄνω τῶν 65 ἐτῶν, ἄνω τῶν 70 ἐτῶν, πού, ἐνῷ ἔχουν συνταξιοδοτηθῆ, ἐργάζονται νυχθημερόν, γιὰ νὰ συντηροῦν τὰ παιδιά τους μέχρι νὰ τελειώσουν τὶς ἀτελείωτες σπουδές τους, τὰ παιδιὰ ποὺ λιώνουν τὰ νιάτα τους στὰ «κηφηνεῖα», ποὺ πᾶνε σπίτι τους νὰ κοιμηθοῦν τὴν ὥρα ποὺ οἱ Ἀλβανοὶ πᾶνε γιὰ δουλειά. Θὰ μοῦ πῆτε, τί δουλειά; Ὁποιαδήποτε δουλειά, ἀρκεῖ νὰ εἶναι τίμια. Ὅταν μικροί -ἀκόμη στὸ Δημοτικό- μαθαίναμε ἀπ' ἔξω τὸν Τυρταῖο (ποιός τολμᾷ σήμερα νὰ διδάξη Τυρταῖο;), δὲν τὸν μαθαίναμε γιὰ νὰ γίνουμε πολεμοχαρεῖς ἀλλὰ γιὰ νὰ νοιώθουμε ντροπή, ὅταν στὴν μάχη τῆς ζωῆς, στὴν πρώτη γραμμὴ εἶναι οἱ παλαιότεροι, οἱ «γεραιοὶ» καὶ οἱ νέοι κρύβονται πίσω ἀπὸ τὴν σκιά τους. «Αἰσχρὸν γὰρ δὴ τοῦτο... κεῖσθαι πρόσθε νέων ἄνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οἱ χειρωνακτικὲς ἐργασίες ἐλέγχονται σχεδὸν κατ' ἀποκλειστικότητα ἀπὸ ξένους. Στὶς οἰκοδομὲς μιλοῦν ἀλβανικά, στὰ χωράφια πακιστανικά. Σὲ λίγο οἱ χειρωνακτικὲς ἐπιχειρήσεις θὰ περάσουν στὰ χέρια τῶν Κινέζων ποὺ κατασκευάζουν ἤδη τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν τουριστικῶν εἰδῶν ποὺ θυμίζουν... Ἑλλάδα. Ἀκόμη καὶ τὶς σημαῖες μας στὴν Κίνα τὶς φτιάχνουν! Κι ἐμεῖς; Ἐμεῖς, ὅπως πάντα, φτιάχνουμε τὰ τρία κακὰ τῆς μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τὴν ζωή μας στὴν τηλοψία, ποὺ δίνει τὰ μοντέρνα πρότυπα ὀκνηρίας στὴν νεολαία, ποθοῦμε μία χρυσίζουσα ζωὴ σὰν αὐτὴν ποὺ προσφέρει τὸ «γυαλί», ἀγοράζουμε πολυτελῆ αὐτοκίνητα μὲ δόσεις, κάνουμε διακοπὲς μὲ «διακοποδάνεια», ἑορτάζουμε μὲ «ἑορτοδάνεια» καὶ πεθαίνουμε μὲ «πεθανοδάνεια». Ἔλεγε ὁ Φωκίων, ποὺ πλήρωσε τέσσερις δραχμὲς τὴν δεύτερη δόσι τοῦ κωνείου ποὺ χρειαζόταν γιὰ νὰ «ἀπέλθη», πὼς στὴν Ἀθήνα δὲν μπορεῖ οὔτε δωρεὰν νὰ πεθάνη κανείς. Ἔπρεπε νὰ ζοῦσε τώρα...
Λυπᾶμαι ποὺ θὰ τὸ πῶ, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὸ πῶ: τὸ σχολεῖο, οἱ σχολὲς καὶ τὰ ΜΜΕ σακάτεψαν καὶ σακατεύουν τὴν νεολαία, διότι μιλοῦν συνεχῶς γιὰ τὰ δικαιώματά της -δικαιώματα στὴν τεμπελιά- καὶ ποτὲ γιὰ ὑποχρεώσεις, ποτὲ γιὰ χρέος, ποτὲ γιὰ καθῆκον. Τὸ καθῆκον ἔγινε ἄγνωστη λέξις.

Ἐπισημάνσεις γιὰ τὴν διαμόρφωσι μιᾶς ὀρθῆς πολιτικῆς γιὰ τὴν Θράκη

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἀπὸ
Τὸ Hellenic Academic FORUM
http://www.greece.org/blogs/scholars/?p=972

Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Δημοκρατίας,
Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Κυβερνήσεως,
Ἀξιότιμοι κ. κύριοι Ἀρχηγοὶ τῶν Κομμάτων,
Ἀξιοτιμοι κ. κύριοι Βουλευταί,

Τὸ Hellenic Academic FORUM ἔχει ὡς μέλη του Ἕλληνες καθηγητὲς πανεπιστημίου καὶ ἐπιστήμονες κατόχους διδακτορικοῦ πτυχίου, στὴν Ἑλλάδα, στὴν Κύπρο, στὶς ΗΠΑ καὶ σὲ 19 ἀκόμα χῶρες. Εἶναι δὲ κλάδος τοῦ Hellenic Electronic Center (www.greece.org), μὴ Κερδοσκοπικοῦ Ὀργανισμοῦ, ποὺ ἔχει ἱδρυθῆ στὶς ΗΠΑ γιὰ τὴν προώθησι Ἑλληνικῶν θεμάτων, καὶ περιλαμβάνει περὶ τὰ 40.000 μέλη.
Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔχουμε γίνει ἀποδέκτες μηνυμάτων ἀπογνώσεως ἀπὸ συναδέλφους στὴν Θράκη, ἀλλὰ καὶ ἀνησυχητικῶν πληροφοριῶν, ἀναφορικῶς μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἀσκουμένης ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς στὶς περιοχὲς μειονοτήτων τῆς Θράκης. Παρακολουθήσαμε, ἐπίσης, σχετικὴ εἰδησεογραφία καὶ τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς ἀναφερόμενες τόσο στὸ ζήτημα τῆς ἡρωϊκῆς, κατὰ τὴν ἄποψί μας, δασκάλας κας Χαρᾶς Νικοπούλου, ὅσο καὶ σὲ θέματα σχετιζόμενα μὲ τὴν δρᾶσι ἀτόμων ποὺ ἔχουν στόχο τὴν τουρκοποίησι τῆς περιοχῆς. Ὡς ἁπλοῖ Ἕλληνες ποὺ ἀγαπᾶμε τὸν τόπο μας, ἀλλὰ πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ὡς ἀκαδημαϊκοὶ διδάσκαλοι, θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἔντονη ἀνησυχία καὶ ἀγωνία μας, γιὰ τὸν χειρισμὸ ἑνὸς ζωτικῆς σημασίας Ἐθνικοῦ Προβλήματος ἐκ μέρους τῶν Ἑλληνικῶν Κυβερνήσεων.
Ἔχουμε πληροφορηθῆ ἀπὸ διάφορες πηγές, ὅτι ἡ ἀκολουθουμένη ἐκπαιδευτικὴ πολιτικὴ στὴν Θράκη βασίζεται ἐν πολλοῖς, σὲ προτάσεις ποὺ προέκυψαν ἀπὸ προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ συνολικοῦ ὕψους 20 ἑκατ. Εὐρώ, καὶ ἐκπονήθηκαν ἀπὸ ἐρευνητικὴ ὁμάδα μὲ τωρινὴ ἕδρα στὸ Παν/μιο Ἀθηνῶν. Δὲν θὰ ὑπεισέλθουμε σὲ ὁποιαδήποτε κριτικὴ τῶν σχετικῶν πορισμάτων. Αὐτὴ ἔχει γίνει ἀπὸ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι διαθέτουν περισσότερα στοιχεῖα γιὰ τὴν σχετικὴ ἀξιολόγησι. Ἐπισημαίνουμε ὅμως, πὼς εἶναι ἀδιανόητο ἡ ἐθνικὴ πολιτικὴ σὲ ἕνα τέτοιο κρίσιμο καὶ εὐαίσθητο θέμα, πολιτικὴ ποὺ ὑποχρεώνει τοὺς Πομάκους καὶ Ρομᾶ τῆς Θράκης νὰ διδάσκωνται ὡς μητρικὴ τὴν τουρκικὴ γλῶσσα, μὲ προφανεῖς συνέπειες γιὰ τὴν κοινωνικὴ καὶ ἐθνική τους ἔνταξι, νὰ βασίζεται σὲ ἀμφιλεγόμενες ἀπόψεις μίας ἐρευνητικῆς ἀκαδημαϊκῆς ὁμάδος, ἀνεξαρτήτως ἀπὸ τὸ ἐπιστημονικὸ κύρος τῶν ἐμπλεκομένων.

Πιστεύουμε ὅτι, ἡ χάραξις Ἐθνικῆς πολιτικῆς σὲ τέτοιου εἴδους ζητήματα θὰ πρέπη νὰ βασίζεται σὲ εἰσηγήσεις ἑνὸς Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Χαράξεως Πολιτικῆς (γιὰ τὴν Θράκη), τὸ ὁποῖο θὰ στελεχώνεται ἀπὸ ὑψηλοῦ κύρους εἰδικούς, ὄχι μόνο ἐκπαιδευτικοὺς ἀλλὰ καὶ ἐμπείρους, καταξιωμένους εἰδικοὺς ἐπιστήμονες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους κάποιοι νὰ κατοικοῦν στὴν Θράκη, γιὰ νὰ ἔχουν ἄμεση γνῶσι τῶν προβλημάτων καὶ τῶν ἐκεῖ συμβαινόντων. Ἕνα τέτοιο Συμβούλιο θὰ μελετᾷ τὶς ἀπόψεις ὄχι μόνο κάποιας ὁμάδος μὲ προσβάσεις στὰ ἑκάστοτε κέντρα ἐξουσίας, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων. Θὰ ἐξετάζη σὲ βάθος τὶς τυχὸν ἐπιπτώσεις τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἄλλου μέτρου, στὰ πλαίσια πάντα τῶν ὑφισταμένων συνθηκῶν ποὺ διέπουν τὸ καθεστὼς τῶν μειονοτήτων, τῆς διεθνοῦς πρακτικῆς, τῆς τοπικῆς ἐμπειρίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀντίστοιχης πολιτικῆς τῆς Τουρκίας πρὸς τοὺς Ἕλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου. Καὶ μόνο μετὰ ἀπὸ μία τέτοια ἐνδελεχῆ διερεύνησι, θὰ εἰσηγῆται τὴν ἐνδεικνυομένη Ἐθνικὴ Πολιτική, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀναγκαῖα μέτρα γιὰ τὴν ἐπίτευξι τῶν στόχων της.
Οἱ εὐθῦνες τῶν μέχρι σήμερα ἡγεσιῶν γιὰ τὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως ἑνὸς τόσο ζωτικῆς σημασίας θέματος, εἶναι τεράστιες. Δυστυχῶς, αὐτοῦ του εἴδους ἄστοχοι, καὶ κάποιες φορὲς ἐπιπόλαιοι, χειρισμοὶ ὡδήγησαν τὴν Ἑλλάδα, σὲ πάρα πολλοὺς τομεῖς, στὴν σημερινή της κατάντεια ποὺ ὅλους μᾶς πληγώνει καὶ μᾶς προκαλεῖ ντροπὴ ὡς πολῖτες της.
Θεωροῦμε ὅτι στὰ πλαίσια τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῆς χώρας, ποὺ ἡ παροῦσα Κυβέρνησις ἔχει διακηρύξει, θὰ πρέπη νὰ ἀποτελέση προτεραιότητα ἡ χωρὶς τυμπανοκρουσίες ἵδρυσις ἑνὸς ὑπερκομματικοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῶν προβλημάτων τῆς Θράκης, τὸ ὁποῖο σὲ ταχύτατο χρόνο θὰ ἐξετάση τὰ προβλήματα ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἐκπαίδευσι στὰ σχολεῖα τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων καὶ μὲ τὸν ἐπιχειρούμενο ἐκτουρκισμὸ τῆς περιοχῆς. Τὸ Συμβούλιο αὐτὸ νὰ στελεχωθῆ μὲ ὅ,τι καλύτερο διαθέτει ὁ Ἑλληνισμός, ἔξω ἀπὸ κομματικὲς σκοπιμότητες καὶ παρεμβάσεις, ὅλα δὲ τὰ πολιτικὰ κόμματα νὰ δεσμευθοῦν γιὰ τὴν συνέχειά του. Εἶναι φυσικὰ αὐτονόητο, ὅτι θὰ λειτουργῆ ἔχοντας συμβουλευτικὸ χαρακτῆρα, γιὰ τὴν διαμόρφωσι προτάσεων στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ, ἐνῷ οἱ ὁποιεσδήποτε ἀποφάσεις θὰ λαμβάνωνται ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε Κυβέρνησι.
Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τοὺς γείτονες στὰ ἀνατολικά μας σύνορα! Ἂς ἀκούσουμε τὶς κραυγὲς ἀγωνίας, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ Ἕλληνες, χριστιανούς, Πομάκους καὶ Ρομᾶ, τῆς Θράκης μας. Ἂς ξεκινήσουμε κάποτε ὡς χώρα, κάνοντας τὰ αὐτονόητα, χωρὶς προκαταλήψεις ἢ ἰδεολογικὲς ἀγκυλώσεις ἀλλὰ μὲ κριτήριο τὸ συμφέρον τῆς χώρας καὶ τὸν κοινὸ νοῦ. Καὶ ταυτόχρονα, ἂς μεριμνήσουμε, ἂν μή τι ἄλλο, γιὰ τὴν πλήρη καὶ ὀρθὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Νόμου σὲ κάθε πόλι καὶ χωριὸ τῆς Θράκης, ὥστε κανένας Ἕλληνας πολίτης τῆς περιοχῆς, χριστιανὸς ἢ μουσουλμάνος, νὰ μὴν αἰσθάνεται ὅτι ἀνήκει σὲ μία καταπιεζομένη μειονότητα μέσα στὴν ἴδια του τὴν χώρα. Ἴσως ἔτσι, νὰ ἀποτρέψουμε μελλοντικές, καὶ γιὰ πολλοὺς ἐπερχόμενες, ἐθνικὲς συμφορές.

Μὲ Τιμή,

Οἱ ὑπογράφοντες (276 ὑπογραφές)

