Ἐπιστολὴ ὁμάδος νομικῶν γιὰ τὴν λαθρομετανάστευσι

Π ρ ὸ ς

Τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Κο Κάρολο Παπούλια
Τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδος Κο Γιῶργο Ἀνδρ. Παπανδρέου
Τὸν Πρόεδρο Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων Κο Φίλιππο Πετσάλνικο
Τὸν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κο Ἱερώνυμο
Τὸν Πρόεδρο τῆς «ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» Κο Ἀντώνη Σαμαρᾶ
Τὴν Γ.Γ. τοῦ Π.Γ. τοῦ Κ.Κ.Ε. Κα Ἀλέκα Παπαρήγα
Τὸν Πρόεδρο τοῦ «ΛΑΟΣ» Κο Γιῶργο Καρατζαφέρη
Τὸν Πρόεδρο τοῦ «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ τῆς ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» Κο Ἀλέξη Τσίπρα
Τὸν Πρόεδρο τῆς «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» Κο Φώτη Κουβέλη
Τὸν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου Κο Γεώργιο Καλαμίδα
Τὸν Πρόεδρο τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας Κο Παναγιώτη Πικραμένο
Τὸν Ἀρχηγὸ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, Πτέραρχο Κο Ἰωάννη Γιάγκο
Τὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ἑλλην. Ἀστυνομίας, Ἀντιστράτηγο Κο Ἐλευθέριο Οἰκονόμου
Τὸν Περιφερειάρχη τῆς Ἀττικῆς Κο Γιάννη Σγουρὸ
Τὸν Δήμαρχο τῶν Ἀθηνῶν Κο Γιῶργο Καμίνη

Ἀξιότιμε Κε Πρόεδρε,
Ἀξιότιμε Κε Πρωθυπουργέ,
Ἀξιότιμε Κε Πρόεδρε τῆς Βουλῆς,
Σεβασμιώτατε,
Ἀξιότιμη Κυρία καὶ Ἀξιότιμοι Κύριοι:

Γνωρίζοντας ὅτι ὁ χρόνος ὅλων Σας εἶναι πολύτιμος θὰ προσπαθήσουμε νὰ εἴμαστε ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ σύντομοι καὶ σαφεῖς γιὰ ἕνα ζήτημα, τὸ ὁποῖο θεωροῦμε σημαντικὸ γιὰ τὴν Πατρίδα μας, γι' αὐτὸ καὶ τὸ θέτουμε ὑπ' ὄψιν Σας, ὡς τοὺς ἁρμοδίους θεσμικοὺς παράγοντες τῆς προστασίας καὶ τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Χώρας μας καὶ τοῦ Ἔθνους μας.
Γνωρίζετε ὅτι κατὰ τὴν τελευταία 15ετία, μὲ ἀποκλειστικὴ εὐθύνη τῶν παγκοσμίων ὑπερδυνάμεων καὶ τῶν ὑποκρυπτόμενων σ’ αὐτὲς ἐξουσιαστικῶν συμφερόντων, συνέβησαν εἰς βάρος ὡρισμένων κρατῶν τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς (ὅπως λ.χ. τὸ Ἰράκ, τὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Πακιστάν, ἡ Νιγηρία κ.λπ.), παρεμβάσεις πολεμικῆς ἢ οἰκονομικῆς μορφῆς, μὲ καταστροφικὲς συνέπειες γιὰ τοὺς λαούς των, μεγάλο μέρος τῶν ὁποίων μετεβλήθησαν σὲ ἀνέστιους πρόσφυγες, ποὺ προσπαθοῦν ἀγωνιωδῶς καὶ μὲ κάθε τρόπο νὰ εἰσχωρήσουν στὶς χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.
Ἡ Ἑλλάς, λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς της θέσεως (ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ τυχαίνει -«κακῇ τῇ μοίρᾳ»- νὰ ἔχη ὡς γείτονα τὴν ἄσπονδη «φίλη» της Τουρκία, ἀπὸ τὴν ὁποία διέρχονται μεθοδευμένα καὶ λίαν ἐπωφελῶς γι’ αὐτὴν τὰ «καραβάνια» τῶν ἐν λόγῳ δυστυχῶν προσφύγων…), ἔγινε ἀποδέκτης μεγάλων ὁμάδων λαθρομεταναστῶν (μὲ προέλευσι τὶς ἀνωτέρω ἀλλὰ καὶ ἄλλες χῶρες), ἐντελῶς δυσαναλόγων ὡς πρὸς τὴν ἔκτασί της, τὸ πληθυσμιακὸ δυναμικό της ἀλλὰ καὶ τὶς οἰκονομικὲς δυνατότητές της, πρὸς ἀντιμετώπισιν αὐτοῦ του πρωτόγνωρου φαινομένου.
Γνωρίζετε ἐπίσης ὅτι, οἱ συνθῆκες διαβιώσεως τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι δραματικές, ἐφ’ ὅσον ὅλοι τους συνωστίζονται ὁπουδήποτε, σὲ μεγάλους ἀριθμοὺς καὶ σὲ ἀκατάλληλους χώρους, χωρὶς στοιχειώδεις συνθῆκες κατοικήσεως, διατροφῆς, ὑγιεινῆς, ἐνδύσεως, καθαριότητος, θερμάνσεως, περιθάλψεως κ.λπ. ἐνῷ τὰ Νοσοκομεῖα τῆς Χώρας μας, μὲ τὸ ἤδη μειωμένο προσωπικό τους (σχεδὸν σὲ ὅλα εἶναι ἀκάλυπτο τὸ ἥμισυ τῶν ὀργανικῶν θέσεων τοῦ προσωπικοῦ τους), «ἀγκομαχοῦν» ἀπὸ τὸ δυσβάστακτο βάρος νοσηλείας καὶ θεραπείας τῶν χιλιάδων -ποικίλως νοσούντων- ἐξ αὐτῶν.
Καὶ βεβαίως, οἱ Ἑλληνίδες καὶ οἱ Ἕλληνες, ὄντες φιλόξενοι ἀπὸ τὶς ἐποχὲς τῶν ἀρχαίων προγόνων μας καὶ τοῦ «Ξενίου Διός», ἀντιμετωπίσαμε ἐξ ἀρχῆς μὲ κατανόησι καὶ στοργὴ τοὺς δυστυχεῖς αὐτοὺς ἀνθρώπους, εἶναι δὲ χιλιάδες τὰ περιστατικὰ ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν ἔμφυτη διάθεσι προσφορᾶς, φιλοξενίας καὶ πολιτισμοῦ, ποὺ ὁ Λαός μας διαθέτει καὶ ἐπέδειξε στὶς ἐν λόγῳ περιπτώσεις.
Ὡστόσο, καλῶς γνωρίζετε ὅτι, μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν, τὸ «φαινόμενο» αὐτό, ἔχει διογκωθῆ σὲ μεγέθη καὶ ἀριθμοὺς πρωτοφανεῖς καὶ ἀβάστακτους γιὰ τὴν Χώρα μας, μὲ συνέπεια -ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας/σας- οἱ λαθρομετανάστες στὴν Ἑλλάδα νὰ συναριθμοῦνται πλέον σὲ ἑκατομμύρια.
Ὅμως, ἂν τὰ προβλήματα τῶν (λαθρο)μεταναστῶν εἶναι τὰ περιγραφόμενα ἢ καὶ ἄλλα ποὺ δὲν εἴμαστε σὲ θέσι νὰ ἐκθέσουμε μὲ τὶς πραγματικὲς διαστάσεις καὶ λεπτομέρειες, θεωροῦμε ὅτι ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ ἀσχοληθοῦμε σοβαρῶς (καὶ πρῶτοι, βεβαίως, Ὑμεῖς ὡς ἁρμόδιοι πολιτειακοὶ παράγοντες τῆς Ἑλλάδος) μὲ τὶς καταστροφικὲς συνέπειες τῆς παρουσίας τῶν ἑκατομμυρίων ἀλλοδαπῶν στὴν Χώρα μας καὶ «ΤΙ» συνιστᾷ καὶ συνεπάγεται βραχυπροθέσμως ἀλλὰ καὶ μακροπροθέσμως ἡ «ἐτσιθελικὴ» ἐγκατάστασίς τους στὴν Πατρίδα μας.

Τὸ σχῆμα προσεγγίσεως στὸ ὅλο ζήτημα εἶναι ἁπλὸ καὶ ἔχει ὡς ἑξῆς :

Μᾶς (Σᾶς) ἐνδιαφέρει ἡ συνέχεια τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἑλλάδος ὡς χώρας μὲ γηγενῆ πληθυσμὸ ὁ ὁποῖος διαθέτει ἐθνικὴ μνήμη καὶ γνῶσι τῆς ὑπερτρισχιλιετοῦς ἱστορίας της καὶ τῆς πολιτισμικῆς κληρονομιᾶς μας;;;
Δηλαδή, ἐθνικὴ ἱστορία καὶ πολιτισμικὴ κληρονομιὰ ὡς βασικοὺς πυλῶνες ὑπάρξεως τοῦ ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, τὸ ὁποῖο (τοὐλάχιστον μέχρι καὶ τὴν προηγουμένη γενιά μας), ἔμαθε νὰ τὶς ἐγκολπώνεται, νὰ ὑπερηφανεύεται γι’ αὐτές, νὰ οἰστρηλατῆται καὶ νὰ ἐμψυχώνεται στὶς δύσκολες στιγμές του, ἀλλὰ καὶ νὰ τὶς ἀναπαράγη γονιδιακῶς, πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς.
Μᾶς (Σᾶς) ἐνδιαφέρει ἡ ὑπεράσπισις καὶ ἡ διατήρησις τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς Χώρας μας, ἡ προάσπισις τῶν κυριαρχικῶν της δικαιωμάτων, ἡ προστασία τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν της, ἡ ἐθνική μας συνοχὴ καὶ ἡ ὁμοψυχία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ἀπέναντι σὲ προφανεῖς ἐχθροὺς καὶ ὑποβολιμαίους «συμμάχους» καὶ «φίλους»;;;
Μᾶς (Σᾶς) ἐνδιαφέρει ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ προβλήματος τῆς (ὑποδαυλιζομένης ἀπὸ τὴν ἔλλειψι κάθε προγραμματισμοῦ καὶ ἐντεινομένης ἀπὸ τὴν ἀπουσία κάθε στοιχειώδους ἐνισχυτικοῦ μέτρου), ὑπογεννητικότητος καὶ τῆς ἀστυφιλίας, ποὺ ἔχει ἐρημώσει τὰ νησιά μας καὶ τὰ ὀρεινὰ χωριά μας;;;
Μᾶς (Σᾶς) ἐνοχλεῖ τὸ πρόβλημα τῆς τραγικῆς ἡμιμαθείας τῶν μαθητῶν μας καὶ ἡ ἐν γένει μαθησιακὴ ἀπαξίωσις τῆς παρεχομένης Παιδείας, τὴν ὁποία κάποιοι/κάποιες, ἐγκληματικὰ ἡμιμαθεῖς δὲν τὴν ἐπιθυμοῦν -πλέον- «Ἐθνική»;;;
Μᾶς (Σᾶς) ἀφήνει ξάγρυπνους τὸ πρόβλημα τῆς ἐξουθενωτικῆς ἀνεργίας τῶν νέων μας, ποὺ τοὺς μαραζώνει καὶ τοὺς ἀποδιώχνει ἀπὸ τὸν τόπο μας, ἀλλὰ καὶ τὸ πρόβλημα τῆς οἰκονομικῆς ἀπαξιώσεως τῶν συνταξιούχων μας;;;
Μᾶς (Σᾶς) ἀνησυχεῖ τὸ πρόβλημα τῆς διαλυτικῆς «χουλιγκανοποιήσεως» τῶν ἀρρένων καὶ τῆς ἐκμαυλιστικῆς «ὀδαλισκοποιήσεως» τῶν θηλέων μας, ἀπὸ μιὰ ἄκριτη, ἀνέλεγκτη καὶ ἐγκληματικὴ στὶς πρακτικές της, τηλεοπτικὴ βιομηχανία ὑποκουλτούρας, θρασύτητος καὶ ἀναισχυντίας;;;
Μᾶς (Σᾶς) ἐξεγείρει ἡ ἀσύδοτη ἐξάπλωσις τῆς μάστιγος τῶν ναρκωτικῶν, ἡ ἐξουθένωσις τῆς ἐργαζομένης γυναίκας-μητέρας, ἡ κοινωνικὴ κατάθλιψις καὶ ἡ διαμαρτυρία/ἀποχὴ ἀπὸ τὰ κοινὰ τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ὅπως τὴν «εἰσπράξαμε» ὅλοι στὶς πρόσφατες ἐκλογές;;;
Ἀλλὰ τὰ φαινόμενα αὐτὰ ἦσαν ἀναμενόμενα ἐφ’ ὅσον τὰ συνεπάγονταν ἀπολύτως ἡ χρόνια καὶ συστηματικὴ ἀπαξίωσις τῶν πατριωτικῶν ἰδανικῶν, ἡ περιφρόνησις τῶν ἐθνικῶν συμβόλων καὶ ἡ ἀποσιώπησις τῆς ἱστορικῆς μας παραδόσεως, μὲ τὰ ὁποῖα -ὅμως- ὡς ἐφόδια, τὸ μικρὸ ἀλλὰ πρωτοπόρο σὲ διδακτικὰ ἐπιτεύγματα καὶ ἡρωϊκὰ κατορθώματα Ἔθνος μας, πορεύθηκε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, ἀντιμετωπίζοντας θαρραλέα -κάθε εἴδους καὶ ἐποχῆς- «Λαιστρυγόνες» καὶ «Κύκλωπες».
Οἱ Ἕλληνες πολῖτες θέλουν νὰ βλέπουν ξεκάθαρα τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν ἀγωνία τῶν ταγῶν τους γιὰ ὅλα αὐτά. Οἱ προθέσεις καὶ οἱ ἐνέργειές τους δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἔχουν ὡς προτεραιότητα τὴν προστασία καὶ τὴν ὑπεράσπισι τῆς Πατρίδος, τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ Λαοῦ μας, διότι γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῶν κατέχουν τὰ ὑψηλὰ ἀξιώματά τους.
Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἀσφαλῶς δὲν ἐπιθυμοῦν τὴν ἀλλοίωσι τῆς ὁμοιογενείας τοῦ ἔθνους των, τὴν ὁποία -ὅμως- τὴν συνεπάγεται ἡ ἀθρόα χορήγησις τῆς Ἑλληνικῆς ἰθαγενείας σὲ χιλιάδες ἀλλογενεῖς καὶ ἀλλοδόξους (λαθρο)μετανάστες, ποὺ ἀνέλεγκτα πλέον ἐγκαθίστανται στὶς γειτονιὲς τῆς Ἀθήνας καὶ ἄλλων πόλεων τῆς Χώρας μας, δημιουργῶντας «ζέουσες» ἑστίες αἱματηρῆς ἐγκληματικότητος, ρυπάνσεως, ὑποβαθμίσεως καὶ ἀλλοτριώσεως.
Οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἀνησυχοῦν, ἀγανακτοῦν καὶ ἐξαγριώνονται ὁλοένα καὶ περισσότερο, διότι οὐδεὶς τοὺς ἐρώτησε ἐὰν ἐπιθυμοῦν ἡ -ἐπὶ αἰῶνες ὁμοιογενής, ὁμόδοξη καὶ ὁμόγλωσση- κοινωνία τους, νὰ μεταβληθῆ σὲ «πολυ-πολιτισμικὴ» («συνονθυλευματικὴ» θὰ ἦταν ὀρθώτερος ὅρος) καὶ νὰ ὑποστῆ τὸν ἐξαναγκαστικὸ …«ἐμπλουτισμὸ» τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἐθίμων τους μὲ τοὺς ὁλότελα ξένους σ’ αὐτοὺς (ἀλλοδόξους καὶ ἀλλογλώσσους) «πολιτισμοὺς» τῆς «μπούρκας», τῶν χαρεμιῶν, τῆς κελεμπίας, τῆς περιτομῆς, τῆς κλειτοριδεκτομῆς ἀλλὰ καὶ τῆς (ἐπερχομένης) ἐπιλύσεως τῶν θρησκειολογικῶν διενέξεων τῶν ἰσλαμιστῶν, μὲ βίαιες συγκρούσεις μεταξύ τους, μὲ ἀνατινάξεις τεμενῶν καὶ τζαμιῶν, ὅπως συμβαίνει -καλῶς τὸ γνωρίζετε- ὄχι μόνον στὶς χῶρες τους, ἀλλὰ καὶ ὅπου στὴν Εὐρώπη ἐγκατεστάθησαν τέτοιας προελεύσεως καὶ νοοτροπίας πληθυσμοί.
Γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους, οἱ Ἕλληνες πολῖτες (κατ’ ἐξοχὴν ἀνεξίθρησκοι ὡς λαός), ἀσφαλῶς καὶ προβληματίζονται περὶ τὴν ἐκφραζομένη κυβερνητικὴ πρόθεσι γιὰ δημιουργία «Τζαμιῶν» στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, διότι αὐτὸ θὰ συντελέση ἀμέσως στὴν δημιουργία μουσουλμανικῶν γειτονιῶν-«γκέττο», ὅπου (ποιός δὲν τὸ «βλέπει»;;;), εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία δὲν θὰ μπορεῖ κἂν νὰ τηρῆ τὴν τάξι, διότι -προφανέστατο- θὰ παρεμβαίνουν ἀμέσως, ἀσκῶντας ἐκβιαστικὲς πιέσεις τὰ ἀκραίων ἀντιλήψεων Ἰσλαμικὰ κράτη καὶ ἰδίως ἡ Τουρκία, ποὺ καραδοκεῖ προκειμένου νὰ βρῆ ἀφορμὲς γιὰ νὰ «ἀνακατεύεται» στὰ ἐσωτερικά μας καὶ εἶναι πασίδηλο ὅτι -ἤδη- ὑποκινεῖ μεγάλο μέρος ἐκ τῶν ἰσλαμιστῶν λαθρομεταναστῶν.
Οἱ Ἕλληνες πολῖτες (καὶ ὄχι κάποιοι δῆθεν μεμονωμένοι καὶ ἀκραίων ἀντιλήψεων, ὅπως ἰσχυρίζονται ὅσοι ὑποκριτικῶς «κρύβουν τὸ πρόβλημα κάτω ἀπὸ τὸ χαλί»…), εἶναι ἐξαγριωμένοι καὶ ἤδη ἄρχισαν νὰ ἀντιδροῦν βιαίως, βλέποντας νὰ καταλαμβάνωνται (μὲ ἀναίδεια καὶ μεθοδεύσεις ποὺ ἀποκαλύπτουν προσχεδιασμένες συνεννοήσεις καὶ ὠργανωμένη τακτική…), τὰ κτιριακὰ «κοσμήματα» τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν, δηλαδὴ οἱ κλασσικοὶ χῶροι τοῦ Ἐθνικοῦ-Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου μας, τῆς Ἀκαδημίας μας καὶ τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης μας, γιὰ τὰ «προσκυνήματα» καὶ τὰ Ἀφρικανικὰ παζάρια προϊόντων «μαϊμοῦ» καὶ ἐμπορίας ναρκωτικῶν τῶν χιλιάδων ἀποθρασυμένων -ἀπὸ τὴν ὀλιγωρία τῶν ὑπευθύνων- ἰσλαμιστῶν λαθρομεταναστῶν.
Οἱ Ἕλληνες πολῖτες θέλουν νὰ κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα καὶ ἄφοβα στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες τῆς πρωτευούσης των, χωρὶς τὸν κίνδυνο νὰ μαχαιρωθοῦν, νὰ ληστευθοῦν ἢ νὰ προπηλακιστοῦν, ἀκόμη καὶ λίγα μέτρα ἀπὸ τὴν πλατεῖα Ὁμονοίας, ὅπως συμβαίνει καθημερινῶς εἰς βάρος δεκάδων ἀτυχῶν συμπολιτῶν μας.
Ἀρκετὰ πλέον μὲ τὸ ὑποκριτικὸ πρόσχημα τῆς «προστασίας τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» τῶν λαθρομεταναστῶν, ποὺ ἡ ἄκριτη καὶ ἀστόχαστη ὑπερβολὴ στὴν πρόταξί τους, ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα στὴν ὁλικὴ καταστρατήγησι τῶν ἀντιστοίχων δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, τὰ ὁποῖα -ὅμως- Ὑμεῖς ἔχετε ταχθῆ καὶ ὁρκισθῆ νὰ ὑπηρετῆτε καὶ νὰ ὑπερασπίζεστε κατὰ τὸ Σύνταγμα, προφανῶς κατὰ προτεραιότητα ἔναντι παντὸς ἄλλου.
Ἑπομένως, ἔχετε «δαμόκλεια» καὶ ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ βρῆτε τοὺς νομικοὺς καὶ πρακτικοὺς τρόπους προκειμένου, ἀφ’ ἑνὸς νὰ παύση ἡ ἀνέλεγκτη καὶ ἀσύδοτη εἴσοδος κάθε εἴδους λαθραίου μετανάστου πρὸς τὴν Χώρα μας καὶ ἀφ’ ἑτέρου νὰ ἀρχίση -σοβαρὰ πλέον- ἡ ἄμεση ἀπέλασις καὶ ἐπαναπροώθησίς τους στὶς χῶρες προελεύσεώς τους, μέτρο τὸ ὁποῖο ἀπὸ ἐτῶν ἐφαρμόζουν οἱ Η.Π.Α, προσφάτως δὲ ἀντελήφθησαν τὴν ἀναγκαιότητά του, τόσο ἡ Γαλλία ὅσο καὶ ἡ Ἰταλία.
Ἡ ἱστορία θὰ καταγράψη τὴν εὐθύνη ὁποιουδήποτε ὀλιγωρήση στὴν προστασία τῆς Πατρίδος καὶ κριθῆ ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ἐπερχομένη διάλυσι τῆς ἐθνικῆς, κοινωνικῆς καὶ πολιτισμικῆς συνοχῆς μας ὡς ἔθνους, ἀγαθῶν καὶ δικαιωμάτων τὰ ὁποῖα εἶναι διαχρονικῆς ἀξίας καὶ προηγοῦνται ἀξιολογικῶς ἐκείνων ὁποιουδήποτε λαθραίου «φιλοξενουμένου», πολὺ περισσότερο ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, ὅπου ὁ Ἑλληνικὸς λαός, πέρα ἀπὸ τὴν τραγικὴ οἰκονομικὴ δυσανεξία ποὺ ὑφίσταται ὑπὸ τὸ καθεστὼς τοῦ Δ.Ν.Τ., ἐξαναγκάζεται σατανικῶς νὰ «αἵρη τὶς ἁμαρτίες» καὶ τὰ προβλήματα ἄλλων.
Ὅλες καὶ ὅλοι εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε κάθε ἐθνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀντιξοότητα, ἀλλὰ δὲν ἀπεμπολοῦμε τὸ συνταγματικό μας δικαίωμα γιὰ μιὰ Ἑλλάδα ποὺ θ’ ἀνήκη καὶ στὸ μέλλον στοὺς Ἕλληνες, ἐφ’ ὅσον αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀντίληψις ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴν γνώμη τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀλλά -ἐπὶ πλέον- προβλέπεται καὶ ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Χώρας.

