ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΣ
1. Διὰ τὸν ἀνεπανάληπτον, εὐλαβῆ, ταπεινὸν καὶ ὀρθοπρατοῦντα Ἰωάννην Καποδίστριαν ἐγράψαμεν ἐπανειλημμένως, ὡς π.χ. εἰς τὴν Πανηγυρικὴν Ἔκδοσιν 2003 τῆς Φωτεινῆς Γραμμῆς τεῦχος 13, σελ. 10-34:
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ 6/18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 1829 (Πρακτικά τῆς ᾿Ακαδημίας ᾿Αθηνῶν, Τόμ. 72ος, Τεῦχ. Α´ 1997) ῾Ελένης Κούκκου, Καθηγητρίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν.
2. Ἀναδημοσιεύομεν κατωτέρω ὁλόκληρον τὸν πρόλογον ἐκδότου σελ. 10-12:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΤΟΥ
Εἰς τὰς ἡμέρας μας τόσον ἡ πολιτικὴ ὅσον καί οἱ πολιτικοὶ ἔχουν τόσον πολύ χάσει τό νόημά των καί κατήντησαν ἀπαξίαι. ᾿Εφθάσαμε εἰς τὴν ἄκρως ἀπογοητευτικὴν κατάστασιν ὁ λαὸς νά μή ψηφίζῃ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾷ, πιστεύει καὶ νοσταλγεῖ, ἀλλά, δυστυχῶς, αὐτοὺς πού ἀπεχθάνεται, ποὺ «ἀηδιάζει» καὶ μισεῖ, ἀπὸ φόβον πρὸς τοὺς ἄλλους . . .
Διὰ τοῦτο, θεωροῦμε σκόπιμον καὶ ἐπιβεβλημένον νὰ δημοσιεύσωμε κατωτέρω ἀπὸ τὰ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ (ἔτος 1997 τόμος 72, τεῦχος Α´) τὴν σπουδαίαν ἀνακάλυψιν τῆς διαπρεποῦς Καθηγητρίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν κ. ῾Ελένης Κούκκου (σ.σ. ἐν τῷ μεταξὺ ἀειμνήστου). ῾Η Καθηγήτρια κ. ῾Ελένη Κούκκου εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν Πανεπιστημιακὴ Καθηγήτρια, ἡ ὁποία ἔχει ἀσχοληθῆ εἰς βάθος καὶ συστηματικῶς διὰ τὸν ἀνεπανάληπτον Κυβερνήτην τῆς ῾Ελλάδος, ἀείμνηστον ᾿Ιωάννην Καποδίστριαν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἔχει συγγράψει πληθώραν πραγματειῶν. ῾Η Καθηγήτρια κ. Κούκκου ἀναπτύσσει περιληπτικῶς τὴν βιογραφίαν καὶ σταδιοδρομίαν τοῦ Κυβερνήτου, καὶ ἐμεῖς δὲν ἔχομε νὰ προσθέσωμε κάτι εἰς τὴν ἐμπεριστατωμένην αὐτὴν ἐργασίαν.
῾Η Παιδεία , ἡ εὐφυΐα, ἡ ἱκανότης, ἡ εὐσέβεια, τὸ ἦθος, ἡ εὐσυνειδησία καὶ ἡ φιλοπατρία, ποὺ ἐχαρακτήριζον τὸν Κυβερνήτην, εἶναι σπανιώτατον φαινόμενον νὰ εὑρεθοῦν ὅλα εἰς ἕνα ἄνθρωπον καὶ μάλιστα πολιτικόν. Λόγῳ αὐτῶν τῶν σπανίων ἀρετῶν του εἶχε ἐπιβληθῆ εἰς ὅλον τὸν πολιτισμένον τότε κόσμον ὡς μία σπανία παναξία προσωπικότης. Καὶ ἄλλοι μὲν προσεπάθουν νὰ τὸν προσεταιρισθοῦν καὶ τὸν ἀξιοποιήσουν, ὅπως οἱ Τσάροι τῆς Ρωσσίας, ἄλλοι δέ, ὅπως ἡ «ψυχή» τῆς ῾Ιερᾶς Συμμαχίας, ὁ διαβεβοημένος μέγας μισέλλην Μέτερνιχ, τὸν ἐμίσουν, τόν ὑποφθαλμιοῦσαν καὶ διαβάλλοντές τον ἤθελον τοιουτοτρόπως νὰ τὸν ἐξουθενώσουν...
Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ φράσις τοῦ διασήμου Γάλλου συγγραφέως Βιλλερμαίν, ὁ ὁποῖος συνήντησε τὸν Καποδίστριαν τὸν Μάϊον τοῦ 1824, ὅταν μετέβη εἰς τὴν γαλλικὴν πρωτεύουσαν. Οὗτος ἔγραψεν · «῎Αν ὑπάρχῃ εἰς τὸν κόσμον εὐγένεια καταγωγῆς σφραγισμένης ἀπὸ τὴν λεπτότητα τῆς φυσιογνωμίας, τὴν εὐφυᾶ καθαρότητα τοῦ βλέμματος, τὴν χαριτωμένην ἁπλότητα τῶν τρόπων, τὴν αὐτόματον κομψότητα τοῦ λόγου εἰς διαφόρους γλώσσας, οὐδεὶς εἶναι περισσότερον εὐπατρίδης ἀπὸ τὸν κόμητα Καποδίστριαν» (Νεώτερον ᾿Εγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν «῾Ηλίου», τόμ. 10).
Δυστυχῶς ὅμως τὰ «σαράκια» τῆς φυλῆς μας, ἡ διχόνοια , ἡ ζηλοφθονία, ἡ χαιρεκακία καὶ ἡ ξενοδουλεία δὲν ἐπέτρεψαν εἰς τὸν Καποδίστριαν νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ κολοσσιαῖον καὶ μεγίστης σημασίας διὰ τὴν ῾Ελλάδα ἔργον του. ᾿Απὸ τὸ χάος καὶ τὸ μηδὲν νὰ τὴν κάνῃ πρότυπον ὠργανωμένου Κράτους εὐημερίας, δικαιοσύνης, εὐνομίας, τάξεως, ὀργανώσεως καὶ νὰ τὴν καταστήσῃ λίαν ὑπολογίσιμον και σεβαστὴν χώραν, ρυθμιστὴν τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μεσογείου.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν διαταγμάτων του διὰ τὴν ὀργάνωσιν Παιδείας, Στρατοῦ, ᾿Εμπορίου, Οἰκονομίας, Δικαιοσύνης καὶ λοιπὰ εἰς τὸ νεοσύστατον ἑλληνικὸν Κράτος ἦτο καὶ ἡ προτροπή του, μετὰ τὰς ἐκλογὰς τοῦ 1829, νὰ ὑλοποιηθῇ ὁ πόθος τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 μὲ τὴν ἔκδοσιν διατάγματος «...περὶ ἀνεγέρσεως Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος ὡς εὐχαριστήριον πρὸς τὸν σώσαντα ἐκ τῶν κινδύνων Χριστόν ...» (Τάμα τοῦ Γένους).
῾Η καθαρὰ ἑλληνοκεντρική - ἔμπρακτος χριστιανικὴ πολιτική του καὶ ὁ ἀκάματος πόθος του νὰ εὐημερήσουν ὅλοι οἱ ῞Ελληνες καὶ νὰ καταστήσῃ τὴν ῾Ελλάδα ἰσχυρὰν καὶ ὑπολογίσιμον δύναμιν, μὲ ἡγετικὸν ρόλον εἰς τὴν περιοχήν, ἐπέφερον τὴν μῆνιν τῶν ξένων δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι, διὰ τῶν ἐδῶ ὀργάνων των, τὸν ἐδολοφόνησαν τὴν 27ην Σεπτεμβρίου 1831 εἰς τὸ Ναύπλιον. Οὕτω, δυστυχῶς, παρεμείναμε πολὺ μικρὰ χώρα, ἀνίσχυρος καὶ ἀνυπόληπτος, ἕρμαιον τῶν διαπλεκομένων συμφερόντων καὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Πατρίδος μας δρώντων.
᾿Ανάγκη ὅθεν νὰ ἀνανύψωμεν καὶ νὰ γίνωμεν «φιλέλληνες» καὶ εὐσυνείδητοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, διὰ νὰ μὴ ἐκλέγωμε δημαγωγούς, λαοπλάνους καὶ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀλλὰ νὰ ἀναδείξωμεν πολιτικοὺς ἐμφορουμένους ἐμπράκτως ἀπὸ τὰς ἀθανάτους ἑλληνοχριστιανικὰς ἰδέας καὶ ἀρχάς, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐμφορεῖτο καὶ ὁ ἀείμνηστος Κυβερνήτης ᾿Ιωάννης Κ α π ο δ ί σ τ ρ ι α ς. Εἴθε, μυριάκις εἴθε, διαφορετικά «ΖΗΤΩ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΜΕ».
3. Πηγὴ τῶν κατωτέρω ἑπομένων περιληπτικῶν σταχυολογημάτων περὶ τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν εἶναι τὸ ἔργον «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, τὸ ὑψηλόν του ἦθος» τῆς ἀειμνήστου Καθηγητρίας τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν Ἑλένης Κούκου.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΣ1. Διὰ τὸν ἀνεπανάληπτον, εὐλαβῆ, ταπεινὸν καὶ ὀρθοπρατοῦντα Ἰωάννην Καποδίστριαν ἐγράψαμεν ἐπανειλημμένως, ὡς π.χ. εἰς τὴν Πανηγυρικὴν Ἔκδοσιν 2003 τῆς Φωτεινῆς Γραμμῆς τεῦχος 13, σελ. 10-34:
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ 6/18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 1829 (Πρακτικά τῆς ᾿Ακαδημίας ᾿Αθηνῶν, Τόμ. 72ος, Τεῦχ. Α´ 1997) ῾Ελένης Κούκκου, Καθηγητρίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν.
2. Ἀναδημοσιεύομεν κατωτέρω ὁλόκληρον τὸν πρόλογον ἐκδότου σελ. 10-12:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΤΟΥ
Εἰς τὰς ἡμέρας μας τόσον ἡ πολιτικὴ ὅσον καί οἱ πολιτικοὶ ἔχουν τόσον πολύ χάσει τό νόημά των καί κατήντησαν ἀπαξίαι. ᾿Εφθάσαμε εἰς τὴν ἄκρως ἀπογοητευτικὴν κατάστασιν ὁ λαὸς νά μή ψηφίζῃ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾷ, πιστεύει καὶ νοσταλγεῖ, ἀλλά, δυστυχῶς, αὐτοὺς πού ἀπεχθάνεται, ποὺ «ἀηδιάζει» καὶ μισεῖ, ἀπὸ φόβον πρὸς τοὺς ἄλλους . . .
Διὰ τοῦτο, θεωροῦμε σκόπιμον καὶ ἐπιβεβλημένον νὰ δημοσιεύσωμε κατωτέρω ἀπὸ τὰ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ (ἔτος 1997 τόμος 72, τεῦχος Α´) τὴν σπουδαίαν ἀνακάλυψιν τῆς διαπρεποῦς Καθηγητρίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν κ. ῾Ελένης Κούκκου (σ.σ. ἐν τῷ μεταξὺ ἀειμνήστου). ῾Η Καθηγήτρια κ. ῾Ελένη Κούκκου εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν Πανεπιστημιακὴ Καθηγήτρια, ἡ ὁποία ἔχει ἀσχοληθῆ εἰς βάθος καὶ συστηματικῶς διὰ τὸν ἀνεπανάληπτον Κυβερνήτην τῆς ῾Ελλάδος, ἀείμνηστον ᾿Ιωάννην Καποδίστριαν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἔχει συγγράψει πληθώραν πραγματειῶν. ῾Η Καθηγήτρια κ. Κούκκου ἀναπτύσσει περιληπτικῶς τὴν βιογραφίαν καὶ σταδιοδρομίαν τοῦ Κυβερνήτου, καὶ ἐμεῖς δὲν ἔχομε νὰ προσθέσωμε κάτι εἰς τὴν ἐμπεριστατωμένην αὐτὴν ἐργασίαν.