Ἀβραὰμ Δημήτριος Γ., Δρ., Τμ. Τεχνολογιῶν Ἀντιρρύπανσης, ΤΕΙ Δυτικῆς Μακεδονίας.
Ἀβραμίδης Ἰωάννης Ε., Ph.D., Καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Α. Π. Θεσ/νίκης.
Albrecht-Piliouni Efrossini, Ph.D., Auburn University, Auburn, AL 36849, USA.
Anagnostopoulos Aris, Ph.D., Research Fellow, Sapienza University of Rome, ITALY.
Ἀναγνωστόπουλος Σταῦρος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Antikas Theo. G., DVM, Ph.D., Καθηγητὴς Κτηνιατρικῆς, Skagit Valley College, USA.
Antonopoulos Petros, Dr., Sc. D., Nuclear Engineering Consult., President PMC Inc., USA.
Ἀντωνοπούλου-Χαραλαμποπούλου Εὐγενία, Ἐπ. Καθηγήτρια, Τμ. Φυσικῆς, Παν/μιο Ἀθηνῶν.
Ἀποστολόπουλος Χάρης, Ἐπίκ. Καθηγητής, Τμῆμα Μηχανολόγων, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Ἀρβανιτογιάννης Ἰω., Dr., Ph.D., Ἀν. Καθηγητής, Σχολὴ Γεωπονικῶν Ἐπιστημῶν, Βόλος.
Arkas Evangelos, Ph.D., London, UK.
Ἀρωνιάδου-Anderjaska Βασιλική, Ph.D., Διδάκτωρ Νευροεπιστημῶν, Dept of Anatomy, Physiology, & Genetics, & Dept. of Psychiatry, USUHS, Bethesda, MD 20814, USA.
Ἀσημακόπουλος Βύρων, Ἐπ. Καθηγητής, Ἐργαστήριο Φυσιολογίας, Ἰατρική, Δ. Π. Θράκης.
Βαγενᾶς Κώστας, Καθηγητής, Τμῆμα Χημικῶν Μηχανικῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Βασιλειάδης Λάζαρος, Ἐπ. Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολὴ Ξάνθης, Δ. Π. Θράκης.
Βασιλειάδης Χρῆστος, Ἐπ. Καθηγητής, Διοίκ. Ἐπιχειρήσεων, Παν/μιο Μακεδονίας, Θεσ/νίκη.
Valanides Nicos, Assoc. Professor, Department of Education, University of Cyprus.
Vallianatos Evaggelos, Ph.D., Historian, Claremont, California, USA.
Vahaviolos Sotirios, Ph.D., Chairman & CEO, MISTRAS Group, Inc., Princeton Junction, NJ, USA.
Βελγάκης Μιχαήλ, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Βουδριᾶς Εὐάγγελος, Καθηγητής, Τμῆμα Μηχανικῶν Περιβάλλοντος, Δ. Π. Θράκης.
Gavras Irene, M.D., Professor, School of Medicine, Boston University, Boston, USA.
Γαντὲς Χάρης, Ἀναπλ. Καθηγητής, Ἐθνικὸ Μετσόβειο Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Gatzoulis Nina, President of the Committee of World Pan-Macedonian Associations, & Professor, Department of Languages, Literatures & Cultures, University of New Hampshire, USA.
Γερογιαννάκη-Χριστοπούλου Μαρία, Δρ., Τμ. Ἐπιστήμης & Τεχνολογίας Τροφίμων, Γεωπονικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Georgantzas Nicholas C., Fordham University, New York, USA.
Γεωργίου Δημήτριος Α., Ἀν. Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Georgopoulos Evagelia, Ph.D., Theoretical & Applied Mechanics, USA.
Georgopoulos Panayotis, Ph.D., Materials Science, Illinois, USA.
Γιακουμεττῆς Ἀνδρέας, Δρ., τ. Ἀν. Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πᾶν/μιο Θράκης.
Giannakidou Anastasia, Professor, Dept. of Linguistics, University of Chicago, USA.
Yannopoulos L.N., Ph.D., Pittsburgh, PA, USA.
Γιαννόπουλος Παναγιώτης Χρ., Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Πολιτ. Μηχανικῶν, Παν/μιο Πατρῶν.
Yiannos Peter N., Professor, USA.
Γιαννούλης Παναγιώτης, Καθηγητής, Τμῆμα Φυσικῆς, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Giaralis Agathoklis, Dipl-Eng., MSc., Ph.D., A.M. ASCE, TEE-TCG, Lecturer in Structural Mechanics, Director: MSc Construction Management, School of Engineering & Mathematical Sciences, City University, London, UK.
Γιόκαρης Νικόλαος Δ., Ἀν. Καθηγητής, Τμῆμα Φυσικῆς, Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Γκόκας Περικλῆς, Λέκτ, Τμ. Οἰκονομικῆς Ἀνάλυσης & Διεθνῶν Οἰκονομικῶν, Δ. Π. Θράκης.
Γλαρὸς Δημήτριος, Ἐπ. Καθηγητὴς Παθολογίας Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης.
Gregoriades Athanasia, Educator, New York, USA.
Γρηγορόπουλος Σωτήριος, Ὁμ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Δαγκλῆς Ἰωάννης Α., Ph.D., Διευθυντὴς Ἐρευνῶν (ISARS), Ἀστεροσκοπεῖο Ἀθηνῶν.
Damianou Pantelis, Dept. of Mathematics & Statistics, University of Cyprus, CYPRUS.
Danginis Vassilios, Ph.D., Director of Engineering, SMSC, Hauppauge, NY, USA.
Daskalopoulou Stella, MD, MSc, DIC, Ph.D., FRSQ, Assistant Professor, Dept. of Medicine, McGill University, MUHC, Montreal General Hospital, Montreal, CANADA
Δενάζης Σπύρος, Ἐπ. Καθηγητής, Τμ. Ἠλεκτολ. Μηχαν. & Τεχνολογ. Η/Υ, Παν/μιο Πατρῶν.
Δημητρακόπουλος Ἀλέξανδρος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Demopoulos George P., Professor, McGill University, Montreal, CANADA.
Δημοῦτσος Ἀνδρέας Ι., Δρ, Διοργανωτὴς Ἐπιμορφωτικῶν Σεμιναρίων.
Dines Philipp L., M.D., Ph.D., Distinguished Fellow, Assistant Professor, Psychiatric Medical Director, Inpatient Neuropsychiatric Serv., Geropsychiatry Fellowship Dir., University Hospitals Case Medical Center, Case Western Reserve University, USA.
Dokos Socrates, Ph.D., Senior Lecturer, Graduate School of Biomedical Engineering, University of New South Wales, Sydney, AUSTRALIA.
Drakatos Stylianos, Ph.D., PMP, Department of Decision Sciences & Information Systems, Florida International University, USA.
Dritsas Eleftherios, Ph.D., Elecrical Nuclear Engineer, Greek language Educator, California, USA.
Δρίτσος Στέφανος Η., Καθηγητής, Τμ. Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Eleftheriades George Savvas, OAM, GCSCG. CETr, JP, Collegiarch (Head Of Colleges) Athenaeum Communiversity Colleges (1974/91), Educationist-Academician, Government Adviser, Justice Of Peace, New South Wales, AUSTRALIA.
Elias Demetri, Ph.D., Beaconsfield, QC, CANADA.
Ἐπίσκοπος Ἀθανάσιος, Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Λογιστικῆς & Χρηματοοικονομικῆς, Οἰκονομικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Evangeliou Christos C., Professor of Philosophy, Towson University, USA.
Evangelou Simos, Lecturer, Departments of Electrical & Electronic, & Mechanical Engineering, Imperial College London, London, UK.
Εὐθυμίου Παῦλος Ν. , Καθηγητής, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Zavos Panayiotis, Ed.S., Ph.D., Professor Emeritus of Reproductive Medicine & Andrology, University of Kentucky, President & CEO, Zavos Diagnostic Laboratories, Inc. Director, Andrology Institute of America, GM & CEO, Repromed, Ltd. Limassol, Cyprus/ Lexington, KY, USA.
Ζάγκρης Νικόλαος, Ph.D., Καθηγητής, Τμῆμα Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Ζαφειροπούλου Μαρία, B.Sc., Ph.D., Ἀν. Καθηγήτρια Ψυχοπαθολογίας, Τμ. Προσχολικῆς Ἀγωγῆς, Παν/μιο Θεσσαλίας, Βόλος.
Zannis-Hadjopoulos Maria, Ph.D., McGill University, Montreal, CANADA.
Zahopoulos Christos, Ph.D., Executive Dir., Center for STEM Education, & Associate Professor, Engineering & Education, Northeastern University, Boston, MA, USA.
Ζερβάκης Μιχάλης, Ph.D., Καθηγητής, Πολυτεχνεῖο τῆς Κρήτης, Χανιά.
Zervos Nicholas, Ph.D., Multimedia Telecom Networks, USA.
Zygouris Constantine, MS, Electrical Engineering, University of Toronto, CANADA.
Ζώτου Βασιλική, Ph.D., Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος.
Θεοδοσίου Νικόλαος, Ἐπ. καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Θεοδωρακόπουλος Δημήτριος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Θραμπουλίδης Κλεάνθης, Ph.D., Ἀναπλ. Καθηγητής, Τμῆμα ΗΜ&ΤΗ, Παν/μιο Πατρῶν.
Ἰατροῦ Χρῆστος, Ἀν. Καθηγητής, Ἀναισθησιολόγος, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Ioannou Petros, Ph.D., Professor, University of Southern California & Cyprus University of Technology, USA.
Κακούλη-Duarte Θωμαΐς, Ph.D., Lecturer/PI, Biosciences/Molecular Ecology, Dept. of Science and Health, EnviroCORE, Carlow Institute of Technology, IRELAND, Πρόεδρος Ἑλληνικῆς Κοινότητας Ἰρλανδίας, IRELAND.
Κάκουλλος Θεόφιλος, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Παν/μίου Ἀθηνῶν.
Καλέρης Βασίλειος, Δρ, Καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Kaloy (Καλογερόπουλος) Nicolas, B,Sc(Econ), B.Sc.(Philosophy), Ph.D., Former International Official, Geneva, President of The European League of Geneva (Think Tank), SWITZERLAND.
Καμπεζίδης Χάρης Δ., Ph.D., Διευθυντὴς Ἐρευνῶν, Ἐθνικὸ Ἀστεροσκοπεῖο Ἀθηνῶν.
Kamperidis Lambros, Rev. Dr., Concordia University, Classics, Linguistics & Modern Languages, Montreal, Canada, Rector of Saints Constantine & Helen, Greek Orthodox Community of West Island, Montreal, CANADA.
Kaprano Plato, Ph.D., CEng, CEnv, FIMMM, MWJS, Short Courses Director, Postgraduate Taught Admissions Tutor, Room G1, Department of Engineering Materials, The University of Sheffield, Sheffield, UK.
Καραγιάννη Δέσποινα, Ph.D., Τμῆμα Διοίκησης Ἐπιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Karagiannides Iordanes, Adj. Asst. Professor, UCLA, USA.
Καρακώστας Χρῆστος, Δρ. Πολ. Μηχανικός, Δ/ντὴς Ἐρευνῶν, Ἰνστ. Τεχν. Σεισμολογίας & Ἀντισεισμικῶν Κατασκευῶν (ΙΤΣΑΚ).
Karatzios Christos, M.D. C.M., FRCPC, Ass. Professor of Pediatrics, McGill University Health Centre, Montreal Children's Hospital; Associate Member, Centre Universitaire Mere-Enfant de l'Hopital Ste Justine, University of Montreal, CANADA.
Karafotias Panayotis, Professor of International Relations, UINDY, Indiana, USA.
Karkamanis Dimitrios, Frm. Senior Research Fellow, Swedish National Defense Research Institute, Stockholm, SWEDEN.
Καρποῦζος Δημήτριος, Λέκτωρ, Γεωπονικὴ Σχολή, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Kasimis Basil, MD, DSc, FACP, Professor of Medicine UMDNJ, East Orange, N.J., USA.
Κατσιγιάννης Παναγιώτης Α., Δρ., Ἠλεκτρ. Μηχανικὸς & Μηχανικὸς Η/Υ, Δ. Π. Θράκης.
Κατσιφαράκης Κωνσταντῖνος, Καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Α. Π. Θεσ/νίκης.
Katsifis Spiros, Ph.D., FACFE, Assoc. Professor & Chair Dept of Biology, University of Bridgeport, CT, USA.
Κατσούφης Ἠλίας, τ. Καθηγητὴς Φυσικῆς, Ε. Μ. Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Κελεσσίδης Βασίλειος Κ., Ἐπ. Καθηγητής, Πολυτεχνεῖο τῆς Κρήτης, Χανιά.
Κερμανίδης Θεόδωρος, Καθηγητής, Τμῆμα Μηχανολ. Μηχανικῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Κλαουδάτος Σπύρος, Καθηγητής, Τμ. Ἰχθυολογίας & Ὑδάτινου Περιβάλλοντος, Παν/μιο Θεσσαλίας.
Κοζυράκης Κωνσταντῖνος, Ἀν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Κοκκινάκης Γεώργιος, Ὁμ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Κόκκινος Δημήτριος, Ph.D, Πυρηνικὴ Τεχνολογία, Brookhaven National Labor., Upton, N. York, USA.
Κοκολάκης Γεώργιος Ε., Καθηγητής, Σχ. Ἐφαρμοσμένων Μαθηματικῶν, Ε. Μ. Π. Ἀθηνῶν.
Κολιόπουλος Παναγιώτης Κ., Καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Δομικῶν Ἔργων, ΤΕΙ Σερρῶν.
Coromilas James, MD, Chief, Division of Cardiovascular Diseases & Hypertension, Professor of Medicine, Robert Wood Johnson Medical School, New Jersey, USA.
Kostas (Κωνσταντάτος) Demosthenes, Ph.D., M.Sc., M.B.A., USA.
Kousmanidis Nick, ABA, AVA, ATA, CBM, CFE, EA, President, Accredited Business Consultants, Inc., N. York, USA.
Κουτρομπᾶς Κωνσταντῖνος, Ph.D., ISARS, Ἐθνικὸ Ἀστεροσκοπεῖο Ἀθηνῶν.
Κουτσελίνη Μαίρη, καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου, Κύπρος.
Coutsias Evangelos, Professor, University of New Mexico, USA.
Κρήτας Σπύρος Κ., DVM, Ph.D., Dipl. ECPHM, Ἐπ. καθηγητής, Κτηνιατρικὴ Σχολή, Α. Π. Θ.
Kritikos Haralambos, Professor Emeritus, ESE Dept., University of Pennsylvania, USA.
Κυριακοῦ Ἀναστασία, Ἰνστιτοῦτο Γεωργικῶν Ἐρευνῶν, Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ.
Κυριακοῦ Γεώργιος, Καθηγητὴς Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Κυρώζης Ἀνδρέας, Ph.D., Λέκτωρ, Νευρολόγος, Ἰατρικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν.
Κωμοδρόμος Πέτρος, Λέκτορας, Τμ. Πολιτικῶν Μηχανικῶν & Μηχανικῶν Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
Constantelos Demetrios J., Ph.D., Charles Cooper Townsend Distinguished Professor of History & Religion, Emeritus, Distinguished Research Scholar in Residence, Richard Stockton College of New Jersey, USA.
Κωνσταντινίδου Ἑλένη-Ἴσις Α., Καθηγήτρια, Γεωπονικὴ Σχολή, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Κωνσταντόπουλος Ἰωάννης, Καθηγητής, Σχολὴ Ναυτ. Δοκίμων & Πολυτεχνεῖο Βρυξελλῶν, BELGIUM.
Κώττης Γεώργιος, Ὁμ. Καθηγητής, Οἰκονομικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Λαδοπούλου Κωνσταντία, Δρ, Δ/ντρια ἸατροΠαιδαγωγικοῦ Κέντρου (ΙΠΚ) Ἀθηνῶν.
Λαμπρινίδης Ἀλέξανδρος, Ph.D., Assoc. Professor, University of Pittsburgh, Pittsburgh, PA, USA.
Λαμπροπούλου Βενέττα, Καθηγήτρια, Τμῆμα Εἰδικῆς Ἀγωγῆς, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Λερὸς Ἀσημάκης, Ἐπίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου.
Λευτάκη Μαρία, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Μηχανικῆς, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Λιαλιάρης Θεόδωρος, Καθηγητὴς Ἰατρικῆς, Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Λυριτζῆς Ἰωάννης, Ph.D. (Edin.), Καθηγητής, Ἀρχαιομέτρης, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου, Ρόδος.
Λιώλιος Ἀστέριος, Καθηγητὴς Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Lois Lambros, Ph.D., Nuclear Technology, USA.
Lolos George J., Ph.D., Professor, Physics Dept, University of Regina, Regina, CANADA.
Λουκὴς Εὐριπίδης Ν., Ph.D., Ἀν. Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Παν/μιο Αἰγαίου, Σάμος.
Λυγούρας Ἰωάννης, Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Ἠλεκτρολόγων Μηχ. & Μηχ. Ὑπολογιστῶν Δ. Π. Θ.
Μακιὸς Βασίλειος, Ὁμ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Μακράκης Γεώργιος Ν., Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Ἐφαρμοσμένων Μαθηματικῶν, Παν/μιο Κρήτης, Ἡράκλειο.
Μακρῆς Νικόλαος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Μανώλης Γεώργιος, Καθηγητής, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Μανωλόπουλος Εὐάγγελος Γ., Ph.D., Ἀν. Καθηγητής, Ἰατρικὴ Σχολή, Δ. Π. Θράκης, Ἀλεξανδρούπολις.
Μαρκέτος Εὐάγγελος, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Ε. Μ. Πολυτεχνείου, Ἀθήνα.
Marinatos Nanno., Professor, University of Illinois, Chicago, USA.
Matziorinis Kenneth, Ph.D. Professor of Economics, McGill University, Montreal, Α.
Μαυρομάτης Ἀθανάσιος, Ἀν. Καθηγητής, Γεωργικὴ & Ἀγροτικὴ Ἀνάπτυξη, Παν/μιο Θεσσαλίας, Βόλος.
Melakopides Costas, Assoc. Professor of International Relations, University of Cyprus, CYPRUS.
Mermigas Lefteris, Pathology Professor, SUNY, AB, Buffalo, NY, USA.
Metallinos-Katsaras Elizabeth, Ph.D., RD, Assoc. Professor, Department of Nutrition, School for Health Sciences, Simmons College, Boston MA, USA.
Michaelidou Aliki, M.Sc., Ph.D., Research & Technology Adviser, CRA, Montreal, CANADA.
Michopoulos Aristotle, Ph.D., Professor, Greek Studies, Hellenic College, Brookline, MA, USA.
Moraitis Nicholaos L., BA., MA., Ph.D., International Relations, University of California, USA.
Μοσχοβάκης Ἄδωνις, M.D., Ph.D., Καθηγητὴς Φυσιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Μουτσόπουλος Κωνστ., Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Μηχανικῶν Περιβάλλοντος, Δ.Π. Θράκης
Μπαζαῖος Νικήτας, Ἀν. Καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Μπακάλης Ναούμ, Δρ. Ἐθνικὸ Ἵδρυμα Ἐρευνῶν, Ἀθήνα.
Balafoutis George, MS(CS), BS(Math), International MBA, 2010, University of Chicago, CISM, CISSP, GSNA, USA.
Baloglou George – Thessaloniki, Associate Professor Emeritus, SUNY Oswego, USA.
Μπαλόπουλος Βίκτωρας, Ἐπ. Καθηγητὴς Σχολῆς Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Δ. Π. Θράκης
Barbas John, Ph.D., Professor of Chemistry, Valdosta State University, Valdosta, Α, USA.
Μπατάκης Νικόλαος A., Καθηγητής, Τμῆμα Θεωρητικῆς Φυσικῆς, Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων.
Belbas Stavros A., Professor, Mathematics Dept, University of Alabama, Tuscaloosa, USA.
Μπέσκος Δημήτριος, Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Πατρῶν.
Μπίλλης Εὐριπίδης, τ. Ἐπίκουρος Καθηγητής, Ε. Μ. Πολυτεχνεῖο, Ἀθῆναι.
Μπῆτρος Γεώργιος Κ., Ὁμ. Καθηγητής, Οἰκονομικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Blytas George C., Ph.D., Physical Chemistry/Chemical Engineering, Research Consultant, Royal Dutch Shell, retired, President, GCB Separations Consulting, Founder: The Hellenic Professional Society of Texas, Author: The First Victory, Greece in the Second World War, 2009, USA.
Botsas Lefteris N., Ph.D., Professor Emer., Oakland University, Rochester, MI, USA.
Bucher Matthias (Μποῦχερ Ματτίας), Ἐπ. Καθηγητής, Πολυτεχνεῖο τῆς Κρήτης.
Μυλωνᾶς Νικόλαος, Καθηγητής, Ἐθνικὸ & Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Μωρέττη Μαρίνα, Ph.D., Δρ., Τμ. Πολιτ. Μηχανικῶν, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Παν/μιο Θεσσαλίας.
Nanas Serafim, MD, Ἀν. Καθηγητής, Ἰατρικὴ Σχολή, Ε. & Κ. Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Νέστορος Ἰωάννης Ν., Καθηγητής, Τμῆμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Νικολαΐδης Τάσος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Νικολάου Ἀναστασία, Ἐπ. Καθηγήτρια, Τμ. Ἐπιστημῶν τῆς Θάλασσας, Παν/μιο Αἰγαίου.
Νιχωρίτης Κωνσταντῖνος, Ph.D., Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Βαλκανικῶν Σπουδῶν, Παν/μιο Δ. Μακεδονίας.
Nomikos John M., Ph.D., Διευθυντής, Ἵδρυμα Εὐρωπ. & Ἀμερικανικῶν Σπουδῶν, Ἀθῆναι.
Ντακούλας Πάνος, Ph.D., Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Πολιτ. Μηχανικῶν, Παν/μιο Θεσσαλίας.
Παναγιωτακόπουλος Δημήτριος, Καθηγητής, Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Δ. Π. Θράκης.
Παναγιώτου-Τριανταφυλλοπούλου Ἄννα, Καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Παν/μιο Κύπρου, Κύπρος.
Πανοσκάλτσης Βασίλειος, M.S., M.A., Ph.D., Ἀν. Καθηγητής, Πολυτεχνική, Δ.Π.Θ., Ξάνθη.
Πανταζοπούλου Σταυρούλα, Καθηγήτρια, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Παντελῆς Δημήτριος Ι., Ἀν. Καθηγητής, Σχολὴ Ναυπηγῶν, Ε. Μ. Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Παντελίδης Γεώργιος, Ὁμότιμος Καθηγητής, Ε. Μ. Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Παντελιοῦ Σοφία Δ., Ἀν. Καθηγήτρια, Τμ. Μηχανολ. & Ἀεροναυπηγῶν, Παν/μιο Πατρῶν.
Papavizas George, Ph.D., Author of “Blood and Tears, Greece 1940-1949” and “Claiming Macedonia, the Struggle for the Heritage, Territory and Name of the Historic Hellenic Land”, Beltsville, MD, USA.
Παπαδόπουλος Δημήτριος, Ὁμ. Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Papadopoulos A. P. (Tom), Ph.D., Ass. Professor & Adjunct Professor (Guelph, Laval), Windsor, Ontario, CANADA.
Papadopoulos Kyriakos, Professor, Chemical & Biomolecular Engineering, Tulane University, New Orleans, Α, USA.
Παπαδόπουλος Νικόλαος Θ., Dr., Καθηγητής, Ὀφθαλμολογία, Ἰατρικὴ Σχολή, Α. Π. Θ.
Παπαδόπουλος Νικόλαος, Λέκτορας, Τμ. Στατιστικῶν-Ἀναλογιστικῶν Μαθηματικῶν, Παν/μιο Αἰγαίου.
Papageorgiou George, Ph.D., Senior Investigator Scientist, Division of Physical Biochemistry, MRC National Institute for Medical Research, London, UK.
Παπαθανασίου Μάρω, Κ., Δρ Μαθηματικῶν & Βυζαντινολογίας, Ἀναπλ. καθηγήτρια, Τμῆμα Μαθηματικῶν, Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν
Papaioannou Maria, Ph.D., Assoc. Professor in Classical Archaeology, Director of the Centre for Hellenic Studies, University of New Brunswick, Fredericton, N.B., CANADA.
Παπακωνσταντίνου Βασίλειος, Ἐπίκ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιον Πατρῶν.
Παπακωνσταντίνου Γεώργιος, Ὁμ. Καθηγητής, Ἐθνικὸ Μετσόβειο Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Παπαμαρινόπουλος Σταῦρος Π., Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Παπαμάρκος Νικόλαος, Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Δημοκρίτειο Π. Θράκης, Ξάνθη.
Παπαμίχος Εὐριπίδης, Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Παταργιᾶς Παναγιώτης, Ἀν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Patitsas Steve, Ph.D., Assoc. Professor, Physics Dept., University of Lethbridge, Alberta, CANADA.
Patitsas Tom, Professor Emeritus, Physics, Laurentian University, Sudbury, CANADA.
Παῦλος Γεώργιος Π., Ἀν. Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Δ. Π. Θράκης, Ξάνθη.
Pelides Panayiotis, Ph.D., Consultant Anesthesiologist, American Heart Institute, Nicosia, CYPRUS.
Περδικάτσης Βασίλειος, Ph.D., Ὁμ. Καθηγητής, Πολυτεχνεῖο Κρήτης, Χανιά.
Περσεφόνης Πέτρος, Καθηγητής, Τμῆμα Φυσικῆς, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Πιντέλας Παναγιώτης, Καθηγητής, Τμ. Μαθηματικῶν, Τ. Πληροφορικῆς, Παν/μιο Πατρῶν.
Pozios John, LL.B., MBA, Director, Desautels Centre for Private Enterprise & the Law, Faculty of Law, University of Manitoba. Adjunct Professor, Faculty of Graduate Studies, University of Manitoba, Winnipeg, CANADA.
Πολυμέρος Κωνσταντῖνος Γ., Ἀν. Καθηγητής, Σχ. Γεωπον. Σπουδῶν, Παν/μιο Θεσσαλίας.
Πολυχρονιάδης Εὐστάθιος, Καθηγητής, Τμῆμα Φυσικῆς, Ἀριστοτέλειο Παν/μιο Θεσσαλονίκης.
Poularikas Alexander, Ph.D., Professor Emer., University of Alabama, Huntsville, Alabama, USA.
Priftis Konstantinos, PhD, Ass. professor, Dept of General Psychology, University of Padova, ITALY.
Raptis Apostolos C., Ph.D., Washington University School of Medicine, St. Louis, MO, USA.
Ρέλλος Νικόλαος Ἐμμ., Ἐπ. Καθηγητής, Σχολικὴ Παιδαγωγική, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου.
Ρήγας Φώτης, Ἀναπλ. Καθηγητής, Σχολὴ Χημικῶν Μηχανικῶν, Ε. Μ. Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Ροηλίδης Ἐμμανουήλ, MD., Ph.D., Καθηγητής, Παιδιατρική, Ἰατρικὴ Σχολή, Α. Π. Θεσ/νίκης.
Ροντογιάννης Γεώργιος Π., Καθηγητὴς Ἀθλητιατρικῆς, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Ρωμανὸς Κωνσταντῖνος, Ἀναπλ. καθηγητὴς Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου, Ρόδος.
Sakellarides Stefanos, Ph.D., Chemical Engineer, USA.
Saltos Nicholas, Ph.D., Nuclear Power Safety Analysis, Gaithersburg, MD, USA.
Σαμοθράκης Περιανδρός, Ph.D., PE, Ὑδραυλικὸς Μηχανικός, ἀπόφοιτος Δ.Π.Θ., Frederick, MD,USA
Sangvinatsos Antonios, Assistant Professor of Finance, USC, USA.
Σαραντόπουλος Ἀθανάσιος D., Ph.D., Ἠλεκτρ. μηχανικός, Ἐθν. Μετεωρολ. Ὑπηρεσία, Ἀθῆναι
Σιδέρης Κοσμᾶς Κ., Ph.D., Ἐπ. Καθηγητής, Τμ. Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Δ. Π. Θ., Ξάνθη.
Simitses George J., Professor Emer., Aerospace Engineering, Georgia Tech & the University of Cincinnati, USA.
Σιβροπούλου Εἰρήνη, Ἐπ. Καθηγήτρια, Παιδαγωγικὸ Τμ., Παν/μιο Δ. Μακεδονίας, Φλώρινα.
Sioris Leo J., Pharm.D., Professor, College of Pharmacy, University of Minnesota, USA.
Σκιᾶς Στυλιανὸς Γ., M.Sc., Ph.D., Ἐπ. Καθηγητής,Τμ. Πολ. Μηχανικῶν, Δ. Π. Θ., Ξάνθη.
Σκόδρας Α. Ν., Καθηγητής, Σχ. Θετικῶν Ἐπιστ. & Τεχνολ., Ἑλλ. Ἀνοικτὸ Παν/μιο Πατρῶν.
Σοφιανόπουλος Δημήτρης, Ἐπ. Καθηγητής, Τμ. Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Παν/μιο Θεσσαλίας.
Spyridakis Stylianos V., Professor of History, University of California, Davis, USA.
Στάϊκος Γεώργιος, Καθηγητής, Τμ. Χημικῶν Μηχανικῶν, Πανεπιστήμιο Πατρῶν, Ρίον Σταματέλλος Ἀναστάσιος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Σταμπολιάδης Ἠλίας, Καθηγητής, Πολυτεχνεῖο Κρήτης.
Stavridis Stavros, Professor, AUSTRALIA.
Σταυροπούλου Μίκα, Δρ. Κοινωνιολογίας Παν/μίου V Παρισίων, ΕΕΔΙΠ ΙΙ, Παν/μιο Ἀθηνῶν.
Στυλιανίδης Κοσμᾶς-Ἀθανάσιος, Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Συρόπουλος Σπύρος Δ., Ἐπ. Καθηγητής, Τμ. Μεσογειακῶν Σπουδῶν, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου, Ρόδος.
Sfakianakis George N., MD, PhD, Professor of Radiology & Pediatrics,University of Miami, Miller School of Medicine, Miami, USA.
Takoudis Christos G., Professor, Departments of Chemical Engineering and Bioengineering University of Illinois at Chicago, USA.
Ταλασλίδης Δημοσθένης, Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Α. Παν/μιο Θεσσαλονίκης.
Τασιὸς Δημήτρης Π., Ὁμ. Καθηγητής, Ἐθνικὸ Μετσόβειο Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Templar Marcus A., U.S. Army (Ret), MA, MS, Adjunct Instructor, National Defence Intelligence College, DC, Balkans and Middle East Subject Matter Expert.
Tetradis Sotirios, DDS, Ph.D., Professor & Chair, Section of Oral and Maxillofacial Radiology UCLA School of Dentistry, Los Angeles, Α, USA.
Τζάνος Κωνσταντῖνος, Ph. D. Πυρηνικὴ Τεχνολογία, Chicago, USA.
Tzanos Panayiotis, Ph.D., Boston, USA.
Τουζόπουλος Δ., τ. Λέκτορας Ε. Μ. Πολυτεχνείου Ἀθηνῶν.
Τριανταφυλλόπουλος Δημήτριος Δ. Τ., Καθηγητής, Φιλοσοφικὴ Σχολή, Παν/μιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
Τριανταφύλλου Ἀθανάσιος, Καθηγητής, Τμ. Πολιτικῶν Μηχανικῶν, Παν/μιο Πατρῶν.
Triantafillou Georgia, Professor of Mathematics, Temple University, Philadelphia, PA, USA.
Tryphonopoulos Demetrios P., University Research Professor, A/Dean, School of Graduate Studies, Professor, Dept. of English, University of New Brunswick, Fredericton, NB, CANADA.
Τσατσανίφος Χρῆστος, Ph.D., «Παγγαία» Σύμβουλοι Μηχανικοὶ Ε.Π.Ε., ΑΘΗΝΑ.
Τσέκερης Περικλῆς, Ἀν. Καθηγητής, Τμῆμα Φυσικῆς, Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων.
Τσίγκας Ἀλέξανδρος, Ἐπ. Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Δ. Π. Θράκης, Ξάνθη.
Τσιχριντζῆς Βασίλειος Α., Ph.D., P.E., P.H., Καθηγητής, Τμ. Μηχανικῶν Περιβάλλοντος, Δ. Π. Θράκης, Ξάνθη.
Τσιχριντζῆς Γεώργιος Α., Ph.D., Καθηγητής, Τμ. Πληροφορικῆς, Πανεπιστήμιο Πειραιῶς.
Τσόκας Γρηγόριος Ν., Καθηγητής, Ἐργαστήριο Γεωφυσικῆς, Ἀ. Παν/μιο Θεσσαλονίκης.
Τσομπανόγλου Γεώργιος, Ἐπ. Καθηγητής, Τμ. Κοινωνιολογίας, Παν/μιο Αἰγαίου, Μυτιλήνη.
Τσουλφανίδης Νικόλαος, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Πυρηνικῆς Τεχνολογίας, Πανεπιστημίου Μιζούρι, ΗΠΑ.
Ὑψηλάντη Μαρία, Ἐπ. Καθηγήτρια Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
Farsolas James J., Dr., Distinguished Professor Emeritus of History, Dept. of History, Coastal Carolina University, SC, USA.
Φασούλας Ἀριστείδης, Ναύαρχος (ἐ.ἀ.), Naval Postgraduate School Monterey, Α, USA.
Ferekides Chris, Professor of Electrical Engineering, University of South Florida, USA.
Fifis Christos N., Ph.D., Honorary Research Associate, La Trobe University, Melbourne, AUSTRALIA.
Φλέσσας Γεώργιος Π., Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Παν/μιο Αἰγαίου, Σάμος.
Flytzani-Stephanopoulos Maria, Robert & Marcy Haber Endowed Professor in Energy Sustainability, Department of Chemical & Biological Engineering, Tufts University, Medford, MA, USA.
Fountas Irene, Professor of Education, Lesley University, Cambridge, MA, USA.
Phufas Ellene, Professor, SUNY- ERIE, Buffalo NY, USA.
Φρύδας Σταῦρος, Καθηγητής, Κτηνιατρικὴ Σχολή, Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Φυτρολάκης Νῖκος, Γεωλόγος, Ὁμότ. Καθηγητής, Ε. Μ. Πολυτεχνεῖο Ἀθηνῶν.
Halamandaris Pandelis, Ph.D., Ed.D. (HC), Professor Emeritus, Brandon University, Deputy Director, the University of Manitoba Centre for Hellenic Civilization, Brandon, Manitoba, CANADA
Χαμζᾶς Χριστόδουλος, Καθηγητής, Πολυτεχνικὴ Σχολή, Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης,.
Hatgil Paul P., Professor Emeritus, UT, Austin, TX, USA.
Χατζηλυγερούδης Ἰωάννης, Ἐπ. Καθηγητής, Τμ. Μηχανικῶν Η/Υ & Πληροφορικῆς, Παν/μιο Πατρῶν.
Hatzoglou Maria, Professor, School of Medicine, Case Western Reserve University, Cleveland, Ohio, USA.
Hatzopoulos Ioannis (John) N., Καθηγητής, University Hill. Παν/μιο Αἰγαίου, Μυτιλήνη.
Herald William J., Ph.D., Microbiologist EPA, Arlington, Α, USA.
Χὸρς Γεώργιος, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Πατρῶν.
Χριστοδούλου Νικολέττα, Λέκτ., Τμ. Ἀναλυτ. Προγραμ. Διδασκαλίας, Παν/μιο Frederick, ΚΥΠΡΟΣ.
Christou Theodore, Ph.D., Assist Professor, Faculty of Education, University of New Brunswick, Fredericton, NB, CANADA.
Chronopoulos Anthony Theodore, Ph.D., Professor, The Univ. of Texas at San Antonio, Department of Computer Science, San Antonio, TX, USA.
Ψαρρᾶς Γεώργιος Κ., Ph.D., Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρῶν.
Ψαρροπούλου Αἰκατερίνη, Ph.D., Καθηγήτρια, Τμ. Βιολ. Ἐφαρμογῶν & Τεχνολογιῶν, Παν/μιο Ἰωαννίνων.
Ψιλοβίκος Ἄρης , MSc, Δρ, Ἀν. Καθηγητής, Τμ. Γεωπονικῶν Σπουδῶν, Π/μιο Θεσσαλίας.