Μὲ πατριωτικοὺς χαιρετισμοὺς
Ἀθῆναι, 17 Νοεμβρίου 2010

Ἡ ἰδιαιτέρα σημασία τῶν λέξεων «Νίκη», «Ἐλευθερία» καὶ «'Αρετή», καὶ ἡ ἐπίδρασίς τους στὴν διαχρονικὴ διαμόρφωσι τοῦ χαρακτῆρος τῶν Λακώνων

τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου
Καθηγητοῦ – Φιλολόγου,
Ἱστορικοῦ - Συγγραφέως

Μᾶς δίδεται σήμερα ἡ δυνατότης νὰ μιλήσουμε γιὰ ἕνα θέμα σχεδὸν ἀπηγορευμένο τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν Ἑλλάδα. Τὴν ἐννοιολογικὴ σχέσι τριῶν λέξεων σπουδαίων, οἱ ὁποῖες ἔχουν σήμερα πλήρως παραποιηθῆ καὶ διαστρεβλωθῆ.

Εἶναι οἱ λέξεις «Ἐλευθερία», «Ἀρετή» καὶ «Νίκη» καὶ ἡ διαχρονικὴ παρουσία τους στὴν ἱστορικὴ πορεία τοῦ Λακωνικοῦ γίγνεσθαι.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι διδάξαντες τὴν Ελευθερία παγκοσμίως. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐφρόντισαν νὰ καλλιεργήσουν τὸ ἦθος καὶ τὴν ἀρετὴ τῶν πολιτῶν τους.
Οἱ λέξεις αὐτὲς ἔχουν ἰδιαιτέρα σημασία, διότι μᾶς δείχνουν τὴν σχέσι καὶ τὴν ταύτισι θεωρίας καὶ πράξεως, τὴν ταύτισι τῆς γλωσσικῆς σημασίας καὶ τῆς ἐφαρμογῆς της στὴν διαχρονικὴ ἱστορικὴ πορεία τῶν Λακώνων καὶ τῶν ἀπογόνων τους Μανιατῶν...
Ἡ λέξις «ἐλευθερία» εἶναι μέρος τῶν βασικῶν συστατικῶν τοῦ DNA τῶν Λακώνων καὶ κατ’ ἐπέκτασιν καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ἐπειδὴ σήμερα ὅλοι ὁμιλοῦν γιὰ εἰρήνη, ἔχουμε νὰ τονίσουμε ὅτι ἡ Εἰρήνη εἶναι μία ἰδεατὴ κατάστασις, ἡ ὁποία γιὰ νὰ ὑπάρξη, θέλει νὰ προϋπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Οἱ Ἕλληνες τὸ ἐγνώριζαν. Ἐγνώριζαν ὅτι «Εἰρήνη εἶναι ἀκήρυχτος πόλεμος»... καθὼς καὶ ὅτι «ἂν θέλης εἰρήνη, νὰ προετοιμάζεσαι γιὰ πόλεμο». Ἡ εἰρήνη λοιπὸν εἶναι μία κατάστασις, ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται ἀπὸ κάποιον ἰσχυρὸ ἀκριβῶς λόγῳ τῆς δυνάμεώς του. Εἶναι γνωστὴ ἡ «Pax Minoica», τὴν ἀρχαία ἐποχή, ἡ «Pax Romana» τὴν Ρωμαϊκὴ περίοδο, καὶ σήμερα ἡ περίφημη «Pax Americana». Ὅμως ἡ καταξίωσις ἔρχεται μέσα ἀπὸ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν Ἐλευθερία.
«Ἂν ἡ εἰρήνη εἶναι τὸ πᾶν, τότε γιατὶ πολεμᾶμε γιὰ ἐλευθερία;», λένε οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΗΓΩΝΙΖΟΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ἂν εἴχαμε ἐλευθερία, εἴχαμε καὶ εἰρήνη.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος τῆς Ἑλλάδος εἶναι «Ὕμνος πρὸς τὴν Ἐλευθερία» καὶ ὄχι «Ὕμνος πρὸς τὴν Εἰρήνη».
Τὸ σύνθημα τοῦ Ρήγα τὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας ἦταν «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ»... Μόνο γιὰ τοὺς Μανιᾶτες τὸ σύνθημα ἦταν «ΝΙΚΗ ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ», καὶ τοῦτο διότι ἡ Ἐλευθερία γιὰ τοὺς Μανιᾶτες ἦταν δεδομένη. Δὲν ὑποτάχθηκαν ποτὲ καὶ τοῦτο δὲν εἶναι ἄμοιρο τῶν σπουδαίων χαρακτηριστικῶν τῶν λέξεων ποὺ ἐξετάζουμε σήμερα.
Ἡ λέξις «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», λένε τὰ λεξικά, σημαίνει τὴν ἀνεξαρτησία ἀπὸ κάθε βία ἢ ἐπίδρασι καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὴν ἐθνικὴ ἢ πολιτικὴ ἀνεξαρτησία, τὴν αὐτοτέλεια: Σήμερα ἔχουν δώσει στὴν λέξι ἰδιαίτερες σημασίες ποὺ δὲν ἀντιπροσωπεύουν τὴν οὐσιαστικὴ σημασία της. Γιὰ παράδειγμα, τὰ λεξικὰ ἀναφέρουν ὅτι «ἐλευθερία» σημαίνει τὸ σύνολο τῶν δικαιωμάτων τοῦ πολίτου συμφώνως μὲ τὰ συνταγματικὰ θέσμια, τὴν ἄνεσι καὶ εὐκινησία ἀλλὰ καὶ τὴν ἔλλειψι ἠθικοῦ περιορισμοῦ.
Ὅμως, ἡ λέξις «ἐλευθερία» προέρχεται ἀπὸ τὸν μέλλοντα «ἐλεύσομαι» τοῦ ρήματος «ἔρχομαι». Τὸ Γουδιανὸν Ἐτυμολογικὸν Λεξικὸν μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «ἐλευθερία· ἀπὸ τοῦ ἐὰν ἐλεύσεσθαι οὗπερ ἂν ἐθέλη τις, ὃ ἐστιν ἔρχεσθαι ὅπου βούλεται».
Ὑπάρχει ὅμως μία διαφορά. Ὁ μέλλων «ἐλεύσομαι» τοῦ ρήματος «ἔρχομαι» σημαίνει «θὰ ἔλθω». Ἑπομένως «ἐλευθερία» εἶναι αὐτὴ ποὺ «θὰ ἔλθη». Καὶ «θὰ ἔλθη», μόνον ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἀγωνισθῆ γιὰ νὰ τὴν κατακτήση. Ὁ ἐκ τῶν ἐθνικῶν ποιητῶν Ἀνδρέας Κάλβος ὅμως εἶχε γράψει: «Θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία». Καὶ πράγματι. Γιὰ νὰ ἔχης Ἐλευθερία, πρέπει νὰ ἔχης Ἀρετή! Ὁ Πλούταρχος μᾶς ἀναφέρει ὅτι «Λάκων ἐρωτηθεὶς τί ἐπίσταται, εἶπεν "ἐλεύθερος εἶναι"». (Πλουτάρχου «Λακωνικὰ Ἀποφθέγματα, 37») [Ἕνας Λάκων, ποὺ ρωτήθηκε τί ξέρει νὰ κάνη ἀπήντησε: «Νὰ εἶμαι ἐλεύθερος»]
Τὴν ἀξία τῆς Ἐλευθερίας λοιπόν, γιὰ τοὺς Λάκωνες, τὴν δείχνουν οἱ ἀγῶνες τους τὴν ἀρχαία περίοδο. Γιὰ τοὺς ἀπογόνους τους Μανιᾶτες τὸ εἴπαμε. Ἡ Ἐλευθερία ἦταν δεδομένη. Ὅμως εἶναι καλὸ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο νὰ ἀναφέρουμε καὶ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Ἡρόδοτο, γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὴν σημασία τῆς λέξεως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στὸ Λακωνικὸ γίγνεσθαι.
«Ὅταν, στὴν πρώτη ἐκστρατεία τῶν Περσῶν, ὁ Δαρεῖος ἔστειλε κήρυκες στὴν Σπάρτη, ὅπως ἔκανε καὶ σὲ ὅλες τὶς πόλεις τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ζητήσουν γῆν καὶ ὕδωρ, οἱ Λακεδαιμόνιοι τοὺς πέταξαν σὲ ἕνα πηγάδι καὶ τοὺς καλοῦσαν νὰ πάρουν ἀπὸ κεῖ «γῆν καὶ ὕδωρ» καὶ νὰ τὰ πᾶνε στὸν βασιλιᾶ τους.
Στοὺς Λακεδαιμονίους, λοιπόν, ξέσπασε ὁ θυμὸς τοῦ Ταλθυβίου, τοῦ κήρυκος τοῦ Ἀγαμέμνονος. Διότι στὴν Σπάρτη ὑπάρχει ναὸς τοῦ Ταλθυβίου, ζοῦν καὶ οἱ ἀπόγονοί του, οἱ ὀνομαζόμενοι Ταλθυβιάδες, ποὺ τοὺς ἔχουν δοθῆ ὡς τιμητικὸ προνόμιο ὅλες οἱ ἀποστολὲς κηρύκων ποὺ στέλνει ἡ Σπάρτη. Ἐξ αἰτίας ὅμως αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, οἱ Σπαρτιᾶτες ἔκαναν θυσίες ἀλλὰ ἀδίκως περίμεναν αἴσια προμηνύματα. Κι αὐτὸ κράτησε πολὺ καιρὸ στὴν πόλι τους. Καὶ καθὼς οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀγανακτοῦσαν καὶ τὸ θεωροῦσαν μεγάλη συμφορά, συγκαλοῦσαν πολλὲς φορὲς συνέλευσι τῶν πολιτῶν τους κι ὁ κήρυκας ἐφώναζε: Ποιός Σπαρτιάτης δέχεται μὲ τὴν θέλησί του νὰ δώση τὴν ζωή του γιὰ τὴν Σπάρτη; Τότε λοιπὸν παρουσιάσθηκαν ὁ Σπερθίας, ὁ γιὸς τοῦ Ἀνηρίστου, κι ὁ Βούλις, ὁ γιὸς τοῦ Νικολάου, Σπαρτιᾶτες ποὺ κι ἀπὸ τὴν φύσι τους ἦσαν προικισμένοι μὲ χαρίσματα κι ἀπὸ τὴν πλουσιοτέρα τάξι τῆς πόλεως, ἀνέλαβαν ἐθελοντικῶς νὰ τιμωρηθοῦν ἀπὸ τὸν Ξέρξη γιὰ τὴν θανάτωσι τῶν κηρύκων τοῦ Δαρείου στὴν Σπάρτη. Ἔτσι, οἱ Σπαρτιᾶτες τοὺς ἔστειλαν στοὺς Πέρσες γιὰ νὰ θανατωθοῦν.
Ἀξιοθαύμαστη στάθηκε καὶ αὐτὴ ἡ τολμηρὴ πρᾶξις τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν, ἀλλὰ κοντὰ σ’ αὐτὴν καὶ τὰ λόγια τους. Δηλαδή, στὴν πορεία τους πρὸς τὰ Σοῦσα φθάνουν στὴν αὐλὴ τοῦ Ὑδάρνη. Κι ὁ Ὑδάρνης, Πέρσης στὴν καταγωγή, ἦταν διοικητὴς τῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων στὰ παραθαλάσσια της Μικρᾶς Ἀσίας· αὐτὸς τοὺς φιλοξένησε κάνο­ντάς τους τὸ τραπέζι· καὶ πάνω στὸ τραπέζι, τοὺς ρώτησε: Ἄνδρες Λακεδαιμόνιοι, γιατί δὲν δέχεσθε νὰ γίνετε φίλοι τοῦ βασιλιᾶ; Νά, βλέπετε πῶς ξέρει ὁ βασιλιᾶς νὰ τιμᾷ τοὺς ἄνδρες ποὺ ἔχουν ἀρετή, ρίχνοντας μία ματιὰ σὲ μένα καὶ τὴν θέσι ποὺ κατέχω. Ἔτσι λοιπὸν κι ἐσεῖς, ἂν γίνετε ἄνθρωποι τοῦ βασιλιᾶ (διότι ἔχει σχηματίσει τὴν γνώμη πὼς εἶσθε ἄνδρες μὲ ἀρετή), ὁ καθένας σας θὰ μποροῦσε νὰ ἐξουσιάζη μία περιοχὴ τῆς Ἑλλάδος ποὺ θὰ τοῦ παραχωροῦσε ὁ βασιλιᾶς.
Ἡ ἀπόκρισίς τους ἦταν ἡ ἑξῆς: Ὑδάρνη, ἡ συμβουλὴ ποὺ μᾶς ἀπευθύνεις στηρίζεται σὲ μονόπλευρη ἐμπειρία· διότι μᾶς συμβουλεύεις γιὰ δύο πράγματα, ποὺ τὸ ἕνα τους τὸ δοκίμασες, τὸ ἄλλο ὅμως ὄχι· δηλαδὴ γνωρίζεις πολὺ καλὰ πῶς ζοῦν οἱ δοῦλοι, ὅμως δὲν δοκίμασες ὡς σήμερα τὴν ἐλευθερία, τί ἆραγε νά ’ναι, γλυκὸ ἢ ὄχι. Διότι ἂν κάποτε τὴν δοκίμαζες, θὰ μᾶς συμβούλευες νὰ ἀγωνιζώμαστε γι’ αὐτὴν ὄχι μονάχα μὲ δόρατα, ἀλλὰ καὶ μὲ πελέκεις (μὲ τσεκούρια). Αὐτὴ τὴν ἀπάντησι ἔδωσαν στὸν Ὑδάρνη.»

Ἡ συνέχεια εἶναι ἐξ ἴσου ἐντυπωσιακὴ καὶ σχετίζεται μὲ τὴν ἄλλη διαχρονικὴ λέξι ποὺ ἐξετάζουμε, τὴν ἀρετή.

«Κι ἀπὸ κεῖ ἀνέβηκαν στὰ Σοῦσα· κι ὅταν παρουσιάσθηκαν στὸν βασιλιᾶ πρῶτα-πρῶτα, ἐνῷ οἱ σωματοφύλακές του τοὺς πρόσταζαν, ἀ­σκῶντας βία, νὰ πέσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸν βασιλιᾶ, δὲν δέχθη­καν μὲ κανέναν τρόπο νὰ τὸ κάνουν, ὅσο κι ἂν ἐκεῖνοι τοὺς ἔσπρωχναν τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω· διότι, ἐπέμεναν πὼς οὔτε στὸν νόμο τους εἶναι γραμ­μένο νὰ προσκυνοῦν ἄνθρωπο οὔτε γι’ αὐτὸ ἦλθαν (οὔτε γὰρ σφὶ ἐν νόμῳ εἶναι ἄνθρωπον προσκυνέειν οὔτε κατὰ ταῦτα ἤκειν) [Ἡροδότου Ἱστορία, βιβλίο 7ο, 136, 5-6].
Κι ἀφοῦ μὲ ἀγῶνα ἀπέφυγαν τὴν προσκύνησι, κατόπιν λένε τὰ ἑξῆς καὶ μὲ τὸ ἀκόλουθο περίπου περιεχόμενο: Βασιλιᾶ τῶν Μήδων, ἐμᾶς μᾶς ἔστειλαν οἱ Λακεδαιμόνιοι ὡς ἀντιστάθμισμα γιὰ τοὺς κήρυκές σας ποὺ θανατώθηκαν στὴν Σπάρτη, γιὰ νὰ πληρώσουμε ἐμεῖς γιὰ τὸν θάνατό τους.»
Τὸ στοιχεῖο αὐτὸ μᾶς βοηθεῖ νὰ συνδέσουμε τὸ δεύτερο χαρακτηριστικὸ τῆς Λακωνικῆς νοοτροπίας, τοῦ Λακωνικοῦ χαρακτῆρος. Τὴν ἀρετή!
Γιὰ νὰ ὑπάρξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πρέπει νὰ ὑπάρξη ΝΙΚΗ. Καὶ γιὰ νὰ ὑπάρξη ΝΙΚΗ πρέπει νὰ ὑπάρξη ΑΡΕΤΗ.

ΑΡΕΤΗ

Ἂς γνωρίσουμε λοιπὸν τὴν δευτέρα ἰδιαιτέρα λέξι, ποὺ χαρακτηρίζει τὸν λακωνικὸ χαρακτῆρα, τὴν λέξι «ἀρετή».
Γιὰ νὰ καταλάβουμε καλύτερα τὴν σημασία ποὺ ἔδιναν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι στὴν λέξι «ἀρετή», ἀρκεῖ νὰ δοῦμε τί σημαίνει αὐτὴ σήμερα. «Ἀρετὴ εἶναι ἡ ἠθικὴ ἀνωτερότης, ἡ ὑπεροχή». (Λεξικὸ Μπαμπινιώτη)
Σήμερα ὅμως, ἡ σημασία τόσο τῆς λέξεως «ἀρετή», ὅσο καὶ τοῦ ὀνόματος «ἀγαθός», τὸ ὁποῖο σχετίζεται μὲ τὴν ἰδιότητά της, ἔχουν διαστρεβλωθῆ, παίρνοντας μία τελείως διαφορετικὴ τροχιὰ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα.
Γιὰ νὰ καταλάβουμε καλύτερα τὴν σημασία ποὺ ἔδιναν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι στὴν λέξι «ἀρετή», ἂς παρακολουθήσουμε τί λένε γι’ αὐτὴν τὰ λεξικά τους.
Τὸ «Etymologicum Magnum» τονίζει μεταξὺ τῶν άλλων:
Λέγεται δὲ καὶ ἡ κατὰ πόλεμον δύναμις, παρὰ τὸν Ἄρην, τὸν πόλεμον. Λέγεται δὲ ἀρετὴ καὶ ἡ ἐν παντὶ πράγματι ὑπεροχή· παρὰ τὸ αἰρῶ, τὸ προαιροῦμαι. Σημαίνει τὴν κατὰ πόλεμον ἀνδρείαν… Σημαίνει καὶ τὴν ψυχικὴν ἀρετήν.»
Ἂν προσέξουμε δὲ μὲ μεγαλύτερη προσοχὴ τὰ λεξικά, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἐτυμολογιῶν, ἡ λέξις «ἀρετή», δηλώνει καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἄρεως. Τὴν μαχητικότητα. Τὴν ἀνδρεία. Καὶ πράγματι πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ μάχεται γιὰ νὰ κατακτήση ὁ,τιδήποτε. Νὰ μάχεται γιὰ νὰ ἔχη καλὲς ἐπιδόσεις. Νὰ μάχεται γιὰ νὰ βελτιώση τὸν χαρακτῆρα του. Νὰ μάχεται γιὰ νὰ εἶναι πιὸ δυνατός. Νὰ μάχεται γιὰ νὰ γίνη πιὸ ὠφέλιμος στοὺς συνανθρώπους του. Αὐτὲς τὶς τέσσερις ἰδιότητες τὶς συγκεντρώνουν τὰ τέσσερα παραθετικὰ τοῦ ἐπιθέτου «ἀγαθός», τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὸν τύπο ἤδη «ἀρείων (ἀμείνων)», «ἄριστος», σχετίζεται μὲ τὴν ἀρετή.
Διαπιστώνουμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν ἐπεξηγήσεων, ποὺ δίνουν τὰ λεξικά, ὅτι γιὰ τοὺς ἀρχαίους πατέρες μας, ἡ λέξις εἶχε διάφορες σημασίες: Ἐσήμαινε τὴν γενναιότητα, τὴν ψυχικὴ ἀρετή, τὴν μαχητικότητα ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπεροχή. Ἦταν αὐτὴ ποὺ ἐπιθυμοῦσαν καὶ ἐπεδίωκαν οἱ πάντες.
Τὸ «τᾶν ἢ ἐπὶ τᾶς», γιὰ παράδειγμα, ἦταν ἡ αὐτονόητη ἀπαίτησις τῆς πολεμικῆς ἀρετῆς τοῦ γιοῦ της, ἀπὸ τὴν Λάκαινα Μάνα, ἡ ὁποία ἀπαιτοῦσε θάρρος στὴν ἀντιμετώπισι τοῦ κινδύνου, τόλμη στὴν διεκδίκησι τῆς νίκης καὶ ἀποτέλεσμα στὸν ἀγῶνα. Θὰ κατανοήσουμε ὅμως καλύτερα τὴν ἰδιαιτέρα αὐτή σημασία ἀπὸ τὴν ἐξήγησι ἑνὸς ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικοῦ παραδείγματος!
Ὁ Λεωνίδας, ὅταν ὁ Ξέρξης τοῦ ζήτησε νὰ παραδώση τὰ ὅπλα, τοῦ ἀπήντησε τὸ περίφημο «μολὼν λαβέ»! Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν γνωρίζουν πολλοὶ τὴν ἰδιαιτέρα σημασία τῶν λέξεων αὐτῶν τῆς ἑλληνικῆς, ὡδήγησε τοὺς «μεταφραστὲς» νὰ τὸ ἀποδώσουν ὡς «ἔλα νὰ τὰ πάρης»! Οἱ ξένες μάλιστα πολεμικὲς ταινίες τῆς μάχης τῶν Θερμοπυλῶν τὸ ἀποδίδουν ὡς «come and get them»!
Ὅμως ὁ Λεωνίδας δὲν εἶπε αὐτό. Διότι ἦταν Λάκων καὶ διότι ἐννοοῦσε τὸ Λακωνικὸ αὐτονόητο. Ἂν ἐννοοῦσε αὐτό, ποὺ λένε ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ οἱ μὴ σχετικοὶ μὲ τὴν γλῶσσα, τότε θὰ ἔλεγε «ἐλθὼν λαβὲ» καὶ ὄχι «μολὼν λαβέ». Καὶ θὰ ἐξηγήσω ἀμέσως τί ἐννοῶ. Τὸ ρῆμα «μολώσκω», ποὺ τρέπεται σὲ «βλώσκω», ἔχει ἀόριστο «ἔμολον» καὶ μετοχὴ ἀορίστου «μολών».
Γνωρίζουμε βεβαίως ὅτι στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα οὐσιαστικῶς δὲν ὑπάρχουν συνώνυμα. Γιὰ νὰ δηλωθῆ τὸ ρῆμα «ἔρχομαι» ἢ «πηγαίνω» ὑπάρχουν δεκάδες τύποι, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ καθένας εἶχε μία εἰδοποιὸ νοηματικὴ διαφορὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο καὶ ἐδήλωνε κάτι λίγο διαφορετικό.
Ἔτσι τὸ ρῆμα «βλώσκω» σημαίνει ἔρχομαι κάπου, πηγαίνω κάπου, ἀφοῦ ὅμως πρῶτα βρίσκω τὰ ψυχικὰ ἀποθέματα, τὸ θάρρος ψυχῆς. Ὅταν λοιπὸν ὁ Λεωνίδας ἀπήντησε στὴν ἀπαίτησι τοῦ Ξέρξη «μολὼν λαβέ», δὲν ἐννοοῦσε «ἔλα νὰ τὰ πάρης» ἀλλὰ «βρὲς πρῶτα τὸ θάρρος καὶ ἔλα νὰ τὰ πάρης», «ἂν τολμᾶς, ἔλα νὰ τὰ πάρης»!
Ἡ μετοχὴ βεβαίως εἶναι ὑποθετικὴ καὶ ἡ φράσις ἀποδίδει ὑποθετικὸ λόγο. Ὅμως τὸ μήνυμα ἦταν σαφές. «Ἂν σοῦ κοτάη, ἔλα». Καὶ φυσικὰ αὐτὴ ἡ ἐπίδειξις θάρρους ἦταν συνέχεια τῆς ἀτειχίστου πόλεως, ἡ ὁποία ἐδήλωνε ὅτι τὰ τείχη εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους. Γιὰ μᾶς «τείχη εἶναι τὰ σώματα τῶν στρατιωτῶν μας»! Ἡ πολεμικὴ ἀρετὴ σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο!
Τὸ πόσο ὑπολόγιζαν τὴν ἀρετὴ τῶν ἀνδρῶν τους οἱ Λακεδαιμόνιοι τὸ ἀναφέρουν οἱ συγγραφεῖς. Ὁ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου, «ἐρωτηθεὶς δὲ διὰ τί μικροῖς τοῖς ἐγχειριδίοις χρῶνται "ὅτι τῶν ἄλλων" ἔφη "τοῖς πολεμίοις ἔγγιον προσπελάζομεν"».
Ὁ Πλούταρχος, στὸ ἔργο του «Βασιλέων ἀποφθέγματα καὶ στρατηγῶν» (191d,9), γράφει ὅτι ὁ «Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου καταπελτικὸν βέλος ἰδὼν τότε πρῶτον ἐκ Σικελίας ἀχθὲν ἀνεβόησεν "ὦ Ἡράκλεις, ἀπόλωλεν ἀνδρὸς ἀρετά"».