῾Η Παιδεία , ἡ εὐφυΐα, ἡ ἱκανότης, ἡ εὐσέβεια, τὸ ἦθος, ἡ εὐσυνειδησία καὶ ἡ φιλοπατρία, ποὺ ἐχαρακτήριζον τὸν Κυβερνήτην, εἶναι σπανιώτατον φαινόμενον νὰ εὑρεθοῦν ὅλα εἰς ἕνα ἄνθρωπον καὶ μάλιστα πολιτικόν. Λόγῳ αὐτῶν τῶν σπανίων ἀρετῶν του εἶχε ἐπιβληθῆ εἰς ὅλον τὸν πολιτισμένον τότε κόσμον ὡς μία σπανία παναξία προσωπικότης. Καὶ ἄλλοι μὲν προσεπάθουν νὰ τὸν προσεταιρισθοῦν καὶ τὸν ἀξιοποιήσουν, ὅπως οἱ Τσάροι τῆς Ρωσσίας, ἄλλοι δέ, ὅπως ἡ «ψυχή» τῆς ῾Ιερᾶς Συμμαχίας, ὁ διαβεβοημένος μέγας μισέλλην Μέτερνιχ, τὸν ἐμίσουν, τόν ὑποφθαλμιοῦσαν καὶ διαβάλλοντές τον ἤθελον τοιουτοτρόπως νὰ τὸν ἐξουθενώσουν...
Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ φράσις τοῦ διασήμου Γάλλου συγγραφέως Βιλλερμαίν, ὁ ὁποῖος συνήντησε τὸν Καποδίστριαν τὸν Μάϊον τοῦ 1824, ὅταν μετέβη εἰς τὴν γαλλικὴν πρωτεύουσαν. Οὗτος ἔγραψεν · «῎Αν ὑπάρχῃ εἰς τὸν κόσμον εὐγένεια καταγωγῆς σφραγισμένης ἀπὸ τὴν λεπτότητα τῆς φυσιογνωμίας, τὴν εὐφυᾶ καθαρότητα τοῦ βλέμματος, τὴν χαριτωμένην ἁπλότητα τῶν τρόπων, τὴν αὐτόματον κομψότητα τοῦ λόγου εἰς διαφόρους γλώσσας, οὐδεὶς εἶναι περισσότερον εὐπατρίδης ἀπὸ τὸν κόμητα Καποδίστριαν» (Νεώτερον ᾿Εγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν «῾Ηλίου», τόμ. 10).
Δυστυχῶς ὅμως τὰ «σαράκια» τῆς φυλῆς μας, ἡ διχόνοια , ἡ ζηλοφθονία, ἡ χαιρεκακία καὶ ἡ ξενοδουλεία δὲν ἐπέτρεψαν εἰς τὸν Καποδίστριαν νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ κολοσσιαῖον καὶ μεγίστης σημασίας διὰ τὴν ῾Ελλάδα ἔργον του. ᾿Απὸ τὸ χάος καὶ τὸ μηδὲν νὰ τὴν κάνῃ πρότυπον ὠργανωμένου Κράτους εὐημερίας, δικαιοσύνης, εὐνομίας, τάξεως, ὀργανώσεως καὶ νὰ τὴν καταστήσῃ λίαν ὑπολογίσιμον και σεβαστὴν χώραν, ρυθμιστὴν τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μεσογείου.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν διαταγμάτων του διὰ τὴν ὀργάνωσιν Παιδείας, Στρατοῦ, ᾿Εμπορίου, Οἰκονομίας, Δικαιοσύνης καὶ λοιπὰ εἰς τὸ νεοσύστατον ἑλληνικὸν Κράτος ἦτο καὶ ἡ προτροπή του, μετὰ τὰς ἐκλογὰς τοῦ 1829, νὰ ὑλοποιηθῇ ὁ πόθος τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 μὲ τὴν ἔκδοσιν διατάγματος «...περὶ ἀνεγέρσεως Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος ὡς εὐχαριστήριον πρὸς τὸν σώσαντα ἐκ τῶν κινδύνων Χριστόν ...» (Τάμα τοῦ Γένους).
῾Η καθαρὰ ἑλληνοκεντρική - ἔμπρακτος χριστιανικὴ πολιτική του καὶ ὁ ἀκάματος πόθος του νὰ εὐημερήσουν ὅλοι οἱ ῞Ελληνες καὶ νὰ καταστήσῃ τὴν ῾Ελλάδα ἰσχυρὰν καὶ ὑπολογίσιμον δύναμιν, μὲ ἡγετικὸν ρόλον εἰς τὴν περιοχήν, ἐπέφερον τὴν μῆνιν τῶν ξένων δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι, διὰ τῶν ἐδῶ ὀργάνων των, τὸν ἐδολοφόνησαν τὴν 27ην Σεπτεμβρίου 1831 εἰς τὸ Ναύπλιον. Οὕτω, δυστυχῶς, παρεμείναμε πολὺ μικρὰ χώρα, ἀνίσχυρος καὶ ἀνυπόληπτος, ἕρμαιον τῶν διαπλεκομένων συμφερόντων καὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Πατρίδος μας δρώντων.
᾿Ανάγκη ὅθεν νὰ ἀνανύψωμεν καὶ νὰ γίνωμεν «φιλέλληνες» καὶ εὐσυνείδητοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, διὰ νὰ μὴ ἐκλέγωμε δημαγωγούς, λαοπλάνους καὶ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀλλὰ νὰ ἀναδείξωμεν πολιτικοὺς ἐμφορουμένους ἐμπράκτως ἀπὸ τὰς ἀθανάτους ἑλληνοχριστιανικὰς ἰδέας καὶ ἀρχάς, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἐμφορεῖτο καὶ ὁ ἀείμνηστος Κυβερνήτης ᾿Ιωάννης Κ α π ο δ ί σ τ ρ ι α ς. Εἴθε, μυριάκις εἴθε, διαφορετικά «ΖΗΤΩ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΜΕ».
3. Πηγὴ τῶν κατωτέρω ἑπομένων περιληπτικῶν σταχυολογημάτων περὶ τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν εἶναι τὸ ἔργον «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, τὸ ὑψηλόν του ἦθος» τῆς ἀειμνήστου Καθηγητρίας τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν Ἑλένης Κούκου.
ΑΡΕΤΑΙ ΠΟΥ ΕΚΟΣΜΟΥΝ ΤΟΝ ΕΘΝΑΡΧΗΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΝ
1. Ἐπιλέγομεν ἰδιαιτέρως τὴν κατωτέρω φράσιν τοῦ Ἰωάν. Καποδρίστρια, ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τὰς δύο φωτεινὰς πτέρυγας τοῦ ὑψηπετοῦς αὐτοῦ ἀετοῦ, δηλαδὴ τὴν σαφῆ πίστιν του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν ἔμπρακτον ὀρθοπραξίαν του: «ὅτι πρέπει ἤγουν νὰ βοηθώμεθα μὲν ἀμοιβαίως, χωρὶς ὅμως νὰ ἀπομακρυνώμεθα ἀπὸ τὰς Ἱερὰς Ἀρχὰς τῆς Ἠθικῆς, τῆς Ἁγιωτάτης Πίστεως ταύτης, πρὸς μόνην τὴν ὁποίαν εἴμεθα ὀφειλέται, τοῦ νὰ συνιστῶμεν ἀκόμη ἕν ἔθνος, τοῦ νὰ ὑποφέρωμεν διὰ τοῦτο, τοῦ νὰ αἰσθανώμεθα βαθέος τὰς κακουχίας ἡμῶν, καὶ τὴν ἀνάγκην ἐπὶ τοῦ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ αὐτὰς διὰ παντός».
2. Τονίζει ἐπίσης ὅτι ἡ σωστὴ ὁδὸς ποὺ ἀκολουθοῦμεν: «ἔχει διὰ ὁδηγίαν τὰς Ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου» καὶ συνεχίζει: «ἀφήνοντες τὸ μέγα κατόρθωμα τοῦτο εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἥτις μόνη ἡ Κυρία τῶν Ἐθνῶν».
3. Ὁ Καποδίστριας ὑπογραμμίζει τί πρέπει νὰ πιστεύουν, νὰ πράττουν καὶ νὰ διακηρύσσουν οἱ ἠθικοὶ καὶ ἐνάρετοι πολιτικοὶ καὶ ἐν γένει κυβερνῆτες, διὰ νὰ εὐημερῇ ὁ λαὸς καὶ νὰ ἐνισχύεται τὸ κράτος, διαφορετικῶς: «τότε αὐταὶ δὲν ἔχουσι πλέον κανένα ἑλκυστικόν, ἀντὶ νὰ ἀγαποῦνται μισοῦνται μᾶλλον ἀπὸ τὸν λαόν. Ὁ δὲ πολιτισμὸς τούτου ἀντὶ νὰ προβαίνῃ ὀπισθοδρομεῖ μὲ ἀμάθειαν».
ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΟΝ
1. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας πιστεύει, νοσταλγεῖ καὶ συνιστᾶ εἰς τοὺς συγχρόνους του ἐνθέρμως τὰς αἰωνίους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας, αἱ ὁποῖαι ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιον καὶ πρέπει νὰ εἶναι θεμέλια τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ λαοῦ, οἱ σημερινοὶ κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐν γένει οἱ πολιτικοί, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, περιφρονοῦν καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως παραμελοῦν τὰ ἠθικὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἀλλὰ εἰς τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις, τὴν στοὰν Μπίντελμπεργκ, τὴν νέαν ἐποχήν, τὴν παγκοσμιοποίησιν, τὴν νέαν τάξιν πραγμάτων, τὸν οἰκουμενισμὸν καὶ λοιπὰ καταχθόνια σχέδια τῶν «φίλων μας», τῶν ὁποίων πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐκτελέσουν τὰς ἐντολάς των...
2. Δὲν πιστεύουν εἰς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἀλλὰ χάριν τῆς «ὁμοφωνίας» συμπλέουν μὲ τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ ὑπερψηφίζουν ἀκόμη καὶ τὰς πλέον ἀπανθρώπους καὶ ἀντιχριστιανικὰς ἀποφάσεις τοῦ ΝΑΤΟ, τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης , τοῦ ΟΗΕ καὶ ἐν γένει ὅλων τῶν σκοτεινῶν κύκλων.
Μόνον ὁ Ἐθνάρχης Ἐλευθέριος Βενιζέλος εἶχε τὸ εἰδικὸν ἠθικὸν βάρος, τὸν χαρακτῆρα καὶ τὸ θάρρος νὰ τονίσῃ: «ἡ Ἑλλὰς εἶναι πολὺ μικρὰ χώρα, διὰ νὰ πράξῃ ἕν τοιοῦτον ἀνοσιούργημα», ὅταν ἡ Ἀγγλία τοῦ ἐπρότεινε νὰ εἰσβάλῃ εἰς τὴν πρώην Γιουγκοσλαβίαν...
3. Οἱ μετὰ τὸν Καποδίστριαν πολιτικοί, δυστυχῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἀκολουθοῦν τὰς παραπλανητικὰς ἰδιοτελεῖς συμβουλὰς τῶν διεθνῶν «γερακιῶν», Wall Street, Goldman Sachs, οἴκων ἀξιολογήσεως καὶ λοιπῶν κέντρων, τὰ ὁποῖα ἐνεργοῦν μὲ ἀπόλυτον ἀδιαφάνειαν καὶ ἰδιοτέλειαν καὶ μετὰ «ξεσκεπάζουν» αὐτὰς τὰς ἐλεεινὰς πράξεις τῶν κυβερνώντων τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ ἐκθέτουν συλλήβδην τὴν καθόλου ἀξιοπρέπειάν της καὶ νὰ μᾶς παριστάνουν ὡς ἄκρως ἀναξιοπίστους, διεφθαρμένους, σπάταλους καὶ ὀκνηρούς...