Θλιβερεστάτη ἐπέτειος στυγερᾶς δολοφονίας πραγματικοῦ ἐθνάρχου Ἰωάννου Καποδίστρια

τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΣ
1. Διὰ τὸν ἀνεπανάληπτον, εὐλαβῆ, ταπεινὸν καὶ ὀρθοπρατοῦντα Ἰωάννην Καποδίστριαν ἐγράψαμεν ἐπανειλημμένως, ὡς π.χ. εἰς τὴν Πανηγυρικὴν Ἔκδοσιν 2003 τῆς Φωτεινῆς Γραμμῆς τεῦχος 13, σελ. 10-34:
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ 6/18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 1829 (Πρακτικά τῆς ᾿Ακαδημίας ᾿Αθηνῶν, Τόμ. 72ος, Τεῦχ. Α´ 1997) ῾Ελένης Κούκκου, Καθηγητρίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν.

2. Ἀναδημοσιεύομεν κατωτέρω ὁλόκληρον τὸν πρόλογον ἐκδότου σελ. 10-12:

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΤΟΥ
Εἰς τὰς ἡμέρας μας τόσον ἡ πολιτικὴ ὅσον καί οἱ πολιτικοὶ ἔχουν τόσον πολύ χάσει τό νόημά των καί κατήντησαν ἀπαξίαι. ᾿Εφθάσαμε εἰς τὴν ἄκρως ἀπογοητευτικὴν κατάστασιν ὁ λαὸς νά μή ψηφίζῃ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾷ, πιστεύει καὶ νοσταλγεῖ, ἀλλά, δυστυχῶς, αὐτοὺς πού ἀπεχθάνεται, ποὺ «ἀηδιάζει» καὶ μισεῖ, ἀπὸ φόβον πρὸς τοὺς ἄλλους . . .

Διὰ τοῦτο, θεωροῦμε σκόπιμον καὶ ἐπιβεβλημένον νὰ δημοσιεύσωμε κατωτέρω ἀπὸ τὰ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ (ἔτος 1997 τόμος 72, τεῦχος Α´) τὴν σπουδαίαν ἀνακάλυψιν τῆς διαπρεποῦς Καθηγητρίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν κ. ῾Ελένης Κούκκου (σ.σ. ἐν τῷ μεταξὺ ἀειμνήστου). ῾Η Καθηγήτρια κ. ῾Ελένη Κούκκου εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν Πανεπιστημιακὴ Καθηγήτρια, ἡ ὁποία ἔχει ἀσχοληθῆ εἰς βάθος καὶ συστηματικῶς διὰ τὸν ἀνεπανάληπτον Κυβερνήτην τῆς ῾Ελλάδος, ἀείμνηστον ᾿Ιωάννην Καποδίστριαν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἔχει συγγράψει πληθώραν πραγματειῶν. ῾Η Καθηγήτρια κ. Κούκκου ἀναπτύσσει περιληπτικῶς τὴν βιογραφίαν καὶ σταδιοδρομίαν τοῦ Κυβερνήτου, καὶ ἐμεῖς δὲν ἔχομε νὰ προσθέσωμε κάτι εἰς τὴν ἐμπεριστατωμένην αὐτὴν ἐργασίαν.

῾Η Παιδεία , ἡ εὐφυΐα, ἡ ἱκανότης, ἡ εὐσέβεια, τὸ ἦθος, ἡ εὐσυνειδησία καὶ ἡ φιλοπατρία, ποὺ ἐχαρακτήριζον τὸν Κυβερνήτην, εἶναι σπανιώτατον φαινόμενον νὰ εὑρεθοῦν ὅλα εἰς ἕνα ἄνθρωπον καὶ μάλιστα πολιτικόν. Λόγῳ αὐτῶν τῶν σπανίων ἀρετῶν του εἶχε ἐπιβληθῆ εἰς ὅλον τὸν πολιτισμένον τότε κόσμον ὡς μία σπανία παναξία προσωπικότης. Καὶ ἄλλοι μὲν προσεπάθουν νὰ τὸν προσεταιρισθοῦν καὶ τὸν ἀξιοποιήσουν, ὅπως οἱ Τσάροι τῆς Ρωσσίας, ἄλλοι δέ, ὅπως ἡ «ψυχή» τῆς ῾Ιερᾶς Συμμαχίας, ὁ διαβεβοημένος μέγας μισέλλην Μέτερνιχ, τὸν ἐμίσουν, τόν ὑποφθαλμιοῦσαν καὶ διαβάλλοντές τον ἤθελον τοιουτοτρόπως νὰ τὸν ἐξουθενώσουν...

Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ φράσις τοῦ διασήμου Γάλλου συγγραφέως Βιλλερμαίν, ὁ ὁποῖος συνήντησε τὸν Καποδίστριαν τὸν Μάϊον τοῦ 1824, ὅταν μετέβη εἰς τὴν γαλλικὴν πρωτεύουσαν. Οὗτος ἔγραψεν · «῎Αν ὑπάρχῃ εἰς τὸν κόσμον εὐγένεια καταγωγῆς σφραγισμένης ἀπὸ τὴν λεπτότητα τῆς φυσιογνωμίας, τὴν εὐφυᾶ καθαρότητα τοῦ βλέμματος, τὴν χαριτωμένην ἁπλότητα τῶν τρόπων, τὴν αὐτόματον κομψότητα τοῦ λόγου εἰς διαφόρους γλώσσας, οὐδεὶς εἶναι περισσότερον εὐπατρίδης ἀπὸ τὸν κόμητα Καποδίστριαν» (Νεώτερον ᾿Εγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν «῾Ηλίου», τόμ. 10).

Δυστυχῶς ὅμως τὰ «σαράκια» τῆς φυλῆς μας, ἡ διχόνοια , ἡ ζηλοφθονία, ἡ χαιρεκακία καὶ ἡ ξενοδουλεία δὲν ἐπέτρεψαν εἰς τὸν Καποδίστριαν νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ κολοσσιαῖον καὶ μεγίστης σημασίας διὰ τὴν ῾Ελλάδα ἔργον του. ᾿Απὸ τὸ χάος καὶ τὸ μηδὲν νὰ τὴν κάνῃ πρότυπον ὠργανωμένου Κράτους εὐημερίας, δικαιοσύνης, εὐνομίας, τάξεως, ὀργανώσεως καὶ νὰ τὴν καταστήσῃ λίαν ὑπολογίσιμον και σεβαστὴν χώραν, ρυθμιστὴν τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μεσογείου.

Μεταξὺ τῶν πολλῶν διαταγμάτων του διὰ τὴν ὀργάνωσιν Παιδείας, Στρατοῦ, ᾿Εμπορίου, Οἰκονομίας, Δικαιοσύνης καὶ λοιπὰ εἰς τὸ νεοσύστατον ἑλληνικὸν Κράτος ἦτο καὶ ἡ προτροπή του, μετὰ τὰς ἐκλογὰς τοῦ 1829, νὰ ὑλοποιηθῇ ὁ πόθος τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 μὲ τὴν ἔκδοσιν διατάγματος «...περὶ ἀνεγέρσεως Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος ὡς εὐχαριστήριον πρὸς τὸν σώσαντα ἐκ τῶν κινδύνων Χριστόν ...» (Τάμα τοῦ Γένους).

῾Η καθαρὰ ἑλληνοκεντρική - ἔμπρακτος χριστιανικὴ πολιτική του καὶ ὁ ἀκάματος πόθος του νὰ εὐημερήσουν ὅλοι οἱ ῞Ελληνες καὶ νὰ καταστήσῃ τὴν ῾Ελλάδα ἰσχυρὰν καὶ ὑπολογίσιμον δύναμιν, μὲ ἡγετικὸν ρόλον εἰς τὴν περιοχήν, ἐπέφερον τὴν μῆνιν τῶν ξένων δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι, διὰ τῶν ἐδῶ ὀργάνων των, τὸν ἐδολοφόνησαν τὴν 27ην Σεπτεμβρίου 1831 εἰς τὸ Ναύπλιον. Οὕτω, δυστυχῶς, παρεμείναμε πολὺ μικρὰ χώρα, ἀνίσχυρος καὶ ἀνυπόληπτος, ἕρμαιον τῶν διαπλεκομένων συμφερόντων καὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Πατρίδος μας δρώντων.

᾿Ανάγκη ὅθεν νὰ ἀνανύψωμεν καὶ νὰ γίνωμεν «φιλέλληνες» καὶ εὐσυνείδητοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, διὰ νὰ μὴ ἐκλέγωμε δημαγωγούς, λαοπλάνους καὶ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀλλὰ νὰ ἀναδείξωμεν πολιτικοὺς ἐμφορουμένους ἐμπράκτως ἀπὸ τὰς ἀθανάτους ἑλληνοχριστιανικὰς ἰδέας καὶ ἀρχάς, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐμφορεῖτο καὶ ὁ ἀείμνηστος Κυβερνήτης ᾿Ιωάννης Κ α π ο δ ί σ τ ρ ι α ς. Εἴθε, μυριάκις εἴθε, διαφορετικά «ΖΗΤΩ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΜΕ».

3. Πηγὴ τῶν κατωτέρω ἑπομένων περιληπτικῶν σταχυολογημάτων περὶ τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν εἶναι τὸ ἔργον «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, τὸ ὑψηλόν του ἦθος» τῆς ἀειμνήστου Καθηγητρίας τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν Ἑλένης Κούκου.

ΑΡΕΤΑΙ ΠΟΥ ΕΚΟΣΜΟΥΝ ΤΟΝ ΕΘΝΑΡΧΗΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΝ
1. Ἐπιλέγομεν ἰδιαιτέρως τὴν κατωτέρω φράσιν τοῦ Ἰωάν. Καποδρίστρια, ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τὰς δύο φωτεινὰς πτέρυγας τοῦ ὑψηπετοῦς αὐτοῦ ἀετοῦ, δηλαδὴ τὴν σαφῆ πίστιν του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν ἔμπρακτον ὀρθοπραξίαν του: «ὅτι πρέπει ἤγουν νὰ βοηθώμεθα μὲν ἀμοιβαίως, χωρὶς ὅμως νὰ ἀπομακρυνώμεθα ἀπὸ τὰς Ἱερὰς Ἀρχὰς τῆς Ἠθικῆς, τῆς Ἁγιωτάτης Πίστεως ταύτης, πρὸς μόνην τὴν ὁποίαν εἴμεθα ὀφειλέται, τοῦ νὰ συνιστῶμεν ἀκόμη ἕν ἔθνος, τοῦ νὰ ὑποφέρωμεν διὰ τοῦτο, τοῦ νὰ αἰσθανώμεθα βαθέος τὰς κακουχίας ἡμῶν, καὶ τὴν ἀνάγκην ἐπὶ τοῦ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ αὐτὰς διὰ παντός».

2. Τονίζει ἐπίσης ὅτι ἡ σωστὴ ὁδὸς ποὺ ἀκολουθοῦμεν: «ἔχει διὰ ὁδηγίαν τὰς Ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου» καὶ συνεχίζει: «ἀφήνοντες τὸ μέγα κατόρθωμα τοῦτο εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἥτις μόνη ἡ Κυρία τῶν Ἐθνῶν».

3. Ὁ Καποδίστριας ὑπογραμμίζει τί πρέπει νὰ πιστεύουν, νὰ πράττουν καὶ νὰ διακηρύσσουν οἱ ἠθικοὶ καὶ ἐνάρετοι πολιτικοὶ καὶ ἐν γένει κυβερνῆτες, διὰ νὰ εὐημερῇ ὁ λαὸς καὶ νὰ ἐνισχύεται τὸ κράτος, διαφορετικῶς: «τότε αὐταὶ δὲν ἔχουσι πλέον κανένα ἑλκυστικόν, ἀντὶ νὰ ἀγαποῦνται μισοῦνται μᾶλλον ἀπὸ τὸν λαόν. Ὁ δὲ πολιτισμὸς τούτου ἀντὶ νὰ προβαίνῃ ὀπισθοδρομεῖ μὲ ἀμάθειαν».

ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΟΝ
1. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας πιστεύει, νοσταλγεῖ καὶ συνιστᾶ εἰς τοὺς συγχρόνους του ἐνθέρμως τὰς αἰωνίους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας, αἱ ὁποῖαι ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιον καὶ πρέπει νὰ εἶναι θεμέλια τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ λαοῦ, οἱ σημερινοὶ κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐν γένει οἱ πολιτικοί, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, περιφρονοῦν καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως παραμελοῦν τὰ ἠθικὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἀλλὰ εἰς τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις, τὴν στοὰν Μπίντελμπεργκ, τὴν νέαν ἐποχήν, τὴν παγκοσμιοποίησιν, τὴν νέαν τάξιν πραγμάτων, τὸν οἰκουμενισμὸν καὶ λοιπὰ καταχθόνια σχέδια τῶν «φίλων μας», τῶν ὁποίων πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐκτελέσουν τὰς ἐντολάς των...

2. Δὲν πιστεύουν εἰς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἀλλὰ χάριν τῆς «ὁμοφωνίας» συμπλέουν μὲ τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ ὑπερψηφίζουν ἀκόμη καὶ τὰς πλέον ἀπανθρώπους καὶ ἀντιχριστιανικὰς ἀποφάσεις τοῦ ΝΑΤΟ, τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης , τοῦ ΟΗΕ καὶ ἐν γένει ὅλων τῶν σκοτεινῶν κύκλων.
Μόνον ὁ Ἐθνάρχης Ἐλευθέριος Βενιζέλος εἶχε τὸ εἰδικὸν ἠθικὸν βάρος, τὸν χαρακτῆρα καὶ τὸ θάρρος νὰ τονίσῃ: «ἡ Ἑλλὰς εἶναι πολὺ μικρὰ χώρα, διὰ νὰ πράξῃ ἕν τοιοῦτον ἀνοσιούργημα», ὅταν ἡ Ἀγγλία τοῦ ἐπρότεινε νὰ εἰσβάλῃ εἰς τὴν πρώην Γιουγκοσλαβίαν...

3. Οἱ μετὰ τὸν Καποδίστριαν πολιτικοί, δυστυχῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἀκολουθοῦν τὰς παραπλανητικὰς ἰδιοτελεῖς συμβουλὰς τῶν διεθνῶν «γερακιῶν», Wall Street, Goldman Sachs, οἴκων ἀξιολογήσεως καὶ λοιπῶν κέντρων, τὰ ὁποῖα ἐνεργοῦν μὲ ἀπόλυτον ἀδιαφάνειαν καὶ ἰδιοτέλειαν καὶ μετὰ «ξεσκεπάζουν» αὐτὰς τὰς ἐλεεινὰς πράξεις τῶν κυβερνώντων τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ ἐκθέτουν συλλήβδην τὴν καθόλου ἀξιοπρέπειάν της καὶ νὰ μᾶς παριστάνουν ὡς ἄκρως ἀναξιοπίστους, διεφθαρμένους, σπάταλους καὶ ὀκνηρούς...

4. Ἐνῷ ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας ἐτόνιζεν εἰς τὴν ἀπὸ 6/18 Ἀπριλίου 1819 Ἐγκύκλιον ἐπιστολήν του, ὅτι «ὁ μόνος σκοπὸς ὡς τὸ κέντρον τῆς ἠθικῆς ἀνατροφῆς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλος, παρ᾿ ἡ σύστασις τοῦ ἱερατείου» καὶ πρὸς τοῦτο «νὰ ψηφίζωνται εἰς τὰς πρώτας καὶ μεγάλας ἐπαρχίας Ἐπίσκοποι καὶ Μητροπολίται οἱ πλέον πεπαιδευμένοι καὶ οἱ πλέον ἀξιάγαστοι διὰ τὴν χρηστοήθειάν των», μετέπειτα κυβερνῆται, οἱ ὁποῖοι εἰς τὴν πρᾶξιν δὲν ἐπίστευον καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον καὶ εἰς τὰς ἀνεκτιμήτους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας, ἤτοι Θρησκείαν, Πατρὶδα καὶ Οἰκογένειαν, ἀλλ᾿, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὡς ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐφαρμόζουν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, κατακρημνίζουν τὰς ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας . . .

5. Πρὸς τοῦτο συμβάλλουν νὰ μὴ ἐκλέγωνται ἠθικοί, ἐνάρετοι, ἀνιδιοτελεῖς, εὐσυνείδητοι, μὲ ἀκέραιον ἦθος, ταπεινοὶ καὶ εὐλαβεῖς ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου μὲ ἱεραποστολικὰ ἰδανικά, ἀλλὰ πολλάκις «δοτοί», διεφθαρμένοι σκανδαλοποιοί· οὕτω ἐπανέρχεται εἰς τὴν μνήμην μας ἡ κατωτέρω ἀπάντησις, ποὺ ἔλαβεν ὁ Μέγας Ναπολέων, ὅταν ἔλεγε «θὰ διαλύσω τὸ ἱερατεῖον καὶ τὴν ἐκκλησίαν»· «Μὴ κοπιᾶτε, Μεγαλειώτατε, αὐτὸ τὸ ἔργον τὸ ἔχομεν ἀναλάβει ἐμεῖς, οἱ κληρικοί»...

ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΠΤΩΧΕΙΑΝ
1. Τοιουτοτρόπως, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, οὐσιαστικῶς πολλοὺς ἀνάξιους τοιούτους κληρικούς, ἰδίως τοὺς Μητροπολίτες καὶ Ἐπισκόπους τοὺς ἀναδεικνύουν αἱ ζυμώσεις, αἱ διαπραγματεύσεις, ἡ συναλλαγή, αἱ σκοπιμότητες καὶ ὁ ἀγὼν ἐπικρατήσεως τῶν διαφόρων φατριῶν. Ὅταν δικαστικός, φίλος τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου τῶν τάνκς κυροῦ Σεραφείμ, τὸν ἐρώτησε: «διατί ἐκάνατε τοὺς τάδε Ἐπισκόπους καὶ Μητροπολίτας, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸν ὅτι εἶναι ἀνώμαλοι;» ἔλαβε τὴν ἑξῆς ἀπάντησιν: «ἐπίτηδες τοὺς κάνω, διὰ νὰ τοὺς ἔχω εἰς τὸ χέρι μου καὶ νὰ τοὺς κάνω ὅ,τι θέλω»...

2. Ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἀθηνῶν, ὅπου ἐγένοντο χειροτονίαι καὶ εὐλαβεῖς καὶ εὐσυνείδητοι Χριστιανοὶ ἐχρησιμοποιοῦσαν τὸ Συνταγματικόν των δικαίωμα καὶ ἀνεφώνουν διὰ κάποιον Μητροπολίτην «ἀνάξιος», «ἐβάφετο μὲ αἷμα» ἀπὸ τὰ γκλόμπς τῶν ἀστυνομικῶν, διότι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν τάνκς Σεραφεὶμ ἔβγαινεν εἰς τὴν Ὡραίαν Πύλην καὶ τοὺς καθύβριζεν: «γ... τὸ κερατό σας»...

3. Ἐνῷ ἀπὸ τὴν μίαν πλευρὰν οἱ ἰθύνοντες ὑπεστήριζον ἀνάξια καὶ ἐλεεινὰ ὑποκείμενα νὰ γίνουν Ἀρχιερεῖς, τὸ ἴδιον ἀντίχριστον κατεστημένον διὰ τῶν ὀργάνων του ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰν μεγαλοποιεῖ τὴν ἀναξιότητα καὶ τὴν φαυλότητα τοιούτων κληρικῶν, ὄχι ἐπειδὴ πιστεύει εἰς τὴν ἀνάδειξιν ἐντίμων, ἠθικῶν καὶ ἐναρέτων, ἀλλὰ διὰ νὰ κτυπήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν καθ᾿ ὅλου χριστιανικὴν διδασκαλίαν . . .

4. Ὅπως ἔχομεν ἐπανειλημμένως τονίσει καὶ εἰς τὰς προφορικάς μας ὁμιλίας, ἔχομεν κατασκευάσει ἕνα τοιοῦτον Χριστιανισμόν, κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ πάντες, δυστυχῶς, δύνανται νὰ εἶναι Χριστιανοὶ ἐκτὸς τοῦ ἱδρυτοῦ Θεανθρώπου.

5. Αἱ ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν καταστάσεων εἶναι λίαν ἐπιβλαβεῖς εἰς τὴν πνευματικότητα τῶν ἀνθρώπων. Παρασυρόμενοι ἀπὸ τὸν σατανᾶ, ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα καὶ κακῶς θεωροῦν κάθε Ἀρχιερέα καὶ κληρικὸν φαῦλον.
Εἰς μάτην μοχθοῦμεν νυχθημερὸν νὰ διαφωτίζωμεν τοὺς σκανδαλισθέντας, ἐπαναλαμβάνοντες τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «διὰ πάντων ἐνεργεῖ, οὐ πάντας χειροτονεῖ»...

6. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας ἐτόνιζεν, ὅτι οἱ κληρικοὶ πρέπει νὰ εἶναι οἱ κατ’ἐξοχὴν διαφωτισταὶ καὶ καθοδηγηταὶ τῶν νεοελλήνων, οἱ σημερινοὶ κυβερνῆται λέγουν «ἔξω, ὄχι μόνον ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ τὸν λόγον ἔχουν οἱ μυκτηρισταὶ τῆς πίστεώς μας καὶ τῶν αἰωνίων ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ νὰ ἔρθουν οἱ σεξολόγοι, διὰ νὰ γίνωνται καὶ τὰ «μυράκια» καὶ οἱ «πιτσιρίκες» «ξεφτέρια» καὶ νὰ ἐξαπλωθῇ ὁ πανσεξουαλισμὸς παντοῦ.

Η ΑΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΑΥΤΟΥ
1. Πρὶν ἔρθῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ ἀναλάβῃ Κυβερνήτης ὡς Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, διαπρέψας ὡς ὁ σπουδαιότερος καὶ δεινότερος διπλωμάτης τῆς Εὐρώπης καὶ διεθνῶς, ἀπέστελνεν συνεχῶς εἰς τὴν ἀγωνιζομένην Ἑλλάδα πολεμοφόδια καὶ τρόφιμα καὶ ἐβοηθοῦσεν μὲ ἰδικά του ἔξοδα νὰ σπουδάζουν πολλοὶ ἑλληνόπαιδες εἰς εὐρωπαϊκὰ Πανεπιστήμια εἰς ὅλους τοὺς κλάδους, διὰ νὰ εἶναι ἐφικτὴ ἡ ἐπάνδρωσις τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ὅταν θὰ κατώρθωνε νὰ ἀποτινάξῃ τὸν τουρκικὸν ζυγὸν καὶ ἠλευθερώνετο ἡ Ἑλλάς. Τὸ 1822 ὑπέβαλεν τὴν παραίτησίν του ἀπὸ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, πλὴν ὅμως ὁ Τσάρος, λόγῳ τῆς πολυτίμου ὑπηρεσίας του, τὸν ἔκρινεν ἀναντικατάστατον καὶ δὲν τὴν ἐδέχθη, ἀλλὰ τοῦ ἔδωσεν ἄδειαν ἐπ᾿ ἀόριστον μὲ ὅλα τὰ προνόμια τοῦ ἀξιώματός του. Ἐγκατεστάθη εἰς τὴν Γενεύην, ὅπου, ἐνῷ ἠδύνατο νὰ κατοικήσῃ εἰς ἕν πολυτελέσατον οἴκημα, νὰ ἔχῃ 4 ἅμαξας καὶ ἱκανὸν ὑπηρετικὸν προσωπικόν, ὅμως ὁ Καποδίστριας κατώκησεν εἰς δύο πτωχικὰ δωμάτια, εἶχε μόνον μία ἅμαξαν καὶ ἕνα ὑπηρέτην. Εἰς τὰς ἐρωτήσεις τῶν ἀριστοκρατῶν καὶ λοιπῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, διατί τὸ ἔπραττε αὐτό, ἔδιδε τὴν καταπληκτικὴν ἀπάντησιν, « κρούων ταυτοχρόνως τὴν θύραν τῶν πλουσίων καὶ τῶν πτωχῶν, ζητῶν τὸν ὀβολόν των διὰ νὰ ἀποστέλλω τρόφιμα καὶ πολεμοφόδια εἰς τὸν ἀγωνιζόμενον ἑλληνικὸν λαὸν, ἔπρεπε νὰ διδάσκω διὰ τοῦ παραδείγματος. Περιώρισα τὰ ἔξοδα διὰ ἐμὲ καὶ τὸν ὑπηρέτην μου μόνον εἰς 60 φράγκα τὸν μῆνα καὶ ὅλον τὸν ὑπόλοιπον μισθόν μου τὸν διαθέτω διὰ τὴν Ἑλλάδα».

2.. Ὅταν ἀνέλαβεν ὡς κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος τοῦ προσεφέρθη πολυτελὴς κατοικία. Ὁ Καποδίστριας δὲν τὴν ἐδέχθη συμμεριζόμενος τὴν δυστυχίαν, ἡ ὁποία ἐπεκράτη εἰς τὴν χώραν. Μὲ ἰδικά του ἔξοδα, ἐπεδιορθώθησαν ἁπλαὶ κατοικίαι εἰς τὴν Αἴγιναν καὶ τὸν Πόρον καὶ ἔζη λιτότατα. Ὁ ἀντικαποδιστριακὸς Γερμανὸς ἱστορικὸς Μέντελσον-Μπαρτολντι, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπεσκέφθη, ἔγραψεν: «ἡ μοναδικὴ διακόσμησις τοῦ κυβερνητικοῦ "μεγάρου" εἶναι ὁ λαμπρὸς ἥλιος τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ λατρεία τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν ὁποίαν δικαίως τὸν περιβάλλουν». Ὁ γραμματεύς του Νικόλαος Δραγούμης διηγεῖται καὶ διὰ τὴν ἁπλὴν ἀμφίεσίν του κατὰ τὴν πρώτην περιοδείαν του εἰς τὴν Κόρινθον: «τῆς ὅλης κυβερνητικῆς πομπῆς προηγεῖτο ὁ ταχυδρομικὸς διανομεὺς Καρδάρας, ὅστις ἦτο ἐνδεδυμένος μὲ βελούδινον χρυσοκέντητο σεγκούνι, ἀκολουθοῦσε ἔφιππος ὁ κυβερνήτης ἐνδεδυμένος ἁπλούστατα καὶ κάτισχνος ἀπὸ τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὴν κακὴν διατροφήν. Οἱ αὐθορμήτως συγκεντρωθέντες ἐνόμιζαν ὅτι ὁ Κυβερνήτης ἦτο ὁ πολυτελῶς ἐνδεδυμένος διανομεὺς καὶ τὸν χειροκροτοῦσαν μὲ ἄπειρες ἐκδηλώσεις ἀγάπης. Ἀρχικῶς ὅλοι διασκέδασαν. Ὅμως ὁ Κολοκοτρώνης δὲν τὸ ἄντεξεν καὶ ἐπλησίασε τὸν Καποδίστριαν καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ὁ λαὸς ἔπρεπε νὰ γνωρίσῃ τὸν κυβερνήτην του καὶ ὁ Καποδίστριας ἠρώτησε τὸν Κολοκοτρώνην: «τί θέλεις νὰ κάμνω Θεοδωράκη;» Καὶ ὁ Κολοτρώνης τοῦ ἀπήντησε: «ἡ ὑπερεξοχότης σου νὰ φορέσῃ τὴν κυβερνητικήν της στολήν». Κατόπιν τούτων ὡδήγησαν τὸν κυβερνήτην εἰς παρακείμενον χανίον καὶ τὸν ἠνάγκασαν νὰ ἐνδυθῇ τὴν στολήν, ἡ ὁποία οὐδόλως διέφερεν τῶν δασονόμων τῆς ἀντιβασιλείας!...».

3. Ὁ ἰατρός του βλέπων τὸν Καποδίστριαν τόσον καταβεβλημένον ἀπὸ τοὺς ἀδιακόπους μόχθους καὶ δραστηριότητάς του, τοῦ συνέστησεν αὐστηρῶς νὰ βελτιώσῃ τὴν τροφήν του. Ὁ Καποδίστριας τοῦ ἀπήντησε: «Οὐδέποτε θὰ ἐπιτρέψω εἰς τὸν ἑαυτόν μου νὰ βελτιώσω τὴν τροφήν, ἀλλὰ μόνον τότε, ὅταν θὰ εἶμαι βέβαιος, ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα Ἑλληνόπουλο, ποὺ νὰ πεινᾶ...»

4. Ὁ λίαν εὐσυνείδητος ἄνθρωπος καὶ Χριστιανός, γίγας τοῦ πνεύματος, Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε συλλάβει τὸ νόημα τῆς ζωῆς καὶ ἐμφορούμενος καὶ βιώνων τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν, ἐφήρμοζεν ἀπολύτως τὸ Παύλειον: «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α’ Τιμ. 6,8) καὶ ἐβίωνε τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωκράτους: «ὅσας ὀλιγωτέρας ἀνάγκας ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιέστερα πρὸς τὸ θεῖον ἐστί, τὸ γὰρ θεῖον ἀνενδεὲς ἐστί».


ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ -ΜΕΛΑΝΑ- ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
1. Ἀντιθέτως οἱ Πρωθυπουργοί, Βασιλεῖς, Πρόεδροι Δημοκρατίας καὶ ἐν γένει πολιτικοὶ ἀλλὰ καὶ ἀνώτατοι πνευματικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες μετὰ τὴν Ἐθνικήν μας Παλιγγενεσίαν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, εἶχον καὶ ἔχουν τελείως ἀντίθετα φρονήματα καὶ ἄκρατον «φιλοτομαρισμόν», ἀπληστίαν, ἰδιοτέλειαν. Πάμπτωχοι εἰσήρχοντο εἰς τὴν πολιτικὴν καὶ ἐγένοντο ζάπλουτοι, ἐξασφαλίζοντες καὶ τὰ τρισέγγονα καὶ τετρασέγγονα των νὰ ζοῦν πλουσιοπάροχα...

2. Ἐνῷ εἰς τὴν κατοχήν-κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου καὶ τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ κάθε 50 ἤ 100 μέτρα ἐσωριάζοντο οἱ ἄκρως ἐξηντλημένοι ἀπὸ τὴν πείναν καὶ δυστυχίαν Ἕλληνες, τέως Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως καυχᾶται, ὅτι «εἶχε ἕνα κουτάλι εἰς τὴν τσέπην καὶ ἔτρωγε καθημερινῶς τρεῖς ἀνάλαδες φασολάδες !!!»...

3. Πάμπτωχα ἀνθρωπάκια, τὰ ὁποῖα πρὶν εἰσέλθουν εἰς τὴν πολιτικὴν δὲν εἶχον οὔτε τὸ ἐνοίκιόν των νὰ πληρώσουν, ἐν τούτοις, μὲ τὰς «διευκολύνσεις» πρὸς τοὺς ἔχοντας καὶ κατέχοντας, κατώρθωσαν νὰ ἀποκτήσουν καὶ πολυτελεῖς κατοικίας εἰς τὴν Πεντέλην, Διόνυσον καὶ λοιπὰς πλουσίας περιοχὰς καί, ἐνῷ ἔκαμαν τὴν Πεντέλην καὶ τὸν Διόνυσον «κόσκινον» ἀπὸ πολυτελεῖς κατοικίας, ἰησουητικῷ τῷ τρόπῳ, ἐκήρυξαν τὰ Κιούρκα, Μαραθῶνα, Καπανδρίτι καὶ ἄλλας λίαν μεμακρυσμένας περιοχάς, ὡς «Προστασία τοῦ Πεντελικοῦ κάλλους». Δηλαδὴ συμπεριφέρονται ὅπως οἱ ἰησουίτες, οἱ ὁποῖοι εἰσέβαλον εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Ναούς, ἀπέσπον 50-100 εἰκόνας καὶ ἐξερχόμενοι ἔδιδον 5 ἤ 10 εἰκόνας εἰς τὸν νεωκόρον ὑπὲρ τοῦ Ναοῦ, ἐξ οὗ καὶ ἡ ἰησουιτικὴ φιλανθρωπία...

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
1. Ὁ ὑψιπετὴς ἀετὸς τοῦ πνεύματος, τῆς ἀρετῆς, τῆς εὐπρεπείας, τῆς εὐποιΐας, τῆς ταπεινοφροσύνης, τοῦ ἀλτρουϊσμοῦ καὶ τῆς ἀνιδιοτέλειας Ἰωάννης Καποδίστριας οὐδόλως εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθῇ μὲ τοὺς ἰδιοτελεστάτους νάνους, τοὺς ἐγωϊστάς, φιλοτομαριστὰς καὶ ἐν γένει καταλυτικῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δρῶντας πολιτικούς μας.

2. Αἱ ἐθνοσυνελεύσεις καὶ ἡ γερουσία ἐψήφισαν τὴν ἀμοιβήν, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ δίδεται εἰς τὸν Κυβερνήτην. Δύο φορὰς ὁ Καποδίστριας ἠρνήθη νὰ τὴν δεχθῇ λέγων: «...εἶμαι εὐτυχής, διότι ἠδυνήθην νὰ προσφέρω... διὰ τὴν ἐθνικὴν ἀνεξαρτησίαν καὶ ἐλευθερίαν, διὰ αὐτὸ τὸ τόσον θεάρεστον ἔργον, τὰ λείψανα τῆς μετρίας καταστάσεώς μου εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς πατρίδος... Διὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον θέλω ἀποφεύγει νὰ δεχθῶ τὴν προσδιοριζομένην ποσότητα διὰ τὰ ἔξοδα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἐπικρατείας, ἀπεχόμενος, ἐν ὅσῳ τὰ ἰδιαίτερά μου χρηματικὰ μέσα μοῦ ἐπαρκοῦν, ἀπὸ τὸ νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα πρὸς τὴν ἰδίαν μου χρῆσιν... ἀποστρέφομαι τὸ νὰ προμηθεύω εἰς τὸν ἑαυτόν μου τὰς ἀναπαύσεις τοῦ βίου, αἱ ὁποῖαι προϋποθέτουν τὴν εὐπορίαν, ἐνῷ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων περικυκλωμένοι ἀπὸ πλῆθος ὁλοκλήρων ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν... ἐλπίζω ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς τὴν κυβέρνησιν καὶ θέλουν γνωρίσει μετ᾿ ἐμοῦ ὅτι εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀνάλογους μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των ἀλλὰ ὅτι οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της» !!! (Καποδίστριας πρὸς τὴν Δ’ Ἐθνικὴν Συνέλευσιν εἰς Ἄργος 4.8.1829).

3. Οἱ περισσότεροι, μετὰ τὸν Καποδίστριαν, Πρωθυπουργοί, Βασιλεῖς καὶ Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας «εὐλογοῦσαν πάντοτε τὰ γένια των» καὶ ἀπεφάσιζον νὰ εἰσπράττουν δυσαναλόγως ὄχι μόνον μισθοὺς ἀλλὰ καὶ πληθώραν ἄλλων χορηγιῶν καὶ ἀποζημιώσεων, ὡς ἔξοδα λειτουργίας τῶν γραφείων των, διὰ τηλέφωνα, ταχυδρομικά, μέγαρα, λειτουργικὰ ἔξοδα Προεδρίας, Μαξίμου, πρωθυπουργικὰ ἀεροπλάνα καὶ λοιπὰ καὶ λοιπὰ φανερὰ ὀφέλη καὶ πολλαπλάσια ἀφανῆ ἀπὸ διευκολύνσεις «χοροῦ δισεκατομμυρίων» τῶν εἰς τὰ παρασκήνια δρώντων «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀετονύχηδων». Οὕτω ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἀετονύχηδες καὶ πατριάχαι τῆς διαπλοκῆς» δύνανται ἀκόμη καὶ τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλλάδος νὰ κατασκοπεύουν καὶ νὰ μὴ τολμᾶ οὔτε εἰσαγγελεὺς νὰ κινήσῃ οὐσιαστικῶς τὰς διαδικασίας διώξεως τοιούτων κολοσσιαίων ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν...

4. Ὅταν δὲ μερικὰ κραυγαλέα σκάνδαλα ἔλθουν εἰς τὴν ἐπιφάνειαν, οἱ ἑκάστοτε Πρωθυπουργοὶ καὶ ἐν γένει πολιτικοὶ ἐπαναλαμβάνουν τὴν ἄκρως ἀχαρακτήριστον καὶ ἀπαράδεκτον στερεότυπον φράσιν των: «ὅποιος ἔχει στοιχεῖα, νὰ τὰ προσκομίσῃ εἰς τὸν Εἰσαγγελέα»...

5. Μὲ τὰς σχετικὰς ὅμως κωλυσιεργίας καὶ τὰς διαιωνίσεις τῶν δῆθεν ἀνακρίσεων Εἰσαγγελέων, ἐξεταστικῶν ἐπιτροπῶν καὶ λοπῶν ἐνεργειῶν «κουκουλώματος» ἀμνηστεύονται ὅλα τὰ σκάνδαλα καὶ μὲ τήν «βούλα» τοῦ Εἰσαγγελέως ἤ τῶν ἐξεταστικῶν ἐπιτροπῶν καὶ λοιπῶν «συγχωροχαρτιῶν» «βγαίνουν», λόγῳ παραγραφῆς, «λάδι» καὶ οὔτε μίαν νύκτα δὲν διέρχονται εἰς τὸ κρατητήριον τῆς ἀστυνομίας. Ἑτεροκίνητα ἀνθρωπάκια τῶν ἰθυνόντων, ἔχουν κατασπαταλήσει ἀπὸ τὴν Ἀπελευθέρωσιν (1821) καὶ ἐντεῦθεν τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, ἤτοι ὄχι μόνον τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ σχέδιον Μάρσαλ καὶ τὰ ἀμύθητα ποσά, ποὺ ἐδόθησαν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια ἀπὸ τὴν ΕΟΚ-Ἡνωμένην Εὐρώπην. Ἐπιπροσθέτως αὐτοὶ οἱ ἀχρεῖοι σφετερισταὶ τοῦ δημοσίου χρήματος ἔχουν ἐκποιήσει καὶ ὅλας τὰς ζωτικὰς καὶ ἐπικερδεῖς κρατικὰς ἐπιχειρήσεις, διὰ νὰ δύνανται νὰ ἀπολαμβάνουν αὐτοὶ καὶ αἱ στρατιαὶ τῶν ψηφοφόρων των, δημιουργοῦντες συνεχῶς θέσεις ἐργασίας, διὰ νὰ «βολεύουν» τὸν συρφερτὸν τῶν κλαδικῶν των, οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικῶς δὲν εἶναι ἐργαζόμενοι, ἀλλὰ «βολευμένοι» περιεργαζόμενοι, ὡσὰν «βδέλλες λαίμαργες» καὶ ἀπομυζοῦν τὴν ἰκμάδα τῶν σκληρότατα ἐργαζομένων καὶ ἡ πλειονότης τούτων παρασιτοζωοῦν...