ΧΟΡΟΣ

Ὁ συναγωνισμὸς αὐτὸς τῆς ἀρετῆς δὲν ὑπῆρχε μόνο μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν ἡλικιῶν.
Ὅπως μᾶς ἔχει διασώσει ὁ Πλούταρχος, οἱ Λακεδαιμόνιοι εἶχαν «ἐπαγγελία τε καὶ μεγαλαυχία πρὸς ἀρετὴν πρέπουσα ταῖς ἠλικίαις».
Εἶχαν δηλαδὴ «ὑποσχέσεις καὶ λόγια ὑπερηφάνειας γιὰ τὴν ἀρετὴ ποὺ ταίριαζε σὲ κάθε ἡλικία».
Καὶ ἀμέσως μετὰ μᾶς λέει:
Καθὼς λοιπὸν ὑπῆρχαν τρεῖς χοροὶ ἀντίστοιχοι στὶς τρεῖς ἡλικίες, ποὺ συγκροτοῦνταν γιὰ τὶς γιορτές, ὁ χορὸς τῶν γερόντων ἄρχιζε νὰ τραγουδᾶ:
«Ἤμασταν κι ἐμεῖς κάποτε παλληκάρια δυνατά»·
ἔπειτα ὁ χορὸς τῶν ἀνδρῶν στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας τους ἀπαντοῦσε:
«Ἐμεῖς εἴμαστε τώρα. Ἂν θέλης, ἔλα νὰ δῆς».
Τρίτος ὁ χορὸς τῶν παιδιῶν ἔλεγε:
«Ἐμεῖς θὰ γίνουμε πολὺ καλλίτεροι».
Τὸ ἑλληνικὸ αὐτὸ ἔθος τῶν προγόνων μας Λακώνων καὶ Μανιατῶν, πρέπει νὰ συνεχίσουμε σήμερα. Καὶ πρέπει νὰ διδάξουμε τὰ παιδιά μας ὄχι μόνο νὰ μᾶς λένε ἀλλὰ καὶ νὰ μᾶς δείχνουν ὅτι εἶναι ἀπὸ τρανὴ γενιά, πιστοποιῶντας τὸ «Ἐμεῖς θὰ γίνουμε πολὺ καλλίτεροι».
Αὐτὸ εὐχόμεθα σήμερα γιὰ ὅλα στοὺς ἀρίστους νέους τῶν συγχρόνων Λακώνων, τῶν συγχρόνων Μανιατῶν, τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων! Νὰ μᾶς ξεπεράσουν σὲ ὅλα!

ΝΙΚΗ

Καὶ τελειώνουμε μὲ τὴν τρίτη οὐσιαστικὴ λέξι, ἡ ὁποία ἔχει γίνει βασικὸ συστατικὸ τῆς Λακωνικῆς καὶ Μανιάτικης Νοοτροπίας. Τὸ ρῆμα «νικῶ», στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα μπορεῖ νὰ ἀποδοθῆ μὲ ἀρκετὰ ρήματα: «κρατῶ», «ὑπερτερῶ», «περιγίγνομαι», «ἀποκαίνυμαι», «ἐρέπτω», «θῶ», «καταβάλλω», «καταπολεμῶ», «αἰρῶ», «περίημι», κ.λπ.
Γιὰ παράδειγμα:
Κρατῶ = νικῶ διὰ τῆς σωματικῆς δυνάμεως, ὑπερτερῶ = νικῶ λόγῳ ἀριθμοῦ δυνάμεως, ἐρέπτω = καταβάλλω, καταβάλλω = ρίπτω στὸ ἔδαφος, ἀποκαίνυμαι = νικῶ μὲ φόνο (Ἀποκαίνυμαι: Τὸ νικῶ. Καὶ Ὅμηρος, ἀπεκαίνυτο πάντας ἀρίστους. Κυρίως τὸ φονεύειν. Ἀπὸ τοῦ καίνω, τὸ φονεύω, γίνεται καίνυμι· καὶ ἐκαινύμην, καὶ ἀπεκαίνυτο. Μεταφορικὴ δὲ ἡ λέξις. Κυρίως γὰρ ἐπὶ τῶν φονευόντων καὶ νικώντων λαμβάνεται) Θῶ = νικῶ προκαλῶντας ζημία. (παρὰ τὸ θῶ ρῆμα, ὃ σημαίνει τὸ ζημιῶ καὶ καταβάλλω, γίνεται θωή· καὶ ὡς φῶ φωή καὶ ζῶ ζωή, οὕτως καὶ παρὰ τὸ θῶ, τὸ καταβάλλω καὶ ζημιῶ, γίνεται θωή, ἡ ζημία). αἰρῶ = τὸ καταβάλλω καὶ πορθῶ.
Μόνο τὸ «νικῶ» σήμαινε νικῶ μὲ δύναμι ποὺ ξεκινᾷ ἀπὸ τὸ εὔψυχον, τὴν εὐψυχία, τὴν ψυχικὴ δύναμι, τὸ σθένος. (Αὐτὸ ἐξηγεῖ καὶ ἡ Nike (=νίκη), ἀμερικανικὴ ἑταιρεία ἀθλητικῶν εἰδῶν).
Γι’ αὐτὸ οἱ Μανιᾶτες εἶχαν στὴν σημαία τους τὸ «ΝΙΚΗ ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ». Εἶχαν τὴν διαχρονικὴ λέξι τῶν Λακώνων. Τὴν Νίκη, ποὺ ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν λεβεντιά τους καὶ τὸ διαχρονικὸ θάρρος ψυχῆς!
Τὸ πόσο αὐτὴ ἡ λέξις καθώρισε τὴν ζωὴ τῶν Λακώνων φαίνεται ἀπὸ τὰ ὀνόματα ποὺ τὴν περιλαμβάνουν ὡς α΄ ἢ β΄ συνθετικό, καὶ τὰ ὁποῖα κατακλύζουν τὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων Συγγραφέων.
Νικόβολος, Νικόβουλος, Νικοδάμας, Νικόδαμος, (Νικόδημος), Νικόδικος, Νικόδρομος, Νικόδωρος, Νικόθεος, Νικοθόης, Νικοκλῆς, Νικοκλείδης, Νικοκράτης, Νικοκρέων, Νικολάδας, Νικόλας, Νικόλεως (Νικόλαος), Νικόλοχος, Νίκαρχος, Νίκανδρος, Νικόμαχος, Νικομήδης, (Νικομηδαῖος), Νικονίδας, Νικόξενος, Νικοποιός, Νικόπολις, Νικοπολίτης, Νικορέζος, Νικορόντης, Νικοσθένης, Νικόστρατος, Νικοτέλης, Νικοφάνης, Νικόφημος, Νικοφῶν, Νικοχάρης, Νικόφις, Νικόρτης, Νίκων, Ἀριστόνικος, Ἀνδρόνικος, Λεωνίκης καὶ πολλὰ ἄλλα.
Ἐδῶ διαπιστώνουμε ὅτι τὰ ὀνόματα Νικόλας καὶ Νικόλεως (Νικόλαος), ποὺ χρησιμοποιοῦμε κατὰ κόρον σήμερα, εἶναι ἀρχαῖα Σπαρτιατικά!
Καὶ τελειώνω μὲ μία διαπίστωσι μέσῳ τῆς ἐπλογῆς κάποιων στίχων ἑνὸς ποιήματος... Τὴν κάνει ὁ Σπαρτιάτης, ὁ Μανιάτης, ὁ Ἕλλην... Τρία ἄτομα, ποὺ ἡ ἐναλλαγή τους στὶς χωροχρονικὲς διαστάσεις τοῦ Ἑλλαδικοῦ τόπου καταλήγει πάντα σὲ ὕπαρξι τοῦ Ἑνός, ὁ ὁποῖος διαθέτει τὶς ἀρετὲς καὶ ἀγωνίζεται γιὰ τοὺς σκοποὺς καὶ τῶν Τριῶν...*

Ἡ Μάνα Ἑλλάδα, ἡ Μάνα Λακωνία εἶναι ἡ Μάνα ὅλων μας. Καὶ ὁ καθένας μας θὰ μποροῦσε νὰ πῆ αὐτό, ποὺ ὁ βάρδος τοῦ Λακωνικοῦ πνεύματος ψάλλει...

Μὲ γέννησε μὲς στ’ ἄσπρα της καὶ μὲς στὰ θαλασσιά της...
Κι ὁρίζοντας ἐπάνω μου δυνάμεις τοῦ Πρωτέα,
μὲ κάνει ἀμέσως σταυραετό, μοῦ δίνει τὰ φτερά της...
καὶ μὲ μαθαίνει νὰ πετῶ μ΄ ἐκείνηνε παρέα...

Πέτρα κι ἐλιὰ μὲ βύζαξαν, μὲ βγάλαν παλληκάρι...
Τοῦ θυμαριοῦ ἡ μυρωδιά, θέριεψε τὴν καρδιά μου...
Αὐτοὶ οἱ πύργοι οἱ πέτρινοι μὲ κάνανε λιοντάρι,
θυμίζοντας βασιλικὴ πὼς εἶναι ἡ γενιά μου...

Κι ὅταν στὸν διάλογο, μπαίνει καὶ ὁ Ἥλιος, ὁ περιλαμβάνων τὸ φῶς, τότε περνᾶμε σὲ ἄλλη διάστασι! Στὴν διάστασι τῆς Δόξης! Διότι μᾶς δίνει τὶς τελευταῖες συμβουλές, γιὰ κάθε Λακωνικὸ ἢ Ἐθνικὸ Ἀγῶνα...
Σὲ ἕναν ἀγῶνα, στὸν ὁποῖον συμπαρίστανται ὁ Ἥλιος, ἡ Μάνα μὲ κάθε ἰδιότητα (Μάνα πατρίδα, Μάνα φυσική), ἡ Παναγία, μὲ τὴν ἰδιότητα τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, ὁ φύλακας Χριστός, ὅλοι συμπαρίστανται γιὰ νὰ στεφθῆ ὁ Λάκων, ὁ Μανιάτης, ὁ Ἕλλην, μὲ τὰ φτερὰ τῆς Δόξης, τῆς Ἀρετῆς, τῆς Νίκης!!!

Κι ὁ βάρδος τοῦ Λακωνικοῦ στοχασμοῦ καταλήγει...

Νά ’χης ἐμένα ὁδηγὸ καὶ τὴν εὐχὴ τῆς Μάνας...
Τῆς Παναγιᾶς μας τὸ σπαθί, φύλακα τὸν Χριστό...
κι ὁρμῶντας μὲ τὴν δύναμι ποὺ δίνει ὁ παιάνας,
θὰ φέρης τὴν Ἀνάστασι μὲ τρόπο θαυμαστό...

Νὰ μὴ ξεχάσης μοναχὰ τῆς Μάνας σου τὶς λέξεις...
«Νὰ ’χης γι’ ἀσπίδα τὰ φτερὰ στὸν Ἄδη σὰν πετᾶς»...
Κι ὅταν βρεθῆς στὸν κίνδυνο θὰ πρέπει νὰ διαλέξης,
φωνάζοντας Σπαρτιατικὰ «ἢ ΤΑΝ ἢ ἐπὶ ΤΑΣ»

Ὁμιλία τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου στὸ 63ο Συνέδριο τῆς Παλλακωνικῆς Ὁμοσπονδίας Ἀμερικῆς–Καναδᾶ, τὸ ὁποῖο ἔγινε στὴν Σπάρτη ἀπὸ 28 - 7 ἕως 1 - 8 – 2010). Ἡ ἴδια ὁμιλία ἐπανελήφθη στὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Ἀρεοπόλεως Λακωνίας τὴν 20η Νοεμβρίου 2010.

* Οἱ στίχοι αὐτοὶ ἀποτελοῦν ἀπόσπασμα τοῦ βραβευμένου τὸ ἔτος 1981 ποιήματος τοῦ Ἀντωνίου Ἀ. Ἀντωνάκου μὲ τίτλο «Πέτρα κι ἐλιὰ», τὸ ὁποῖο περιλαμβάνεται στὴν ποιητική του συλλογὴ «Παραβλέποντας».

Ντόρα: Αὐτοκρατορικὸ διάγγελμα γιὰ τὴν ἵδρυσι τοῦ κόμματός της

τοῦ πολίτου Παναγιώτου Παπαγαρυφάλλου

Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου,
Α΄ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων

Νά, λοιπόν, ποὺ ἐν μέσῳ τῆς ὑποθηκευμένης καὶ ἐρειπωμένης Ἑλλάδος, γιὰ τὴν ὁποία εὐθύνεται ἡ ἴδια προσωπικῶς καὶ τὸ κόμμα της ποὺ τὴν ἐκυβέρνησε γιὰ δεκαετίες, ἡ «ἀθώα» περιστερὰ ἀνεκοίνωσε τὴν συγκρότησι τοῦ «νέου» κόμματος.
Ἑνὸς «νέου» κόμματος ἀπὸ πολιτικὰ ἀπόβλητα καὶ χιλιάδες διωρισμένους στὸ δημόσιο, σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων ποὺ δὲν διέθεταν κομματικὴ ταυτότητα.
Σὲ βάρος ἐκείνων ποὺ δὲν ἀντήλλαξαν τὴν ψῆφο τους μ' ἕνα διορισμὸ ἢ ἕνα ρουσφέτι ἄλλου τύπου. Μία ἔρευνα γιὰ τὸ πόσοι «ἰδεολόγοι» τοῦ «νέου» κόμματος διωρίστηκαν ἀπὸ τὴ νέα Ζὰν ντ' Ἂρκ θὰ ἀπεδείκνυε τὸ μέγεθος τῆς ἀδικίας σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν ἀνήκουν σ' αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Γ. Σουρῆς ἔλεγε: «Πουλούσατε τὴν ψῆφο σας ἀντὶ τοῦ ἀργυρίου σὰν πρόστυχοι ντελάληδες τοῦ Ἀναβρυτηρίου».
Πάντοτε στὶς πολιτικὲς κοινωνίες ὑπάρχουν καὶ συνυπάρχουν ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἀ. Λασκαρᾶτος ἔλεγε: «Οἱ παλιάνθρωποι ἑνώνονται μεταξύ τους ὅπως οἱ σάπιες σταφίδες» καὶ ἀπὸ σάπια γέμισε ἡ Ἑλλάδα.
Ἂν ἡ ἐν λόγῳ κυρία ἐξελέγετο στὴν ἀρχηγία τῆς Ν.Δ., τώρα θὰ ἔλεγε τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποδεικνύει γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν κοινωνιολογικὴ διαπίστωσι τοῦ Μάρξ, ποὺ στὰ 1859 ἔγραφε: «Τὸ τί εἶναι οἱ ἄνθρωποι δὲν καθορίζεται ἀπὸ τὴν συνείδησί τους, ἀλλά, ἀντιθέτως, τὸ κοινωνικό τους ΕΙΝΑΙ καθορίζει τὴν συνείδησί τους».
Ἂς τὴν ἀναλύσουν οἱ «ἰδεολόγοι» τῆς «Δημοκρατικῆς Συμμαχίας», καὶ ἂς διαβάσουν τὸ ἄρθρο μου «Ἡ Ἰδεολογία ὡς ἐμπόρευμα» («Καθημερινή», τῆς 16/3/1990) καὶ τὸ ἔργο μου «Ἡ Κομμουνιστικὴ Κοινωνία», σελ. 45 ἔπ., ὅπου τὸ Κεφάλαιο «Οἱ τρόποι διαμορφώσεως τῆς συνειδήσεως».
Αὐτὰ φυσικὰ ἰσχύουν ἀπολύτως καὶ γιὰ τοὺς «ἰδεολόγους» τοῦ ΠΑΣΟΚ, οἱ ὁποῖοι χρόνια καὶ χρόνια χρησιμοποιοῦν τὴν κομματικὴ ταυτότητα γιὰ νὰ καβαλᾶνε τοὺς ἄλλους.
Τέλος, καὶ ἐπειδὴ ἡ «νέα» ἀρχηγὸς παριστάνει τὴν ἀθώα περιστερά, κατηγορῶντας τοὺς ἄλλους γιὰ ἀκραῖο λαϊκισμό, μέσα στὰ βρώμικα νερὰ τοῦ ὁποίου κολύμπησε ἡ ἴδια γιὰ δύο δεκαετίες, καλὸ θὰ ἦταν νὰ μάθη τί σημαίνει λαϊκισμός. Ἂς μελετήση τὸ ἔργο μου «Ὁ Λαϊκισμὸς στὴν Ἑλλάδα» (ἐκδ. «Ergo» 2002).

Αὐτὸν τὸν καταραμένο, κοινωνιοκτόνο καὶ ἐθνοκτόνο λαϊκισμὸ οἱ πάντες τὸν ἀποκηρύσσουν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ τὸν ἐφαρμόζουν πιστὰ ἀπὸ τὴν μεταπολίτευσι καὶ δῶθε.

Ἀπέτυχε ἡ Frontex στὴν Ἑλλάδα!

Συνεχὴς καὶ ἀδιάκοπη εἶναι ἡ εἴσοδος μεταναστῶν στὰ βόρεια σύνορα τῆς Ἑλλάδος, παρὰ τὴν παρέμβασι τῆς εὐρωπαϊκῆς δυνάμεως Frontex. Αὐτὲς τὶς ἡμέρες σημειώνεται ρεκὸρ ὅσον ἀφορᾷ τὸν ἀριθμὸ τῶν μεταναστῶν ποὺ πέρασαν τὰ σύνορα, ποὺ εἶναι ὁ μεγαλύτερος τῶν τελευταίων εἴκοσι ἐτῶν.
Ὑπολογίζεται ὅτι καθημερινῶς περνοῦν τὰ σύνορα 400 ἄτομα κατὰ μέσον ὅρο. Κάθε χρόνο, προστίθεται στὴν Ἑλλάδα μία καινούργια πόλις τῆς τάξεως τῶν 150 χιλιάδων ἀνθρώπων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὸ 95% εἶναι μουσουλμάνοι, προερχόμενοι ἀπὸ ἀσιατικὲς χῶρες.
Ὁ ποταμός Ἔβρος, στὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας, εἶναι ἡ τελευταία ἀνοιχτὴ θύρα πρὸς τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι· μία ἐπικίνδυνη ὁδός, ποὺ ἔχει προκαλέσει δεκάδες δυστυχήματα καὶ θύματα. Ἀλλὰ Ἑλλὰς καὶ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις δὲν καταφέρνουν νὰ ἀπεγκλωβιστοῦν ἀπὸ τὴν λογικὴ τῆς μόνιμης κρίσεως.
Συμφώνως μὲ στοιχεῖα τοῦ ΓΕΕΘΑ, ἐδῶ καὶ τρεῖς ἡμέρες καταγράφεται ἡ μεγαλύτερη παράνομη εἴσοδος ἀλλοδαπῶν στὴν Ἑλλάδα τῆς τελευταίας 20ετίας. Μόνο τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή, εἰσῆλθαν ἀπὸ τὸ ποτάμι τοῦ Ἔβρου 643 ἄνθρωποι. Τὴν προηγουμένη Δευτέρα, λόγῳ τῆς ἑορτῆς τοῦ Μπαϊραμιοῦ, μπῆκαν 270.
Τελικῶς, καταγράφεται πλήρης ἀποτυχία γιὰ τὸ εἰδικὸ τμῆμα τῆς FRONTEX στὸν νομὸ Ἔβρου, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶχε σταλῆ ἐκεῖ γιὰ νὰ μειώση τὴν εἴσοδο τῶν λαθρομεταναστῶν.