4. Ἐνῷ ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας ἐτόνιζεν εἰς τὴν ἀπὸ 6/18 Ἀπριλίου 1819 Ἐγκύκλιον ἐπιστολήν του, ὅτι «ὁ μόνος σκοπὸς ὡς τὸ κέντρον τῆς ἠθικῆς ἀνατροφῆς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλος, παρ᾿ ἡ σύστασις τοῦ ἱερατείου» καὶ πρὸς τοῦτο «νὰ ψηφίζωνται εἰς τὰς πρώτας καὶ μεγάλας ἐπαρχίας Ἐπίσκοποι καὶ Μητροπολίται οἱ πλέον πεπαιδευμένοι καὶ οἱ πλέον ἀξιάγαστοι διὰ τὴν χρηστοήθειάν των», μετέπειτα κυβερνῆται, οἱ ὁποῖοι εἰς τὴν πρᾶξιν δὲν ἐπίστευον καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον καὶ εἰς τὰς ἀνεκτιμήτους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας, ἤτοι Θρησκείαν, Πατρὶδα καὶ Οἰκογένειαν, ἀλλ᾿, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὡς ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐφαρμόζουν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, κατακρημνίζουν τὰς ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας . . .
5. Πρὸς τοῦτο συμβάλλουν νὰ μὴ ἐκλέγωνται ἠθικοί, ἐνάρετοι, ἀνιδιοτελεῖς, εὐσυνείδητοι, μὲ ἀκέραιον ἦθος, ταπεινοὶ καὶ εὐλαβεῖς ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου μὲ ἱεραποστολικὰ ἰδανικά, ἀλλὰ πολλάκις «δοτοί», διεφθαρμένοι σκανδαλοποιοί· οὕτω ἐπανέρχεται εἰς τὴν μνήμην μας ἡ κατωτέρω ἀπάντησις, ποὺ ἔλαβεν ὁ Μέγας Ναπολέων, ὅταν ἔλεγε «θὰ διαλύσω τὸ ἱερατεῖον καὶ τὴν ἐκκλησίαν»· «Μὴ κοπιᾶτε, Μεγαλειώτατε, αὐτὸ τὸ ἔργον τὸ ἔχομεν ἀναλάβει ἐμεῖς, οἱ κληρικοί»...
ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΠΤΩΧΕΙΑΝ
1. Τοιουτοτρόπως, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, οὐσιαστικῶς πολλοὺς ἀνάξιους τοιούτους κληρικούς, ἰδίως τοὺς Μητροπολίτες καὶ Ἐπισκόπους τοὺς ἀναδεικνύουν αἱ ζυμώσεις, αἱ διαπραγματεύσεις, ἡ συναλλαγή, αἱ σκοπιμότητες καὶ ὁ ἀγὼν ἐπικρατήσεως τῶν διαφόρων φατριῶν. Ὅταν δικαστικός, φίλος τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου τῶν τάνκς κυροῦ Σεραφείμ, τὸν ἐρώτησε: «διατί ἐκάνατε τοὺς τάδε Ἐπισκόπους καὶ Μητροπολίτας, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸν ὅτι εἶναι ἀνώμαλοι;» ἔλαβε τὴν ἑξῆς ἀπάντησιν: «ἐπίτηδες τοὺς κάνω, διὰ νὰ τοὺς ἔχω εἰς τὸ χέρι μου καὶ νὰ τοὺς κάνω ὅ,τι θέλω»...
2. Ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἀθηνῶν, ὅπου ἐγένοντο χειροτονίαι καὶ εὐλαβεῖς καὶ εὐσυνείδητοι Χριστιανοὶ ἐχρησιμοποιοῦσαν τὸ Συνταγματικόν των δικαίωμα καὶ ἀνεφώνουν διὰ κάποιον Μητροπολίτην «ἀνάξιος», «ἐβάφετο μὲ αἷμα» ἀπὸ τὰ γκλόμπς τῶν ἀστυνομικῶν, διότι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν τάνκς Σεραφεὶμ ἔβγαινεν εἰς τὴν Ὡραίαν Πύλην καὶ τοὺς καθύβριζεν: «γ... τὸ κερατό σας»...
3. Ἐνῷ ἀπὸ τὴν μίαν πλευρὰν οἱ ἰθύνοντες ὑπεστήριζον ἀνάξια καὶ ἐλεεινὰ ὑποκείμενα νὰ γίνουν Ἀρχιερεῖς, τὸ ἴδιον ἀντίχριστον κατεστημένον διὰ τῶν ὀργάνων του ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰν μεγαλοποιεῖ τὴν ἀναξιότητα καὶ τὴν φαυλότητα τοιούτων κληρικῶν, ὄχι ἐπειδὴ πιστεύει εἰς τὴν ἀνάδειξιν ἐντίμων, ἠθικῶν καὶ ἐναρέτων, ἀλλὰ διὰ νὰ κτυπήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν καθ᾿ ὅλου χριστιανικὴν διδασκαλίαν . . .
4. Ὅπως ἔχομεν ἐπανειλημμένως τονίσει καὶ εἰς τὰς προφορικάς μας ὁμιλίας, ἔχομεν κατασκευάσει ἕνα τοιοῦτον Χριστιανισμόν, κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ πάντες, δυστυχῶς, δύνανται νὰ εἶναι Χριστιανοὶ ἐκτὸς τοῦ ἱδρυτοῦ Θεανθρώπου.
5. Αἱ ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν καταστάσεων εἶναι λίαν ἐπιβλαβεῖς εἰς τὴν πνευματικότητα τῶν ἀνθρώπων. Παρασυρόμενοι ἀπὸ τὸν σατανᾶ, ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα καὶ κακῶς θεωροῦν κάθε Ἀρχιερέα καὶ κληρικὸν φαῦλον.
Εἰς μάτην μοχθοῦμεν νυχθημερὸν νὰ διαφωτίζωμεν τοὺς σκανδαλισθέντας, ἐπαναλαμβάνοντες τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «διὰ πάντων ἐνεργεῖ, οὐ πάντας χειροτονεῖ»...
6. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας ἐτόνιζεν, ὅτι οἱ κληρικοὶ πρέπει νὰ εἶναι οἱ κατ’ἐξοχὴν διαφωτισταὶ καὶ καθοδηγηταὶ τῶν νεοελλήνων, οἱ σημερινοὶ κυβερνῆται λέγουν «ἔξω, ὄχι μόνον ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ τὸν λόγον ἔχουν οἱ μυκτηρισταὶ τῆς πίστεώς μας καὶ τῶν αἰωνίων ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ νὰ ἔρθουν οἱ σεξολόγοι, διὰ νὰ γίνωνται καὶ τὰ «μυράκια» καὶ οἱ «πιτσιρίκες» «ξεφτέρια» καὶ νὰ ἐξαπλωθῇ ὁ πανσεξουαλισμὸς παντοῦ.
1. Ἐπιλέγομεν ἰδιαιτέρως τὴν κατωτέρω φράσιν τοῦ Ἰωάν. Καποδρίστρια, ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τὰς δύο φωτεινὰς πτέρυγας τοῦ ὑψηπετοῦς αὐτοῦ ἀετοῦ, δηλαδὴ τὴν σαφῆ πίστιν του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν ἔμπρακτον ὀρθοπραξίαν του: «ὅτι πρέπει ἤγουν νὰ βοηθώμεθα μὲν ἀμοιβαίως, χωρὶς ὅμως νὰ ἀπομακρυνώμεθα ἀπὸ τὰς Ἱερὰς Ἀρχὰς τῆς Ἠθικῆς, τῆς Ἁγιωτάτης Πίστεως ταύτης, πρὸς μόνην τὴν ὁποίαν εἴμεθα ὀφειλέται, τοῦ νὰ συνιστῶμεν ἀκόμη ἕν ἔθνος, τοῦ νὰ ὑποφέρωμεν διὰ τοῦτο, τοῦ νὰ αἰσθανώμεθα βαθέος τὰς κακουχίας ἡμῶν, καὶ τὴν ἀνάγκην ἐπὶ τοῦ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ αὐτὰς διὰ παντός».
2. Τονίζει ἐπίσης ὅτι ἡ σωστὴ ὁδὸς ποὺ ἀκολουθοῦμεν: «ἔχει διὰ ὁδηγίαν τὰς Ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου» καὶ συνεχίζει: «ἀφήνοντες τὸ μέγα κατόρθωμα τοῦτο εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἥτις μόνη ἡ Κυρία τῶν Ἐθνῶν».
3. Ὁ Καποδίστριας ὑπογραμμίζει τί πρέπει νὰ πιστεύουν, νὰ πράττουν καὶ νὰ διακηρύσσουν οἱ ἠθικοὶ καὶ ἐνάρετοι πολιτικοὶ καὶ ἐν γένει κυβερνῆτες, διὰ νὰ εὐημερῇ ὁ λαὸς καὶ νὰ ἐνισχύεται τὸ κράτος, διαφορετικῶς: «τότε αὐταὶ δὲν ἔχουσι πλέον κανένα ἑλκυστικόν, ἀντὶ νὰ ἀγαποῦνται μισοῦνται μᾶλλον ἀπὸ τὸν λαόν. Ὁ δὲ πολιτισμὸς τούτου ἀντὶ νὰ προβαίνῃ ὀπισθοδρομεῖ μὲ ἀμάθειαν».
ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΟΝ
1. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας πιστεύει, νοσταλγεῖ καὶ συνιστᾶ εἰς τοὺς συγχρόνους του ἐνθέρμως τὰς αἰωνίους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας, αἱ ὁποῖαι ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιον καὶ πρέπει νὰ εἶναι θεμέλια τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ λαοῦ, οἱ σημερινοὶ κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐν γένει οἱ πολιτικοί, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, περιφρονοῦν καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως παραμελοῦν τὰ ἠθικὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἀλλὰ εἰς τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις, τὴν στοὰν Μπίντελμπεργκ, τὴν νέαν ἐποχήν, τὴν παγκοσμιοποίησιν, τὴν νέαν τάξιν πραγμάτων, τὸν οἰκουμενισμὸν καὶ λοιπὰ καταχθόνια σχέδια τῶν «φίλων μας», τῶν ὁποίων πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐκτελέσουν τὰς ἐντολάς των...
2. Δὲν πιστεύουν εἰς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Θείαν Πρόνοιαν, ἀλλὰ χάριν τῆς «ὁμοφωνίας» συμπλέουν μὲ τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ ὑπερψηφίζουν ἀκόμη καὶ τὰς πλέον ἀπανθρώπους καὶ ἀντιχριστιανικὰς ἀποφάσεις τοῦ ΝΑΤΟ, τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης , τοῦ ΟΗΕ καὶ ἐν γένει ὅλων τῶν σκοτεινῶν κύκλων.
Μόνον ὁ Ἐθνάρχης Ἐλευθέριος Βενιζέλος εἶχε τὸ εἰδικὸν ἠθικὸν βάρος, τὸν χαρακτῆρα καὶ τὸ θάρρος νὰ τονίσῃ: «ἡ Ἑλλὰς εἶναι πολὺ μικρὰ χώρα, διὰ νὰ πράξῃ ἕν τοιοῦτον ἀνοσιούργημα», ὅταν ἡ Ἀγγλία τοῦ ἐπρότεινε νὰ εἰσβάλῃ εἰς τὴν πρώην Γιουγκοσλαβίαν...
3. Οἱ μετὰ τὸν Καποδίστριαν πολιτικοί, δυστυχῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἀκολουθοῦν τὰς παραπλανητικὰς ἰδιοτελεῖς συμβουλὰς τῶν διεθνῶν «γερακιῶν», Wall Street, Goldman Sachs, οἴκων ἀξιολογήσεως καὶ λοιπῶν κέντρων, τὰ ὁποῖα ἐνεργοῦν μὲ ἀπόλυτον ἀδιαφάνειαν καὶ ἰδιοτέλειαν καὶ μετὰ «ξεσκεπάζουν» αὐτὰς τὰς ἐλεεινὰς πράξεις τῶν κυβερνώντων τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ ἐκθέτουν συλλήβδην τὴν καθόλου ἀξιοπρέπειάν της καὶ νὰ μᾶς παριστάνουν ὡς ἄκρως ἀναξιοπίστους, διεφθαρμένους, σπάταλους καὶ ὀκνηρούς...