6. Ὡς νὰ μὴ ἤρκουν οἱ τεράστιοι φόροι τῶν βαρύτατα φορολογουμένων ἐργαζομένων καὶ παραγόντων πλοῦτον εἰς τὴν χώραν, τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὰς κρατικὰς ἑταιρείας καὶ φορεῖς, ποὺ ἔχουν ἐκποιήσει, καθὼς καὶ οἱ 200 τόννοι χρυσάφι, ποὺ εἶχεν ἡ Ἑλλὰς ὡς παρακαταθήκην καὶ τοὺς ἐκποίησαν εἰς τὴν Ἑλβετίαν, ἐν τούτοις τὸ σχεδὸν μηδὲν χρέος, ποὺ εἶχεν ἡ Ἑλλὰς ἐδῶ καὶ 36 ἔτη, ἀνῆλθεν εἰς τοιοῦτον σημεῖον, ὥστε τὴν ἔχουν τόσον πολὺ καταχρεώσει, καὶ ἐγγίζομεν τὰ πρόθυρα τῆς χρεωκοπίας. Οἱ ἰθύνοντες καὶ ὁ συφερτὸς αὐτῶν ἔχουν κατακλέψει πολλαπλάσια ἀπὸ ὅ,τι αἱ κατοχικὲς δυνάμεις τῶν Ἰταλῶν καὶ τῶν Γερμανῶν...

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
1. Ὅπως ἐτονίσαμε καὶ εἰς τὴν μεγάλην πολιτιστικήν μας βραδιὰν τὴν 25.1.2010 εἰς τὸ Πολεμικὸν Μουσεῖον Ἀθηνῶν, ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, εἰς τὴν ὁποίαν μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἰθύνοντες, εἶναι οὐσιαστικῶς ἀπόρροια τῆς ἠθικῆς κρίσεως, τὴν ὁποίαν ἐπὶ πολλὰς δεκαετίας συστηματικῶς καλλιεργοῦν ἐντολοδόχοι τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀποσκοποῦντες εἰς τὴν ἀποχριστιανοποίησιν καὶ τὸν ἀφελληνισμὸν τῶν Ἑλλήνων. Τώρα δὲ ποὺ μᾶς ἔφθασαν εἰς τὰ πρόθυρα τῆς πτωχεύσεως καὶ ἔχουν καταρρακώσει τὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὸ κύρος τῶν Ἑλλήνων διεθνῶς, ἤρχισαν νὰ ἐπιστρατεύουν τὸν πατριωτισμὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ἐπικαλῶνται τὰς ἠθικὰς ἀξίας...

2. Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐμπιστευθῶμεν, ὅταν δὲν βλέπομε κανένα σημεῖον μεταμέλειάς των, ἀλλ᾿ἀπεναντίας βλέπομεν ὅτι συνεχίζουν νὰ εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ; ; ;

3. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας εἶχε τὸ σθένος νὰ ἐναντιωθῇ καὶ εἰς τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ νὰ ἀποστείλῃ ἐγκύκλιον, ὅτι δημόσιοι λειτουργοὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ ἀνήκουν εἰς μυστικὰς ὀργανώσεις -καὶ αὐτὸ προεκάλεσεν τὴν μῆνιν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἔβαλαν ἀνεγκεφάλους Ἕλληνας νὰ τὸν δολοφονήσουν-, οἱ σπουδαιότεροι Ἕλληνες ἀνήκουν εἰς τὰς μυστικὰς ὀργανώσεις καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως γίγνονται πειθήνια ὄργανα, μάλιστα δὲ καὶ πολλάκις φανατικοὶ θιασῶται τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀνθελληνικῶν καταχθονίων σχεδίων των καὶ πασχίζουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως διὰ τὴν πιστὴν ἐφαρμογήν των.

4. Τόσον ἡ πολιτειακή, ὅσον ἡ νομοθετικὴ καὶ ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, καθὼς καὶ ἡ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ τοιαύτη καὶ ἰδίως οἱ κυβερνήσαντες καὶ οἱ κυβερνῶντες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἰδιοτελεῖς φανατικοὶ ὀπαδοί των, οἱ ὑψηλόβαθμοι κρατικοὶ λειτουργοὶ καὶ οἱ εὐνοούμενοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δὲν παράγουν πλοῦτον, ἀλλὰ νοσφίζονται τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἔχοντες «πορωμένην» συνείδησιν θὰ θεωρήσουν τὸν ἑαυτόν των ἀδικούμενον μελετῶντες αὐτὰς τὰς ἀπογοητευτικὰς διαπιστώσεις καὶ θὰ μᾶς κατηγορήσουν, ὅτι εἴμεθα παράλογοι, αἰσχροί, συκοφάντες, διαστρεβλωταὶ τῆς ἀληθείας...


ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ
1. Πρὸς τοῦτο οἱ ἰθύνοντες ἀποφασίζουν καὶ διατάσσουν αὐταρχικῶς καὶ ὄχι μὲ πλήρως ἐλεύθερα δημοκρατικὰ δημοψηφίσματα, οὔτε κὰν διὰ τὰ καίρια ζωτικὰ ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα.
Ψηφίζουν νόμους νὰ κλείνουν εἰς τὰς φυλακὰς μικροπαντοπώλας, λαχανοπώλας καὶ κουρεῖς, ἐὰν δὲν πληρώσουν κοινωνικὰς ἀσφαλίσεις καὶ τὸ ΦΠΑ. Ἀντιθέτως ἀπαλλάσουν ἀπὸ Φ.Π.Α. «μεγαλοκαρχαρίες», ὡς π.χ.: τραπεζίτας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ «ψιλὰ» γράμματα τῶν μακροσκελῶν ὅρων «βραχυκυκλώνουν» τοὺς καταθέτας καὶ τοὺς «καταληστεύουν», ἤ τὰς ἰδιωτικὰς κλινικάς, ὅπου καταφεύγουν οἱ δυστυχεῖς ἀσθενεῖς διὰ νὰ ἀποφύγουν τὸ σχεδὸν ἄχρηστον Ι.Κ.Α. καὶ Ε.Σ.Υ., καὶ αἱ ὁποῖαι τὴν κλίνην τὴν χρεώνουν 500 ΕΥΡΩ, ἀλλὰ σὲ ὑποχρεώνουν νὰ πληρώνῃς πολλαπλάσια, χρεώνουσαι μέχρι καὶ τὴν τελευταίαν ὀδοντογλυφίδα καὶ τὸ τελευταῖον τεμάχιον βαμβακιοῦ καὶ λοιπά ἤ τὰ λησταρχεῖα, ποὺ λέγονται καζίνο καί «καταληστεύουν» ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνοήτους, ποὺ πηγαίνουν εἰς τὰ καζίνο!!!

2. Ἀπεναντίας, ὡς πιστὰ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, οἱ ἰθύνοντες ἐπιβάλλουν λίαν δυσβαστάκτους φόρους εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ μή κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα, μὲ ἀπώτερον σκοπὸν νὰ συρρικνωθῇ καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ ἡ κοινωνικὴ των μέριμνα καὶ ἀναλάβῃ αὐτὴν τὸ ἁμαρτωλὸν κράτος. Οὕτω θὰ δύνανται μονοπωλιακῶς οἱ «ἡμέτεροι», μὲ ὑπερτιμολογήσεις, «λαδώματα» καὶ «μίζες», νὰ νοσφίζωνται καὶ νὰ κατασπαταλοῦν τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐκεῖνον, τὸ ὁποῖον προκαλεῖ ἀλγεινοτάτην ἐντύπωσιν, εἶναι οὐσιαστικῶς ἡ λίαν χλιαρὰ ἀντίδρασις τῶν περισσοτέρων θρησκευτικῶν ἡγετῶν...

3. Δὲν θέλουν νὰ ἐννοήσουν οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες, ὅτι ἡ ἐπιβολὴ ἐπιπλέον φόρων εἰς βασικὰ ἀναγκαῖα ἀγαθὰ καὶ εἰς χαμηλοὺς μισθοὺς καὶ συντάξεις εἶναι μία «πισώπλατη μαχαιριά» εἰς τὴν πλάτην τῆς καθ᾿ ὅλου οἰκονομίας. Αὐτοὶ οἱ ἀνεγκέφαλοι, ἀντὶ νὰ περιορίσουν τὴν ἀλόγιστον κατασπατάλησιν τοῦ ἱδρῶτος τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καταφεύγουν εἰς ὑπερβολικοὺς δανεισμούς, ὑποθηκεύοντες ἀκόμη καὶ μελλοντικὰ ἔσοδα διὰ κάλυψιν τῶν ἀφρόνων δαπανῶν, ποὺ κάμνουν, καὶ τοιουτοτρόπως καταχρεώνουν καὶ τὰ ἀγέννητα ἐγγόνια, δισέγγονα καὶ τρισέγγονά μας...

4. Μὲ τὰς «ταχυδακτυλουργικὰς μεθόδους», ποὺ κάμνουν αἱ στατιστικαὶ ὑπηρεσίαι τῆς χώρας μας, συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολὰς τῶν ἰθυνόντων, ἔχομεν γίνει ἀναξιοπρεπεῖς παγκοσμίως καὶ κατέστημεν τόσον ἀναξιόπιστοι, ὥστε ἀκόμη καὶ κατὰ τὰς διαφόρους συνεδριάσεις τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἔχῃ δικαίωμα νὰ ἐγείρῃ «βέτο» κατὰ τὰς διαφόρους ψηφοφορίας. Αὐτὸ θὰ γίνῃ «ταφόπλακα» ἐμμέσως διὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα...

5. Ἐνῷ λοιπὸν οἱ πάντες ἐθαύμαζον τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν, ὡς τὸν ἱκανότατον καὶ δεινότατον πολιτικὸν καὶ διπλωμάτην τῆς τότε ἐποχῆς καὶ τὸν ὑπελόγιζον, οἱ σημερινοὶ ἰθύνοντες κατέστησαν, λόγῳ τῆς ἀχαρακτηρίστου διαγωγῆς των, ἄκρως ἀνυπόληπτοι, ἀναξιόπιστοι καὶ μὴ ὑπολογίσιμοι...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
1. Ἐὰν εἶχον ὅλοι αὐτοὶ καὶ ἐν γένει ὅλοι ἡμεῖς, ποὺ διατεινόμεθα, ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν τοῦ Σωκράτους τό: «γνῶθι σαὐτόν» καὶ ἐφηρμόζαμε τὸ τοῦ Θεανθρώπου: «τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι» (Μαρ. 8,27) καὶ ἐπετρέπαμεν εἰς τοὺς ἀντικειμενικοὺς παρατηρητὰς νὰ ἐκφρασθοῦν τελείως ἐλευθέρως καὶ νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν τὴν «ξύλινην» πολιτικάντικην καὶ διπλωματικὴν γλῶσσαν, δηλαδὴ χωρὶς νὰ ἔχουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν ἔκφρασιν τῆς γνώμης των, τὸ τί θὰ ἀκούαμε δὲν λέγεται...

2. Εἴμεθα λίαν δυστυχεῖς, διότι ἀδήριτος ἀνάγκη μᾶς ἐπιβάλλει νὰ ἐφαρμόζωμεν τό: «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ ἀλήθεια». Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία ἀπὸ τὰς πολλὰς ἰδιότητας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ὡς γνωστόν, ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μόνον ἀγάπη, φῶς, ζωή, ὁδός, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀπόκρυψις τῆς ἀληθείας (ὅλης ἤ ἐπὶ μέρους) καὶ ἡ διαστρέβλωσις αὐτῆς εἶναι ἐμμέσως μία θεοκτονία καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ γινώμεθα θεοκτόνοι.

3. Ἔχοντες ὡς καθρέπτην, ἀκριβῆ ζυγὸν καὶ τέλειον μέτρον τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν ὁποίαν ἐβίωσεν ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, τὸ συμπέρασμα θὰ εἶναι ὅτι «ἐκαθρεπτίσθησαν, ἐζυγίσθησαν καὶ ἐμετρήθησαν καὶ εὑρέθησαν ἐλλειπεῖς μέχρι καὶ ἐλλειπέστατοι»...

4. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἠγωνίζετο διὰ τὴν δικαίαν κατανομὴν τῶν βαρῶν καὶ ἰδίως τῶν παροχῶν καὶ ὄχι μονοπλεύρως. Ἐδίδασκε διὰ τοῦ παραδείγματός του μὲ νὰ μὴ λάβῃ οὔτε ἕνα ὀβολὸν ἀπὸ τὸ δημόσιον ταμεῖον καὶ νὰ ζῇ λιτῶς μὲ τὰς ἐλαχίστας ἀποταμιεύσεις του. Τὰ περισσότερα ἔσοδά του ἀνέκαθεν τὰ διέθετεν διὰ ἀνακούφισιν τῶν δυστυχούντων καὶ τῆς ὑποδούλου πατρίδος του, τουτέστιν γενικῶς διὰ τὸ κοινὸν καλὸν πρὸς δόξαν Θεοῦ.

Ἀντιθέτως ἀπὸ τοὺς μετέπειτα ἰθύνοντας τῆς πολιτειακῆς, πολιτικῆς-νομοθετικῆς-ἐκτελεστικῆς ἡγεσίας, καθὼς καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας, οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἔχουν ὡς δόγμα των: «τὰ ἐμὰ ἐμὰ καὶ τὰ ἐσὰ ἐμά» καὶ «ὅλαι αἱ θυσίαι εἶναι διὰ τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι δι΄ ἡμᾶς» καὶ ἁπλοϊκοὶ τίμιοι Ἕλληνες καλοῦνται νὰ πληρώσουν τὰ κλοπιμαῖα!!! Δηλαδὴ κατὰ τὴν λαϊκὴν ρῆσιν: «καὶ κερατωμένος καὶ δαρμένος»...

5. Ἀνάγκη ὅθεν, νὰ ἀφυπνισθῇ ἐπὶ τέλους ὁ κυρίαρχος λαὸς καὶ νὰ ἀπαιτήσῃ ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντας νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουν τὸ δικαίωμα, ὅτι δι᾿ ὅλα τὰ σπουδαῖα ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα μόνον ὁ κυρίαρχος λαὸς δύναται νὰ ἀποφασίζῃ διὰ πραγματικὰ ἐλευθέρων δημοψηφισμάτων καὶ ὄχι οἱ ἰθύνοντες τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς καὶ ἐκτελεστικῆς καὶ τῆς ἀνίκανης πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας.

6. Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ μὴ «ναρκώνεται» (ἀφιονίζεται) ὁ δύσμοιρος λαὸς μὲ προαποφασισμένας δημοσκοπήσεις (τὰ λεγόμενα «gallop») ἤ πλύσιν ἐγκεφάλου, ποὺ κάνουν συστηματικῶς οἱ πουλημένοι κονδυλοφόροι καὶ οἱ χρῆσται μικροφώνων Μ.Μ.Ε., ἀλλὰ νὰ διεκδικήσῃ τὰ δικαιώματά του.

Γ. Καρατζαφέρης: Ἀπὸ «ἀνατροπέας» τοῦ διεφθαρμένου συστήματος καὶ τῆς οἰκογενειοκρατίας, ἐμετικὸς πολιτικὸς μπάτλερ τοῦ συστήματος τῆς σήψεως

τοῦ πολίτου Παναγιώτου Παπαγαρυφάλλου, Α΄ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων

Ὅσοι εἶχαν τὴν ἀτυχία -κι ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς καὶ ὁ γράφων- ἃκουγαν κάθε μεσημέρι καὶ γιὰ ἀρκετὰ χρόνια τὸν «ἀντάρτη» πρόεδρο τοῦ ΛΑΟΣ, ἀπὸ τὸ ΤΗΛΕΑΣΤΥ καὶ τὴν «Α1», νὰ ἐξαπολύη μύδρους κατὰ τῆς οἰκογενειοκρατίας, τῶν ἡγετῶν τῶν «σατὲν» καὶ τῆς διαφθορᾶς.
Ὡς νεφεληγερέτης Δίας, ἄστραφτε καὶ βροντοῦσε κατὰ τοῦ συστήματος τῆς ἀναξιοκρατίας ἐπικαλούμενος ὡς... συναγωνιστὴ ἀκόμη καὶ τὸν Τσὲ Γκεβάρα!!
Τί πολιτικὲς ἀθλιότητες! Σ’ ἄλλα μου δύο κείμενα, τὰ ὁποῖα δημοσιεύθηκαν σὲ ἀρκετὲς ἱστοσελίδες ἀνέδειξα αὐτὲς τὶς πολιτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς κωλοτοῦμπες του (βλ. τὸ ἀπὸ 24 Μαρτίου κείμενό μου μὲ τίτλο: «Οἱ πολιτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς κωλοτοῦμπες τοῦ Προέδρου τοῦ ΛΑΟΣ» καὶ τὸ συνεχόμενο τῆς 19ης Μαΐου 2010 μὲ τίτλο: «Καρατζαφέρης: Ὁ μαέστρος τῆς πολιτικῆς κωλοτούμπας, ποὺ διέπραξε τὸ ἀδίκημα τῆς ἐξαπατήσεως τοῦ λαοῦ» (http://stisepalxeis.blogspot.com/2010/05/blog-post_24.html).
Μὲ τοῦτο τὸ κείμενό μου θέλω νὰ ἀναδείξω τὴν συνέχεια τῆς κωλοτουμποειδοῦς «πολιτικῆς» του καὶ τὴν ὑποστήριξί του πρὸς τοὺς ὑποψηφίους δημάρχους καὶ περιφερειάρχες, ποὺ εἶναι σάρκα ἀπὸ τὴν σάρκα τῆς χαβουζοειδοῦς Νέας Δημοκρατίας.
Ἔχουμε, λοιπόν, καὶ λέμε ὅτι ἕως σήμερα (30/8/2010), οἱ «ἀνατρεπτικές» του ἐπιλογὲς εἶναι οἱ ἑξῆς:
Α) Στὴν Ἀθήνα ὑποστηρίζει ξανὰ τὴν ὑποψηφιότητα τοῦ δημάρχου Ν. Κακλαμάνη, ὀπαδοῦ τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ ὑπευθύνου γιὰ τὰ χάλια τῆς ὑγείας καὶ τοῦ Κέντρου τῶν Ἀθηνῶν.
Β) Στὸν Πειραιᾶ ὑποστηρίζει τὴν ὑποψηφιότητα, ὡς δημάρχου, τοῦ βουλευτῆ τῆς Ν.Δ., τὸν ὁποῖο τὸ κόμμα του τὸν ἔκανε πέρα καὶ ἔχει ἐκκρεμότητες μὲ τὴν δικαιοσύνη.
Γ) Στὴν Ἀργολίδα ὑποστηρίζει ὡς περιφερειάρχη τὸν φιλελεύθερο, σοσιαλιστὴ ὑφυπουργὸ τῆς Ν.Δ. Π. Τατούλη, τὸν ὁποῖο ἀπελάκτισε ἡ ἴδια!
Δ) Στὸ Καρπενήσι ὑποστηρίζει τὴν ὑποψηφιότητα, ὡς δημάρχου, τοῦ πανάσχετου Μπακογιάννη, τοῦ ὁποίου μοναδικὸ προσὸν εἶναι ἡ οἰκογενειακὴ καταγωγή.
Ε) Τέλος, πρότεινε ὡς περιφερειάρχη Ἀττικῆς -αὐτὸς μόνος- τὸν γνωστὸ «κύριο τίποτα», ὁ ὁποῖος ἀφ’ ἑνὸς μὲν εἶναι ἀντιπρόεδρος τοῦ κόμματος τῆς Ν.Δ. καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὡς ὑπουργὸς ὑγείας ἐπὶ τῆς βασιλείας της χρεωκόπησε τὸ διαβόητο ΕΣΥ.
Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ «ἀνατροπέας» πρόεδρος ἢ δὲν γνωρίζει τί σημαίνει ἀνατροπὴ –πρᾶγμα ἀδύνατον– ἢ κατὰ τὸν Θουκυδίδη, ἀλλάζει σκοπίμως τὴν ἔννοια τῶν λέξεων γιὰ νὰ δικαιολογήση τὶς πολιτικές του κωλοτοῦμπες!
Μὲ τὴν εὐκαιρία σημειώνω ὅτι ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔγραφα ὅτι ὁ κομματισμὸς εἶναι τόσο βαθειὰ χωμένος στὸ πετσὶ τῶν ἰδιοτελῶν ψηφοφόρων, ὥστε δὲν ἔχουν πρόβλημα νὰ ψηφίσουν ὡς δήμαρχο καὶ κάποιον ποὺ ἔχρισε τὸ κόμμα ἀλλὰ βγῆκε λαῦρος ἀπὸ τὸ φρενοκομεῖο!
Μὲ τέτοιους ψηφοφόρους, τέτοιες ἐπιλογὲς καὶ τέτοιους ἀρχηγοὺς ποὺ νὰ πάη ἡ «βαρυόμοιρη» Ἑλλάδα, ὅπως τὴν ἀποκάλεσε ὁ ἐθνικός μας βάρδος Κωστῆς Παλαμᾶς.

Μητροπολιτικὸ πάρκο Ἑλληνικοῦ (πρώην Ἀεροδρόμιο)

τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν

1. Εἰς τὴν Πανηγυρικὴν Ἔκδοσιν τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς» τεῦχος 33 (Ὀκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2007) ἀνεπτύξαμεν ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη, νὰ γίνῃ χρηστὴ ἀξιοποίησις τῆς ἐν λόγῳ κρατικῆς περιουσίας, εἰς ἄρθρον μας ὑπὸ τὸν τίτλον:

«ΝΑΙ Ἐγγειοβελτιωτικὰ ἔργα εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα,
ΝΑΙ δενδροφυτεύσεις καὶ δημιουργία πρασίνου εἰς ὅλην τὴν Ἀττικήν,ΟΧΙ «Μητροπολιτικὸν Πάρκον» εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν
τοῦ πρώην Ἀεροδρομίου τοῦ Ἑλληνικοῦ».