Πηγή: http://letteradaatene.blogspot.com/

Εἶναι πασιφανές, ὅτι ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ μεταπολιτευτικὲς κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδος εἶχαν λάβει ἀπὸ τὰ ἀφεντικά τους σαφεῖς ἐντολὲς διαλύσεως τοῦ Ἔθνους μας, τὸ ὁποῖο προφανῶς, διὰ τῆς ὑπεροχῆς του, τοὺς δημιουργοῦσε ἔντονα σύνδρομα κατωτερότητος.

Τὰ κόμματα τοῦ Κοινοβουλίου, παρὰ τὶς κατὰ καιροὺς περὶ τοῦ ἀντιθέτου παραπλανητικὲς δηλώσεις τους, εἶναι πλήρως εὐθυγραμμισμένα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῆς παγκοσμιοποιήσεως.

Ἡ ἐπιστήμη τῆς δημογραφίας λέει, ὅτι γιὰ νὰ ἐπιβιώση ἕνας πολιτισμός, πρέπει ὁ δείκτης γεννήσεών του νὰ εἶναι τοὐλάχιστον 2,11. Ὁ σημερινὸς δείκτης γεννήσεων στὴν Ἑλλάδα εἶναι 0,9. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι βαίνουμε μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια πρὸς ἀφανισμόν!

Ὁ καθηγητὴς δημογραφίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀξφόρδης Νταίηβιντ Κόλεμαν, ἐδήλωσε ὅτι σὲ 20 χρόνια, ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς θὰ ἔχη μετατραπῆ σὲ μουσουλμανικὴ χώρα.

Δὲν νομίζετε ὅτι εἶναι ἐπὶ τέλους καιρὸς νὰ ἀφυπνισθοῦμε;

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

Ἡ τηλεοπτική μας ἐκπομπή

Ἐπειδὴ δεχόμεθα πολλὰ τηλεφωνήματα ἀπὸ τηλεθεατές, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν τὴν ἐκπομπή μας «Τίς ἀγορεύειν βούλεται;», ἀλλὰ καὶ μηνύματα ἀπὸ ἀναγνῶστες τῆς ἱστοσελίδος σχετικῶς μὲ τὴν τύχη τῆς ἐκπομπῆς, σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ἡ ἐκπομπὴ ἔχει διακοπῆ λόγῳ πωλήσεως τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἀττικῆς «ΤΗΛΕΦΩΣ», ὁ ὁποῖος τὴν μετέδιδε.

Πρὸς τὸ παρὸν μεταδίδονται ἐπαναλήψεις ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ σταθμοῦ στὸ διαδίκτυο, κατὰ τὶς ἡμέρες καὶ ὧρες τῆς ἐκπομπῆς.

Εὐελπιστοῦμε ὅτι λίαν συντόμως θὰ καταφέρουμε νὰ ξεπεράσουμε τὶς τεχνικὲς δυσκολίες καὶ νὰ ἀναρτήσουμε τὶς ἐκπομπές μας στὴν παροῦσα ἱστοσελίδα.

Συγχρόνως, εἴμεθα σὲ ἐπαφὴ μὲ τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς καὶ θὰ σᾶς ἐνημερώνουμε γιὰ ὁ,τιδήποτε σχετικό.

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

Ἂν τοὺς ἀφήσουμε, θὰ διαφθείρουν κι ἄλλους!

Ἀκολουθεῖ δήλωσις τοῦ Οὖγκο Τσάβες, τοῦ Ἰουλίου ἐ.ἔ.

Μὲ ρωτᾶτε γιατί στείλαμε φυλακὴ ὅσα στελέχη μᾶς κλέψανε.
Διότι κλέψανε...
Καὶ δὲν τοὺς τιμωρήσαμε ἐμεῖς, ἀλλὰ οἱ θεσμοί!
Μοῦ λένε «γιατί ἄφησες νὰ μπῆ φυλακὴ ὁ ὑπουργὸς ἀμύνης καὶ δὲν τὸν κάλυψες ἐνῷ ἦταν προσωπικός σου φίλος;»
Μά... διότι ἔκλεψε!
Ἐπρόδωσε τὴν ἐμπιστοσύνη μας, τὴν πίστι τοῦ λαοῦ στὴν κυβέρνησι!
Ἐπρόδωσαν τὸν Λαό, τὴν Δημοκρατία, τὸν Στρατό, τὴν Πατρίδα, τὸ Ἔθνος;
Τιμωροῦνται ἀπὸ τὴν Δικαιοσύνη!
Ἂν τοὺς ἀφήσης, θὰ διαφθείρουν κι ἄλλους.
Γι’ αὐτὸ φυλακίστηκαν!!! Τιμωρῶντας τὴν διαφθορὰ κρατᾶμε τὰ ταμεῖα γεμᾶτα, καὶ τὴν Παγκόσμια Τράπεζα, τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο καὶ τὴν μαφία τῶν τραπεζῶν μακρυὰ ἀπ' τὰ πόδια μας.

Ἡ ἐπικεφαλίς, ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω δήλωσι, ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους τοὺς Ἕλληνες πολῖτες καὶ ἀφορᾷ βεβαίως τὸ διεφθαρμένο πολιτικὸ κατεστημένο τῆς συγχρόνου Ἑλλάδος.

Τὸ τέλος τῆς ἐλευθερίας; Ἀντισταθῆτε!!!

Πολὺς θόρυβος (δικαίως κατὰ τὴν ἄποψί μας) γίνεται τὶς τελευταῖες ἡμέρες γιὰ τὴν ἀποκαλουμένη «κάρτα τοῦ πολίτου», τὴν ὁποία προωθεῖ ἡ ξενόδουλος κυβέρνησις τοῦ Τζέφρυ Παπανδρέου. Συμφώνως μὲ ἀπόφασι τοῦ ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν, Γιάννη Ραγκούση, ὅλοι οἱ Ἔλληνες πολῖτες θὰ πρέπη μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2011 νὰ παραλάβουν ὑποχρεωτικῶς τὴν κάρτα αὐτήν. Πρῶτοι ἀπ' ὅλους θὰ τὴν παραλάβουν οἱ ὑπηρετοῦντες στὰ Σώματα Ἀσφαλείας καὶ στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις.

Εἶναι ἤδη γνωστὴ ἡ περίπτωσις ἀστυνομικῶν, οἱ ὁποῖοι ἠρνήθησαν τὴν παραλαβὴ τῆς κάρτας γιὰ λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Ὁ ἕνας μάλιστα ἐξ αὐτῶν ἀπετάχθη ἀπὸ τὸ Ἀστυνομικὸ Σῶμα.

Ἡ ἐν λόγῳ ἠλεκτρονικὴ κάρτα θὰ διασυνδέεται μὲ ὅλες τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες καὶ ὄχι μόνον, πρόκειται δὲ νὰ ἀντικαταστήση τὴν ἀστυνομικὴ ταυτότητα, τὴν ἄδεια ὁδηγήσεως, τὴν κάρτα κοινωνικῆς ἀσφαλίσεως, κ.ο.κ.

Ὁ κάθε πολίτης θὰ εἶναι πλήρως ἐλεγχόμενος καὶ θὰ παρακολουθῆται διαρκῶς μὲ τὴν βοήθεια καὶ τοῦ μικροεπεξεργαστοῦ (μάϊκροτσιπ), ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι ἐνσωματωμένος στὴν κάρτα.

Γιὰ νὰ μὴ γίνουμε ὅμως κουραστικοὶ καὶ ἐπειδὴ ὅπως λέει καὶ ὁ θυμόσοφος λαός μας «μία εἰκόνα ἰσοδυναμεῖ μὲ χίλιες λέξεις», σᾶς προτείνουμε νὰ παρακολουθήσετε καὶ νὰ διαδώσετε τὴν ἀκόλουθη ἄκρως ἀφυπνιστικὴ ταινία μικροῦ μήκους.

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

Ὁ ὑπερήφανος ἑλληνικὸς λαὸς ἀπεφάνθη!

Ἐνῷ συνεχίζεται ἡ καταμέτρησις τῶν ψήφων, μποροῦμε μὲ ἀσφάλεια νὰ καταλήξουμε στὸ αἰσιόδοξο πολιτικὸ συμπέρασμα, ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ ζωντανοῦ ἀκόμη ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπεδοκίμασε συλλήβδην τὸ διεφθαρμένο πολιτικὸ κατεστημένο τῆς μεταπολιτευτικῆς Ἑλλάδος.

Παρὰ τὶς ἀπεγνωσμένες ἐκκλήσεις καὶ τὶς ψεύτικες ὑποσχέσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Νέας Τάξεως (καὶ ὄχι τῶν Ἑλλήνων) καὶ τὶς «πατριωτικὲς» κορῶνες τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως καὶ ἐπίσης ἐκλεκτοῦ ἐπισκέπτου ξένων κέντρων, τὸ ἐκλογικὸ σῶμα, ἐνθυμούμενο, παρὰ τὶς περὶ τοῦ ἀντιθέτου προσπάθειες, τὶς ἔνδοξες ἱστορικὲς καταβολές του, ἔστειλε ἕνα ἠχηρὸ ΟΧΙ σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς πολιτικοὺς ἀπατεῶνες (δὲν ἐξαιροῦμε κανένα ἀπὸ τὰ γνωστὰ κόμματα), οἱ ὁποῖοι ἐξακολουθοῦν ξεδιάντροπα νὰ ἀσελγοῦν ἐπάνω στὸ σῶμα τῆς ἀποθνησκούσης ἀγαπημένης πατρίδος μας.

Εἶχαν τὸ ἀπύθμενο θράσος νὰ χρωματίσουν τὸν χάρτη τῆς Ἑλλάδος μας πράσινο καὶ μπλέ. Προφανῶς ἐκτιμοῦν ὅτι ἡ Ἑλλὰς τοὺς ἀνήκει.

Κύριοι ἀπατεῶνες, οἱ Ἕλληνες, μὲ τὴν σημερινὴ ἐπιλογή τους σᾶς ὑποδεικνύουν τὸν δρόμο πρὸς τὰ ἀζήτητα τῆς ἑπομένης ἡμέρας. Παιχνίδια ἐντυπώσεων ὅπως αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀποπειρᾶσθε νὰ παίξετε μὲ τὶς ὑποδείξεις τῶν ἐπικοινωνιολόγων σας δὲν ἔχουν πλέον ἀντίκρυσμα.

Δυστυχῶς γιὰ σᾶς καὶ τὰ ξένα ἀφεντικά σας, ὁ Ἑλληνικὸς λαός, μεταξὺ Παγκοσμιοποιήσεως καὶ Νέας Τάξεως, ἐπέλεξε ΕΛΛΑΔΑ!!!

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

Κοινωνικὴ Μηχανική: Ὁ Ἀπόλυτος Πόλεμος σὲ πλήρη ἐξέλιξι

τοῦ Λεωνίδα Ἀποσκίτη

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΗΣ «ΑΟΡΑΤΟΥ» ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΤΑΞΕΩΣ

« ...Ἡ ἐλὶτ δὲν θὰ δίσταζε νὰ πραγματοποιήση τοὺς πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιῶντας τὶς τελευταῖες σύγχρονες τεχνικές, γιὰ νὰ ἐπηρεάση τὴν συμπεριφορὰ τοῦ κοινοῦ καὶ νὰ κρατήση τὴν κοινωνία ὑπὸ στενὴ παρακολούθησι…».

Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, σύμβουλος ἐθνικῆς ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ

Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει γίνει ἐπιστητὸ ὅτι, γιὰ τὴν νεοταξικὴ μεταμόρφωσι τοῦ πλανήτη, χρησιμοποιεῖται μία ὁλόκληρη «ἐπιστήμη» ψυχολογικῶν ἐπιχειρήσεων ἀπὸ τὴν ὑπερεθνικὴ ἐλίτ. Ἡ σημερινὴ κοινωνικὴ κατάστασις εἶναι παραπροϊὸν μίας σειρᾶς τεχνικῶν «κοινωνικῆς μηχανικῆς», ἡ ὁποία δρᾷ στὸ παρασκήνιο τῆς πολιτικῆς, τῆς κοινωνικῆς μερίμνης, τῆς οἰκονομίας, τῆς ἐνημερώσεως, τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς βιομηχανίας, τοῦ θεάματος καὶ τοῦ μάρκετινγκ, ἐπιχειρῶντας νὰ χειραγωγήση καὶ νὰ παθητικοποιήση τοὺς πολῖτες, νὰ μεγιστοποιήση τὰ κέρδη τῶν πολυεθνικῶν, νὰ ἀποδομήση τὰ παραδοσιακὰ ἔθνη, τὶς κοινωνίες καὶ τὰ θρησκευτικὰ συστήματα, ἐπιβάλλοντας πολέμους καὶ «τρομοκρατία» ἐναντίον ὁλοκλήρων λαῶν καὶ μετακινῶντας στρατιὲς φθηνῆς ἐργατικῆς δυνάμεως μὲ τὴν λαθρομετανάστευσι, ἐπιδιώκοντας τὴν νέα δουλοκρατία.
Ὅλα αὐτὰ τὰ φαινόμενα ποὺ παρουσιάζονται ἀπὸ τὰ καθεστωτικὰ "media" περιτυλιγμένα μὲ τὸ εὔηχο ἰδεολόγημα τῆς ποικιλομορφίας – πολυ-πολιτισμικότητος, εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῶν -φανερῶν καὶ κρυφῶν- σχεδιασμῶν μίας διεθνοῦς ἐλίτ, ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ χρηματιστηριακοῦ καπιταλιστικοῦ μοντέλου, ποὺ θέλει τοὺς πολῖτες ἀπολύτως παραδεδομένους, ἀνήμπορους νὰ ὑπερασπίσουν τὶς κοινωνικὲς κατακτήσεις, τὰ ἐθνικὰ σύμβολα καὶ τὶς -μὲ αἷμα- ἀποκεκτημένες πολιτικὲς ἐλευθερίες.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΣ

Ὁ ὅρος «κοινωνικὴ μηχανικὴ» μπορεῖ νὰ ἔχη καθιερωθῆ σχετικῶς προσφάτως, ἀλλὰ πολλὲς σχετικὲς τεχνικὲς χειρισμοῦ τῶν μαζῶν ἔχουν χρησιμοποιηθῆ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἀπὸ τοὺς κατέχοντες τὴν ἐξουσία. Ἂν καὶ δὲν εἶναι ἐπιβεβαιωμένο ὅτι ὑπῆρξε ὡς ἱστορικὸ πρόσωπο, ὡς πατέρας αὐτῆς τῆς ἰδέας θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθῆ ὁ Κινέζος θεωρητικὸς τῆς στρατηγικῆς καὶ φιλόσοφος, Σοὺν Τζού (4ος-5ος αἰ. π.Χ.).
Τὸ ἔργο του δὲν ἔγινε δημοφιλὲς μόνο μεταξὺ τῶν θεωρητικῶν τοῦ πολέμου, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ τῶν διευθυντικῶν στελεχῶν στὸν ἐπιχειρηματικὸ χῶρο. Ὡρισμένες ἀρχές του λένε: «Αὐτὸ ποὺ ἔχει μεγίστη σημασία στὸν (κοινωνικὸ) πόλεμο εἶναι νὰ ἐπιτεθῆς στὴν στρατηγικὴ τοῦ ἐχθροῦ (τῶν ἐθνῶν). Δεύτερον, κατὰ σειρὰν σπουδαιότητος, εἶναι νὰ διαλύσης τὶς συμμαχίες του (τὰ παραδοσιακὰ στηρίγματα)» (ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἔκδοσι, Παπασωτηρίου 2008).
Στὴν νεωτέρα ἱστορία, ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ ἐφηρμόσθη κατὰ κόρον ἀπὸ τὰ μεγάλα ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα, μὲ σκοπὸ νὰ ἰσοπεδωθοῦν οἱ ἀνθρώπινες προσωπικότητες καὶ νὰ ἐξοντωθοῦν οἱ ἀντιφρονοῦντες. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει σήμερα μὲ τὴν ἐνορχηστρωμένη «μετανάστευσι» τεραστίων μουσουλμανικῶν καὶ ἀφρο-ασιατικῶν πληθυσμῶν, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς μοχλὸς διαβρώσεως τοῦ ἐθνικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.
Στὸ "modus vivendi" τοῦ ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς, ποὺ ἔγινε σιγά-σιγὰ πλανητικὸ μοντέλο, ἡ κοινωνικὴ μηχανικὴ ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπονεύρωσι τῶν πολιτῶν καὶ στὴν μετατροπή τους σὲ ἀμοραλιστὲς καταναλωτὲς χωρὶς ἱστορικὴ μνήμη, φιλοσοφικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἠθικὲς ἀντιστάσεις.
Τὸ σύγχρονο μοντέλο τοῦ νεοταξικοῦ "homo lupus economicus" εἶναι πιὸ ὁλοκληρωτικὸ καὶ ἀντιανθρώπινο, ἀφοῦ χρησιμοποιεῖται πλέον μία πανίσχυρη τεχνολογία ἐπηρεασμοῦ τῆς συνειδήσεως, πέρα ἀπὸ γεωγραφικὰ σύνορα καὶ πολιτικὲς ἰδεολογίες.

Τὸ μοντέλο αὐτὸ εἶναι ἀκόμη πιὸ ἐπικίνδυνο, διότι παρουσιάζεται ὡς δημοκρατικό, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα λέει: «Ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιλέξετε ἐλεύθερα, στὸν βαθμὸ ποὺ μποροῦμε νὰ προγραμματίζουμε τὶς κινήσεις σας καὶ νὰ ἐπιβάλλουμε -μὲ πλύσι ἐγκεφάλου- αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς θέλουμε καὶ μᾶς συμφέρει νὰ κάνετε…».

ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ

1. Ἡ στρατηγικὴ τῆς παραπλανήσεως

Προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν τὸν ἔλεγχο τοῦ κοινοῦ, ἀφ' ἑνὸς τὸ διατηροῦν ἀσυντόνιστο καὶ μὲ ἄγνοια τῶν βασικῶν ἀρχῶν τοῦ συστήματος καὶ ἀφ' ἑτέρου, συγχυσμένο, ἀποδιοργανωμένο καὶ διασπασμένο, μὲ ζητήματα ποὺ δὲν ἔχουν πραγματικὴ σημασία.

Αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται ὡς ἑξῆς:
α) Παρέχοντας χαμηλοῦ ἐπιπέδου δημοσία Παιδεία καὶ κρατῶντας μόνο γιὰ τὴν ἐλὶτ τὴν ὑψηλὴ γνῶσι,
β) Κατευθύνοντας τὰ αἰσθήματά τους καὶ αὐξάνοντας τὴν μαλθακότητά τους (πνευματικὴ καὶ φυσική) μέσα ἀπὸ συνεχῆ βομβαρδισμὸ μὲ φθηνὸ σέξ, βία καὶ τρομοκρατία μέσω τῶν ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας τὴν Ἱστορία καὶ τοὺς νόμους καὶ ὑποβάλλοντας τοὺς πολῖτες σὲ ἀποκλίνουσα συμπεριφορά, ὥστε νὰ μεταστρέψουν τὴν σκέψι τους ἀπὸ τὶς πραγματικές τους ἀνάγκες σὲ μὴ ἀπαραίτητες προτεραιότητες.
Ὁ γενικὸς κανὼν εἶναι ὅτι ὑπάρχει κέρδος ἀπὸ τὴν σύγχυσι· ὅσο περισσότερη σύγχυσις τόσο μεγαλύτερο τὸ κέρδος.
Ἄρα ἡ καλλιτέρα μέθοδος εἶναι νὰ δημιουργοῦνται προβλήματα καὶ μετὰ νὰ προσφέρωνται ἕτοιμες λύσεις γι' αὐτά.
Μεθόδευσις τῆς παραπλανήσεως:
ΜΜΕ: Ἀπομακρύνουν τὴν προσοχὴ τοῦ ἐνηλίκου κοινοῦ ἀπὸ τὰ πραγματικὰ κοινωνικὰ ζητήματα καὶ τὴν στρέφουν σὲ ἀνούσια «ριάλιτυ».
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηροῦν ἀστοιχείωτα τὰ νεαρὰ παιδιὰ σὲ τομεῖς ὅπως τὰ μαθηματικά, τὰ οἰκονομικά, τὸ δίκαιο, ἡ φιλοσοφία, ἡ ἱστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΙΣ: Κρατοῦν σὲ χαμηλὸ ἐπίπεδο τὴν ψυχαγωγία τοῦ κοινοῦ καὶ τὸν πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Ἐφαρμόζεται ἡ τακτικὴ νὰ εἶναι συνεχῶς ἀπησχολημένο τὸ κοινὸ ὥστε νὰ μὴ μένη χρόνος γιὰ νὰ σκεφθῆ. Κατὰ τὸν Ἄλντους Χάξλεϋ, ὁ κόσμος αὐτὸς θὰ εἶναι «μία δικτατορία χωρὶς δάκρυα» ὅπου οἱ μᾶζες θὰ «λατρεύουν τὴν δουλεία τους».

2. Ἀποσιώπησις

Μὲ τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ φιλτράρονται οἱ εἰδήσεις καὶ οἱ πληροφορίες, ὥστε σημαντικὰ ἀποσπάσματα τῶν πραγματικῶν γεγονότων νὰ ἀποκρύπτωνται. Ἔτσι περνοῦν στὸν κόσμο τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων ποὺ τοὺς συμφέρει.