4. Ἐνῷ ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας ἐτόνιζεν εἰς τὴν ἀπὸ 6/18 Ἀπριλίου 1819 Ἐγκύκλιον ἐπιστολήν του, ὅτι «ὁ μόνος σκοπὸς ὡς τὸ κέντρον τῆς ἠθικῆς ἀνατροφῆς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλος, παρ᾿ ἡ σύστασις τοῦ ἱερατείου» καὶ πρὸς τοῦτο «νὰ ψηφίζωνται εἰς τὰς πρώτας καὶ μεγάλας ἐπαρχίας Ἐπίσκοποι καὶ Μητροπολίται οἱ πλέον πεπαιδευμένοι καὶ οἱ πλέον ἀξιάγαστοι διὰ τὴν χρηστοήθειάν των», μετέπειτα κυβερνῆται, οἱ ὁποῖοι εἰς τὴν πρᾶξιν δὲν ἐπίστευον καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον καὶ εἰς τὰς ἀνεκτιμήτους ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας, ἤτοι Θρησκείαν, Πατρὶδα καὶ Οἰκογένειαν, ἀλλ᾿, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὡς ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ ἐφαρμόζουν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, κατακρημνίζουν τὰς ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας . . .
5. Πρὸς τοῦτο συμβάλλουν νὰ μὴ ἐκλέγωνται ἠθικοί, ἐνάρετοι, ἀνιδιοτελεῖς, εὐσυνείδητοι, μὲ ἀκέραιον ἦθος, ταπεινοὶ καὶ εὐλαβεῖς ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου μὲ ἱεραποστολικὰ ἰδανικά, ἀλλὰ πολλάκις «δοτοί», διεφθαρμένοι σκανδαλοποιοί· οὕτω ἐπανέρχεται εἰς τὴν μνήμην μας ἡ κατωτέρω ἀπάντησις, ποὺ ἔλαβεν ὁ Μέγας Ναπολέων, ὅταν ἔλεγε «θὰ διαλύσω τὸ ἱερατεῖον καὶ τὴν ἐκκλησίαν»· «Μὴ κοπιᾶτε, Μεγαλειώτατε, αὐτὸ τὸ ἔργον τὸ ἔχομεν ἀναλάβει ἐμεῖς, οἱ κληρικοί»...
ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΠΤΩΧΕΙΑΝ
1. Τοιουτοτρόπως, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, οὐσιαστικῶς πολλοὺς ἀνάξιους τοιούτους κληρικούς, ἰδίως τοὺς Μητροπολίτες καὶ Ἐπισκόπους τοὺς ἀναδεικνύουν αἱ ζυμώσεις, αἱ διαπραγματεύσεις, ἡ συναλλαγή, αἱ σκοπιμότητες καὶ ὁ ἀγὼν ἐπικρατήσεως τῶν διαφόρων φατριῶν. Ὅταν δικαστικός, φίλος τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου τῶν τάνκς κυροῦ Σεραφείμ, τὸν ἐρώτησε: «διατί ἐκάνατε τοὺς τάδε Ἐπισκόπους καὶ Μητροπολίτας, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸν ὅτι εἶναι ἀνώμαλοι;» ἔλαβε τὴν ἑξῆς ἀπάντησιν: «ἐπίτηδες τοὺς κάνω, διὰ νὰ τοὺς ἔχω εἰς τὸ χέρι μου καὶ νὰ τοὺς κάνω ὅ,τι θέλω»...
2. Ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἀθηνῶν, ὅπου ἐγένοντο χειροτονίαι καὶ εὐλαβεῖς καὶ εὐσυνείδητοι Χριστιανοὶ ἐχρησιμοποιοῦσαν τὸ Συνταγματικόν των δικαίωμα καὶ ἀνεφώνουν διὰ κάποιον Μητροπολίτην «ἀνάξιος», «ἐβάφετο μὲ αἷμα» ἀπὸ τὰ γκλόμπς τῶν ἀστυνομικῶν, διότι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν τάνκς Σεραφεὶμ ἔβγαινεν εἰς τὴν Ὡραίαν Πύλην καὶ τοὺς καθύβριζεν: «γ... τὸ κερατό σας»...
3. Ἐνῷ ἀπὸ τὴν μίαν πλευρὰν οἱ ἰθύνοντες ὑπεστήριζον ἀνάξια καὶ ἐλεεινὰ ὑποκείμενα νὰ γίνουν Ἀρχιερεῖς, τὸ ἴδιον ἀντίχριστον κατεστημένον διὰ τῶν ὀργάνων του ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰν μεγαλοποιεῖ τὴν ἀναξιότητα καὶ τὴν φαυλότητα τοιούτων κληρικῶν, ὄχι ἐπειδὴ πιστεύει εἰς τὴν ἀνάδειξιν ἐντίμων, ἠθικῶν καὶ ἐναρέτων, ἀλλὰ διὰ νὰ κτυπήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν καθ᾿ ὅλου χριστιανικὴν διδασκαλίαν . . .
4. Ὅπως ἔχομεν ἐπανειλημμένως τονίσει καὶ εἰς τὰς προφορικάς μας ὁμιλίας, ἔχομεν κατασκευάσει ἕνα τοιοῦτον Χριστιανισμόν, κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ πάντες, δυστυχῶς, δύνανται νὰ εἶναι Χριστιανοὶ ἐκτὸς τοῦ ἱδρυτοῦ Θεανθρώπου.
5. Αἱ ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν καταστάσεων εἶναι λίαν ἐπιβλαβεῖς εἰς τὴν πνευματικότητα τῶν ἀνθρώπων. Παρασυρόμενοι ἀπὸ τὸν σατανᾶ, ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα καὶ κακῶς θεωροῦν κάθε Ἀρχιερέα καὶ κληρικὸν φαῦλον.
Εἰς μάτην μοχθοῦμεν νυχθημερὸν νὰ διαφωτίζωμεν τοὺς σκανδαλισθέντας, ἐπαναλαμβάνοντες τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «διὰ πάντων ἐνεργεῖ, οὐ πάντας χειροτονεῖ»...
6. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας ἐτόνιζεν, ὅτι οἱ κληρικοὶ πρέπει νὰ εἶναι οἱ κατ’ἐξοχὴν διαφωτισταὶ καὶ καθοδηγηταὶ τῶν νεοελλήνων, οἱ σημερινοὶ κυβερνῆται λέγουν «ἔξω, ὄχι μόνον ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ τὸν λόγον ἔχουν οἱ μυκτηρισταὶ τῆς πίστεώς μας καὶ τῶν αἰωνίων ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ νὰ ἔρθουν οἱ σεξολόγοι, διὰ νὰ γίνωνται καὶ τὰ «μυράκια» καὶ οἱ «πιτσιρίκες» «ξεφτέρια» καὶ νὰ ἐξαπλωθῇ ὁ πανσεξουαλισμὸς παντοῦ.
Η ΑΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΑΥΤΟΥ
1. Πρὶν ἔρθῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ ἀναλάβῃ Κυβερνήτης ὡς Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, διαπρέψας ὡς ὁ σπουδαιότερος καὶ δεινότερος διπλωμάτης τῆς Εὐρώπης καὶ διεθνῶς, ἀπέστελνεν συνεχῶς εἰς τὴν ἀγωνιζομένην Ἑλλάδα πολεμοφόδια καὶ τρόφιμα καὶ ἐβοηθοῦσεν μὲ ἰδικά του ἔξοδα νὰ σπουδάζουν πολλοὶ ἑλληνόπαιδες εἰς εὐρωπαϊκὰ Πανεπιστήμια εἰς ὅλους τοὺς κλάδους, διὰ νὰ εἶναι ἐφικτὴ ἡ ἐπάνδρωσις τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ὅταν θὰ κατώρθωνε νὰ ἀποτινάξῃ τὸν τουρκικὸν ζυγὸν καὶ ἠλευθερώνετο ἡ Ἑλλάς. Τὸ 1822 ὑπέβαλεν τὴν παραίτησίν του ἀπὸ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, πλὴν ὅμως ὁ Τσάρος, λόγῳ τῆς πολυτίμου ὑπηρεσίας του, τὸν ἔκρινεν ἀναντικατάστατον καὶ δὲν τὴν ἐδέχθη, ἀλλὰ τοῦ ἔδωσεν ἄδειαν ἐπ᾿ ἀόριστον μὲ ὅλα τὰ προνόμια τοῦ ἀξιώματός του. Ἐγκατεστάθη εἰς τὴν Γενεύην, ὅπου, ἐνῷ ἠδύνατο νὰ κατοικήσῃ εἰς ἕν πολυτελέσατον οἴκημα, νὰ ἔχῃ 4 ἅμαξας καὶ ἱκανὸν ὑπηρετικὸν προσωπικόν, ὅμως ὁ Καποδίστριας κατώκησεν εἰς δύο πτωχικὰ δωμάτια, εἶχε μόνον μία ἅμαξαν καὶ ἕνα ὑπηρέτην. Εἰς τὰς ἐρωτήσεις τῶν ἀριστοκρατῶν καὶ λοιπῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, διατί τὸ ἔπραττε αὐτό, ἔδιδε τὴν καταπληκτικὴν ἀπάντησιν, « κρούων ταυτοχρόνως τὴν θύραν τῶν πλουσίων καὶ τῶν πτωχῶν, ζητῶν τὸν ὀβολόν των διὰ νὰ ἀποστέλλω τρόφιμα καὶ πολεμοφόδια εἰς τὸν ἀγωνιζόμενον ἑλληνικὸν λαὸν, ἔπρεπε νὰ διδάσκω διὰ τοῦ παραδείγματος. Περιώρισα τὰ ἔξοδα διὰ ἐμὲ καὶ τὸν ὑπηρέτην μου μόνον εἰς 60 φράγκα τὸν μῆνα καὶ ὅλον τὸν ὑπόλοιπον μισθόν μου τὸν διαθέτω διὰ τὴν Ἑλλάδα».
2.. Ὅταν ἀνέλαβεν ὡς κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος τοῦ προσεφέρθη πολυτελὴς κατοικία. Ὁ Καποδίστριας δὲν τὴν ἐδέχθη συμμεριζόμενος τὴν δυστυχίαν, ἡ ὁποία ἐπεκράτη εἰς τὴν χώραν. Μὲ ἰδικά του ἔξοδα, ἐπεδιορθώθησαν ἁπλαὶ κατοικίαι εἰς τὴν Αἴγιναν καὶ τὸν Πόρον καὶ ἔζη λιτότατα. Ὁ ἀντικαποδιστριακὸς Γερμανὸς ἱστορικὸς Μέντελσον-Μπαρτολντι, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπεσκέφθη, ἔγραψεν: «ἡ μοναδικὴ διακόσμησις τοῦ κυβερνητικοῦ "μεγάρου" εἶναι ὁ λαμπρὸς ἥλιος τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ λατρεία τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν ὁποίαν δικαίως τὸν περιβάλλουν». Ὁ γραμματεύς του Νικόλαος Δραγούμης διηγεῖται καὶ διὰ τὴν ἁπλὴν ἀμφίεσίν του κατὰ τὴν πρώτην περιοδείαν του εἰς τὴν Κόρινθον: «τῆς ὅλης κυβερνητικῆς πομπῆς προηγεῖτο ὁ ταχυδρομικὸς διανομεὺς Καρδάρας, ὅστις ἦτο ἐνδεδυμένος μὲ βελούδινον χρυσοκέντητο σεγκούνι, ἀκολουθοῦσε ἔφιππος ὁ κυβερνήτης ἐνδεδυμένος ἁπλούστατα καὶ κάτισχνος ἀπὸ τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὴν κακὴν διατροφήν. Οἱ αὐθορμήτως συγκεντρωθέντες ἐνόμιζαν ὅτι ὁ Κυβερνήτης ἦτο ὁ πολυτελῶς ἐνδεδυμένος διανομεὺς καὶ τὸν χειροκροτοῦσαν μὲ ἄπειρες ἐκδηλώσεις ἀγάπης. Ἀρχικῶς ὅλοι διασκέδασαν. Ὅμως ὁ Κολοκοτρώνης δὲν τὸ ἄντεξεν καὶ ἐπλησίασε τὸν Καποδίστριαν καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ὁ λαὸς ἔπρεπε νὰ γνωρίσῃ τὸν κυβερνήτην του καὶ ὁ Καποδίστριας ἠρώτησε τὸν Κολοκοτρώνην: «τί θέλεις νὰ κάμνω Θεοδωράκη;» Καὶ ὁ Κολοτρώνης τοῦ ἀπήντησε: «ἡ ὑπερεξοχότης σου νὰ φορέσῃ τὴν κυβερνητικήν της στολήν». Κατόπιν τούτων ὡδήγησαν τὸν κυβερνήτην εἰς παρακείμενον χανίον καὶ τὸν ἠνάγκασαν νὰ ἐνδυθῇ τὴν στολήν, ἡ ὁποία οὐδόλως διέφερεν τῶν δασονόμων τῆς ἀντιβασιλείας!...».