2. Τὸ ἐν λόγῳ κείμενον τὸ ἀπεστείλαμε τότε εἰς ὅλα τὰ Μ.Μ.Ε., ὅλους τοὺς Δήμους τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἀττικῆς, Νομαρχίας κ.λπ.
Ἀλλά, προφανῶς, χάριν τῆς κομματικῆς πειθαρχίας καὶ τοῦ φόβου, γιὰ νὰ μὴ χαρακτηρισθοῦν, ἡ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία, ἀπὸ τούς «ψευδοδιανοουμένους» ὀπισθοδρομικοὶ καὶ καθυστερημένοι, σχεδὸν οὐδεὶς εἶχε τὸ θάρρος καὶ τὸν ἡρωισμὸ νὰ ἀντισταθῇ καὶ νὰ συνηγορήσῃ γιὰ τὸ πολλὰ θετικὰ τῆς προτάσεως αὐτῆς, καὶ νὰ πάῃ ἐνάντια εἰς τὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς...
Δυστυχῶς, ἀκόμη καὶ οἱ Δήμαρχοι μὴ ἀνεπτυγμένων περιοχῶν Ἀττικῆς ἐπροτίμησαν νὰ ζημιώσουν τοὺς δημότας των-ψηφοφόρους των, παρὰ νὰ «παρακούσουν» εἰς τὴν κομματικὴν γραμμήν-πειθαρχίαν...

3. Ὁ μόνος, ποὺ εἶχε στοιχειώδη εὐσυνειδησία ν᾿ ἀπαντήσῃ ἦταν ὁ τέως Ἐπίτροπος τῆς Ἑλλάδος κ. Σταῦρος Δήμας, ὁ ὁποῖος, διὰ συνεργάτου του, μᾶς ἀπήντησε μέν, ἀλλὰ εἶπε ὅτι καὶ αὐτὸς δὲν συμφωνεῖ νὰ ἀξιοποιηθῇ μέρος τοῦ χώρου, ὅπως προτείναμε, ἀπὸ μία χρηστὴν ἐπιτροπή.

Μόνον ὁ «Σαρακατσάνος» Ὑπουργὸς τοῦ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ κ. Γ. Σουφλιὰς ἔδειξεν κάποιο ἐνδιαφέρον, πλὴν ὅμως προφανῶς ἐφοβήθη τοὺς «ψευδοκουλτουριάρηδες» ἀφαντάστως καὶ δὲν ἐτόλμησε νὰ ὑλοποιήσῃ τὴν πρότασιν τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς».

4. Ὅμως ἐμεῖς ἐπιμένομε ὅτι οἱ περιπτώσεις ἀξιοποιήσεως κρατικῶν περιουσιῶν ἐπιβάλλεται ν᾿ ἀναλαμβάνωνται ἀπὸ ἀνιδιοτελεῖς, ἀντικειμενικὲς καὶ ἄμεμπτες Ἐπιτροπὲς καὶ ὄχι ἀπὸ «πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς», «ἀετονύχηδες» καὶ «λαδιάρηδες μιζαδόρους», οἱ ὁποῖοι φροντίζουν συνήθως νὰ λαμβάνουν διὰ τὸν ἑαυτόν των καὶ διὰ τὴν «κλίκα των» τὴν «μερίδα τοῦ λέοντος» καὶ νὰ ἐκποιοῦν δημόσιες καὶ κοινωφελεῖς ἐκτάσεις καὶ ἀκίνητα γιὰ «πινακίδιο φακῆς»...

5. Τώρα ἦλθεν ὁ «πελαγωμένος» Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος καὶ βλέπει, ὅτι τὰ κόμματα τῆς ἐξουσίας ἔκαναν ἄκρως ἀλόγιστον ἀντικοινωνικὴν πολιτικὴν καὶ ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες ἐκαλλιέργησαν ὄχι μόνον τὸ συστηματικὸ κατακρήμνισμα ὅλων τῶν ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας, ποὺ εἶναι ἡ Θρησκεία, ἡ Πατρίς καὶ ἡ Οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἔφεραν καὶ οἰκονομικῶς εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου· ἀνακαλεῖ λοιπὸν ὅλα, ὅσα ἡ κομματικὴ γραμμὴ μέχρι τοῦδε δημαγωγικῶς ἐκαλλιεργοῦσε καί, κατὰ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες, αὐταρχικῶς διαθέτει μέχρι τὸ 30% τῆς ἐκτάσεως τοῦ παλαιοῦ Ἀεροδρόμιου εἰς τὸ Ἑλληνικόν, τὴν Ἀμερικανικὴν βάσιν καὶ τὴν βάσιν τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας εἰς τὸν Ἐμὶρη τοῦ Κατὰρ, διὰ νὰ δημιουργηθοῦν ἐμπορικὰ καὶ ἐκθεσιακὰ κέντρα, πολυτελεῖς κατοικίες, «μαρίνα» γιὰ πολυτελῆ σκάφη καὶ νὰ προσθέσῃ καὶ ἄλλο ἕνα «λησταρχεῖον»= καζίνο, ἀξιοποιῶν καὶ τοὺς διαδρόμους γιὰ προσγειώσεις καὶ ἀπογειώσεις ἰδιωτικῶν ἀεροπλάνων, ἑλικοπτέρων κ.λπ, κ.λπ...

6. Ἐὰν ἐτολμοῦσε νὰ πράξῃ αὐτὸ κάποιος ἄλλος πολιτικός, τοῦτο θὰ ἐχαρακτηρίζετο ὡς μέγιστον ἀνοσιούργημα καὶ ἐσχάτη ἐθνικὴ προδοσία, καὶ ἡ ἀντιπολίτευσις θὰ ξεσήκωνε ὅλα τὰ συνδικᾶτα καὶ θὰ τὰ ἔκαναν ὅλα «γυαλιά-καρφιά» κατηγοροῦντες τοὺς ἔχοντες αὐτὴν τὴν φαεινὴν ἰδέαν ὡς σφετεριστὲς τῆς περιουσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὡς φασίστες καὶ ὅλα τὰ παρόμοια διακοσμητικὰ ἐπίθετα.

7. Εἶναι βεβαίως πρὸς τιμὴν τοῦ κ. Παπανδρέου καὶ τῶν συνεργατῶν του νὰ ἀποβάλουν τὶς παρωπίδες τοῦ σοσιαλισμοῦ, ἀλλὰ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ὁ κ. Παπανδρέου ἐνεργεῖ φασιστικῶς καὶ ἰδιοτελῶς.

8. Μία τοιαύτη πανάκριβη ἔκτασις θὰ ἔπρεπε νὰ ἀξιοποιηθῆ κατόπιν ἀποφάσεως τῆς πλειοψηφίας τοῦ Κοινοβουλίου. Ἐν συνεχείᾳ, ἐπαναλαμβάνομε, θὰ ἔπρεπε νὰ σχηματισθῇ μία Ἐπιτροπὴ ἀπὸ τοὺς πλέον ἐντίμους κρατικοὺς λειτουργούς, τεχνικούς, δικαστικούς, ἀστυνομικούς, καθηγητὰς ἀνωτέρων καὶ ἀνωτάτων ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων καὶ ἀξιωματικούς, χωρὶς κομματικὲς ταυτότητες κ.λπ.
Ἤτοι νὰ κληρωθοῦν π.χ. εἴκοσι (20) ἄτομα, γιὰ νὰ ἀναλάβουν τὴν χρηστὴν ἐκποίησιν καὶ ἀξιοποίησιν τῆς ἐν λόγῳ ἐκτάσεως, καὶ νὰ γίνωνται ἔργα ὑποδομῆς μὲ ἱεράρχησιν εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ ὄχι εἰς τὶς πολυτελεῖς περιοχὲς Βούλας, Γλυφάδας, Φαλήρου.

9. Λόγῳ ἐπικαιρότητος τοῦ θέματος ἀναρτῶμεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα μας τὶς πενιχρὲς γραμμές, ποὺ ἔχομεν γράψει εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 79-86 καὶ τεῦχος 37, σελ. 149-159.

10. Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχουν τὰ ἐν λόγῳ τεύχη, εὐχαρίστως νὰ τοὺς τὰ ἀποστείλωμεν δωρεὰν τιμῆς ἕνεκεν.

Τηλεφωνήσατέ μας εἰς τὰ τηλέφωνα 210-3254321.
ΤΕΥΧΟΣ 33
ΣΕΛΙΔΕΣ 79-86

ΝΑΙΕΓΓΕΙΟΒΕΛΤΙΩΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝΑΙΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗΝΟΧΙ«ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΠΑΡΚΟΝ»ΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΙΝΤΟΥ ΠΡΩΗΝΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Σύντομος εἰσαγωγὴ εἰς τὸ μέγιστον πρόβλημα τοῦ περιβάλλοντος

Πέραν τῶν ὅσων ἔχομε δημοσιεύσει εἰς τὰ τεύχη μας :α. 6 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2001, σελίδες 25-31)β. 20 (Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2004, σελίδες 53-54)γ. 28 (Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2006, σελὶς 22)δ. 32 (Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2007, σελίδες 7-20)
ἀναφέρομεν κατωτέρω συμπληρωματικὰς σκέψεις, αἱ ὁποῖαι πρέπει νὰ ἐξετασθοῦν καὶ ὑλοποιηθοῦν, ἐὰν ἐπιθυμοῦμε νὰ σωθοῦν τὰ ἐλάχιστα ἐναπομείναντα δάση τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ πράσινον, ἄλλως θὰ μετατραπῇ ἡ ὄμορφη Ἑλλάς μας εἰς Σαχάρα.

1. Πρέπει ὄχι μόνον νὰ ἀξιοποιηθοῦν τὰ δορυφορικὰ συστήματα ἐγκαίρου προειδοποιήσεως πυρκαϊῶν καὶ λοιπῶν καταστροφῶν, τὰ ὁποῖα μᾶς παρεχωρήθησαν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξασφαλίσωμεν καὶ ἄλλα. Ἐπίσης νὰ λάβωμεν μέτρα διὰ τῆς κατασκευῆς τεχνητῶν λιμνῶν καὶ τοποθετήσεως δεξαμενῶν, διὰ νὰ εἶναι ἐφικτὴ ἡ ρῖψις ὕδατος διὰ τὴν ἔγκαιρον σβέσιν τῶν πυρκαϊῶν ἐντὸς τῶν πρώτων λεπτῶν ἤ ἔστω ὡρῶν.

2. Διὰ νὰ εἶναι αὐτὸ ἐφικτόν, ἐπιβάλλεται νὰ μὴ διορίζωνται πλέον δημόσιοι ὑπάλληλοι διὰ τὰ γραφεῖα, διὰ νὰ κάνουν «λούφα», νοσφιζόμενοι τὸν ἱδρώτα τοῦ φτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ νὰ τοποθετηθοῦν πυροφύλακες, ὄχι μόνον μέχρι τὸ μεσημέρι καὶ μετὰ νὰ διευκολύνωνται οἱ «ντόπιοι» καὶ «ξένοι» «Νέρωνες», ἀλλὰ νὰ ἐπαγρυπνοῦν ἡμέρα καὶ νύκτα, καθημερινὰς καὶ ἑορτάς.

3. Ἀπὸ Μάϊον μέχρι καὶ Ὀκτώβριον οἱ περισσότεροι τῶν στρατευμένων νὰ ὑπηρετοῦν σὲ πυροφυλάκια καὶ νὰ περιπολοῦν ἐντὸς καὶ γύρω τῶν δασῶν καὶ νὰ ἐλέγχουν ὅλους τοὺς πεζοὺς καὶ τροχοφόρα, ποὺ μεταβαίνουν εἰς δασικὰς ἐκτάσεις.

4. Εἰς ὁδούς, ὅπου ὑπάρχουν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ δάση, νὰ γίνωνται αἰφνιδιαστικοὶ ἔλεγχοι καὶ ὅποιοι ἔχουν εὔφλεκτα ὑλικὰ νὰ καταχωρίζωνται τὰ ὀνόματά των εἰς εἰδικὰς καταστάσεις καὶ νὰ ἐλέγχεται ἡ πιθανή των συμμετοχὴ εἰς ἐμπρησμούς.
5. Ἡ Ἀστυνομία νὰ περιπολῇ καὶ μὲ συμβατικὰ αὐτοκίνητα διὰ νὰ βλέπῃ κινήσεις διαφόρων ὀχημάτων, ἐὰν ρίπτωνται φωτοβολῖδες ἤ ἄλλα ἀθόρυβα πυρά, τὰ ὁποῖα προκαλοῦν πυρκαϊές.

6. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ρίχνουν ἀπορίμματα κατὰ μῆκος τῶν ὁδῶν, ἰδίως ὑάλινα ἤ ἀποτσίγαρα, πρέπει νὰ τιμωρῶνται αὐστηρότατα, ὡς ἐν δυνάμει ἐμπρησταί. Ὁμοίως, ὅσοι περιπατηταὶ πηγαίνουν εἰς τὰ δάση, κάθονται, τρώγουν καὶ ἀφήνουν ὑάλινα ἀντικείμενα κ.λπ. εἰς τὰ δάση.

7. Νὰ καθαρίζωνται ὅλα τὰ ἀπορίμματα κατὰ μῆκος τῶν ὁδῶν καὶ ἐντὸς τῶν δασῶν καὶ νὰ τιμωροῦνται καὶ οἱ Δῆμοι, ὅταν δημιουργοῦν παρανόμους καὶ ἀνεξελέγκτους «χωματερές», αἱ ὁποῖαι ὑπερβαίνουν τὰς τρεῖς χιλιάδας).

8. Ὄχι μόνον ἑλικόπτερα τῆς Ἀστυνομίας ἀλλὰ καὶ τοῦ Ναυτικοῦ καὶ τῆς Ἀεροπορίας νὰ περιπολοῦν ἡμέρα καὶ νύκτα, διὰ νὰ μὴ εἶναι ἐφικταὶ αἱ πυρκαϊαὶ, ἰδίως ὅταν προμηνύωνται λίαν ἰσχυροὶ ἄνεμοι, διότι οἱ διάφοροι «φίλοι μας» δύνανται ἀκόμη καὶ δορυφορικῶς μὲ ἀκτῖνες λέϊζερ νὰ μᾶς προκαλέσουν πυρκαϊάς, ὅταν ἐμεῖς τὰ ἀπογεύματα καὶ τὰς νύκτας κοιμώμεθα…

9. Τέλος ἐπιβάλλεται νὰ γίνεται συντονισμὸς ὅλων τῶν ἐνεργειῶν τῆς Ἀγροφυλακῆς, τῶν Δασαρχείων, τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Στρατοῦ καὶ τῶν ἐθελοντῶν, διότι διαφορετικὰ ὄχι μόνον δὲν θὰ προλαμβάνωνται καὶ δὲν θὰ σβήνουν οἱ πυρκαϊές ἐν τῇ γενέσει των, ἀλλὰ θὰ μετατρέπουν τὰ πάντα σὲ «κρανίου τόπον», ὁπότε θὰ εἶναι ἀναπόφευκτα τὰ:
«ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μύρια κακὰ ἕπονται» καὶ
«πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων» (Ματθ. 24,8).

10. Ἐπανειλημμένως ἔχομε τονίσει, ἕν γραμμάριον προλήψεως, δύναται νὰ μᾶς σώζῃ ἀπὸ ἑκατομμύρια τόννους θεραπεία…

Διὰ ποίους λόγους δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ρίξωμε τὸ βάρος
εἰς τὸ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ «ΠΑΡΚΟΝ» εἰς τὸ
ΠΡΩΗΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ:

1. Ἐπιβάλλεται νὰ κάνωμεν ἱεράρχησιν τῶν ἀναγκῶν.

2. Πρέπει πρῶτα νὰ προηγηθοῦν ἐγγειοβελτιωτικὰ ἔργα εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς τὴν Ἀττικήν.

3. Νὰ προηγοῦνται αἱ ὑποβαθμισμέναι περιοχαί, αἱ ὁποῖαι στεροῦνται τῶν πάντων καὶ ἔχουν μεγίστην ἀνάγκην καὶ μετά, ἐὰν περισσεύουν χρήματα, νὰ γίνουν δεντροφυτεύσεις κ.λπ., ἐξωραϊστικὰ ἔργα καὶ εἰς τὰς ἀνεπτυγμένας, ἐξειλιγμένας καὶ πλουσίας περιοχάς, ὅπως ἡ Γλυφάδα, ἡ Βούλα κ.λπ.

4. Αἱ περισσότεραι ἐκτάσεις τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ θὰ ἠδύναντο νὰ δημοπρατηθοῦν καὶ μὲ τὰ τεράστια ποσὰ, τὰ ὁποῖα θὰ εἰσπραχθοῦν, νὰ γίνουν ἔργα ὑποδομῆς, κυρίως εἰς τὰς δυτικὰς συνοικίας καὶ περιοχὰς τῆς Ἀττικῆς, ὅπου οὔτε αἱ ἐλάχισται ὑποτυπώδεις ὑποδομαὶ ὑπάρχουν καὶ οἱ ἄνθρωποι πνίγονται ἀπὸ τὸ νέφος, τὰς πλημμύρας καὶ καίονται ἀπὸ τὸν λίβαν καὶ τὴν ἄπνοιαν, διαβιοῦντες εἰς ὑποτυπώδεις κατοικίας. Ἀντιθέτως, αἱ περιοχαὶ Ἑλληνικοῦ, Ἠλιουπόλεως, Ἀργυρουπόλεως, Γλυφάδας, Βούλας κ.λπ. ἔχουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, πολυτελεῖς κατοικίας καὶ «ἀεράκι» ἀπὸ τὴν θάλασσαν καὶ τὸν Ὑμηττὸν καὶ διαβιοῦν μὲ κάποιαν ἄνεσιν.

5. Διατὶ νὰ μεταφερθῇ τὸ γήπεδον τοῦ Παναθηναϊκοῦ εἰς τὸν Ἐλαιῶνα καὶ νὰ μὴ μεταφερθῇ εἰς τὸ Ἑλληνικὸν καὶ εἰς τὸν Ἐλαιῶνα νὰ φυτευθοῦν ἀειθαλῆ δένδρα, θάμνοι καὶ φυτὰ καὶ νὰ δημιουργηθῇ πνεύμονας πρασίνου, διὰ νὰ ἀνακουφισθῇ πολλαπλάσιος πληθυσμός, ὁ ὁποῖος κατοικεῖ εἰς Βοτανικόν, Ἅγιον Ἰωάννην Ρέντη, Πειραιᾶ, Νίκαιαν, Κορυδαλλόν, Ἁγίαν Βαρβάραν, Αἰγάλεω, Περιστέρι καὶ Ἀθήνα;

6. Διατὶ νὰ μὴ δημιουργηθοῦν πνεύμονες πρασίνου μὲ ἀειθαλῆ δέντρα, θάμνους καὶ ἄνθη εἰς τὰς δυτικὰς περιοχὰς τοῦ Θριασίου, αἱ ὁποῖαι ἔχουν τόσον ὑποβαθμισθῆ δεκαετίας ὁλοκλήρους μὲ «χωματερὲς» καὶ πνίγονται ἀπὸ τὴν δυσοσμίαν, τὰ καυσαέρια, πλημμύρας καὶ καίονται ἀπὸ τὸν λίβαν εἰς τὰς ὑποτυπώδεις οἰκοδομὰς των, ἐνῷ αἱ οἰκοδομαὶ γύρω ἀπὸ τὸ πρώην Ἀεροδρόμιον τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔχουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, θερμομονώσεις, ἠχομονώσεις, ὑγρομονώσεις, θέαν πρὸς τὴν θάλασσα καὶ ζωηρὸν «ἀεράκι» ἀπὸ τὴν θάλασσα καὶ τὸν Ὑμηττόν;;;;

7. Ἐὰν ἔχουν μίαν φορὰν ἀνάγκην οἱ κάτοικοι γύρω ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν πρασίνου, ὀξυγόνου καὶ δροσιᾶς, ἔχουν χιλιάδας καὶ ἑκατομμύρια φορὰς μεγαλυτέραν ἀνάγκην οἱ κάτοικοι τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, Νέας Χαλκηδόνος, Φιλαδελφείας, Κάτω καὶ Ἄνω Πατησίων τοῦ Δήμου Ἀθηναίων.