3. Γελοιοποίησις τῆς «ἐπικίνδυνης» πληροφορίας
Ἂν κάποιο σημαντικὸ γεγονός, (π.χ. οἱ ἐπιθέσεις τῆς 11ης/9 στὴν Νέα Ὑόρκη) δὲν «χωράει» στὶς ἐπίσημες ἐξηγήσεις ποὺ προωθοῦνται ἀπὸ τὰ "media", τότε μπαίνουν μπροστὰ οἱ μηχανισμοὶ ἐξευτελισμοῦ: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παραλλήλως προωθοῦν ὑπούλως στημένες ἐξωφρενικὲς θεωρίες (π.χ. ἐξωγήϊνοι), ὥστε νὰ ἐπιτείνουν τὴν σύγχυσι τοῦ κοινοῦ καὶ νὰ ἀκυρώνουν τὶς σοβαρὲς μαρτυρίες (π.χ. τὶς καταθέσεις τῶν μηχανικῶν ποὺ μιλοῦν γιὰ κατεδάφισι ἀπὸ μέσα τῶν Διδύμων Πύργων).

4. Κατασκευὴ «εἰδικῶν»

Προώθησις δικῶν τους ἐπιστημόνων καὶ ἐξωνημένων διανοουμένων σὲ θέσεις κλειδιὰ τοῦ δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητὲς πανεπιστημίου, διευθυντὲς ἰνστιτούτων), οἱ ὁποῖοι στηρίζονται ἀπὸ τὰ ἐπίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Στὴν χώρα μας, ὅπου διεξάγεται ἕνας ἀνελέητος ἰδεολογικὸς πόλεμος γιὰ ἐξόντωσι κάθε τι ἑλληνικοῦ, εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τῆς καταλήψεως πολλῶν πανεπιστημιακῶν θέσεων ἀπὸ καθηγητὲς τῆς ἐθνομηδενιστικῆς σχολῆς τὰ τελευταῖα 20 χρόνια, γιὰ νὰ πρωτοστατοῦν σήμερα στὴν διάλυσι τῆς Παιδείας καὶ στὸν ἀφελληνισμὸ τῆς Ἱστορίας.

5. Λειτουργία προβοκάτσιας

Ὅταν μία κοινωνικὴ κατάστασις ἀρχίζει νὰ γίνεται ἀπειλητικὴ γι' αὐτοὺς (π.χ. ἀρχίζει νὰ ἀφυπνίζεται πατριωτικῶς ἢ κοινωνικῶς ὁ μέσος πολίτης), τότε προωθοῦν κάποιον δικόν τους ἄνθρωπο ἢ κίνημα γιὰ νὰ προλάβουν τοὺς πραγματικοὺς ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ καὶ νὰ σπείρουν τὴν παραπληροφόρησι. Ἄν, παρ' ὅλα αὐτὰ οἱ κοινωνικοὶ μηχανικοὶ ἀποτύχουν νὰ ἐπιβληθοῦν, τότε ἀρχίζει μία ἐπίθεσις ἡττοπαθείας καὶ δράσεως ἄλλων ἀχυρανθρώπων.

6. Διάσπασις τῆς προσοχῆς μὲ τὴν ὑπερπληροφόρησι

Ἂν κάποιο γεγονὸς τραβήξη τὴν προσοχὴ τοῦ κοινοῦ, οἱ κοινωνικοὶ μηχανικοὶ φροντίζουν ὥστε τὰ ΜΜΕ νὰ ἐπιμείνουν σὲ ἄχρηστες λεπτομέρειες καὶ στὴν ἀποπροσανατολιστικὴ παρουσίασί του. Ταυτοχρόνως σκηνοθετοῦν ἕνα ἄλλο γεγονὸς γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὴν προσοχὴ τοῦ κοινοῦ. Τὰ παραδείγματα στὴν Ἑλλάδα εἶναι πολλά.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙ: Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Ἡ ἀρχὴ τῆς νεοταξικῆς λογοκρισίας νὰ ἐξαφανίζη τὶς οὐσιαστικὲς πληροφορίες μέσα σὲ ἕναν κυκεῶνα ἀσημάντων πληροφοριῶν, ἐπιτρέπει στὴν νέου τύπου λογοκρισία νὰ ἐμφανίζεται πλουραλιστικὴ καὶ δημοκρατική. Αὐτὴ ἡ στρατηγικὴ ἐφαρμόζεται, κατ' ἀρχάς, στὰ τηλεοπτικὰ δελτία εἰδήσεων, τὴν βασικὴ πηγὴ ἐνημερώσεως τῶν πολιτῶν.
Ὅλοι οἱ ψυχολόγοι καὶ οἱ εἰδικοὶ τῆς νευρο-επιστήμης γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀπομνημόνευσις πληροφοριῶν ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο γίνεται καλλίτερα ὅταν αὐτὲς παρουσιάζωνται μὲ δομημένο τρόπο. Ὅμως, τὰ τηλεοπτικὰ δελτία εἰδήσεων κάνουν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο, ἀνακατεύοντας ἀνάρχως ἑτερόκλητα θέματα διαφορετικῆς σπουδαιότητος (λίγη πολιτική, ἀθλητικά, ἕνα κοινωνικὸ θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετὰ ξανὰ πολιτική, κ.ο.κ.). Ἔτσι εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ χειραγωγήσης ἕναν πληθυσμό...
Ἡ ἀληθινὴ ἐνημέρωσις παρέχεται πλέον ἀπὸ τὰ ἐναλλακτικά, εἰδικὰ ἔντυπα, τὰ ὁποῖα διαβάζονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ ὑποψιασμένους πολῖτες.
Στόχοι τῆς κατευθυνομένης ἐνημερώσεως:
• Ὁ ὁλοκληρωτικὸς ἔλεγχος τῶν ἀτόμων.
• Νὰ ἐμποδίζεται τὸ κοινὸ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ θέτη εὐφυῆ ἐρωτήματα γιὰ τὴν κατάστασί του καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο εἶναι ὀργανωμένη καὶ διευθύνεται ἡ κοινωνία.
• Νὰ γίνη πιὸ εὔκολα χειραγωγήσιμο τὸ κοινό, ἀποδυναμώνοντας τὴν ἀναλυτικὴ καὶ κριτική του ἱκανότητα.
• Ὁ ἠλεκτρονικὸς ἔλεγχος τῆς ψυχικῆς διαθέσεως καὶ τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ πληθυσμοῦ.
• Δυνατότης ἐπηρεασμοῦ ἑνὸς πλήθους, κάνοντάς το παθητικὸ ἤ, ἀντιθέτως, βίαιο ξαφνικά.
Τέτοιες δοκιμὲς ἔχουν γίνει στὴν Ρουάντα, στὸ Μπουρούντι, στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία καὶ τώρα στὸ Ἰράκ.

Πιλοτικὸ πρόγραμμα γιὰ κοινωνία Δυτικοῦ τύπου ἀποτελεῖ ἡ Ἑλλάς διότι ὅταν μπῆκε στὴν ΕΟΚ, ὁ Ἕλλην ἐθεωρεῖτο ἰδιαιτέρως ἀπείθαρχος καὶ πολιτικοποιημένος. Γι' αὐτὸ δόθηκαν καὶ συνεχίζουν νὰ κυκλοφοροῦν πολλὰ δισεκατομμύρια σὲ εὐρω-πακέτα καὶ ναρκω-δολλάρια, καὶ χτίστηκαν πολλὲς νεόπλουτες περιουσίες καὶ ἐπαύλεις γιὰ νὰ ἐλεγχθῆ τὸ μυαλὸ τῶν Νεοελλήνων...
Ἡ ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ ἔχει καταφέρει νὰ κατευθύνη τὴν κοινὴ γνώμη μέσῳ τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς τῶν ΜΜΕ, ποὺ ἐλέγχεται ἀπὸ 7-9 πολυεθνικὲς ἐπιχειρήσεις: τὶς Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, News Corporation/Fox τοῦ Μέρντοχ, General Electric/NBC, Universal/Seagram, Tele-Communications καὶ AT&T, καὶ Vivendi καὶ Bertelsman.
Σ' αὐτὲς ἀνήκουν ὅλα τὰ μεγάλα ἀμερικανικὰ κινηματογραφικὰ στούντιο, ὅλα τὰ τηλεοπτικὰ δίκτυα, περισσότερο ἀπὸ τὸ 80% τῆς παγκοσμίου μουσικῆς ἀγορᾶς, οἱ μεγαλύτεροι δορυφόροι ποὺ ἐκπέμπουν διεθνῶς, ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀγορᾶς τῶν ἐκδόσεων βιβλίων καὶ περιοδικῶν ποικίλης ὕλης, ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἐμπορικῶν καλωδιακῶν καναλιῶν στὶς ΗΠΑ καὶ διεθνῶς, καθὼς καὶ ἡ μερίδα τοῦ λέοντος τῆς εὐρωπαϊκῆς τηλεοράσεως...
Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Λὰνς Μπένετ, ὁ ὁποῖος διδάσκει πολιτικὲς ἐπιστῆμες στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Οὐάσιγκτων, στὸ βιβλίο του "The politics of Illusion" «Οἱ εἰδήσεις κατευθύνονται ἀπὸ δυνάμεις ποὺ δύσκολα συμβιβάζονται μὲ τὶς ἀνάγκες τῆς δημοκρατίας...»
«Μέσα ἀπὸ τὴν προσεκτικὴ προπαρασκευὴ τῶν μηνυμάτων, οἱ κυβερνητικοὶ ἀξιωματοῦχοι πετυχαίνουν συχνὰ νὰ ἐλέγχουν τὶς πληροφορίες ποὺ σχετίζονται μὲ ὅλα τὰ στοιχεῖα-κλειδιὰ τῶν εἰδησεογραφικῶν θεμάτων. Ὁ σκοπὸς φυσικὰ εἶναι ὁ ἔλεγχος τῶν πληροφοριῶν, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ σύνολο τῶν συστατικῶν μερῶν τῶν ἐκτυλισσομένων πραγματικῶν πολιτικῶν δραμάτων καὶ ἑπομένως ὁ ἔλεγχος τοῦ περιεχομένου ὅλων τῶν εἰδησεογραφικῶν θεμάτων, ποὺ ἔχουν γραφῆ γιὰ αὐτά» (Ἡ πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Ἀθῆναι 1999, σελ. 71-72, 178).
Ὁ Γάλλος θεωρητικὸς Ζὰν Μπωντριγιὰρ χρησιμοποιεῖ τὸν ὅρο «ὑπερπραγματικότης» ὡς ὑπόμνησι τοῦ γεγονότος ὅτι αὐτὸς ὁ ἀπόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικὸς κόσμος εἶναι ποὺ παρέχει ὅλο καὶ περισσότερο τὴν πρώτη ὕλη γιὰ τὴν σκέψι καὶ τὸ συναίσθημα.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ

Ὅπως τὸ ἔχει θέσει εὐστόχως ὁ παλαιὸς Βρεττανὸς πρωθυπουργὸς Βενιαμὶν Ντισραέλι «Ὑπάρχουν τριῶν εἰδῶν ψεύδη: τὰ ψέμματα, τὰ χοντρὰ ψέμματα καὶ ἡ στατιστική».
Κόμματα καὶ πολιτικοί, ἐκδοτικὰ συγκροτήματα, τηλεοπτικοὶ σταθμοί, ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἑταιρειῶν ποὺ στηρίζουν τὴν ἐπιβίωσί τους στὴν ἐλεύθερη ἀγορά, παραγγέλλουν συχνὰ δημοσκοπήσεις, προσπαθῶντας νὰ ἐπηρεάσουν τὸν ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ὁ πολιτικὸς σύμβουλος Ρότζερ Ἄϊλ, κάποτε εὐφυολόγησε λέγοντας: «Ὅταν πεθάνω θέλω νὰ ξαναγυρίσω μὲ πραγματικὴ ἐξουσία. Θέλω νὰ ξανάρθω ὡς μέλος μίας ὁμάδας δημοσκοπήσεων». Μόνο στὴν Εὐρώπη ἐπενδύονται 8 δισ. εὐρὼ ἐτησίως, γιὰ νὰ σκιαγραφηθοῦν οἱ σκέψεις καὶ οἱ προθέσεις τῶν πολιτῶν.
Τὸ 2006, σὲ συνέδριο μὲ θέμα «Δημοσκοπήσεις καὶ Στατιστική», ποὺ πραγματοποίησε στὴν Κῶ τὸ Ε.Σ.Ι. (Ἑλληνικὸ Στατιστικὸ Ἰνστιτοῦτο), εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ἐξέθεσαν τὶς ἀνησυχίες τους σχετικῶς μὲ τὶς «θολὲς» διαδικασίες ὑπὸ τὶς ὁποῖες διενεργοῦνται πολλὲς δημοσκοπήσεις καὶ τὰ συμφέροντα ποὺ ἐξυπηρετοῦν.
Ὁ Κωνσταντῖνος Μπάσιος, ὑποψήφιος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀναφέρει στὸ ἄρθρο του «Ἡ πολιτικὴ δημοσκόπηση ὡς ἕνα ἀκόμα σύμπτωμα ἰδιαίτερης πολιτικῆς παθογένειας» τὰ σημεῖα ἐκεῖνα, ποὺ συχνὰ παραβλέπονται ἢ ἀποσιωπῶνται:
α) Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ καθορίζει ὅτι ἕνα συγκεκριμένο κι ὄχι κάποιο ἄλλο θέμα χρήζει σφυγμομετρήσεως;
β) Πῶς διατυπώνονται τὰ ἐρωτήματα, σὲ ποιά πράγματα δίδεται ἔμφασις καὶ μὲ ποιά σειρὰ ὑποβάλλονται σὲ αὐτοὺς ποὺ παίρνουν μέρος στὴν σφυγμομέτρησι;
γ) Πόσα πρόσωπα ἀπαρτίζουν τὸ δεῖγμα καὶ μὲ ποιά κριτήρια ἐπιλέγονται αὐτὰ τὰ πρόσωπα;
Ὡς πρὸς τὶς πολιτικὲς δημοσκοπήσεις, τὸ ἐκλογικὸ σῶμα μαθαίνει μόνο γιὰ τὶς δημόσιες καὶ ὄχι γιὰ τὶς μυστικές. Ἑπομένως, τὸ ἐπίμαχο σημεῖο εἶναι: γιατί κάποιος μὲ πληροφορεῖ γιὰ ἕνα θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο ἐγὼ δὲν ἔχω ἐνδιαφερθῆ; Προφανῶς διότι λέγοντάς μου ὅ,τι ἐκεῖνος θέλει, διαμορφώνει μία «βολικὴ» γιὰ ἐκεῖνον πραγματικότητα.
Ἡ «ἔρευνα ἀγορᾶς» ἀποτελεῖ ἄλλο ἕνα παγκόσμιο ὀλιγοπώλιο στὰ χέρια τῶν ἐπικυριάρχων. Τέσσερεις ἑταιρεῖες ἐλέγχουν τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς, χρησιμοποιῶντας πληθώρα ἐπωνυμιῶν: οἱ WPPGroup, McCann Ericsson, TNS καὶ Thomson Corporation. Οἱ 4 αὐτὲς ἀγγλοσαξονικὲς ἑταιρεῖες ὑπολογίζεται ὅτι ἐλέγχουν περὶ τὸ 90% τῆς ἑλληνικῆς ἀγορᾶς, συγκεντρώνοντας ὄγκο καὶ ποιότητα πληροφοριῶν καὶ ἀναλύσεων, ἀνὰ ἔτος, μεγαλύτερα ἀπὸ ὁποιαδήποτε κρατικὴ ὑπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ἐθνικῆς στατιστικῆς ὑπηρεσίας!

ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER

Ἀποδεικνύεται, λοιπόν, ὅτι αὐτὰ ποὺ δὲν ξέρουμε εἶναι πολὺ πιὸ σημαντικὰ ἀπὸ τὸν ὄγκο τῶν σκουπιδο-πληροφοριῶν ποὺ μεταδίδονται. Ἡ κατοχὴ τῆς μυστικῆς γνώσεως ἰσοδυναμεῖ μὲ περισσότερη ἐξουσία καὶ τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὁ καλλίτερος ἔλεγχος τῶν μαζῶν. Κατ' ἀναλογίαν, στὸν βαθμὸ ποὺ ὅ,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σὲ ὅ,τι μαθαίνουμε, ἡ χειραγώγησις ἑνὸς νοὸς ἢ ἑνὸς ἔθνους ἀπὸ νόες, μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ μέσῳ τοῦ ἐλέγχου τῶν πληροφοριῶν.
Ἐπὶ πλέον, ἡ «κοινωνικὴ μηχανικὴ» (ἡ ἀνάλυσις καὶ ὁ αὐτοματισμὸς μίας κοινωνίας) ἀπαιτεῖ τὴν συσχέτισι μεγάλων ποσοτήτων σταθερῶς μεταβαλλομένων οἰκονομικῶν πληροφοριῶν (δεδομένων) καὶ γι' αὐτὸ χρειάζεται ἕνα ὑψηλῆς ταχύτητος σύστημα ψηφιακῆς ἐπεξεργασίας δεδομένων. Αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ προηγηθῆ τῆς κοινωνίας καὶ νὰ προβλέψη πότε αὐτὴ θὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ συνθηκολογήση.
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ μία ἀπολύτως προβλέψιμη Οἰκονομία, τὰ μέλη τῶν χαμηλοτέρων τάξεων τῆς κοινωνίας πρέπει νὰ μποῦν ὑπὸ ἀπόλυτο ἔλεγχο: νὰ «ἐξημερωθοῦν», νὰ ἐκπαιδευθοῦν καὶ νὰ δεσμευθοῦν μὲ βάρη καὶ μακροχρόνια κοινωνικὰ καθήκοντα ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία, προτοῦ νὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναρωτηθοῦν γιὰ τὴν πραγματικὴ φύσι τῶν ἀγαθῶν καὶ νὰ ἀμφισβητήσουν τὸ σύστημα.
Γιὰ νὰ ἐξασφαλισθῆ μία τέτοια ὑπακοή, ἔπρεπε νὰ διαλυθοῦν οἱ παραδοσιακὲς οἰκογένειες τῶν μέσων καὶ κατωτέρων τάξεων, μέσα ἀπὸ τὴν ἐντατικοποίησι τῆς ἀπασχολήσεως καὶ τῶν δύο γονέων καὶ τὴν καθιέρωσι κρατικῶν κέντρων ὁλοήμερης ἀπασχολήσεως καὶ ἐκπαιδεύσεως τῶν παραμελημένων παιδιῶν τους.
Τὸ 2005, ἕνα μεγάλο ἐρευνητικὸ "consortium", χρηματοδοτούμενο ἀπὸ τὴν Ε.Ε., ξεκίνησε τὴν δημιουργία ἑνὸς καταλλήλου γιὰ προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικῶν ἀλληλεπιδράσεων, μὲ τὴν βοήθεια αὐτονόμων προγραμμάτων. Τὸ πρόγραμμα ὠνομάσθηκε "New Ties" καὶ ἔχει ὁλοκληρώσει τὴν πρώτη φᾶσι του. Μὲ τὴν συμμετοχὴ 5 μεγάλων εὐρωπαϊκῶν πανεπιστημίων, ἀνοίγει τὸν δρόμο σὲ προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακος ἀνθρωπίνων πληθυσμῶν ποὺ ἀναμένεται νὰ ἀκολουθήσουν τὰ ἑπόμενα 20 χρόνια, ὁπότε καὶ ἀναμένεται νὰ ἑκατονταπλασιασθῆ ἡ ἰσχὺς τῶν ὑπολογιστικῶν συστημάτων. Τότε θὰ εἶναι δυνατὴ μία ἀκόμη πιὸ ἄμεση συλλογὴ δεδομένων, σχεδὸν σὲ πραγματικὸ χρόνο, καθὼς ἑκατομμύρια αὐτόνομα προγράμματα θὰ εἶναι σὲ θέσι νὰ παρακολουθοῦν, νὰ καταγράφουν καὶ νὰ ταξινομοῦν πακτωλοὺς δεδομένων σχετικῶς μὲ τὶς ζωὲς τῶν πολιτῶν.
Ἂν ὁ χειρισμὸς τῶν μαζῶν καταστῆ δυνατός, τότε θὰ γίνη ἐφικτὴ σὲ μεγάλο βαθμὸ ἡ πρόβλεψις τῆς ἀγοραστικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ καθενός, ἀκόμη καὶ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα. Κατ' ἐπέκτασιν, μία κρατικὴ οἰκονομία μπορεῖ νὰ κατευθυνθῆ μὲ τὶς κατάλληλες πιέσεις, ἂν οἱ ἀντιδράσεις τῶν μαζῶν μποροῦν νὰ προβλεφθοῦν ἐγκαίρως, καὶ νὰ ἀκυρωθῆ ἐντελῶς ὁ ρόλος τοῦ κράτους ὡς διαμεσολαβητοῦ μεταξὺ ἰδιωτικῶν συμφερόντων.
Συμφώνως μὲ πρόσφατη μελέτη, ἕνα νέο πρόγραμμα μπορεῖ νὰ συνδυάση ἐγκεφαλικὴ δραστηριότητα μὲ ὀπτικὲς εἰκόνες, ἀλλὰ καὶ νὰ προβλέψη τί βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ἡ ἐν λόγῳ μελέτη προβάλλει ὡς πιθανόν, ὅτι κάποια μέρα οἱ ὑπολογιστὲς θὰ μποροῦν νὰ «διαβάζουν»τὸν ἐγκέφαλο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀναπλάθοντας ψηφιακῶς ἀναμνήσεις, ὄνειρα ἢ φαντασιώσεις.
Οἱ νευρο-επιστήμονες, ποὺ ἐρευνοῦν τὸν, σχεδὸν φουτουριστικό, κλάδο τῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, τὸ «Νευρομάρκετινγκ», γνωρίζουν ὅτι ὑπάρχουν συγκεκριμένες περιοχὲς τοῦ ἐγκεφάλου, ποὺ ἀποτελοῦν «ἀποθήκη» ὅλων ὅσων ἔχουμε μάθει, καθὼς καὶ τοῦ περιεχομένου τῶν φιλοδοξιῶν, τοῦ ἐγώ μας. Μία ἔντονη δραστηριότης στὸν ἀριστερὸ προμετωπιαῖο φλοιὸ μπορεῖ νὰ ὑπονοῆ ὅτι τὸ ὑποκείμενο ἕλκεται ἀπὸ τὴν εἰκόνα ἢ τὸ διαφημιστικὸ μήνυμα μίας φίρμας. Ἔτσι οἱ ἐρευνητὲς μποροῦν νὰ ποῦν ποιά μέρη τῶν διαφημιστικῶν μηνυμάτων ἀποθηκεύονται στὴν μακροπρόθεσμη μνήμη τῶν ἐξεταζομένων καὶ νὰ ἀνακαλύψουν τὸ πῶς τὸ μάρκετινγκ μπορεῖ νὰ σημαδέψη τὶς προτιμήσεις τοῦ νοὸς γιὰ προϊόντα καὶ πολιτικούς.
Ψυχολόγοι καὶ οἰκονομολόγοι χρησιμοποιοῦν ἐξελιγμένους σαρωτὲς τοῦ ἐγκεφάλου γιὰ νὰ προσδιορίσουν τοὺς μηχανισμοὺς κρίσεως, ποὺ ἀναπτύσσονται στὸ ὑποσυνείδητο καὶ στὸ ἀσυνείδητο. Οἱ μεγάλες ἑταιρεῖες καλλυντικῶν, ἐνδυμάτων, κινητῆς τηλεφωνίας, οἱ καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αὐτὰ τὰ ἐργαλεῖα ἐρεύνης τῆς ἐγκεφαλικῆς δραστηριότητος καὶ ἐπενδύουν στὶς μεθόδους αὐτές, προκειμένου νὰ ἐκλεπτύνουν τὴν διαφημιστική τους στρατηγική. Τὰ ποσά, ποὺ δαπανῶνται εἶναι κολοσσιαῖα. Κατὰ μία ἐκτίμησι, κάθε μέρα κυκλοφοροῦν 700 νέα προϊόντα, ἐνῷ συνολικῶς 2 ἑκατομμύρια μάρκες ἐπιζητοῦν τὴν προσοχὴ τοῦ καταναλωτοῦ.
Γιὰ νὰ ὑπάρξουν κέρδη μεταξὺ ὅλων αὐτῶν τῶν παρομοίων προϊόντων, οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν πωλήσεων προσπαθοῦν νὰ ἐντυπώσουν ἕνα προϊὸν στὸ μυαλὸ τοῦ ἀγοραστοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, στὸν ἀνεπτυγμένο καπιταλιστικὸ κόσμο, ὁ μέσος ἐνήλικας καταναλωτὴς δέχεται 3.000 διαφημιστικὰ μηνύματα κατὰ μέσον ὅρο τὴν ἡμέρα (5πλάσιο ἀπ' ὅ,τι 20 χρόνια πρίν).