3. Ὁ ἰατρός του βλέπων τὸν Καποδίστριαν τόσον καταβεβλημένον ἀπὸ τοὺς ἀδιακόπους μόχθους καὶ δραστηριότητάς του, τοῦ συνέστησεν αὐστηρῶς νὰ βελτιώσῃ τὴν τροφήν του. Ὁ Καποδίστριας τοῦ ἀπήντησε: «Οὐδέποτε θὰ ἐπιτρέψω εἰς τὸν ἑαυτόν μου νὰ βελτιώσω τὴν τροφήν, ἀλλὰ μόνον τότε, ὅταν θὰ εἶμαι βέβαιος, ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα Ἑλληνόπουλο, ποὺ νὰ πεινᾶ...»
4. Ὁ λίαν εὐσυνείδητος ἄνθρωπος καὶ Χριστιανός, γίγας τοῦ πνεύματος, Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε συλλάβει τὸ νόημα τῆς ζωῆς καὶ ἐμφορούμενος καὶ βιώνων τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν, ἐφήρμοζεν ἀπολύτως τὸ Παύλειον: «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α’ Τιμ. 6,8) καὶ ἐβίωνε τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωκράτους: «ὅσας ὀλιγωτέρας ἀνάγκας ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιέστερα πρὸς τὸ θεῖον ἐστί, τὸ γὰρ θεῖον ἀνενδεὲς ἐστί».
ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ -ΜΕΛΑΝΑ- ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
1. Ἀντιθέτως οἱ Πρωθυπουργοί, Βασιλεῖς, Πρόεδροι Δημοκρατίας καὶ ἐν γένει πολιτικοὶ ἀλλὰ καὶ ἀνώτατοι πνευματικοὶ καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες μετὰ τὴν Ἐθνικήν μας Παλιγγενεσίαν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, εἶχον καὶ ἔχουν τελείως ἀντίθετα φρονήματα καὶ ἄκρατον «φιλοτομαρισμόν», ἀπληστίαν, ἰδιοτέλειαν. Πάμπτωχοι εἰσήρχοντο εἰς τὴν πολιτικὴν καὶ ἐγένοντο ζάπλουτοι, ἐξασφαλίζοντες καὶ τὰ τρισέγγονα καὶ τετρασέγγονα των νὰ ζοῦν πλουσιοπάροχα...
2. Ἐνῷ εἰς τὴν κατοχήν-κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου καὶ τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ κάθε 50 ἤ 100 μέτρα ἐσωριάζοντο οἱ ἄκρως ἐξηντλημένοι ἀπὸ τὴν πείναν καὶ δυστυχίαν Ἕλληνες, τέως Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως καυχᾶται, ὅτι «εἶχε ἕνα κουτάλι εἰς τὴν τσέπην καὶ ἔτρωγε καθημερινῶς τρεῖς ἀνάλαδες φασολάδες !!!»...
3. Πάμπτωχα ἀνθρωπάκια, τὰ ὁποῖα πρὶν εἰσέλθουν εἰς τὴν πολιτικὴν δὲν εἶχον οὔτε τὸ ἐνοίκιόν των νὰ πληρώσουν, ἐν τούτοις, μὲ τὰς «διευκολύνσεις» πρὸς τοὺς ἔχοντας καὶ κατέχοντας, κατώρθωσαν νὰ ἀποκτήσουν καὶ πολυτελεῖς κατοικίας εἰς τὴν Πεντέλην, Διόνυσον καὶ λοιπὰς πλουσίας περιοχὰς καί, ἐνῷ ἔκαμαν τὴν Πεντέλην καὶ τὸν Διόνυσον «κόσκινον» ἀπὸ πολυτελεῖς κατοικίας, ἰησουητικῷ τῷ τρόπῳ, ἐκήρυξαν τὰ Κιούρκα, Μαραθῶνα, Καπανδρίτι καὶ ἄλλας λίαν μεμακρυσμένας περιοχάς, ὡς «Προστασία τοῦ Πεντελικοῦ κάλλους». Δηλαδὴ συμπεριφέρονται ὅπως οἱ ἰησουίτες, οἱ ὁποῖοι εἰσέβαλον εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Ναούς, ἀπέσπον 50-100 εἰκόνας καὶ ἐξερχόμενοι ἔδιδον 5 ἤ 10 εἰκόνας εἰς τὸν νεωκόρον ὑπὲρ τοῦ Ναοῦ, ἐξ οὗ καὶ ἡ ἰησουιτικὴ φιλανθρωπία...
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
1. Ὁ ὑψιπετὴς ἀετὸς τοῦ πνεύματος, τῆς ἀρετῆς, τῆς εὐπρεπείας, τῆς εὐποιΐας, τῆς ταπεινοφροσύνης, τοῦ ἀλτρουϊσμοῦ καὶ τῆς ἀνιδιοτέλειας Ἰωάννης Καποδίστριας οὐδόλως εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθῇ μὲ τοὺς ἰδιοτελεστάτους νάνους, τοὺς ἐγωϊστάς, φιλοτομαριστὰς καὶ ἐν γένει καταλυτικῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δρῶντας πολιτικούς μας.
2. Αἱ ἐθνοσυνελεύσεις καὶ ἡ γερουσία ἐψήφισαν τὴν ἀμοιβήν, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ δίδεται εἰς τὸν Κυβερνήτην. Δύο φορὰς ὁ Καποδίστριας ἠρνήθη νὰ τὴν δεχθῇ λέγων: «...εἶμαι εὐτυχής, διότι ἠδυνήθην νὰ προσφέρω... διὰ τὴν ἐθνικὴν ἀνεξαρτησίαν καὶ ἐλευθερίαν, διὰ αὐτὸ τὸ τόσον θεάρεστον ἔργον, τὰ λείψανα τῆς μετρίας καταστάσεώς μου εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς πατρίδος... Διὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον θέλω ἀποφεύγει νὰ δεχθῶ τὴν προσδιοριζομένην ποσότητα διὰ τὰ ἔξοδα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἐπικρατείας, ἀπεχόμενος, ἐν ὅσῳ τὰ ἰδιαίτερά μου χρηματικὰ μέσα μοῦ ἐπαρκοῦν, ἀπὸ τὸ νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα πρὸς τὴν ἰδίαν μου χρῆσιν... ἀποστρέφομαι τὸ νὰ προμηθεύω εἰς τὸν ἑαυτόν μου τὰς ἀναπαύσεις τοῦ βίου, αἱ ὁποῖαι προϋποθέτουν τὴν εὐπορίαν, ἐνῷ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων περικυκλωμένοι ἀπὸ πλῆθος ὁλοκλήρων ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν... ἐλπίζω ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς τὴν κυβέρνησιν καὶ θέλουν γνωρίσει μετ᾿ ἐμοῦ ὅτι εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀνάλογους μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των ἀλλὰ ὅτι οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της» !!! (Καποδίστριας πρὸς τὴν Δ’ Ἐθνικὴν Συνέλευσιν εἰς Ἄργος 4.8.1829).
3. Οἱ περισσότεροι, μετὰ τὸν Καποδίστριαν, Πρωθυπουργοί, Βασιλεῖς καὶ Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας «εὐλογοῦσαν πάντοτε τὰ γένια των» καὶ ἀπεφάσιζον νὰ εἰσπράττουν δυσαναλόγως ὄχι μόνον μισθοὺς ἀλλὰ καὶ πληθώραν ἄλλων χορηγιῶν καὶ ἀποζημιώσεων, ὡς ἔξοδα λειτουργίας τῶν γραφείων των, διὰ τηλέφωνα, ταχυδρομικά, μέγαρα, λειτουργικὰ ἔξοδα Προεδρίας, Μαξίμου, πρωθυπουργικὰ ἀεροπλάνα καὶ λοιπὰ καὶ λοιπὰ φανερὰ ὀφέλη καὶ πολλαπλάσια ἀφανῆ ἀπὸ διευκολύνσεις «χοροῦ δισεκατομμυρίων» τῶν εἰς τὰ παρασκήνια δρώντων «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀετονύχηδων». Οὕτω ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἀετονύχηδες καὶ πατριάχαι τῆς διαπλοκῆς» δύνανται ἀκόμη καὶ τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλλάδος νὰ κατασκοπεύουν καὶ νὰ μὴ τολμᾶ οὔτε εἰσαγγελεὺς νὰ κινήσῃ οὐσιαστικῶς τὰς διαδικασίας διώξεως τοιούτων κολοσσιαίων ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν...
4. Ὅταν δὲ μερικὰ κραυγαλέα σκάνδαλα ἔλθουν εἰς τὴν ἐπιφάνειαν, οἱ ἑκάστοτε Πρωθυπουργοὶ καὶ ἐν γένει πολιτικοὶ ἐπαναλαμβάνουν τὴν ἄκρως ἀχαρακτήριστον καὶ ἀπαράδεκτον στερεότυπον φράσιν των: «ὅποιος ἔχει στοιχεῖα, νὰ τὰ προσκομίσῃ εἰς τὸν Εἰσαγγελέα»...
5. Μὲ τὰς σχετικὰς ὅμως κωλυσιεργίας καὶ τὰς διαιωνίσεις τῶν δῆθεν ἀνακρίσεων Εἰσαγγελέων, ἐξεταστικῶν ἐπιτροπῶν καὶ λοπῶν ἐνεργειῶν «κουκουλώματος» ἀμνηστεύονται ὅλα τὰ σκάνδαλα καὶ μὲ τήν «βούλα» τοῦ Εἰσαγγελέως ἤ τῶν ἐξεταστικῶν ἐπιτροπῶν καὶ λοιπῶν «συγχωροχαρτιῶν» «βγαίνουν», λόγῳ παραγραφῆς, «λάδι» καὶ οὔτε μίαν νύκτα δὲν διέρχονται εἰς τὸ κρατητήριον τῆς ἀστυνομίας. Ἑτεροκίνητα ἀνθρωπάκια τῶν ἰθυνόντων, ἔχουν κατασπαταλήσει ἀπὸ τὴν Ἀπελευθέρωσιν (1821) καὶ ἐντεῦθεν τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, ἤτοι ὄχι μόνον τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ σχέδιον Μάρσαλ καὶ τὰ ἀμύθητα ποσά, ποὺ ἐδόθησαν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια ἀπὸ τὴν ΕΟΚ-Ἡνωμένην Εὐρώπην. Ἐπιπροσθέτως αὐτοὶ οἱ ἀχρεῖοι σφετερισταὶ τοῦ δημοσίου χρήματος ἔχουν ἐκποιήσει καὶ ὅλας τὰς ζωτικὰς καὶ ἐπικερδεῖς κρατικὰς ἐπιχειρήσεις, διὰ νὰ δύνανται νὰ ἀπολαμβάνουν αὐτοὶ καὶ αἱ στρατιαὶ τῶν ψηφοφόρων των, δημιουργοῦντες συνεχῶς θέσεις ἐργασίας, διὰ νὰ «βολεύουν» τὸν συρφερτὸν τῶν κλαδικῶν των, οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικῶς δὲν εἶναι ἐργαζόμενοι, ἀλλὰ «βολευμένοι» περιεργαζόμενοι, ὡσὰν «βδέλλες λαίμαργες» καὶ ἀπομυζοῦν τὴν ἰκμάδα τῶν σκληρότατα ἐργαζομένων καὶ ἡ πλειονότης τούτων παρασιτοζωοῦν...