8. Διατὶ νὰ μὴ πωληθοῦν, ἐπίσης, ἀρκετὰ στρέμματα τοῦ πρώην Ἀεροδρομίου καὶ μὲ τὰ δισεκατομμύρια εὐρὼ ἀπὸ τὰς δημοπρατήσεις νὰ ἀγορασθοῦν παλαιαὶ κλωστοϋφαντουργεῖαι τῆς Ν. Ἰωνίας, Ν. Φιλαδελφείας, Καλογρέζης, διὰ νὰ δημιουργηθοῦν πλατεῖαι καὶ νὰ δενδροφυτευθοῦν ὅλαι αἱ πλατεῖαι καὶ ὅλοι οἱ δρόμοι καὶ νὰ ὑπάρχουν πνεύμονες ὀξυγόνου εἰς αὐτὰς τὰς λίαν πυκνοκατωκημένας ὑπαναπτύκτους περιοχάς;

9. Ὁμοίως πρέπει νὰ γίνωνται ἀπαλλοτριώσεις εἰς διάφορα μεγάλα οἰκόπεδα εἰς τὰς περιοχὰς Πατησίων, Ἀχαρνῶν, Κυψέλης, Γκύζη, Πολυγώνου, Ἱπποκράτους, Παγκρατίου, Καισαριανῆς, Βύρωνος, Νέας Ἑλβετίας, Κουκακίου, Καλλιθέας, Πετραλώνων, Ταύρου, Ἀμπελοκήπων, Ἑλληνορώσσων κ.λπ. περιοχῶν, διὰ νὰ ὑπάρξουν ἔστω καὶ μικραὶ πλατεῖαι νὰ δεντροφυτευθοῦν. Ἐπίσης καὶ ὅλοι οἱ φαρδοὶ δρόμοι νὰ δενδροφυτευθοῦν, διὰ νὰ δημιουργηθοῦν φίλτρα καθαροῦ ἀτμοσφαιρικοῦ περιβάλλοντος καὶ ὀξυγόνου, διὰ νὰ ἀνακουφίζωνται αἱ ἐπιμέρους πυκνοκατωκημέναι περιοχαί.
10. Διατὶ νὰ μὴ δενδροφυτευθοῦν μὲ ἀειθαλῆ δένδρα, θάμνους καὶ ἄνθη ὅλαι αἱ λεωφόροι ὡς π.χ. Κατεχάκη, Μεσογείων, Κηφισσίας, Ἀλεξάνδρας, Βουλιαγμένης, Συγγροῦ, Θησέως, Χαμοστέρνας, Πειραιῶς, Λένορμαν, Ράλλη, Καβάλας, αἱ σιδηροδρομικαὶ γραμμαὶ Ο.Σ.Ε., Προαστιακοῦ καὶ Ἠλεκτρικοῦ καὶ μὲ τὰς ἑκατοντάδας χιλιάδας ἀειθαλῶν δένδρων καὶ φυτῶν νὰ φιλτράρεται ἡ ἀτμόσφαιρα καὶ νὰ εἰσπνέωμεν καθαρὸν ὀξυγόνον;
11. Νὰ νομοθετηθοῦν Νόμοι καὶ Διατάγματα, ὅτι ὅλαι αἱ «πρασιαί» ὑποχρεωτικὰ θὰ δενδροφυτεύωνται καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἐξώστας (ταράτσες) νὰ δημιουργῶνται αἱ σωσταὶ ὑγρομονώσεις καὶ θέρμομονώσεις, διὰ νὰ δημιουργῆται πράσινον, καὶ μάλιστα μὲ κίνητρα φοροαπαλλαγῶν.
12. Εἰς ἕνα χρηστὸν κράτος δικαίου καὶ εἰς μίαν συντεταγμένην κοινωνίαν ἐπιβάλλεται νὰ ἐφαρμόζεται εἰς τὴν πράξιν, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἴσοι καὶ ἔχουν τὰ ἴδια δικαιώματα, νὰ διαβιοῦν ὑπὸ ἀνθρωπίνας συνθήκας καὶ ὄχι ἀλλοῦ νὰ ὑπάρχουν «ἀριστοκρατικαί» συνοικίαι, ὅπου νὰ προστίθενται καὶ ἄλλα κοινωφελῆ ἔργα καὶ ἀλλοῦ νὰ ὑπάρχουν λίαν «ὑπανάπτυκται» περιοχαὶ καὶ νὰ γίνωνται ἐλάχιστα ἔργα ἤ καθόλου!!!
13. Ἤδη ἐφθάσαμεν 12 παρὰ ὀλίγα λεπτὰ ἤ δευτερόλεπτα καὶ πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἐφαρμόζωμεν τὸ «δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς.» (ΗΣΑΪΑΣ, 26, 9), διὰ νὰ μὴ ἀκολουθήσῃ τὸ «πρόσθες αὐτοῖς κακά, Kύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς» (ΗΣΑΪΑΣ, 26, 15).
14. Ἐπιβάλλεται νὰ συνειδητοποιήσωμεν ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην νὰ κάνωμεν στροφὴν 180 μοιρῶν καὶ νὰ παύσωμεν νὰ καταστρέφωμεν τὴν φύσιν, διότι ἡ φύσις ἐκδικεῖται ἀγρίως.
15. Ἐπιβάλλεται νὰ γίνωμεν «ἐνσυνείδητοι οἰκολόγοι» καὶ ὄχι «ψευτοοικολόγοι»: Ἐμεῖς νὰ καταστρέφωμεν ὁλόκληρα δάση, καὶ ἐὰν ἴδωμεν τὸν ἄλλον νὰ κόβῃ ἔστω καὶ ἕν ἐλάχιστον κλαδάκι ἀπὸ τὸν κῆπο του, νὰ ἀναθεματίζωμεν ὅλους τοὺς ἀστυνομικοὺς καὶ εἰσαγγελεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν σπεύδουν νὰ κλείσουν τὸν γείτονα εἰς τὴν φυλακήν, ποὺ τολμᾷ νὰ ἀποψιλώνῃ τὰ δέντρα τοῦ κήπου του. Οἱ «ψευτοκουλτουριάρηδες» καὶ «ψευτοοικολόγοι» κάνουν τὸ πᾶν, νὰ μὴ ἀφήσουν οὔτε ἕν κλαδάκι εἰς τὸν ἰδικὸν των χῶρον καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰν κάνουν τὸ πᾶν οἱ κῆποι τῶν γειτόνων των νὰ γίνουν δασύλλιόν των. Διὰ νὰ ἐπιτυγχάνουν δὲ τοῦτο, γίνονται καὶ Πρόεδροι οἰκολογικῶν καὶ ἐξωραϊστικῶν Συλλόγων.
16. ΟΧΙ, λοιπόν, εἰς τὸ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ «ΠΑΡΚΟΝ» ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΗΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ἀλλὰ ΝΑΙ εἰς ἐγγειοβελτιωτικὰ καὶ κοινωφελῆ ἔργα δι’ ὅλους τοὺς κοινοὺς θνητούς, ἰδίως δὲ διὰ τοὺς ἀνημπόρους καὶ δεινοπαθοῦντας συνανθρώπους μας τῶν ὑποβαθμισμένων περιοχῶν.
17. Ὄχι τὰ πάντα εἰς μίαν μικρὰν μειοψηφίαν, ἡ ὁποία ἤδη εὐημερεῖ καὶ τίποτε εἰς τὴν συντριπτικὴν πλειοψηφίαν, ἡ ὁποία ἤδη δεινοπαθεῖ.
18. Ἐὰν ὑλοποιηθοῦν ὅλα τὰ ἀνωτέρω, θὰ ἔχωμεν πολλαπλάσιον πράσινον=φίλτρα ἀέρος καὶ ὀξυγόνον καὶ θὰ ἀνακουφίζωνται πολλαπλάσιοι ἄνθρωποι, ἀπὸ ὅ,τι νὰ γίνῃ τὸ Μητροπολιτικὸν Πάρκον εἰς τὸ Ἑλληνικόν. Ἐὰν ὑπάρξουν παντοῦ πνεύμονες, τότε θὰ δημιουργηθοῦν πνεύμονες καὶ εἰς τὰς χιλιάδας οἰκόπεδα τοῦ Ἑλληνικοῦ, τὰ ὁποῖα θὰ δημοπρατηθοῦν, ὑπὸ τὸν ὅρον ὅτι θὰ ἔχουν μικρὰν κάλυψιν καὶ τὸ 60% ἤ 70% τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν νὰ δεντροφυτεύεται.
19. Διατὶ νὰ μὴ δεντροφυτευθοῦν παντοῦ οἱ λόφοι Φιλοπάππου, Αἰγάλεω, Σκουζέ, Ἀττικὸν Ἄλσος, («Τουρκοβούνια»), γενικῶς τὰ «νταμάρια», διὰ νὰ ὑπάρχουν πνεύμονες, ὥστε νὰ φιλτράρεται ὁ ἀέρας καὶ νὰ ἔχουν ὀξυγόνον καὶ αἱ ὑποβαθμισμέναι περιοχαί, ὅπου διαβιοῦν χιλιοπλάσιοι πληθυσμοὶ ἀπὸ ὅ,τι εἰς Γλυφάδαν, Βούλαν, Ἑλληνικόν, Ἀργυρούπολιν, ὅπου ἔχουν καλλιτέρας ὑποδομὰς καὶ καλλιτέρας κατοικίας, ἀπὸ ὅ,τι Πετράλωνα, Κολοκυνθοῦ, Ἐξάρχεια, Ἀμπελόκηποι, Γκύζη κ.λπ.;
20. Ἐὰν γίνουν ὀρθόδοξοι δημοπρασίαι καὶ δὲν κάνουν συναλλαγὰς οἱ ἁρμόδιοι τοῦ δημοσίου μὲ τὰ «κοράκια», ὡς εἴθισται, θὰ εἰσπραχθοῦν πολλὰ δισεκατομμύρια εὐρὼ μὲ τὰς δημοπρατήσεις τῶν ἐκτάσεων τοῦ πρώην Ἀεροδρομίου, μὲ τὰ ὁποῖα χρήματα θὰ δύνανται νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἔργα καὶ πληθώρα ἄλλων «πνευμόνων», ποὺ ἐπιβάλλεται πάραυτα νὰ δενδροφυτευθοῦν, ἀλλὰ προπαντὸς νὰ συντηρῶνται ὀρθόδοξα.
Ἀλλὰ τὸ ὅλον πρόβλημα, δυστυχῶς, ξεκινᾷ ἀπὸ πολὺ ὑψηλὰ καὶ εἶναι διεθνές. Οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, ὅπως ὁ πλανητάρχης καὶ οἱ ὁμοϊδεάται του δαιμονιωδῶς ἀντιδροῦν εἰς τὴν ὑπογραφὴν τῆς συνθήκης τοῦ Κιότο ἤ καὶ ἄλλων παρομοίων ὠφελίμων ἀποφάσεων. Χάριν τῶν ὑπερμέτρων κερδῶν τῶν εἰς τὰ παρασκήνια δρώντων καὶ ἀποφασιζόντων (κέρδη τὰ ὁποῖα ἐπιτυγχάνονται εἰς βάρος τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει τῶν λαῶν) καὶ χάριν τῆς διεθνοῦς, ἐκτὸς συναγωνισμοῦ, ἐπικρατήσεως τῶν χωρῶν των, θυσιάζεται ἡ ζωὴ τοῦ Πλανήτου μας…
Δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος διέφθειρε ὄχι μόνον τὸν ἑαυτόν του, ἀλλὰ καὶ τὸν Πλανήτην μας. Ὅλοι οἱ σοβαροὶ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες κάθε τόσον κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι, ὅπως βαδίζομεν, μέ τὴν δημιουργίαν μὴ φυσιολογικῶν κλιματολογικῶν συνθηκῶν, θὰ ὑπερθερμανθῇ ἀφορήτως ὁ πλανήτης μας κατὰ 6 βαθμοὺς Κελσίου τὸν αἰῶνα, τὸν ὁποῖον διανύομεν, καὶ μέχρι τὸ 2050 θὰ λειώνουν οἱ πάγοι, ὄχι μόνον εἰς τὰ ὑψηλὰ ὄρη τῆς Εὐρώπης ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν Βόρειον καὶ Νότιον Πόλον∙ ὡς ἐκ τούτου εἰς τὸν Νότον θὰ ἔχωμε ξηρασίαν καὶ εἰς τὸν Βορρᾶν ὑγρασίαν. Τὰ ὕδατα εἰς τήν Μεσόγειον θὰ ἀνεβοῦν κατά τὸ ἡμισυ τοῦ μέτρου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξαφανισθοῦν ἀρχικῶς ὄχι μόνον τὸ ἕν τρίτον τῆς χλωρίδος καὶ πανίδος, ἀλλὰ καὶ ἀργότερον τὰ δύο τρίτα αὐτῶν, καὶ πολλὰ εἴδη ζώων καὶ φυτῶν θὰ ἐξαφανισθοῦν ἐντελῶς. Ταυτοχρόνως ἐπισείουν τὸν κίνδυνον διὰ τὸν πολλα-πλασιασμὸν πολλῶν ἀσθενειῶν.
Ἀπὸ τὰ αἰωρούμενα μικροσωματίδια οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ Ἕλληνες χάνομεν ἐννέα (9) μῆνες ἀπὸ τὴν ζωήν μας. Καταστρέφομεν μὲ γεωμετρικὴν πρόοδον τὸ περιβάλλον μας καὶ θὰ εἴπωμεν τὸ «νερὸ νεράκι». Ἀκόμη καὶ ἐὰν ὑπάρχῃ ὕδωρ, θὰ εἶναι ἀκατάλληλον πρὸς πόσιν…
Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀπόρροια τῆς ἀφροσύνης τῶν ἀνθρώπων καὶ ἰδίως τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας, τῆς πολιτικῆς, τῆς πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας, ἀλλά καὶ τοῦ καθενός, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν παντελῶς διά τό μέλλον τῶν ἐπερχομένων γενεῶν .
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ εἰς τὸ περιβαλλοντολογικὸν πρόβλημα
Ἐπιγραμματικῶς τὴν ἀπάντησιν τὴν εὑρίσκομεν εἰς τὸ γνωστόν γραφικόν: «καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.» (Ψαλμός 48,13).
Δηλαδή «ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καὶ καθ’ ὁμοίωσιν, δὲν ἐστάθη εἰς τὸ ὕψος του, ἀλλὰ ἐξέπεσεν καὶ ἔγινεν ὅμοιος μὲ τὰ ἀνόητα ζῶα». Ὅ,τι σπέρνομεν, θερίζομεν…

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
1. Μετὰ τὸ τεράστιον δημογραφικὸν πρόβλημα, ποὺ θὰ ἔχωμεν, ὅπως ἀναπτύσσομε καὶ εἰς τὸ τεῦχος 33 τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς», σελ. 63-78, τὸ ἄκρως ἐπικίνδυνον πρόβλημα θὰ εἶναι τὸ περιβαλλοντικόν, ὅπως ἀναφέρομε περιληπτικῶς εἰς τὰς σελίδας 79-96 τοῦ 33ου τεύχους τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς». Πρὸς τοῦτο, πρέπει νὰ διαφωτισθοῦν οἱ πάντες, ὅτι ἐπιβάλλεται νὰ ἀφυπνισθῶμε καὶ νὰ κάνωμε μεταβολὴν 180 μοιρῶν, διὰ νὰ μὴ καλπάσῃ ἡ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τῆς φύσεως μὲ γεωμετρικὴν πρόοδον, ἀλλὰ ἔστω μὲ ἀριθμητικὴν τοιαύτην. Διαφορετικά, διατρέχομε τὸν μέγιστον κίνδυνον νὰ ὑποφέρωμεν ἀφαντάστως ἀπὸ ἀφορήτους καὶ μὴ φυσιολογικὰς περιόδους ξηρασίας καὶ θὰ λέγωμε «τὸ νερὸ νεράκι», ἀπὸ τὴν ἄπνοιαν, τὸν λίβαν, ἀπὸ τὰ αἰωρούμενα ἄπειρα μικροσωματίδια, τὰς πλημμύρας, ποὺ θὰ κολυμβᾶμε εἰς τὰ νερὰ καὶ τὴν λάσπην, τὴν ἄνοδον τῶν θαλασσίων ὑδάτων ἀπὸ τὴν τῆξιν τῶν χιόνων καὶ παγετώνων, ἀπὸ τὴν καταστροφὴν τοῦ ὄζοντος, τὴν καλπάζουσαν αὔξησιν τῶν καυσαερίων καὶ ἐν γένει ἀπὸ τὴν διαφθορὰν τῆς φύσεως. Διότι, γενικῶς, ὁ ἄνθρωπος δὲν διέφθειρε μόνον τὸν ἑαυτόν του, ἀλλὰ καὶ τὴν ὅλην φύσιν καὶ «ὅ,τι σπέρνομε, θερίζομε» καὶ «ὅπως στρώνομε κοιμώμεθα»… Ὅπως καὶ προηγουμένως ἀνεφέραμε, ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ὁμοίωσιν, δὲν ἐστάθη εἰς τὸ ὕψος του, ἀλλὰ ἐξέπεσε καὶ ἔγινε ὅμοιος μὲ τὰ ἀνόητα κτήνη. Ὄντως, μερικὰ κτήνη συγκρινόμενα πρὸς τὸν ἄνθρωπον εἶναι περισσότερον ἠθικά, ἔντιμα, φιλότιμα καὶ πιστά. . .
2. Ἐνῷ εἴχαμε καὶ ἔχομεν τὴν καλλιτέραν περιοχὴν τῆς Ὑδρογείου, πολὺ καλὰς κλιματολογικὰς καὶ περιβαλλοντικὰς συνθήκας, μὲ ὅλα τὰ ἀγαθά, ἐν τούτοις εἴμεθα ὡς σύνολον ἀχάριστοι καὶ πάντοτε μεμψιμοιροῦμε. Περιληπτικῶς, δυνάμεθα νὰ εἴπωμε, ὅτι τὸ «τραγούδι τοῦ κάθε Ἕλληνα εἶναι: σὺ δὲν ξέρεις τὶ ζητεῖς, δὲν ξέρεις τὶ γυρεύεις», ποὺ εἶναι μία παραλλαγὴ τοῦ γραφικοῦ: «οὐκ ἴστε τὶ αἰτεῖσθε»…
3. Ἀνέκαθεν ὑπεραμυνόμεθα διὰ τὴν διατήρησιν τοῦ καθαροῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, τῆς χλωρίδος καὶ τῆς πανίδος. Εἰς τὰ προγράμματα τοῦ ραδιοφωνικοῦ καὶ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, τὸν ὁποῖον ἐπεδιώκαμε νὰ λειτουργήσωμε, μέγα μέρος εἶχε προβλεφθῆ διὰ τὴν διάσωσιν τοῦ περιβάλλοντος καὶ τὴν ἰσορροπημένην οἰκολο-γίαν. Ἡμεῖς, ὅμως παρηγκωνίσθημεν καὶ δὲν ἐλάβαμε ἄδεια, διὰ τὸ μὴ ἀνήκειν ἡμᾶς εἰς «κλαδικές», καὶ δὲν ἐλειτουργήσαμε ποτέ… Κατόπιν τούτου, τόν τίτλον ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τὸν ἐχρησιμοποιήσαμε διὰ τὸ περιοδικόν μας, τὸ ὁποῖον κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ 1999. Εἰς αὐτὸ ἀναφερόμεθα εἰς ὅλα τὰ ἐνδιαφέροντα καὶ τὰ ἐμφανιζόμενα προβλήματα τῆς ζωῆς, ἐπαινοῦντες τὸ καλὸν ὁποθενδήποτε κὶ ἄν προέρχεται καὶ στηλιτεύοντες τὸ κακὸν μετὰ διακρίσεως, χωρὶς νὰ λασπολογῶμε εἰς βάρος οὐδενός.
4. Διὰ τὰ περιβαλλοντικὰ προβλήματα ἀναφερόμεθα εἰς τὰ τεύχη μας ἐπανειλημμένως. Προσφάτως εἰς τὸ τεῦχος 30 (Μάρτιος 2007) ἐτονίζαμε, πῶς δυνάμεθα νὰ ἐξοικονομῶμεν ἐνέργειαν μὲ τὴν σωστὴν χρῆσιν τῶν καθημερινῶς χρησιμοποιουμένων ἠλεκτρικῶν συσκευῶν, δηλαδὴ νὰ μὴ ἀφήνωμε εἰς ἀναμονὴν τὰς συσκευὰς, τὰς ὁποίας δὲν χρησιμοποιοῦμε, διότι ἐξ αἰτίας καὶ τῆς ἀναμονῆς αὐτῆς ἐκπέμπεται τὸ δηλητηριῶδες διοξείδιον τοῦ ἄνθρακος. Μάλιστα δέ, ἀπὸ ἐρεύνας ἔχει διαπιστωθῆ ὅτι π.χ.: ἀπὸ τὴν τηλεόρασιν ἐκπέμπονται ἐτησίως 212 κιλά, ἀπὸ τὸ βίντεο 289, ἀπὸ τὸ στερεοφωνικὸν 231 κιλά, ἀπὸ τὴν ὀθόνην τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ 97. Καὶ διὰ νὰ δημιουργῶμε αὐτὰ τὰ δηλητηριώδη ἀέρια, διὰ νὰ μᾶς πνίξουν, πέραν τῶν ὅσων σπαταλῶμεν διὰ τὴν χρῆσιν, σπαταλῶμεν καὶ διὰ τὴν ἀναμονὴν ἐπιπλέον εἰς χρῆμα ἐτησίως : 16,6 Ε διὰ τὴν τηλεόρασιν, 22,6 Ε διὰ τὸ βίντεο, 18,- Ε διὰ τὸ στερεοφωνικόν, 7,6 Ε διὰ τὴν ὀθόνην τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ κ.ο.κ.
5. Διὰ τὸ τεράστιον περιβαλλοντικὸν πρόβλημα καὶ ὡς ἄτομα, ἀλλὰ καὶ ὡς ἐπίσημοι κοινωνικοὶ φορεῖς, εἰς τὴν Ἑλλάδα καθυστερήσαμε πάρα πολὺ νὰ εὐαισθητοποιηθῶμεν. Πρὸς τοῦτο, ἀπαιτοῦνται βασικαὶ πρωτοβουλίαι καὶ ἀκραῖαι ἐπεμβάσεις εἰς πολλοὺς τομεῖς. Ἐπιγραμματικῶς δυνάμεθα νὰ ἀναφέρωμε:
Εἰς τὸ Ἐνεργειακόν, ὀρθὴ ἐκμετάλλευσις τῶν ἀφθόνων ἐναλλακτικῶν καὶ ἀνανεωσίμων πηγῶν ἐνεργείας ποὺ διαθέτει ἡ ὡραία πατρίς μας, τῆς ἡλιακῆς καὶ τῆς αἰολικῆς. Ἐπίσης καθιέρωσις ἀνανεωσίμων πηγῶν ἐνεργείας, βιοκαυσίμων καὶ νά ἐπιβληθῇ εὐρέως ἡ ἀνακύκλησις τῆς ὕλης.
Βαθεῖαι τομαὶ εἰς τὸ Πολεοδομικόν, ρυμοτομήσεις ποὺ πρέπει νὰ γίνωνται κατόπιν ἐνδεδειγμέμων προγραμματισμῶν, ἐγγειοβελτιωτικῶν ἔργων-ὑποδομῆς (δικτύων ὑδρεύσεως, ἀποχετεύσεως, ἠλεκτροδοτήσεως, θερμάνσεως κ.λπ.), προβλέψεις ἀποφυγῆς σπατάλης (θερμομόνωσις, ὑγρομόνωσις).
Ρύθμισις, ἐπὶ τέλους, τοῦ Συγκοινωνιακοῦ, ὥστε νὰ ἀποφασίσωμε κάποτε νὰ ἀφήσωμε τὸ ἰδιωτικόν μας αὐτοκίνητον καὶ νὰ κινούμεθα μὲ μίαν ἔγκαιρον καὶ ὑποφερτὴν συγκοινωνίαν...
Βιομηχανία ὑπὸ αὐστηροὺς καὶ συχνοὺς ἐλέγχους, μὲ σοβαρὰς ὑποδομὰς, βιολογικοὺς καθαρισμοὺς κ.λπ. κ.λπ.
6. Δυστυχῶς, ἐλλείπουν ἀπὸ τὰ προγράμματα τῶν Κυβερνήσεων σοβαραὶ προβλέψεις διὰ σωστὰ ἐγγειοβελτιωτικὰ ἔργα, πολεοδομικά, ἔργα ὑποδομῆς μέ γεωλογικὰς μελέτας, διὰ αἰολικὰ πάρκα, χῶροι ἐγκαταστάσεων μονάδων παραγωγῆς, βιομηχανικαὶ ζῶναι, δρόμοι προσπελάσεως εἰς δασικὰς περιοχάς, κτηματολόγια, δασικοὶ χάρται καὶ οἱ κατάλληλοι ἐξοπλισμοί. Ὅμως, τὰ ἔσοδα σπαταλῶνται διὰ τὸν διορισμὸν στρατιῶν ψηφοφόρων καὶ δὲν γίνεται ἱεράρχησις τῶν ἀναγκῶν...
7. Γενικῶς, δόγμα μας πρέπει νὰ γίνῃ τὸ «ἵνα μὴ τὶ ἀπόληται», δηλαδὴ νὰ μὴ καταστρέφεται ὁ,τιδήποτε, ἀλλὰ καὶ ἡ ὀλιγάρκεια «ἔχοντες τροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα». Καὶ ἐπειδὴ ὁ διάβολος δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ ἐφαρμόζωμε τὴν προτροπὴν τοῦ Εὐαγγελίου, ἄς συνετισθῶμε ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν τοῦ ἀρχαίου προγόνου μας, πατέρα τῶν φιλοσόφων, Σωκράτη, ὁ ὁποῖος τονίζει, «ὅσας ὀλιγωτέρας ἀνάγκας ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιέστερα πρὸς τὸ θεῖον ἐστί· τὸ γὰρ θεῖον ἀνενδεές ἐστί». Ἄν ἀκολουθήσωμε αὐτὴν τὴν σωτηριώδη διδαχήν, θὰ ἐξοικονομοῦμε τὰ 2/3 ἀπὸ ὅ,τι τώρα σπαταλῶμε καὶ θὰ γλυτώνωμε ἀπὸ τὸ 80% τῶν καυσαερίων, ὁπότε, ὄχι μόνον ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι θὰ λυτρούμεθα ἀπὸ τὰς μάστιγας τοῦ σακχαροδιαβήτου, τῆς ὑπερτάσεως, τῶν ἐμφραγμάτων, τῶν ἐγκεφαλικῶν κ.λπ παθήσεων, ἀλλὰ καὶ τὴν φύσιν θὰ βοηθήσωμε νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὰ φυσιολογικά της ὄρια…
Τὰ ΜΜΕ, τὰ ὁποῖα συνέβαλαν τὰ μέγιστα διὰ τὴν δημιουργίαν τῆς ὑπερκαταναλωτικῆς κοινωνίας, ὀφείλουν νὰ ἐπανορθώσουν τὸ κακόν, ἀναλαμβάνοντα μίαν ἀνάλογον ἐκστρατείαν. Οὕτω, κατὰ τὸν Σωκράτη, οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι εὐτυχεῖς καὶ θὰ τελειοποιοῦνται, θὰ πλησιάζουν τὸν ἄνευ ἀναγκῶν Θεόν.
8. Μία ἄλλη μάστιξ σήμερον εἶναι καὶ ἡ ἠχορύπανσις, τὴν ὁποίαν πολλαπλασιάζουν ἀσυνείδητοι· ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἐπεμβαίνουν εἰς τὰ αὐτοκίνητά των ἤ τὰς «μοτοσυκλέτας» των, ὥστε ὅταν κινοῦνται νὰ δημιουργοῦν ἀφόρητον θόρυβον. Ἄλλοι ἄνθρωποι μὲ «χαλασμένα μυαλά», συνηθισμένοι εἰς τὰ «ξενυκτάδικα», ρυθμίζουν τὰ ραδιόφωνά των εἰς τὴν «διαπασῶν» καὶ ὅταν κυκλοφοροῦν, νομίζεις ὅτι εὑρίσκεσαι καὶ σὺ μέσα σὲ «ξενυκτάδικα». . .
9. Βεβαίως, ὅπως τὰ πάντα εἰς τὸν ἄνθρωπον, οὕτω καὶ ἡ ἔφεσις διὰ τὴν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος, εἶναι θέμα Παιδείας. Τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον θὰ μάθῃ ἀπὸ νήπιον νὰ μὴ ἀπορρίπτῃ τὸ περιτύλιγμα τῆς καραμέλας εἰς τὸν δρόμο, ποτὲ δὲν θὰ φθάσῃ ὡς ἐνήλιξ νὰ ἀδειάζῃ τὸ σταχτοδοχεῖον του μὲ εἰς τὸν δρόμον ἤ νὰ ἐναποθέτῃ τὰ ἄχρηστα ὑλικὰ οἰκοδομῶν ὁπουδήποτε . . .
10. Ὅμως ἕν ἄλλο μέγα πρόβλημα, τὸ ὁποῖον συνδέεται μὲ τὸ περιβαλλοντικόν, εἶναι καὶ αἱ πυρκαϊαί. Ἤδη ἀπὸ τὸ 6ον τεῦχος τῆς ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, τὸν Μάρτιον τοῦ 2001, ἐδημοσιεύσαμε τὸ ἄρθρον:

«ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΛΑÏΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΣ ΠΡΟΣ ΠΡΟΛΗΨΙΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΣ ΣΑΧΑΡΑ».·
Εἰς τὰς σελίδας 25-31 ἀνεφέραμε περιληπτικῶς, ποῖα δρακόντεια μέτρα πρέπει νά ληφθοῦν.
11. Εἰδικῶς διὰ τὰς πυρκαϊάς, τονίζομεν εἰς τὰ διάφορα τεύχη μας, ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀνεγκεφάλους Ἕλληνας «Νέρωνας», ἀλλὰ καὶ μέσῳ τῶν οἰκονομικῶν μεταναστῶν καὶ περιηγητῶν, ὑπάρχουν συγκαλυπτόμενα ἄριστα ἐκπαιδευμένα μέλη κατασκόπων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἐχθρικῶν χωρῶν, τὰ ὁποῖα ἐνσπείρουν τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν συμφορὰν μὲ ἀθόρυβα σύγχρονα μέσα, ὅταν λαμβάνουν ἐντολὰς καὶ πληροφορίας, περὶ τῆς ἐμφανίσεως ἀκραίων καιρικῶν φαινομένων. Μὲ τὴν τεράστιαν τεχνολογίαν, σήμερον εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς καύσουν καὶ μὲ ἀκτῖνες λέϊζερ δορυφορικῶς . . .
Δυστυχῶς οἱ ἰθύνοντες δὲν ἐφρόντισαν καὶ δὲν φροντίζουν νὰ θωρακίζουν τὴν χώραν μας καταλλήλως μὲ πυροφυλάκια, πτήσεις ἑλικοπτέρων παντὸς καιροῦ, ἀεροπλάνων, ὅταν εἶναι ἐπικίνδυναι αἱ καιρικαὶ συνθῆκαι, καὶ δὲν ἀξιοποιοῦν ὑπερσύγχρονα μέσα διὰ τὴν πρόληψιν, καθὼς καὶ τὴν καταστολὴν τῶν πυρκαϊῶν ἐν τῇ γενέσει των. Οὕτω μετατρέπεται ἡ θαυμασία Ἑλλάς ἀπὸ τὰς πυρκαϊὰς εἰς Κρανίου Τόπον καί, ἐφαρμοζομένου τοῦ ρητοῦ «ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια κακὰ ἕπονται», ἀκολουθοῦν πλημμῦραι, κατολισθήσεις, καταστροφὴ πανίδος καὶ χλωρίδος καὶ ἐν γένει μετατρέπεται ὁ Παράδεισος Ἑλλάς εἰς Σαχάραν. . .
12. Κατακλείομεν τὴν ἀναδρομὴν αὐτὴν μὲ τὸ ἐπίκαιρον θέμα τοῦ Μητροπολιτικοῦ Πάρκου. Εἰς τὸ τελευταῖον τεῦχος τῆς Πανηγυρικῆς ἐκδόσεως τοῦ Περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή» (τεῦχος 33) ἀναπτύσσομεν ἐκτενῶς καὶ διὰ ποίους λόγους δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνῃ τὸ Μητροπολιτικὸν Πάρκον εἰς τὸ πρώην Ἀεροδρόμιον τοῦ Ἑλληνικοῦ, ἀλλὰ νὰ γίνῃ ἱεράρχησις τῶν ἀναγκῶν καὶ ἀντὶ αὐτοῦ νὰ γίνουν ἐγγειοβελτιωτικὰ ἔργα καὶ ἔργα ὑποδομῆς εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ χιλιάδες πνεύμονες εἰς τὰς λίαν ὑποβαθμισμένας περιοχὰς τῆς Ἀττικῆς.
13. Μακάρι, ἐπιτέλους τὰ Μαζικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως, νὰ θελήσουν νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ἐπιβάλλεται νὰ ἔχωμε δικαιοσύνην καὶ νὰ μὴ ἐπιμένουν παραλόγως εἰς τὰς πολυτελεῖς περιοχὰς Βούλας, Γλυφάδας, Ἀλίμου, Ἑλληνικοῦ κ.λπ. νὰ προστεθῇ καὶ ἄλλη πολυτέλεια, ἐνῷ αἱ λίαν ὑποβαθμισμέναι περιοχαὶ τῆς ὑπολοίπου Ἀττικῆς ἀλλά καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος νὰ καταδικάζωνται νὰ παραμένουν ἐσαεὶ ὑποβαθμισμέναι καὶ αἱ ἐκεῖ πολυπληθεῖς συνοικίαι νὰ ὑποφέρουν ἀφαντάστως. Νὰ υἱοθετηθῇ τὸ δίκαιον αἴτημα νὰ δημιουργηθοῦν πολλοὶ πνεύμονες πρασίνου καὶ εἰς τὰς ὑπολοίπους περιοχάς.
Τὰ χρήματα, ποὺ θὰ εἰσπράξῃ μία χρηστὴ ἐπιτροπὴ ἀπὸ τὴν ἐκποίησιν τουλάχιστον τῆς ἡμισείας ἐκτάσεως τοῦ παλαιοῦ Ἀεροδρομίου, νὰ διατεθοῦν ὡς ἑλληνικὴ συμμετοχὴ καὶ νὰ εἰσπραχθοῦν κονδύλια ἀπὸ τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην ἀπὸ τὸ γ’ καὶ δ’ κοινοτικὸν πλαίσιον στηρίξεως καὶ πέραν αὐτῶν νὰ ζητηθοῦν καὶ ἄλλαι οἰκονομικαὶ ἐνισχύσεις, διὰ νὰ γίνουν ἔργα ὑποδομῆς εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα εἰς τὰς λίαν προβληματικὰς περιοχὰς.
14. Ἐπ’εὐκαιρίᾳ θὰ ἠθέλαμε νὰ εὐχηθῶμε ἐπιτέλους τὰ Μαζικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως νὰ μὴ ἀποβλακώνουν τὸν λαὸν μὲ εὐτελῆ καὶ χυδαῖα θεάματα καὶ τὸν ἀποκοιμίζουν καὶ τὸν ἀφιονίζουν, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀφυπνίζουν γύρω ἀπὸ τὰ δικαιώματα του καὶ καθήκοντά του.
15. Δυστυχῶς, εἴμεθα περὶ τὰ περιβαλλοντικὰ θέματα δεκάδες καὶ ἑκατοντάδες ἔτη καθυστερημένοι, ἀπὸ ὅ,τι εἶναι πολλαὶ ἄλλαι χῶραι, ὅπου οἱ ἄνθρωποι πρὸ μερικῶν ἑκατονταετιῶν ἦσαν ἀκόμη ἀπὸ ἀπολίτιστοι μέχρι ἀνθρωποφάγοι . . .
16. Ὅμως ὁ χρόνος καὶ ὁ χῶρος δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀναπτύξωμε τὸ θέμα ἐκτενέστερον, οὔτε καὶ τὰς ἀπαιτουμένας ἐπιστημονικὰς γνώσεις ἔχομεν, διὰ νὰ διαφωτίσωμεν κυβερνῶντες καὶ κυβερνωμένους. Ὅμως διαθέτομε τὸν κοινὸν νοῦν καὶ διατυπώνομεν εἰς τὰς συγκεντρώσεις μας καὶ εἰς τὰ ἄρθρα μας μερικὰς λογικὰς καὶ δικαίας σκέψεις.

Ὁ Σύνδεσμός μας, ἄν εὑρεθοῦν χορηγοὶ διὰ τὰ περιβαλλοντικὰ θέματα, ἐπιθυμεῖ νὰ συμβάλῃ εἰς τὴν δενδροφύτευσιν καὶ εἰς τὰ ἔργα ὑποδομῆς εἰς ὑποβαθμισμένας περιοχὰς τῆς Ἀττικῆς.

Δυστυχῶς ὅμως τὸ ρεῦμα τοῦ ὁμαδικοῦ παραληρήματος, τὸ ὁποῖον ἐξηπλώθη ἀστραπιαίως ὡσὰν ἐπιδημία εἰς ὅλα τὰ Μ.Μ.Ε. καὶ τοὺς «ψευτοδιανοουμένους», ἐδημιούργησεν παρωπίδας εἰς αὐτοὺς∙ ὅσοι σκέπτονται καὶ ἐννοοῦν ὀρθῶς, δὲν ἔχουν τὸ θάρρος καὶ τὴν παρρησίαν νὰ ἐκφρασθοῦν δημοσίως καὶ νὰ προβάλουν καὶ ἐπιμείνουν εἰς τὰς ἀπόψεις των, φοβούμενοι τοὺς «ψευτοδιανοουμένους».

Εἰς τὰ πλαίσια αὐτὰ ἐγράψαμε καὶ τὴν κατωτέρω ἐπιστολὴν εἰς τὸν ἀξιότιμον κύριον Σταῦρον Δήμαν, Ἐπίτροπον τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην.

Ἀξιότιμον Κύριον
Σταῦρον Δήμαν
Ἐπίτροπον τῆς Ἑλλάδος
εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην
Ἐπιστολὴ 68/29.1.2008
Ἀγαπητὲ κ. Δήμα,
Εὐλογημένον, χαρούμενον καὶ εἰρηνικὸν τὸ 2008, προπαντὸς δὲ ὑγείαν.

1. Σᾶς εὐχαριστοῦμε θερμότατα καὶ σᾶς συγχαίρομεν, διότι ἐπαξίως ἐκπροσωπεῖτε τὴν πατρίδα μας εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην.

2. Ἐλπίζομε νὰ λαμβάνετε τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή».

3. Εἰς τὸ τελευταῖον τεῦχος 33, σελ 79-88, τῆς Πανηγυρικῆς ἐκδόσεως τοῦ Περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή» ἀναπτύσσομεν ἐκτενῶς καὶ διὰ ποίους λόγους δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνῃ τὸ Μητροπολιτικὸν Πάρκον εἰς τὸ πρώην Ἀεροδρόμιον τοῦ Ἑλληνικοῦ, ἀλλὰ νὰ γίνῃ ἱεράρχησις τῶν ἀναγκῶν καὶ ἀντὶ αὐτοῦ νὰ γίνουν ἐγγειοβελτιωτικὰ ἔργα καὶ ἔργα ὑποδομῆς εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ χιλιάδες πνεύμονες εἰς τὰς λίαν ὑποβαθμισμένας περιοχὰς τῆς Ἀττικῆς.

4. Μακάρι, ὅλα τὰ Μαζικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως, νὰ θελήσουν νὰ συνειδητοποιήσουν, ὅτι ἐπιβάλλεται νὰ ἔχωμε δικαιοσύνην καὶ νὰ μὴ ἐπιμένουν εἰς τὰς πολυτελεῖς περιοχὰς Βούλας, Γλυφάδας, Ἀλίμου, Ἑλληνικοῦ κ.λπ. νὰ προστεθῇ καὶ ἄλλη πολυτέλεια καὶ αἱ λίαν ὑποβαθμισμέναι περιοχαὶ τῆς ὑπολοίπου Ἀττικῆς ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος νὰ καταδικάζωνται νὰ παραμένουν ἐσαεὶ ὑποβαθμισμέναι καὶ αἱ ἐκεῖ πολυπληθεῖς συνοικίαι νὰ ὑποφέρουν ἀφαντάστως∙ νὰ υἱοθετηθῇ τὸ δίκαιον αἴτημα νὰ δημιουργηθοῦν πολλοὶ πνεύμονες πρασίνου καὶ εἰς τὰς ὑπολοίπους περιοχάς.

5. Τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα θὰ εἰσπράξῃ μία χρηστὴ ἐπιτροπὴ ἀπὸ τὴν ἐκποίησιν τουλάχιστον τῆς ἡμισείας ἐκτάσεως τοῦ παλαιοῦ Ἀεροδρομίου, νὰ διατεθοῦν ὡς ἑλληνικὴ συμμετοχὴ καὶ νὰ εἰσπραχθοῦν κονδύλια ἀπὸ τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην, ἀπὸ τὸ γ’ καὶ δ’ κοινοτικὸν πλαίσιον στηρίξεως καὶ πέραν αὐτῶν νὰ ζητηθοῦν καὶ ἄλλαι οἰκονομικαὶ ἐνισχύσεις διὰ νὰ γίνουν ἔργα ὑποδομῆς εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα εἰς τὰς λίαν προβληματικὰς περιοχὰς.

6. Φρονοῦμεν, ὅτι, ἐὰν μελετήσετε ἐπισταμένως τοὺς λόγους ποὺ ἐπιβάλλεται νὰ δημιουργηθοῦν ἐγγειοβελτιωτικὰ ἔργα καὶ ἔργα ὑποδομῆς εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα καὶ χιλιάδες χῶροι πρασίνου εἰς τὰς ὑποβαθμισμένας περιοχὰς τῆς Ἀττικῆς, θὰ ὑπερθεματίσετε κὶ ἐσεῖς ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δημιουργηθῇ τὸ Μητροπολιτικὸν Πάρκον εἰς τὸ πρώην Ἀεροδρόμιον. Κοινωνικὴ δικαιοσύνη ἐπιβάλλει νὰ μὴ ἔχωμε κοινωνικὴν ἀναλγησίαν, καὶ ἐκεῖ ὅπου διαβιοῦν ἑκατομμύρια Ἕλληνες νὰ δημιουργηθοῦν ἀνθρώπιναι συνθῆκαι διαβιώσεως καὶ νὰ μὴ καταδικάζωνται οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ διαβιοῦν ὑπὸ ἀθλιοτάτας συνθήκας, ἄνευ ὑποδομῶν, ἐγγειοβελτιωτικῶν ἔργων καὶ μὲ ἀνυπαρξίαν πρασίνου.

7. Ἐπιβάλλεται ἐπὶ τέλους νὰ ἴδωμεν ὅλους τοὺς Ἕλληνας ἴσους, ὄχι μόνον εἰς τὰ καθήκοντα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ δικαιώματα.

8. Εἰς τὰς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, πολυτελεῖς κατοικίας γύρω ἀπὸ τὸ παλαιὸν Ἀεροδρόμιον, κατοικοῦν συνήθως ὀλίγοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ πολλὰ κατοικίδια ζῶα… Ἀντιθέτως εἰς τὰς ὑποβαθμισμένας περιοχὰς τῆς Ἀττικῆς καὶ ἰδίως εἰς τὴν δυτικὴν Ἀττικήν, ὅπου ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον αἱ κατοικίαι εἶναι εὐτελοῦς κατασκευῆς, διαβιοῦν πολλαπλάσιοι ἄνθρωποι.

9. Μέσῳ τοῦ περιβαλλοντικοῦ προβλήματος, διευρύνομε καὶ τὸ τεράστιον δημογραφικὸν πρόβλημα μὲ τὴν κοινωνικὴν ἀναλγησίαν, ἡ ὁποία μᾶς διακατέχει.


Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ μελετήσετε ἐπισταμένως τὰ περιβαλλοντικὰ προβλήματα καὶ τὸ δημογραφικὸν εἰς τὰς σελίδας 63-95, τεῦχος 33 τῆς Πανηγυρικῆς ἐκδόσεως τοῦ Περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή»καὶ θὰ ἀναθεωρήσετε τὰς ἀπόψεις σας, διατελοῦμε. Μετὰ τιμῆς

Ἀπὸ τὸν κ. Ἐπίτροπον ἐλάβαμε
τὴν κατωτέρω ἀπάντησιν:
Ἀγαπητὲ κ. Ἀναγνωστόπουλε,
Ἀγαπητὴ κ. Ἀναγνωστοπούλου,

Ἐκ μέρους τοῦ Ἐπιτρόπου κ. Σταύρου Δήμα, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὴν ἐπιστολή σας τῆς 29ης Ἰανουαρίου 2008, καθὼς καὶ γιὰ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Φωτεινὴ Γραμμή», ποὺ εἴχατε τὴν καλωσύνη νὰ μοῦ στείλετε.

Ἡ θέσις ποὺ ἔχει διατυπώσει ὁ κ. Δήμας σχετικὰ μὲ τὴ δημιουργία μητροπολιτικοῦ πάρκου στὴν περιοχὴ τοῦ παλαιοῦ ἀεροδρομίου ἔχει ὡς κύριο σκοπὸ τὴν διατήρησιν ἀνοικτῶν χώρων πρασίνου στὴν Ἀττική. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι δὲν θὰ πρέπῃ νὰ ὑπάρξῃ δέσμευσις καὶ ἄλλων περιοχῶν γιὰ δημιουργία χώρων πρασίνου, ἰδίως σὲ πυκνοκατοικημένες περιοχές, ὅπως ἀναφέρετε στὴν ἐπιστολή σας.

Μὲ ἐκτίμησιν,
Ἀνδρέας Παπακωνσταντίνου