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΙΣ

Ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ διαδικτύου, ὅπου μὲ ἐλάχιστα μέσα μπορεῖ ὁ καθένας νὰ ἀποκτήση δυνατότητα παγκοσμίου πληροφορήσεως, εἶναι ἕνα πείραμα κοινωνικῆς μηχανικῆς ἑπομένου ἐπιπέδου. Ἤδη, ἕνας μυστικὸς πόλεμος ἐξελίσσεται μέσα στὸν κυβερνοχῶρο. Ὄχι μὲ λογοκρισία, ἀλλὰ μὲ «δικαιωματικὸ ἔλεγχο» πληροφοριῶν καὶ ἀντιλήψεων (αὐτὸ κάνουν οἱ μηχανὲς ἀναζητήσεως) καὶ ἀκόμη πιὸ πλάγιες μεθόδους.
Τὸν Ἰούνιο εἴδαμε νὰ ξεσπᾷ στὴν Τεχεράνη ἡ μεγαλυτέρα λαϊκὴ ἐξέγερσις ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ ἐπανάστασι τοῦ 1979. Μετὰ τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ἀχμαντινετζάντ, ἡ ὁποία ἀμφισβητήθηκε ἐντέχνως ἀπὸ τὰ δυτικὰ ΜΜΕ, ὁ ἡγέτης τῆς ἀντιπολιτεύσεως Μὶρ Χουσεΐν Μουσαβί, ἐκάλεσε τοὺς ὀπαδούς του σὲ μαζικὲς διαδηλώσεις, ποὺ κατέληξαν σὲ ἄγριες συγκρούσεις μὲ τὴν ἀστυνομία. Ἡ κινητοποίησις ἐναντίον τοῦ καθεστῶτος πραγματοποιήθηκε ἔπειτα ἀπὸ μεγάλη ἐκστρατεία μέσῳ ἱστοσελίδων κοινωνικῆς δικτυώσεως ὅπως τὸ Twitter καὶ τὸ Facebook.
Νωρίτερα εἶχε πραγματοποιηθῆ ἕνα ἄλλο διαδικτυακὸ «ἀντάρτικο». Στὴν Μολδαβία, περίπου 20.000 διαδηλωτὲς ἀπαίτησαν τὴν προσάρτησι τῆς χώρας στὴν Ρουμανία καὶ τὴν Ε.Ε., μετὰ τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα τῆς 5ης Ἀπριλίου, ὅπου ὁ φιλορωσσικὸς κομμουνιστικὸς σχηματισμὸς τοῦ Βλαντιμὶρ Βορόνιν συνεκέντρωσε ἀκριβῶς τὸ 50% τῶν ψήφων. Ὑπὸ τὸ προφὶλ "pman" (τὰ ἀκρωνύμια τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς μολδαβικῆς πρωτευούσης Piata Marii Adunari Nationale) καὶ μὲ μία μέση ροὴ μέχρι καὶ 10 μηνυμάτων τὸ λεπτό, ὠργανώθηκε στὴν Μολδαβία ἕνα νεανικὸ πλῆθος, τὸ ὁποῖο ἦταν πληροφορημένο τόσο γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς διαδηλώσεως, ὅσο καὶ γιὰ τὶς ἀκριβεῖς κινήσεις τῆς ἀστυνομίας.
Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006, ἀποδιεβαθμίσθη στὶς ΗΠΑ ἡ Χάρτα Ἐπιχειρήσεων Πληροφοριῶν (Information Operations Roadmap), ἡ ὁποία εἶχε συνταχθῆ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2003 ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ ἀμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ καὶ σκιαγραφοῦσε τὴν νέα στρατηγικὴ τοῦ Πενταγώνου στὸ διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει ἐπαφὲς μὲ δημοσιογράφους σὲ ἠλεκτρονικὰ μέσα καὶ εἰδικοὺς ἠλεκτρονικῶν συστημάτων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐξαπολύουν ἐπιθέσεις σὲ ἐχθρικὰ συστήματα, καθὼς καὶ ψυχολογικὲς ἐπιχειρήσεις.
Μὲ πάνω ἀπὸ 1,3 δισ. ἀνθρώπους διαδικτυωμένους καὶ μὲ μαζικὴ συμμετοχὴ σὲ συνδέσμους κοινωνικῆς δικτυώσεως (Facebook 200 ἑκατ. χρῆστες, MySpace 125 ἑκατ. χρῆστες, Twitter 1,4 ἑκατ. tweets/ἡμέρα), θὰ ἦταν δύσκολο νὰ παρακαμφθοῦν οἱ δυνατότητες μίας τέτοιας δεξαμενῆς δεδομένων, τὰ ὁποῖα, σημειωτέον, δίδονται μὲ χαρακτηριστικὴ εὐκολία ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς χρῆστες.
Πρέπει νὰ ἀναφερθῆ, τέλος , ὅτι μετὰ ἀπὸ μία «χρυσὴ περίοδο» ἐλευθερίας στὸ διαδίκτυο -ποὺ ἀφέθηκε ἐσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου νὰ ἐντοπισθοῦν οἱ ἀντίθετες φωνὲς πρὸς τὴν «Νέα Τάξι» καὶ νὰ μελετηθοῦν οἱ τάσεις καὶ προθέσεις τῶν πολιτῶν- μεθοδεύεται τώρα ὁ ἀσφυκτικὸς ἔλεγχος ἀπὸ τὴν ἐλίτ, μέσῳ ἑνὸς παγκοσμίου πλέγματος νόμων.

ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ

Ἕνα ντοκουμέντο μὲ τίτλο «Σιωπηλὰ Ὅπλα γιὰ Ἀθόρυβους Πολέμους» (Silent Weapons for Quiet Wars), ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι μέρος ἑνὸς προσχεδιασμένου πολέμου κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος.
Ὁ «ἔλεγχος τοῦ κοινοῦ» ἐπιτυγχάνεται μέσῳ τῶν «σιωπηλῶν ὅπλων», ποὺ ἐφαρμόζονται στὰ ΜΜΕ καὶ στὰ σχολεῖα: «Τὸ κοινὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῆ αὐτὰ τὰ ὅπλα καὶ συνεπῶς δὲν μπορεῖ νὰ πιστέψη ὅτι δέχεται ἐπίθεσι καὶ χαλιναγωγεῖται ἀπὸ ἕνα ὅπλο... Ὅταν τὸ σιωπηλὸ ὅπλο ἐφαρμόζεται σταδιακῶς, τὸ κοινὸ προσαρμόζεται...».
Τὸ ντοκουμέντο αὐτό, ἀποτυπώνει τὶς πρῶτες φάσεις τοῦ Σχεδίου τῆς Παγκοσμίου Χειραγωγήσεως, εἶναι τὸ προϊὸν μίας ἐπιχειρήσεως μὲ τὸ ὄνομα "Operations Research", ποὺ ἀνεπτύχθη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γιὰ ἐπίθεσι κατὰ τῶν ἐχθρικῶν πληθυσμῶν, χρησιμοποιῶντας ἐργαλεῖα κοινωνικῆς μηχανικῆς καὶ ψυχολογικοῦ πολέμου. Συμφώνως μ' αὐτό, ἡ ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ ἀπεφάσισε τὸ 1954 νὰ ἐξαπολύση ἕναν «σιωπηλὸ πόλεμο» (ἀρχικῶς κατὰ τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ καὶ στὴν συνέχεια κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος), μὲ στόχο τὴν ἐγκαθίδρυσι μίας παγκοσμίου οἰκονομίας.
Τὸ ντοκουμέντο ἀναφέρεται «στὸν ἔλεγχο τῆς κοινωνίας μέσῳ τῆς ἀπειθαρχίας, τῆς ἀγνοίας, τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ, τῆς ἀποδιοργανώσεως καὶ τῆς συγχύσεως» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007).
Ἡ οὐσία τῶν στρατηγημάτων μπορεῖ, ἐπίσης, νὰ ἀναζητηθῆ σὲ μία μελέτη ἑνὸς "Think tank", ποὺ κυκλοφόρησε τὸ 1967, μὲ τὸν τίτλο "Report from Iron Mountain (Ἀναφορὰ ἀπὸ τὸ Σιδηροῦν Ὄρος). Τὸ ἔγγραφο ὑπαινίσσεται ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀμερικανικὸ ὑπουργεῖο ἀμύνης, ὅταν ὑπουργὸς ἦταν ὁ Ρόμπερτ Μακναμάρα, καὶ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸ ἰνστιτοῦτο Χάντσον, ποὺ τοποθετεῖται στὴν βᾶσι τοῦ Ἄϊρον Μάουνταιν στὸ "Croton on Hudson", στὴν Νέα Ὑόρκη. Τὸ ἰνστιτοῦτο Hudson ἵδρυσε καὶ διηύθυνε ὁ Χέρμαν Κάν, στέλεχος τῆς Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ὁ Μακναμάρα ὅσο καὶ ὁ Κὰν ἦσαν μέλη τοῦ πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων). Ὁ ὑποτιθέμενος στόχος ἦταν νὰ διερευνήση τρόπους γιὰ τὴν «σταθεροποίησι τῆς κοινωνίας».
Μία ἀνάγνωσις τῆς ἀναφορᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ λέξις «κοινωνία» χρησιμοποιεῖται ὡς συνώνυμο τῆς «παγκοσμίου κυβερνήσεως». Ἐπὶ πλέον, ἡ λέξις «σταθεροποίησις» χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια τῆς διατηρήσεως καὶ τῆς διαιωνίσεως τῶν ἐπικυριάρχων στὴν ἐξουσία καὶ στοὺς τρόπους νὰ ἐλέγχουν τοὺς πολῖτες καὶ νὰ ἀποτρέπουν τὴν ἐξέγερσί τους. Στὴν συνέχεια ἐξηγεῖ ὅτι πλησιάζουμε σ' ἕνα σημεῖο στὴν ἱστορία, ὅπου οἱ παλιὲς συνταγὲς ἐπιβολῆς, ὅπως ἦταν ὁ πόλεμος, ἴσως νὰ μὴ λειτουργοῦν. Τί ἄλλο λοιπὸν θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιήση ἡ παγκόσμιος ἐλὶτ γιὰ νὰ νομιμοποιήση καὶ νὰ διαιωνίση τὴν ἐξουσία της;
Ἡ ἀναφορὰ καταλήγει ὅτι ἕνα ὑποκατάστατο τοῦ πολέμου πρέπει νὰ πληροῖ τρεῖς προϋποθέσεις:

α) νὰ εἶναι οἰκονομικῶς πολυέξοδο,

β) νὰ ἀντιπροσωπεύη μία ἀξιόπιστη ἀπειλὴ μεγάλου μεγέθους, καὶ

γ) νὰ παρέχη μία λογικὴ δικαιολογία ποὺ θὰ ἐξυπηρετῆ τὴν ἐξουσία.
Συνεπῶς, πρέπει νὰ βρεθῆ ἕνας νέος ἐχθρὸς ποὺ θὰ ἀπειλῆ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ἡ προοπτικὴ νὰ κυριευθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ αὐτὸ ἡ ἀνθρωπότης θὰ πρέπη νὰ εἶναι πιὸ τρομακτικὴ κι ἀπ' τὸν ἴδιο τὸν πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ἰούνιος -Ἰούλιος 2008).
Τὰ διάφορα σενάρια ποὺ ἔχουν ἐπεξεργασθῆ τὰ στρατηγήματα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς τῆς «Νέας Τάξεως» στηρίζονται στὰ μοντέλα τοῦ «Σόκ». Ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ '40, οἱ ἐξελίξεις στὴν Ψυχιατρικὴ μὲ τὴν χρῆσι τοῦ ἠλεκτροσὸκ εἶχαν κάνει τοὺς γιατροὺς νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι σὲ θέσι νὰ «καθαρίσουν» ἐντελῶς τὸ μυαλὸ τῶν πασχόντων: Ἐπηρεάζουμε τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁδηγοῦμε στὴν ὑπακοή! Ἀλλὰ οἱ τεχνικὲς αὐτὲς δὲν λειτουργοῦν μόνο σὲ μεμονωμένα ἄτομα. Μποροῦν νὰ λειτουργήσουν σὲ ὁλόκληρες κοινωνίες. Ἕνα συλλογικὸ τραῦμα, ἕνας πόλεμος, μία φυσικὴ καταστροφή, μία τρομακτικὴ ἐνέργεια μᾶς φέρνει ὅλους σὲ κατάστασι σόκ.
Στὸ βιβλίο της "The Shock Doctrine", ἡ Καναδὴ δημοσιογράφος καὶ ἀκτιβίστρια Ναόμι Κλάϊν ἀποδεικνύει μὲ τεκμηριωμένο τρόπο πῶς οἱ ἀμερικανικὲς πολιτικὲς τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς» ἔφθασαν νὰ κυριαρχοῦν στὸν κόσμο μέσῳ τῆς προγραμματισμένης ἐκμεταλλεύσεως καὶ καταστροφῆς ἀνθρώπων καὶ χωρῶν.
Ἡ θεωρία τῆς Κλάϊν περιγράφει τὶς διασυνδέσεις μεταξὺ τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς, τοῦ πολέμου ὑπὸ τὸ δόγμα «Σὸκ καὶ Δέος» καὶ τῶν χρηματοδοτουμένων ἀπὸ τὶς Μυστικὲς Ὑπηρεσίες πειραμάτων μὲ ἠλεκτροσόκ, ἀποδεικνύοντας μὲ καθηλωτικὲς λεπτομέρειες τὸ πῶς, πολὺ γνωστὰ γεγονότα τῆς σύγχρονης ἱστορίας ἦσαν ἐσκεμμένες ἐφαρμογὲς τοῦ «Δόγματος τοῦ Σόκ».
Τὰ διάφορα μοντέλα τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς τοῦ «παγκοσμίου τρόμου» περιλαμβάνουν:
• Τὸ σενάριο τῆς παγκοσμίου τρομοκρατίας, στὸ ὁποῖο ἔχουμε ἀναφερθῆ ἐπανειλημμένως.
• Τὸ σενάριο τῆς παγκοσμίου ἐπιδημίας

Ἡ πρόβα μὲ τὴν γρίππη τῶν πτηνῶν ἀρχικῶς, καὶ τὸν ἰὸ Η1Ν1 σήμερα, ἔχει τροφοδοτήσει τοὺς «Ἐπικυριάρχους» μὲ πλῆθος συμπερασμάτων γιὰ τὶς ἀντιδράσεις πολιτῶν, ὀργανισμῶν, κυβερνήσεων καὶ ΜΜΕ σὲ ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο.
• Τὸ σενάριο τῶν φυσικῶν καταστροφῶν

Ὅπως περιγράφει ἡ Ναόμι Κλάϊν, ὅταν ταξίδεψε γιὰ ρεπορτὰζ στὴν Κεϋλάνη (Σρὶ Λάνκα) μετὰ τὸ καταστροφικὸ τσουνάμι, ἔγινε μάρτυς μίας ἐξωφρενικῆς καταστάσεως: ξένοι ἐπενδυτές-ἁρπακτικὰ καὶ διεθνεῖς τοκογλύφοι εἶχαν συνασπισθῆ γιὰ νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀτμόσφαιρα πανικοῦ, ὥστε νὰ «βάλουν στὸ χέρι» ὅλη τὴν ἀκτογραμμὴ μὲ τὶς πανέμορφες παραλίες, ἀπαγορεύοντας στὶς χιλιάδες οἰκογένειες τῶν ψαράδων ποὺ ζοῦσαν πατροπαράδοτα ἐκεῖ, νὰ κτίσουν ξανὰ τὰ σπίτια τους.
Τὴν ἑπομένη φορὰ στὴν Νέα Ὀρλεάνη, ἦταν πλέον ὁλοφάνερο ὅτι τὸ σύστημα ἐκμεταλλεύεται τὶς καταστάσεις «συλλογικοῦ τραύματος» γιὰ νὰ προωθήση ριζικὲς κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς ἀλλαγές. Ἡ κρίσις, ποὺ ἀκολούθησε τὸ πέρασμα τοῦ τυφῶνος «Κατρίνα» ἀπὸ τὴν Νέα Ὀρλεάνη, θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ ἀποτελῆ τὸ σημαντικώτερο πείραμα κοινωνικῆς μηχανικῆς.
• Τὸ σενάριο τῆς περιβαλλοντικῆς κρίσεως

Τὸ ἄλλο σενάριο ἀποτελεσματικῆς παγκοσμίου ἀπειλῆς ἦταν ἡ μόλυνσις τοῦ περιβάλλοντος. Αὐτὸ θεωρήθηκε ὅτι ἦταν πιθανώτερο νὰ ἐπιτύχη διότι μποροῦσε νὰ συνδεθῆ μὲ ὁρατὲς καταστάσεις, ὅπως ἡ αἰθαλομίχλη καὶ ἡ μόλυνσις τῶν ὑδάτων. Μποροῦσαν νὰ γίνωνται προβλέψεις, ποὺ θὰ ἔδειχναν ὅτι πλησιάζει τὸ τέλος τῆς Γῆς, καὶ θὰ ἦταν τόσο τρομακτικὸ ὅσο κι ἕνας πυρηνικὸς πόλεμος. Ἡ ἀκρίβεια αὐτῶν τῶν προβλέψεων δὲν ἦταν τὸ ζητούμενο. Σκοπός τους θὰ ἦταν νὰ τρομοκρατήσουν κι ὄχι νὰ ἐνημερώσουν. Οἱ μᾶζες θὰ δεχθοῦν πιὸ πρόθυμα τὴν πτῶσι τοῦ βιοτικοῦ τους ἐπιπέδου, τὴν αὔξησι τῶν φόρων καὶ τὴν γραφειοκρατία, μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι «εἶναι τὸ τίμημα ποὺ πρέπει νὰ πληρώσουμε, γιὰ νὰ σώσουμε τὴν Μητέρα Γῆ».
• Τὸ σενάριο τῆς διατροφικῆς κρίσεως

Στὶς 2 Ἀπριλίου τοῦ 2008, ὁ πρόεδρος τῆς Παγκοσμίου Τραπέζης (World Bank), Robert Zoellick, ἐξέφρασε τὴν ἀνησυχία του γιὰ τὴν ἄνοδο τῶν τιμῶν τῶν τροφίμων σὲ 33 χῶρες, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήση σὲ κοινωνικὲς ἀναταραχές. Τὰ στοιχεῖα, ποὺ βγῆκαν στὸ φῶς ἔκαναν τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ προγράμματος "World Food" τοῦ ΟΗΕ νὰ ἀποκαλέσουν τὴν κρίσι «σιωπηλὸ τσουνάμι».
Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὁ οἰκονομικὸς ἀναλυτὴς William Blum μίλησε ξεκάθαρα γιὰ μία παγκόσμια οἰκονομικὴ ἐλὶτ ποὺ παίρνει ὅλες τὶς σημαντικὲς ἀποφάσεις μὲ κριτήριο τὸν φόβο καὶ τὴν ἀπληστία.
• Τὸ σενάριο τῆς ἐνεργειακῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσεως

Ὅταν ἡ τιμὴ τοῦ πετρελαίου εἶχε φθάσει 147 δολλάρια τὸ βαρέλι, κανεὶς δὲν περίμενε ὅτι θὰ ἔπεφτε κάτω ἀπὸ τὰ 50 δολλάρια. Μήπως ἡ διεθνὴς τιμὴ τοῦ πετρελαίου ἔπρεπε νὰ πέση γιὰ νὰ «μελετηθοῦν» χωρὶς «ἐξωτερικὲς» ἐπιρροὲς καὶ ἀνεξαρτήτως μίας γενικευμένης οἰκονομικῆς κρίσεως;
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ φαίνονται νὰ ἔχουν ἐσωτερικὴ πληροφόρησι (ὁ τηλεοπτικὸς ἀναλυτὴς Jim Cramer), ἀνέφερε στὶς 6 Ὀκτωβρίου σὲ τηλεοπτικὴ συνέντευξι, ὅτι τὸ ἑπόμενο βῆμα (στὸ σενάριο τῆς μεθοδευμένης κοινωνικῆς ἀποδομήσεως) θὰ εἶναι νὰ σταματήσουν νὰ ἐφοδιάζωνται μὲ χρήματα τὰ τερματικὰ τῶν τραπεζῶν (τὰ ATM).
• Τὸ σενάριο τῆς ἐξωγήϊνης ἀπειλῆς

Ἡ εἰσβολὴ ἐξωγήϊνων ἀπὸ τὸ Διάστημα ἄρχισε νὰ ἐξετάζεται σοβαρὰ μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου καὶ φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχουν ἤδη γίνει πειράματα μέσα σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο. Ὅμως, ἡ ἀντίδρασις τοῦ κοινοῦ δὲν ἦταν ἐντελῶς προβλέψιμη, ἐπειδὴ ἡ ἀπειλὴ δὲν ἦταν τόσο «ἀξιόπιστη».
Ὡστόσο, μία συγκλονιστικὴ εἰσβολὴ ἐξωγήϊνων ποὺ θὰ δείξη ἡ τηλεόρασις -ἀκόμη κι ἂν πρόκειται γιὰ κατασκευασμένη μὲ ὑψηλῆς τεχνολογίας γραφικὰ ἢ προβολὲς λέϊζερ στὸν οὐρανό- μπορεῖ νὰ σπρώξη ὅλα τὰ κράτη στὴν ἀγκαλιὰ τῆς παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία, ὑποτίθεται, θὰ προστατεύση τὴν γῆ ἀπὸ τὴν εἰσβολή. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἂν οἱ ἐξωγήϊνοι παρουσιάζονταν ὡς «φιλικῶς διακείμενοι» θὰ ὑπῆρχε ἕνα ἐναλλακτικὸ σενάριο ποὺ θὰ προέβλεπε τὸν σχηματισμὸ παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία θὰ ἐκπροσωποῦσε τὸ ἑνωμένο ἀνθρώπινο γένος σὲ ἕνα εἶδος γαλαξιακῆς ὁμοσπονδίας.
Σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὀργιάζουν ἤδη οἱ φῆμες στὸ διαδίκτυο ὅτι τὴν περίοδο ἀπονομῆς τοῦ Νόμπελ Εἰρήνης στὸν Μπαρὰκ Ὀμπάμα, ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος θὰ προβῆ σὲ δηλώσεις, μαζὶ μὲ τὴν NASA, περὶ ἐξωγήϊνης παρουσίας.

ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ

Ὅπως ἐπισημαίνει, ἐπίσης, ὁ ἐπίτιμος καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων στὸ Πανεπιστήμιο Χάουαρντ, Νικόλαος Σταύρου, «Οἱ ἀήθεις ἐλὶτ τῶν μάνατζερ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐντὸς κι ἐκτὸς κυβερνήσεως, εἶναι σίγουρες ὅτι μία φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεῖ νὰ ὁδηγηθῆ μέσῳ σὸκ στὴν συμμόρφωσι, μόνο ἐὰν ἡ κριτικὴ σκέψις δὲν ἀναμιχθῆ στὶς προσχεδιασμένες σκευωρίες. Καὶ ἐλάχιστοι ἄνθρωποι θέτουν ἐρωτήματα σὲ μία ἀτμόσφαιρα κρίσεως. Τελικῶς, ὅλες οἱ κρίσεις -εἴτε πρόκειται γιὰ χρηματοπιστωτικὲς ληστεῖες ὑψηλῆς τεχνολογίας, εἴτε γιὰ τυφῶνες, τσουνάμι ἢ πολέμους- μποροῦν νὰ μετατραποῦν σὲ εὐκαιρίες, συνήθως γιὰ ἐκείνους ποὺ τὶς προεκάλεσαν» (Ν. Σταύρου, «Ἡ ἀποδόμησις τῶν ἐθνῶν» Ἐλευθεροτυπία 18/7/09)(«ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ», ΤΟ «MOTO» ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ).
Ἡ πρόσφατη ἑλληνικὴ ἱστορία ἀποτυπώνει ἀνάγλυφα τὴν ἐμπειρία τοῦ «Δόγματος τοῦ Σόκ», ὅπως αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζεται εἴτε μὲ αὐταρχικές, εἴτε μὲ «δημοκρατικὲς» ἐκδοχὲς τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς. Τὸ στρεβλὸ μοντέλο ἀναπτύξεως τοῦ μεταπολεμικοῦ καπιταλισμοῦ τῶν ἐργολάβων καὶ τῆς ἁρπαχτῆς, γεννήθηκε μέσα στὸ μετεμφυλιοπολεμικὸ καθεστὼς καὶ γιγαντώθηκε στὴν περίοδο τῆς χούντας. Στὴν μεταπολίτευσι συνεχίσθηκε ἡ χωροταξικὴ ἀναρχία καὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ περιβαλλοντικὴ καταστροφή.
Τὸ σὸκ τοῦ πολέμου καὶ τῆς εἰσβολῆς στὴν Κύπρο ἔγινε ἀφορμὴ γιὰ τὴν παράδοσι τῆς οἰκονομίας τοῦ νησιοῦ στὸ πολυεθνικὸ «οἰκονομικὸ θαῦμα», μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἄμβλυνσι τῶν συνειδήσεων καὶ τὴν ἐλαχιστοποίησι τῶν ἀντιστάσεων.
Στὴν Ἑλλάδα, τὸ σὸκ τῆς γρήγορης ἐντάξεως στὴν ΕΟΚ χωρὶς σχεδιασμό, καὶ ἀργότερα, τῆς πλήρους παραδόσεως στὴν ΟΝΕ καὶ στὸ εὐρὼ κατέστρεψαν τοὺς βασικοὺς τομεῖς τῆς Οἰκονομίας (ἀποβιομηχάνισις, πτῶσις ἐξαγωγῶν, περιορισμὸς ἀγροτικῆς παραγωγῆς) καὶ περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα τοῦ λαοῦ. Ἀκολούθησε τὸ σὸκ ἀθρόας εἰσροῆς μεταναστῶν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν μεγάλη ἀνεργία καὶ τὴν ἐκμετάλλευσι τῆς ἑλληνικῆς ἐργατικῆς τάξεως. Κι ὅμως, ὅλη ἡ ἀνεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ὡς «ἀναπτυξιακὸ μοντέλο» ἀπὸ τὴν νεοταξικὴ προπαγάνδα καὶ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς παγκοσμιοποιήσεως.
Ἂν θέλουμε βαθειὰ νὰ μὴν εὐοδωθοῦν τὰ «σκοτεινὰ» σενάριά τους, πρέπει νὰ κάνουμε «ἕνα ἅλμα πάνω ἀπὸ τὴν φθορά», ὅπως θά 'λεγε ὁ Ἐλύτης, νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν φόβο καὶ νὰ ὀργανώσουμε τὴν ἀποτελεσματική μας ἄμυνα, ὡς πολῖτες ποὺ ἀρνούμαστε νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν ἐθνοκτονία μας, ἐπειδὴ τὸ θέλουν «τὰ παιχνίδια πανικοῦ» τῆς Νέας Τάξεως.

Ρόμπερτ Μακναμάρα
Ὁ Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρεῖται ὡς ὁ ἐντολεὺς γιὰ τὴν δημιουργία τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ «Σιδηροῦ Ὄρους».
Ὑπῆρξε «γεράκι» καὶ φανατικὸς ἀντικομμουνιστής, μέλος τοῦ CFR καὶ ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τῆς ἀνθελληνικῆς στάσεως τῶν ΗΠΑ στὸ Κυπριακό.

Σὲ ἀναφορά του τὸ 1962, ἔλεγε:
«ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
• Naomi Klein, The Shock Doctrine, Knopf Canada, 2007
• Friend Tischler, Manifesto for Democratic Revolt, 2008
• Ο. Λὰνς Μπένετ, Εἰδήσεις - Ἡ πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Ἀθήνα 1999

Πηγή: Περιοδικὸ Hellenic Nexus

Ἡ ἀληθινὴ ἑρμηνεία τῆς ἀποχῆς, τοῦ λευκοῦ καὶ τοῦ ἀκύρου

τοῦ πολίτου Παναγιώτου Παπαγαρυφάλλου
Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου,
Α΄ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων

Τὸ πολιτικὸ σύστημα πανικοβλήθηκε. Οἱ φορεῖς του ψελλίζουν ἕωλες θεωρίες καὶ προφανεῖς ἀνοησίες, προσπαθῶντας νὰ ἐντάξουν τὴν πρωτόφαντη ἀποχή, στὶς ἐκλογὲς τῆς 7ης Νοεμβρίου, στὸ δικό του κόμμα ὁ καθένας. Ἄλλοι ἐμφανῶς καὶ ἄλλοι ὑπούλως, κάνοντας πολιτικὲς ἀλχημεῖες.
Ψεύδονται ἀσυστόλως μυρηκάζοντας «πήραμε τὸ μήνυμα» καὶ ψελλίζουν «θὰ τὸ μελετήσουμε»!
Τὸ ὑπέροχο ἐκκωφαντικὸ μήνυμα εἶναι σαφέστατο. Τὸ 40% τῆς ἀποχῆς, τὸ 5% τῶν λευκῶν καὶ τὸ 5% τοῦ «ἀκύρου», τοὺς εἶπε:
«Σᾶς σιχαινόμαστε ὅλους τους ἐναλλασσομένους ἐξουσιαστὲς καὶ ἀγνοοῦμε τοὺς ἄλλους ποὺ τοὺς θεωροῦμε νεροκουβαλητὲς τοῦ διεφθαρμένου συστήματος. Εἶστε σάπιοι. Εὐθύνεστε γιὰ τὸ σημερινὸ κατάντημα τῆς Ἑλλάδος.»
Αὐτὰ τὰ εἴπαμε καὶ τὰ ἀναρτήσαμε στὶς ἱστοσελίδες προεκλογικῶς. Ὁ ὠμὸς ἐκβιασμὸς τοῦ μπλοφατζῆ-παπατζῆ δὲν ἔπιασε καὶ συνεχίζει νὰ «κυβερνᾷ» βαρειὰ τραυματισμένος. Θέλει νὰ παραιτηθῆ ἀλλὰ δὲν τὸν ἀφήνουν οἱ τοκογλύφοι. Θέλουν νὰ πάρουν ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπὸ τὸν ὀρυκτὸ καὶ θαλάσσιο πλοῦτο τῆς δύσμοιρης πατρίδος. Θέλουν νὰ βάλη καὶ ἄλλες ὑπογραφὲς γιὰ τὴν ἐκποίησι τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων.
Τὸ 50% τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ ὁ ἕνας στοὺς δύο ἀρνήθηκαν νὰ ἐνσωματωθοῦν στὸ σύστημα τῆς σήψεως ποὺ πνέει τὰ λοίσθια. Τὸ ἀποδοκίμασαν. Τὸ 50% τῆς ἀποχῆς μαζὶ μὲ τὸ ἀντιμνημονιακὸ μπλόκ, ἀποτελοῦν τὴν συντριπτικὴ ἀντικυβερνητικὴ πλειοψηφία. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ κυβέρνησις ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ καὶ «βιώνει» τὸν ἐπιθανάτιο ρόγχο της.
Ἐρωτᾶται ὁ κ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας: Τί θὰ κάνη, θὰ παριστάνη τὸν Πρόεδρο σὲ μία τέτοια Ἑλλάδα;
Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες! ΕΜΠΡΟΣ γιὰ τὴν ἐθνοσωτήρια ἀποχὴ τοῦ 60% καὶ τοῦ 15% λευκοῦ καὶ ἀκύρου! Ἀφῆστε τὶς οἰκογένειές τους καὶ τὰ κάθε λογῆς λαμόγια νὰ τοὺς ψηφίσουν.

Οἱ ἄγρυπνοι φύλακες τῶν αἰθέρων μας

Ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας, εὐχόμεθα ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ, τοῦ ὁποίου τὴν μνήμη ἑωρτάσαμε χθὲς 8 Νοεμβρίου, νὰ προστατεύη τοὺς φύλακες τῶν αἰθέρων μας, οἱ ὁποῖοι ὡς σύγχρονοι Ἵκαροι ἔχουν ἀφιερώσει τὴν ζωή τους στὸ ἱερὸ καθῆκον τῆς ὑπερασπίσεως τῆς πατρίδος μας.
Τὸ παράδειγμά τους εἶναι παράδειγμα πρὸς μίμησιν, ἰδιαιτέρως στὶς ἡμέρες μας, ποὺ ἡ ἐθνική μας ἀνεξαρτησία καὶ κυριαρχία ἀντιμετωπίζουν πρωτόγνωρες προκλήσεις.

Τέτοιες ἐπέτειοι συνιστοῦν ἀφορμὲς γιὰ νὰ ὑπενθυμίζουμε στὶς νεώτερες γενεὲς πράξεις ἡρωϊσμοῦ καὶ αὐτοθυσίας καὶ νὰ τὶς καθιστοῦμε κοινωνοὺς ὑψηλῶν ἰδανικῶν ὅπως ἡ λεβεντιά, τὸ φιλότιμο καὶ ὁ ἡρωϊκὸς τρόπος ζωῆς.

Σ' αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν ἀγωνιζόμενοι ἀπὸ τὰ σμήνη τῆς Ἀεροπορίας μας γιὰ νὰ καταταγοῦν στὰ σμήνη τῶν Ἀγγέλων καὶ σ' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν νυχθημερὸν στὸν ἀκήρυχτο πόλεμο τοῦ Αἰγαίου γιὰ νὰ μποροῦν οἱ πολιτικοὶ ὑπάνθρωποι νὰ καταφέρωνται ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς κατὰ τοῦ στρατεύματος, ἀφιερώνουμε τῆν παρακάτω ταινία μικροῦ μήκους.

Ἡ Συντακτικὴ Ἐπιτροπή

Ὁ γλωσσικὸς ἐφησυχασμὸς καὶ ἡ ἄρνησις ἀποδοχῆς τῆς πραγματικότητος

τοῦ Ἀντωνίου Α. Ἀντωνάκου
Καθηγητοῦ – Κλασσικοῦ Φιλολόγου
Ἱστορικοῦ – Συγγραφέως
Ἀντιπροέδρου τοῦ Συνδέσμου τῶν Ἁπανταχοῦ Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
Β΄ Ἀντιπροέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων

Μία πρόσφατη ἔρευνα τοῦ ΟΟΣΑ γιὰ τὰ Ἑλληνόπουλα, ἀπεκάλυψε πὼς εἶναι ἀπὸ τὰ τελευταῖα στὴν Εὐρώπη στὴν δυνατότητα δημιουργίας λόγου καὶ σκέψεως. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μὲ συνετάραξε, διεπίστωσα ὅμως, δυστυχῶς, ὅτι ἡ ἔρευνα ἀπετύπωνε τὴν πραγματικότητα, διότι τὰ Ἑλληνόπουλα τῆς ἐποχῆς τῶν ὑπολογιστῶν ἔχουν μάθει νὰ ἀπαντοῦν μονολεκτικῶς μ’ ἕνα «ναὶ» ἢ μ’ ἕνα «ὄχι». Ἔχουν ἄγνοια λεξιλογίου καὶ ἐτυμολογίας. Καὶ ἐπειδὴ τὰ παιδιά μας μαθαίνουν ἀπ’ τοὺς μεγάλους, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς «διασήμους» τῆς τηλοψίας, ποὺ εἶναι «παραδείγματα πρὸς μίμησιν (!)» καὶ «εἴδωλα» γι’ αὐτά, μαθαίνουν, δυστυχῶς, μαζὶ μὲ τὶς φθηνὲς ἀξίες ποὺ τοὺς δίνουν καὶ τὴν λανθασμένη χρῆσι τῶν λέξεων.
Στὴν σημερινὴ γλωσσικὴ ἀνεπάρκεια φθάσαμε μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσί μας ἀπὸ τὶς ἀξίες, ποὺ καθώριζαν ὁ,τιδήποτε τὸ ἑλληνικό. Καὶ ἦταν πολὺ φυσικὸ καὶ εὔλογο. Ὅταν οἱ ἐπίσημοι φιλόλογοι καὶ ἱστορικοί, ἀντὶ νὰ παίξουν τὸν ρόλο τοῦ Λεωνίδα, ἔπαιξαν τὸν ρόλο τοῦ Ἐφιάλτη, ἦταν βέβαιο ὅτι οἱ Θερμοπῦλες θὰ ἔπεφταν.
«Στόχος ὅλων τῶν ἐπικρίσεων», ὅπως ἀναφέρει ὁ διαπρεπὴς καθηγητὴς τῆς κλασσικῆς φιλολογίας τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Ἀμβούργου Bruno Schnell, «ὑπῆρξε ἡ παιδεία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ κλασσικοῦ ἑλληνισμοῦ... Ἡ κλασσικὴ Ἑλλὰς ἦταν ἐκείνη ποὺ δέχθηκε τὶς περισσότερες ἐπιθέσεις. Στὶς λέξεις μας, στὶς μεγάλες λέξεις, γκρεμίστηκε ἡ αἴσθησις καὶ ἡ σκέψις πολλῶν γενεῶν. Βεβαίως αἰσθανόμαστε τὸ βάρος αὐτῆς τῆς κληρονομιᾶς. Σωστὸ γλωσσικὸ αἴσθημα εἶναι δύσκολο νὰ ἀποκτήση αὐτὸς πού, ὅπως λέει ὁ Γκαῖτε, δὲν δίνει δεκάρα γιὰ 3.000 χρόνια ἱστορίας». [Bruno Schnell: ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, Ἐκδόσεις Ἴνδικτος.]
Αὐτὴ ἡ οἰκτρὴ γλωσσικὴ κατάστασις, λοιπόν, εἶναι γεγονὸς ὅτι ξεκινᾷ ἀπὸ τὸ δημοτικὸ σχολεῖο, στὸ ὁποῖο λόγῳ τῶν συνεχῶν παρεμβάσεων στὴν διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς ἐδημιούργησαν πρὸς διδασκαλία καὶ ἐκμάθησι ἕνα ἔκτρωμα ὀνομαζόμενο κατ’ ἐπίφασιν «δημοτική».
Οἱ πυλῶνες πάνω στοὺς ὁποίους στηρίζεται τὸ γλωσσικό μας οἰκοδόμημα ἔχουν ἀρχίσει σιγὰ σιγὰ νὰ ἀποδομοῦνται καὶ νὰ ἀποκόπτωνται. Οἱ «ἀνευθυνοϋπεύθυνοι» ἐδήλωναν ἐπὶ χρόνια ὅτι ἤθελαν νὰ κάνουν τὴν γλῶσσα μας τάχα «πιὸ χρηστική».
Ξέρετε τί μοῦ θυμίζει αὐτό; Σὰν νὰ εἶναι ἡ γλῶσσα μία πελώρια ἀχανὴς αἴθουσα, ὅπου ἀκριβῶς λόγῳ τοῦ ἀπέραντου μεγέθους της ἔχει διαφόρους κίονες (πυλῶνες), οἱ ὁποῖοι κρατοῦν τὰ ἐπάνω πατώματα. Γιὰ νὰ τὴν κάνουμε λοιπὸν πιὸ χρηστικὴ καὶ νὰ μποροῦμε νὰ χορεύουμε χωρὶς νὰ μᾶς κρύβουν τὴν θέα ἢ νὰ μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ κίονες αὐτοί, ἀρχίσαμε σιγὰ σιγὰ νὰ τοὺς ἀποκόπτουμε ἕναν πρὸς ἕνα. Οἱ κίονες ὅμως αὐτοὶ εἶχαν ὀνόματα: Ἱστορικὴ ὀρθογραφία, ἱστορικὴ γραμματική, πολυτονικό, προθέσεις, κ.λπ. Μόλις λοιπὸν κόψαμε αὐτοὺς τοὺς κίονες, ἄρχισαν οἱ πρῶτες ρωγμὲς καὶ σιγὰ σιγὰ μὲ τὸν πρῶτο ἐλαφρὸ σεισμὸ τὸ γλωσσικό μας οἰκοδόμημα ἄρχισε νὰ καταρρέη. Εἴχαμε ὅμως συχνὰ ἀπὸ τότε προειδοποιήσει ὅτι «βγάλαμε τὰ Ἀρχαῖα, θὰ βγάλουμε τὰ μάτια μας». Ἀκριβῶς ὅπως εἶχε προειδοποιήσει καὶ ὁ Κοραῆς: «Ὅποιος χωρὶς τὴν γνῶσι τῆς ἀρχαίας προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύση τὴν νέα ἢ ἀπατᾶται ἢ ἀπατᾷ».
Σήμερα ὅμως, δυστυχῶς, ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τοῦ χρήματος, τοῦ κέρδους καὶ τοῦ ἀνελέητου κυνηγιοῦ του. Ὅλα συγκλίνουν πρὸς αὐτὸ ξεχνῶντας ἢ παραβλέποντας τὴν ἀξία τῶν κλασσικῶν σπουδῶν. Μάλιστα προσφάτως, μεγάλη ἑλληνικὴ τράπεζα εἶχε χρηματοδοτήσει διαφήμισι, ὅπου ἕνας μαθητὴς ἔλεγε στὸν καθηγητή του: «Κύριε καθηγητά, τί μοῦ χρειάζονται τὰ ἀρχαῖα, ἐγὼ θὰ γίνω ἔμπορος». Καὶ τοῦ ἀπαντᾷ ὁ καθηγητής: «Ἔμπορος θὰ γίνης Λαμπρόπουλε ἀλλὰ τί ἔμπορος; Θὰ πουλᾶς μαλλὶ τῆς γρηᾶς στὰ πανηγύρια!» Στὴν συνέχεια δέ, ἡ διαφήμισις ἔδειχνε τὸν νέο ποὺ δὲν χρειαζόταν τάχα τὰ ἀρχαῖα, νὰ ἔχη διαπρέψει, χρηματοδοτούμενος ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ τράπεζα! Ἡ ἄνευ ὁρίων ἀναίσχυντη κερδοσκοπία σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο!!!
Διάφοροι δημοσιογράφοι, ὅσοι δὲν ἐθελοτυφλοῦσαν, κατέγραφαν, κατὰ τὸ παρελθόν, συνεχῶς στὶς ἐφημερίδες τους τὴν γλωσσικὴ ἔνδεια, ποὺ ὑπῆρχε στὰ Ἑλληνόπουλα. Περίπου τὸ ἴδιο γινόταν καὶ μὲ πολὺ δημοφιλεῖς τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς λόγου τοῦ σαββατόβραδου, ὅπου, χωρὶς βεβαίως τὴν δική μας συμμετοχὴ ποτὲ σὲ κάποια τέτοια ἐκπομπή, ὥστε «νὰ θέσουμε τὸν δάκτυλον εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων», ἐκλεκτοὶ προσκεκλημένοι διεπίστωναν «τὴν ἐκπληκτικὴ ποιότητα καὶ μοναδικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης»!
Δυστυχῶς, ὅμως, μόνο κατέγραφαν καὶ μόνο διεπίστωναν. Χωρὶς προτάσεις γιὰ τὴν λύσι τοῦ σημερινοῦ προβλήματος. Πολλοὶ δὲ ἀπὸ αὐτούς μᾶς καθησύχαζαν, ἔχοντας καὶ ἕναν παχυδερμικὸ ἐφησυχασμό, λέγοντας ὅτι ἡ γλῶσσα δὲν θὰ πάθη τίποτε.
Κι ὅμως... Παρομοίους ἐφησυχασμοὺς εἴχαμε καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις... Γιὰ παράδειγμα τὸ 1989 ὁ Kristian Wilson, Πρόεδρος τῆς ἑταιρείας «Nintendo Inc.», ἔκανε μία πολὺ καθησυχαστικὴ δήλωσι, σχετικῶς μὲ τὴν εἰσβολὴ τῶν ἠλεκτρονικῶν παιχνιδιῶν στὴν ζωὴ τῶν παιδιῶν. Ἡ δήλωσις ἔλεγε τὰ ἑξῆς: «Τὰ ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια δὲν ἐπηρεάζουν τὰ παιδιά. Ἂν π.χ. τὸ «πάκμαν» εἶχε ἐπηρεάσει τὴν γενιά μας, θὰ ἤμασταν σὲ μία σκοτεινὴ αἴθουσα καὶ θὰ χοροπηδούσαμε πάνω-κάτω καὶ δεξιά-ἀριστερά, μασουλῶντας μαγικὰ χαπάκια καὶ ἀκούγοντας μία ἐπαναλαμβανόμενη μουσική».
Λίγα χρόνια ἀργότερα, γεννήθηκαν τὰ «rave parties», ἡ μουσικὴ «techno» καὶ τὸ «ecstasy».
Γι’ αὐτὸ οἱ ὑπερβολικοὶ ἐφησυχασμοὶ μὲ βάζουν πάντοτε σὲ σκέψεις. Μᾶς καθησυχάζουν γιὰ νὰ ἐπιτύχουν πιὸ εὔκολα κάποιους ἄλλους στόχους.
Ἄν, λοιπόν, πρέπει νὰ ρίξουμε κάποιο λίθο ἀναθέματος σὲ κάποιους, οἱ ἀποδέκτες εἶναι πολλοί. Ἐκεῖνοι ποὺ ἔδιωξαν τὴν γλῶσσα καὶ τὴν ἱστορία μας ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ἐκεῖνοι ποὺ σπιλώνουν αὐτὸν τὸν πλοῦτο μέσῳ τῆς δημοσιογραφίας ἔντυπής τε καὶ ἠλεκτρονικῆς. Κυρίως ὅμως ὁ λίθος τοῦ ἀναθέματος πρέπει νὰ εἶναι πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπιμελῶς ἀποκρύπτουν, συγκαλύπτουν, φονεύουν διὰ τῆς σιωπῆς καὶ θάβουν κάθε βιβλίο ἱστορίας, τὸ ὁποῖο δὲν κινεῖται στὴν γραμμὴ τῆς παγκοσμιοποιημένης ὑποτελείας καθὼς καὶ κάθε βιβλίο σχετικὸ μὲ τὴν γλῶσσα, τὸ ὁποῖο ἀποκαλύπτει τὰ σχέδια καταστροφῆς, τὴν παραπλάνησι καὶ τὴν διαστρέβλωσι τῆς ἑλληνικῆς.

Ἀλλαγὴ τακτικῆς δείχνει τὸ σημερινὸ τουρκικὸ «πακέτο» ὑπερπτήσεων

«Ἄλλα κόλπα» ἄρχισαν ἀπὸ σήμερα οἱ Τοῦρκοι στὸ Αἰγαῖο. Δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ γεγονὸς ὅτι ἔστειλαν γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ 4,5 χρόνια φωτοαναγνωριστικὰ RF-4Ε στὸ Αἰγαῖο καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἐδῶ καὶ χρόνια ἐπάνω ἀπὸ ἑλληνικὰ νησιά, εἶναι τὸ ἀντικειμενικὸ γεγονὸς αὐτῆς τῆς ἐνεργείας: Κατὰ τὰ ΝΑΤΟϊκά, ἀλλὰ καὶ διεθνῆ δεδομένα ἀεροπορικῆς συμπεριφορᾶς, ἡ παραβίασις Ἐθνικοῦ Ἐναερίου Χώρου ἀπὸ συνδυασμὸ μαχητικῶν καὶ ἀναγνωριστικῶν καὶ μάλιστα μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔγινε (τριπλῆ ὑπέρπτησις), συνιστᾷ «ἐπιθετικὴ ἐνέργεια». Μὲ κάθε δικαίωμα στὸν ἀμυνόμενο νὰ ἀπαντήση…
Ἀκόμα καὶ στὴν περίπτωσι τοῦ Κώστα Ἡλιάκη δὲν εἴχαμε τόσο «τραβηγμένη» συμπεριφορὰ καὶ ἴσως νὰ εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἔχουμε ὑπέρπτησι συνδυασμοῦ μαχητικῶν καὶ ἀναγνωριστικῶν ἐπάνω ἀπὸ ἑλληνικὰ νησιά.
Στὸ ΓΕΑ δὲν μποροῦν νὰ ἑρμηνεύσουν μὲ τακτικὰ δεδομένα τὴν κίνησι αὐτή, παρὰ μόνο μὲ πολιτικά: «Δὲν νομίζω ὅτι ἔχουν ἀνάγκη νὰ ἀνιχνεύσουν τὴν ἀμυντική μας διάταξι στὸ Ἀγαθονῆσι καὶ τὸ Φαρμακονῆσι. Ἀκόμη καὶ ἂν ἔχουν κάποια... ἀπορία, ἀρκοῦσε νὰ στείλουν, ὅπως καὶ κάνουν συνέχεια, UAV καὶ νὰ δοῦν αὐτὰ ποὺ θέλουν. Ἀκόμα καὶ τὰ RF-4 ἀπὸ τὰ τουρκικὰ χωρικὰ ὕδατα θὰ ἔκαναν καλὴ δουλειά. Νομίζουμε ὅτι ἁπλῶς ἤθελαν νὰ δείξουν ὅτι «τέλος ἡ ἐκεχειρία» ποὺ εἴχαμε μετὰ τὸν Ἡλιάκη» σημείωνε ἀνώτερος ἐπιχειρησιακὸς ἀξιωματικὸς τοῦ ΓΕΑ.
Στὴν δεκαετία τοῦ ’70 καὶ τοῦ ’80 δὲν ἦσαν ἀσυνήθιστες οἱ ὑπερπτήσεις τῶν RF-4E καὶ μάλιστα ἐπάνω ἀπὸ μεγάλα νησιά, ὅπως ἡ Χίος ἡ Σάμος κ.λπ., ἀλλὰ χωρὶς τὴν συνοδεία τουρκικῶν μαχητικῶν.
Ὑπενθυμίζεται ὅτι σήμερα, ὁ σχηματισμὸς ἀποτελούμενος ἀπὸ 4 ἀεροσκάφη F-16 καὶ 2 RF-4E εἰσῆλθε στὶς 13:08 στὸ ἑλληνικὸ FIR καὶ πραγματοποίησε τὴν πρώτη ὑπέρπτησι σὲ ὕψος 22.000 ποδῶν πάνω ἀπὸ τὸ Φαρμακονῆσι.
Στὴν συνέχεια, ὁ ἴδιος σχηματισμὸς πέταξε πάνω ἀπὸ τὸ Ἀγαθονῆσι στὶς 13:10 καὶ σὲ ὕψος 24.000 ποδῶν. Συνεχίζοντας, καὶ παρὰ τὴν ἐμφάνισι ἑλληνικῶν ἀεροσκαφῶν ἀναχαιτίσεως στὶς 13:19, τὰ τουρκικὰ ἀεροσκάφη ἀνγνοῶντας ἐπιδεικτικῶς τὰ ἑλληνικὰ ἀεροσκάφη, πραγματοποίησαν καὶ ἄλλη ὑπέρπτησι πάνω ἀπὸ τὸ Ἀγαθονῆσι, γιὰ δεύτερη φορὰ στὶς 13:19 καὶ σὲ ὕψος 26.000 ποδῶν αὐτὴ τὴν φορά.
Πληροφορίες ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἀναφέρουν ὅτι ἐπρόκειτο νὰ ἐπιδοθῆ διάβημα ἀπὸ τὸν Ἕλληνα πρεσβευτὴ στὴν Ἄγκυρα, ἴσως κάπως πιὸ ἔντονο ἀπὸ τὶς ἄλλες περιπτώσεις, ἀλλὰ πόσο αὐτὸ εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ κατασταλῆ ἡ τουρκικὴ ἐπιθετικότης;
Σήμερα, συνολικῶς 23 τουρκικὰ ἀεροσκάφη παρεβίασαν ἐννέα φορὲς τὸν ΕΕΧ στὸ Κεντρικὸ καὶ Νότιο Αἰγαῖο…

Πηγή: defencenet.gr

Σήκω ἐπάνω ἑλληνικὴ νεολαία!!!

Ψῆφος ἀντιστάσεως στὴν μικρόνοια

τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ

Μοιάζει ἀπίστευτο, ἀλλὰ τὸ προεξοφλοῦν μὲ σιγουριὰ οἱ δημοσκοπήσεις: Στὶς ἐπερχόμενες ἐκλογὲς Τοπικῆς τάχα καὶ Αὐτοδιοικήσεως, οἱ ἑλλαδίτες ψηφοφόροι θὰ ψηφίσουν καὶ πάλι, στὴν πλειονότητά τους, κομματικοὺς ὑποψηφίους.
Πῶς νὰ ἐξηγήσουμε τὴν ἄρνησι τῆς κρίσιμης γιὰ τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα μάζας νὰ ἀντιληφθῆ τὴν πραγματικότητα; Τὰ ἐγκλήματα τῶν δύο κομμάτων ποὺ κυβέρνησαν τὸν τόπο τὰ τελευταῖα τριάντα ἕξη χρόνια εἶναι ἐξώφθαλμα, ἀποδεδειγμένα, ψηλαφητά: Κατασπατάλησαν τὸ ἀπίστευτο χρῆμα ποὺ εἰσέρρευσε στὴν χώρα (γιὰ πρώτη φορὰ στὴν κρατική μας ἱστορία) καὶ ἀπέβλεπε νὰ ἐπιτευχθῆ σύγκλισις τῆς ἑλλαδικῆς μὲ τὶς οἰκονομίες τῶν χωρῶν τῆς Ε.Ε. Ξέφρενη σπατάλη καὶ ἐπὶ πλέον ἀπίστευτος, παρανοϊκὸς δανεισμός. Μοίραζαν τὰ κόμματα διορισμούς, ἐπιδοτήσεις, ρουσφέτια, μπούκωναν τὸν ὑπόκοσμο τῶν λακέδων καὶ τῆς καμαρίλας τους μὲ ἀδιάντροπο πλοῦτο, ὠμά, ἀπροκάλυπτα, χυδαῖα. Πνίγοντας κυριολεκτικὰ τὴν χώρα στὰ χρέη.
Χωρὶς νὰ λύσουν, στὰ τριάντα ἕξη αὐτὰ χρόνια, οὔτε ἕνα πρόβλημα – τὸ ἀσφαλιστικό, ἂς ποῦμε, ἢ τὸ συγκοινωνιακὸ ἢ τῆς μηχανοργανώσεως τοῦ κράτους (δὲν συζητοῦμε γιὰ τὴν παιδεία, τὴν ὑγεία, τὴν ἄμυνα, τὴν δικαιοσύνη). Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιέφερε, μὰ ἀποκλειστικὰ τὸ μόνο, ἦταν ἡ ἐπανεκλογή τους, ἡ κραιπαλικὴ ἡδονὴ τῆς ἐξουσίας. Τίποτε ἄλλο. Καὶ ὅταν πιὰ ἡ καταστροφὴ ἦταν ἀδύνατο νὰ ἀναχαιτισθῆ, ὁ ἕνας πρωθυπουργὸς τό ’σκασε πανικόβλητος, δίχως ἴχνος ντροπῆς ἢ αὐτοσεβασμοῦ. Καὶ ἔσπευσε νὰ ἀναλάβη ὁ μειονεκτικὸς σὲ ἐπιγνώσεις ἀντίπαλος, γιὰ νὰ ἁλωνίζη ἐπὶ μῆνες τὰ διεθνῆ κέντρα, ἀπολαμβάνοντας τουριστικὰ τὸ κελεπούρι τῆς πρωθυπουργίας καὶ διαφημίζοντας στοὺς δανειστὲς τῆς χώρας τὴν ἀναξιοπιστία της καὶ τὴν διαφθορά της.
Ποιός Ἕλληνας δὲν βλέπει αὐτὰ τὰ ἐξώφθαλμα, ἀποδεδειγμένα, ψηλαφητὰ δεδομένα; Κι ὅμως, ὄχι μόνο δὲν κατεβαίνουμε στοὺς δρόμους νὰ διαδηλώσουμε ὀργὴ καὶ ἀντίστασι, ἀλλὰ σπεύδουμε πειθήνια καὶ ἠλίθια νὰ ἀμνηστεύσουμε, νὰ κολακέψουμε, νὰ ἐπιβραβεύσουμε τοὺς τυράννους μας, ψηφίζοντας τοὺς ἐκλεκτοὺς τῶν κομματικῶν συμφερόντων στὴν τάχα Αὐτοδιοίκησι. Ποῦ εἶναι λοιπὸν τὸ περιβόητο «φιλότιμο» τοῦ Ἕλληνα, ἡ «περηφάνεια» του, τὸ «ἀδούλωτο φρόνημά» του; Ἀκόμα καὶ τὴν ψῆφο του, τὸ τελευταῖο ἀπομεινάρι διαφορᾶς ἀπὸ τὸν σκλάβο, τὸν ραγιᾶ, τὴν προσφέρει γιὰ νὰ μετρήσουν οἱ διεφθαρμένες κομματικὲς συντεχνίες τὶς περιστασιακὲς μεταβολὲς στὰ ποσοστὰ τῆς ἰσχύος τους.
Νὰ κατεβοῦμε στοὺς δρόμους μᾶς τὸ ἔχει ἀπαγορεύσει ὁ παλαιοημερολογητισμὸς τοῦ Περισσοῦ: μονοπωλεῖ μεθοδικὰ κάθε δημόσια μαζικὴ διαμαρτυρία, τὴν «καπελώνει» αὐθαίρετα, ἡ κραυγὴ καὶ ὀργὴ τῶν πολιτῶν μετατρέπεται σὲ ἀθέλητη ὑποστήριξι τῆς πιὸ ὑπάνθρωπης ὁλοκληρωτικῆς μονοτροπίας. «Δὲν κοτᾶς ν’ ἀγγίξης μίαν ἀπὸ τὶς ἀξίες ποὺ ἱκανοποιοῦν τὰ αἰσθήματά σου γιὰ κοινωνικὴ δικαιοσύνη, ἔγραφε ὁ Ἐλύτης, καὶ βρίσκεσαι νὰ “κάνης πορεία” μ’ ἕναν συρφετὸ ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἔχουν δική τους σκέψι, ἀλλὰ τὴν περιμένουν ἀπὸ τὸν καθοδηγητή τους». Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξη σήμερα ἀκομμάτιστη πρωτοβουλία γιὰ μαζικὴ πολιτικὴ ἐκδήλωσι, ποὺ νὰ μὴν τὴν ἰδιοποιηθῆ ἡ μικρόνοια καὶ ψυχανωμαλία τῶν καπήλων τῆς Ἀριστερᾶς.
Μᾶς ἀπομένει ἡ ψῆφος, γιὰ νὰ συντηροῦμε τὴν ψευδαίσθησι ὅτι εἴμαστε πολῖτες, ὅτι πολίτευμα τῆς χώρας εἶναι ἡ δημοκρατία. Ψευδαίσθησις, στάχτη στὰ μάτια, γιὰ νὰ συνεχίζουν οἱ μαφιόζοι τῶν κομματικῶν συντεχνιῶν νὰ παίζουν μὲ τὴν δική μας ἀφέλεια, τὴν παιδαριώδη ἐπιπολαιότητά μας. Τάχα ὅτι λειτουργοῦν πολιτικοὶ θεσμοί, τάχα ὅτι διαχειριζόμαστε τὶς τύχες καὶ τὸ μέλλον μας, καμαρωτοὶ στὴν σειρὰ γιὰ νὰ βρεθοῦμε πίσω ἀπὸ τὸ παραβάν, νὰ ἀξιοποιήσουμε τὰ «δικαιώματα» τοῦ πολίτη! Μᾶς παραμυθιάζουν οἱ ἀνίκανοι, ἐνῷ τὸ ξέρουμε, τὸ βλέπουμε: Ἡ δευτεράντζα τῆς κομματοκρατίας, δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες τώρα ἢ ὅ,τι ἄλλο παραπληρωματικό, οὔτε τὶς λακκοῦβες στοὺς δρόμους ἢ τὶς ἀγέλες τῶν ἀδέσποτων δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν. Τοποτηρητὲς εἶναι, ἐλάσσονες, τῶν κομματικῶν συμφερόντων.
Βρίσκουν καὶ τὰ κάνουν. Οἱ μᾶζες τῶν εὐνουχισμένων, τῶν δίχως σκέψι καὶ κρίσι ψηφοφόρων, μοιάζει νὰ μὴν ἔχουν καταλάβει ποῦ ἔχουμε φτάσει καὶ γιατί. Γιατί σὲ λούκι στερήσεων, φτώχειας, ἀνεργίας, ἐφιαλτικῆς ἀβεβαιότητος γιὰ τὸ αὔριο, γιατί πουθενὰ ἐλπίδα ἀνακάμψεως; Πῶς βρέθηκε νὰ εἶναι πρωθυπουργὸς ἕνα τόσο μειονεκτικὸ ἄτομο μὲ τόσο κραυγαλέα ὑστερήματα, πῶς γίνεται νὰ ἔχουμε ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν καὶ ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν ἀνθρώπους πρωτόπειρους, πρωτοφανέρωτους στὸν δημόσιο βίο, σήμερα ποὺ διακυβεύεται ἡ ἴδια ἡ ἱστορική μας ἐπιβίωσις, ἡ ἀξιοπιστία καὶ ἡ τιμὴ τοῦ ὀνόματός μας στὸν διεθνῆ στίβο; Δὲν εἶχε τίποτε καλύτερο νὰ ἐπιστρατεύση τὸ κομματικό μας σύστημα στὴν κρίσιμη αὐτὴ ὥρα;
Ὄχι, δὲν εἶχε, εἶναι φανερό. Ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευσις εἶναι μία ἐξ ἴσου θλιβερὴ καὶ εὐτελισμένη συναγωγὴ μετριοτήτων, σπιθαμιαῖα ἀναστήματα λιμασμένων γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν ἐξουσία, ἀναπολόγητων ἀκόμη γιὰ πράξεις ἀπύθμενης φαυλότητος καὶ διαφθορᾶς. Αὐτὰ τὰ «κόμματα ἐξουσίας» δὲν εἶναι πολιτικοὶ σχηματισμοί, εἶναι καρκινώματα στὸ κοινωνικὸ σῶμα, ἑστίες μολυσματικές, ἀπεργάζονται θάνατο. Ὅμως, ἡ κρίσιμη ἐκλογικὴ μᾶζα, ψηφοφόροι δίχως σκέψι καὶ κρίσι, τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτῶν τῶν κομμάτων θὰ ψηφίσουν, δὲν καταφέρνουν νὰ συνδέσουν τὸν ἐφιάλτη ποὺ ζοῦμε μὲ τὰ συγκεκριμένα ἐγκλήματα ποὺ τὸν προκάλεσαν καὶ μὲ τοὺς αὐτουργοὺς τῶν ἐγκλημάτων.
Ὁ εὐνουχισμὸς ἔχει συντελεσθῆ μεθοδικά, ἔντεχνα, «ἀνεπαισθήτως». Ἂν ὑπάρξουν ἱστορικοὶ στὸ μέλλον μὲ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν περίπτωσί μας, τὸ ὑλικὸ μελέτης τοῦ εὐνουχισμοῦ μας θὰ τοὺς προσφερθῆ ἄφθονο: Τὰ σχολικὰ βιβλία ποὺ τιτλοφοροῦνται «Ἡ Γλῶσσα μας», ὁ γκαιμπελικὸς προπαγανδισμὸς τοῦ ψυχωτικοῦ «φιλαθλητισμοῦ», τοῦ κρατικοῦ τζόγου, ὁ ἐπιχορηγούμενος κιτρινισμὸς καὶ κρετινισμὸς τῶν τηλεοπτικῶν καναλιῶν. Ἄκρως ἀποτελεσματικὲς πρακτικὲς ἐξηλιθιώσεως τῆς κρίσιμης ἐκλογικῆς μάζας.
Ἔτσι ἔχουν ἐξασφαλισμένη καὶ αὐτὴ τὴν φορὰ τὴν ἐπανεκλογή τους δήμαρχοι ἐξοργιστικῆς ἀνικανότητος, ἐπιβαρυμένοι μὲ ἐγκλήματα φαυλότητος σὲ προγενέστερες ὑπουργικές τους θητεῖες. Σίγουρη ἡ ἐπανεκλογὴ καὶ νομαρχῶν ποὺ ἐκκρεμοῦν σὲ βάρος τοὺς ποινικὲς διώξεις, θριαμβικὴ ἡ ἐπικράτησις πληθώρας ἀσημαντοτήτων, ἀνθρώπων θλιβεροῦ ἐπιπέδου ἱκανοτήτων καὶ καλλιέργειας, μὲ μοναδικὸ προσὸν τὸ κομματικὸ χρίσμα.
Ἡ «μαγιὰ» ποὺ ἀντιστέκεται στὸν ἐξανδραποδισμὸ λογαριάζει τοὺς κομματικὰ κεχρισμένους, ὅποιοι κι ἂν εἶναι, σὰν χολεριασμένους. Ἀκομμάτιστους ὑποψηφίους, τοὺς ψηφίζει. Ὅπου δὲν ὑπάρχουν: λευκὸ ἢ ἀποχή.

Πηγή: «Καθημερινή»