6. Ὡς νὰ μὴ ἤρκουν οἱ τεράστιοι φόροι τῶν βαρύτατα φορολογουμένων ἐργαζομένων καὶ παραγόντων πλοῦτον εἰς τὴν χώραν, τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὰς κρατικὰς ἑταιρείας καὶ φορεῖς, ποὺ ἔχουν ἐκποιήσει, καθὼς καὶ οἱ 200 τόννοι χρυσάφι, ποὺ εἶχεν ἡ Ἑλλὰς ὡς παρακαταθήκην καὶ τοὺς ἐκποίησαν εἰς τὴν Ἑλβετίαν, ἐν τούτοις τὸ σχεδὸν μηδὲν χρέος, ποὺ εἶχεν ἡ Ἑλλὰς ἐδῶ καὶ 36 ἔτη, ἀνῆλθεν εἰς τοιοῦτον σημεῖον, ὥστε τὴν ἔχουν τόσον πολὺ καταχρεώσει, καὶ ἐγγίζομεν τὰ πρόθυρα τῆς χρεωκοπίας. Οἱ ἰθύνοντες καὶ ὁ συφερτὸς αὐτῶν ἔχουν κατακλέψει πολλαπλάσια ἀπὸ ὅ,τι αἱ κατοχικὲς δυνάμεις τῶν Ἰταλῶν καὶ τῶν Γερμανῶν...
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
1. Ὅπως ἐτονίσαμε καὶ εἰς τὴν μεγάλην πολιτιστικήν μας βραδιὰν τὴν 25.1.2010 εἰς τὸ Πολεμικὸν Μουσεῖον Ἀθηνῶν, ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, εἰς τὴν ὁποίαν μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἰθύνοντες, εἶναι οὐσιαστικῶς ἀπόρροια τῆς ἠθικῆς κρίσεως, τὴν ὁποίαν ἐπὶ πολλὰς δεκαετίας συστηματικῶς καλλιεργοῦν ἐντολοδόχοι τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀποσκοποῦντες εἰς τὴν ἀποχριστιανοποίησιν καὶ τὸν ἀφελληνισμὸν τῶν Ἑλλήνων. Τώρα δὲ ποὺ μᾶς ἔφθασαν εἰς τὰ πρόθυρα τῆς πτωχεύσεως καὶ ἔχουν καταρρακώσει τὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὸ κύρος τῶν Ἑλλήνων διεθνῶς, ἤρχισαν νὰ ἐπιστρατεύουν τὸν πατριωτισμὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ἐπικαλῶνται τὰς ἠθικὰς ἀξίας...
2. Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐμπιστευθῶμεν, ὅταν δὲν βλέπομε κανένα σημεῖον μεταμέλειάς των, ἀλλ᾿ἀπεναντίας βλέπομεν ὅτι συνεχίζουν νὰ εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ; ; ;
3. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας εἶχε τὸ σθένος νὰ ἐναντιωθῇ καὶ εἰς τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ νὰ ἀποστείλῃ ἐγκύκλιον, ὅτι δημόσιοι λειτουργοὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ ἀνήκουν εἰς μυστικὰς ὀργανώσεις -καὶ αὐτὸ προεκάλεσεν τὴν μῆνιν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἔβαλαν ἀνεγκεφάλους Ἕλληνας νὰ τὸν δολοφονήσουν-, οἱ σπουδαιότεροι Ἕλληνες ἀνήκουν εἰς τὰς μυστικὰς ὀργανώσεις καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως γίγνονται πειθήνια ὄργανα, μάλιστα δὲ καὶ πολλάκις φανατικοὶ θιασῶται τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀνθελληνικῶν καταχθονίων σχεδίων των καὶ πασχίζουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως διὰ τὴν πιστὴν ἐφαρμογήν των.
4. Τόσον ἡ πολιτειακή, ὅσον ἡ νομοθετικὴ καὶ ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, καθὼς καὶ ἡ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ τοιαύτη καὶ ἰδίως οἱ κυβερνήσαντες καὶ οἱ κυβερνῶντες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἰδιοτελεῖς φανατικοὶ ὀπαδοί των, οἱ ὑψηλόβαθμοι κρατικοὶ λειτουργοὶ καὶ οἱ εὐνοούμενοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δὲν παράγουν πλοῦτον, ἀλλὰ νοσφίζονται τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἔχοντες «πορωμένην» συνείδησιν θὰ θεωρήσουν τὸν ἑαυτόν των ἀδικούμενον μελετῶντες αὐτὰς τὰς ἀπογοητευτικὰς διαπιστώσεις καὶ θὰ μᾶς κατηγορήσουν, ὅτι εἴμεθα παράλογοι, αἰσχροί, συκοφάντες, διαστρεβλωταὶ τῆς ἀληθείας...
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ
1. Πρὸς τοῦτο οἱ ἰθύνοντες ἀποφασίζουν καὶ διατάσσουν αὐταρχικῶς καὶ ὄχι μὲ πλήρως ἐλεύθερα δημοκρατικὰ δημοψηφίσματα, οὔτε κὰν διὰ τὰ καίρια ζωτικὰ ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα.
Ψηφίζουν νόμους νὰ κλείνουν εἰς τὰς φυλακὰς μικροπαντοπώλας, λαχανοπώλας καὶ κουρεῖς, ἐὰν δὲν πληρώσουν κοινωνικὰς ἀσφαλίσεις καὶ τὸ ΦΠΑ. Ἀντιθέτως ἀπαλλάσουν ἀπὸ Φ.Π.Α. «μεγαλοκαρχαρίες», ὡς π.χ.: τραπεζίτας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ «ψιλὰ» γράμματα τῶν μακροσκελῶν ὅρων «βραχυκυκλώνουν» τοὺς καταθέτας καὶ τοὺς «καταληστεύουν», ἤ τὰς ἰδιωτικὰς κλινικάς, ὅπου καταφεύγουν οἱ δυστυχεῖς ἀσθενεῖς διὰ νὰ ἀποφύγουν τὸ σχεδὸν ἄχρηστον Ι.Κ.Α. καὶ Ε.Σ.Υ., καὶ αἱ ὁποῖαι τὴν κλίνην τὴν χρεώνουν 500 ΕΥΡΩ, ἀλλὰ σὲ ὑποχρεώνουν νὰ πληρώνῃς πολλαπλάσια, χρεώνουσαι μέχρι καὶ τὴν τελευταίαν ὀδοντογλυφίδα καὶ τὸ τελευταῖον τεμάχιον βαμβακιοῦ καὶ λοιπά ἤ τὰ λησταρχεῖα, ποὺ λέγονται καζίνο καί «καταληστεύουν» ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνοήτους, ποὺ πηγαίνουν εἰς τὰ καζίνο!!!
2. Ἀπεναντίας, ὡς πιστὰ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, οἱ ἰθύνοντες ἐπιβάλλουν λίαν δυσβαστάκτους φόρους εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ μή κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα, μὲ ἀπώτερον σκοπὸν νὰ συρρικνωθῇ καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ ἡ κοινωνικὴ των μέριμνα καὶ ἀναλάβῃ αὐτὴν τὸ ἁμαρτωλὸν κράτος. Οὕτω θὰ δύνανται μονοπωλιακῶς οἱ «ἡμέτεροι», μὲ ὑπερτιμολογήσεις, «λαδώματα» καὶ «μίζες», νὰ νοσφίζωνται καὶ νὰ κατασπαταλοῦν τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐκεῖνον, τὸ ὁποῖον προκαλεῖ ἀλγεινοτάτην ἐντύπωσιν, εἶναι οὐσιαστικῶς ἡ λίαν χλιαρὰ ἀντίδρασις τῶν περισσοτέρων θρησκευτικῶν ἡγετῶν...
3. Δὲν θέλουν νὰ ἐννοήσουν οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες, ὅτι ἡ ἐπιβολὴ ἐπιπλέον φόρων εἰς βασικὰ ἀναγκαῖα ἀγαθὰ καὶ εἰς χαμηλοὺς μισθοὺς καὶ συντάξεις εἶναι μία «πισώπλατη μαχαιριά» εἰς τὴν πλάτην τῆς καθ᾿ ὅλου οἰκονομίας. Αὐτοὶ οἱ ἀνεγκέφαλοι, ἀντὶ νὰ περιορίσουν τὴν ἀλόγιστον κατασπατάλησιν τοῦ ἱδρῶτος τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καταφεύγουν εἰς ὑπερβολικοὺς δανεισμούς, ὑποθηκεύοντες ἀκόμη καὶ μελλοντικὰ ἔσοδα διὰ κάλυψιν τῶν ἀφρόνων δαπανῶν, ποὺ κάμνουν, καὶ τοιουτοτρόπως καταχρεώνουν καὶ τὰ ἀγέννητα ἐγγόνια, δισέγγονα καὶ τρισέγγονά μας...
4. Μὲ τὰς «ταχυδακτυλουργικὰς μεθόδους», ποὺ κάμνουν αἱ στατιστικαὶ ὑπηρεσίαι τῆς χώρας μας, συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολὰς τῶν ἰθυνόντων, ἔχομεν γίνει ἀναξιοπρεπεῖς παγκοσμίως καὶ κατέστημεν τόσον ἀναξιόπιστοι, ὥστε ἀκόμη καὶ κατὰ τὰς διαφόρους συνεδριάσεις τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἔχῃ δικαίωμα νὰ ἐγείρῃ «βέτο» κατὰ τὰς διαφόρους ψηφοφορίας. Αὐτὸ θὰ γίνῃ «ταφόπλακα» ἐμμέσως διὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα...
5. Ἐνῷ λοιπὸν οἱ πάντες ἐθαύμαζον τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν, ὡς τὸν ἱκανότατον καὶ δεινότατον πολιτικὸν καὶ διπλωμάτην τῆς τότε ἐποχῆς καὶ τὸν ὑπελόγιζον, οἱ σημερινοὶ ἰθύνοντες κατέστησαν, λόγῳ τῆς ἀχαρακτηρίστου διαγωγῆς των, ἄκρως ἀνυπόληπτοι, ἀναξιόπιστοι καὶ μὴ ὑπολογίσιμοι...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
1. Ἐὰν εἶχον ὅλοι αὐτοὶ καὶ ἐν γένει ὅλοι ἡμεῖς, ποὺ διατεινόμεθα, ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν τοῦ Σωκράτους τό: «γνῶθι σαὐτόν» καὶ ἐφηρμόζαμε τὸ τοῦ Θεανθρώπου: «τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι» (Μαρ. 8,27) καὶ ἐπετρέπαμεν εἰς τοὺς ἀντικειμενικοὺς παρατηρητὰς νὰ ἐκφρασθοῦν τελείως ἐλευθέρως καὶ νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν τὴν «ξύλινην» πολιτικάντικην καὶ διπλωματικὴν γλῶσσαν, δηλαδὴ χωρὶς νὰ ἔχουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν ἔκφρασιν τῆς γνώμης των, τὸ τί θὰ ἀκούαμε δὲν λέγεται...
2. Εἴμεθα λίαν δυστυχεῖς, διότι ἀδήριτος ἀνάγκη μᾶς ἐπιβάλλει νὰ ἐφαρμόζωμεν τό: «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ ἀλήθεια». Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία ἀπὸ τὰς πολλὰς ἰδιότητας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ὡς γνωστόν, ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μόνον ἀγάπη, φῶς, ζωή, ὁδός, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀπόκρυψις τῆς ἀληθείας (ὅλης ἤ ἐπὶ μέρους) καὶ ἡ διαστρέβλωσις αὐτῆς εἶναι ἐμμέσως μία θεοκτονία καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ γινώμεθα θεοκτόνοι.
3. Ἔχοντες ὡς καθρέπτην, ἀκριβῆ ζυγὸν καὶ τέλειον μέτρον τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν ὁποίαν ἐβίωσεν ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, τὸ συμπέρασμα θὰ εἶναι ὅτι «ἐκαθρεπτίσθησαν, ἐζυγίσθησαν καὶ ἐμετρήθησαν καὶ εὑρέθησαν ἐλλειπεῖς μέχρι καὶ ἐλλειπέστατοι»...
4. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἠγωνίζετο διὰ τὴν δικαίαν κατανομὴν τῶν βαρῶν καὶ ἰδίως τῶν παροχῶν καὶ ὄχι μονοπλεύρως. Ἐδίδασκε διὰ τοῦ παραδείγματός του μὲ νὰ μὴ λάβῃ οὔτε ἕνα ὀβολὸν ἀπὸ τὸ δημόσιον ταμεῖον καὶ νὰ ζῇ λιτῶς μὲ τὰς ἐλαχίστας ἀποταμιεύσεις του. Τὰ περισσότερα ἔσοδά του ἀνέκαθεν τὰ διέθετεν διὰ ἀνακούφισιν τῶν δυστυχούντων καὶ τῆς ὑποδούλου πατρίδος του, τουτέστιν γενικῶς διὰ τὸ κοινὸν καλὸν πρὸς δόξαν Θεοῦ.
Ἀντιθέτως ἀπὸ τοὺς μετέπειτα ἰθύνοντας τῆς πολιτειακῆς, πολιτικῆς-νομοθετικῆς-ἐκτελεστικῆς ἡγεσίας, καθὼς καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας, οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἔχουν ὡς δόγμα των: «τὰ ἐμὰ ἐμὰ καὶ τὰ ἐσὰ ἐμά» καὶ «ὅλαι αἱ θυσίαι εἶναι διὰ τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι δι΄ ἡμᾶς» καὶ ἁπλοϊκοὶ τίμιοι Ἕλληνες καλοῦνται νὰ πληρώσουν τὰ κλοπιμαῖα!!! Δηλαδὴ κατὰ τὴν λαϊκὴν ρῆσιν: «καὶ κερατωμένος καὶ δαρμένος»...
5. Ἀνάγκη ὅθεν, νὰ ἀφυπνισθῇ ἐπὶ τέλους ὁ κυρίαρχος λαὸς καὶ νὰ ἀπαιτήσῃ ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντας νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουν τὸ δικαίωμα, ὅτι δι᾿ ὅλα τὰ σπουδαῖα ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα μόνον ὁ κυρίαρχος λαὸς δύναται νὰ ἀποφασίζῃ διὰ πραγματικὰ ἐλευθέρων δημοψηφισμάτων καὶ ὄχι οἱ ἰθύνοντες τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς καὶ ἐκτελεστικῆς καὶ τῆς ἀνίκανης πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας.
6. Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ μὴ «ναρκώνεται» (ἀφιονίζεται) ὁ δύσμοιρος λαὸς μὲ προαποφασισμένας δημοσκοπήσεις (τὰ λεγόμενα «gallop») ἤ πλύσιν ἐγκεφάλου, ποὺ κάνουν συστηματικῶς οἱ πουλημένοι κονδυλοφόροι καὶ οἱ χρῆσται μικροφώνων Μ.Μ.Ε., ἀλλὰ νὰ διεκδικήσῃ τὰ δικαιώματά του.
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
1. Ὁ ὑψιπετὴς ἀετὸς τοῦ πνεύματος, τῆς ἀρετῆς, τῆς εὐπρεπείας, τῆς εὐποιΐας, τῆς ταπεινοφροσύνης, τοῦ ἀλτρουϊσμοῦ καὶ τῆς ἀνιδιοτέλειας Ἰωάννης Καποδίστριας οὐδόλως εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθῇ μὲ τοὺς ἰδιοτελεστάτους νάνους, τοὺς ἐγωϊστάς, φιλοτομαριστὰς καὶ ἐν γένει καταλυτικῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δρῶντας πολιτικούς μας.
2. Αἱ ἐθνοσυνελεύσεις καὶ ἡ γερουσία ἐψήφισαν τὴν ἀμοιβήν, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ δίδεται εἰς τὸν Κυβερνήτην. Δύο φορὰς ὁ Καποδίστριας ἠρνήθη νὰ τὴν δεχθῇ λέγων: «...εἶμαι εὐτυχής, διότι ἠδυνήθην νὰ προσφέρω... διὰ τὴν ἐθνικὴν ἀνεξαρτησίαν καὶ ἐλευθερίαν, διὰ αὐτὸ τὸ τόσον θεάρεστον ἔργον, τὰ λείψανα τῆς μετρίας καταστάσεώς μου εἰς τὸ θυσιαστήριον τῆς πατρίδος... Διὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον θέλω ἀποφεύγει νὰ δεχθῶ τὴν προσδιοριζομένην ποσότητα διὰ τὰ ἔξοδα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἐπικρατείας, ἀπεχόμενος, ἐν ὅσῳ τὰ ἰδιαίτερά μου χρηματικὰ μέσα μοῦ ἐπαρκοῦν, ἀπὸ τὸ νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα πρὸς τὴν ἰδίαν μου χρῆσιν... ἀποστρέφομαι τὸ νὰ προμηθεύω εἰς τὸν ἑαυτόν μου τὰς ἀναπαύσεις τοῦ βίου, αἱ ὁποῖαι προϋποθέτουν τὴν εὐπορίαν, ἐνῷ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων περικυκλωμένοι ἀπὸ πλῆθος ὁλοκλήρων ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν... ἐλπίζω ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς τὴν κυβέρνησιν καὶ θέλουν γνωρίσει μετ᾿ ἐμοῦ ὅτι εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀνάλογους μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των ἀλλὰ ὅτι οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της» !!! (Καποδίστριας πρὸς τὴν Δ’ Ἐθνικὴν Συνέλευσιν εἰς Ἄργος 4.8.1829).
3. Οἱ περισσότεροι, μετὰ τὸν Καποδίστριαν, Πρωθυπουργοί, Βασιλεῖς καὶ Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας «εὐλογοῦσαν πάντοτε τὰ γένια των» καὶ ἀπεφάσιζον νὰ εἰσπράττουν δυσαναλόγως ὄχι μόνον μισθοὺς ἀλλὰ καὶ πληθώραν ἄλλων χορηγιῶν καὶ ἀποζημιώσεων, ὡς ἔξοδα λειτουργίας τῶν γραφείων των, διὰ τηλέφωνα, ταχυδρομικά, μέγαρα, λειτουργικὰ ἔξοδα Προεδρίας, Μαξίμου, πρωθυπουργικὰ ἀεροπλάνα καὶ λοιπὰ καὶ λοιπὰ φανερὰ ὀφέλη καὶ πολλαπλάσια ἀφανῆ ἀπὸ διευκολύνσεις «χοροῦ δισεκατομμυρίων» τῶν εἰς τὰ παρασκήνια δρώντων «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀετονύχηδων». Οὕτω ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἀετονύχηδες καὶ πατριάχαι τῆς διαπλοκῆς» δύνανται ἀκόμη καὶ τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλλάδος νὰ κατασκοπεύουν καὶ νὰ μὴ τολμᾶ οὔτε εἰσαγγελεὺς νὰ κινήσῃ οὐσιαστικῶς τὰς διαδικασίας διώξεως τοιούτων κολοσσιαίων ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν...
4. Ὅταν δὲ μερικὰ κραυγαλέα σκάνδαλα ἔλθουν εἰς τὴν ἐπιφάνειαν, οἱ ἑκάστοτε Πρωθυπουργοὶ καὶ ἐν γένει πολιτικοὶ ἐπαναλαμβάνουν τὴν ἄκρως ἀχαρακτήριστον καὶ ἀπαράδεκτον στερεότυπον φράσιν των: «ὅποιος ἔχει στοιχεῖα, νὰ τὰ προσκομίσῃ εἰς τὸν Εἰσαγγελέα»...
5. Μὲ τὰς σχετικὰς ὅμως κωλυσιεργίας καὶ τὰς διαιωνίσεις τῶν δῆθεν ἀνακρίσεων Εἰσαγγελέων, ἐξεταστικῶν ἐπιτροπῶν καὶ λοπῶν ἐνεργειῶν «κουκουλώματος» ἀμνηστεύονται ὅλα τὰ σκάνδαλα καὶ μὲ τήν «βούλα» τοῦ Εἰσαγγελέως ἤ τῶν ἐξεταστικῶν ἐπιτροπῶν καὶ λοιπῶν «συγχωροχαρτιῶν» «βγαίνουν», λόγῳ παραγραφῆς, «λάδι» καὶ οὔτε μίαν νύκτα δὲν διέρχονται εἰς τὸ κρατητήριον τῆς ἀστυνομίας. Ἑτεροκίνητα ἀνθρωπάκια τῶν ἰθυνόντων, ἔχουν κατασπαταλήσει ἀπὸ τὴν Ἀπελευθέρωσιν (1821) καὶ ἐντεῦθεν τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, ἤτοι ὄχι μόνον τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ σχέδιον Μάρσαλ καὶ τὰ ἀμύθητα ποσά, ποὺ ἐδόθησαν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια ἀπὸ τὴν ΕΟΚ-Ἡνωμένην Εὐρώπην. Ἐπιπροσθέτως αὐτοὶ οἱ ἀχρεῖοι σφετερισταὶ τοῦ δημοσίου χρήματος ἔχουν ἐκποιήσει καὶ ὅλας τὰς ζωτικὰς καὶ ἐπικερδεῖς κρατικὰς ἐπιχειρήσεις, διὰ νὰ δύνανται νὰ ἀπολαμβάνουν αὐτοὶ καὶ αἱ στρατιαὶ τῶν ψηφοφόρων των, δημιουργοῦντες συνεχῶς θέσεις ἐργασίας, διὰ νὰ «βολεύουν» τὸν συρφερτὸν τῶν κλαδικῶν των, οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικῶς δὲν εἶναι ἐργαζόμενοι, ἀλλὰ «βολευμένοι» περιεργαζόμενοι, ὡσὰν «βδέλλες λαίμαργες» καὶ ἀπομυζοῦν τὴν ἰκμάδα τῶν σκληρότατα ἐργαζομένων καὶ ἡ πλειονότης τούτων παρασιτοζωοῦν...
6. Ὡς νὰ μὴ ἤρκουν οἱ τεράστιοι φόροι τῶν βαρύτατα φορολογουμένων ἐργαζομένων καὶ παραγόντων πλοῦτον εἰς τὴν χώραν, τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὰς κρατικὰς ἑταιρείας καὶ φορεῖς, ποὺ ἔχουν ἐκποιήσει, καθὼς καὶ οἱ 200 τόννοι χρυσάφι, ποὺ εἶχεν ἡ Ἑλλὰς ὡς παρακαταθήκην καὶ τοὺς ἐκποίησαν εἰς τὴν Ἑλβετίαν, ἐν τούτοις τὸ σχεδὸν μηδὲν χρέος, ποὺ εἶχεν ἡ Ἑλλὰς ἐδῶ καὶ 36 ἔτη, ἀνῆλθεν εἰς τοιοῦτον σημεῖον, ὥστε τὴν ἔχουν τόσον πολὺ καταχρεώσει, καὶ ἐγγίζομεν τὰ πρόθυρα τῆς χρεωκοπίας. Οἱ ἰθύνοντες καὶ ὁ συφερτὸς αὐτῶν ἔχουν κατακλέψει πολλαπλάσια ἀπὸ ὅ,τι αἱ κατοχικὲς δυνάμεις τῶν Ἰταλῶν καὶ τῶν Γερμανῶν...
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
1. Ὅπως ἐτονίσαμε καὶ εἰς τὴν μεγάλην πολιτιστικήν μας βραδιὰν τὴν 25.1.2010 εἰς τὸ Πολεμικὸν Μουσεῖον Ἀθηνῶν, ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, εἰς τὴν ὁποίαν μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἰθύνοντες, εἶναι οὐσιαστικῶς ἀπόρροια τῆς ἠθικῆς κρίσεως, τὴν ὁποίαν ἐπὶ πολλὰς δεκαετίας συστηματικῶς καλλιεργοῦν ἐντολοδόχοι τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀποσκοποῦντες εἰς τὴν ἀποχριστιανοποίησιν καὶ τὸν ἀφελληνισμὸν τῶν Ἑλλήνων. Τώρα δὲ ποὺ μᾶς ἔφθασαν εἰς τὰ πρόθυρα τῆς πτωχεύσεως καὶ ἔχουν καταρρακώσει τὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὸ κύρος τῶν Ἑλλήνων διεθνῶς, ἤρχισαν νὰ ἐπιστρατεύουν τὸν πατριωτισμὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ἐπικαλῶνται τὰς ἠθικὰς ἀξίας...
2. Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐμπιστευθῶμεν, ὅταν δὲν βλέπομε κανένα σημεῖον μεταμέλειάς των, ἀλλ᾿ἀπεναντίας βλέπομεν ὅτι συνεχίζουν νὰ εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ; ; ;
3. Ἐνῷ ὁ Καποδίστριας εἶχε τὸ σθένος νὰ ἐναντιωθῇ καὶ εἰς τὰς σκοτεινὰς δυνάμεις καὶ νὰ ἀποστείλῃ ἐγκύκλιον, ὅτι δημόσιοι λειτουργοὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ ἀνήκουν εἰς μυστικὰς ὀργανώσεις -καὶ αὐτὸ προεκάλεσεν τὴν μῆνιν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἔβαλαν ἀνεγκεφάλους Ἕλληνας νὰ τὸν δολοφονήσουν-, οἱ σπουδαιότεροι Ἕλληνες ἀνήκουν εἰς τὰς μυστικὰς ὀργανώσεις καὶ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως γίγνονται πειθήνια ὄργανα, μάλιστα δὲ καὶ πολλάκις φανατικοὶ θιασῶται τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀνθελληνικῶν καταχθονίων σχεδίων των καὶ πασχίζουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως διὰ τὴν πιστὴν ἐφαρμογήν των.
4. Τόσον ἡ πολιτειακή, ὅσον ἡ νομοθετικὴ καὶ ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, καθὼς καὶ ἡ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ τοιαύτη καὶ ἰδίως οἱ κυβερνήσαντες καὶ οἱ κυβερνῶντες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἰδιοτελεῖς φανατικοὶ ὀπαδοί των, οἱ ὑψηλόβαθμοι κρατικοὶ λειτουργοὶ καὶ οἱ εὐνοούμενοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δὲν παράγουν πλοῦτον, ἀλλὰ νοσφίζονται τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἔχοντες «πορωμένην» συνείδησιν θὰ θεωρήσουν τὸν ἑαυτόν των ἀδικούμενον μελετῶντες αὐτὰς τὰς ἀπογοητευτικὰς διαπιστώσεις καὶ θὰ μᾶς κατηγορήσουν, ὅτι εἴμεθα παράλογοι, αἰσχροί, συκοφάντες, διαστρεβλωταὶ τῆς ἀληθείας...
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ
1. Πρὸς τοῦτο οἱ ἰθύνοντες ἀποφασίζουν καὶ διατάσσουν αὐταρχικῶς καὶ ὄχι μὲ πλήρως ἐλεύθερα δημοκρατικὰ δημοψηφίσματα, οὔτε κὰν διὰ τὰ καίρια ζωτικὰ ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα.
Ψηφίζουν νόμους νὰ κλείνουν εἰς τὰς φυλακὰς μικροπαντοπώλας, λαχανοπώλας καὶ κουρεῖς, ἐὰν δὲν πληρώσουν κοινωνικὰς ἀσφαλίσεις καὶ τὸ ΦΠΑ. Ἀντιθέτως ἀπαλλάσουν ἀπὸ Φ.Π.Α. «μεγαλοκαρχαρίες», ὡς π.χ.: τραπεζίτας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ «ψιλὰ» γράμματα τῶν μακροσκελῶν ὅρων «βραχυκυκλώνουν» τοὺς καταθέτας καὶ τοὺς «καταληστεύουν», ἤ τὰς ἰδιωτικὰς κλινικάς, ὅπου καταφεύγουν οἱ δυστυχεῖς ἀσθενεῖς διὰ νὰ ἀποφύγουν τὸ σχεδὸν ἄχρηστον Ι.Κ.Α. καὶ Ε.Σ.Υ., καὶ αἱ ὁποῖαι τὴν κλίνην τὴν χρεώνουν 500 ΕΥΡΩ, ἀλλὰ σὲ ὑποχρεώνουν νὰ πληρώνῃς πολλαπλάσια, χρεώνουσαι μέχρι καὶ τὴν τελευταίαν ὀδοντογλυφίδα καὶ τὸ τελευταῖον τεμάχιον βαμβακιοῦ καὶ λοιπά ἤ τὰ λησταρχεῖα, ποὺ λέγονται καζίνο καί «καταληστεύουν» ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνοήτους, ποὺ πηγαίνουν εἰς τὰ καζίνο!!!
2. Ἀπεναντίας, ὡς πιστὰ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, οἱ ἰθύνοντες ἐπιβάλλουν λίαν δυσβαστάκτους φόρους εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ μή κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρος φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα, μὲ ἀπώτερον σκοπὸν νὰ συρρικνωθῇ καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ ἡ κοινωνικὴ των μέριμνα καὶ ἀναλάβῃ αὐτὴν τὸ ἁμαρτωλὸν κράτος. Οὕτω θὰ δύνανται μονοπωλιακῶς οἱ «ἡμέτεροι», μὲ ὑπερτιμολογήσεις, «λαδώματα» καὶ «μίζες», νὰ νοσφίζωνται καὶ νὰ κατασπαταλοῦν τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐκεῖνον, τὸ ὁποῖον προκαλεῖ ἀλγεινοτάτην ἐντύπωσιν, εἶναι οὐσιαστικῶς ἡ λίαν χλιαρὰ ἀντίδρασις τῶν περισσοτέρων θρησκευτικῶν ἡγετῶν...
3. Δὲν θέλουν νὰ ἐννοήσουν οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες, ὅτι ἡ ἐπιβολὴ ἐπιπλέον φόρων εἰς βασικὰ ἀναγκαῖα ἀγαθὰ καὶ εἰς χαμηλοὺς μισθοὺς καὶ συντάξεις εἶναι μία «πισώπλατη μαχαιριά» εἰς τὴν πλάτην τῆς καθ᾿ ὅλου οἰκονομίας. Αὐτοὶ οἱ ἀνεγκέφαλοι, ἀντὶ νὰ περιορίσουν τὴν ἀλόγιστον κατασπατάλησιν τοῦ ἱδρῶτος τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καταφεύγουν εἰς ὑπερβολικοὺς δανεισμούς, ὑποθηκεύοντες ἀκόμη καὶ μελλοντικὰ ἔσοδα διὰ κάλυψιν τῶν ἀφρόνων δαπανῶν, ποὺ κάμνουν, καὶ τοιουτοτρόπως καταχρεώνουν καὶ τὰ ἀγέννητα ἐγγόνια, δισέγγονα καὶ τρισέγγονά μας...
4. Μὲ τὰς «ταχυδακτυλουργικὰς μεθόδους», ποὺ κάμνουν αἱ στατιστικαὶ ὑπηρεσίαι τῆς χώρας μας, συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολὰς τῶν ἰθυνόντων, ἔχομεν γίνει ἀναξιοπρεπεῖς παγκοσμίως καὶ κατέστημεν τόσον ἀναξιόπιστοι, ὥστε ἀκόμη καὶ κατὰ τὰς διαφόρους συνεδριάσεις τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ ἔχῃ δικαίωμα νὰ ἐγείρῃ «βέτο» κατὰ τὰς διαφόρους ψηφοφορίας. Αὐτὸ θὰ γίνῃ «ταφόπλακα» ἐμμέσως διὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα...
5. Ἐνῷ λοιπὸν οἱ πάντες ἐθαύμαζον τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν, ὡς τὸν ἱκανότατον καὶ δεινότατον πολιτικὸν καὶ διπλωμάτην τῆς τότε ἐποχῆς καὶ τὸν ὑπελόγιζον, οἱ σημερινοὶ ἰθύνοντες κατέστησαν, λόγῳ τῆς ἀχαρακτηρίστου διαγωγῆς των, ἄκρως ἀνυπόληπτοι, ἀναξιόπιστοι καὶ μὴ ὑπολογίσιμοι...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
1. Ἐὰν εἶχον ὅλοι αὐτοὶ καὶ ἐν γένει ὅλοι ἡμεῖς, ποὺ διατεινόμεθα, ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ τὸν ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν τοῦ Σωκράτους τό: «γνῶθι σαὐτόν» καὶ ἐφηρμόζαμε τὸ τοῦ Θεανθρώπου: «τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι» (Μαρ. 8,27) καὶ ἐπετρέπαμεν εἰς τοὺς ἀντικειμενικοὺς παρατηρητὰς νὰ ἐκφρασθοῦν τελείως ἐλευθέρως καὶ νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν τὴν «ξύλινην» πολιτικάντικην καὶ διπλωματικὴν γλῶσσαν, δηλαδὴ χωρὶς νὰ ἔχουν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν ἔκφρασιν τῆς γνώμης των, τὸ τί θὰ ἀκούαμε δὲν λέγεται...
2. Εἴμεθα λίαν δυστυχεῖς, διότι ἀδήριτος ἀνάγκη μᾶς ἐπιβάλλει νὰ ἐφαρμόζωμεν τό: «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ ἀλήθεια». Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία ἀπὸ τὰς πολλὰς ἰδιότητας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ὡς γνωστόν, ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μόνον ἀγάπη, φῶς, ζωή, ὁδός, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀπόκρυψις τῆς ἀληθείας (ὅλης ἤ ἐπὶ μέρους) καὶ ἡ διαστρέβλωσις αὐτῆς εἶναι ἐμμέσως μία θεοκτονία καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ γινώμεθα θεοκτόνοι.
3. Ἔχοντες ὡς καθρέπτην, ἀκριβῆ ζυγὸν καὶ τέλειον μέτρον τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν ὁποίαν ἐβίωσεν ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, τὸ συμπέρασμα θὰ εἶναι ὅτι «ἐκαθρεπτίσθησαν, ἐζυγίσθησαν καὶ ἐμετρήθησαν καὶ εὑρέθησαν ἐλλειπεῖς μέχρι καὶ ἐλλειπέστατοι»...
4. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἠγωνίζετο διὰ τὴν δικαίαν κατανομὴν τῶν βαρῶν καὶ ἰδίως τῶν παροχῶν καὶ ὄχι μονοπλεύρως. Ἐδίδασκε διὰ τοῦ παραδείγματός του μὲ νὰ μὴ λάβῃ οὔτε ἕνα ὀβολὸν ἀπὸ τὸ δημόσιον ταμεῖον καὶ νὰ ζῇ λιτῶς μὲ τὰς ἐλαχίστας ἀποταμιεύσεις του. Τὰ περισσότερα ἔσοδά του ἀνέκαθεν τὰ διέθετεν διὰ ἀνακούφισιν τῶν δυστυχούντων καὶ τῆς ὑποδούλου πατρίδος του, τουτέστιν γενικῶς διὰ τὸ κοινὸν καλὸν πρὸς δόξαν Θεοῦ.
Ἀντιθέτως ἀπὸ τοὺς μετέπειτα ἰθύνοντας τῆς πολιτειακῆς, πολιτικῆς-νομοθετικῆς-ἐκτελεστικῆς ἡγεσίας, καθὼς καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας, οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἔχουν ὡς δόγμα των: «τὰ ἐμὰ ἐμὰ καὶ τὰ ἐσὰ ἐμά» καὶ «ὅλαι αἱ θυσίαι εἶναι διὰ τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι δι΄ ἡμᾶς» καὶ ἁπλοϊκοὶ τίμιοι Ἕλληνες καλοῦνται νὰ πληρώσουν τὰ κλοπιμαῖα!!! Δηλαδὴ κατὰ τὴν λαϊκὴν ρῆσιν: «καὶ κερατωμένος καὶ δαρμένος»...
5. Ἀνάγκη ὅθεν, νὰ ἀφυπνισθῇ ἐπὶ τέλους ὁ κυρίαρχος λαὸς καὶ νὰ ἀπαιτήσῃ ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντας νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουν τὸ δικαίωμα, ὅτι δι᾿ ὅλα τὰ σπουδαῖα ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα μόνον ὁ κυρίαρχος λαὸς δύναται νὰ ἀποφασίζῃ διὰ πραγματικὰ ἐλευθέρων δημοψηφισμάτων καὶ ὄχι οἱ ἰθύνοντες τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς καὶ ἐκτελεστικῆς καὶ τῆς ἀνίκανης πνευματικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἡγεσίας.
6. Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ μὴ «ναρκώνεται» (ἀφιονίζεται) ὁ δύσμοιρος λαὸς μὲ προαποφασισμένας δημοσκοπήσεις (τὰ λεγόμενα «gallop») ἤ πλύσιν ἐγκεφάλου, ποὺ κάνουν συστηματικῶς οἱ πουλημένοι κονδυλοφόροι καὶ οἱ χρῆσται μικροφώνων Μ.Μ.Ε., ἀλλὰ νὰ διεκδικήσῃ τὰ δικαιώματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου